Relaties
alle pijlers
Hellup, passen onze persoonlijkheden nog wel bij elkaar??
donderdag 26 juni 2008 om 17:44
Hee meiden,
Hopelijk kunnen jullie me een beetje advies geven over de volgende situatie; ik ben nu 3.5 jaar samen met mijn vriend, we wonen nu bijna drie jaar samen. Voor hem ben ik naar het buitenland verhuisd. Voorheen was de relatie goed, afgezien van het feit dat hij altijd vond dat hij zijn vrienden niet genoeg zag, dat ik hem niet genoeg vrijheid geef. Wij dachten altijd dat dit te maken had met het feit dat ik niet echt goede vrienden heb hier, en anders eenzaam ben. Zelf denk ik dat dit niet de volledige reden is, met mijn ex-vriend heb ik nooit het probleem gehad dat ik hem niet genoeg vrijheid gaf. Ik moet zeggen dat ik niet goed overweg kan met zijn vrienden, ze zijn compleet anders dan ik in elkaar zit, en de persoonlijkheden botsen best wel, vooral vanaf mijn kant.
Nu had ik een paar maanden geleden een besluit genomen om wat positiever tegenover mijn leven in het buitenland te staan, omdat ik het best goed voor elkaar heb. Maar goed, dit is vooral op materialistisch gebied. Ik wilde eigenlijk de volledige situatie accepteren, en dus ook het feit dat ik weinig goede vrienden heb hier.
Nu waren we afgelopen weekend een weekendje weg (wat voor mij hard nodig was) en zei hij opeens dat hij een week met zijn vrienden naar Ibiza wilde, feesten. Dat zijn dus de vrienden waar ik een hekel aan heb. Voor hem is het heel belangrijk, omdat een aantal van die vrienden aan het einde van het jaar naar de andere kant van de wereld verhuizen en hij ze dus niet of zelden meer zal zien. Maar ik freakte compleet uit omdat ik niet wil dat hij een week met hun weggaat, terwijl ik in mijn eentje thuis loop te kniezen. Nu heeft dit een hoop vraagtekens teweeg gebracht over onze relatie, we staan op het punt om uit elkaar te gaan. Hij wil dat ik meer compenseer, terwijl ik het maar niet voor elkaar kan krijgen om blij te zijn (of zelfs blij voor hem te zijn) als hij een keer een weekend weg gaat om een vriend op te zoeken. Hij heeft wel vrienden die ik wel aardig vind en daar zou ik dan ook totaal geen problemen mee hebben, maar volgens mijn vriend ben ik egoistisch en gaat het niet om mijn persoonlijke voorkeur. Maar waarom kan ik mijn gevoelens dan niet aan de kant zetten??? Ben ik dan echt zo'n onredelijke bi*** en is het normaal om in een relatie een week weg te gaan met vrienden die je partner niet uit kan staan??
We hebben nu allebei het gevoel dat het heel moeilijk wordt om onze relatie te veranderen, ik vind het zo moeilijk om hem dan los te laten. Ben ik zo jaloers?? Of zou het iets anders kunnen zijn? Maar ik weet gewoon niet hoe ik kan veranderen, ik wil het wel graag. Mijn vriend en ik houden hardstikke veel van elkaar, maar het lijkt wel of ik nu werkloos toezie hoe het allemaal aan flarden gaat. Al deze problemen maken me zo ongelukkig en onzeker over mezelf, ik ben een beetje in een vicieuze cirkel terecht gekomen, omdat het nu ook weer invloed heeft op mijn algehele situatie in het buitenland en ik meer dan ooit weer terug wil naar Nederland. Ik weet wel dat het gras altijd groener is aan de andere kant, maar het leven lijkt zoveel makkelijker in Nederland, gevoelsmatig gezien.
Moet ik voor onze relatie vechten en mijn eigen gevoelens aan de kant zetten, of er een punt achter zetten? Ik weet alleen niet wat me op lange termijn gelukkiger zal maken, want mijn vriend is echt een super kerel. Aan de andere kant zou ik ook wel weer graag naar Nederland willen en lijkt het wel of onze persoonlijkheden misschien dan toch niet zo goed bij elkaar passen dan we in eerste instantie dachten...
Het is een beetje een warrig verhaal geworden, maar al het advies en gedachten zijn welkom!
Groetjes
Hopelijk kunnen jullie me een beetje advies geven over de volgende situatie; ik ben nu 3.5 jaar samen met mijn vriend, we wonen nu bijna drie jaar samen. Voor hem ben ik naar het buitenland verhuisd. Voorheen was de relatie goed, afgezien van het feit dat hij altijd vond dat hij zijn vrienden niet genoeg zag, dat ik hem niet genoeg vrijheid geef. Wij dachten altijd dat dit te maken had met het feit dat ik niet echt goede vrienden heb hier, en anders eenzaam ben. Zelf denk ik dat dit niet de volledige reden is, met mijn ex-vriend heb ik nooit het probleem gehad dat ik hem niet genoeg vrijheid gaf. Ik moet zeggen dat ik niet goed overweg kan met zijn vrienden, ze zijn compleet anders dan ik in elkaar zit, en de persoonlijkheden botsen best wel, vooral vanaf mijn kant.
Nu had ik een paar maanden geleden een besluit genomen om wat positiever tegenover mijn leven in het buitenland te staan, omdat ik het best goed voor elkaar heb. Maar goed, dit is vooral op materialistisch gebied. Ik wilde eigenlijk de volledige situatie accepteren, en dus ook het feit dat ik weinig goede vrienden heb hier.
Nu waren we afgelopen weekend een weekendje weg (wat voor mij hard nodig was) en zei hij opeens dat hij een week met zijn vrienden naar Ibiza wilde, feesten. Dat zijn dus de vrienden waar ik een hekel aan heb. Voor hem is het heel belangrijk, omdat een aantal van die vrienden aan het einde van het jaar naar de andere kant van de wereld verhuizen en hij ze dus niet of zelden meer zal zien. Maar ik freakte compleet uit omdat ik niet wil dat hij een week met hun weggaat, terwijl ik in mijn eentje thuis loop te kniezen. Nu heeft dit een hoop vraagtekens teweeg gebracht over onze relatie, we staan op het punt om uit elkaar te gaan. Hij wil dat ik meer compenseer, terwijl ik het maar niet voor elkaar kan krijgen om blij te zijn (of zelfs blij voor hem te zijn) als hij een keer een weekend weg gaat om een vriend op te zoeken. Hij heeft wel vrienden die ik wel aardig vind en daar zou ik dan ook totaal geen problemen mee hebben, maar volgens mijn vriend ben ik egoistisch en gaat het niet om mijn persoonlijke voorkeur. Maar waarom kan ik mijn gevoelens dan niet aan de kant zetten??? Ben ik dan echt zo'n onredelijke bi*** en is het normaal om in een relatie een week weg te gaan met vrienden die je partner niet uit kan staan??
We hebben nu allebei het gevoel dat het heel moeilijk wordt om onze relatie te veranderen, ik vind het zo moeilijk om hem dan los te laten. Ben ik zo jaloers?? Of zou het iets anders kunnen zijn? Maar ik weet gewoon niet hoe ik kan veranderen, ik wil het wel graag. Mijn vriend en ik houden hardstikke veel van elkaar, maar het lijkt wel of ik nu werkloos toezie hoe het allemaal aan flarden gaat. Al deze problemen maken me zo ongelukkig en onzeker over mezelf, ik ben een beetje in een vicieuze cirkel terecht gekomen, omdat het nu ook weer invloed heeft op mijn algehele situatie in het buitenland en ik meer dan ooit weer terug wil naar Nederland. Ik weet wel dat het gras altijd groener is aan de andere kant, maar het leven lijkt zoveel makkelijker in Nederland, gevoelsmatig gezien.
Moet ik voor onze relatie vechten en mijn eigen gevoelens aan de kant zetten, of er een punt achter zetten? Ik weet alleen niet wat me op lange termijn gelukkiger zal maken, want mijn vriend is echt een super kerel. Aan de andere kant zou ik ook wel weer graag naar Nederland willen en lijkt het wel of onze persoonlijkheden misschien dan toch niet zo goed bij elkaar passen dan we in eerste instantie dachten...
Het is een beetje een warrig verhaal geworden, maar al het advies en gedachten zijn welkom!
Groetjes
donderdag 26 juni 2008 om 17:51
ik snap dat je zijn vrienden niet mag, maar het zijn de vrienden van je vriend.
Het is voor hem toch ook niet leuk om steeds te moeten horen dat jij ze niet leuk vindt?
Ik snap eerlijk gezegd je probleem niet zo en begrijp best dat je vriend hier pissig over is.
Uit niets blijkt dat je vriend je vaak alleen laat en ik kan me goed voorstellen dat ze samen nog een weekje weg willen om afscheid te nemen.
waarschijnlijk was het ook al anders geweest als jullie allemaal goed met elkaar hadden kunnen opschieten, dan was je misschien wel meegevraagd. Nu kan ik het me goed voorstellen dat je vriend liever alleen gaat.
Als je je relatie wilt redden zou ik me op dit punt toch wat milder opstellen.
Probeer je eens voor te stellen hoe het voor jou zou zijn als je vriend altijd maar commentaar heeft op je beste vriendin.
Of zit er toch wat anders achter?
Het is voor hem toch ook niet leuk om steeds te moeten horen dat jij ze niet leuk vindt?
Ik snap eerlijk gezegd je probleem niet zo en begrijp best dat je vriend hier pissig over is.
Uit niets blijkt dat je vriend je vaak alleen laat en ik kan me goed voorstellen dat ze samen nog een weekje weg willen om afscheid te nemen.
waarschijnlijk was het ook al anders geweest als jullie allemaal goed met elkaar hadden kunnen opschieten, dan was je misschien wel meegevraagd. Nu kan ik het me goed voorstellen dat je vriend liever alleen gaat.
Als je je relatie wilt redden zou ik me op dit punt toch wat milder opstellen.
Probeer je eens voor te stellen hoe het voor jou zou zijn als je vriend altijd maar commentaar heeft op je beste vriendin.
Of zit er toch wat anders achter?
donderdag 26 juni 2008 om 17:51
Dus als ik hetgoed begrijp wil je niet dat je vriend op vakantie gaat met z'n vriendne omdat JIJ ze niet leuk vind?Jij hoeft toch niet mee met hun? Wat zit je dan echt dwars? Dat doo rinvloed van zijn vrienden hij vreemd zou gaan of iets dergelijks?
Het komt op mij allemaal een beetje kortzichtig over. Laat di egozer lekker op vakantie gaan zou ik denken.
Het komt op mij allemaal een beetje kortzichtig over. Laat di egozer lekker op vakantie gaan zou ik denken.
donderdag 26 juni 2008 om 18:02
Of is het zo dat je jaloers bent dat hij lekker met zijn vrienden een week weg gaat (nog wel met zulke eikels in jouw ogen) en jij geen vriendinnen hebt waarmee je dat kan doen?
Als je door wil gaan met deze relatie zal je moeten zorgen dat jij gelukkig wordt in de situatie waarin je nu zit. En zoals ik het lees is dat nieuwe mensen leren kennen en dingen om handen hebben. Want dan kan het juist wel lekker zijn als je je vriend een leuke week kan gunnen en dan lekker je eigen gang kan gaan. Want ik zou ook link worden als mijn vriend zou flippen wanneer ik een afscheidsvakantie zou willen met vriendinnen.
Wat heb je in de afgelopen 3 jaar gedaan om je thuis te gaan voelen in je nieuwe land? (niet aanvallend bedoeld) En zijn er nog andere opties? Spreek je de taal goed? Is er een leuke cursus die je zou willen en kunnen volgen? Sporten? Hobby's? En voor de korte termijn; waarom ga jij niet een weekje naar Nederland als je vriend op vakantie is? Of laat je iemand overkomen naar jou toe?
Ik denk dat je nu een beetje vast zit in de situatie en niet stil kan staan bij alle mogelijkheden die er allemaal zijn. De basis in je leven is altijd dat je jezelf gelukkig moet maken en dit niet van iemand anders moet laten afhangen. En meestal zijn daar genoeg mogelijkheden toe!
Als je door wil gaan met deze relatie zal je moeten zorgen dat jij gelukkig wordt in de situatie waarin je nu zit. En zoals ik het lees is dat nieuwe mensen leren kennen en dingen om handen hebben. Want dan kan het juist wel lekker zijn als je je vriend een leuke week kan gunnen en dan lekker je eigen gang kan gaan. Want ik zou ook link worden als mijn vriend zou flippen wanneer ik een afscheidsvakantie zou willen met vriendinnen.
Wat heb je in de afgelopen 3 jaar gedaan om je thuis te gaan voelen in je nieuwe land? (niet aanvallend bedoeld) En zijn er nog andere opties? Spreek je de taal goed? Is er een leuke cursus die je zou willen en kunnen volgen? Sporten? Hobby's? En voor de korte termijn; waarom ga jij niet een weekje naar Nederland als je vriend op vakantie is? Of laat je iemand overkomen naar jou toe?
Ik denk dat je nu een beetje vast zit in de situatie en niet stil kan staan bij alle mogelijkheden die er allemaal zijn. De basis in je leven is altijd dat je jezelf gelukkig moet maken en dit niet van iemand anders moet laten afhangen. En meestal zijn daar genoeg mogelijkheden toe!
donderdag 26 juni 2008 om 18:07
Soms denk ik ook wel dat ik zo moeilijk kan doen omdat ik een beetje jaloers op hem ben. Als het niet voor mijn vriend was, dan was ik denk ik terug gegaan naar Nederland. Ik heb dus maar weinig vrienden hier, en al helemaal geen vrienden die echt close zijn. Misschien dat ik het hem dan ook niet gun??? En als dat het geval is, hou ik dan wel genoeg van hem? Als je van iemand houdt, dan wil je toch ook dat je partner gelukkig is? Pfff, ik zit echt behoorlijk met mezelf in de knoop, snap mijn eigen gedrag niet zo.
Wat mijn eigen situatie betreft, ik spreek de taal vloeiend en heb twee vriendinnen, maar we wonen niet heel dicht bij elkaar. Verder heb ik drie vriendinnen op mijn werk, maar we zien elkaar niet buiten werktijd om (woon in een onwijs grote stad, iedereen woont ver bij elkaar vandaan). Ik sport samen met de vriendinnen van mijn werk, maar misschien doe ik idd niet genoeg om gelukkig te worden. Ik ben best wel verlegen soms, en vind het moeilijk om nieuwe dingen te ondernemen in mijn eentje, misschien dat ik dat eens moet proberen te veranderen.
Wat mijn eigen situatie betreft, ik spreek de taal vloeiend en heb twee vriendinnen, maar we wonen niet heel dicht bij elkaar. Verder heb ik drie vriendinnen op mijn werk, maar we zien elkaar niet buiten werktijd om (woon in een onwijs grote stad, iedereen woont ver bij elkaar vandaan). Ik sport samen met de vriendinnen van mijn werk, maar misschien doe ik idd niet genoeg om gelukkig te worden. Ik ben best wel verlegen soms, en vind het moeilijk om nieuwe dingen te ondernemen in mijn eentje, misschien dat ik dat eens moet proberen te veranderen.
donderdag 26 juni 2008 om 18:15
Het feit dat je al 3 jaar bij hem bent en het zo moeilijk hebt, zegt mij dat je wel degelijk van hem houdt!
Wat je tegen ons hebt gezegd net en onze reacties en je reactie daarop, probeer dat ook eens je vriend te vertellen.
Als je namelijk gewoon eerlijk bent en zegt dat je wat jaloers bent dat hij vrienden heeft, dat kotm al heel anders over naar je vriend toe dan zeggen: ik wil niet dat je gaat!
Zou zo zonder zijn door zulke miscommunicatie een relatie kapot te maken.
Wat je tegen ons hebt gezegd net en onze reacties en je reactie daarop, probeer dat ook eens je vriend te vertellen.
Als je namelijk gewoon eerlijk bent en zegt dat je wat jaloers bent dat hij vrienden heeft, dat kotm al heel anders over naar je vriend toe dan zeggen: ik wil niet dat je gaat!
Zou zo zonder zijn door zulke miscommunicatie een relatie kapot te maken.
donderdag 26 juni 2008 om 18:30
Eigenlijk zie ik nergens terug waarom je nu zo'n hekel hebt aan deze vrienden. Op zich doet het er niet eens toe, het zijn zijn vrienden, niet de jouwe.
Om een probleem echt aan te pakken moet je tot de kern doordringen. Jouw probleem zit hem niet in de vrienden, maar in het feit dat jij alleen achter blijft. Dat jij in je uppie gaat lopen kniezen. Dat jij ongelofelijk in een slachtofferrol kruipt.
Een paar maanden geleden heb je het even op kunnen brengen om wat positiever tegen je leven daar aan te kijken en die zin vervolg je dan direct weer met een grote maar....
Jij hebt geen vrienden, dus je vindt dat je vriend deze leegte maar op moet vullen.
Stop met dat dramatische gedoe van je, ga je leven anders indelen, ga leuke dingen ondernemen, wordt lid van een sportclub. Gaandeweg zul je mogelijk ook vrienden gaan maken.
Je verwacht heel veel van je vriend.
Of jullie karakters botsen? Geen idee eigenlijk, ik denk het niet. Met zo'n instelling maak je iedere relatie eigenlijk stuk. De oplossing ligt echt bij jou!
Om een probleem echt aan te pakken moet je tot de kern doordringen. Jouw probleem zit hem niet in de vrienden, maar in het feit dat jij alleen achter blijft. Dat jij in je uppie gaat lopen kniezen. Dat jij ongelofelijk in een slachtofferrol kruipt.
Een paar maanden geleden heb je het even op kunnen brengen om wat positiever tegen je leven daar aan te kijken en die zin vervolg je dan direct weer met een grote maar....
Jij hebt geen vrienden, dus je vindt dat je vriend deze leegte maar op moet vullen.
Stop met dat dramatische gedoe van je, ga je leven anders indelen, ga leuke dingen ondernemen, wordt lid van een sportclub. Gaandeweg zul je mogelijk ook vrienden gaan maken.
Je verwacht heel veel van je vriend.
Of jullie karakters botsen? Geen idee eigenlijk, ik denk het niet. Met zo'n instelling maak je iedere relatie eigenlijk stuk. De oplossing ligt echt bij jou!
donderdag 26 juni 2008 om 19:01
Hoi Citygirl, je verhaal komt me erg bekend voor... Ook ik ben voor m'n vriend naar het buitenland verhuisd (4 jaar geleden, naar Frankrijk) en ik vind/vond het ook aardig moeilijk om nieuwe vrienden te maken. Het lijkt wel of het moeilijker is om vrienden te maken als je al werkt. (En dus niet meer studeerd/op school zit)
Komt je vriend zelf uit de stad / land waar jullie wonen? Mijn vriend is weliswaar Frans, maar we wonen in een stad op zo'n 700km van z'n geboortestad af. Toen we gingen samenwonen, kende hij ook bijna niemand, dus konden we samen vrienden zoeken
Ik denk toch dat je hem op vakantie moet laten gaan en blij voor hem moet wezen. En zelf bij je te raden gaan wat je wilt met je leven? Wil je in je nieuwe land blijven ? (en dan ook alles eraan doen om daar gelukkig teworden) of weer terug naar Nederland ? (En zou je vriend dan mee willen?)
Waarom ik dit schrijf, is dat ik ook een (redelijk lange) periode gehad heb, dat ik een beetje ongelukkig was hier (problemen op m'n werk, heimwee, enz) Wat ik hiervan geleerd hebt, is dat NIEMAND je gelukkig kan maken, behalve jezelf. M.a.w, als je gelukkig wilt worden moet je daar zelf voor zorgen. Nieuwe mensen ontmoeten, via internet bv, voor vriendschappen. (Ja, ik ben zelf ook redelijk verlegen, en ik weet dat dat erg moeilijk is...) hobbies doen die jou leuk lijken enz.
Ik hoop dat m'n stukje een beetje begrijpbaar is, ik ben helaas niet zo goed in het verwoorden van gevoelens. Maar als je vragen hebt, stel ze gerust
Ik wens je heel veel succes en sterkte!
Komt je vriend zelf uit de stad / land waar jullie wonen? Mijn vriend is weliswaar Frans, maar we wonen in een stad op zo'n 700km van z'n geboortestad af. Toen we gingen samenwonen, kende hij ook bijna niemand, dus konden we samen vrienden zoeken
Ik denk toch dat je hem op vakantie moet laten gaan en blij voor hem moet wezen. En zelf bij je te raden gaan wat je wilt met je leven? Wil je in je nieuwe land blijven ? (en dan ook alles eraan doen om daar gelukkig teworden) of weer terug naar Nederland ? (En zou je vriend dan mee willen?)
Waarom ik dit schrijf, is dat ik ook een (redelijk lange) periode gehad heb, dat ik een beetje ongelukkig was hier (problemen op m'n werk, heimwee, enz) Wat ik hiervan geleerd hebt, is dat NIEMAND je gelukkig kan maken, behalve jezelf. M.a.w, als je gelukkig wilt worden moet je daar zelf voor zorgen. Nieuwe mensen ontmoeten, via internet bv, voor vriendschappen. (Ja, ik ben zelf ook redelijk verlegen, en ik weet dat dat erg moeilijk is...) hobbies doen die jou leuk lijken enz.
Ik hoop dat m'n stukje een beetje begrijpbaar is, ik ben helaas niet zo goed in het verwoorden van gevoelens. Maar als je vragen hebt, stel ze gerust
Ik wens je heel veel succes en sterkte!
donderdag 26 juni 2008 om 19:05
Ha Citygirl,
Ik concentreer mij in mijn reactie even op wonen in het buitenland en vrienden. Ik denk dat je van anderen wel veel reacties krijgt over je relatie en met het wonen in het buitenland en sluiten van vriendschappen heb ik ervaring. Ik proef uit je mail dat je het nog wel een poosje zou willen proberen en dat je relatie je veel waard is, ondanks de huidige crisis. Hoe lang woon je nu in het buitenland? Ik kan me best voorstellen dat het moeilijk is om echte vriendschappen te sluiten. Ik woon sinds januari in een land waar ik ook de taal vloeiend spreek, maar ik heb pas sinds een maand het gevoel dat ik een 'echte vriendin' heb (Verder heb ik wel een paar leuke iets oppervlakkerigere vriendschappen, die vriendin is overigens erg bereisd en heeft in Brussel gewoond... ik heb het gevoel dat het daardoor gemakkelijker is om zo vertrouwelijk te zijn met haar....). Ik geniet van mijn leven hier, maar mis het 'gemak' van Nederland zo nu en dan ook.
Wat heb je gedaan om mensen te leren kennen? Mijn (Nederlandse) vriend en ik hebben een paar Nederlandse kennisen die we via Hyves hebben leren kennen. Het is erg fijn om zo nu en dan met ze af te spreken en lekker Nederlands te praten en te 'roddelen' over de Ieren (klinkt wat negatief... maar dat is het helemaal niet). Ik heb me hier best eens afgewezen gevoeld, omdat mensen bijvoorbeeld niet terugbelden oid. Nu weet ik dat dat een manier van doen is. Toevallig belde er vandaag een Ierse vriend die ik al sinds maart niet meer gesproken had en ik was er eigenlijk al van uit gegaan dat hij het contact wilde laten verwateren... Dat bleek dus helemaal niet zo te zijn... Het is best moeilijk om echt feeling voor dit soort dingen te krijgen, zelfs in een ander Europees land. Ik heb een paar mensen leren kennen via couchsurfing (www.couchsurfing.com). Via deze site kun je o.m. afspreken om een kopje koffie te gaan drinken met iemand. Vaak heel erg leuk!
In Nederland kwam ik altijd heerlijk tot rust 's avonds als ik lekker met de krant op de bank hing. Hier lees ik een Ierse krant, maar daarnaast heb ik een digitaal abonnement op NRC Handelsblad. Het kost maar ¤70,- voor een jaar ofzo en ik vind het zo nu en dan nog steeds heerlijk om 'effies, als ik daar zin in heb' een Nederlandse krant te lezen... Misschien dat jij dat ook fijn vindt.
Ik concentreer mij in mijn reactie even op wonen in het buitenland en vrienden. Ik denk dat je van anderen wel veel reacties krijgt over je relatie en met het wonen in het buitenland en sluiten van vriendschappen heb ik ervaring. Ik proef uit je mail dat je het nog wel een poosje zou willen proberen en dat je relatie je veel waard is, ondanks de huidige crisis. Hoe lang woon je nu in het buitenland? Ik kan me best voorstellen dat het moeilijk is om echte vriendschappen te sluiten. Ik woon sinds januari in een land waar ik ook de taal vloeiend spreek, maar ik heb pas sinds een maand het gevoel dat ik een 'echte vriendin' heb (Verder heb ik wel een paar leuke iets oppervlakkerigere vriendschappen, die vriendin is overigens erg bereisd en heeft in Brussel gewoond... ik heb het gevoel dat het daardoor gemakkelijker is om zo vertrouwelijk te zijn met haar....). Ik geniet van mijn leven hier, maar mis het 'gemak' van Nederland zo nu en dan ook.
Wat heb je gedaan om mensen te leren kennen? Mijn (Nederlandse) vriend en ik hebben een paar Nederlandse kennisen die we via Hyves hebben leren kennen. Het is erg fijn om zo nu en dan met ze af te spreken en lekker Nederlands te praten en te 'roddelen' over de Ieren (klinkt wat negatief... maar dat is het helemaal niet). Ik heb me hier best eens afgewezen gevoeld, omdat mensen bijvoorbeeld niet terugbelden oid. Nu weet ik dat dat een manier van doen is. Toevallig belde er vandaag een Ierse vriend die ik al sinds maart niet meer gesproken had en ik was er eigenlijk al van uit gegaan dat hij het contact wilde laten verwateren... Dat bleek dus helemaal niet zo te zijn... Het is best moeilijk om echt feeling voor dit soort dingen te krijgen, zelfs in een ander Europees land. Ik heb een paar mensen leren kennen via couchsurfing (www.couchsurfing.com). Via deze site kun je o.m. afspreken om een kopje koffie te gaan drinken met iemand. Vaak heel erg leuk!
In Nederland kwam ik altijd heerlijk tot rust 's avonds als ik lekker met de krant op de bank hing. Hier lees ik een Ierse krant, maar daarnaast heb ik een digitaal abonnement op NRC Handelsblad. Het kost maar ¤70,- voor een jaar ofzo en ik vind het zo nu en dan nog steeds heerlijk om 'effies, als ik daar zin in heb' een Nederlandse krant te lezen... Misschien dat jij dat ook fijn vindt.
anoniem_9708 wijzigde dit bericht op 26-06-2008 19:12
Reden: couchsurfing.com in plaats van couchsurfing.org
Reden: couchsurfing.com in plaats van couchsurfing.org
% gewijzigd
donderdag 26 juni 2008 om 19:39
vrijdag 27 juni 2008 om 11:37
Bedankt allemaal voor de reacties, de meeste reacties hebben me echt geholpen. Afgezien van Porn508 misschien, waarvan ik vind dat het een beetje simpel gesteld is... Maar goed, iedereen heeft recht op z'n eigen mening.
Even een update, ik heb gisteren een goed gesprek gehad met mijn vriend over het feit dat ik waarschijnlijk wat jaloers op hem ben en dat hij veel vrienden heeft. Hij heeft me verzekerd dat ondanks al die vrienden, hij hardstikke veel van me houdt en het hem juist gelukkiger maakt om wat meer tijd met hen door te brengen. Wat uiteindelijk alleen maar beter is voor onze relatie. Ik heb tegen hem gezegd dat 'ie maar gewoon op vakantie moet gaan en ik zal in het vervolg me wat soepeler op proberen te stellen.
Ik denk ook dat het probleem voornamelijk op het vriendenvlak ligt bij mijzelf. Verder heb ik een hardstikke leuk leven, ik sport veel, kan goed overweg met collega's, ik reis erg veel en heb een goede baan. Vooral mijn goede baan geeft me de mogelijkheid om leuke dingen te doen in mijn vrije tijd, zoals uit eten, naar musicals, etc. Het enige waar het aan ontbreekt is om vrienden en familie om me heen te hebben. Porn508, in het buitenland kan het een stuk moeilijker zijn om goede vrienden te maken, mede door het cultuurverschil en het feit dat ik in een stad woon met 12 miljoen mensen, waar het er vrij onpersoonlijk aan toe gaat. Maar iig bedankt voor je kijk op mijn problemen.
Ik heb wel wat vriendinnen, zoals al eerder gezegd, maar die zie ik niet vaak, door de afstand. Ik denk dat ik mijn vriendinnen van mijn werk maar eens ga uitnodigen voor een BBQ! En ook eens op Hyves contact maken met andere Nederlanders, omdat het idd wel eens fijn kan zijn om in het Nederlands te praten. Het couch surfen klinkt trouwens ook erg leuk, dat ga ik eens proberen.
Wat de Nederlandse kranten betreft, dat herken ik ook wel, vond het altijd heerlijk om de Volkskrant te lezen. Ik werk nu voor een grote internationale krant, dus wordt doodgegooid met nieuws, maar lees de Volkskrant nog steeds wel online, net als mijn regionale nederlandse krant. Wat ik ook leuk vind om te doen, is Nederlandse tv te kijken via uitzendinggemist.nl.
Toen ik met mijn vriend ging samenwonen, woonde hij al wel in ons huidige huis, maar het was maar een kale boel destijds. We hebben het samen ingericht naar onze smaak, en voel me daar dan ook erg thuis. Op zich heb ik wel genoeg van de grote stad waar we wonen, over ongeveer een half jaar verhuizen we naar een plaats net buiten de stad.
Razzmatazz, een erg goed punt vond ik dat je jezelf gelukkig moet maken en je geluk niet van iemand anders moet laten afhangen, dat zal ik goed in mijn oren knopen.
Ik ben iig blij dat we het hebben uitgepraat en dat we nu weer verder kunnen.
Even een update, ik heb gisteren een goed gesprek gehad met mijn vriend over het feit dat ik waarschijnlijk wat jaloers op hem ben en dat hij veel vrienden heeft. Hij heeft me verzekerd dat ondanks al die vrienden, hij hardstikke veel van me houdt en het hem juist gelukkiger maakt om wat meer tijd met hen door te brengen. Wat uiteindelijk alleen maar beter is voor onze relatie. Ik heb tegen hem gezegd dat 'ie maar gewoon op vakantie moet gaan en ik zal in het vervolg me wat soepeler op proberen te stellen.
Ik denk ook dat het probleem voornamelijk op het vriendenvlak ligt bij mijzelf. Verder heb ik een hardstikke leuk leven, ik sport veel, kan goed overweg met collega's, ik reis erg veel en heb een goede baan. Vooral mijn goede baan geeft me de mogelijkheid om leuke dingen te doen in mijn vrije tijd, zoals uit eten, naar musicals, etc. Het enige waar het aan ontbreekt is om vrienden en familie om me heen te hebben. Porn508, in het buitenland kan het een stuk moeilijker zijn om goede vrienden te maken, mede door het cultuurverschil en het feit dat ik in een stad woon met 12 miljoen mensen, waar het er vrij onpersoonlijk aan toe gaat. Maar iig bedankt voor je kijk op mijn problemen.
Ik heb wel wat vriendinnen, zoals al eerder gezegd, maar die zie ik niet vaak, door de afstand. Ik denk dat ik mijn vriendinnen van mijn werk maar eens ga uitnodigen voor een BBQ! En ook eens op Hyves contact maken met andere Nederlanders, omdat het idd wel eens fijn kan zijn om in het Nederlands te praten. Het couch surfen klinkt trouwens ook erg leuk, dat ga ik eens proberen.
Wat de Nederlandse kranten betreft, dat herken ik ook wel, vond het altijd heerlijk om de Volkskrant te lezen. Ik werk nu voor een grote internationale krant, dus wordt doodgegooid met nieuws, maar lees de Volkskrant nog steeds wel online, net als mijn regionale nederlandse krant. Wat ik ook leuk vind om te doen, is Nederlandse tv te kijken via uitzendinggemist.nl.
Toen ik met mijn vriend ging samenwonen, woonde hij al wel in ons huidige huis, maar het was maar een kale boel destijds. We hebben het samen ingericht naar onze smaak, en voel me daar dan ook erg thuis. Op zich heb ik wel genoeg van de grote stad waar we wonen, over ongeveer een half jaar verhuizen we naar een plaats net buiten de stad.
Razzmatazz, een erg goed punt vond ik dat je jezelf gelukkig moet maken en je geluk niet van iemand anders moet laten afhangen, dat zal ik goed in mijn oren knopen.
Ik ben iig blij dat we het hebben uitgepraat en dat we nu weer verder kunnen.
vrijdag 27 juni 2008 om 12:00
Simpel gesteld Citygirl? Door een probleem simpel te maken is het vele malen makkelijker op te lossen.
De kracht ligt bij jezelf en juist uit die kracht moet je putten.
Zelf heb ik langere tijd doorgebracht in een stad met 16 milj inwoners en wanneer je daar vertoeft, dan blijkt juist dat in die grote steden veel meer landgenoten en lotgenoten wonen dan je zou verwachten.
Nogmaals door je gedachte hierover te veranderen (dat het wel mogelijk is vrienden te maken) kun je het ook op gaan lossen.
Jij zegt je nu soepeler op te gaan stellen, maar begrijp je dat die soepelheid ergens uit voort moet komen? Al die jaren is het je niet gelukt, het is geen knop die je zomaar om kunt zetten.
Je zult echt een aantal dingen in je leven moeten gaan veranderen om tot die instelling te kunnen komen.
Succes ermee!
De kracht ligt bij jezelf en juist uit die kracht moet je putten.
Zelf heb ik langere tijd doorgebracht in een stad met 16 milj inwoners en wanneer je daar vertoeft, dan blijkt juist dat in die grote steden veel meer landgenoten en lotgenoten wonen dan je zou verwachten.
Nogmaals door je gedachte hierover te veranderen (dat het wel mogelijk is vrienden te maken) kun je het ook op gaan lossen.
Jij zegt je nu soepeler op te gaan stellen, maar begrijp je dat die soepelheid ergens uit voort moet komen? Al die jaren is het je niet gelukt, het is geen knop die je zomaar om kunt zetten.
Je zult echt een aantal dingen in je leven moeten gaan veranderen om tot die instelling te kunnen komen.
Succes ermee!
vrijdag 27 juni 2008 om 12:35
Hey Citygirl,
Dit is de eerste keer dat ik wat post, maar ik had het gevoel veel te herkennen.
Ik geloof dat ik het wel eens ben met porn508. Ook ik heb in een grote stad gewoond: Los Angeles, en mijn instelling was dat daar zoveel mensen woonden, dat er vast wel een paar waren met wie ik hobbies kon delen, en vrienden kon worden. Dat is inderdaad ook zo geweest. Ik was daar single, maar ik heb daar mijn huidige partner ontmoet, voor wie de States ook buitenland was.
Nu woon ik sinds 2 jaar in het land van mijn partner, in de stad waar hij 10 jaar heeft gewoond. Het is zijn plek, met zijn vrienden. Het is moeilijk voor mij om mijn eigen weg hier te vinden, en de cultuur is hier erg gesloten, zeker in vergelijking met Amerika. Maar, ik doe mijn best en heb me een jaar geleden bij een hardloopclub aangemeld. Dat levert nu toch wel wat leuke contacten op, en de mensen zijn oprecht blij als ze me weer zien. Maar bij elkaar over de vloer komen zit er nog even niet in, zo is de cultuur in dit land nou eenmaal niet. Het duurt lang hier. Volhouden is het advies. Ik zeg dat eigenlijk ook een beetje tegen mezelf, want mijn partner en ik zijn nu even uit elkaar omdat ik er ook niet echt meer tegen kon. Ik voelde me ook erg eenzaam...
Een tip: je sport veel - kies een sport uit die daar populair is, of waar de omgeving heel geschikt voor is (wandelen bijv?), en ga bij een club! De sportschool is niet echt een plek om vrienden te maken, en vasthouden aan je sport uit NL als die sport niet zoveel beoefent wordt in je huidige land is misschien ook niet zo geweldig.
Succes! Ori
Dit is de eerste keer dat ik wat post, maar ik had het gevoel veel te herkennen.
Ik geloof dat ik het wel eens ben met porn508. Ook ik heb in een grote stad gewoond: Los Angeles, en mijn instelling was dat daar zoveel mensen woonden, dat er vast wel een paar waren met wie ik hobbies kon delen, en vrienden kon worden. Dat is inderdaad ook zo geweest. Ik was daar single, maar ik heb daar mijn huidige partner ontmoet, voor wie de States ook buitenland was.
Nu woon ik sinds 2 jaar in het land van mijn partner, in de stad waar hij 10 jaar heeft gewoond. Het is zijn plek, met zijn vrienden. Het is moeilijk voor mij om mijn eigen weg hier te vinden, en de cultuur is hier erg gesloten, zeker in vergelijking met Amerika. Maar, ik doe mijn best en heb me een jaar geleden bij een hardloopclub aangemeld. Dat levert nu toch wel wat leuke contacten op, en de mensen zijn oprecht blij als ze me weer zien. Maar bij elkaar over de vloer komen zit er nog even niet in, zo is de cultuur in dit land nou eenmaal niet. Het duurt lang hier. Volhouden is het advies. Ik zeg dat eigenlijk ook een beetje tegen mezelf, want mijn partner en ik zijn nu even uit elkaar omdat ik er ook niet echt meer tegen kon. Ik voelde me ook erg eenzaam...
Een tip: je sport veel - kies een sport uit die daar populair is, of waar de omgeving heel geschikt voor is (wandelen bijv?), en ga bij een club! De sportschool is niet echt een plek om vrienden te maken, en vasthouden aan je sport uit NL als die sport niet zoveel beoefent wordt in je huidige land is misschien ook niet zo geweldig.
Succes! Ori
vrijdag 27 juni 2008 om 12:47
Hee Citygirl,
ik woon ook in Londen en ik begrijp dus helemaal hoe het is om hier te wonen. Ik ben 4 jaar geleden verhuisd voro een baan, en kende dus helemaal niemand. Londen is ondanks de vele mensen die er wonen een vrij onpersoonijke stad. Wat ik heb geleerd is dat je er hard aan moet werken om mensen te leren kennen, actief erop uitgaan, mensne uitnodigen bij je thuis etc.
inmiddels heb ik in 4 jaar tijd een grote vriendenkring opgebouwd. Het kost tijd en moeite maar het is een goede investering.
Ik denk dat je inderdaad achter de echte reden bent waarom je het niet leuk vind dat je vriend met zijn vrienden weggaat. En er is al goed adbvies gegeven.
En als je de behoefte hebt om eens lekker met een medehollander te kletsen ove rhet leven hier laat maar weten. Ik woon in West londen (East Acton).
ik woon ook in Londen en ik begrijp dus helemaal hoe het is om hier te wonen. Ik ben 4 jaar geleden verhuisd voro een baan, en kende dus helemaal niemand. Londen is ondanks de vele mensen die er wonen een vrij onpersoonijke stad. Wat ik heb geleerd is dat je er hard aan moet werken om mensen te leren kennen, actief erop uitgaan, mensne uitnodigen bij je thuis etc.
inmiddels heb ik in 4 jaar tijd een grote vriendenkring opgebouwd. Het kost tijd en moeite maar het is een goede investering.
Ik denk dat je inderdaad achter de echte reden bent waarom je het niet leuk vind dat je vriend met zijn vrienden weggaat. En er is al goed adbvies gegeven.
En als je de behoefte hebt om eens lekker met een medehollander te kletsen ove rhet leven hier laat maar weten. Ik woon in West londen (East Acton).
vrijdag 27 juni 2008 om 14:54
Bedankt Londongirl, het lijkt me idd leuk om eens met een medehollander te kletsen. Ik woon zelf in Zuid London, in Balham, maar werk in Centraal London, vlakbij London Bridge. Werk je ook in de stad?
Orion, mijn werk betaalt het abonnement van de sportschool, dus daar ga ik veel heen, maar wandel ook wel veel en loop buiten hard. Ik geloof dat er een hardloop club vlakbij mij in de buurt is, misschien dat ik daar eens ga kijken.
Porn508, ik denk niet dat ik zoveel in mijn leven hoef te veranderen, alleen wat betreft het vrienden aspect wel. Wat betreft mijn soepelheid, ik probeer me positief op te stellen, en ga er dan ook van uit dat dat gaat lukken. Het heeft per slot van rekening geen zin ergens aan te beginnen zonder er in te geloven.
Orion, mijn werk betaalt het abonnement van de sportschool, dus daar ga ik veel heen, maar wandel ook wel veel en loop buiten hard. Ik geloof dat er een hardloop club vlakbij mij in de buurt is, misschien dat ik daar eens ga kijken.
Porn508, ik denk niet dat ik zoveel in mijn leven hoef te veranderen, alleen wat betreft het vrienden aspect wel. Wat betreft mijn soepelheid, ik probeer me positief op te stellen, en ga er dan ook van uit dat dat gaat lukken. Het heeft per slot van rekening geen zin ergens aan te beginnen zonder er in te geloven.
