Kinderen
alle pijlers
Dochter ongelukkig, wat te doen?
vrijdag 20 juni 2008 om 13:05
Ik hoop dat jullie me wat tips kunnen geven want ik loop een beetje vast op een gevoel van ontoereikendheid.
Mijn dochter van 4,5 heeft een vriendje op wie ze helemaal gek is, ik denk nu zo'n 5 maanden. In het begin was alles lief en gezellig, vonden ze elkaar echt het einde en hadden heel veel plezier. Dat is nu anders, hij doet vaak wat stoer en zegt soms nogal lompe dingen. Hij heeft problemen op sociaal vlak en daar zijn zijn ouders druk mee bezig (verschillende therapieen ed) en verder is het gewoon echt een jongen, ik neem het hem ook niet kwalijk. Maar ik zit wel met een gekwetste dochter.
Hij wijst haar af (nee ik wil niet naast jou zitten, nee ik wil niet met jou spelen) en ipv dat ze haar schouders optrekt en ervan wegloopt op dat moment gaat ze alleen maar harder aan hem trekken. Mijn man en ik grappen ondertussen over hun destructieve relatie, maar serieus, het lijkt er verdacht veel op. Ik kan het ook niet vermijden, ze zitten bij elkaar in de klas en dat levert daar ook problemen op. Volgend jaar zitten ze gelukkig in verschillende klassen.
Ze is heel trouw aan haar vrienden, behoorlijk gevoelig en kwetsbaar. Ik weet niet hoe ik haar kan helpen hierin weerbaarder te worden. Ik weet niet wat ik moet zeggen of wat te doen behalve de boel te sussen als ik erbij ben wanneer zoiets weer 's gebeurt of haar te troosten achteraf. Ik zou liever wat proactiever te werk gaan maar geen idee hoe.
Ze is ook niet alleen zo in deze situatie, ze is over het algemeen een erg gevoelig grietje. Ik hoop dat jullie ervaren experts mij misschien wat tips kunnen geven om haar te helpen een wat dikker huidje te kweken .
Mijn dochter van 4,5 heeft een vriendje op wie ze helemaal gek is, ik denk nu zo'n 5 maanden. In het begin was alles lief en gezellig, vonden ze elkaar echt het einde en hadden heel veel plezier. Dat is nu anders, hij doet vaak wat stoer en zegt soms nogal lompe dingen. Hij heeft problemen op sociaal vlak en daar zijn zijn ouders druk mee bezig (verschillende therapieen ed) en verder is het gewoon echt een jongen, ik neem het hem ook niet kwalijk. Maar ik zit wel met een gekwetste dochter.
Hij wijst haar af (nee ik wil niet naast jou zitten, nee ik wil niet met jou spelen) en ipv dat ze haar schouders optrekt en ervan wegloopt op dat moment gaat ze alleen maar harder aan hem trekken. Mijn man en ik grappen ondertussen over hun destructieve relatie, maar serieus, het lijkt er verdacht veel op. Ik kan het ook niet vermijden, ze zitten bij elkaar in de klas en dat levert daar ook problemen op. Volgend jaar zitten ze gelukkig in verschillende klassen.
Ze is heel trouw aan haar vrienden, behoorlijk gevoelig en kwetsbaar. Ik weet niet hoe ik haar kan helpen hierin weerbaarder te worden. Ik weet niet wat ik moet zeggen of wat te doen behalve de boel te sussen als ik erbij ben wanneer zoiets weer 's gebeurt of haar te troosten achteraf. Ik zou liever wat proactiever te werk gaan maar geen idee hoe.
Ze is ook niet alleen zo in deze situatie, ze is over het algemeen een erg gevoelig grietje. Ik hoop dat jullie ervaren experts mij misschien wat tips kunnen geven om haar te helpen een wat dikker huidje te kweken .
vrijdag 20 juni 2008 om 13:25
Vertellen dat 'ie nu eenmaal zulke dingen doet, haar wijzen op andere potentiele speelkameraadjes, haar dan maar binnen laten zitten als ze niet buiten wil spelen -ehm, op de laatste optie heb ik zelf nog geen oplossing-
Haar gewoon laten praten, vertellen dat je het vervelend vindt, maar dat je er niks aan kunt veranderen.
Meer kun je niet, denk ik. En ze zou wel eens verrassend harder kunnen zijn/worden hierover dan jij vermoedt.
Denk dat ze volgend jaar wel een ander vriendje/vriendinnetje vindt. Mss. iemand uit de jongste groep. Dan voelt ze zich ook groter/sterker/wijzer.
Haar gewoon laten praten, vertellen dat je het vervelend vindt, maar dat je er niks aan kunt veranderen.
Meer kun je niet, denk ik. En ze zou wel eens verrassend harder kunnen zijn/worden hierover dan jij vermoedt.
Denk dat ze volgend jaar wel een ander vriendje/vriendinnetje vindt. Mss. iemand uit de jongste groep. Dan voelt ze zich ook groter/sterker/wijzer.
vrijdag 20 juni 2008 om 13:25
Ja ze is 4,5 en ik ben wel degelijk serieus. Ze is er daadwerkelijk ongelukkig onder, al zo'n 3 maanden en ik dacht in eerste instantie ook: waait vanzelf wel over, ze vechten het samen maar uit. Maar dat gebeurt dus niet en dat komt door een stuk gebrek aan weerbaarheid en zelfvertrouwen in haar.
Dat ze nog maar zo klein is betekent niet dat ze niet serieus kan zijn in haar gevoelens, ik was er zelf ook verbaasd over in eerste instantie dat ze er zo zwaar aan tilt.
Dat ze nog maar zo klein is betekent niet dat ze niet serieus kan zijn in haar gevoelens, ik was er zelf ook verbaasd over in eerste instantie dat ze er zo zwaar aan tilt.
vrijdag 20 juni 2008 om 13:26
als het echt 4 en half jaar oud is (en dus geen 14) dan vind ik het een beetje onzinnig om je zo druk te maken TO .. !
Heel trouw aan haar vrienden .... een kind van die leeftijd speelt met iedereen die met haar/hem wil spelen over het algemeen. En als ze iemand niet moeten om het een of ander ineens, dan zitten ze juist op een leeftijd dat ze zo weer met een ander kind spelen gaan.
Heel trouw aan haar vrienden .... een kind van die leeftijd speelt met iedereen die met haar/hem wil spelen over het algemeen. En als ze iemand niet moeten om het een of ander ineens, dan zitten ze juist op een leeftijd dat ze zo weer met een ander kind spelen gaan.
vrijdag 20 juni 2008 om 13:29
quote:mamzelle schreef op 20 juni 2008 @ 13:25:
Vertellen dat 'ie nu eenmaal zulke dingen doet, haar wijzen op andere potentiele speelkameraadjes, haar dan maar binnen laten zitten als ze niet buiten wil spelen -ehm, op de laatste optie heb ik zelf nog geen oplossing-
Haar gewoon laten praten, vertellen dat je het vervelend vindt, maar dat je er niks aan kunt veranderen.
Meer kun je niet, denk ik. En ze zou wel eens verrassend harder kunnen zijn/worden hierover dan jij vermoedt.
Denk dat ze volgend jaar wel een ander vriendje/vriendinnetje vindt. Mss. iemand uit de jongste groep. Dan voelt ze zich ook groter/sterker/wijzer.Waar wij met z'n allen aan tillen is de leeftijd van haar en plaatsen vraagtekens en jij Mamzelle gaat er direct serieus op in: goed zo dat is in feite natuurlijk waar Feliciaatje om vraagt..
Vertellen dat 'ie nu eenmaal zulke dingen doet, haar wijzen op andere potentiele speelkameraadjes, haar dan maar binnen laten zitten als ze niet buiten wil spelen -ehm, op de laatste optie heb ik zelf nog geen oplossing-
Haar gewoon laten praten, vertellen dat je het vervelend vindt, maar dat je er niks aan kunt veranderen.
Meer kun je niet, denk ik. En ze zou wel eens verrassend harder kunnen zijn/worden hierover dan jij vermoedt.
Denk dat ze volgend jaar wel een ander vriendje/vriendinnetje vindt. Mss. iemand uit de jongste groep. Dan voelt ze zich ook groter/sterker/wijzer.Waar wij met z'n allen aan tillen is de leeftijd van haar en plaatsen vraagtekens en jij Mamzelle gaat er direct serieus op in: goed zo dat is in feite natuurlijk waar Feliciaatje om vraagt..
vrijdag 20 juni 2008 om 13:29
quote:mamzelle schreef op 20 juni 2008 @ 13:25:
Denk dat ze volgend jaar wel een ander vriendje/vriendinnetje vindt. Mss. iemand uit de jongste groep. Dan voelt ze zich ook groter/sterker/wijzer.Ja dat hoop ik ook. Met andere kinderen heeft ze verder ook geen problemen want die vinden het ook leuk om echt samen te zijn, te spelen enz. Dit jongetje is ergens "geblokkeerd" op sociaal vlak en die kiest ze dan net uit om helemaal hoteldebotel van te zijn (onbereikbare mannen, tja haha). Dit is trouwens niet alleen mijn conclusie, er zit een kinderpsycholoog en een neuroloog op om bij zijn gebrek aan sociaal inlevend vermogen ed te helpen.
Denk dat ze volgend jaar wel een ander vriendje/vriendinnetje vindt. Mss. iemand uit de jongste groep. Dan voelt ze zich ook groter/sterker/wijzer.Ja dat hoop ik ook. Met andere kinderen heeft ze verder ook geen problemen want die vinden het ook leuk om echt samen te zijn, te spelen enz. Dit jongetje is ergens "geblokkeerd" op sociaal vlak en die kiest ze dan net uit om helemaal hoteldebotel van te zijn (onbereikbare mannen, tja haha). Dit is trouwens niet alleen mijn conclusie, er zit een kinderpsycholoog en een neuroloog op om bij zijn gebrek aan sociaal inlevend vermogen ed te helpen.
vrijdag 20 juni 2008 om 13:30
Maar hoe uit ze dat 'ongelukkig zijn' dan?
Huilbuien? Slecht slapen? Teruggetrokken zijn? Geen plezier meer in andere dingen?
Ik wil er niet de draak mee steken ofzo.
Maar ik vind te term 'ongelukkig' zo zwaar klinken voor iets waar ieder kind ooit mee te maken krijgt, en waar ze nog heel veel mee te maken gaat krijgen.
Huilbuien? Slecht slapen? Teruggetrokken zijn? Geen plezier meer in andere dingen?
Ik wil er niet de draak mee steken ofzo.
Maar ik vind te term 'ongelukkig' zo zwaar klinken voor iets waar ieder kind ooit mee te maken krijgt, en waar ze nog heel veel mee te maken gaat krijgen.
vrijdag 20 juni 2008 om 13:31
quote:kleinezeehond schreef op 20 juni 2008 @ 13:26:
als het echt 4 en half jaar oud is (en dus geen 14) dan vind ik het een beetje onzinnig om je zo druk te maken TO .. !
Heel trouw aan haar vrienden .... een kind van die leeftijd speelt met iedereen die met haar/hem wil spelen over het algemeen. En als ze iemand niet moeten om het een of ander ineens, dan zitten ze juist op een leeftijd dat ze zo weer met een ander kind spelen gaan.Ze speelt met bijna alle kindjes heel makkelijk maar ze is echt trouw aan vriendjes, die gaan voor. Ze is ook heel begaan met ze. Dus ik begrijp je opmerkingen heel goed maar ze is dus nou juist niet zo laconiek als de meesten van haar leeftijd.
als het echt 4 en half jaar oud is (en dus geen 14) dan vind ik het een beetje onzinnig om je zo druk te maken TO .. !
Heel trouw aan haar vrienden .... een kind van die leeftijd speelt met iedereen die met haar/hem wil spelen over het algemeen. En als ze iemand niet moeten om het een of ander ineens, dan zitten ze juist op een leeftijd dat ze zo weer met een ander kind spelen gaan.Ze speelt met bijna alle kindjes heel makkelijk maar ze is echt trouw aan vriendjes, die gaan voor. Ze is ook heel begaan met ze. Dus ik begrijp je opmerkingen heel goed maar ze is dus nou juist niet zo laconiek als de meesten van haar leeftijd.
vrijdag 20 juni 2008 om 13:32
ehm, het meisje is ongelukkig omdat haar vriendje haar afwijst.. of mag dat alleen als je 14 bent? Haar gevoel is toch echt? Snap de reacties niet zo..
Heb niet echt veel tips behalve dat je haar moet blijven prijzen om waar ze goed in is! Dat is hoe dan ook goed voor het zelfvertrouwen. Troosten als ze verdrietig is maar proberen er ook niet te lang bij stil te staan.. Moeilijk, zoals gezegd niet echt goede tips.. wat zeggen ze op school? Kun je het er daar een keer over hebben? Juffen zien veel en hebben meestal ook goede tips.
Heb niet echt veel tips behalve dat je haar moet blijven prijzen om waar ze goed in is! Dat is hoe dan ook goed voor het zelfvertrouwen. Troosten als ze verdrietig is maar proberen er ook niet te lang bij stil te staan.. Moeilijk, zoals gezegd niet echt goede tips.. wat zeggen ze op school? Kun je het er daar een keer over hebben? Juffen zien veel en hebben meestal ook goede tips.
vrijdag 20 juni 2008 om 13:35
Waarom kan een kind van niet ongelukkig zijn, of althans waarom moet je dat maar gewoon zo laten? ik denk dat het heel goed is dat TO er bewust aan denkt en naar dingen zoekt om haar kind weerbnaarder te maken. Zie niet in wat de leeftijd van het kind hiermee te maken heeft. Sterker nog, ik vind het bij een kleutertje nog "zorgelijker" dan bij een puber...
Ik sluit me verder aan bij de tips van mamzelle. En inderdaad zal het volgend jaar vast beter gaan. Als ze hier volgend jaar nog gevoelig voor is, kijk of je via school tips kunt krijgen die ze in een weerbaarheidstraining toepassen. Dan hoeft ze niet direct op een training, maar wie weet kun je er zelf iets mee...
Ik sluit me verder aan bij de tips van mamzelle. En inderdaad zal het volgend jaar vast beter gaan. Als ze hier volgend jaar nog gevoelig voor is, kijk of je via school tips kunt krijgen die ze in een weerbaarheidstraining toepassen. Dan hoeft ze niet direct op een training, maar wie weet kun je er zelf iets mee...
vrijdag 20 juni 2008 om 13:39
Ze is uit balans, snel huilerig, wil continu bij hem zijn, blijft bezig met hem. Ze wordt weer rustiger bij mij wanneer we veel samen zijn en gewoon lekker wat aanrommelen, leuke dingen doen en ik haar idd stimuleer in de dingen waar ze goed in is of die ze heel leuk vindt om te doen. Maar ik merk dat het echt aan haar vreet. Ik had dat ook niet verwacht op deze leeftijd maar wat Mamzelle al zei, die gevoelens zijn voor een kleintje net zo goed echt als voor een puber. En ik kan er minder goed met haar over praten juist doordat ze zo klein is, dat frustreert enigszins.
Ik heb er meerdere malen met haar juf over gepraat, die heeft dit ook nog niet eerder meegemaakt. Ze heeft emotionele buien in de klas wanneer hij bot tegen haar doet en ze is plots vrij faalangstig. Ik had gevraagd om een gesprek bij de maatschappelijk werkster op school hierover en als dat goed is, is dat binnenkort. De juf weet het ook niet meer, die heeft erop gelet dat ze niet bij elkaar in de klas komen volgend jaar omdat het mijn dochter duidelijk geen goed doet.
Ik heb er meerdere malen met haar juf over gepraat, die heeft dit ook nog niet eerder meegemaakt. Ze heeft emotionele buien in de klas wanneer hij bot tegen haar doet en ze is plots vrij faalangstig. Ik had gevraagd om een gesprek bij de maatschappelijk werkster op school hierover en als dat goed is, is dat binnenkort. De juf weet het ook niet meer, die heeft erop gelet dat ze niet bij elkaar in de klas komen volgend jaar omdat het mijn dochter duidelijk geen goed doet.
vrijdag 20 juni 2008 om 13:43
Ja precies Bridges, daar gaat het me het meeste om. Niet zozeer de situatie an sich, die is volgend jaar hopelijk opgelost door minder contact. Maar het is een symptoom van iets en ik zou graag willen weten wat. Liever dat ik het nu serieus aanpak en haar daarbij help dan dat ik haar laat aanmodderen met iets wat misschien juist alleen maar sterker wordt naarmate ze ouder wordt.
Ik herken het trouwens van mijzelf, was vroeger ook een heel serieus kind, overgevoelig, verlegen en snel last van faalangst. Mijn dochter is veel extraverter en minder verlegen en uberhaupt anders dan ik maar ik wil haar hierin goed begeleiden, het heeft mij flink geremd toen ik klein was dat ik zo was.
Ik herken het trouwens van mijzelf, was vroeger ook een heel serieus kind, overgevoelig, verlegen en snel last van faalangst. Mijn dochter is veel extraverter en minder verlegen en uberhaupt anders dan ik maar ik wil haar hierin goed begeleiden, het heeft mij flink geremd toen ik klein was dat ik zo was.
vrijdag 20 juni 2008 om 13:48
quote:shyte schreef op 20 juni 2008 @ 13:43:
Zijn er geen boeken rondom het thema "anders zijn" op kleuter niveau? Over verschillen?
(iig goed dat ze volgend schooljaar van hem los kan komen.. )Ja dat is een goeie. Ik heb het juist een beetje vermeden omdat mij vroeger altijd verteld werd dat ik zo "anders" was en ik niet op die manier naar haar gedrag wil kijken. Ze had het als baby al, dat heel gevoelige dus ik ben eraan gewend maar soms kijk ik naar andere kinderen, hoeveel makkelijker ze dingen van zich af laten glijden en dan zie ik toch dat ze daarin zo anders is. Ze voelt dingen heel diep, ze kan zichzelf niet zo goed beschermen.
Zijn er geen boeken rondom het thema "anders zijn" op kleuter niveau? Over verschillen?
(iig goed dat ze volgend schooljaar van hem los kan komen.. )Ja dat is een goeie. Ik heb het juist een beetje vermeden omdat mij vroeger altijd verteld werd dat ik zo "anders" was en ik niet op die manier naar haar gedrag wil kijken. Ze had het als baby al, dat heel gevoelige dus ik ben eraan gewend maar soms kijk ik naar andere kinderen, hoeveel makkelijker ze dingen van zich af laten glijden en dan zie ik toch dat ze daarin zo anders is. Ze voelt dingen heel diep, ze kan zichzelf niet zo goed beschermen.
vrijdag 20 juni 2008 om 13:50
Ik heb geen idee of dit werkt op die leeftijd hoor, maar misschien iets uitleggen naar je meisje in de zin van:
"Vind je het vervelend dat Pietje niet terug praat of scheld? Weet jij waarom hij dat doet? Mamma weet het ook niet. Maar mamma wil wel tegen jou zeggen, dat het niet aan jou ligt/niet jouw schuld is. Pietje vindt het een beetje moeilijk om rustig te praten/met andere mensen te praten en is dat nu aan het leren. Dat is heel goed van hem. Maar jij bent ook heel goed, want jij vindt dat niet moeilijk hè. Mamma is trots op jou hoor, je bent al een grote 'kleine meid'."
Zelf geen kinderen, wel stiefkinderen gehad waarvan 1 meisje van 5 ook heel gevoelig en alles opmerkend en veelvuldig klimpaal/weekend meedraaiend/dagje dierentuin/dagje pretpark/boksbal voor meerdere mini mensjes en ik vind ze geweldig! En zij mij ook, dat vind ik nog leuker en ik krijg ze vaak wel aan de praat of overtuigd.
Je bent een lieve mamma!
"Vind je het vervelend dat Pietje niet terug praat of scheld? Weet jij waarom hij dat doet? Mamma weet het ook niet. Maar mamma wil wel tegen jou zeggen, dat het niet aan jou ligt/niet jouw schuld is. Pietje vindt het een beetje moeilijk om rustig te praten/met andere mensen te praten en is dat nu aan het leren. Dat is heel goed van hem. Maar jij bent ook heel goed, want jij vindt dat niet moeilijk hè. Mamma is trots op jou hoor, je bent al een grote 'kleine meid'."
Zelf geen kinderen, wel stiefkinderen gehad waarvan 1 meisje van 5 ook heel gevoelig en alles opmerkend en veelvuldig klimpaal/weekend meedraaiend/dagje dierentuin/dagje pretpark/boksbal voor meerdere mini mensjes en ik vind ze geweldig! En zij mij ook, dat vind ik nog leuker en ik krijg ze vaak wel aan de praat of overtuigd.
Je bent een lieve mamma!
vrijdag 20 juni 2008 om 13:57
Wat sneu voor je dochtertje dat haar vriendje nu zijn belangstelling op iets anders richt. Daar doe je weinig tegen, en na de vakantie gaat ze lekker naar een nieuwe groep, en krijgt ze ook weer nieuwe vriendjes en vriendinnetjes.
Ludduvudud kan écht voorkomen bij kleuters.
Moppekind was eerst verdrietig omdat zijn verloofde naar een andere groep ging, en in zijn nieuwe groep kreeg hij na een tijdje weer verkering. De liefde was wederzijds, maar helaas, zij ging verhuizen. Héél ver weg.
En echt, Moppekind heeft er heel wat traantjes om gelaten, en nog wat voor haar geknutseld, zodat ze aan hem kon denken. Hij heeft ook nog tekeningen van haar met hartjes e.d. We hebben samen met háár papa beloofd dat als hij 17 is, hij mag gaan stappen waar zij woont, en dan komen ze elkaar wel weer tegen en gaan ze trouwen en kindjes krijgen. Hoelang onthouden kinderen zo'n belofte eigenlijk ?
Ludduvudud kan écht voorkomen bij kleuters.
Moppekind was eerst verdrietig omdat zijn verloofde naar een andere groep ging, en in zijn nieuwe groep kreeg hij na een tijdje weer verkering. De liefde was wederzijds, maar helaas, zij ging verhuizen. Héél ver weg.
En echt, Moppekind heeft er heel wat traantjes om gelaten, en nog wat voor haar geknutseld, zodat ze aan hem kon denken. Hij heeft ook nog tekeningen van haar met hartjes e.d. We hebben samen met háár papa beloofd dat als hij 17 is, hij mag gaan stappen waar zij woont, en dan komen ze elkaar wel weer tegen en gaan ze trouwen en kindjes krijgen. Hoelang onthouden kinderen zo'n belofte eigenlijk ?
vrijdag 20 juni 2008 om 14:00
Ach moppetoet, wat heerlijk en aandoenlijk! Kan best nog een tijdje duren hoor. Ik zat laatst dat programma van Jochem van Gelder te kijken; praatjesmakers. Daar waren twee kleintjes van 5 & 6 en het meisje was verhuisd naar Londen. Die schreven dan af en toe een briefje naar elkaar en de ouders af en toe een foto en dat duurde al twee jaar! (En toen hadden ze als verrassing dat meisje hierheen gehaald. Helemaal lief!)
