Relaties
alle pijlers
Vriend vreemdgegaan, verdriet & twijfel
dinsdag 24 juni 2008 om 17:46
Hallo,
Lees nu een aantal dagen mee op dit forum en wil heel graag mijn verhaal aan jullie kwijt en jullie vragen om advies.
Begin dit jaar heeft mijn vriend (ruim 4 jaar bij elkaar, 1,5 jaar samenwonend) mij verteld dat hij 2 jaar geleden is vreemd gegaan. Dit heeft 1,5 jaar geduurd, hij zegt dat het niet wekelijks gebeurde maar af en toe (soms heeft hij haar ook maanden niet gezien). Als reden gaf hij aan twijfels te hebben over onze relatie en hij voelde zich minderwaardig. In plaats van dit met mij te bespreken vluchtte hij naar haar. Nu weet hij zeker met mij verder te willen. Toen ik het hoorde was ik perplex, ik heb er nooit wat van gemerkt, hij was er altijd voor mij en dacht een gelijkwaardige relatie te hebben. Gek genoeg kon ik hem er niet direct uitgooien, ik had hem nodig om me te troosten, dit heeft hij ook gedaan. Na een aantal dagen is hij weggegaan. Na 4 weken is hij weer thuis komen wonen nadat ik besloten had hem en onze relatie nog een kans te willen geven, er samen voor te vechten. Hij doet er alles aan om mijn vertrouwen weer terug te winnen, maar niks lijkt goed genoeg te zijn voor mij. In de tussentijd ben ik ook nog een week weggegaan omdat ik het niet meer trok, maar als ik weg ben mis ik hem zo erg en lukt het me helemaal niet om hem los te laten.
Kortom; ik weet het niet meer, voel me ongelukkig en twijfel aan alles, aan hem, mezelf, of ik dit wel wil. Een aantal vriendinnen zeggen me dat ik weg moet gaan, gaan latten om elkaar de ruimte te geven. Maar als ik hier alleen al aan denk raak ik in paniek. Heb het gevoel dat mijn leven door mijn handen glipt en alles fout gaat op dit moment.
Ik weet het niet meer...............
Lees nu een aantal dagen mee op dit forum en wil heel graag mijn verhaal aan jullie kwijt en jullie vragen om advies.
Begin dit jaar heeft mijn vriend (ruim 4 jaar bij elkaar, 1,5 jaar samenwonend) mij verteld dat hij 2 jaar geleden is vreemd gegaan. Dit heeft 1,5 jaar geduurd, hij zegt dat het niet wekelijks gebeurde maar af en toe (soms heeft hij haar ook maanden niet gezien). Als reden gaf hij aan twijfels te hebben over onze relatie en hij voelde zich minderwaardig. In plaats van dit met mij te bespreken vluchtte hij naar haar. Nu weet hij zeker met mij verder te willen. Toen ik het hoorde was ik perplex, ik heb er nooit wat van gemerkt, hij was er altijd voor mij en dacht een gelijkwaardige relatie te hebben. Gek genoeg kon ik hem er niet direct uitgooien, ik had hem nodig om me te troosten, dit heeft hij ook gedaan. Na een aantal dagen is hij weggegaan. Na 4 weken is hij weer thuis komen wonen nadat ik besloten had hem en onze relatie nog een kans te willen geven, er samen voor te vechten. Hij doet er alles aan om mijn vertrouwen weer terug te winnen, maar niks lijkt goed genoeg te zijn voor mij. In de tussentijd ben ik ook nog een week weggegaan omdat ik het niet meer trok, maar als ik weg ben mis ik hem zo erg en lukt het me helemaal niet om hem los te laten.
Kortom; ik weet het niet meer, voel me ongelukkig en twijfel aan alles, aan hem, mezelf, of ik dit wel wil. Een aantal vriendinnen zeggen me dat ik weg moet gaan, gaan latten om elkaar de ruimte te geven. Maar als ik hier alleen al aan denk raak ik in paniek. Heb het gevoel dat mijn leven door mijn handen glipt en alles fout gaat op dit moment.
Ik weet het niet meer...............
dinsdag 24 juni 2008 om 19:08
Ik vind roepen dat je moet weggaan altijd zó simpel...
Ik heb de andere kant gezien en ben ontzettend dankbaar dat hij voor ons gevochten heeft en gebleven is.
De manier waarop hij ermee omgegaan is vind ik nog het meest moedig/respectvol/waardig, we hebben het er samen over gehad, hij is 4 weken lang veel weggegaan met vrienden, heeft er overnagedacht, is bij me terug gekomen we hebben er nooit meer 'echt' over gesproken. Hij heeft het gelaten, heeft me vast wel gewantrouwd maar dat niet geuit, me niet gecontroleerd en me geen dingen 'verboden'. Heeft me nooit een schuldgevoel aangepraat, nooit minderwaardig gedaan en het nooit meer voor mn voeten gegooid.
Nu, 3 jaar later is onze relatie beter dan ooit, hij vertrouwt mij alsof het nooit gebeurd is en ik weet dat ik te vertrouwen ben, dit zal ik hem nooit meer aan doen.
Ik heb de andere kant gezien en ben ontzettend dankbaar dat hij voor ons gevochten heeft en gebleven is.
De manier waarop hij ermee omgegaan is vind ik nog het meest moedig/respectvol/waardig, we hebben het er samen over gehad, hij is 4 weken lang veel weggegaan met vrienden, heeft er overnagedacht, is bij me terug gekomen we hebben er nooit meer 'echt' over gesproken. Hij heeft het gelaten, heeft me vast wel gewantrouwd maar dat niet geuit, me niet gecontroleerd en me geen dingen 'verboden'. Heeft me nooit een schuldgevoel aangepraat, nooit minderwaardig gedaan en het nooit meer voor mn voeten gegooid.
Nu, 3 jaar later is onze relatie beter dan ooit, hij vertrouwt mij alsof het nooit gebeurd is en ik weet dat ik te vertrouwen ben, dit zal ik hem nooit meer aan doen.
dinsdag 24 juni 2008 om 19:11
quote:Tudo schreef op 24 juni 2008 @ 17:46:
Hallo,
Lees nu een aantal dagen mee op dit forum en wil heel graag mijn verhaal aan jullie kwijt en jullie vragen om advies.
Begin dit jaar heeft mijn vriend (ruim 4 jaar bij elkaar, 1,5 jaar samenwonend) mij verteld dat hij 2 jaar geleden is vreemd gegaan. Dit heeft 1,5 jaar geduurd, hij zegt dat het niet wekelijks gebeurde maar af en toe (soms heeft hij haar ook maanden niet gezien). Als reden gaf hij aan twijfels te hebben over onze relatie en hij voelde zich minderwaardig. In plaats van dit met mij te bespreken vluchtte hij naar haar.
ik begrijp dit niet helemaal, eigenlijk helemaal niet.
iemand die zich wil wagen aan een interpretatie hiervan?
Hallo,
Lees nu een aantal dagen mee op dit forum en wil heel graag mijn verhaal aan jullie kwijt en jullie vragen om advies.
Begin dit jaar heeft mijn vriend (ruim 4 jaar bij elkaar, 1,5 jaar samenwonend) mij verteld dat hij 2 jaar geleden is vreemd gegaan. Dit heeft 1,5 jaar geduurd, hij zegt dat het niet wekelijks gebeurde maar af en toe (soms heeft hij haar ook maanden niet gezien). Als reden gaf hij aan twijfels te hebben over onze relatie en hij voelde zich minderwaardig. In plaats van dit met mij te bespreken vluchtte hij naar haar.
ik begrijp dit niet helemaal, eigenlijk helemaal niet.
iemand die zich wil wagen aan een interpretatie hiervan?
dinsdag 24 juni 2008 om 19:13
Wat ik me eigenlijk afvraag, en ik denk niet dat hij daar noodzakelijkerwijs een eerlijk antwoord op geeft, is hoe die andere relatie dan afgelopen is?
Het zou me namelijk niets verbazen als zij uiteindelijk de boel stop gezet heeft en niet hij. En dan is de vraag of hij daarna ineens alles is gaan opbiechten en volledig met jou verder wilde gaan. Het kan best zijn dat ik hier spoken zie hoor, maar ik vroeg me gewoon af door wie die andere relatie dan beëndigd geraakt is.
Sterkte in ieder geval
En wat door enkelen al gezegd is: wat je ook doet, doe wat je zelf wilt en voelt en niet wat anderen vertellen dat je het beste kunt doen.
Het zou me namelijk niets verbazen als zij uiteindelijk de boel stop gezet heeft en niet hij. En dan is de vraag of hij daarna ineens alles is gaan opbiechten en volledig met jou verder wilde gaan. Het kan best zijn dat ik hier spoken zie hoor, maar ik vroeg me gewoon af door wie die andere relatie dan beëndigd geraakt is.
Sterkte in ieder geval
En wat door enkelen al gezegd is: wat je ook doet, doe wat je zelf wilt en voelt en niet wat anderen vertellen dat je het beste kunt doen.
dinsdag 24 juni 2008 om 19:35
Ik weet hoe het voelt om het vertrouwen in iemand waarvoor je heel veel voelt helemaal even kwijt te zijn.....(maar elke situatie en relatie is anders!)
Hoe je dat vertrouwen wel weer krijgt is heel heel moeilijk denk ik te zeggen.... Belangrijk is JOU gevoel en hart te volgen.
Maar dat hij destijds toch voor jou heeft gekozen zegt wel wat!
(al vind ik 1,5 jaar lang een dubbel leven leiden wel weer lang!)
En hoe weet je dat hij nu zo alleen met jou verder kan leven....
Sommige mensen hebben in hun relatie behoefte aan iets meer...
Wens je heel veel sterkte!
Hoe je dat vertrouwen wel weer krijgt is heel heel moeilijk denk ik te zeggen.... Belangrijk is JOU gevoel en hart te volgen.
Maar dat hij destijds toch voor jou heeft gekozen zegt wel wat!
(al vind ik 1,5 jaar lang een dubbel leven leiden wel weer lang!)
En hoe weet je dat hij nu zo alleen met jou verder kan leven....
Sommige mensen hebben in hun relatie behoefte aan iets meer...
Wens je heel veel sterkte!
dinsdag 24 juni 2008 om 19:52
Tudo, heel veel sterkte meid! Het is idd jouw keuze en ook al roept iedereen dat ie 'weg zou gaan', misschien is het wel helemaal niet wat jij wilt.
2 jaar na dato blijkt moman scheve schaats (was wel eenmalig) veel opgeleverd te hebben. Negatief, maar vooral positief. Zo positief dat we langzaam de volgende stap aan het zetten zijn.
Ik hoop voor je dat je snel de rust vindt om de goede keuze te maken.
2 jaar na dato blijkt moman scheve schaats (was wel eenmalig) veel opgeleverd te hebben. Negatief, maar vooral positief. Zo positief dat we langzaam de volgende stap aan het zetten zijn.
Ik hoop voor je dat je snel de rust vindt om de goede keuze te maken.
dinsdag 24 juni 2008 om 19:59
op een avond als zij heen en weer fladdert,ziet de vlinder een lichtje.
Het is voor haar een groot wonder.
Ze fladdert erom heen en bewondert het.Wat een prachtig licht,denkt ze,terwijl ze met haar vleugels nog dichterbij komt,.
Ze wil erop gaan zitten als op een grote geurige bloem,en strijkt door de vlam.Verdoofd komt zij weer tot haar positiven en ondekt tot haar grote schrik dat ze een poot mist en dat haar vleugeltoppen verschroeid zijn.
Niet in staat te begrijpen dat zoiets schoons als de vlam haar zou kunnen schaden,poogt ze zich opnieuw op de vlam te zetten.
Ze verbrandt en valt uiteindelijk in de olie van de lamp,waarop de lamp brandt.
Stervend zucht de vlinder: vervloekt licht,ik dacht in jou mijn geluk te vinden,maar ik vond er mijn ondergang.
Ach arme vlinder,antwoord de lamp,ik ben de zon niet.
Wat naief van je omdat te denken.Ik ben maar een lamp,en wie mij voor de zon anziet verbrandt.
leonardo da vinci.
Over relaties en de risico,s die je daarmee aangaat,en dat wij allemaal slechts lichtjes zijn,en niet de Zon
Wat je moet doen kan niemand je zeggen,durf je te gokken dan ga je door,zo niet dan stop je ermee,t mooie is dat jijzelf en je partner bepalen hoe jullie relatie zich zal ontwikkelen,of niet.Verder ben ik het met puk eens.doe wat jij denkt dat goed is,dat is het enige wat telt,voel je geen stommerd als je doorgaat,maar juist sterk dat je dat risico durft te nemen,voel je niet als een opgever als je beluit te stoppen,maar sterk dat jou grens hier berijkt is.
Het is voor haar een groot wonder.
Ze fladdert erom heen en bewondert het.Wat een prachtig licht,denkt ze,terwijl ze met haar vleugels nog dichterbij komt,.
Ze wil erop gaan zitten als op een grote geurige bloem,en strijkt door de vlam.Verdoofd komt zij weer tot haar positiven en ondekt tot haar grote schrik dat ze een poot mist en dat haar vleugeltoppen verschroeid zijn.
Niet in staat te begrijpen dat zoiets schoons als de vlam haar zou kunnen schaden,poogt ze zich opnieuw op de vlam te zetten.
Ze verbrandt en valt uiteindelijk in de olie van de lamp,waarop de lamp brandt.
Stervend zucht de vlinder: vervloekt licht,ik dacht in jou mijn geluk te vinden,maar ik vond er mijn ondergang.
Ach arme vlinder,antwoord de lamp,ik ben de zon niet.
Wat naief van je omdat te denken.Ik ben maar een lamp,en wie mij voor de zon anziet verbrandt.
leonardo da vinci.
Over relaties en de risico,s die je daarmee aangaat,en dat wij allemaal slechts lichtjes zijn,en niet de Zon
Wat je moet doen kan niemand je zeggen,durf je te gokken dan ga je door,zo niet dan stop je ermee,t mooie is dat jijzelf en je partner bepalen hoe jullie relatie zich zal ontwikkelen,of niet.Verder ben ik het met puk eens.doe wat jij denkt dat goed is,dat is het enige wat telt,voel je geen stommerd als je doorgaat,maar juist sterk dat je dat risico durft te nemen,voel je niet als een opgever als je beluit te stoppen,maar sterk dat jou grens hier berijkt is.
dinsdag 24 juni 2008 om 20:31
quote:Carlice schreef op 24 juni 2008 @ 19:11:
Als reden gaf hij aan twijfels te hebben over onze relatie en hij voelde zich minderwaardig. In plaats van dit met mij te bespreken vluchtte hij naar haar.
ik begrijp dit niet helemaal, eigenlijk helemaal niet.
iemand die zich wil wagen aan een interpretatie hiervan?
Het is op zich een lulsmoes natuurlijk maar ik denkt dat hij bedoelt dat hij zich minder voelde dan zijn vriendin, of hij vond dat zij hem kleineerde bijvoorbeeld en die andere dame vond hem waarschijnlijk kritiekloos geweldig. Zij gaf hem een goed gevoel, bij haar voelde hij zich gelijkwaardig of zelfs beter/verstandiger dan bij zijn eigen vriendin.
Het klinkt onlogisch maar het is een reden voor vreemdgaan van heel veel mensen, ook vrouwen. Vrouwen die al jaren voor vanzelfsprekend worden genomen bijvoorbeeld hebben nog weleens de neiging om zich in de armen van een ander te storten en zich dan ineens weer helemaal vrouw en begeerlijk te voelen. Voor mannen is het ook vaak een egoprobleem zoals bijvoorbeeld onzekerheid of ongelijkwaardigheid en dat kan leiden tot vreemdgaan.
Carolien Roodvoets beschrijft deze reden van vreemdgaan in 'De Duivelsdriehoek'.
Als reden gaf hij aan twijfels te hebben over onze relatie en hij voelde zich minderwaardig. In plaats van dit met mij te bespreken vluchtte hij naar haar.
ik begrijp dit niet helemaal, eigenlijk helemaal niet.
iemand die zich wil wagen aan een interpretatie hiervan?
Het is op zich een lulsmoes natuurlijk maar ik denkt dat hij bedoelt dat hij zich minder voelde dan zijn vriendin, of hij vond dat zij hem kleineerde bijvoorbeeld en die andere dame vond hem waarschijnlijk kritiekloos geweldig. Zij gaf hem een goed gevoel, bij haar voelde hij zich gelijkwaardig of zelfs beter/verstandiger dan bij zijn eigen vriendin.
Het klinkt onlogisch maar het is een reden voor vreemdgaan van heel veel mensen, ook vrouwen. Vrouwen die al jaren voor vanzelfsprekend worden genomen bijvoorbeeld hebben nog weleens de neiging om zich in de armen van een ander te storten en zich dan ineens weer helemaal vrouw en begeerlijk te voelen. Voor mannen is het ook vaak een egoprobleem zoals bijvoorbeeld onzekerheid of ongelijkwaardigheid en dat kan leiden tot vreemdgaan.
Carolien Roodvoets beschrijft deze reden van vreemdgaan in 'De Duivelsdriehoek'.
dinsdag 24 juni 2008 om 21:36
quote:Tudo schreef op 24 juni 2008 @ 18:26:
Omdat hij niet kon leven met zo'n leugen en echt met me oud wil worden en hoopt dat we er samen sterker uit kunnen komen.
Nu ik jullie berichten lees voel ik me zo naief dat ik nog bij hem blijf, maar ik hoop ook echt dat we er samen sterker uit kunnen komen en dat wil ik ook. Ik wil hem en niemand anders...waarom doet dit zo'n pijn?
Omdat je menselijk bent. Jullie hebben natuurlijk leuke dingen samen gedaan, intieme momenten beleefd, samen gelachen, samen gehuild. Logisch dat het pijn doet om afstand te nemen van datgene wat je aan die mooie herinneringen koppelt. Maar dat maakt het nog niet oké. Dat maakt hem nog niet eerlijk. Dat neemt nog niet weg dat hij meerdere keren is vreemd gegaan en daar 1,5 jaar (bijna de helft van de tijd dat jullie samen zijn geweest) daarover gelogen heeft. Blijkbaar heeft hij dat zo goed gedaan dat jij die hele tijd niks door had...niet echt een geruststellende gedachte voor de toekomst.
Mijn vriend is ook vreemdgegaan en ik ben bij hem gebleven, maar hij heeft het meteen opgebiecht. 1,5 jaar lang tegen mij liegen had ik absoluut niet gepikt. En seks met een ander ook niet. Ik denk eigenlijk dat ik daar gewoon niet mee om had kunnen gaan....1,5 jaar..zo lang!
Maarja, wat de rest ook zegt, je moet natuurlijk doen wat je zélf wil. Als je het nog een kans wil geven, ga daarvoor.
In ieder geval veel sterkte de komende tijd, het is natuurlijk een achtbaan van emoties waar je in zit
Omdat hij niet kon leven met zo'n leugen en echt met me oud wil worden en hoopt dat we er samen sterker uit kunnen komen.
Nu ik jullie berichten lees voel ik me zo naief dat ik nog bij hem blijf, maar ik hoop ook echt dat we er samen sterker uit kunnen komen en dat wil ik ook. Ik wil hem en niemand anders...waarom doet dit zo'n pijn?
Omdat je menselijk bent. Jullie hebben natuurlijk leuke dingen samen gedaan, intieme momenten beleefd, samen gelachen, samen gehuild. Logisch dat het pijn doet om afstand te nemen van datgene wat je aan die mooie herinneringen koppelt. Maar dat maakt het nog niet oké. Dat maakt hem nog niet eerlijk. Dat neemt nog niet weg dat hij meerdere keren is vreemd gegaan en daar 1,5 jaar (bijna de helft van de tijd dat jullie samen zijn geweest) daarover gelogen heeft. Blijkbaar heeft hij dat zo goed gedaan dat jij die hele tijd niks door had...niet echt een geruststellende gedachte voor de toekomst.
Mijn vriend is ook vreemdgegaan en ik ben bij hem gebleven, maar hij heeft het meteen opgebiecht. 1,5 jaar lang tegen mij liegen had ik absoluut niet gepikt. En seks met een ander ook niet. Ik denk eigenlijk dat ik daar gewoon niet mee om had kunnen gaan....1,5 jaar..zo lang!
Maarja, wat de rest ook zegt, je moet natuurlijk doen wat je zélf wil. Als je het nog een kans wil geven, ga daarvoor.
In ieder geval veel sterkte de komende tijd, het is natuurlijk een achtbaan van emoties waar je in zit
dinsdag 24 juni 2008 om 21:42
Ik ben het wel eens met iedereen hier. Maak je eigen beslissing. Misschien heeft hij idd een keuze gemaakt nu voor jou en gaat hij er echt voor. Maar dat zal hij dan wel moeten bewijzen lijkt mij! Het lastige lijkt mij dat je vertrouwen weg is. Zeker omdat je al die tijd niks in de gaten hebt gehad. Kun jij hiermee verder leven samen met hem? Zo ja, ga ervoor en desnoods met therapie. Maar wil je geen realtie waarin het vertrouwen zover te zoeken is, neem dan je eigen weg. Het komt echt wel goed met je, ook zonder hem. Bedenk je eens wat het ergste is dat je kan overkomen wanneer je bij hem weggaat... Tuurlijk zul je hem missen en het houden van blijft ook nog wel een tijd. Maar je kan wel "in vrijheid" leven zonder dat je de hele dag checkt waar hij is, wat hij uitspookt en met wie hij omgaat. Het lijkt mij ontzettend moeilijk om in een relatie te zitten zonder vertrouwen. Ik hoop echt dat jij een beslissing kan maken voor jezelf. Wens je heel veel sterkte hiermee!
woensdag 25 juni 2008 om 08:47
Ik lees dat de meeste zeggen "gooi hem de deur uit" en gevoelsmatig zou je dat ook willen.
Ik heb een soort gelijk iets mee gemaakt wij hebben er wel voor gevochten en ik moet je zeggen we zijn samen sterker dan ooit.
En het vertrouwen dat komt echt terug ...ook al klinkt het heel raar..
Je vriend vind het ook heel vervelend dat het gebeurd is en zal er ook alles aan doen om je vertrouwen terug te winnen.
Dus mijn advies is ga er voor en zet je onzekerheiden aan de kant.
Jij moet er ook voor vechten niet alleen hij..
Ik heb een soort gelijk iets mee gemaakt wij hebben er wel voor gevochten en ik moet je zeggen we zijn samen sterker dan ooit.
En het vertrouwen dat komt echt terug ...ook al klinkt het heel raar..
Je vriend vind het ook heel vervelend dat het gebeurd is en zal er ook alles aan doen om je vertrouwen terug te winnen.
Dus mijn advies is ga er voor en zet je onzekerheiden aan de kant.
Jij moet er ook voor vechten niet alleen hij..
woensdag 25 juni 2008 om 09:13
Als hij er werkelijk voor wil vechten, dan zal hij het ook niet erg vinden als jij je vragen kunt stellen over de andere relatie, hoe pijnlijk het ook is. Want vragen zul je hebben; wat heeft zij wat ik niet heb, hoevaak zagen jullie elkaar, voelde je je schuldig etc. En die zal hij allemaal eerlijk moeten beantwoorden, zonder boos te worden. Op een gegeven moment moet je het laten, als je ervoor kiest om verder te gaan. Ook hij moet door een soort rouwproces heen, want heeft 1,5 jaar twee relaties gehad waarvan eentje is gestopt. En twee relaties erop nahouden is zwaar, qua emoties. Wat ik niet zo goed begrijp, is hoe hij zo makkelijk de switch tussen jullie twee kon maken zonder dat jij daar iets van merkte. Was hij geheel zichzelf? Dan lijkt het haast alsof er van schuldgevoel geen sprake was. Het ging hem dus vrij makkelijk af, daar zou ik me zorgen over maken...
en wat mij ook heel belangrijk lijkt is de vraag, wie de relatie heeft beeindigd. Wilde hij liever met haar door en zij niet? Dan ben jij in feite tweede keus, dat is zeer pijnlijk maar misschien belangrijk om zo tot de beslissing te komen of je dat wel wilt zijn.
En wat ook erg belangrijk is, het feit dat hij iets miste in jullie relatie. Waarom is dat opeens niet meer relevant, jij bent toch niet anders dan normaal, dus waarom kan hij daar nu opeens genoegen mee nemen? Als je niet weet waarom hij is vreemd gegaan, kun je er ook geen oplossing voor zoeken en loop je kans dat hij op den duur tegen hetzelfde gemis aanloopt. En dus weer een ander opzoekt.
Sterkte!!
en wat mij ook heel belangrijk lijkt is de vraag, wie de relatie heeft beeindigd. Wilde hij liever met haar door en zij niet? Dan ben jij in feite tweede keus, dat is zeer pijnlijk maar misschien belangrijk om zo tot de beslissing te komen of je dat wel wilt zijn.
En wat ook erg belangrijk is, het feit dat hij iets miste in jullie relatie. Waarom is dat opeens niet meer relevant, jij bent toch niet anders dan normaal, dus waarom kan hij daar nu opeens genoegen mee nemen? Als je niet weet waarom hij is vreemd gegaan, kun je er ook geen oplossing voor zoeken en loop je kans dat hij op den duur tegen hetzelfde gemis aanloopt. En dus weer een ander opzoekt.
Sterkte!!
