Relaties
alle pijlers
Vreemdgaande moeders
dinsdag 5 augustus 2008 om 23:24
Hoi, ik zou graag willen weten of hier vrouwen zijn die lieve ouders hebben/hadden, ouders met een huwelijk dat goed was (of althans goed leek) maar van wie de moeder toch is vreemdgegaan.
Met een 'goed' huwelijk bedoel ik dat er weinig ruzie was en dat de ouders 'normaal' met elkaar omgingen.
Ik zou ook graag willen weten hoe je ontdekt hebt dat je moeder vreemdging, hoe je zelf en de rest van het gezin erop gereageerd heeft, wat je gevoelens waren, of er een scheiding van gekomen is, enz...
De reden waarom ik dat graag wil weten, is dat het me misschien zou helpen om beter de denkwereld te begrijpen van mijn stiefdochter, die zelf zoiets meegemaakt heeft en die sinds de scheiding van haar ouders psychische problemen heeft.
Als ik zou weten wat er in haar omgaat, zou ik haar gedrag misschien beter kunnen begrijpen en misschien een manier vinden om er met haar over te kunnen praten zodat het probleem opgelost raakt.
(Ik zal vanavond waarschijnlijk niet meer kunnen reageren op eventuele reacties, omdat ik straks ga slapen.)
Alvast bedankt!
Met een 'goed' huwelijk bedoel ik dat er weinig ruzie was en dat de ouders 'normaal' met elkaar omgingen.
Ik zou ook graag willen weten hoe je ontdekt hebt dat je moeder vreemdging, hoe je zelf en de rest van het gezin erop gereageerd heeft, wat je gevoelens waren, of er een scheiding van gekomen is, enz...
De reden waarom ik dat graag wil weten, is dat het me misschien zou helpen om beter de denkwereld te begrijpen van mijn stiefdochter, die zelf zoiets meegemaakt heeft en die sinds de scheiding van haar ouders psychische problemen heeft.
Als ik zou weten wat er in haar omgaat, zou ik haar gedrag misschien beter kunnen begrijpen en misschien een manier vinden om er met haar over te kunnen praten zodat het probleem opgelost raakt.
(Ik zal vanavond waarschijnlijk niet meer kunnen reageren op eventuele reacties, omdat ik straks ga slapen.)
Alvast bedankt!
woensdag 6 augustus 2008 om 09:00
Nou ook mijn moeder is vreemdgegaan en uiteindelijk heeft dit o.a. ook het huwelijk van mijn ouders gekost. Ook zij heeft deze man eerst als huisvriend voorgesteld, hij kwam al langere tijd bij ons thuis en was verliefd op mijn moeder geworden. Ik heb ze zelfs een keer soort van zoenend betrapt maar ben toen snel weggerend en we hebben het er daarna nooit meer over gehad (dat incident dan).
Mijn moeder is weggegaan en bij haar nieuwe lliefde gaan wonen en heeft mij bij mijn vader gelaten. Toen heb ik haar heel lang niet meer gezien.
Nu heb ook ik een redelijke band met mijn moeder en een redelijke band met mijn vader.
Waar ik echt helemaal naar van wordt is gezeur van mijn vader over mijn moeder. Ik denk dat mijn moeder (door onze vele ruzies hierover) zich veel meer bewust is van de last die ik ervan heb als ze over elkaar praten tegen mij. Dus zij doet dat ook niet, of bijna niet. Mijn vader wel maar ik wil het daar niet over hebben met hem omdat dat altijd eindigd in een verwijtend of negatief verhaal over mijn moeder. Ik trek dat niet dus ik praat er niet over met hem maar wel met mijn moeder.
Nou heel verhaal,
weet niet of je er iets aan hebt. Oh ja ik heb ook geen last meer hiervan hoor, ben inmiddels een volwassen vrouw en ik kan wel wat hebben.
Liefs,
eve
Mijn moeder is weggegaan en bij haar nieuwe lliefde gaan wonen en heeft mij bij mijn vader gelaten. Toen heb ik haar heel lang niet meer gezien.
Nu heb ook ik een redelijke band met mijn moeder en een redelijke band met mijn vader.
Waar ik echt helemaal naar van wordt is gezeur van mijn vader over mijn moeder. Ik denk dat mijn moeder (door onze vele ruzies hierover) zich veel meer bewust is van de last die ik ervan heb als ze over elkaar praten tegen mij. Dus zij doet dat ook niet, of bijna niet. Mijn vader wel maar ik wil het daar niet over hebben met hem omdat dat altijd eindigd in een verwijtend of negatief verhaal over mijn moeder. Ik trek dat niet dus ik praat er niet over met hem maar wel met mijn moeder.
Nou heel verhaal,
weet niet of je er iets aan hebt. Oh ja ik heb ook geen last meer hiervan hoor, ben inmiddels een volwassen vrouw en ik kan wel wat hebben.
Liefs,
eve
woensdag 6 augustus 2008 om 09:02
quote:toetyfroety schreef op 06 augustus 2008 @ 00:40:
Ik denk ook niet dat je het probleem met haar kunt oplossen, ze lijkt mij iemand die ook helemaal niet een oplossing wil.
Dat is toch vreemd, ze had vroeger (voor de scheiding van haar ouders) een prima contact met haar vader, ooit had ze zelfs eens gezegd dat ze blij was dat ze niet zo'n vader had als haar vriendin. Dan vind je het toch niet fijn om dat contact af te breken, lijkt me? Er moét toch een reden zijn voor haar gedrag, en die probeer ik op te sporen.
Ik denk ook niet dat je het probleem met haar kunt oplossen, ze lijkt mij iemand die ook helemaal niet een oplossing wil.
Dat is toch vreemd, ze had vroeger (voor de scheiding van haar ouders) een prima contact met haar vader, ooit had ze zelfs eens gezegd dat ze blij was dat ze niet zo'n vader had als haar vriendin. Dan vind je het toch niet fijn om dat contact af te breken, lijkt me? Er moét toch een reden zijn voor haar gedrag, en die probeer ik op te sporen.
woensdag 6 augustus 2008 om 09:12
quote:felicia schreef op 06 augustus 2008 @ 01:06:
ik denk dat je je ook niet moet vergissen in de invloed die woorden ten tijde van de scheiding op kinderen kunnen hebben. Verhalen die ze van vader of moeder hoor of het nu klopt of niet dat blijft hangen.
(...)
Dus als je stiefdochter in die tijd veel slechte dingen over haar vader heeft gehoord kan dat nu nog zo in haar systeem zitten (ook al is ze nu veel ouder) dat ze het gewoon niet kan zien zoals het werkelijk is.
Misschien is dat inderdaad wel de verklaring. Wij weten dat haar moeder nare dingen over haar vader verteld heeft. Dat heeft mijn man nooit gedaan, hij heeft zijn kinderen altijd buiten de scheiding willen houden. Ze heeft van hem dus nooit negatieve dingen over haar moeder gehoord, hoewel er genoeg waren.
Ik heb de indruk dat zij veel dingen verkeerd ziet over hoe het tussen haar en haar moeder gegaan is. Sommige zaken draait ze gewoon om. En ik heb ook de indruk dat het nu na al die jaren te laat is om die visie nog te veranderen.
ik denk dat je je ook niet moet vergissen in de invloed die woorden ten tijde van de scheiding op kinderen kunnen hebben. Verhalen die ze van vader of moeder hoor of het nu klopt of niet dat blijft hangen.
(...)
Dus als je stiefdochter in die tijd veel slechte dingen over haar vader heeft gehoord kan dat nu nog zo in haar systeem zitten (ook al is ze nu veel ouder) dat ze het gewoon niet kan zien zoals het werkelijk is.
Misschien is dat inderdaad wel de verklaring. Wij weten dat haar moeder nare dingen over haar vader verteld heeft. Dat heeft mijn man nooit gedaan, hij heeft zijn kinderen altijd buiten de scheiding willen houden. Ze heeft van hem dus nooit negatieve dingen over haar moeder gehoord, hoewel er genoeg waren.
Ik heb de indruk dat zij veel dingen verkeerd ziet over hoe het tussen haar en haar moeder gegaan is. Sommige zaken draait ze gewoon om. En ik heb ook de indruk dat het nu na al die jaren te laat is om die visie nog te veranderen.
woensdag 6 augustus 2008 om 09:20
quote:Happy_Me schreef op 06 augustus 2008 @ 08:45:
Ook van mijn kant de vraag: telt het ook mee als je vader al zijn hele leven vreemdgaat???
Wat bedoel je met dat 'meetellen', Happy me?
Wat me interesseert, is de volgende vraag: kijken kinderen anders aan tegen vreemdgaan van hun moeder dan tegen vreemdgaan van hun vader? En hoe komt het dat ze soms de kant kiezen van de vreemdgaande ouder tégen de bedrogen/verlaten ouder, ook als die bedrogen ouder een hele lieve ouder is, en een 'goed mens' in het algemeen.
Als je hier iets wil schrijven over vreemdgaande vaders, is dat ook goed hoor!
Ook van mijn kant de vraag: telt het ook mee als je vader al zijn hele leven vreemdgaat???
Wat bedoel je met dat 'meetellen', Happy me?
Wat me interesseert, is de volgende vraag: kijken kinderen anders aan tegen vreemdgaan van hun moeder dan tegen vreemdgaan van hun vader? En hoe komt het dat ze soms de kant kiezen van de vreemdgaande ouder tégen de bedrogen/verlaten ouder, ook als die bedrogen ouder een hele lieve ouder is, en een 'goed mens' in het algemeen.
Als je hier iets wil schrijven over vreemdgaande vaders, is dat ook goed hoor!
woensdag 6 augustus 2008 om 09:27
Hoi Eleonora, gaat het goed met je?quote:eleonora schreef op 06 augustus 2008 @ 08:47:
(...) De twee jongens en een van de meisjes, hebben de relatie van hun ouders geaccepteerd, ondanks het verleden. Een dochter niet en tot op heden, nog steeds niet. Ze heeft een man en kinderen, haar moeder is inmiddels overleden maar haar vader wil ze niet meer zien en speken. Hij heeft werkelijk álles geprobeerd en stuurt haar ieder jaar nog steeds een brief maar nee, antwoord komt er nooit en zoals het er nu naar uitziet zal dat ook niet gaan gebeuren.
Denk jij niet dat het soms ook aan het karakter van het kind kan liggen? Die onwil? Niet dat het een rotmeid is per se, maar ze heeft háár redenen om zich op te stellen zoals ze doet. Dat hoeft niet aan gebrek aan begrip of gebrek aan inzet van haar omgeving te liggen, dat kan ook in haar persoonlijkheid zitten.
Denk ik dan.......
Ik kan me wel voorstellen dat de dochter van die man het hem kwalijk neemt dat hij haar moeder bedrogen heeft. Niet dat ik dat goedkeur, maar er is tenminste iets begrijpelijks aan een dergelijke houding.
Het omgekeerde vind ik veel vreemder: dat je je vader kwalijk neemt dat je moeder vreemdgaat en hem dumpt!
Maar iemand schreef al dat ze misschien, door eenzijdige informatie, niet ziet wat er werkelijk gespeeld heeft.
Laat ik dat maar aannemen, en er niet meer over piekeren.
Verder heb je zeker gelijk dat de ene persoonlijkheid de andere niet is.
Liefs!
(...) De twee jongens en een van de meisjes, hebben de relatie van hun ouders geaccepteerd, ondanks het verleden. Een dochter niet en tot op heden, nog steeds niet. Ze heeft een man en kinderen, haar moeder is inmiddels overleden maar haar vader wil ze niet meer zien en speken. Hij heeft werkelijk álles geprobeerd en stuurt haar ieder jaar nog steeds een brief maar nee, antwoord komt er nooit en zoals het er nu naar uitziet zal dat ook niet gaan gebeuren.
Denk jij niet dat het soms ook aan het karakter van het kind kan liggen? Die onwil? Niet dat het een rotmeid is per se, maar ze heeft háár redenen om zich op te stellen zoals ze doet. Dat hoeft niet aan gebrek aan begrip of gebrek aan inzet van haar omgeving te liggen, dat kan ook in haar persoonlijkheid zitten.
Denk ik dan.......
Ik kan me wel voorstellen dat de dochter van die man het hem kwalijk neemt dat hij haar moeder bedrogen heeft. Niet dat ik dat goedkeur, maar er is tenminste iets begrijpelijks aan een dergelijke houding.
Het omgekeerde vind ik veel vreemder: dat je je vader kwalijk neemt dat je moeder vreemdgaat en hem dumpt!
Maar iemand schreef al dat ze misschien, door eenzijdige informatie, niet ziet wat er werkelijk gespeeld heeft.
Laat ik dat maar aannemen, en er niet meer over piekeren.
Verder heb je zeker gelijk dat de ene persoonlijkheid de andere niet is.
Liefs!
woensdag 6 augustus 2008 om 09:31
Denk je niet dat een bepaalde 'onredelijkheid' juíst getriggerd wordt door een lieve persoon?
Het is toch een bekend fenomeen dat er mensen zijn die kiezen voor vrienden/partners/familie die júist niet de 'goede' persoon zijn in het verhaal? Dat er ook nog zoiets is als schoppen tegen mensen die aardig zijn, gewoon omdat die aardigheid, redelijkheid, hoe je het ook wil omschrijven de trigger 'is?
Misschien dat als jouw man zich keihard op zou stellen tegen zijn dochter, haar eens haarfijn vertelt wat hij van haar gedrag vindt, ze het dan wél op kan brengen om zich normaal te gedragen tegen hem?
Geen idee hoor maar ik herken zeg maar het gedrag van de dochter een beetje in het gedrag wat mijn ex vertoonde naar mij toe als ik lief en vergevingsgezind was, dat was alleen maar meer reden om tegen me aan te trappen. Als ik hard en ongenaakbaar was en me (zogenaamd) niks van hem aantrok, kon hij wel praten, lief zijn en zelfs redelijk doen.
Snap je wat ik bedoel?
Het is toch een bekend fenomeen dat er mensen zijn die kiezen voor vrienden/partners/familie die júist niet de 'goede' persoon zijn in het verhaal? Dat er ook nog zoiets is als schoppen tegen mensen die aardig zijn, gewoon omdat die aardigheid, redelijkheid, hoe je het ook wil omschrijven de trigger 'is?
Misschien dat als jouw man zich keihard op zou stellen tegen zijn dochter, haar eens haarfijn vertelt wat hij van haar gedrag vindt, ze het dan wél op kan brengen om zich normaal te gedragen tegen hem?
Geen idee hoor maar ik herken zeg maar het gedrag van de dochter een beetje in het gedrag wat mijn ex vertoonde naar mij toe als ik lief en vergevingsgezind was, dat was alleen maar meer reden om tegen me aan te trappen. Als ik hard en ongenaakbaar was en me (zogenaamd) niks van hem aantrok, kon hij wel praten, lief zijn en zelfs redelijk doen.
Snap je wat ik bedoel?
woensdag 6 augustus 2008 om 09:36
quote:eve76 schreef op 06 augustus 2008 @ 09:00:
Nou ook mijn moeder is vreemdgegaan en uiteindelijk heeft dit o.a. ook het huwelijk van mijn ouders gekost. Ook zij heeft deze man eerst als huisvriend voorgesteld,
Dit lijkt de normale procedure te zijn
hij kwam al langere tijd bij ons thuis en was verliefd op mijn moeder geworden. Ik heb ze zelfs een keer soort van zoenend betrapt maar ben toen snel weggerend en we hebben het er daarna nooit meer over gehad (dat incident dan).
Mijn moeder is weggegaan en bij haar nieuwe lliefde gaan wonen en heeft mij bij mijn vader gelaten. Toen heb ik haar heel lang niet meer gezien.
Voelde je je toen niet vreselijk in de steek gelaten? En hoe komt het dat je haar lange tijd niet gezien hebt? Ging dat van haar of van jou uit?
Nu heb ook ik een redelijke band met mijn moeder en een redelijke band met mijn vader
Waar ik echt helemaal naar van wordt is gezeur van mijn vader over mijn moeder. Ik denk dat mijn moeder (door onze vele ruzies hierover) zich veel meer bewust is van de last die ik ervan heb als ze over elkaar praten tegen mij. Dus zij doet dat ook niet, of bijna niet. Mijn vader wel maar ik wil het daar niet over hebben met hem omdat dat altijd eindigd in een verwijtend of negatief verhaal over mijn moeder. Ik trek dat niet dus ik praat er niet over met hem maar wel met mijn moeder.
Dat is precies de omgekeerde situatie van hoe het bij mijn man ging: hij heeft nooit verwijtend of negatief over de moeder gepraat tegen zijn kinderen, zij wel. En een van zijn dochters blijkt daar dus in mee te gaan. Ze lijkt de ouderrol wel over te nemen van haar moeder. Althans, zo was het de eerste jaren, sinds een aantal jaren zijn er geen strubbelingen meer tussen mijn man en zijn ex en speelt dat dus minder.
Nou heel verhaal,
weet niet of je er iets aan hebt.
Jazeker, dank je wel!
Oh ja ik heb ook geen last meer hiervan hoor, ben inmiddels een volwassen vrouw en ik kan wel wat hebben.
Liefs,
eve
Nou ook mijn moeder is vreemdgegaan en uiteindelijk heeft dit o.a. ook het huwelijk van mijn ouders gekost. Ook zij heeft deze man eerst als huisvriend voorgesteld,
Dit lijkt de normale procedure te zijn
hij kwam al langere tijd bij ons thuis en was verliefd op mijn moeder geworden. Ik heb ze zelfs een keer soort van zoenend betrapt maar ben toen snel weggerend en we hebben het er daarna nooit meer over gehad (dat incident dan).
Mijn moeder is weggegaan en bij haar nieuwe lliefde gaan wonen en heeft mij bij mijn vader gelaten. Toen heb ik haar heel lang niet meer gezien.
Voelde je je toen niet vreselijk in de steek gelaten? En hoe komt het dat je haar lange tijd niet gezien hebt? Ging dat van haar of van jou uit?
Nu heb ook ik een redelijke band met mijn moeder en een redelijke band met mijn vader
Waar ik echt helemaal naar van wordt is gezeur van mijn vader over mijn moeder. Ik denk dat mijn moeder (door onze vele ruzies hierover) zich veel meer bewust is van de last die ik ervan heb als ze over elkaar praten tegen mij. Dus zij doet dat ook niet, of bijna niet. Mijn vader wel maar ik wil het daar niet over hebben met hem omdat dat altijd eindigd in een verwijtend of negatief verhaal over mijn moeder. Ik trek dat niet dus ik praat er niet over met hem maar wel met mijn moeder.
Dat is precies de omgekeerde situatie van hoe het bij mijn man ging: hij heeft nooit verwijtend of negatief over de moeder gepraat tegen zijn kinderen, zij wel. En een van zijn dochters blijkt daar dus in mee te gaan. Ze lijkt de ouderrol wel over te nemen van haar moeder. Althans, zo was het de eerste jaren, sinds een aantal jaren zijn er geen strubbelingen meer tussen mijn man en zijn ex en speelt dat dus minder.
Nou heel verhaal,
weet niet of je er iets aan hebt.
Jazeker, dank je wel!
Oh ja ik heb ook geen last meer hiervan hoor, ben inmiddels een volwassen vrouw en ik kan wel wat hebben.
Liefs,
eve
woensdag 6 augustus 2008 om 09:37
quote:Reiger100 schreef op 06 augustus 2008 @ 08:57:
[...]
Ik heb er altijd moeite mee om aan te nemen dat een mens 'zomaar' 'niet leuk' is, ik ben altijd geneigd om te denken dat dat een oorzaak heeft, bijvoorbeeld slechte communicatie, misverstanden, verkeerde informatie,... en dat het opgelost kan worden door te praten. Misschien moet ik die hoop maar opgeven.
Dit vind ik heel mooie woorden, Reiger! Misschien een beetje off topic, maar ik waardeer het altijd enorm als mensen zo in het leven staan.
Nu dan, vreemdgaande moeders... Raar maar waar, maar de moeder van mijn man en mijn eigen (laat ik haar op dit topic maar zo noemen) moeder zijn beiden vreemd gegaan.
De moeder van mijn man toen hij nog jong was. Ze heeft het (volgens mij) uiteindelijk zelf tegen haar man verteld. Ze hebben nog geprobeerd hun huwelijk te redden, maar dit is niet meer gelukt. Mijn man is bij zijn vader gaan wonen, die, door de echtscheiding en alle perikelen er omheen, niet meer zichzelf was. Mijn man had daardoor op jonge leeftijd al veel verantwoordelijkheid; hij hield het huishouden draaiende en zorgde voor zijn vader. Hun relatie is hierdoor ook nooit meer helemaal op orde gekomen. Mijn man helpt zijn vader nog altijd als er 'stront aan de knikker' is, en op de goede momenten horen we weinig van hem, waardoor hun relatie ongelijk is geworden. Begrijp je wat ik bedoel?
De relatie met zijn moeder heeft een enorme klap gehad. Hij ziet haar ook niet meer echt als zijn moeder; hij heeft daar geen behoefte meer aan. Nu gaan ze wel weer normaal met elkaar om, maar het heeft een hele tijd geduurd.
Wat hij er aan heeft overgehouden, om het zo maar te noemen? Ontzettende bindingsangst. Dat is nu wel minder, we zijn tenslotte getrouwd, maar het heeft een hoop geduld gekost.
Van mijn 'moeder' weet ik dat ze is vreemd gegaan toen ik al ouder was. Mijn ouders zijn desondanks nog bij elkaar. Ze heeft zelfs aan me durven vragen of ik wilde liegen tegenover mijn vader om haar vreemdgaan te verdoezelen! Hiermee heeft ze geheel mijn respect verloren dus. Ik heb ook geen contact meer met ze, maar dat heeft niet hier mee te maken.
Heel veel succes met je stiefdochter!
[...]
Ik heb er altijd moeite mee om aan te nemen dat een mens 'zomaar' 'niet leuk' is, ik ben altijd geneigd om te denken dat dat een oorzaak heeft, bijvoorbeeld slechte communicatie, misverstanden, verkeerde informatie,... en dat het opgelost kan worden door te praten. Misschien moet ik die hoop maar opgeven.
Dit vind ik heel mooie woorden, Reiger! Misschien een beetje off topic, maar ik waardeer het altijd enorm als mensen zo in het leven staan.
Nu dan, vreemdgaande moeders... Raar maar waar, maar de moeder van mijn man en mijn eigen (laat ik haar op dit topic maar zo noemen) moeder zijn beiden vreemd gegaan.
De moeder van mijn man toen hij nog jong was. Ze heeft het (volgens mij) uiteindelijk zelf tegen haar man verteld. Ze hebben nog geprobeerd hun huwelijk te redden, maar dit is niet meer gelukt. Mijn man is bij zijn vader gaan wonen, die, door de echtscheiding en alle perikelen er omheen, niet meer zichzelf was. Mijn man had daardoor op jonge leeftijd al veel verantwoordelijkheid; hij hield het huishouden draaiende en zorgde voor zijn vader. Hun relatie is hierdoor ook nooit meer helemaal op orde gekomen. Mijn man helpt zijn vader nog altijd als er 'stront aan de knikker' is, en op de goede momenten horen we weinig van hem, waardoor hun relatie ongelijk is geworden. Begrijp je wat ik bedoel?
De relatie met zijn moeder heeft een enorme klap gehad. Hij ziet haar ook niet meer echt als zijn moeder; hij heeft daar geen behoefte meer aan. Nu gaan ze wel weer normaal met elkaar om, maar het heeft een hele tijd geduurd.
Wat hij er aan heeft overgehouden, om het zo maar te noemen? Ontzettende bindingsangst. Dat is nu wel minder, we zijn tenslotte getrouwd, maar het heeft een hoop geduld gekost.
Van mijn 'moeder' weet ik dat ze is vreemd gegaan toen ik al ouder was. Mijn ouders zijn desondanks nog bij elkaar. Ze heeft zelfs aan me durven vragen of ik wilde liegen tegenover mijn vader om haar vreemdgaan te verdoezelen! Hiermee heeft ze geheel mijn respect verloren dus. Ik heb ook geen contact meer met ze, maar dat heeft niet hier mee te maken.
Heel veel succes met je stiefdochter!
woensdag 6 augustus 2008 om 09:40
Er spelen zo ontzettend veel emoties mee tijdens zo'n scheiding. Dat vreemdgaan is waar het mee begint maar wat er daarna gebeurd kan ook veel invloed hebben. Het slecht praten van de ene ouder over de andere ouder. Familie die ook zo hun mening hebben. Als kind zit je er middenin. Je ziet verdriet van je vader, van je moeder en je hebt nog je eigen verdriet. Mijn vader had genoeg aan zichzelf zodat mn zus en ik eigenlijk aan ons lot werden overgelaten. Mn moeder die probeerde er dan wel voor ons te zijn maar ik wilde niets van haar weten, mn zus wel. Die begon zich steeds meer te irriteren aan mn vader die geen tijd voor haar had, waar ze niet bij terecht kon terwijl ze dat wel kon bij mn moeder ook al was mn moeder eigenlijk de "dader". Punt wat ik probeer duidelijk te maken is dat het vreemdgaan zelf slechts een deeltje is van het hele proces dat met de scheiding in werking word gezet en dus ook niet alles bepalend is voor wat je als kind doormaakt en voelt.
woensdag 6 augustus 2008 om 09:43
quote:eleonora schreef op 06 augustus 2008 @ 09:31:
Denk je niet dat een bepaalde 'onredelijkheid' juíst getriggerd wordt door een lieve persoon?
Het is toch een bekend fenomeen dat er mensen zijn die kiezen voor vrienden/partners/familie die júist niet de 'goede' persoon zijn in het verhaal? Dat er ook nog zoiets is als schoppen tegen mensen die aardig zijn, gewoon omdat die aardigheid, redelijkheid, hoe je het ook wil omschrijven de trigger 'is?
Misschien dat als jouw man zich keihard op zou stellen tegen zijn dochter, haar eens haarfijn vertelt wat hij van haar gedrag vindt, ze het dan wél op kan brengen om zich normaal te gedragen tegen hem?
(...)
Snap je wat ik bedoel?
Ik snap het, en je zou best gelijk kunnen hebben!
Ik had nog niet aan die mogelijkheid gedacht, het is me wel eens eerder gezegd, maar ik was het weer vergeten.
Maar zich 'keihard' opstellen is iets wat mijn man helemaal niet kan, dat zit niet in hem, hij is een lieverd (en daarom - onder andere - hou ik zoveel van hem...).
Denk je niet dat een bepaalde 'onredelijkheid' juíst getriggerd wordt door een lieve persoon?
Het is toch een bekend fenomeen dat er mensen zijn die kiezen voor vrienden/partners/familie die júist niet de 'goede' persoon zijn in het verhaal? Dat er ook nog zoiets is als schoppen tegen mensen die aardig zijn, gewoon omdat die aardigheid, redelijkheid, hoe je het ook wil omschrijven de trigger 'is?
Misschien dat als jouw man zich keihard op zou stellen tegen zijn dochter, haar eens haarfijn vertelt wat hij van haar gedrag vindt, ze het dan wél op kan brengen om zich normaal te gedragen tegen hem?
(...)
Snap je wat ik bedoel?
Ik snap het, en je zou best gelijk kunnen hebben!
Ik had nog niet aan die mogelijkheid gedacht, het is me wel eens eerder gezegd, maar ik was het weer vergeten.
Maar zich 'keihard' opstellen is iets wat mijn man helemaal niet kan, dat zit niet in hem, hij is een lieverd (en daarom - onder andere - hou ik zoveel van hem...).
woensdag 6 augustus 2008 om 12:27
Ook ik wil nog even reageren vanuit een andere invalshoek: Bij mij is het zo dat op mijn 10e mijn 5 jaar oudere zus het huis uit is gegaan met veel ruzie. De jaren die volgde hadden we geen tot zeer weinig contact met mijn zus (voor zover ik weet dan, ik heb namelijk nog steeds het idee dat ik niet alles weet, maar oké). In de eerste 5 jaren die volgde heb ik veel negatiefs van mijn ouders over mijn zus te horen gekregen, zoals dat ze de hoer speelt en een junkie zou zijn en weet ik veel wat nog meer. Op die leeftijd ben je geneigd alles te geloven wat je ouders je vertellen, en ook al hebben zij misschien gezegd dat ze "dachten dat het 'mogelijk' was", ik heb alles wat zij hebben gezegd zo in ieder geval niet zo opgevat. In mijn herinnering hebben ze echt gezegd dat ze de hoer en de junk was… Dat geeft nogal een vertekend beeld van iemand natuurlijk. Na mijn 15e ben ik meer zelf gaan nadenken en ook meer met haar gaan praten, maar de verhoudingen lagen nog al scheef natuurlijk. Je brengt dat soort zware onderwerpen niet zomaar ter sprake als de relatie niet goed is natuurlijk.
Alleen ik wou zelf wel een goede relatie hebben met mijn zus, op een gegeven moment kon het mij niet schelen wat mijn ouders vonden. En dat gaf mij de mogelijkheid om de band met mijn zus op te bouwen.
En daarmee wil ik alleen aangeven wat verkeerde info van een ouder kan verwoesten in een relatie met een ander. Zeker als het kind niet wil praten. Dan blijf je vast houden aan de verkeerde informatie.
Je kan trekken en duwen wat je wil, maar jij als stief moeder zal altijd de verkeerde zijn om dat te doen. Je kan haar houding daar door ook alleen maar verstarren. Het zal gewoon echt van uit haar moeten komen want anders zal het echt niet werken. Dus laat haar maar lekker in dr eigen sop gaar koken, ze moet er zelf eerst achter komen. Anders duurt het alleen maar langer.
Alleen ik wou zelf wel een goede relatie hebben met mijn zus, op een gegeven moment kon het mij niet schelen wat mijn ouders vonden. En dat gaf mij de mogelijkheid om de band met mijn zus op te bouwen.
En daarmee wil ik alleen aangeven wat verkeerde info van een ouder kan verwoesten in een relatie met een ander. Zeker als het kind niet wil praten. Dan blijf je vast houden aan de verkeerde informatie.
Je kan trekken en duwen wat je wil, maar jij als stief moeder zal altijd de verkeerde zijn om dat te doen. Je kan haar houding daar door ook alleen maar verstarren. Het zal gewoon echt van uit haar moeten komen want anders zal het echt niet werken. Dus laat haar maar lekker in dr eigen sop gaar koken, ze moet er zelf eerst achter komen. Anders duurt het alleen maar langer.
woensdag 6 augustus 2008 om 16:27
quote:Artemis schreef op 06 augustus 2008 @ 09:37:
[...]
Dit vind ik heel mooie woorden, Reiger! Misschien een beetje off topic, maar ik waardeer het altijd enorm als mensen zo in het leven staan.
Dank je wel voor je lieve woorden (ik ga blozen...)
(...)
Mijn man is bij zijn vader gaan wonen, die, door de echtscheiding en alle perikelen er omheen, niet meer zichzelf was. Mijn man had daardoor op jonge leeftijd al veel verantwoordelijkheid; hij hield het huishouden draaiende en zorgde voor zijn vader. Hun relatie is hierdoor ook nooit meer helemaal op orde gekomen. Mijn man helpt zijn vader nog altijd als er 'stront aan de knikker' is, en op de goede momenten horen we weinig van hem, waardoor hun relatie ongelijk is geworden. Begrijp je wat ik bedoel?
Je bedoelt dat je man eigenlijk de ouder geworden is? Heeft hij dat wel eens aan zijn vader verteld, dat hem dat dwars zit?
De relatie met zijn moeder heeft een enorme klap gehad. Hij ziet haar ook niet meer echt als zijn moeder; hij heeft daar geen behoefte meer aan.
Hoe komt dat? Heeft zij zich erg lelijk gedragen tegen je man destijds, of tegen de vader van je man? Is zijn vader nu misschien nog altijd ongelukkig?
Nu gaan ze wel weer normaal met elkaar om, maar het heeft een hele tijd geduurd.
Dat 'normaal' is dus erg oppervlakking, aangezien hij haar niet meer als zijn moeder beschouwt! Dat lijkt wel mijn vermoeden te bevestigen dat jongens in het algemeen (natuurlijk niet altijd) meer geneigd zijn om het vreemdgaan van hun moeder erg kwalijk te nemen, en meisjes het vreemdgaan van hun vader.
Wat hij er aan heeft overgehouden, om het zo maar te noemen? Ontzettende bindingsangst. Dat is nu wel minder, we zijn tenslotte getrouwd, maar het heeft een hoop geduld gekost.
Van mijn 'moeder' weet ik dat ze is vreemd gegaan toen ik al ouder was. Mijn ouders zijn desondanks nog bij elkaar. Ze heeft zelfs aan me durven vragen of ik wilde liegen tegenover mijn vader om haar vreemdgaan te verdoezelen! Hiermee heeft ze geheel mijn respect verloren dus.
Daar kan ik me alles bij voorstellen.
Ik heb ook geen contact meer met ze, maar dat heeft niet hier mee te maken.
Heel veel succes met je stiefdochter!
[...]
Dit vind ik heel mooie woorden, Reiger! Misschien een beetje off topic, maar ik waardeer het altijd enorm als mensen zo in het leven staan.
Dank je wel voor je lieve woorden (ik ga blozen...)
(...)
Mijn man is bij zijn vader gaan wonen, die, door de echtscheiding en alle perikelen er omheen, niet meer zichzelf was. Mijn man had daardoor op jonge leeftijd al veel verantwoordelijkheid; hij hield het huishouden draaiende en zorgde voor zijn vader. Hun relatie is hierdoor ook nooit meer helemaal op orde gekomen. Mijn man helpt zijn vader nog altijd als er 'stront aan de knikker' is, en op de goede momenten horen we weinig van hem, waardoor hun relatie ongelijk is geworden. Begrijp je wat ik bedoel?
Je bedoelt dat je man eigenlijk de ouder geworden is? Heeft hij dat wel eens aan zijn vader verteld, dat hem dat dwars zit?
De relatie met zijn moeder heeft een enorme klap gehad. Hij ziet haar ook niet meer echt als zijn moeder; hij heeft daar geen behoefte meer aan.
Hoe komt dat? Heeft zij zich erg lelijk gedragen tegen je man destijds, of tegen de vader van je man? Is zijn vader nu misschien nog altijd ongelukkig?
Nu gaan ze wel weer normaal met elkaar om, maar het heeft een hele tijd geduurd.
Dat 'normaal' is dus erg oppervlakking, aangezien hij haar niet meer als zijn moeder beschouwt! Dat lijkt wel mijn vermoeden te bevestigen dat jongens in het algemeen (natuurlijk niet altijd) meer geneigd zijn om het vreemdgaan van hun moeder erg kwalijk te nemen, en meisjes het vreemdgaan van hun vader.
Wat hij er aan heeft overgehouden, om het zo maar te noemen? Ontzettende bindingsangst. Dat is nu wel minder, we zijn tenslotte getrouwd, maar het heeft een hoop geduld gekost.
Van mijn 'moeder' weet ik dat ze is vreemd gegaan toen ik al ouder was. Mijn ouders zijn desondanks nog bij elkaar. Ze heeft zelfs aan me durven vragen of ik wilde liegen tegenover mijn vader om haar vreemdgaan te verdoezelen! Hiermee heeft ze geheel mijn respect verloren dus.
Daar kan ik me alles bij voorstellen.
Ik heb ook geen contact meer met ze, maar dat heeft niet hier mee te maken.
Heel veel succes met je stiefdochter!
woensdag 6 augustus 2008 om 16:31
quote:bloempje666 schreef op 06 augustus 2008 @ 12:27:
(...)
En daarmee wil ik alleen aangeven wat verkeerde info van een ouder kan verwoesten in een relatie met een ander. Zeker als het kind niet wil praten. Dan blijf je vast houden aan de verkeerde informatie.
Je kan trekken en duwen wat je wil, maar jij als stief moeder zal altijd de verkeerde zijn om dat te doen. Je kan haar houding daar door ook alleen maar verstarren. Het zal gewoon echt van uit haar moeten komen want anders zal het echt niet werken. Dus laat haar maar lekker in dr eigen sop gaar koken, ze moet er zelf eerst achter komen. Anders duurt het alleen maar langer.
Hoi bloempje, je punt is duidelijk. En ik ben steeds meer geneigd te geloven dat een kind (zelfs een puber) inderdaad een behoorlijk vertekend beeld kan krijgen van de werkelijkheid als het eenzijdige, verkeerde informatie krijgt. Een beeld dat later misschien nooit meer helemaal recht te krijgen is.
We kunnen volgens jou dus alleen maar hopen dat op een gegeven moment ze zelf vraagtekens gaat zetten bij dat beeld...
(...)
En daarmee wil ik alleen aangeven wat verkeerde info van een ouder kan verwoesten in een relatie met een ander. Zeker als het kind niet wil praten. Dan blijf je vast houden aan de verkeerde informatie.
Je kan trekken en duwen wat je wil, maar jij als stief moeder zal altijd de verkeerde zijn om dat te doen. Je kan haar houding daar door ook alleen maar verstarren. Het zal gewoon echt van uit haar moeten komen want anders zal het echt niet werken. Dus laat haar maar lekker in dr eigen sop gaar koken, ze moet er zelf eerst achter komen. Anders duurt het alleen maar langer.
Hoi bloempje, je punt is duidelijk. En ik ben steeds meer geneigd te geloven dat een kind (zelfs een puber) inderdaad een behoorlijk vertekend beeld kan krijgen van de werkelijkheid als het eenzijdige, verkeerde informatie krijgt. Een beeld dat later misschien nooit meer helemaal recht te krijgen is.
We kunnen volgens jou dus alleen maar hopen dat op een gegeven moment ze zelf vraagtekens gaat zetten bij dat beeld...
woensdag 6 augustus 2008 om 21:29
quote:Reiger100 schreef op 06 augustus 2008 @ 16:27:
[...]
Dank je wel voor je lieve woorden (ik ga blozen...)
Graag gedaan en 100% gemeend!
quote:[...]
Je bedoelt dat je man eigenlijk de ouder geworden is? Heeft hij dat wel eens aan zijn vader verteld, dat hem dat dwars zit?
Hij is toen inderdaad eigenlijk de ouder geworden. Hij heeft daardoor zware jaren gehad... Volgens mij heeft hij het er wel met zijn vader over gehad, maar zijn vader kan zich niet zo goed inleven in andere mensen, dus ik vraag me af of hij de impact van zijn daden wel beseft. Mijn man is nu nog steeds net de ouder.
quote:[...]
Hoe komt dat? Heeft zij zich erg lelijk gedragen tegen je man destijds, of tegen de vader van je man? Is zijn vader nu misschien nog altijd ongelukkig?
Ze heeft toen haar zaken niet echt netjes geregeld, zal ik maar zeggen. Voor de herkenbaarheid ga ik er niet te diep op in, maar vreemdgaan op zich is al niet goed te praten, maar de manier waarop ze alles heeft willen regelen, en de tijd na de echtscheiding zijn heel vreemd gegaan. Niet hoe je je moeder wil zien, zeg maar.
De tijd heelt alle wonden, zeggen ze. De wonden van mijn man zijn wel geheeld, hij kan het alleen niet vergeten. Vandaar ook de (inderdaad) oppervlakkige relatie met zijn moeder.
Hopelijk helpt de informatie je wat...
[...]
Dank je wel voor je lieve woorden (ik ga blozen...)
Graag gedaan en 100% gemeend!
quote:[...]
Je bedoelt dat je man eigenlijk de ouder geworden is? Heeft hij dat wel eens aan zijn vader verteld, dat hem dat dwars zit?
Hij is toen inderdaad eigenlijk de ouder geworden. Hij heeft daardoor zware jaren gehad... Volgens mij heeft hij het er wel met zijn vader over gehad, maar zijn vader kan zich niet zo goed inleven in andere mensen, dus ik vraag me af of hij de impact van zijn daden wel beseft. Mijn man is nu nog steeds net de ouder.
quote:[...]
Hoe komt dat? Heeft zij zich erg lelijk gedragen tegen je man destijds, of tegen de vader van je man? Is zijn vader nu misschien nog altijd ongelukkig?
Ze heeft toen haar zaken niet echt netjes geregeld, zal ik maar zeggen. Voor de herkenbaarheid ga ik er niet te diep op in, maar vreemdgaan op zich is al niet goed te praten, maar de manier waarop ze alles heeft willen regelen, en de tijd na de echtscheiding zijn heel vreemd gegaan. Niet hoe je je moeder wil zien, zeg maar.
De tijd heelt alle wonden, zeggen ze. De wonden van mijn man zijn wel geheeld, hij kan het alleen niet vergeten. Vandaar ook de (inderdaad) oppervlakkige relatie met zijn moeder.
Hopelijk helpt de informatie je wat...
woensdag 6 augustus 2008 om 23:09
quote:Reiger100 schreef op 06 augustus 2008 @ 16:31:
[...]
Hoi bloempje, je punt is duidelijk. En ik ben steeds meer geneigd te geloven dat een kind (zelfs een puber) inderdaad een behoorlijk vertekend beeld kan krijgen van de werkelijkheid als het eenzijdige, verkeerde informatie krijgt. Een beeld dat later misschien nooit meer helemaal recht te krijgen is.
We kunnen volgens jou dus alleen maar hopen dat op een gegeven moment ze zelf vraagtekens gaat zetten bij dat beeld...
een reactie die bij mij opkomt, gaat de andere kant uit. Misschien is ze bang dat wanneer ze vragen gaat stellen ed dat het beeld dat ze van haar vader heeft misschien wel klopt.
Nu heeft ze een beeld in haar hoofd, maar kan ze tegelijkertijd ook blijven geloven dat het niet zo erg is of iets dergelijks, maar als ze het gaat controleren, kan dat slechte beeld wel waar zijn en dat is doodeng. Nu weet ze wat ze heeft, maar navraag doen, contact zoeken kan alles omgooien. Niet alleen het beeld van haar vader, maar ook dat van haar moeder
[...]
Hoi bloempje, je punt is duidelijk. En ik ben steeds meer geneigd te geloven dat een kind (zelfs een puber) inderdaad een behoorlijk vertekend beeld kan krijgen van de werkelijkheid als het eenzijdige, verkeerde informatie krijgt. Een beeld dat later misschien nooit meer helemaal recht te krijgen is.
We kunnen volgens jou dus alleen maar hopen dat op een gegeven moment ze zelf vraagtekens gaat zetten bij dat beeld...
een reactie die bij mij opkomt, gaat de andere kant uit. Misschien is ze bang dat wanneer ze vragen gaat stellen ed dat het beeld dat ze van haar vader heeft misschien wel klopt.
Nu heeft ze een beeld in haar hoofd, maar kan ze tegelijkertijd ook blijven geloven dat het niet zo erg is of iets dergelijks, maar als ze het gaat controleren, kan dat slechte beeld wel waar zijn en dat is doodeng. Nu weet ze wat ze heeft, maar navraag doen, contact zoeken kan alles omgooien. Niet alleen het beeld van haar vader, maar ook dat van haar moeder
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
donderdag 7 augustus 2008 om 09:59
quote:rosanna08 schreef op 06 augustus 2008 @ 23:09:
[...]
een reactie die bij mij opkomt, gaat de andere kant uit. Misschien is ze bang dat wanneer ze vragen gaat stellen ed dat het beeld dat ze van haar vader heeft misschien wel klopt.
Nu heeft ze een beeld in haar hoofd, maar kan ze tegelijkertijd ook blijven geloven dat het niet zo erg is of iets dergelijks, maar als ze het gaat controleren, kan dat slechte beeld wel waar zijn en dat is doodeng. Nu weet ze wat ze heeft, maar navraag doen, contact zoeken kan alles omgooien. Niet alleen het beeld van haar vader, maar ook dat van haar moeder
Ik denk dat het mogelijk is dat dat laatste het geval is: dat, als ze vragen gaat stellen, het (ideaal-)beeld dat ze van haar moeder heeft, niet meer zal kloppen. Wat Artemis over de moeder van haar man schrijft, is hier namelijk ook het geval geweest. Niet alleen is ze vreemdgegaan (wat ze altijd ontkend heeft), dat is nog het minst erge, maar daarna heeft ze dingen gedaan die helemaal niet netjes (understatement) waren. (Ik zal er niet dieper op ingaan, hou niet van roddelen.) Ik denk dat mijn stiefdochter daarvoor haar ogen wil sluiten.
Nu ik het allemaal weer eens zo opgeschreven heb, en jullie reacties gelezen heb, kan ik het weer een beetje beter begrijpen. Ik bedoel: er zijn een aantal mogelijke verklaringen voor het gedrag van mijn stiefdochter, en ik kan het weer een beetje los laten. Bedankt!
[...]
een reactie die bij mij opkomt, gaat de andere kant uit. Misschien is ze bang dat wanneer ze vragen gaat stellen ed dat het beeld dat ze van haar vader heeft misschien wel klopt.
Nu heeft ze een beeld in haar hoofd, maar kan ze tegelijkertijd ook blijven geloven dat het niet zo erg is of iets dergelijks, maar als ze het gaat controleren, kan dat slechte beeld wel waar zijn en dat is doodeng. Nu weet ze wat ze heeft, maar navraag doen, contact zoeken kan alles omgooien. Niet alleen het beeld van haar vader, maar ook dat van haar moeder
Ik denk dat het mogelijk is dat dat laatste het geval is: dat, als ze vragen gaat stellen, het (ideaal-)beeld dat ze van haar moeder heeft, niet meer zal kloppen. Wat Artemis over de moeder van haar man schrijft, is hier namelijk ook het geval geweest. Niet alleen is ze vreemdgegaan (wat ze altijd ontkend heeft), dat is nog het minst erge, maar daarna heeft ze dingen gedaan die helemaal niet netjes (understatement) waren. (Ik zal er niet dieper op ingaan, hou niet van roddelen.) Ik denk dat mijn stiefdochter daarvoor haar ogen wil sluiten.
Nu ik het allemaal weer eens zo opgeschreven heb, en jullie reacties gelezen heb, kan ik het weer een beetje beter begrijpen. Ik bedoel: er zijn een aantal mogelijke verklaringen voor het gedrag van mijn stiefdochter, en ik kan het weer een beetje los laten. Bedankt!
donderdag 7 augustus 2008 om 11:06
