Relaties
alle pijlers
Scheiden ja of nee
vrijdag 13 juni 2008 om 21:10
Hoi,
ik ben nu ruim 3 jaar getrouwd en we kennen elkaar nu 5 1/2 jaar. Nu hebben we ongelofelijke ruzie gehad omdat hij niet eerlijk tegen me is geweest en hij is in het verleden al eens 1 keer eerder vreemdgegaan en daarna heeft ie belooft om verder geen "geintjes"meer te flikken en altijd met mij in gesprek willen gaan. Hij was in contact gekomen met iemand die die op de werkvloer had leren kennen, zij vrijgezel en vond hem erggg leuk. Hij vond t flirten geweldig en heeft veel met haar gebeld en gesmst, maar heeft niet met haar afgesproken omdat hij dat te ver vond gaan. Dit alles zonder mijn medeweten natuurlijk.
Ik ben nogal heftig tekeer gegaan, ik was zo boos. En heb geroepen dat wat mij betreft dit t einde was van ons huwelijk.
Na een nachtje slapen was ik al weer wat rustig en wilde ik wel praten. Maar hij is nu ook aan t denken gezet en hij weet nu niet zo goed meer wat hij wilt. Hij wil mij niet kwijt, maar vraagt zich af of hij wel zo'n "relatiepersoon" is omdat hij dit dus eerder heeft meegemaakt. Hij zegt ook dat hij nu geen ander heeft cq wilt, hij zegt als het met mij niet lukt dan met geen andere vrouw (in iedere geval niet op de lange termijn).
Ik wil wel vechten voor ons huwelijk, hij zegt dat hij moe en in een soort shock is dat hij niet goed weet wat hij nu wilt. Hij wil me niet kwijt, wil nu ook niet weggaan (heb ik gevraagd zo van dan hebben we beide even rust van elkaar), maar wil wel met me knuffelen enzo??? Ik weet het niet meer! Ik wil aan de ene kant afstand van hem nemen, maar wil hem ook de kans geven om weer nader tot elkaar te komen. Maar ik weet wat ik wil, hij niet. Ik wil nu niet leuk en gezellig gaan doen en dat hij over een week zegt; "nou toch maar niet, we gaan uit elkaar". Wat is verstandig om nu te doen?
ik ben nu ruim 3 jaar getrouwd en we kennen elkaar nu 5 1/2 jaar. Nu hebben we ongelofelijke ruzie gehad omdat hij niet eerlijk tegen me is geweest en hij is in het verleden al eens 1 keer eerder vreemdgegaan en daarna heeft ie belooft om verder geen "geintjes"meer te flikken en altijd met mij in gesprek willen gaan. Hij was in contact gekomen met iemand die die op de werkvloer had leren kennen, zij vrijgezel en vond hem erggg leuk. Hij vond t flirten geweldig en heeft veel met haar gebeld en gesmst, maar heeft niet met haar afgesproken omdat hij dat te ver vond gaan. Dit alles zonder mijn medeweten natuurlijk.
Ik ben nogal heftig tekeer gegaan, ik was zo boos. En heb geroepen dat wat mij betreft dit t einde was van ons huwelijk.
Na een nachtje slapen was ik al weer wat rustig en wilde ik wel praten. Maar hij is nu ook aan t denken gezet en hij weet nu niet zo goed meer wat hij wilt. Hij wil mij niet kwijt, maar vraagt zich af of hij wel zo'n "relatiepersoon" is omdat hij dit dus eerder heeft meegemaakt. Hij zegt ook dat hij nu geen ander heeft cq wilt, hij zegt als het met mij niet lukt dan met geen andere vrouw (in iedere geval niet op de lange termijn).
Ik wil wel vechten voor ons huwelijk, hij zegt dat hij moe en in een soort shock is dat hij niet goed weet wat hij nu wilt. Hij wil me niet kwijt, wil nu ook niet weggaan (heb ik gevraagd zo van dan hebben we beide even rust van elkaar), maar wil wel met me knuffelen enzo??? Ik weet het niet meer! Ik wil aan de ene kant afstand van hem nemen, maar wil hem ook de kans geven om weer nader tot elkaar te komen. Maar ik weet wat ik wil, hij niet. Ik wil nu niet leuk en gezellig gaan doen en dat hij over een week zegt; "nou toch maar niet, we gaan uit elkaar". Wat is verstandig om nu te doen?
vrijdag 13 juni 2008 om 21:15
pfoeh... ik geloof niet dat anderen voor jou kunnen bedenken wat je moet doen.
Wel wat ik zelf zou doen. Ik dénk nu dat ik niet zou kunnen leven met een (op relatievastheid) onzekere partner en denk dat ik misschien ook te nerveus zou zijn dat het weer "mis" gaat met een collega oid.
Tja een huwelijk gooi je niet zomaar weg maar als een huwelijk voor jou onlosmakelijk met trouw en open zijn is verbonden (net zoals bij heel veel mensen) dan is dit toch wel een probleem. Hij heeft nu dan wel (waarschijnlijk?) niets gedaan maar is wederom niet eerlijk/open tegen je geweest.
Ik zou hier niet tegen kunnen en er na die 1e keer vreemdgaan al vandoor gaan. Dit was dan al helemaal de druppel omdat het wat mij betreft dan een voorbode voor erger zou zijn.
Succes
Wel wat ik zelf zou doen. Ik dénk nu dat ik niet zou kunnen leven met een (op relatievastheid) onzekere partner en denk dat ik misschien ook te nerveus zou zijn dat het weer "mis" gaat met een collega oid.
Tja een huwelijk gooi je niet zomaar weg maar als een huwelijk voor jou onlosmakelijk met trouw en open zijn is verbonden (net zoals bij heel veel mensen) dan is dit toch wel een probleem. Hij heeft nu dan wel (waarschijnlijk?) niets gedaan maar is wederom niet eerlijk/open tegen je geweest.
Ik zou hier niet tegen kunnen en er na die 1e keer vreemdgaan al vandoor gaan. Dit was dan al helemaal de druppel omdat het wat mij betreft dan een voorbode voor erger zou zijn.
Succes
vrijdag 13 juni 2008 om 21:23
Hij is niet vreemdgegaan, maar hij weet nu ook niet of hij verder met ons huwelijk kan/wilt. Hij zoekt graag de spanning op en die was er de laatste tijd tussen ons ook niet. Ik heb ook aangegeven dat ik daaraan wil gaan werken, om weer leuke dingen te gaan ondernemen e.d. Hij wil nu wat tijd van mij hebben om eens de dingen op een rijtje te zetten, om hoe nu verder te gaan. Maar kan en wil ik hem daar de tijd voorgeven? Als hij nu niet spontaan kan zeggen dat hij voor me wilt gaan, dan zegt dat in mijn ogen genoeg, of is dat wel heel kort door de bocht? En hoelang moet ik hem dan de tijd geven? Ik word hier ook gek van.
vrijdag 13 juni 2008 om 21:31
Tsja, dat is heel persoonlijk natuurlijk, hoe lang en óf je iemand daar de tijd voor wil geven. Ik zou het zo zien; hij houdt nog steed (genoeg) van je, want anders was hij wel met haar vreemdgegaan. Maar juist door de spanning tussen hen, is hij erachter gekomen dat hij met jou iets mist. Daar kunnen jullie beiden, en eventueel samen, zeker goed aan werken.
vrijdag 13 juni 2008 om 22:03
Ik had hem er al na de eerste keer uitgegooid. Zijn nieuwe acties zijn niet die van een man met een schuldgevoel die alles doet om te vechten voor de liefde van zijn leven, integendeel. Hoe lang wil je nog leven met dit wantrouwen, vroeg of laat gaat het echt geheit mis want een relatie zonder vertrouwen kan gewoon niet werken. En vertrouwen is iets van je lang moet opbouwen maar binnen no-time kwijt kan raken. Hij zit in mijn visie nu al ver onder het nulpunt.
vrijdag 13 juni 2008 om 22:06
Hij komt net terug van de hond uitlaten, helemaal in tranen.
Hoe voelt zich zo beroerd (nee en ik dan), hij zegt dat ie verdoofd is qua gevoel en het ook niet weet. Hij vraagt ook of ik mee naar bed ga om te knuffelen, hij hoopt dat hij dan weer een beetje gevoel terug krijgt?! Ik heb gezegd dat hij me even met rust moet laten, ik ben zo overstuur. Hij wil me niet kwijt maar vraagt zich aan de andere kant ook af, of hij wel goed genoeg voor me is?! Of ik niet gelukkiger kan zijn met een ander? Die wel die eigenschappen heeft. Nou lekker dan, daar gaan we weer.....dat zei mijn ex nl ook al?!
Hoe voelt zich zo beroerd (nee en ik dan), hij zegt dat ie verdoofd is qua gevoel en het ook niet weet. Hij vraagt ook of ik mee naar bed ga om te knuffelen, hij hoopt dat hij dan weer een beetje gevoel terug krijgt?! Ik heb gezegd dat hij me even met rust moet laten, ik ben zo overstuur. Hij wil me niet kwijt maar vraagt zich aan de andere kant ook af, of hij wel goed genoeg voor me is?! Of ik niet gelukkiger kan zijn met een ander? Die wel die eigenschappen heeft. Nou lekker dan, daar gaan we weer.....dat zei mijn ex nl ook al?!
vrijdag 13 juni 2008 om 22:28
Ik weet het niet, ik heb barstende hoofdpijn, er spookt van alles door m'n hoofd, ik weet het onderhand ook niet meer.
Ik wil niet koste wat kost bij elkaar blijven, alleen om bij elkaar te blijven. Ik wil dat hij voor 100% gaat, anders niet. Aan de ene kant wil ik hem niet kwijt, maar dan moet hij er natuurlijk ook voor (willen) gaan.
Ik wil niet koste wat kost bij elkaar blijven, alleen om bij elkaar te blijven. Ik wil dat hij voor 100% gaat, anders niet. Aan de ene kant wil ik hem niet kwijt, maar dan moet hij er natuurlijk ook voor (willen) gaan.
vrijdag 13 juni 2008 om 22:37
zaterdag 14 juni 2008 om 01:22
pfff wat een kleuter, jij betrapt hem dus op iets en wordt daar boos over, en meneer gaat vervolgens twijfelen aan zijn gevoelens en weet het niet meer. Hij is gewoon emotioneel aan het chanteren, op die manier ben jij niet meer boos, maar alleen nog maar bang dat je hem kwijtraakt.
Blijf bij je eerste gevoel en laat je niet pingpongen door deze meneer. Het lijkt me dat je afhankelijk van hem bent waardoor hij jouw kan manoevreren waar hij wil
Blijf bij je eerste gevoel en laat je niet pingpongen door deze meneer. Het lijkt me dat je afhankelijk van hem bent waardoor hij jouw kan manoevreren waar hij wil
zaterdag 14 juni 2008 om 06:43
Waarom moet jij dan nu voor meer spanning zorgen in je huwelijk,waar twee samen wonen zorgen er ook twee voor dat de spanning blijft.
Ik lees uit je woorden dat hij totaal confuus is, waarschijnijk alleen al op het feit dat jij zo bent ontploft. Jouw man kruipt nu in de slachtofferrol en regaeert als een kind van 4,oei ik ben betrapt en ik ga maar huilen,wordt mam niet boos.
Wil hij niet mee werken, dan is het aan de jouw de vraag wat je wil,hangen blijven in een huwelijk waarvan de partner twijfelt is een onleefbare situatie.Goed kijken naar je eigen gevoelens,liefde medelijden,angst om alleen te staan.
Ik lees uit je woorden dat hij totaal confuus is, waarschijnijk alleen al op het feit dat jij zo bent ontploft. Jouw man kruipt nu in de slachtofferrol en regaeert als een kind van 4,oei ik ben betrapt en ik ga maar huilen,wordt mam niet boos.
Wil hij niet mee werken, dan is het aan de jouw de vraag wat je wil,hangen blijven in een huwelijk waarvan de partner twijfelt is een onleefbare situatie.Goed kijken naar je eigen gevoelens,liefde medelijden,angst om alleen te staan.
zaterdag 14 juni 2008 om 08:54
Meds heeft helemaal gelijk.
Hij legt op dit moment de verantwoordelijkheid helemaal bij jou neer. Hij mist de spanning en jij bent onmiddelijk bezig om te bedenken wat voor leuke dingen jullie in de toekomst kunnen gaan doen. Jij bent terecht boos. Maar hij wil knuffelen want hé hij houd toch van jou. En als jij dat dan niet wil omdat je terecht boos op hem bent dan bezorgt hij jou daarmee nog een schuldgevoel ook.
Hij is fout geweest. Dus heeft hij maar te accepteren dat jij even afstand neemt en gaat bedenken wat jij wil.
Wat hij wil doet er op het moment even niet toe.
Besluit jij dat jullie samen verder willen dan moet hij maar eens laten zien dat hij er echt voor gaat.
Hij legt op dit moment de verantwoordelijkheid helemaal bij jou neer. Hij mist de spanning en jij bent onmiddelijk bezig om te bedenken wat voor leuke dingen jullie in de toekomst kunnen gaan doen. Jij bent terecht boos. Maar hij wil knuffelen want hé hij houd toch van jou. En als jij dat dan niet wil omdat je terecht boos op hem bent dan bezorgt hij jou daarmee nog een schuldgevoel ook.
Hij is fout geweest. Dus heeft hij maar te accepteren dat jij even afstand neemt en gaat bedenken wat jij wil.
Wat hij wil doet er op het moment even niet toe.
Besluit jij dat jullie samen verder willen dan moet hij maar eens laten zien dat hij er echt voor gaat.
zaterdag 14 juni 2008 om 09:37
ik zou me ook tamelijk belazerd voelen als ik zou flirten met een ander en mijn partner zou daarom ons huwelijk op scherp zetten... En dan de volgende dag er weer van terug komen, dat levert nogal verschillende emotionele ladingen op....
Ik ben het wel met Meds eens dat het vervolg ruikt naar chantage. Door te reageren als hij nu doet, maakt hij de weg vrij om in de toekomst zijn gang te gaan...
Ik ben het wel met Meds eens dat het vervolg ruikt naar chantage. Door te reageren als hij nu doet, maakt hij de weg vrij om in de toekomst zijn gang te gaan...
zaterdag 14 juni 2008 om 10:11
Goedemorgen! Nou ben weer wakker, heb gelukkig wel goed kunnen slapen. Heb daarvoor nog wel eerst even goed van me afgepraat tegen hem. Dat ik ook vond dat hij idd de hele verantwoordelijkheid bij mij neerlegt, en dat dat niet eerlijk/terecht is. Dat we mss wel een beetje op de automatische piloot gingen maar dat t niet zo dramatisch slecht of helemaal geen aandacht meer voor elkaar hadden. We hebben net een rotperiode (hij had serieuze problemen op t werk)achter de rug, was net blij dat alles net een beetje gekalmeerd was. Hij is daarna kennelijk afleiding en spanning bij een collega gaan zoeken ipv met erover te praten.
Ik heb gezegd dat ik vandaag meer duidelijkheid wil en dat ik anders wil dat hij weggaat. En dat ik dan ook mijn ouders o.a. ga inlichten, want ik ga morgen niet schijnheilig zitten doen op vaderdag. Dat vond hij echt niet leuk want hij mag mijn vader heel erg graag (hij heeft zelf slecht contact met zijn ouders).
Ik heb gezegd dat ik vandaag meer duidelijkheid wil en dat ik anders wil dat hij weggaat. En dat ik dan ook mijn ouders o.a. ga inlichten, want ik ga morgen niet schijnheilig zitten doen op vaderdag. Dat vond hij echt niet leuk want hij mag mijn vader heel erg graag (hij heeft zelf slecht contact met zijn ouders).
zaterdag 14 juni 2008 om 11:24
zaterdag 14 juni 2008 om 11:26
Ok .............je kan het als chantage zien ( en misschien is het dat ook wel ) , maar zou het niet zo kunnen zijn dat hij oprecht baalt dat hij is zoals hij is ; een man zonder ruggegraat , die bij de eerste de beste aandacht gevende huppelkut voor de bijl gaat en jou daar mee pijn doet ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
