Relaties
alle pijlers
Geen tijd
maandag 4 augustus 2008 om 17:57
Ik ben nu een jaar alleen en zou best wel weer een relatie willen. Ik zou alleen niet weten waar ik de tijd vandaan zou moeten halen. Heb de laatste tijd een aantal dates gehad en ik merkte dat dat echt een struikelblok zou worden. Ik heb een kind en co-ouderschap, dat verloopt allemaal heel prima en flexibel. Maar ik heb ook een fulltime baan met wisseldiensten. Dus als ik tot laat moet werken, is mijn kind bij papa. En als ik 's avonds thuis ben, bij mij. En om het weekend. Als een man iets af wil spreken, moet ik echt zeggen: 'Leuk, maar ik kan pas volgende week donderdag.' Ik merk dat dat vaak niet op prijs gesteld wordt. En stel dat het echt iets wordt, een relatie dus, dan kan het niet anders dan latten. Ik vind mezelf best vindingrijk en flexibel, en ik heb overdag vrij vaak tijd om koffie te drinken en uitgebreid te lunchen, maar de helft van de tijd dus niet 's avonds, en zelfs dan ook vaak niet, omdat ik er toch al zo weinig ben voor mijn kind. Ben bang dat de meeste mannen daar niet op zitten te wachten. Maar om dan mijn hele leven om te gooien?
Wie herkent dit en wil ervaringen met me delen? Of zomaar iets over dit onderwerp te zeggen?
Wie herkent dit en wil ervaringen met me delen? Of zomaar iets over dit onderwerp te zeggen?
maandag 4 augustus 2008 om 18:30
Ik kan me voorstellen dat het passen en meten is als je een leuke nieuwe man tegenkomt, maar tegenwoordig zijn er toch plenty mannen die zélf ook co-ouderschap hebben en jouw situatie dus heel goed begrijpen?
Waarom denk je dat alleen latten erin zal zitten voor jou? Er zijn toch heel veel 'samengestelde' gezinnen?
Waarom denk je dat alleen latten erin zal zitten voor jou? Er zijn toch heel veel 'samengestelde' gezinnen?
maandag 4 augustus 2008 om 18:38
quote:Driek schreef op 04 augustus 2008 @ 18:31:
Tijd is vaak een kwestie van PrioriTIJD. Dus als jij vindt dat je geen tijd hebt voor een relatie... prima, maar dan moet je ook niet zeuren!Nou nou, dat vind ik wel een beetje kort door de bocht hoor. Misschien kun je je voorstellen dat baan en kind (ook) belangrijk zijn voor TO en dat ze daar gewoon rekening mee moet houden?
Tijd is vaak een kwestie van PrioriTIJD. Dus als jij vindt dat je geen tijd hebt voor een relatie... prima, maar dan moet je ook niet zeuren!Nou nou, dat vind ik wel een beetje kort door de bocht hoor. Misschien kun je je voorstellen dat baan en kind (ook) belangrijk zijn voor TO en dat ze daar gewoon rekening mee moet houden?
maandag 4 augustus 2008 om 18:42
Dat van die samengestelde gezinnen vergeet ik telkens Ben ook wel erg gesteld op mijn eigen gedoetje. Heb na mijn scheiding heel even samengewoond met mijn toen nieuwe vriend, maar daar was ik echt heel snel klaar mee, gek werd ik ervan. Vanaf toen heb ik het nooit meer als een optie gezien.
Laatst ontmoette ik trouwens een leuke man met co-ouderschap. Het was vrijwel onmogelijk om iets met hem af te spreken, of ik kon niet, of hij. En toen we een keer lekker op het strand zaten, belde zijn kind een keer of vijf. Dat vond ik een enorme afknapper! Dus twee elkaar begrijpende co-ouders is ook geen garantie voor succes.
Wat, denk ik, deel van het probleem is, is dat ik mijn kind niet met een stoet 'mannen op de proef' wil confronteren, dat doe ik pas als het echt iets is of in ieder geval lijkt te worden. En tot ie over de vloer 'mag' komen, heb ik dus erg weinig tijd.
Mijn 'laatste mannen' waren trouwens meestal een stuk ouder, zonder kinderen of met grote, zelfstandige kinderen. Zonder kinderen is lastig, want ze zijn niet gewend om daar rekening mee te houden. Daar kreeg ik dan ook al snel stekelige opmerkingen over. En die met grote kinderen, hoor ik hoofdrekenen: nog zoveel jaar dit gedoe, daar heb ik geen zin meer in.
En zo tob ik voort...
Laatst ontmoette ik trouwens een leuke man met co-ouderschap. Het was vrijwel onmogelijk om iets met hem af te spreken, of ik kon niet, of hij. En toen we een keer lekker op het strand zaten, belde zijn kind een keer of vijf. Dat vond ik een enorme afknapper! Dus twee elkaar begrijpende co-ouders is ook geen garantie voor succes.
Wat, denk ik, deel van het probleem is, is dat ik mijn kind niet met een stoet 'mannen op de proef' wil confronteren, dat doe ik pas als het echt iets is of in ieder geval lijkt te worden. En tot ie over de vloer 'mag' komen, heb ik dus erg weinig tijd.
Mijn 'laatste mannen' waren trouwens meestal een stuk ouder, zonder kinderen of met grote, zelfstandige kinderen. Zonder kinderen is lastig, want ze zijn niet gewend om daar rekening mee te houden. Daar kreeg ik dan ook al snel stekelige opmerkingen over. En die met grote kinderen, hoor ik hoofdrekenen: nog zoveel jaar dit gedoe, daar heb ik geen zin meer in.
En zo tob ik voort...
maandag 4 augustus 2008 om 18:49
He ja, lekker even kort door de bocht, Driek! Heb ik echt wat aan. Heb je ook nog suggesties hoe ik het op zou kunnen lossen? Prioriteiten stellen: mijn baan opgeven? Ik moet toch echt geld verdienen en ik heb een goede baan waarin ik het erg naar mijn zin heb. Mijn kind dan nog maar iets minder aandacht geven omdat ik liever bij een man ben? Dat zijn toch geen opties?
maandag 4 augustus 2008 om 19:36
Ik heb nog nooit gemerkt dat mannen het een probleem vonden als ik zei dat ik over anderhalve week of whatever pas kon daten. Niet omdat ik kind en baan met wisseldiensten heb, maar voor mij hoeft het niet altijd terstond, na het besluit elkaar te zien.
En veel mannen konden ook wel overdag, dus lunchen of koffiedrinken zoals jij aangeeft.
De meeste mannen vinden een lat-relatie ook geen bezwaar. Je hoeft, zeker in het begin niet, elke dag op elkaars lip te zitten.
Ik zou gewoon nog even doorgaan met daten, volgens mij valt het reuze mee!!
En veel mannen konden ook wel overdag, dus lunchen of koffiedrinken zoals jij aangeeft.
De meeste mannen vinden een lat-relatie ook geen bezwaar. Je hoeft, zeker in het begin niet, elke dag op elkaars lip te zitten.
Ik zou gewoon nog even doorgaan met daten, volgens mij valt het reuze mee!!
maandag 4 augustus 2008 om 19:37
Gewoon de mannen toch bij je thuis laten komen. Zie je ook gelijk of het onderling met 't kind ook klikt. Je zou nog van 'n koude kermis thuiskomen als je, met de weinige tijd die je beschikbaar hebt, iets op begint te bouwen met 'n leuke vent die 'n kind geen bezwaar vindt, maar ze blijken naderhand water en vuur.
maandag 4 augustus 2008 om 20:12
je baan en kind opgeven is zo wie zo geen optie. Een kind kun je simpelweg niet terug stoppen waar het vandaan komt en een baan heb je nodig om je zelf en je kind te kunnen onderhouden.
Ik denk dat een man die erg gesteld is op zijn eigen vrijheid en privacy, die niet per se op bepaalde dagen en tijdstippen jouw aandacht wilt, de perfecte man voor je is. En geloof me ze zijn er genoeg alleen goed zoeken!
Ik denk dat een man die erg gesteld is op zijn eigen vrijheid en privacy, die niet per se op bepaalde dagen en tijdstippen jouw aandacht wilt, de perfecte man voor je is. En geloof me ze zijn er genoeg alleen goed zoeken!
maandag 4 augustus 2008 om 20:30
quote:LuLuBell schreef op 04 augustus 2008 @ 20:12:
Ik denk dat een man die erg gesteld is op zijn eigen vrijheid en privacy, die niet per se op bepaalde dagen en tijdstippen jouw aandacht wilt, de perfecte man voor je is. En geloof me ze zijn er genoeg alleen goed zoeken!Maar zijn mannen die gesteld zijn op eigen vrijheid en privacy ook in de markt voor 'n uiteindelijk vaste relatie inclusief een jong inwonend kind?
Ik denk dat een man die erg gesteld is op zijn eigen vrijheid en privacy, die niet per se op bepaalde dagen en tijdstippen jouw aandacht wilt, de perfecte man voor je is. En geloof me ze zijn er genoeg alleen goed zoeken!Maar zijn mannen die gesteld zijn op eigen vrijheid en privacy ook in de markt voor 'n uiteindelijk vaste relatie inclusief een jong inwonend kind?
maandag 4 augustus 2008 om 21:27
Het zal misschien iets lastiger worden voor je maar volgens mij zijn de mannen die in jouw leven passen er heus wel. (en jij zult dan ook in hun leventje passen)
Ik zie het niet als een onmogelijkheid maar eerder als iets waar wat meer aan gewerkt moet worden. Misschien (het is net al even geopperd) is een LAT-relatie perfect voor jou. Dan spreek je af wanneer je samen tijd en zin hebt en ben je toch vrij om te gaan en staan waar je wilt. Je bent exclusief van elkaar maar dan wel met eigen huis en dito leventje. Weet alleen niet wat jij vind van deze levensvorm.
Ik zie het niet als een onmogelijkheid maar eerder als iets waar wat meer aan gewerkt moet worden. Misschien (het is net al even geopperd) is een LAT-relatie perfect voor jou. Dan spreek je af wanneer je samen tijd en zin hebt en ben je toch vrij om te gaan en staan waar je wilt. Je bent exclusief van elkaar maar dan wel met eigen huis en dito leventje. Weet alleen niet wat jij vind van deze levensvorm.
maandag 4 augustus 2008 om 23:27
Voor een mooie, exclusieve lat-relatie ben ik helemaal in, dat lijkt me op dit moment zelfs ideaal. En de komende jaren ook. Ik wil eerst mijn kind goed in de wereld zetten, daarna komt de tijd dat ik weer na ga denken over een andere relatievorm.
Misschien doe ik wel een beetje spastisch over mannen over de vloer, maar mijn ex-vriend en kind waren drie jaar lang inderdaad water en vuur en daar werd ik totaal gestoord van. Kind heeft daar ook nog een licht trauma van. En ik maar schipperen, kon er helemaal niet van genieten.
Maar goed, heb dit weekend een leuke man ontmoet (zonder kinderen), hoop dat hij me deze week gaat bellen, best spannend. En ik wil het dit keer zo graag eens goed aanpakken, dus gaan jullie alsjeblieft door met me moed inpraten.
Misschien doe ik wel een beetje spastisch over mannen over de vloer, maar mijn ex-vriend en kind waren drie jaar lang inderdaad water en vuur en daar werd ik totaal gestoord van. Kind heeft daar ook nog een licht trauma van. En ik maar schipperen, kon er helemaal niet van genieten.
Maar goed, heb dit weekend een leuke man ontmoet (zonder kinderen), hoop dat hij me deze week gaat bellen, best spannend. En ik wil het dit keer zo graag eens goed aanpakken, dus gaan jullie alsjeblieft door met me moed inpraten.
