Relaties
alle pijlers
Eis ik teveel?
dinsdag 21 oktober 2014 23:37
Goedenavond!
Lees al een tijdje mee hier maar toch zelf een account aangemaakt omdat ik een beetje met iets zit ..
Ik ben al 1,5 jaar samen met mijn vriend, hij is 22 en ik 18. De liefde zit opzich wel goed, alhoewel we de laatste tijd vaak discussies hebben over vanalles en nog wat.. Daarnaast verschillen we ook in een paar dingen, wat vooral bij mij toch een soort van twijfel oproept maar ik me daar toch soms schuldig om voel want hij is echt heel lief. Dan bedoel ik dingen zoals:
- niveauverschil, ik studeer nu aan de Universiteit en hij is bezig met een mbo-opleiding. Ik ben bijvoorbeeld ook echt een taal-nazi terwijl hij vrijwel altijd met spelfouten schrijft en op whatsapp begrijp ik hem soms ook niet ..
- ambitieverschil. Dit heeft weer te maken met bovenstaande. Ik vind studeren en kennis opdoen heel belangrijk en wil ook -als alles goed gaat- een eigen praktijk oprichten later. Hij leeft meer onder het motto van "nu". Dat is natuurlijk ook wel goed maarja, fantaseren over de toekomst samen gaat moeilijk nu..
- zelfstandigheid. Ik ben al klaar om op mezelf te wonen en al op zoek naar een kamer maar hij woont nog bij zijn moeder en wil pas over een paar jaar uit huis.
- geld. Ik werk naast mijn studie parttime en zorg ervoor dat ik altijd wel wat spaargeld heb. Hij is laatst op vakantie geweest en heeft AL z'n geld opgemaakt.. Wel cadeautjes voor mij gekocht, heel lief natuurlijk! Alleen hij is nu al 3 maanden terug en ik ben degene die betaalt als we uiteten gaan of de popcorn als we naar de bios gaan.. Ik vind dit niet erg en voel me ook een beetje als een zeur maar toch knaagt het wel.. Hij leent nu geld van zijn moeder om met het OV naar school te gaan. Ik heb een maand geleden van mijn spaargeld een scooter gekocht en ik ben dus degene die hem steeds ophaalt, of ik breng hem in de ochtend naar school toe terwijl hij nog nooit iets van benzine voor me heeft betaald omdat hij dus geen geld heeft. Ik ben bijvoorbeeld ook nu bezig met mijn rijbewijs en hij niet.
Soms betrap ik mezelf erop dat ik verlang naar iemand waar ik tegenop kan kijken, waar ik diepe gesprekken mee kan voeren. Maar dan voel ik me weer schuldig tegenover mijn vriend want hij doet echt zijn best en hij zegt ook soms dat hij het gevoel heeft dat ik toch iets anders zoek. We kunnen zo goed lachen samen en krijg vlinders als ik hem zie, maar toch blijft dit gevoel aan me knagen..
Bedankt voor het lezen en tips etc zijn heel erg welkom!
Lees al een tijdje mee hier maar toch zelf een account aangemaakt omdat ik een beetje met iets zit ..
Ik ben al 1,5 jaar samen met mijn vriend, hij is 22 en ik 18. De liefde zit opzich wel goed, alhoewel we de laatste tijd vaak discussies hebben over vanalles en nog wat.. Daarnaast verschillen we ook in een paar dingen, wat vooral bij mij toch een soort van twijfel oproept maar ik me daar toch soms schuldig om voel want hij is echt heel lief. Dan bedoel ik dingen zoals:
- niveauverschil, ik studeer nu aan de Universiteit en hij is bezig met een mbo-opleiding. Ik ben bijvoorbeeld ook echt een taal-nazi terwijl hij vrijwel altijd met spelfouten schrijft en op whatsapp begrijp ik hem soms ook niet ..
- ambitieverschil. Dit heeft weer te maken met bovenstaande. Ik vind studeren en kennis opdoen heel belangrijk en wil ook -als alles goed gaat- een eigen praktijk oprichten later. Hij leeft meer onder het motto van "nu". Dat is natuurlijk ook wel goed maarja, fantaseren over de toekomst samen gaat moeilijk nu..
- zelfstandigheid. Ik ben al klaar om op mezelf te wonen en al op zoek naar een kamer maar hij woont nog bij zijn moeder en wil pas over een paar jaar uit huis.
- geld. Ik werk naast mijn studie parttime en zorg ervoor dat ik altijd wel wat spaargeld heb. Hij is laatst op vakantie geweest en heeft AL z'n geld opgemaakt.. Wel cadeautjes voor mij gekocht, heel lief natuurlijk! Alleen hij is nu al 3 maanden terug en ik ben degene die betaalt als we uiteten gaan of de popcorn als we naar de bios gaan.. Ik vind dit niet erg en voel me ook een beetje als een zeur maar toch knaagt het wel.. Hij leent nu geld van zijn moeder om met het OV naar school te gaan. Ik heb een maand geleden van mijn spaargeld een scooter gekocht en ik ben dus degene die hem steeds ophaalt, of ik breng hem in de ochtend naar school toe terwijl hij nog nooit iets van benzine voor me heeft betaald omdat hij dus geen geld heeft. Ik ben bijvoorbeeld ook nu bezig met mijn rijbewijs en hij niet.
Soms betrap ik mezelf erop dat ik verlang naar iemand waar ik tegenop kan kijken, waar ik diepe gesprekken mee kan voeren. Maar dan voel ik me weer schuldig tegenover mijn vriend want hij doet echt zijn best en hij zegt ook soms dat hij het gevoel heeft dat ik toch iets anders zoek. We kunnen zo goed lachen samen en krijg vlinders als ik hem zie, maar toch blijft dit gevoel aan me knagen..
Bedankt voor het lezen en tips etc zijn heel erg welkom!
dinsdag 21 oktober 2014 23:45
dinsdag 21 oktober 2014 23:49
Nogmaals: aan jou de keuze om met hem verder te gaan.
Voir mij zou het een dealbreaker zijn als hij geen cent te makken heeft op zijn 22e. En daarom bij zijn moeder geld moet bietsen voor het OV en nooit eens kan trakteren, laat staan binnen afzienbare tijd zelfstandig kunnen wonen.
Voir mij zou het een dealbreaker zijn als hij geen cent te makken heeft op zijn 22e. En daarom bij zijn moeder geld moet bietsen voor het OV en nooit eens kan trakteren, laat staan binnen afzienbare tijd zelfstandig kunnen wonen.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
dinsdag 21 oktober 2014 23:51
dinsdag 21 oktober 2014 23:55
Saar, ik kan je vriend nu wel gaan goed praten. Maar daar ben je niet veel mee. Je bent 18 jaar oud. Je hoeft nog niet aan relaties te werken. Op jouw leeftijd moet een relatie gewoon leuk zijn. Een meerwaarde hebben. Als jij frustraties voelt, is het misschien beter om hem te bedanken voor de leuke tijd die jullie samen beleefd hebben, en dat jullie wegen dan scheiden.
I don't care what is written about me so long as it isn't true.
woensdag 22 oktober 2014 00:11
Mijn ervaring is dat jeugdliefdes het bijna nooit halen.
Ik was ook 16 toen ik mijn eerste vriend kreeg. Ook 18 toen de twijfels en frustraties kwamen. En ik ben blijven doorzetten. We waren toch al zo lang samen. Nog 3 jaar lang doorgezet. Op mijn 21ste heb ik moeten toegeven dat het echt niet verder kon. Ik was doodongelukkig.
Heb nu een nieuwe partner. Al bijna 5 jaar. Heb nog geen 1 dag getwijfeld. Voel nog steeds vlinders in mijn buik.
Ik was ook 16 toen ik mijn eerste vriend kreeg. Ook 18 toen de twijfels en frustraties kwamen. En ik ben blijven doorzetten. We waren toch al zo lang samen. Nog 3 jaar lang doorgezet. Op mijn 21ste heb ik moeten toegeven dat het echt niet verder kon. Ik was doodongelukkig.
Heb nu een nieuwe partner. Al bijna 5 jaar. Heb nog geen 1 dag getwijfeld. Voel nog steeds vlinders in mijn buik.
I don't care what is written about me so long as it isn't true.
woensdag 22 oktober 2014 00:18