Relaties
alle pijlers
Moet een nieuwe relatie 100% leuk zijn?
maandag 16 juni 2008 om 18:57
Hallo allemaal,
Ik heb een vraagje aan jullie:
Ik ben sinds (bijna) 5 maanden weer verliefd, na 2 jaar vrijgezel te zijn geweest. Hiervoor 11 jaar een relatie gehad, waarbij het altijd 'gezellig' was. Leuke dingen deden we samen, maar als er wat aan de hand was, we elkaar even irriteerden of iets anders niet prettigs aan de hand was, gingen we onze eigen gang (ook nooit samen gewoond). Ik heb dat al die jaren prettig gevonden, tot ik er achter kwam dat een relatie misschien wel iets meer was dan dat....understatement (?!).
Nu dus weer verliefd, maar nu is niet alles altijd leuk. Ik loop er nu bewust niet van weg, ook als ik een beetje geirriteerd ben of gewoon een beetje chagrijnig, blijf ik die avond bij hem. Maar het stomme is dat ik nu ga twijfelen. Is het normaal in een relatie van ruim vier maanden dat je soms al chagrijnig bij elkaar bent? We zien elkaar een anatal keer per week en mijn nieuwe vriend is op dit moment erg ontevreden over zijn werk, waardoor hij niet zo lekker in zijn vel zit. Dit kan ik me heel goed voorstellen, maar ik heb zo'n soort 'roze' gedachte dat zijn verliefdheid op mij, deze ontevredenheid helemaal zou moeten laten verdwijnen. Hij zegt dat het ook wel een heel stuk minder is als hij bij mij is, maar soms 'overvalt' het hem toch. Ik merk dat ik daar lastig mee om kan gaan. Wat vinden julliie van mijn twijfels/gedachten hierover?
Groetjes.
Ik heb een vraagje aan jullie:
Ik ben sinds (bijna) 5 maanden weer verliefd, na 2 jaar vrijgezel te zijn geweest. Hiervoor 11 jaar een relatie gehad, waarbij het altijd 'gezellig' was. Leuke dingen deden we samen, maar als er wat aan de hand was, we elkaar even irriteerden of iets anders niet prettigs aan de hand was, gingen we onze eigen gang (ook nooit samen gewoond). Ik heb dat al die jaren prettig gevonden, tot ik er achter kwam dat een relatie misschien wel iets meer was dan dat....understatement (?!).
Nu dus weer verliefd, maar nu is niet alles altijd leuk. Ik loop er nu bewust niet van weg, ook als ik een beetje geirriteerd ben of gewoon een beetje chagrijnig, blijf ik die avond bij hem. Maar het stomme is dat ik nu ga twijfelen. Is het normaal in een relatie van ruim vier maanden dat je soms al chagrijnig bij elkaar bent? We zien elkaar een anatal keer per week en mijn nieuwe vriend is op dit moment erg ontevreden over zijn werk, waardoor hij niet zo lekker in zijn vel zit. Dit kan ik me heel goed voorstellen, maar ik heb zo'n soort 'roze' gedachte dat zijn verliefdheid op mij, deze ontevredenheid helemaal zou moeten laten verdwijnen. Hij zegt dat het ook wel een heel stuk minder is als hij bij mij is, maar soms 'overvalt' het hem toch. Ik merk dat ik daar lastig mee om kan gaan. Wat vinden julliie van mijn twijfels/gedachten hierover?
Groetjes.
maandag 16 juni 2008 om 19:06
Ik vind je een beetje onvolwassen overkomen. Hoe oud ben je?
Heb je hier al met je vriend over gepraat?
Natuurlijk is het leven leuk, maar als je een stabiel leven samen wilt opbouwen, met een serieuze relatie, zul je de leuke en niet leuke dingen met elkaar moeten delen. Het leven is niet alleen maar leuk, namelijk.
Draai het eens om: als jij het nu beroerd had op je werk, hoe had jij dan in je vel gezeten? Wat had je nodig gehad van je vriend?
Succes!
Heb je hier al met je vriend over gepraat?
Natuurlijk is het leven leuk, maar als je een stabiel leven samen wilt opbouwen, met een serieuze relatie, zul je de leuke en niet leuke dingen met elkaar moeten delen. Het leven is niet alleen maar leuk, namelijk.
Draai het eens om: als jij het nu beroerd had op je werk, hoe had jij dan in je vel gezeten? Wat had je nodig gehad van je vriend?
Succes!
maandag 16 juni 2008 om 19:16
quote:levenisleuk schreef op 16 juni 2008 @ 18:57:
Hallo allemaal,
Ik heb een vraagje aan jullie:
Ik ben sinds (bijna) 5 maanden weer verliefd, na 2 jaar vrijgezel te zijn geweest. Hiervoor 11 jaar een relatie gehad, waarbij het altijd 'gezellig' was. Leuke dingen deden we samen, maar als er wat aan de hand was, we elkaar even irriteerden of iets anders niet prettigs aan de hand was, gingen we onze eigen gang (ook nooit samen gewoond). Ik heb dat al die jaren prettig gevonden, tot ik er achter kwam dat een relatie misschien wel iets meer was dan dat....understatement (?!).
Nu dus weer verliefd, maar nu is niet alles altijd leuk. Ik loop er nu bewust niet van weg, ook als ik een beetje geirriteerd ben of gewoon een beetje chagrijnig, blijf ik die avond bij hem. Maar het stomme is dat ik nu ga twijfelen. Is het normaal in een relatie van ruim vier maanden dat je soms al chagrijnig bij elkaar bent? We zien elkaar een anatal keer per week en mijn nieuwe vriend is op dit moment erg ontevreden over zijn werk, waardoor hij niet zo lekker in zijn vel zit. Dit kan ik me heel goed voorstellen, maar ik heb zo'n soort 'roze' gedachte dat zijn verliefdheid op mij, deze ontevredenheid helemaal zou moeten laten verdwijnen. Hij zegt dat het ook wel een heel stuk minder is als hij bij mij is, maar soms 'overvalt' het hem toch. Ik merk dat ik daar lastig mee om kan gaan. Wat vinden julliie van mijn twijfels/gedachten hierover?
Groetjes.Het lijkt mij niet realistisch om te denken dat een relatie alleen maar 100% leuk is. Je bent zelf toch ook niet 100% altijd alleen maar altijd in een goede bui? Je vriend uiteraard ook niet. Kan me goed voorstellen dat als hij problemen op zijn werk ervaart, hij zich soms daar niet zo lekker onder voelt. Ik vind het juist goed dat hij dat niet voor je verbergt. Je moet je ook kut bij elkaar kunnen voelen.
Hallo allemaal,
Ik heb een vraagje aan jullie:
Ik ben sinds (bijna) 5 maanden weer verliefd, na 2 jaar vrijgezel te zijn geweest. Hiervoor 11 jaar een relatie gehad, waarbij het altijd 'gezellig' was. Leuke dingen deden we samen, maar als er wat aan de hand was, we elkaar even irriteerden of iets anders niet prettigs aan de hand was, gingen we onze eigen gang (ook nooit samen gewoond). Ik heb dat al die jaren prettig gevonden, tot ik er achter kwam dat een relatie misschien wel iets meer was dan dat....understatement (?!).
Nu dus weer verliefd, maar nu is niet alles altijd leuk. Ik loop er nu bewust niet van weg, ook als ik een beetje geirriteerd ben of gewoon een beetje chagrijnig, blijf ik die avond bij hem. Maar het stomme is dat ik nu ga twijfelen. Is het normaal in een relatie van ruim vier maanden dat je soms al chagrijnig bij elkaar bent? We zien elkaar een anatal keer per week en mijn nieuwe vriend is op dit moment erg ontevreden over zijn werk, waardoor hij niet zo lekker in zijn vel zit. Dit kan ik me heel goed voorstellen, maar ik heb zo'n soort 'roze' gedachte dat zijn verliefdheid op mij, deze ontevredenheid helemaal zou moeten laten verdwijnen. Hij zegt dat het ook wel een heel stuk minder is als hij bij mij is, maar soms 'overvalt' het hem toch. Ik merk dat ik daar lastig mee om kan gaan. Wat vinden julliie van mijn twijfels/gedachten hierover?
Groetjes.Het lijkt mij niet realistisch om te denken dat een relatie alleen maar 100% leuk is. Je bent zelf toch ook niet 100% altijd alleen maar altijd in een goede bui? Je vriend uiteraard ook niet. Kan me goed voorstellen dat als hij problemen op zijn werk ervaart, hij zich soms daar niet zo lekker onder voelt. Ik vind het juist goed dat hij dat niet voor je verbergt. Je moet je ook kut bij elkaar kunnen voelen.
maandag 16 juni 2008 om 19:53
maandag 16 juni 2008 om 19:55
quote:sosofie schreef op 16 juni 2008 @ 19:06:
Ik vind je een beetje onvolwassen overkomen. Hoe oud ben je?
Autsch, die vind ik pijnlijk! (Relatie 11 jaar...) Maar misschien lees ik het anders dan bedoeld werd!
Verder ben ik het wel met je eens sosofie, wat zou jij zelf willen in die situatie levenisleuk? En.. heb je het er met hem over gehad?
Tot slot.. Is het soms niet gewoon lekker om even op elkaar te zeiken en het daarna goed te maken met kussen en knuffels?
Ik vind je een beetje onvolwassen overkomen. Hoe oud ben je?
Autsch, die vind ik pijnlijk! (Relatie 11 jaar...) Maar misschien lees ik het anders dan bedoeld werd!
Verder ben ik het wel met je eens sosofie, wat zou jij zelf willen in die situatie levenisleuk? En.. heb je het er met hem over gehad?
Tot slot.. Is het soms niet gewoon lekker om even op elkaar te zeiken en het daarna goed te maken met kussen en knuffels?
dinsdag 17 juni 2008 om 09:02
Je kunt het ook omdraaien. In een relatie moet juist plaats zijn om eens een keertje te balen. Als je bv. bij vrienden bent, moet je 'gezellig' zijn, thuis (in je relatie) moet je jezelf kunnen zijn
En als je er even door zit op je werk is de eerste persoon bij wie je je hart kunt luchten juist je partner.
En als je er even door zit op je werk is de eerste persoon bij wie je je hart kunt luchten juist je partner.
dinsdag 17 juni 2008 om 09:11
Meid, ik herken je verhaal. Ik heb ook een lange relatie gehad waarin ALLES, maar dan ook ALLES leuk was. Nooit ruzie, altijd lol, en altijd gezllige dingen doen samen. Het kon niet stuk! (ging toch stuk, want ik wilde nog even 'slettenbakken' voor ik bejaard werd, hihi)..
Nu heb ik een jaar een vriend en ik denk dat we na een maand al zaten te chagrijnen. Ik vroeg me ook af of dat wel klopte, mijn vriendinnen zeiden dat ik het uit moest maken omdat een relatie het eerste jaar 'alleen maar leuk hoort te zijn'. Uh, wie bepaalt dat? Hun dus..gheghe.. Maar goed, niets van aangetrokken en toch lekker door gegaan. Na een hoop geruzie, 'gevecht' en vooral ons zelf zijn, gaat het nu een stuk beter. Ik weet doordat hij altijd zichzelf is geweest, vanaf dag 1 wat ik aan hem heb. Hij heeft nooit 'mooi weer' gespeeld als het regende. En gelukkig maar. Stel je toch eens voor dat hij het eerste jaar alleen maar lief en leuk is en dat na een jaar de roze wolk oplost en hij ineens een stuk chargrijn is.. Hihi.. dat wil je dan toch liever maar meteen weten?
Ik weet nu uit ervaring dat een relatie niet alleen maar leuk hoeft te zijn. Het feit dat mijn vriend en ik zoveel moeite doen om elkaar te begrijpen, zoveel ruzies doorstaan en toch bij elkaar blijven, betekent voor mij dat we ontzettend veel van elkaar houden...
Nu heb ik een jaar een vriend en ik denk dat we na een maand al zaten te chagrijnen. Ik vroeg me ook af of dat wel klopte, mijn vriendinnen zeiden dat ik het uit moest maken omdat een relatie het eerste jaar 'alleen maar leuk hoort te zijn'. Uh, wie bepaalt dat? Hun dus..gheghe.. Maar goed, niets van aangetrokken en toch lekker door gegaan. Na een hoop geruzie, 'gevecht' en vooral ons zelf zijn, gaat het nu een stuk beter. Ik weet doordat hij altijd zichzelf is geweest, vanaf dag 1 wat ik aan hem heb. Hij heeft nooit 'mooi weer' gespeeld als het regende. En gelukkig maar. Stel je toch eens voor dat hij het eerste jaar alleen maar lief en leuk is en dat na een jaar de roze wolk oplost en hij ineens een stuk chargrijn is.. Hihi.. dat wil je dan toch liever maar meteen weten?
Ik weet nu uit ervaring dat een relatie niet alleen maar leuk hoeft te zijn. Het feit dat mijn vriend en ik zoveel moeite doen om elkaar te begrijpen, zoveel ruzies doorstaan en toch bij elkaar blijven, betekent voor mij dat we ontzettend veel van elkaar houden...
dinsdag 17 juni 2008 om 20:45
Hoi Wiebenik81,
Bedankt voor je reactie...ben ik blij mee. Ik heb ook het idee dat mijn gevoel voor deze jongen nu al 'dieper' is dan voor mijn ex-vriend na 11 jaar. Maar toch twijfel ik weleens en dat komt omdat ik alleen die ene relatie als vergelijkingsmateriaal heb. Ik ben blij dat jij het herkent, want door de andere reacties kreeg ik het idee dat ik wel heel naief ben...haha.
Groetjes.
Bedankt voor je reactie...ben ik blij mee. Ik heb ook het idee dat mijn gevoel voor deze jongen nu al 'dieper' is dan voor mijn ex-vriend na 11 jaar. Maar toch twijfel ik weleens en dat komt omdat ik alleen die ene relatie als vergelijkingsmateriaal heb. Ik ben blij dat jij het herkent, want door de andere reacties kreeg ik het idee dat ik wel heel naief ben...haha.
Groetjes.
woensdag 18 juni 2008 om 21:49
Tot een bepaalde hoogte vind ik dat je inderdaad jezelf moet kunnen zijn bij elkaar. Sommige mensen overdrijven daar echter in. Als iemand sjaggo is (normaal, dat je dat zo af en toe es hebt) hoef ik dat eerlijkgezegd niet constant te merken door aanhoudend geklaag, gesteun en gezeik. En jezelf mogen zijn is heel mooi maar niet als het gelijk gaat staan als aan iedere luiheid, irritatie'tje, kriebeltje om je te laten gaan (in negatieve zin) toe te geven. Een bepaalde mate van beleefdheid en wederzijds respect vind ik ook in diepgaandere relaties van belang.
Ik denk dat dat een kwestie van samen je balans vinden is. Dat geen van 2en constant op zijn of haar tenen loopt, of het gevoel heeft een masker op te moeten zetten, maar tegelijkertijd ook niet overdreven toegegeven wordt aan dingen waar je je zelfs naar je cavia toe nog voor zou schamen onder het mom van 'ja jezus.. ik moet toch mezelf kunnen zijn?'. Waar die grens ligt verschilt per persoon, per relatie etc. De 1 vind een scheet in het bijzijn van je partner echt niet kunnen, ook na 3 jaar samenwonen niet, maar zit wel rustig 3 uur lang over haar werk te klagen, zonder dat het in haar op komt dat dat benauwde hoofd en die verveelde blik misschien iets met haar verhaal te maken hebben (en haar niet willen onderbreken wegens.. nouja gewoon wegens een lief vriendje zijn dan). Tsja...
Altijd doen alsof is niet vol te houden. Dat heb ik zelf ook ondervonden. Het een beetje leuk houden voor elkaar, vind ik wel kunnen. Als ik chagerijnig ben zal mijn vriend dat wel aan mij zien maar op hem afreageren (snauwen enzo) of echt constant doorzeiken erover zou ik niet zo snel doen.
Ik denk dat dat een kwestie van samen je balans vinden is. Dat geen van 2en constant op zijn of haar tenen loopt, of het gevoel heeft een masker op te moeten zetten, maar tegelijkertijd ook niet overdreven toegegeven wordt aan dingen waar je je zelfs naar je cavia toe nog voor zou schamen onder het mom van 'ja jezus.. ik moet toch mezelf kunnen zijn?'. Waar die grens ligt verschilt per persoon, per relatie etc. De 1 vind een scheet in het bijzijn van je partner echt niet kunnen, ook na 3 jaar samenwonen niet, maar zit wel rustig 3 uur lang over haar werk te klagen, zonder dat het in haar op komt dat dat benauwde hoofd en die verveelde blik misschien iets met haar verhaal te maken hebben (en haar niet willen onderbreken wegens.. nouja gewoon wegens een lief vriendje zijn dan). Tsja...
Altijd doen alsof is niet vol te houden. Dat heb ik zelf ook ondervonden. Het een beetje leuk houden voor elkaar, vind ik wel kunnen. Als ik chagerijnig ben zal mijn vriend dat wel aan mij zien maar op hem afreageren (snauwen enzo) of echt constant doorzeiken erover zou ik niet zo snel doen.
vrijdag 20 juni 2008 om 15:46
Helemaal met voorgaande post eens. Je moet jezelf kunnen zijn, als er echt iets is. Maar je moet niet de hele tijd lopen te zeuren 'omdat je nu eenmaal een slecht humeur hebt'. Wat dat betreft heb ik heel erg geluk met mijn vriend (nu 4 maanden). Toen hij me leerde kennen, waren er net een heleboel problemen op het werk waar ik echt mee zat en ik deed heel erg mijn best dat niet te laten merken, 'want we waren pas net bij elkaar en het moest leuk zijn'. Gelukkig merkte hij toch dat er iets was en vroeg hij me om dat alsjeblieft niet op te kroppen. Dus kon ik er lekker over klagen, zuchten en steunen bij hem. Maar als hij vindt dat ik loop te zeuren om iets onbenulligs, dan zegt ie ook dat ik eens op moet houden
donderdag 26 juni 2008 om 18:12
Natuurlijk is een relatie niet 100% leuk. Ik ben ook net weer verliefd en ik vind hem helemaal geweldig. Maar op ditzelfde moment speelt er zich nog iets anders in mijn leven af, mijn moeder heeft namelijk kanker en is bezig met chemokuren. Moet ik dat dan steeds vergeten als ik bij hem ben, omdat hij zo leuk is?? Ik vind het juist fijn om daar met hem over te praten en hij troost me dan wel, maar het is echt niet zo dat ik me nooit rot voel omdat ik verliefd ben.
Dat is bij jouw vriend denk ik precies hetzelfde. Er zijn omstandigheden in zijn leven waar hij niet gelukkig mee is. Daar kun jij niks aan doen, behalve een luisterend oor voor hem zijn.
Dat is bij jouw vriend denk ik precies hetzelfde. Er zijn omstandigheden in zijn leven waar hij niet gelukkig mee is. Daar kun jij niks aan doen, behalve een luisterend oor voor hem zijn.
donderdag 26 juni 2008 om 18:26
Bij sommige is de relatie al na 1 dag helemaal geweldig en leuk en willen ze nooit meer zonder elkaar. Stellen die al jaren bij elkaar zijn en meteen zijn gaan samenwonen en elke nacht bijelkaar zijn.....tja die van mij zijn nooit zo maar dat hoeft natuurlijk niet te betekenen dat mijn relatie slechter is (of beter) Ik moet er persoonlijk niet aan denken om altijd bij hem te zijn en nooit een nachtje gezellig met vriendinnen weg te gaan en elders te slapen. Net als samenwonen. Als ik heel eerlijk ben zou ik liever alleen blijven wonen, maarja probeer maar een huurhuis in Amsterdam te vinden en dan graag ook een beetje in de buurt waar mijn vriend dan woont. Dus zoveel mensen zoveel soorten relatie's. Er zijn mensen die alles leuk aan de ander vinden en nooit meer zonder elkaar kunnen of max maar een paar uur en sommige hebben dat niet. Als je gelukkig met hem bent is het toch gewoon genoeg? En gelukkig kan ook 90% gelukkig en 10% ik zou je het liefst nu achter het behang willen plakken zijn
