Gezondheid
alle pijlers
Omgaan met dementie
zondag 3 augustus 2014 om 16:17
Ik lees hier al een tijdje mee maar heb nog nooit zelf een topic geopend. Toch zit ik nu met iets wat ik met jullie wil delen en hoop op reacties van mensen die in een soortgelijke situatie zitten of hebben gezeten.
Mijn moeder heeft de ziekte van Alzheimer en hierdoor is zij erg veranderd. Van een lieve, zachtaardige moeder verandert zij steeds meer in een boze, bittere en bij vlagen zelfs gemene vrouw.
Ik doe dagelijks mijn uiterste best om er voor haar te zijn, om alles voor haar te doen en het haar naar de zin te maken en als zij een goede periode heeft wordt dat ook zeker gewaardeerd maar helaas komen de momenten dat ik het volgens haar allemaal verkeerd doe steeds vaker voor.
Op de dagen dat de Alzheimer toeslaat er is maar weinig dat ik goed kan doen en het is een aantal keer voorgekomen dat ik vanuit het niets vreselijk werd uitgescholden en dat er erg kwetsende dingen werden gezegd. Ik heb een keer geprobeerd op een goed moment haar voorzichtig te zeggen dat ze met best wel pijn had gedaan met bepaalde uitspraken maar zij kon zich er niets meer van herinneren en het had niet veel gescheeld of we hadden er ruzie om gekregen.
Ik weet dat mijn moeder hier niets aan kan doen en ik zal het haar nooit kwalijk nemen maar het doet wel pijn om steeds vaker te moeten horen dat je het allemaal niet goed doet.
Zijn er hier mensen met een dementerende ouder met soortgelijk gedrag, hoe gaan jullie hiermee om?
Mijn moeder heeft de ziekte van Alzheimer en hierdoor is zij erg veranderd. Van een lieve, zachtaardige moeder verandert zij steeds meer in een boze, bittere en bij vlagen zelfs gemene vrouw.
Ik doe dagelijks mijn uiterste best om er voor haar te zijn, om alles voor haar te doen en het haar naar de zin te maken en als zij een goede periode heeft wordt dat ook zeker gewaardeerd maar helaas komen de momenten dat ik het volgens haar allemaal verkeerd doe steeds vaker voor.
Op de dagen dat de Alzheimer toeslaat er is maar weinig dat ik goed kan doen en het is een aantal keer voorgekomen dat ik vanuit het niets vreselijk werd uitgescholden en dat er erg kwetsende dingen werden gezegd. Ik heb een keer geprobeerd op een goed moment haar voorzichtig te zeggen dat ze met best wel pijn had gedaan met bepaalde uitspraken maar zij kon zich er niets meer van herinneren en het had niet veel gescheeld of we hadden er ruzie om gekregen.
Ik weet dat mijn moeder hier niets aan kan doen en ik zal het haar nooit kwalijk nemen maar het doet wel pijn om steeds vaker te moeten horen dat je het allemaal niet goed doet.
Zijn er hier mensen met een dementerende ouder met soortgelijk gedrag, hoe gaan jullie hiermee om?
zondag 3 augustus 2014 om 16:30
Ja mijn vader was ook dement.
Het belangrijkste is om goed voor jezelf te zorgen en eenvbepaald ritme in je bezoeken aan je moeder te vinden waar jij je goed bij voelt.
Misschien kun je wat dingen met haar ondernemen zoals wandelen of knutselen ofzo.
Ik ging soms ook gewoon een stukje lezen als m'n vader erg in zichzelf gekeerd was.
Als je je eigen grenzen kan bewaken is dat voor allebei de partijen het fijnste.
Niemand heeft er iets aan als jij straks overspannen bent en het niet meer kan opbrengen om je moeder te bezoeken.
Helaas is het bij mij wel eens zo ver gekomen, vandaar dat ik dat zeg.
Ik wens je veel sterkte, het is zwaar en het geeft een hoop zorgen.
Nogmaals zorg goed voor jezelf...
Dikke knuffel!
Ps. De buien van je moeder zijn goed te verklaren door haar ziekte maar dat begrijp je zelf natuurlijk ook allang.
Ik probeerde er het veste van te maken door de leuke dingen die ik te vertellen had telkens opnieuw te vertellen. M'n vader steeds weer enthousiast want hij was de vorige keer allang vergeten.
Ook dacht hij dat m'n zusje en ik nog heel jong waren.
M'n zusje en ik deden veel met humor.
Dat heeft ons erg geholpen.
Dat m'n vader ineens heel hard riep 'wie is er eigenlijk dood?' Op de begrafenis van z'n eigen vader moest ik eigenlijk wel lachen.
En zo waren er nog een paar broekplas momenten die erg gênant waren voor mij waar ik ook maar een humoristische gebeurtenis van maakte. Was voor m'n vader ook fijner.
Het belangrijkste is om goed voor jezelf te zorgen en eenvbepaald ritme in je bezoeken aan je moeder te vinden waar jij je goed bij voelt.
Misschien kun je wat dingen met haar ondernemen zoals wandelen of knutselen ofzo.
Ik ging soms ook gewoon een stukje lezen als m'n vader erg in zichzelf gekeerd was.
Als je je eigen grenzen kan bewaken is dat voor allebei de partijen het fijnste.
Niemand heeft er iets aan als jij straks overspannen bent en het niet meer kan opbrengen om je moeder te bezoeken.
Helaas is het bij mij wel eens zo ver gekomen, vandaar dat ik dat zeg.
Ik wens je veel sterkte, het is zwaar en het geeft een hoop zorgen.
Nogmaals zorg goed voor jezelf...
Dikke knuffel!
Ps. De buien van je moeder zijn goed te verklaren door haar ziekte maar dat begrijp je zelf natuurlijk ook allang.
Ik probeerde er het veste van te maken door de leuke dingen die ik te vertellen had telkens opnieuw te vertellen. M'n vader steeds weer enthousiast want hij was de vorige keer allang vergeten.
Ook dacht hij dat m'n zusje en ik nog heel jong waren.
M'n zusje en ik deden veel met humor.
Dat heeft ons erg geholpen.
Dat m'n vader ineens heel hard riep 'wie is er eigenlijk dood?' Op de begrafenis van z'n eigen vader moest ik eigenlijk wel lachen.
En zo waren er nog een paar broekplas momenten die erg gênant waren voor mij waar ik ook maar een humoristische gebeurtenis van maakte. Was voor m'n vader ook fijner.
zondag 3 augustus 2014 om 16:50
Mijn oma was dement en ik heb dat vanaf het eerste moment tot het laatste meegemaakt. In het begin was ze ook wrokkig en bozig en ging vaak discussies aan over dingen. Mijn moeder en ooms en tantes hebben dat gelukkig heel snel gelaten; wat heb je eraan om gelijk te krijgen? Ze ervaarde het écht anders.
Na een paar jaar was ze echt compleet onbereikbaar voor gesprekken en reageerde ze alleen nog op 'opdrachten' als 'kom, we gaan een wandeling maken, pak je jas maar even'. Nog later wilde ze dat niet meer en zat ze vooral in haar stoel in het verpleeghuis. Ze kreeg toen ook luiers etc, en vooral dat vond ik heel moeilijk, om te moeten zeggen dat ik het idee had dat mijn oma verschoond moest worden bv.
Sterkte, ik vond het een heel pijnlijk en slopend proces. Uiteindelijk wilde mijn oma niet meer eten en drinken en hebben ze haar steeds wat meer morfine gegeven tot ze is ingeslapen. Ik had he haar gegund dat ze die laatste paar jaar niet meer had moeten meemaken eerlijk gezegd.
Na een paar jaar was ze echt compleet onbereikbaar voor gesprekken en reageerde ze alleen nog op 'opdrachten' als 'kom, we gaan een wandeling maken, pak je jas maar even'. Nog later wilde ze dat niet meer en zat ze vooral in haar stoel in het verpleeghuis. Ze kreeg toen ook luiers etc, en vooral dat vond ik heel moeilijk, om te moeten zeggen dat ik het idee had dat mijn oma verschoond moest worden bv.
Sterkte, ik vond het een heel pijnlijk en slopend proces. Uiteindelijk wilde mijn oma niet meer eten en drinken en hebben ze haar steeds wat meer morfine gegeven tot ze is ingeslapen. Ik had he haar gegund dat ze die laatste paar jaar niet meer had moeten meemaken eerlijk gezegd.
zondag 3 augustus 2014 om 17:30
Mijn moeder dementeert, haar korte termijngeheugen werkt niet meer, iets uitleggen heeft geen zin, iets voordoen ook niet. Dat je er dagelijks bent is heel mooi maar het zuigt je wel uit. Ik ga zo'n drie keer per week, doe de boodschappen, de was, administratie, maak maaltijden die zo uit de vriezer in de magnetron kunnen, zorg dat ze geld heeft voor de weinige boodschappen die ze zelf doet, mest de koelkast uit omdat ze niet naar de datum kijkt, regel alles met thuiszorg. 's Ochtends komt er een paar keer per week iemand om te helpen met douchen, dat mag ze niet meer alleen, 's avonds komt iemand controleren (medicijnen) en masseren. Eens in de week huishoudelijke hulp.
Je moeder weet niet dat ze zo reageert, op het moment dat ze tekeer gaat vergeet ze het weer net zo snel. Probeer je er niet over op te winden. Ik heb ook vaak de neiging om weg te lopen als ze zo dwars is maar dat haalt niets uit. Als ik vijf minuten later terugkom is ze het hele voorval vergeten.
Je moeder weet niet dat ze zo reageert, op het moment dat ze tekeer gaat vergeet ze het weer net zo snel. Probeer je er niet over op te winden. Ik heb ook vaak de neiging om weg te lopen als ze zo dwars is maar dat haalt niets uit. Als ik vijf minuten later terugkom is ze het hele voorval vergeten.
verba volant, scripta manent.
zondag 3 augustus 2014 om 19:30
mijn tante is dement. ik bezoek haar een paar keer per maand en meestal word ik dan ook uitgescholden. soms zo grof dat ik er wel om moet lachen.
maar eigenlijk is het voor haar heel erg. zij weet niet dat ze dat doet, zij heeft de hersenspinsels en ellende.
hiervoor was ze ook de lieve vrouw waar je nooit van had verwacht dat ze zou gaan gooien, trappen en schelden.
voel je niet aangesproken ze doet dit vast naar iedereen. en erop terugkomen heeft geen zin zoals je al hebt gemerkt.
vergeet nooit hoe lief ze was, zo lief is ze nu nog steeds. alleen is het in haar hoofd een warboel.
sterkte hoor
maar eigenlijk is het voor haar heel erg. zij weet niet dat ze dat doet, zij heeft de hersenspinsels en ellende.
hiervoor was ze ook de lieve vrouw waar je nooit van had verwacht dat ze zou gaan gooien, trappen en schelden.
voel je niet aangesproken ze doet dit vast naar iedereen. en erop terugkomen heeft geen zin zoals je al hebt gemerkt.
vergeet nooit hoe lief ze was, zo lief is ze nu nog steeds. alleen is het in haar hoofd een warboel.
sterkte hoor
zondag 3 augustus 2014 om 19:34
Op de site www.levenmetdementie.nl staat ook een hoop info en tips. Misschien is er een steunpunt mantelzorg in jouw gemeente? Ook daar kan je voor hulp, advies en ondersteuning terecht.
zondag 3 augustus 2014 om 19:40
Kijk op www.alzheimer.nl
Er zijn alzheimercafés in Nederland. Zie de site.
Hier zijn bijeenkomsten waar je kan met 'partners van', 'familieleden van', etc.
Er zijn alzheimercafés in Nederland. Zie de site.
Hier zijn bijeenkomsten waar je kan met 'partners van', 'familieleden van', etc.
zondag 3 augustus 2014 om 19:49
Mijn moeder is ook "dement" ( haar hersens zijn aangetast door een herseninfarct en ze is vergelijkbaar met dementie) en heeft deze buien ook vaak. Meestal is mijn oudste broer de schuldige en die gaat dan gewoon 5 minuten naar buiten en zodra hij weer binnen is dan is ze zichzelf weer.
Mij heeft ze een keer letterlijk aangevlogen en toen was ik ook echt helemaal over de zeik. In die periode mocht niemand van haar weggaan, uiteindelijk heb ik gezegd dat ik naar de wc moest en ben er vandoor gegaan.
Het is heel erg moeilijk maar je moet het echt van je af laten glijden, ze kan hier niks aan doen en ze heeft hier ook geen enkele reden voor. Loop naar buiten en kom terug als je bent afgekoeld.
Wat ook helpt is niet meer elke dag te gaan. Ik ben ook altijd 2x per dag naar haar toe gegaan maar soms had ik de neiging om haar een mep te verkopen en te schreeuwen dat ze maar eens normaal moest gaan doen. Laat het dus niet zover komen. Doe ook dingen voor jezelf, dat deed ik niet meer en ging er bijna aan onderdoor.
Mij heeft ze een keer letterlijk aangevlogen en toen was ik ook echt helemaal over de zeik. In die periode mocht niemand van haar weggaan, uiteindelijk heb ik gezegd dat ik naar de wc moest en ben er vandoor gegaan.
Het is heel erg moeilijk maar je moet het echt van je af laten glijden, ze kan hier niks aan doen en ze heeft hier ook geen enkele reden voor. Loop naar buiten en kom terug als je bent afgekoeld.
Wat ook helpt is niet meer elke dag te gaan. Ik ben ook altijd 2x per dag naar haar toe gegaan maar soms had ik de neiging om haar een mep te verkopen en te schreeuwen dat ze maar eens normaal moest gaan doen. Laat het dus niet zover komen. Doe ook dingen voor jezelf, dat deed ik niet meer en ging er bijna aan onderdoor.
zondag 3 augustus 2014 om 23:42
TO heb je ook contact met de Huisarts van je moeder? Die zou ook wel iets voor je kunnen betekenen, zoals de thuiszorg inschakelen.
Ik neem aan dat je moeder nog zelfstandig woont?
De thuiszorg heeft casemanagers dementie in dienst die haar en jou kunnen begeleiden. Dit in samenwerking met thuisbegeleiders van de thuiszorg. Om begeleiding te krijgen is wel een indicatie nodig van het ciz. Hierover kan de HA vast meer vertellen.
Ik ben zelf thuisbegeleider en zie hoe moeilijk het is voor de mantelzorger en voor de cliënt.
Ik neem aan dat je moeder nog zelfstandig woont?
De thuiszorg heeft casemanagers dementie in dienst die haar en jou kunnen begeleiden. Dit in samenwerking met thuisbegeleiders van de thuiszorg. Om begeleiding te krijgen is wel een indicatie nodig van het ciz. Hierover kan de HA vast meer vertellen.
Ik ben zelf thuisbegeleider en zie hoe moeilijk het is voor de mantelzorger en voor de cliënt.
zondag 3 augustus 2014 om 23:53
Zowel mijn vader als mijn schoonvader zijn aan het dementeren, mijn schoonvader is er het slechtst aan toe en staat op de lijst voor opname verpleeghuis, heeft geen dag-nachtritme meer, is incontinent, verdwaald, moet geholpen worden met douchen, aankleden, eten, zijn medicatie, kortom de zorg wordt voor mijn schoonmoeder veel te zwaar inmiddels gaat hij vier dagen per week naar de dagopvang, zodat mijn schoonmoeder wat kan bijkomen, boodschappen doen, voor haar zelf naar arts of ziekenhuis, mijn schoonvader is een enorm blok aan haar been.
Mijn vader zit in het stadium dat hij telkens dezelfde vragen stelt, iets honder keer verteld, maar nog wel huishoudelijke taken kan verrichten, zichzelf doucht, aankleed etc.
Mijn schoonvader is in zijn gedrag heel dwars, en tegendraads dan kan mijn schoonmoeder hem niet meer aan, en moeten wij op komen draven, omdat hij naar ons dan wel luistert, en uiteindelijk kalmer wordt.
Mijn vader wordt juist zachter en liever in zijn karakter vind het fijn als je langskomt hem een knuffel geeft, een arm om hem heen slaat.
Ik denk t.o. dat het voor jou makkelijker wordt als de thuiszorg taken voor jou gaat overnemen, woont je moeder alleen? heb je nog meer broers en zussen die kunnen helpen? Kan ze nog alleen thuis zijn, is dagbesteding iets (waar ze ook warm kan eten, scheelt ook een hoop gedoe en strijd.). Het is een verschrikkelijke ziekte en helaas vind ik mensonterend in de laatste fase.
Mijn vader zit in het stadium dat hij telkens dezelfde vragen stelt, iets honder keer verteld, maar nog wel huishoudelijke taken kan verrichten, zichzelf doucht, aankleed etc.
Mijn schoonvader is in zijn gedrag heel dwars, en tegendraads dan kan mijn schoonmoeder hem niet meer aan, en moeten wij op komen draven, omdat hij naar ons dan wel luistert, en uiteindelijk kalmer wordt.
Mijn vader wordt juist zachter en liever in zijn karakter vind het fijn als je langskomt hem een knuffel geeft, een arm om hem heen slaat.
Ik denk t.o. dat het voor jou makkelijker wordt als de thuiszorg taken voor jou gaat overnemen, woont je moeder alleen? heb je nog meer broers en zussen die kunnen helpen? Kan ze nog alleen thuis zijn, is dagbesteding iets (waar ze ook warm kan eten, scheelt ook een hoop gedoe en strijd.). Het is een verschrikkelijke ziekte en helaas vind ik mensonterend in de laatste fase.
