Gezondheid
alle pijlers
Carpaal Tunnel Syndroom: na de operatie!
zondag 8 september 2013 om 22:24
Hallo allemaal,
Binnenkort word ik geholpen aan Carpaal Tunnel Syndroom aan in eerste instantie mijn rechterhand (links volgt later ook nog). Ik ben heel benieuwd wat ik NA de operatie kan verwachten. Ik woon alleen en ben benieuwd in welke mate ik mezelf wel/niet kan redden. Ik weet dat je het een week of 2 rustig aan moet doen en nog niet veel kunt, maar hoe concreet moet ik dit zien??
Kan ik bijvoorbeeld zelf koken? Kan ik zelf mijn eten snijden? Kan ik mijn eigen haar wassen, mijn bh zelf aankrijgen? Of zou ik bij al dit soort kleine dingen hulp nodig hebben?
Ik probeer me een beetje voor te bereiden en waar nodig hulp in te schakelen, maar ik heb nog geen idee wat er op me afkomt.
Waar ik ook benieuwd naar ben: hoe erg is de pijn in de eerste dagen na de operatie. Ga ik de dag erna alweer met plezier bij iemand op visite (zonder auto te rijden) of zit ik mezelf dan waarschijnlijk alleen maar in de weg en denk ik dan te optimistisch?
Ik ben heel benieuwd naar ervaringen van mensen die inmiddels al geholpen zijn en zich nog herinneren hoe het direct na de operatie voor hen was/voelde.
Alvast bedankt voor jullie reacties.
Binnenkort word ik geholpen aan Carpaal Tunnel Syndroom aan in eerste instantie mijn rechterhand (links volgt later ook nog). Ik ben heel benieuwd wat ik NA de operatie kan verwachten. Ik woon alleen en ben benieuwd in welke mate ik mezelf wel/niet kan redden. Ik weet dat je het een week of 2 rustig aan moet doen en nog niet veel kunt, maar hoe concreet moet ik dit zien??
Kan ik bijvoorbeeld zelf koken? Kan ik zelf mijn eten snijden? Kan ik mijn eigen haar wassen, mijn bh zelf aankrijgen? Of zou ik bij al dit soort kleine dingen hulp nodig hebben?
Ik probeer me een beetje voor te bereiden en waar nodig hulp in te schakelen, maar ik heb nog geen idee wat er op me afkomt.
Waar ik ook benieuwd naar ben: hoe erg is de pijn in de eerste dagen na de operatie. Ga ik de dag erna alweer met plezier bij iemand op visite (zonder auto te rijden) of zit ik mezelf dan waarschijnlijk alleen maar in de weg en denk ik dan te optimistisch?
Ik ben heel benieuwd naar ervaringen van mensen die inmiddels al geholpen zijn en zich nog herinneren hoe het direct na de operatie voor hen was/voelde.
Alvast bedankt voor jullie reacties.
zondag 8 september 2013 om 22:36
Vervelend Gkoosje. Ik heb het traject van injecties niet eens gehad, de CTS is al in dusdanige ernstige mate dat we meteen aan de operatie gaan. Al sinds 2006 last, de laatste 3 maanden in hele erge mate. Kan soms geen huishouddoekje vasthouden.
Jij sterkte met het maken van de beslissing en geen probleem als je meeleest!
Jij sterkte met het maken van de beslissing en geen probleem als je meeleest!
zondag 8 september 2013 om 23:02
Ik ben inmiddels alweer 3 jaar geleden aan beide handen geholpen, gelukkig met een goed resultaat. Maar de eerste dagen na de operatie vond ik erg onhandig.
Ik ben eerst aan mijn rechter hand geholpen (ik ben rechts) en vooral na die eerste operatie kon ik niet veel de eerste 2/3 dagen. Inderdaad vooral met mijn bh dichtmaken, mijn spijkerbroek aantrekken, rits van mijn jas dichtmaken dat was erg lastig. Gelukkig was mijn man thuis die eerste dagen en kon me hierbij helpen. De pijn viel me erg mee, de eerst nacht nog pijnstillers geslikt en daarna niet meer.
Na die tweede operatie was het allemaal net iets minder moeilijk, omdat ik mijn 'goede' rechter hand gewoon kon gebruiken. Ik heb wel iets meer pijn gehad na de tweede operatie, maar ook niet heel veel pijn. Ik heb geen seconde spijt van de operaties gehad, het was het echt waard!
Ik ben eerst aan mijn rechter hand geholpen (ik ben rechts) en vooral na die eerste operatie kon ik niet veel de eerste 2/3 dagen. Inderdaad vooral met mijn bh dichtmaken, mijn spijkerbroek aantrekken, rits van mijn jas dichtmaken dat was erg lastig. Gelukkig was mijn man thuis die eerste dagen en kon me hierbij helpen. De pijn viel me erg mee, de eerst nacht nog pijnstillers geslikt en daarna niet meer.
Na die tweede operatie was het allemaal net iets minder moeilijk, omdat ik mijn 'goede' rechter hand gewoon kon gebruiken. Ik heb wel iets meer pijn gehad na de tweede operatie, maar ook niet heel veel pijn. Ik heb geen seconde spijt van de operaties gehad, het was het echt waard!
zondag 8 september 2013 om 23:05
zondag 8 september 2013 om 23:07
zondag 8 september 2013 om 23:22
Ik ben momenteel werkloos dus daar heb ik geen 'last' van. Helaas is het dus ook een beetje onhandig om nu te solliciteren, maar goed.... gezondheid gaat voor.
Mida, dank je wel voor je specifiekere antwoord, daar kan ik al wat mee. Weet je ook nog hoe het ging met eten en eten klaarmaken?
Ik zit te denken om van tevoren maar zoveel mogelijk porties voor in de diepvries te maken, zodat ik alleen hoef op te warmen. En dan maaltijden waarbij ik alleen een vork hoef te hanteren en geen mes, want met links snijden kan ik dus echt niet en ik gok dat ik dat de eerste dagen met rechts nog niet kan?
Mida, dank je wel voor je specifiekere antwoord, daar kan ik al wat mee. Weet je ook nog hoe het ging met eten en eten klaarmaken?
Ik zit te denken om van tevoren maar zoveel mogelijk porties voor in de diepvries te maken, zodat ik alleen hoef op te warmen. En dan maaltijden waarbij ik alleen een vork hoef te hanteren en geen mes, want met links snijden kan ik dus echt niet en ik gok dat ik dat de eerste dagen met rechts nog niet kan?
zondag 8 september 2013 om 23:23
Ik zou gewoon lekker praktisch doen en alles wat niet strikt noodzakelijk is, laten.
Dus zorgen voor een vriezer met makkelijk voedsel voor een week of twee, hoef je alleen maar op te warmen.
Geen bh dragen, doe je een strak hemdje.
Lekker thuisblijven en anders een dikke trui aan naar buiten ipv je jas.
Etc.
Dus zorgen voor een vriezer met makkelijk voedsel voor een week of twee, hoef je alleen maar op te warmen.
Geen bh dragen, doe je een strak hemdje.
Lekker thuisblijven en anders een dikke trui aan naar buiten ipv je jas.
Etc.
zondag 8 september 2013 om 23:58
Ik kan je helaas geen antwoord geven maar ik wilde je wel succes wensen en dat het maar heel goed mag uitpakken voor je !
Ik heb het syndroom in hele lichte vorm gehad en dat is bij mij gelukkig weggegaan met spalken. Ik dacht echt dat ik gek werd door slapende en titelende handen. Kleding opvouwen en aankleden etc deed ik met handschoenen aan.
Maar goed ik kan je helaas niet verder een advies geven maar zag net staan van doe alleen het hoognodige en van te voren maaltijden klaar maken vind ik hele goeie tips.
Zet em op
Ik heb het syndroom in hele lichte vorm gehad en dat is bij mij gelukkig weggegaan met spalken. Ik dacht echt dat ik gek werd door slapende en titelende handen. Kleding opvouwen en aankleden etc deed ik met handschoenen aan.
Maar goed ik kan je helaas niet verder een advies geven maar zag net staan van doe alleen het hoognodige en van te voren maaltijden klaar maken vind ik hele goeie tips.
Zet em op
Forum junky ? Nee hoor, echt niet! (ontkenning is de eerste fase)
maandag 9 september 2013 om 07:57
Ik ben in februari aan links geholpen en in maart aan rechts. Ik heb heel lang met spalken geslapen en daarna nog injecties laten zetten omdat ik zo tegen de operatie opzag. Ik liet me nogal afschrikken door negatieve verhalen van mensen waar het niks geholpen had, maar bij mij heeft het heel erg geholpen dus ik ben heel blij. De ingreep zelf viel me ook alles mee, het is niet vervelender dan een tandartsbezoek eigenlijk. Bij links heb ik de dag na de operatie wel wat pijn gehad, bij rechts niet. Na de eerste dag kon ik verder gerust de deur uit enz. Met koken zou ik inderdaad zorgen dat je voorbereid bent, aardappels schillen zal echt de eerste twee weken niet gaan, maar als je bv aardappelbolletjes uit de diepvries neemt moet dat wel lukken. Laat het allemaal maar op je afkomen en maak het je zo comfortabel mogelijk.
maandag 9 september 2013 om 20:53
quote:Sammie6306 schreef op 08 september 2013 @ 23:22:
Mida, dank je wel voor je specifiekere antwoord, daar kan ik al wat mee. Weet je ook nog hoe het ging met eten en eten klaarmaken?
Ik zit te denken om van tevoren maar zoveel mogelijk porties voor in de diepvries te maken, zodat ik alleen hoef op te warmen. En dan maaltijden waarbij ik alleen een vork hoef te hanteren en geen mes, want met links snijden kan ik dus echt niet en ik gok dat ik dat de eerste dagen met rechts nog niet kan?Ik zou het inderdaad niet te moeilijk maken, je moet echt proberen om je handen niet te overbelasten. Maar je hebt natuurlijk nog 1 hand over die je wel kunt gebruiken. Het wel lastig om met links dingen te doen, maar niet onmogelijk.
Mida, dank je wel voor je specifiekere antwoord, daar kan ik al wat mee. Weet je ook nog hoe het ging met eten en eten klaarmaken?
Ik zit te denken om van tevoren maar zoveel mogelijk porties voor in de diepvries te maken, zodat ik alleen hoef op te warmen. En dan maaltijden waarbij ik alleen een vork hoef te hanteren en geen mes, want met links snijden kan ik dus echt niet en ik gok dat ik dat de eerste dagen met rechts nog niet kan?Ik zou het inderdaad niet te moeilijk maken, je moet echt proberen om je handen niet te overbelasten. Maar je hebt natuurlijk nog 1 hand over die je wel kunt gebruiken. Het wel lastig om met links dingen te doen, maar niet onmogelijk.
maandag 9 september 2013 om 23:17
Dank jullie wel voor de reacties. Ik heb helaas het nadeel dat ik ook artrose in mijn rug heb waardoor ik vaak 's avonds heel beperkt ben in mijn bewegingen en beide handen nodig heb om op te kunnen staan uit de bank bijvoorbeeld. Ik ben al druk aan het oefenen om het met alleen links te kunnen, oefening baart kunst zeggen ze
dinsdag 10 september 2013 om 23:36
Het zal even uitzingen zijn, maar op een gegeven moment heb je geen keus en moet je er toch aan geloven. Ik kan me voorstellen dat je er tegenaan hikt maar naderhand ben je blij dat je het hebt laten doen. (Maar ja, dat is hetzelfde als tegen een hoogzwangere zeggen dat je de pijn na een bevalling zo vergeten bent.) Ik hoop dat je nog laat weten hoe het je vergaan is. En blijf positief, er zijn altijd mensen die het beter weten. Toen ik met mijn handje in het verband zat kwam de postbezorger een poststuk leveren en zei:O, geholpen aan het capaal tunnel syndroom? Hebben ze bij mijn vrouw ook gedaan, maar het heeft niks geholpen.
Dat zijn niet de verhalen die je wilt horen op dat moment. En bij mij heeft het dus wel geholpen!
Dat zijn niet de verhalen die je wilt horen op dat moment. En bij mij heeft het dus wel geholpen!
woensdag 11 september 2013 om 01:13
Ik ga er gewoon vanuit dat de operatie gaat helpen, ik wil er zelf alles aan doen om het te laten slagen en daardoor toch proberen zoveel mogelijk 'uit handen' te geven
Al vind ik dat best moeilijk omdat ik gewend ben altijd alles zelf te regelen en ik ook echt hulp van buitenaf moet vragen omdat ik alleen woon. Ik ga zien hoe het me afgaat en zal zeker achteraf nog laten weten (zodra ik weer een beetje fatsoenlijk kan typen) hoe het mij is vergaan.
Al vind ik dat best moeilijk omdat ik gewend ben altijd alles zelf te regelen en ik ook echt hulp van buitenaf moet vragen omdat ik alleen woon. Ik ga zien hoe het me afgaat en zal zeker achteraf nog laten weten (zodra ik weer een beetje fatsoenlijk kan typen) hoe het mij is vergaan.
woensdag 11 september 2013 om 01:26
Ik heb ook veel te lang gewacht met de operatie.. (niet uit angst.. Ik wist niet eens dat pijnlijke slapende handen niet normaal waren.. Ik wist niet beter...)
De operatie heeft me geen 100%gebracht.. Maar zeker wel vooruitgang!
Hier ook 12 weken ziektewet.. 6 per hand.. Ik had een fysieke Job waarbij ik veel zwaar werk deed met mijn handen.
Doordat ik veel te lang gewacht had, heeft het herstel iets langer geduurd.. Ik moet eigenlijk weer geopereerd worden, de operaties zijn nu 20 jaar geleden.. Maar ik hou nog wel even vol met nachtspalken
De operatie heeft me geen 100%gebracht.. Maar zeker wel vooruitgang!
Hier ook 12 weken ziektewet.. 6 per hand.. Ik had een fysieke Job waarbij ik veel zwaar werk deed met mijn handen.
Doordat ik veel te lang gewacht had, heeft het herstel iets langer geduurd.. Ik moet eigenlijk weer geopereerd worden, de operaties zijn nu 20 jaar geleden.. Maar ik hou nog wel even vol met nachtspalken
woensdag 11 september 2013 om 08:07
Ik ben vorig jaar aan beide handen geopereerd, en het valt best tegen, zeker als je ene al gedaan is terwijl je aan de andere ook last hebt door cts. Ik kon ieder geval bar weinig met die nog niet geopereerde hand. Tips: koop zo'n douchezak voor over je verband, koop zeep/shampoo met pompje, trek je bh aan als n tshirt (dus dat ie al vast zit, over hoofd, armen erdoor dan hoef je m alleen maar over je rug te trekken ), hou goed rust en laat je verwennen. O en ik had 4 wk tussen, ik zou 6 doen. Succes!
woensdag 11 september 2013 om 11:12
Ik ben een jaar of 7 geleden geholpen en de eerste 3 dagen zat mijn hand in een strak drukverband dus daar kon ik sowieso niets mee. Hihi helemaal paars van de jodium en het was net of er een Bijenkorf om mijn hand zat.
De eerste twee weken kon ik er niet zoveel mee, vooral geen draaiende bewegingen dus potten openmaken, knippen, en knopen dichtdoen waren vervelend. Ik ben wel na een dikke week weer gaan autorijden want ik werkte toen vrij ver van mijn woonplaats en met het Ov. Te lang onderweg. Gelukkig vrijwel alles snelweg dus weinig schakelen, door de cts was ik al wel gewend met 1 hand te rijden, achteraf best stom trouwens...
Ik denk dat het een week of 6 duurde voor ik weer wat kracht in mijn hand had, maar potten opendraaien bleef nog wel wat trekkerig gevoel geven. Al met al duurde het een half jaar voordat het gevoel in mijn hand weer helemaal goed was.
Het peesplaatje dat ze doorknippen verdwijnt helemaal en mijn cts is helemaal weg maar mijn pols is wel wat instabieler. Ik heb alleen tijden mijn zwangerschappen daarna nog op het laatst wat last gehad maar toen hield ik duidelijk vocht vast.
Bij mij is cts veroorzaakt door op krukken lopen, dat mag ik nooit meer doen. Was lastig toen ik vorig jaar mijn knieschijf uit de kom had... Al met al heb ik een half jaar met klachten gelopen en toen in een burnout terecht gekomen, ik sliep dan ook maar 2 uur per nacht. Toen ben ik bij een privekliniek terechtgekomen, via de huisarts en verzekering want hier in de ziekenhuizen was minimaal 3 maanden wachttijd. Daar ben ik binnen een week geholpen.
De eerste twee weken kon ik er niet zoveel mee, vooral geen draaiende bewegingen dus potten openmaken, knippen, en knopen dichtdoen waren vervelend. Ik ben wel na een dikke week weer gaan autorijden want ik werkte toen vrij ver van mijn woonplaats en met het Ov. Te lang onderweg. Gelukkig vrijwel alles snelweg dus weinig schakelen, door de cts was ik al wel gewend met 1 hand te rijden, achteraf best stom trouwens...
Ik denk dat het een week of 6 duurde voor ik weer wat kracht in mijn hand had, maar potten opendraaien bleef nog wel wat trekkerig gevoel geven. Al met al duurde het een half jaar voordat het gevoel in mijn hand weer helemaal goed was.
Het peesplaatje dat ze doorknippen verdwijnt helemaal en mijn cts is helemaal weg maar mijn pols is wel wat instabieler. Ik heb alleen tijden mijn zwangerschappen daarna nog op het laatst wat last gehad maar toen hield ik duidelijk vocht vast.
Bij mij is cts veroorzaakt door op krukken lopen, dat mag ik nooit meer doen. Was lastig toen ik vorig jaar mijn knieschijf uit de kom had... Al met al heb ik een half jaar met klachten gelopen en toen in een burnout terecht gekomen, ik sliep dan ook maar 2 uur per nacht. Toen ben ik bij een privekliniek terechtgekomen, via de huisarts en verzekering want hier in de ziekenhuizen was minimaal 3 maanden wachttijd. Daar ben ik binnen een week geholpen.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zaterdag 5 oktober 2013 om 23:54
Inmiddels ben ik afgelopen maandag geopereerd en de operatie zelf is me meegevallen. De verdovingsprikjes zijn het vervelendst.
Na de operatie kreeg ik een drukverband voor 2 dagen. Daarmee kun je inderdaad helemaal niets, je hand is helemaal ingepakt.
De eerste dagen kon ik helemaal niets aan mijn hand verdragen, dus er iets mee doen was niet mogelijk. Daarbij moet je de beweging in je hand/vingers weer ontwikkelen. Het duurt dus een paar dagen voordat je überhaupt weer je vingers om iets heen kunt krijgen om iets (van geen gewicht) op te pakken.
Ook kun je je pols niet bewegen zoals je gewend was, dat moet je ook weer trainen. Als ik een verkeerde beweging maak, dan trekt er een heel tintelend gevoel door mijn hand, of soms zelfs een pijnscheut. Niet prettig, dus ik ga me er toch maar aan houden om 2 weken zo weinig mogelijk met rechts te doen.
De eerste paar dagen lukt het je echt niet om jezelf aan te kleden. Beha, knoop, gulp, riem, sokken etc. zijn items waarbij je kracht in je handen nodig hebt en die heb je niet. Net zoals je haren doen (indien je die bijvoorbeeld in een staart wilt o.i.d.).
Als je alleen woont, heb je daarvoor dus echt hulp nodig van iemand anders. Ik raad dan ook aan om bij iemand te gaan logeren/iemand te logeren te vragen. Ik heb de hele week hulp gehad van een goede vriendin, heel erg fijn.
Ik had me praktisch voorbereid door allemaal porties te koken en in te vriezen in de diepvries. Maar die bakjes krijg ik met 1 hand niet open (deksels geven niet mee als ze nog een beetje bevroren zijn). En roeren met maar 1 hand en het eten op je bord krijgen, blijkt toch ook wel enigszins onhandig te zijn. Snijden lukt zeker niet, dus alles moet eetbaar zijn met een vork of lepel. Een hele uitdaging als je dit normaal doet met de geopereerde hand, maar oefening baart al snel kunst!
Nu, 5 dagen na de operatie, is het me gelukt om zelfstandig te douchen, al gaat dat nog wel een beetje met veel bombarie. Tubes kun je niet inknijpen en vasthouden tegelijk. Daarvoor gebruik ik dus mijn armen. Mijn hand houd ik onder de douche nog zoveel mogelijk hoog en droog. Het mag wel iets nat worden, maar het litteken wordt alweer gauw week en dat wil ik niet.
Autorijden zie ik nog niet zitten. Ik kan mijn vingers inmiddels wel voldoende bewegen om een kommetje te vormen die ik over de versnellingspook kan leggen om te schakelen, maar ik heb echt de kracht nog niet om te schakelen en ik ben ook bang dat het litteken daar nog heel gevoelig op reageert.
Ik hoop vanaf woensdag weer te kunnen gaan autorijden. Even afhankelijk van hoe het herstel de komende dagen doorzet.
Al met al vind ik het herstel niet tegenvallen, maar ik vind het wel heel lastig om in te schatten wat eigenlijk teveel is of wat makkelijk alweer kan. Ik typ dit verhaal bijvoorbeeld nu met twee handen, maar dat voel ik wel in mijn rechterhand (niet echt pijnlijk, maar een beetje tintelend/verdoofd gevoel wat wrsl nog wel een tijdje aanhoudt nadat ik al ben gestopt met typen). Is het dan niet goed om te doen?? Lastig, lastig.
Ik hoop dat iemand anders iets heeft aan mijn ervaring. Bedankt voor alle reacties op mijn bericht waarmee ik me enigszins heb kunnen voorbereiden.
Na de operatie kreeg ik een drukverband voor 2 dagen. Daarmee kun je inderdaad helemaal niets, je hand is helemaal ingepakt.
De eerste dagen kon ik helemaal niets aan mijn hand verdragen, dus er iets mee doen was niet mogelijk. Daarbij moet je de beweging in je hand/vingers weer ontwikkelen. Het duurt dus een paar dagen voordat je überhaupt weer je vingers om iets heen kunt krijgen om iets (van geen gewicht) op te pakken.
Ook kun je je pols niet bewegen zoals je gewend was, dat moet je ook weer trainen. Als ik een verkeerde beweging maak, dan trekt er een heel tintelend gevoel door mijn hand, of soms zelfs een pijnscheut. Niet prettig, dus ik ga me er toch maar aan houden om 2 weken zo weinig mogelijk met rechts te doen.
De eerste paar dagen lukt het je echt niet om jezelf aan te kleden. Beha, knoop, gulp, riem, sokken etc. zijn items waarbij je kracht in je handen nodig hebt en die heb je niet. Net zoals je haren doen (indien je die bijvoorbeeld in een staart wilt o.i.d.).
Als je alleen woont, heb je daarvoor dus echt hulp nodig van iemand anders. Ik raad dan ook aan om bij iemand te gaan logeren/iemand te logeren te vragen. Ik heb de hele week hulp gehad van een goede vriendin, heel erg fijn.
Ik had me praktisch voorbereid door allemaal porties te koken en in te vriezen in de diepvries. Maar die bakjes krijg ik met 1 hand niet open (deksels geven niet mee als ze nog een beetje bevroren zijn). En roeren met maar 1 hand en het eten op je bord krijgen, blijkt toch ook wel enigszins onhandig te zijn. Snijden lukt zeker niet, dus alles moet eetbaar zijn met een vork of lepel. Een hele uitdaging als je dit normaal doet met de geopereerde hand, maar oefening baart al snel kunst!
Nu, 5 dagen na de operatie, is het me gelukt om zelfstandig te douchen, al gaat dat nog wel een beetje met veel bombarie. Tubes kun je niet inknijpen en vasthouden tegelijk. Daarvoor gebruik ik dus mijn armen. Mijn hand houd ik onder de douche nog zoveel mogelijk hoog en droog. Het mag wel iets nat worden, maar het litteken wordt alweer gauw week en dat wil ik niet.
Autorijden zie ik nog niet zitten. Ik kan mijn vingers inmiddels wel voldoende bewegen om een kommetje te vormen die ik over de versnellingspook kan leggen om te schakelen, maar ik heb echt de kracht nog niet om te schakelen en ik ben ook bang dat het litteken daar nog heel gevoelig op reageert.
Ik hoop vanaf woensdag weer te kunnen gaan autorijden. Even afhankelijk van hoe het herstel de komende dagen doorzet.
Al met al vind ik het herstel niet tegenvallen, maar ik vind het wel heel lastig om in te schatten wat eigenlijk teveel is of wat makkelijk alweer kan. Ik typ dit verhaal bijvoorbeeld nu met twee handen, maar dat voel ik wel in mijn rechterhand (niet echt pijnlijk, maar een beetje tintelend/verdoofd gevoel wat wrsl nog wel een tijdje aanhoudt nadat ik al ben gestopt met typen). Is het dan niet goed om te doen?? Lastig, lastig.
Ik hoop dat iemand anders iets heeft aan mijn ervaring. Bedankt voor alle reacties op mijn bericht waarmee ik me enigszins heb kunnen voorbereiden.
