Hang on of move on??

Hai Midlife,



Wat wil je aan gaan zien dan?

Je wil misschien graag tevreden zijn met wat je hebt omdat dat sociaal wenselijk is maar als dat nou gewoon niet zo is?



Hoe denkt je vriend er over?

Hey Midlifecrises (al ben je daar nog een beetje jong voor!)



Waarschijnlijk ben je enorm gegroeit in de tijd dat je overspannen bent geweest. Hoor je trouwens wel vaker bij vrouwen tussen de 25 en de 30! (been there done that) Misschien passen jullie nu niet meer zo goed bij elkaar omdat hij niet in het zelfde tempo is meegegroeit?



Dit is bij mij en bij vriendinnen ook gebeurd! Relaties van 4, 6, en 8 jaar... allemaal voor ons 30e beeindigd.



Die prins op het witte paard bestaat niet... Les 1

Misschien bestaat ie wel niet meer? Is dat iets van de vorige generaties? Waar ik ben achter gekomen is dat er niet 1 ware is... Er zijn er meer! Maar vergeet niet.... NIEMAND is 100%! Iedereen heeft wel iets... De vraag is alleen.. wil je voor hem vechten? Je klinkt mij meer alsof je het tijd vind om je vleugels uit te slaan!



Ik zou het gesprek openen met hem.. Niet meteen een punt achter zetten anders krijg je straks misschien het gevoel dat je er niet alles aan gedaan hebt!



Succes!



Voor mij is 1 dag op het Viva forum een feest der herkenning...



Groetjes Kapara

.

.

Een relatie die werkt moet je ook onderhouden, die komt in de meeste gevallen niet vanzelf aanwaaien.

Voor de meeste mensen is een goede relatie pas een relatie als er ook intiem contact bij is, danwel op het gebied van seks, danwel met knuffelen en aanraken. op die manier kom je dichter bij elkaar.



dat je met je vriend al 1.5 jaar geen intimiteiten meer deelt, zal zeker meespelen met dit gevoel dat je nu hebt.



wat je net zelf al zei; ik doe er zelf dan ook geen moeite voor. Tja, zo werkt dat dus niet he?

ofwel doorpakken en aanpakken die handel ofwel afkappen.

Zo doormodderen brengt je niet verder en aangezien je al een topic hebt geopend geeft wel aan dat je dat laatste niet wilt.



Verliefdheid gaat over ja (een aantal uitzonderingen daargelaten), in plaats daarvan komen ene heleboel andere gevoelens; respect, liefde, verbondenheid, gewoon het samenzijn is fijn, delen van gemeenschappelijke herinneringen etc. etc.

Die gevoelens kunnen tijdelijk minder zijn, dat klopt, ieder heeft zo zijn periodes en die gevoelens kunnen ook weer terugkomen.

Al zul je er ook zelf wat voor moeten doen, ga weer samen dingen ondernemen, wandelen en praten, uit eten, op vakantie, desnoods een spelletje spelen samen, ga langzaam ook de intimiteit weer opzoeken, begin eens met samen een romatische film kijken terwijl je tegen hem aan zit, ga hand in hand lopen, knuffel elkaar eens (las volgens mij op een ander topic hier een tip van iemand die zei: elke dag 1 minuut lang elkaar vasthouden. dat lijkt heel lang maar brengt je nader tot elkaar) ga samen in bad of douchen, seks komt ook wel weer eens, maar is nu niet het belangrijkste.

wil je er voor vechten en denk je het niet alleen te kunnen? ga op zoek naar een relatiecoach, die kunnen jullie misschien weer wat op weg helpen.



Maar ga niet lopen denken dat je met 27 te oud bent en overblijft. dat is onzin.

Doe wel wat je zelf wilt, dat is ook eerlijker tegenover je vriend, ook hij verdient een leuke relatie met een meid die voor hem gaat en van hem houdt.

Zeg hem dat je het jammer vindt dat hij zo weinig initiatief neemt. Vertel hem wat je hierboven beschrijft... Je relatie kan best even een dipje hebben. Heb ik ook weleens gehad en daar kwamen we wel weer uit. En anders.... relatietherapie? Of voel je daar niets voor?

Jullie moeten er samen aan werken! Dus jij ook!

Je kunt nog kinderen krijgen tot je weet-ik-hoeveelste! Meid, maak je daar niet druk om.

Als jij niet meer gelukkig bent met hem, dan moet je er een punt achter zetten. GEEN kinderen nemen.... Zit je over een paar jaar met een kind en een man die boven op zolder zit te internetten.



Misschien is het wel zo dat je hem nodig hebt gehad, nadat je uit die k.u.t relatie kwam. Heeft hij je weer zelfvertrouwen gegeven? Ben je daar ook niet overspannen van geraakt? Heb je het allemaal op een rijtje gezet en ben je nu pas echt jezelf?

quote:Midlifecrises schreef op 18 juli 2008 @ 15:57:

Daar heb ik hem meermaals op aangesproken, maar het lijkt wel of het hem eigenlijk wel goed bevalt zo, terwijl we voor zijn studie altijd leuke dingen gingen doen en hij daarin vaak het initiatief nam.In plaats van hem daar op aan te spreken zou je ook in dat leuke restaurantje kunnen reserveren voor volgende week vrijdag, 'm vanavond vragen of hij zin heeft naar de film te gaan en je daarvoor lekker op te tutten, of morgen zeggen dat je 't leuk zou vinden om naar 't park / museum / koffietentje / whatever te gaan met 'm.

quote:Midlifecrises schreef op 18 juli 2008 @ 16:29:

Hij uit zijn liefde door dingen voor me te doen of cadeautjes te kopen.Dat is toch geweldig? Geen woorden, maar daden! Heerlijk!!!! Boek een weekendje weg met zijn tweeën en ga er lekker op uit. Wie weet bloeit jullie liefde dan weer op?

quote:blogbabe schreef op 18 juli 2008 @ 16:45:

[...]

Dat is toch geweldig? Geen woorden, maar daden! Heerlijk!!!! Boek een weekendje weg met zijn tweeën en ga er lekker op uit. Wie weet bloeit jullie liefde dan weer op?Precies!!!

.

quote:Midlifecrises schreef op 18 juli 2008 @ 15:57:

Nu hij klaar is, doen we eigenlijk nog niets samenGewoon leuke dingen plannen! Agenda's erbij en samen iets ondernemen (bios, wandelen, museum, winkelen, er zijn zoveel leuke dingen te doen). Kunnen jullie meteen kijken of jullie echt verder willen met elkaar.

Jeetje, je bent al vanaf je 20e bij dezelfde man? Geen wonder dat je aan anderen denkt. Meiden van jouw leeftijd neuken zich een slag in de rondte zonder zich aan iemand te committen. Ik zou er lekker mee stoppen, er een tijdje op los leven en dan weer aan een ander (of misschien wel dezelfde) blijven plakken. Als je straks 40 bent zit je al 20 jaar met dezelfde vent. Weinig inspirerend.

Een midlife crisis op je 27ste?

poeh hey...

maar even zonder dollen, als jullie al 1,5 jaat niet meer intiem zijn, jullie doen weinog met elkaar samen en je hebt geen dag het gevoel gehad dat DIT hem is, wat doe je dan nog bij deze meneer?

Is het gewoonte, is het angst om alleen te zijn of zijn het je rammelende eierstokken?



Ke klinkt niet echt vol liefde over deze man, en dat bedoel ik niet als kritiek maar vind je zelf ookniet dat je hem EN jezelf heel erg tekort doet op deze manier?



Jullie hebben er al over gesproken er echt veranderingen vinden er niet plaats, van zijn kant niet en van jouw kant ook niet



Kan het niet zo zijn dat jullie gewoon niet meer bij elkaar passen?

Bedenk je zelf dit eens....is dit de man met wie ik de komende 39 jaar wil samenzijn?



Succes, Summer

quote:Midlifecrises schreef op 18 juli 2008 @ 15:47:

Ik heb het er wel met hem over gehad en hij denkt dat het aan mijn dipje ligt. Hij wil de relatie in ieder geval niet beëindigen omdat hij het wel best vindt zo. Als ik aangeef dat ik dingen mis, dan zegt hij dat we eraan gaan werken maar vervolgens verandert er niets. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er zelf ook geen moeite voor doe.



Tips om er wél wat aan te doen heb je al gekregen van mijn voorgangers, jij bent óók verantwoordelijk voor jullie relatie, als je denkt dat het er nog in zit, doe er dan iets aan. Het geeft niet wie het initiatief neemt, als dat initiatief maar genomen wordt. Probeer het eens, wie weet wordt je verrast door de gevolgen van je inspanningen.



quote:Bijkomend punt is dat mijn eierstokken een beetje beginnen te rammelen en ik zou best graag nog voor mijn 30e een kindje willen. Mijn vriend lijkt me een ideale vader, dus dat maakt het niet makkelijker.



Ik wil je niet beledigen meid maar O My God! Een ideale vader waar je misschien wel niet eens meer van houdt? Heb je enig idee hoe heavy het is om een gezin te hebben? Hoe ontzettend je veel dingen sámen moet doen om de boel lekker te laten lopen en hoe onredelijk het is om alleen om die reden bij je vriend te blijven? Hij is behalve een - misschien - leuke vader, ook nog gewoon een man, een mens, net als jij en samenleven gaat niet zo lekker op het moment. Voordat je uberhaupt dénkt aan kinderen zou ik me maar eens op de relatie met de aanstaande vader concentreren, anders is hij niet meer dan een deeltijdvader en zijn jullie uit elkaar voor het hypothetische kind 1 jaar is.



Zet die biologsche wekker maar stil of ga als de bliksem uit elkaar en zorg dat je voor je 30ste een nieuwe man hebt met wie het wél allemaal klopt. Je aanstaande kinderen mogen geboren worden in een gezin waar de vader en moeder helemaal voor elkaar gaan, vind je ook niet? Ik ben serieus hoor, ik ben niet cynisch.



quote:Ik heb het er ook met mijn moeder over gehad en zij vindt dat ik moet doen waar ik gelukkig van wordt, maar ze denkt dat ik iets zoek wat er niet is en dat ik er spijt van krijg als ik mijn relatie beeindig. Dat is dan ook mijn grootste vrees, dat ik straks als oude vrijster zonder kinderen achterblijf omdat ik een geromantiseerd beeld van mijn ideale vent heb....Maar op dit moment is mijn vriend eerder een hele goede vriend ipv een lover....



Nogmaals mijn excuses als ik je beledig maar wat een armzalig advies. Of iets er al dan niet is of zal zijn, dat weet niemand van te voren. Dat is het risico van leven. Maar meid, lééf in ieder geval! Je bent zo jong.....ga niet nu al intrutten en inkakken omdat de prins op het witte paard misschien niet om de hoek woont! Leven is soms in het diepe springen, huppekee!



Met de uitspraak van de dokter dat relatietherapie een manier is om je relatie te beëindigen zal lang niet iedereen het eens zijn. Het is geen wondermiddel en iets om mee te beginnen voordat je elkaar helemaal niet meer kunt uitstaan maar het kan zeker helpen bij het weer op de rit brengen van ontspoorde of ingedutte relaties. Daar zijn veel forummers uit ervaring van overtuigd geraakt.



Geef de nieuwe aanpak van je relatie een half jaar, maak tijd voor elkaar, verras elkaar, ga er tussenuit samen en communiceer, maar desnoods ruzie maar práát! Kijk hoe het gaat, of er écht iets beter gaat. Als het op is, dan weet je dat wel over zes maanden, als het nog wel leuk wordt dan moet dat ook wel binnen een half jaar gebeurd zijn.



Zo niet dan heb je het echt geprobeerd en dan zou ik op zoek gaan naar je prins. En laat je moeder maar kletsen, die van mij vond ik ook, op het internet nog wel, terwijl ik dacht dat het er voor mij niet meer in zou zitten en inmiddels ben ik moeder en begroet ik elke dag met blijdschap, want met iemand samen zijn die écht van je houdt en waar jij ook écht van houdt, is ie-de-re dag een feest!



Midlife, het is tijd voor actie!



(f)



Leo

Midlife, je schrijft dat je het aan je vriend hebt gevraagd en dat hij de situatie wel goed vindt zo. Als je hem uitlegt dat je vindt dat er echt iets moet veranderen, zou hij dat dan nog steeds denken? Maak het hem duidelijk! Schud hem wakker! Jullie moeten allebei in de relatie investeren. Oftewel: de sleur doorbreken, tijd voor elkaar maken en leuke dingen doen. Op zolder internetten kan altijd nog!

quote:willem1959 schreef op 18 juli 2008 @ 18:53:

Jeetje, je bent al vanaf je 20e bij dezelfde man? Geen wonder dat je aan anderen denkt. Meiden van jouw leeftijd neuken zich een slag in de rondte zonder zich aan iemand te committen. Ik zou er lekker mee stoppen, er een tijdje op los leven en dan weer aan een ander (of misschien wel dezelfde) blijven plakken. Als je straks 40 bent zit je al 20 jaar met dezelfde vent. Weinig inspirerend.Wat is dit nou weer voor een advies? Ik ben ook al vanaf mijn 16e bij mijn man. Heerlijk toch? Je hoeft niet op zoek! Ben nog nooit gekwetst in de liefde of bedrogen. Heerlijk! Heb ook niet de behoefte om me een slag in de rondte te neuken.

Hoi midlife,

1,5 jaar geen intiem contact?! Zal wel erg lastig zijn om dit weer op te pakken tussen jullie, want ik zelf vind dat opzich wel belangrijk in een relatie. Als je echt geen gevoel meer bij hem hebt, twijfel ik eraan of je nog verder met hem kunt gaan. Het is erg oneerlijk tegenover hem om met jullie relatie door te gaan terwijl je weinig meer voor hem voelt. Ik denk dat de 'ware' er wel is. En als je niet het gevoel bij hem hebt dat hij 'het' is, dan denk ik dat je nog even door moet zoeken.

Veel succes!

quote:blogbabe schreef op 18 juli 2008 @ 20:19:

[...]



Wat is dit nou weer voor een advies? Ik ben ook al vanaf mijn 16e bij mijn man. Heerlijk toch? Je hoeft niet op zoek! Ben nog nooit gekwetst in de liefde of bedrogen. Heerlijk! Heb ook niet de behoefte om me een slag in de rondte te neuken. mee eens, heerlijk toch als jullie relatie zo lang stand houdt en dan nog steeds niet dat heerlijke verliefde gevoel verloren te zijn.

Niets zo moeilijk als een relatie zegt men wel eens. Klopt ook wel. Je moet erin investeren en als je niet lekker in je vel zit, heb je daar absoluut geen puf voor. Probeer toch leuke dingen te ondernemen samen anders bloeit het dood.Ik weet wat je mee maakt. Zit in het zelfde schuitje. Heb sinds een maand of 8 (kort dus nog) een relatie met iemand waarmee ik 5 jaar geleden ook een relatie heb gehad. Omdat we toentertijd moeilijk met elkaar konden praten over serieuze zaken en ik tijdens een vakantie met een vriendin iemand anders tegenkwam (geen relatie maar gewoon een leuke gozer waarmee ik wel kon praten) zag ik in dat dit het niet was. Hoewel voordat ik toen vertrok dacht dat dit het paradijs op aarde was. Als je niet weet wat je mist ben je snel tevreden. Nadat ik terug gekomen ben van vakantie begon de twijfel toe te slaan en uiteindelijk na een maand of 3 heb ik de relatie beëindigd. (met die andere persoon is het nooit iets geworden hoor). Intussen een paar relaties verder kwam ik mijn ex vorig jaar weer tegen en we leken allebei veranderd. We zijn zelfs onlangs samen op vakantie geweest en daaruit bleek dat we toch allebei heel verschillend zijn. Ben van de week terug aan de slag gegaan en kan me totaal niet concentreren, ben lusteloos en kan m'n vriendje niet rondom me heen verdragen. Huisarts geweest en zit tegen een burn-out aan. Moet eigenlijk halve dagen werken op zijn advies maar dat kan niet omdat er geen vervanging is. Dus ik werk hele dagen maar wel gewoon 8 uur per dag en niet die 10 - 12 uur zoals daarvoor. (sinds gisteren). Totaal uitgeblust blijft het constant in mijn hoofd rond tollen. Zal ik de relatie verbreken, dan heb ik die sores ook niet aan mijn hoofd (want hij begrijpt me helaas niet zo goed, hoe kan je nu "overspannen" raken). Maar wat als je over een tijdje weer "goed" in je vel zit en dan spijt hebt. Ik weet het dus ook ff niet meer!! Ik kan hem toch ook niet in de vriezer zetten en als in mijn hoofd de zon weer schijnt hem eruit halen. Ik weet wel dat ik dit erg moeilijk vind en zou er alles voor over hebben om weer wat rust in mijn hoofd te krijgen. Adviezen zijn welkom, ik kan even niks verzinnen.

He wat is dat toch moeilijk. De beslissing nemen die goed voor je is. Ook ik zit in twijfel of ik bij mijn vriend moet blijven of niet. Wij hebben echter een grietje en dat maakt het moeilijker om een beslissing te nemen.



Ook ik zit tegen overspannen aan, problemen in relatie (door vreemdgaan van hem) probemen op kantoor, oma zwaar ziek, dus ik zit ene beetje in de knoop met mezelf. Dan ga je dingen denken en kan je het allemaal niet meer verwerken. Ik vond de opmerking dat je geen beslissingen moet nemen als je tegen overspannen aanzit, wel een hele goeie. Hetis ook echt heel dubbel. De ene dag denk ik we gaan ervoor, de andere dag ben ik naar huurhuizen aan het zoeken.



Het blijft klote, men zegt dat het moment vanzelf komt dat je weet wat je moet doen, maar ik ga maar eens naar een psycholoog.