Relaties
alle pijlers
Aan iedereen die in scheiding ligt....WE KUNNEN HET!!
zaterdag 14 juni 2008 om 18:22
Ik lig momenteel in scheiding! Het is niet mijn keus, maar die van mijn ex. Zonder op alle oorzaken in te gaan....een scheiding is gewoon ronduit KUT!! Je voelt je afgescheept, afgedankt. Over het algemeen voel ik me sterk en positief. Heb het gevoel de hele wereld aan te kunnen. Maar dan opeens....deze hele afgelopen week heb ik veel gejankt en heel veel zelfmedelijden gehad. Maak me zorgen om alles. Hoe komt mijn kind hier uit? Gaat hij een co-ouderschap wel trekken? Wat als hij voorgoed bij zijn vader wil wonen? Wat als mijn ex de alimentatie niet meer kan betalen? Word ik ooit nog gelukkig? Waarom overkomt mij dit? Waarom doet hij dit? Zal ik ooit een leuk huis vinden waar ook mijn kind zich thuis gaat voelen (ik kan huidige huis niet betalen, ex wil hier wel blijven wonen)? Wat als, wat als, wat als, wat als??? Doomdenken, noem ik dat.
Maar.....ik ben dit zat! Ik wéét dat ik hier doorheen kan komen!! Ik weet dat mijn leven weer leuk zal worden!! Ik wéét dat ik een supergoede band met mijn zoon heb en ik wéét dat dat ook zal blijven. Ik wéét dat mijn ex en ik liefhebbende ouders voor hem kunnen blijven. Ik wéét dat het leven van mijn kind hierdoor niet voorgoed fucked up is. Ik wéét dat ik het kan. Ik wéét dat ik lieve mensen om mij heen heb, die mij altijd zullen helpen.
Het is zelfs zo dat ik een stap heb gezet door mijn ex te benaderen en te zeggen: 'lieverd...ik ben klaar met de verwijten naar elkaar, ik wil me niet meer ellendig voelen'. Als ik mijn geliefde niet terug kan krijgen, dan wil ik wel mijn maatje terug. Ik hoopte dat wij het verschil zouden maken. Dat wij wél getrouwd zouden blijven, dat ons kind wél zijn beide ouders om zich heen heeft. Als wij dat verschil toch niet kunnen maken, misschien kunnen we dan het verschil maken door niet alleen goede en toegewijde ouders voor ons kind te zijn, maar ook naar elkaar toe nog meer dan dat.
We gaan het proberen, ik hoop uit de grond van mijn hart dat dat gaat lukken.
Dus mijn oproep aan alle mensen op dit forum die aan het scheiden zijn of gaan scheiden.....huil, jank, snotter, scheld op dit forum! Heb je een (gigantische) dip, laat het weten. Laten we elkaar opbeuren. Maar laten we ook sterk zijn en positief en laten we elkaar helpen het vertrouwen te houden dat alles weer goed komt! Ik heb dat nodig, misschien jullie ook!
IK KAN HET!!!! IK KAN HET!!!! IK KAN HET!!!!! IK KAN HET!!!! IK KAN HET!!! IK KAN HET!!!! IK KAN HET!!!
Vandaag is de eerste dag van mijn nieuwe leven....
Maar.....ik ben dit zat! Ik wéét dat ik hier doorheen kan komen!! Ik weet dat mijn leven weer leuk zal worden!! Ik wéét dat ik een supergoede band met mijn zoon heb en ik wéét dat dat ook zal blijven. Ik wéét dat mijn ex en ik liefhebbende ouders voor hem kunnen blijven. Ik wéét dat het leven van mijn kind hierdoor niet voorgoed fucked up is. Ik wéét dat ik het kan. Ik wéét dat ik lieve mensen om mij heen heb, die mij altijd zullen helpen.
Het is zelfs zo dat ik een stap heb gezet door mijn ex te benaderen en te zeggen: 'lieverd...ik ben klaar met de verwijten naar elkaar, ik wil me niet meer ellendig voelen'. Als ik mijn geliefde niet terug kan krijgen, dan wil ik wel mijn maatje terug. Ik hoopte dat wij het verschil zouden maken. Dat wij wél getrouwd zouden blijven, dat ons kind wél zijn beide ouders om zich heen heeft. Als wij dat verschil toch niet kunnen maken, misschien kunnen we dan het verschil maken door niet alleen goede en toegewijde ouders voor ons kind te zijn, maar ook naar elkaar toe nog meer dan dat.
We gaan het proberen, ik hoop uit de grond van mijn hart dat dat gaat lukken.
Dus mijn oproep aan alle mensen op dit forum die aan het scheiden zijn of gaan scheiden.....huil, jank, snotter, scheld op dit forum! Heb je een (gigantische) dip, laat het weten. Laten we elkaar opbeuren. Maar laten we ook sterk zijn en positief en laten we elkaar helpen het vertrouwen te houden dat alles weer goed komt! Ik heb dat nodig, misschien jullie ook!
IK KAN HET!!!! IK KAN HET!!!! IK KAN HET!!!!! IK KAN HET!!!! IK KAN HET!!! IK KAN HET!!!! IK KAN HET!!!
Vandaag is de eerste dag van mijn nieuwe leven....
zaterdag 14 juni 2008 om 18:48
Stientjuuuuuuuuuuh! You rock!
Echt waar, ook ik heb van die doemdagen gehad - en soms nog. Maar als ik nu na een jaar of 5 de balans opmaak, zie ik iemand die er zoveel beter uit is gekomen, geestelijk zo gegroeid dat ik me af en toe moest vasthouden, zo hárd ging ik! Zoveel vrienden dat ik heb, mensen die om me geven. Ik had een hoop van zijn nepvrienden die letterlijk 'nep' waren. Ik heb mijn HBO afgerond en ga volgende week mijn scriptie voor de MA verdedigen! Ik heb een heerlijk huisje, lieve vrienden, nieuwe vrienden, en het feit dat ik het wel kon en hij niet maakte alleen maar duidelijk wie hier de sterkste was. Hij woonde bij zijn broer totdat de scheiding rond was. Meneer stond na 3 dagen jankend op de stoep want was zo eenzaam. Ik woon alleen met kind, maar voel me nooit eenzaam.
Er komt een hoop over je heen, echt waar, en er zijn momenten geweest dat ik dacht van: ik kan volgens mij niet dieper zinken (jawel hoor, gebeurde gewoon erna) maar ik ben overal weer zo sterk uitgekomen. Jij gaat het redden. OMDAT JE HET KAN!
Echt waar, ook ik heb van die doemdagen gehad - en soms nog. Maar als ik nu na een jaar of 5 de balans opmaak, zie ik iemand die er zoveel beter uit is gekomen, geestelijk zo gegroeid dat ik me af en toe moest vasthouden, zo hárd ging ik! Zoveel vrienden dat ik heb, mensen die om me geven. Ik had een hoop van zijn nepvrienden die letterlijk 'nep' waren. Ik heb mijn HBO afgerond en ga volgende week mijn scriptie voor de MA verdedigen! Ik heb een heerlijk huisje, lieve vrienden, nieuwe vrienden, en het feit dat ik het wel kon en hij niet maakte alleen maar duidelijk wie hier de sterkste was. Hij woonde bij zijn broer totdat de scheiding rond was. Meneer stond na 3 dagen jankend op de stoep want was zo eenzaam. Ik woon alleen met kind, maar voel me nooit eenzaam.
Er komt een hoop over je heen, echt waar, en er zijn momenten geweest dat ik dacht van: ik kan volgens mij niet dieper zinken (jawel hoor, gebeurde gewoon erna) maar ik ben overal weer zo sterk uitgekomen. Jij gaat het redden. OMDAT JE HET KAN!
zaterdag 14 juni 2008 om 21:14
Het gaat je zeker lukken, het belangrijkste zijn je kinderen, jullie moeten het voor hun zo goed mogelijk regelen en in hun belang denken. Ik ben zelf ook gescheiden en wij zijn ook een co-ouderschap aangegaan, elke keer als hij de kinderen kwam halen voelde ik al mijn woede weer opkomen, maar bedacht me dan maar weer dat het toch de vader van mijn kinderen is. Heel toevallig sprak ik vandaag zijn nieuwe vriendin en zij zei toen tegen mij:" ik vind het knap hoe jullie met elkaar omgaan, en het zo goed doen voor de jongens" tja toen voelde ik me super sterk, na al die woede en ruzies en moeilijke toestanden, heb ik dit wel bereikt voor de kinderen... een goede verstandhouding tussen hun vader en moeder.
zaterdag 14 juni 2008 om 21:33
Hoi Stien,
Hele goede instelling, die hou ik mezelf ook aan! Ook ik lig nu in een scheiding(wel niet getrouwd, maar toch 14 jaar samen en 2 kinderen). We kunnen het echt wel!!! Ook ik wil een goede verstandshouding tussen de papa en mij en dat moet zeker lukken, we hebben ook geen hekel aan elkaar. Hoewel ik op het moment wel steeds meer nare trekjes zie van hem hahahaha.
Als het goed is ben ik morgen over naar mijn nieuwe huis, met nieuwe spullen en alles zelf betaald en gekocht!!! Ben echt super trots op mezelf! Ben nu wel doodop maar instorten doe ik maar als ik gesetteld ben, ik heb er nu geen tijd voor. Woensdag had ik zo'n dipdag, en ik moest ongesteld worden en ik werk al 1,5 maand 40 uur(normaal 20) en dan 's avonds de kinderen en het huishouden en inpakken, ik had echt geen puf meer, heb dus ook de hele dag gejankt, op mijn werk.... 's Avonds kwamen mijn moeder en zus, die hebben me ook nog geholpen met inpakken en opruimen en toen kon ik er weer goed tegenaan, even nog een bekende schop onder mijn hol en nu voel ik me weer goed!
Ik weet gewoon dat alles goed gaat komen, volgend jaar zomer zitten we allemaal in de tuin met een glas rose, helemaal happy te zijn!
Je hebt gewoon helemaal gelijk, we kunnen het!!! En we worden alleen maar sterker!!!
Dikke Kus!
Hele goede instelling, die hou ik mezelf ook aan! Ook ik lig nu in een scheiding(wel niet getrouwd, maar toch 14 jaar samen en 2 kinderen). We kunnen het echt wel!!! Ook ik wil een goede verstandshouding tussen de papa en mij en dat moet zeker lukken, we hebben ook geen hekel aan elkaar. Hoewel ik op het moment wel steeds meer nare trekjes zie van hem hahahaha.
Als het goed is ben ik morgen over naar mijn nieuwe huis, met nieuwe spullen en alles zelf betaald en gekocht!!! Ben echt super trots op mezelf! Ben nu wel doodop maar instorten doe ik maar als ik gesetteld ben, ik heb er nu geen tijd voor. Woensdag had ik zo'n dipdag, en ik moest ongesteld worden en ik werk al 1,5 maand 40 uur(normaal 20) en dan 's avonds de kinderen en het huishouden en inpakken, ik had echt geen puf meer, heb dus ook de hele dag gejankt, op mijn werk.... 's Avonds kwamen mijn moeder en zus, die hebben me ook nog geholpen met inpakken en opruimen en toen kon ik er weer goed tegenaan, even nog een bekende schop onder mijn hol en nu voel ik me weer goed!
Ik weet gewoon dat alles goed gaat komen, volgend jaar zomer zitten we allemaal in de tuin met een glas rose, helemaal happy te zijn!
Je hebt gewoon helemaal gelijk, we kunnen het!!! En we worden alleen maar sterker!!!
Dikke Kus!
zaterdag 14 juni 2008 om 21:43
zaterdag 14 juni 2008 om 21:58
Dit berichtje heb ik ook getikt, nadat ik mezelf een schop onder m'n kont heb gegeven. Heb me gewoon een week lang weer rot gevoeld, gehuild, noem maar op. Ben voor de spiegel gaan staan en heb gezegd: 'En nu houd je op, dit gaat je er niet onder krijgen!' En verdomd...het werkt. Tot nu toe dan, hè?
Mirrimpie....wat knap van je dat je alles zelf gedaan hebt. En 14 jaar samen met je man, 2 kinderen.....het is niet mis joh!
Ik wil dat ook doen, huisje kopen, lekker inrichten samen met mijn kindje. Er gewoon een knus plekje van maken. Ik kan dat pas doen als de scheiding door is, waarschijnlijk over een maand of 3. Maar goed, kan ik er wel even naar toe leven en me er goed op voorbereiden.
Mag ik vragen hoe jouw kinderen gereageerd hebben op het nieuws?
Mirrimpie....wat knap van je dat je alles zelf gedaan hebt. En 14 jaar samen met je man, 2 kinderen.....het is niet mis joh!
Ik wil dat ook doen, huisje kopen, lekker inrichten samen met mijn kindje. Er gewoon een knus plekje van maken. Ik kan dat pas doen als de scheiding door is, waarschijnlijk over een maand of 3. Maar goed, kan ik er wel even naar toe leven en me er goed op voorbereiden.
Mag ik vragen hoe jouw kinderen gereageerd hebben op het nieuws?
zaterdag 14 juni 2008 om 22:02
Jeee Mippie, dat is echt te erg voor woorden!!! 6 weken voor jullie huwelijk? Hij is degene die het af gekapt heeft? Ik denk ook dat het dan moeilijker is om het te accepteren, de keus kwam niet van jou en is ook niet samen gemaakt... Wij leefden al echt een aantal jaar langs elkaar heen en we zijn gewoon te verschillend. Ik wil die kant op, hij precies de nadere kant. En juist omdat we zo langs elkaar heen leefde en niet naar elkaar luisterde zijn we tot de conclusie gekomen dat het gewoon niet meer gaat, vorig jaar hebben we nog alles op alles gezet, maar het lukt gewoon niet. En dan moet je knopen door gaan hakken. En wat voor mij heel erg hielp was me echt focussen op de toekomst met de kindjes, hij is/was haast nooit thuis dus ik weet gewoon dat ik dit kan! Maar het vooruitzicht op een eigen huis, een eigen plek met rust en stabiliteit op de manier zoals ik die graag wil geeft me zoveel energie! En nu is het morgen zover, eindelijk...
Meid, je zal zien dat je dadelijk een moment heb waarvan je denkt:"He... ik heb al een kwartier niet aan alle ellende gedacht!" Die momenten komen steeds vaker en ook jij gaat je dan op je toekomst richten zonder hem, en ook jij zal dan een keer een kriebel in je buik voelen en ook die momenten worden steeds meer en gaan overheersen! Echt waar, het gaat helemaal goed komen!!! Nogmaals, volgend jaar zomer, glas rose in de hand en maar toasten!!!!
Meid, je zal zien dat je dadelijk een moment heb waarvan je denkt:"He... ik heb al een kwartier niet aan alle ellende gedacht!" Die momenten komen steeds vaker en ook jij gaat je dan op je toekomst richten zonder hem, en ook jij zal dan een keer een kriebel in je buik voelen en ook die momenten worden steeds meer en gaan overheersen! Echt waar, het gaat helemaal goed komen!!! Nogmaals, volgend jaar zomer, glas rose in de hand en maar toasten!!!!
zaterdag 14 juni 2008 om 22:10
@Stien, mijn jongste is 2 en weet dat we in het "andere" huis gaan wonen, zonder papa, die blijft in het oude huis. Alsof ik gezegd heb dat we morgen naar de supermarkt gaan....
De oudste is 6 en we zagen er zoooo tegen op om het te vertellen, maar hij reageerde heel goed! Mijn nieuwe huis is zeg maar ons oude huis, hahahaha, volg je hem nog? Wij zijn vorig jaar verhuisd, omdat we dachten dat we de goede kant opgingen en een nieuwe start wilde. Het oude huis stond nog steeds te koop, dus die heb ik nu terug gekocht. Dus de oudste was helemaal blij, hij begon te juichen dat hij dan weer bij zijn oude vriendjes kon zijn(hier in de straat wonen geen kinderen van zijn leeftijd, dus hij is altijd alleen buiten) Verder vroeg hij of we dan een hond namen(papa houdt niet van dieren) en of we a la minute konden gaan. we waren helemaal verbaasd, nog een keer gezegd dat papa niet mee ging, maar dat snapte hij wel, had hij 2 slaapkamers en 2 huizen, nou dat vond meneer wel stoer hahahaha... Misschien dat het besef dadelijk pas echt komt, dus maar wel goed in de gaten houden.
Heb jij het al verteld? Hoe oud is jouw kindje?
De oudste is 6 en we zagen er zoooo tegen op om het te vertellen, maar hij reageerde heel goed! Mijn nieuwe huis is zeg maar ons oude huis, hahahaha, volg je hem nog? Wij zijn vorig jaar verhuisd, omdat we dachten dat we de goede kant opgingen en een nieuwe start wilde. Het oude huis stond nog steeds te koop, dus die heb ik nu terug gekocht. Dus de oudste was helemaal blij, hij begon te juichen dat hij dan weer bij zijn oude vriendjes kon zijn(hier in de straat wonen geen kinderen van zijn leeftijd, dus hij is altijd alleen buiten) Verder vroeg hij of we dan een hond namen(papa houdt niet van dieren) en of we a la minute konden gaan. we waren helemaal verbaasd, nog een keer gezegd dat papa niet mee ging, maar dat snapte hij wel, had hij 2 slaapkamers en 2 huizen, nou dat vond meneer wel stoer hahahaha... Misschien dat het besef dadelijk pas echt komt, dus maar wel goed in de gaten houden.
Heb jij het al verteld? Hoe oud is jouw kindje?
zaterdag 14 juni 2008 om 22:35
Ja, Mippie....6 weken voor je huwelijk...da's inderdaad niet niets. Ik kan me voorstellen dat je nog niet zover bent. Dat ben ik ook niet hoor...nog lang niet, denk ik. Je kunt niet zomaar een knop omdraaien en zeggen dat je er klaar mee bent. Dat heeft tijd nodig, heel veel tijd.
Mijn kindje is 5 jaar. We hebben het hem een dikke maand geleden verteld. Mijn ex woont nu tijdelijk ergens anders, totdat de scheiding een feit is en ik andere woonruimte heb gevonden. Dus het is voor hem nu zeer zeker merkbaar, aangezien papa niet meer in huis woont. Ze zien elkaar regelmatig, dat wel. Maar toch is het natuurlijk wennen voor hem. We zijn heel eerlijk en houden hem op de hoogte van dingen. Dat papa en mama bezig zijn met een meneer die ervoor gaat zorgen dat papa en mama niet meer getrouwd zijn straks. En dat we dan daarna in 2 huizen kunnen gaan wonen en dat hij dan 2 kamers krijgt enzo. Ja, dat vindt hij wel stoer. Maar ik merk aan hem dat hij er moeite mee heeft dat mijn ex niet meer zo vaak in de buurt is.
Mijn kindje is 5 jaar. We hebben het hem een dikke maand geleden verteld. Mijn ex woont nu tijdelijk ergens anders, totdat de scheiding een feit is en ik andere woonruimte heb gevonden. Dus het is voor hem nu zeer zeker merkbaar, aangezien papa niet meer in huis woont. Ze zien elkaar regelmatig, dat wel. Maar toch is het natuurlijk wennen voor hem. We zijn heel eerlijk en houden hem op de hoogte van dingen. Dat papa en mama bezig zijn met een meneer die ervoor gaat zorgen dat papa en mama niet meer getrouwd zijn straks. En dat we dan daarna in 2 huizen kunnen gaan wonen en dat hij dan 2 kamers krijgt enzo. Ja, dat vindt hij wel stoer. Maar ik merk aan hem dat hij er moeite mee heeft dat mijn ex niet meer zo vaak in de buurt is.
zondag 15 juni 2008 om 01:10
Ik zit momenteel ook midden in een scheiding (ook de keus van mijn ex) en ook ik heb dagen dat ik de hele wereld aankan maar er zijn ook dagen dat ik werkelijk het gevoel dat ik helemaal alleen op de wereld ben. Het is idd KUT!!! Gelukkig heb ik geen kinderen, dat zou het allemaal nog moeilijker maken en het is al zo verdomd lastig om mee om te gaan. Ik vraag me alleen af hoe lang het duurt eer ik dit allemaal achter me kan laten en weer echt, gemeend van het leven kan genieten en met een gerust hart naar de toekomst kan kijken. Op dit moment durf ik helemaal niet aan de toekomst te denken omdat ik het zo somber inzie. Maar aan de andere kant heb ik voor een groot deel zelf mijn toekomst in hand. Dat probeer ik mezelf iig elke dag te vertellen. Helaas lukt dat niet altijd. Bijvoorbeeld als ik alleen op straat loop en andere stellen gelukkig zie zijn, dan moet ik wel even slikken hoor. Of als er een belangrijke beslissing genomen moet worden waarover je niet meer met je allerbeste maatje kan overleggen. Dat soort momenten zijn echte killers.
Maar...aan alles komt een einde dus ook aan deze rotperiode.
Ik wens iig iedereen die in dit schuitje zit ontzettend veel sterkte en geluk toe want dat kunnen jullie wel gebruiken.
Maar...aan alles komt een einde dus ook aan deze rotperiode.
Ik wens iig iedereen die in dit schuitje zit ontzettend veel sterkte en geluk toe want dat kunnen jullie wel gebruiken.
zondag 15 juni 2008 om 08:19
Goedemorgen...een nieuwe dag....
Zowieso word ik elke ochtend wakker en besef me dan weer keihard ik welke situatie ik zit. Zo ook nu. Meestal word ik wakker gemaakt door mijn kindje en krijg dan eigenlijk geen tijd om er over na te denken. Maar nu is hij niet thuis. Dus nu lig ik me te bedenken of ik überhaupt zin heb om mijn bed uit te komen. Eigenlijk niet.
Fel, ik snap helemaal wat je bedoeld. Als je op straat loopt en je ziet andere stellen gelukkig zijn. Dan moet je slikken ja. Maar aan de andere kant bedenk ik me of ze écht gelukkig zijn. Mijn ex en ik leken ook het perfecte stel voor de buitenwereld. Iedereen die er nu achter komt dat we uit elkaar zijn, reageert verbaasd: 'jullie???' Het gras is aan de andere kant altijd groener.
Maar goed....nog even een uurtje slapen, opstaan, kopje koffie, de boel aan kant, douchen, aankleden, boodschappen, even bij papa langs (vaderdag hè), terug naar huis en dan.....is mijn kindje weer thuis....heerlijk!
Zowieso word ik elke ochtend wakker en besef me dan weer keihard ik welke situatie ik zit. Zo ook nu. Meestal word ik wakker gemaakt door mijn kindje en krijg dan eigenlijk geen tijd om er over na te denken. Maar nu is hij niet thuis. Dus nu lig ik me te bedenken of ik überhaupt zin heb om mijn bed uit te komen. Eigenlijk niet.
Fel, ik snap helemaal wat je bedoeld. Als je op straat loopt en je ziet andere stellen gelukkig zijn. Dan moet je slikken ja. Maar aan de andere kant bedenk ik me of ze écht gelukkig zijn. Mijn ex en ik leken ook het perfecte stel voor de buitenwereld. Iedereen die er nu achter komt dat we uit elkaar zijn, reageert verbaasd: 'jullie???' Het gras is aan de andere kant altijd groener.
Maar goed....nog even een uurtje slapen, opstaan, kopje koffie, de boel aan kant, douchen, aankleden, boodschappen, even bij papa langs (vaderdag hè), terug naar huis en dan.....is mijn kindje weer thuis....heerlijk!
zondag 15 juni 2008 om 10:35
Wat fijn dat dit forum er is. We kunnen vast steun aan elkaar hebben, want wat is dit hele gedoe een emotionele achtbaan. Gevoelens van rust kunnen zo maar omslaan in paniek en verdriet.
Wij gaan na 27 jaar uit elkaar, dochter van 16 en zoon van 19 (hij gaat studeren na de zomer en zo gauw hij een kamer heeft verhuist hij. Tot die tijd blijft hij bij zijn vader wonen). Mijn dochter gaat gelukkig met mij mee en daar ben ik heel blij om. Ik wou zelf scheiden, want was niet gelukkig met hem en toch doet het dan veel pijn om afscheid te nemen van je vertrouwde leven. Mijn man heeft het afgelopen jaar gevochten voor onze relatie maar het was te laat. Door alles wat er gebeurd is was mijn gevoel voor hem niet meer goed. Toen hij me vorige maand vroeg of mijn gevoelens voor hem groeiden moest ik hem teleurstellen. We besloten toen om te gaan scheiden en de volgende dag had hij een ander, die hem maanden geleden al had laten weten beschikbaar te zijn. Beiden storten ze zich volop in deze relatie en ik moet zeggen dat dit toch niet prettig voelt. Ik wou zelf niet meer, maar ben wel erg snel ingeruild. Ik begrijp ook niet dat je de ene week de liefde van zijn leven bent en de volgende week ziet hij je als een goede vriendin en is gek op een ander. Dit proces heeft mij zelf jaren gekost. Dit weekend is hij ook het hele weekend bij haar. Ik heb de papierrommel uitgezocht voor de advocaat morgen en ben kasten aan het uitmesten. Ik heb bewondering voor degenen van jullie die zichzelf een schop onder de kont kunnen geven. Ik merk dat dit een echt rouwproces is met fases van verdriet, woede en berusting. Ik hoop dat ik zo snel mogelijk een ander huisje kan kopen, want ik vind het slopend om nu nog met elkaar onder 1 dak te leven. Hoe ervaren anderen dat?
Allemaal heel veel sterkte en geniet van de momenten dat het goed gaat. Dat geeft hoop voor de toekomst.
Knuffel, J.
Wij gaan na 27 jaar uit elkaar, dochter van 16 en zoon van 19 (hij gaat studeren na de zomer en zo gauw hij een kamer heeft verhuist hij. Tot die tijd blijft hij bij zijn vader wonen). Mijn dochter gaat gelukkig met mij mee en daar ben ik heel blij om. Ik wou zelf scheiden, want was niet gelukkig met hem en toch doet het dan veel pijn om afscheid te nemen van je vertrouwde leven. Mijn man heeft het afgelopen jaar gevochten voor onze relatie maar het was te laat. Door alles wat er gebeurd is was mijn gevoel voor hem niet meer goed. Toen hij me vorige maand vroeg of mijn gevoelens voor hem groeiden moest ik hem teleurstellen. We besloten toen om te gaan scheiden en de volgende dag had hij een ander, die hem maanden geleden al had laten weten beschikbaar te zijn. Beiden storten ze zich volop in deze relatie en ik moet zeggen dat dit toch niet prettig voelt. Ik wou zelf niet meer, maar ben wel erg snel ingeruild. Ik begrijp ook niet dat je de ene week de liefde van zijn leven bent en de volgende week ziet hij je als een goede vriendin en is gek op een ander. Dit proces heeft mij zelf jaren gekost. Dit weekend is hij ook het hele weekend bij haar. Ik heb de papierrommel uitgezocht voor de advocaat morgen en ben kasten aan het uitmesten. Ik heb bewondering voor degenen van jullie die zichzelf een schop onder de kont kunnen geven. Ik merk dat dit een echt rouwproces is met fases van verdriet, woede en berusting. Ik hoop dat ik zo snel mogelijk een ander huisje kan kopen, want ik vind het slopend om nu nog met elkaar onder 1 dak te leven. Hoe ervaren anderen dat?
Allemaal heel veel sterkte en geniet van de momenten dat het goed gaat. Dat geeft hoop voor de toekomst.
Knuffel, J.
zondag 15 juni 2008 om 12:09
Scheiden is het allermoeilijkste wat me ooit is overkomen. Ook niet mijn keus, na 20 jaar huwelijk. Kids toen 21 en 17, oudste op zichzelf en jongste woont bij zijn vader.
Inmiddels zijn we 2 jaar verder en mijn exman is mijn beste vriend.
Maar het eerste jaar, wat een ramp! Heel verschrikkelijk.
Nu gaat het goed, ik heb een nieuwe vriend en ex flierefluit door het leven en vermaakt zich prima.
En ondanks dat ik weer samenwoon, het doet toch nog stiekem pijn. Vriend en ex zijn ook vrienden geworden, beter kun je het niet hebben.
Straks zien we elkaar ook op vaderdag bij de verschillende vaders, dat houden we gewoon allemaal zoals het was. Mijn ouders zijn nog steeds zijn schoonouders en vice versa.
Tis écht mijn beste vriend, mijn geweldige exman, we zien elkaar heel vaak en nooit meer ruzie.
Het gaat weer goed, maar het doet toch nog ergens pijn.
Inmiddels zijn we 2 jaar verder en mijn exman is mijn beste vriend.
Maar het eerste jaar, wat een ramp! Heel verschrikkelijk.
Nu gaat het goed, ik heb een nieuwe vriend en ex flierefluit door het leven en vermaakt zich prima.
En ondanks dat ik weer samenwoon, het doet toch nog stiekem pijn. Vriend en ex zijn ook vrienden geworden, beter kun je het niet hebben.
Straks zien we elkaar ook op vaderdag bij de verschillende vaders, dat houden we gewoon allemaal zoals het was. Mijn ouders zijn nog steeds zijn schoonouders en vice versa.
Tis écht mijn beste vriend, mijn geweldige exman, we zien elkaar heel vaak en nooit meer ruzie.
Het gaat weer goed, maar het doet toch nog ergens pijn.
Geen bijzonderheden
zondag 15 juni 2008 om 12:22
@stien en mirrimpie: het was inderdaad niet mijn keus en ben er dan ook echt helemaal kapot van. voor mij kwam het ook als een complete verrassing en dat maakt het extra moeilijk: zo ben je er klaar voor om uit te spreken dat je de rest van je leven samen blijft en van het ene op het andere moment ben je weer alleen. We waren elkaars eerste grote liefde. En tja, bij mij overheerst ook de angst dat ik nooit meer iemand zal vinden en nooit meer een gezin zal hebben (ben nu 33).... Maar wel goed om te lezen dat uiteindelijk de meeste mensen hier er weer bovenop komen. Daar houd ik me dan ook maar aan vast
zondag 15 juni 2008 om 15:24
Vandaag is een relatief goede dag....ik heb nog helemaal niet gehuild!!! Heerlijk om het even wat positiever in te zien.
Josephien...wat vreselijk voor je meid, na 27 jaar huwelijk. En je man dan al zo snel een ander? Je moet maar zo denken, hij wilde voor jou gaan en toen dat niet lukte, is hij met haar in zee gegaan. Second choice, lijkt mij? Dat ze daar genoegen mee neemt, maar goed...da's slechts mijn mening. Verder is het inderdaad slopend om nog bij elkaar in 1 huis te wonen. Mijn ex en ik hebben dat geprobeerd, maar daar raakten we alleen maar meer hoteldebotel van. Het was mijn idee, maar uiteindelijk hebben we in goed overleg besloten dat mijn ex tijdelijk ergens anders zou wonen. Het maakt de pijn en het verdriet niet minder, maar het geeft wel zo veel meer rust, zodat de dingen beter te overzien zijn. Het is niet leuk voor ons kindje, maar voor mezelf ben ik wel blij dat we die stap i.i.g. wel genomen hebben, totdat we 2 huizen hebben en het co-ouderschap kan beginnen.
Yasmijn, wat fijn voor je dat je goede vrienden bent met je ex! Kijk, zo zou het moeten zijn en ik wil dat ook graag. Ik heb respect voor jullie! Wat ik me wel afvraag, hoe gaat het contact met je kinderen? De oudste is al het huis uit, maar de jongste is bij vader gaan wonen? Vond je dat niet vreselijk? Je moet toch je kind loslaten, eerder dan je zelf had gewild, lijkt mij? Nogmaals..petje af hoor!
Mippie...natuurlijk ga jij nog een leuke vent vinden. En een gezin. Het is een trend om steeds later kindjes te krijgen (een collega van mij is 42 en krijgt nu haar 2e kind!). Dat komt heus wel goed! Ik heb dat wel minder. Ik ben bijna 35 en ik heb zoiets: 'ik ben wel even klaar met relaties'. Maar natuurlijk sluit ik niet uit dat ook die houding ooit wel weer zal veranderen. We hebben tenslotte allemaal recht op en behoefte aan een lief iemand om je heen, die oprecht van je houdt.
Josephien...wat vreselijk voor je meid, na 27 jaar huwelijk. En je man dan al zo snel een ander? Je moet maar zo denken, hij wilde voor jou gaan en toen dat niet lukte, is hij met haar in zee gegaan. Second choice, lijkt mij? Dat ze daar genoegen mee neemt, maar goed...da's slechts mijn mening. Verder is het inderdaad slopend om nog bij elkaar in 1 huis te wonen. Mijn ex en ik hebben dat geprobeerd, maar daar raakten we alleen maar meer hoteldebotel van. Het was mijn idee, maar uiteindelijk hebben we in goed overleg besloten dat mijn ex tijdelijk ergens anders zou wonen. Het maakt de pijn en het verdriet niet minder, maar het geeft wel zo veel meer rust, zodat de dingen beter te overzien zijn. Het is niet leuk voor ons kindje, maar voor mezelf ben ik wel blij dat we die stap i.i.g. wel genomen hebben, totdat we 2 huizen hebben en het co-ouderschap kan beginnen.
Yasmijn, wat fijn voor je dat je goede vrienden bent met je ex! Kijk, zo zou het moeten zijn en ik wil dat ook graag. Ik heb respect voor jullie! Wat ik me wel afvraag, hoe gaat het contact met je kinderen? De oudste is al het huis uit, maar de jongste is bij vader gaan wonen? Vond je dat niet vreselijk? Je moet toch je kind loslaten, eerder dan je zelf had gewild, lijkt mij? Nogmaals..petje af hoor!
Mippie...natuurlijk ga jij nog een leuke vent vinden. En een gezin. Het is een trend om steeds later kindjes te krijgen (een collega van mij is 42 en krijgt nu haar 2e kind!). Dat komt heus wel goed! Ik heb dat wel minder. Ik ben bijna 35 en ik heb zoiets: 'ik ben wel even klaar met relaties'. Maar natuurlijk sluit ik niet uit dat ook die houding ooit wel weer zal veranderen. We hebben tenslotte allemaal recht op en behoefte aan een lief iemand om je heen, die oprecht van je houdt.
zondag 15 juni 2008 om 16:13
Weet je wat wel zo jammer is? Dat sommigen (zoals Yasmijn) beste vrienden met hun ex zijn (wat ze is gegund) maar dat hun huwelijk geen stand heeft kunnen houden. Sommige van jullie vinden mij misschien naief maar volgens mij hoort een relatie in de 1e plaats te zijn gebaseerd op een zeer diepe vriendschap. Als je het zo goed met elkaar kan vinden, waarom dan scheiden? Mijn ex noemt mij ook zijn beste maatje maar heeft toch genoeg van me gekregen. Ik hoef geen vriendschap meer met hem want dan hadden we net zo goed bij elkaar kunnen blijven. Maar dat is mijn mening natuurlijk.
zondag 15 juni 2008 om 17:55
Ik denk dat dat zó anders ligt als er kinderen bij betrokken zijn, Fel.
Ik weet niet of mijn ex en ik zo'n diepe vriendschap kunnen hebben als Yasmijn, maar een goede verstandhouding tussen paps en mams is voor een kind zo belangrijk.
Maar....als ons kind er niet zou zijn, dan zou ik hoogstwaarschijnlijk hetzelfde reageren als jij.
Ik weet niet of mijn ex en ik zo'n diepe vriendschap kunnen hebben als Yasmijn, maar een goede verstandhouding tussen paps en mams is voor een kind zo belangrijk.
Maar....als ons kind er niet zou zijn, dan zou ik hoogstwaarschijnlijk hetzelfde reageren als jij.
zondag 15 juni 2008 om 18:05
na 25 jaar huwelijk , na meerdere keren te zijn bedrogen , heb ik donderdag zijn spullen buiten de deur gezet nadat ik te horen kreeg dat hij het al meer dan 1 jaar doet met een chatvriendin.
het allerergste daarvan vind ik dat hij het ook met mij deed!
ik voel me zo vreselijk smerig , zo vernedert dat ik weer mijn bloed moet laten testen op een soa.
ik voel me zo dom dat ik hem elke keer weer een kans heb gegeven.
ik voel me zo boos over de manier waarop het gebeurde.
ik voel me ook zo blij dat het over is, nooit meer dit meemaken!
ach ik kan zo uren doorgaan......
het allerergste daarvan vind ik dat hij het ook met mij deed!
ik voel me zo vreselijk smerig , zo vernedert dat ik weer mijn bloed moet laten testen op een soa.
ik voel me zo dom dat ik hem elke keer weer een kans heb gegeven.
ik voel me zo boos over de manier waarop het gebeurde.
ik voel me ook zo blij dat het over is, nooit meer dit meemaken!
ach ik kan zo uren doorgaan......
maandag 16 juni 2008 om 16:17
He jongens, wat een verhalen zeg!!!! Anouk wat een ellende!!! Iedereen eigenlijk. Weet je we zijn te goed voor ze!
Ik ben nu over, gister in het nieuwe huis geslapen, helemaal goed... Ik heb alleen(nog) geen internet thuis, dus even snel op mijn werk gekeken.
Meiden, houd de moed erin! Het komt helemaal goed met ons, ik voel me vandaag ook goed, heel goed!!! Gister nog een beetje sippig, maar dat is weer weg!
Ik ben nu over, gister in het nieuwe huis geslapen, helemaal goed... Ik heb alleen(nog) geen internet thuis, dus even snel op mijn werk gekeken.
Meiden, houd de moed erin! Het komt helemaal goed met ons, ik voel me vandaag ook goed, heel goed!!! Gister nog een beetje sippig, maar dat is weer weg!
maandag 16 juni 2008 om 16:20
Jeetje wat een sterke vrouwen hier. Mijn relatie loopt ook op zijn eind en kan het echt niet aan hoezeer ik er ook tegen vecht. Heel de dag wil ik alleen maar huilen en heb het idee dat ik hier nooit meer bovenop kom. Ben nog nooit zo gek op iemand geweest en heb nu ook het idee dat ik nooit meer zo veel voor iemand zal voelen. Ben bang dat ik het ook niet toe zal laten omdat ik bang ben weer gekwetst te worden.
