Relaties
alle pijlers
Vaderschap wel of niet gerechtelijk laten vaststellen?
woensdag 6 augustus 2008 om 20:43
Ik lees al enige tijd mee op het forum en dit is de eerste keer dat ik een topic open. Mijn verhaal:
Bijna 3 jaar geleden leerde ik een man kennen. Het klikte erg goed en uiteindelijk kregen we een relatie. Na een half jaartje raakte ik per ongeluk zwanger. Mijn vriend wilde het liefst dat ik de zwangerschap af zou breken.
Ik voelde al eerder dat er dingen niet klopten en het hoge woord kwam eruit. Hij had naast mij al een vriendin en twee kinderen. Hij had het mij niet durven vertellen uit angst om me kwijt te raken. Mijn wereld stortte in en hij bleef maar zeuren over een abortus maar ik wilde dat absoluut niet. Uiteindelijk heb ik een prachtige zoon gekregen.
Mijn zoon is bijna twee jaar oud en ik ben helaas nog niet helemaal los van deze man. Ik heb hem meerdere malen voor de keuze gesteld, maar hij kan niet kiezen. Zijn vriendin weet nergens vanaf. Ik vind dat dit zijn verantwoordelijkheid is en daar bemoei ik me niet mee.
Ik ben inmiddels zover dat ik echt met deze man wil en kan breken. De situatie is niet goed meer voor me. Dat zie ik goed in. Het heeft lang genoeg geduurd. Hij heeft me aan het lijntje gehouden en ik ben het zat.
Hij heeft mijn zoon niet erkend. Ik twijfel nu of ik via de rechtbank wel of niet zijn vaderschap moet laten vaststellen. Aan de ene kant ben ik te trots om alimentatie te ontvangen voor mijn zoon en wil ik het allemaal zelf doen. Bovendien heeft hij niet voor dit kindje gekozen, hoewel hij er nu wel vrede mee heeft. Ook wil ik zijn leven niet "zuur" maken.
Aan de andere kant wil ik gewoon zwart op wit dat hij de vader is van mijn zoon. Dit is de manier om een en ander vast te leggen. Maar ik vind de onderhoudsplicht niet het belangrijkst. Voor mijn gevoel gaat het vooral om mijn zoon. Het is nu net of hij niet mag bestaan.
Graag jullie advies.
Bijna 3 jaar geleden leerde ik een man kennen. Het klikte erg goed en uiteindelijk kregen we een relatie. Na een half jaartje raakte ik per ongeluk zwanger. Mijn vriend wilde het liefst dat ik de zwangerschap af zou breken.
Ik voelde al eerder dat er dingen niet klopten en het hoge woord kwam eruit. Hij had naast mij al een vriendin en twee kinderen. Hij had het mij niet durven vertellen uit angst om me kwijt te raken. Mijn wereld stortte in en hij bleef maar zeuren over een abortus maar ik wilde dat absoluut niet. Uiteindelijk heb ik een prachtige zoon gekregen.
Mijn zoon is bijna twee jaar oud en ik ben helaas nog niet helemaal los van deze man. Ik heb hem meerdere malen voor de keuze gesteld, maar hij kan niet kiezen. Zijn vriendin weet nergens vanaf. Ik vind dat dit zijn verantwoordelijkheid is en daar bemoei ik me niet mee.
Ik ben inmiddels zover dat ik echt met deze man wil en kan breken. De situatie is niet goed meer voor me. Dat zie ik goed in. Het heeft lang genoeg geduurd. Hij heeft me aan het lijntje gehouden en ik ben het zat.
Hij heeft mijn zoon niet erkend. Ik twijfel nu of ik via de rechtbank wel of niet zijn vaderschap moet laten vaststellen. Aan de ene kant ben ik te trots om alimentatie te ontvangen voor mijn zoon en wil ik het allemaal zelf doen. Bovendien heeft hij niet voor dit kindje gekozen, hoewel hij er nu wel vrede mee heeft. Ook wil ik zijn leven niet "zuur" maken.
Aan de andere kant wil ik gewoon zwart op wit dat hij de vader is van mijn zoon. Dit is de manier om een en ander vast te leggen. Maar ik vind de onderhoudsplicht niet het belangrijkst. Voor mijn gevoel gaat het vooral om mijn zoon. Het is nu net of hij niet mag bestaan.
Graag jullie advies.
woensdag 6 augustus 2008 om 20:51
quote:mama_82 schreef op 06 augustus 2008 @ 20:43:
Ik heb hem meerdere malen voor de keuze gesteld, maar hij kan niet kiezen.
Jij had zélf moeten kiezen, ook voor je zoon! Maar goed, tijd kun je niet terugdraaien.
Ik zou het wél laten vaststellen, alleen al zodat je zoon niet een onbekende vader op zijn geboortebewijs heeft staan.
Ik heb hem meerdere malen voor de keuze gesteld, maar hij kan niet kiezen.
Jij had zélf moeten kiezen, ook voor je zoon! Maar goed, tijd kun je niet terugdraaien.
Ik zou het wél laten vaststellen, alleen al zodat je zoon niet een onbekende vader op zijn geboortebewijs heeft staan.
woensdag 6 augustus 2008 om 21:04
Parnell, dat wist ik niet. Bedankt voor de info.
Sarah Scott, je hebt gelijk hoor. Maar ik hield nog van hem. Ik ben nu op het juiste punt en toen nog niet.
Poezewoes, ik denk dat je daar een goed punt hebt. Ik vind het ook heel erg dat hij het liefst zou zien dat ik mijn zoon (als we inderdaad breken) nooit vertel dat hij zijn vader is. Dit maakt me zo verdrietig. Natuurlijk krijgt mijn zoon de waarheid te horen.
Sarah Scott, je hebt gelijk hoor. Maar ik hield nog van hem. Ik ben nu op het juiste punt en toen nog niet.
Poezewoes, ik denk dat je daar een goed punt hebt. Ik vind het ook heel erg dat hij het liefst zou zien dat ik mijn zoon (als we inderdaad breken) nooit vertel dat hij zijn vader is. Dit maakt me zo verdrietig. Natuurlijk krijgt mijn zoon de waarheid te horen.
woensdag 6 augustus 2008 om 21:11
Waarom zou het kind moeten weten dat de erkenning gedwongen was? Hij is nu nog veel te jong om het mee te krijgen. Tegen de tijd dat een kind zich daar daadwerkelijk mee bezig gaat houden is die rechtzaak al zo lang geleden dat het geen enkele rol meer speelt.
anoniem_69819 wijzigde dit bericht op 06-08-2008 21:12
Reden: typo
Reden: typo
% gewijzigd
woensdag 6 augustus 2008 om 21:17
Dewitt, bedankt voor je verhaal. Hier heb ik echt wat aan!
Inderdaad is het zo dat bij vaststellen van het vaderschap hij ook rechten krijgt. Daar ben ik me erg van bewust en dat heeft me lange tijd tegengehouden. Maar nu denk ik dat het vooral van belang is dat mijn zoon weet wie zijn vader is.
Wat goed dat jij de zaak gewonnen hebt. De reacties die je krijgt zijn erg vervelend. Dat is ook iets wat me dwarszit. Want hij heeft er tenslotte niet voor gekozen. Aan de andere kant denk ik. Ja, maar hij was er toch ook bij. Het is ook zijn kind. En eerlijk is eerlijk, een beete alimantatie kan ik heus goed gebruiken voor mijn zoon.
Hij is vooral bang dat iedereen (vriendin en omgeving) erachter komt als ik deze procedure ingang zet.
Inderdaad is het zo dat bij vaststellen van het vaderschap hij ook rechten krijgt. Daar ben ik me erg van bewust en dat heeft me lange tijd tegengehouden. Maar nu denk ik dat het vooral van belang is dat mijn zoon weet wie zijn vader is.
Wat goed dat jij de zaak gewonnen hebt. De reacties die je krijgt zijn erg vervelend. Dat is ook iets wat me dwarszit. Want hij heeft er tenslotte niet voor gekozen. Aan de andere kant denk ik. Ja, maar hij was er toch ook bij. Het is ook zijn kind. En eerlijk is eerlijk, een beete alimantatie kan ik heus goed gebruiken voor mijn zoon.
Hij is vooral bang dat iedereen (vriendin en omgeving) erachter komt als ik deze procedure ingang zet.
woensdag 6 augustus 2008 om 21:18
Precies; je hoeft je kind niet alle details te vertellen. Het kind hoeft niet te weten dat zijn erkenning gedwongen is.
Zo te horen vindt de vader van je kindje het nu ook wel best dat hij er is, en wil hij betrokken blijven. Mag ik je één tip geven? Sta nooit en te nimmer toe, dat je kind een geheim is. Dat is zo schadelijk voor een kind, dat betekent voor hen dat ze eigenlijk niet mogen bestaan. Dus als hij betrokken wil blijven; openheid. En anders kan vader geen onderdeel van het leven van je kindje uit maken. Klinkt heel hard, maar kinderen horen geen geheim te zijn.
Het is niet jouw peobleem dat hij een ander zwanger heeft gemaakt, terwijl hij een relatie en kinderen had. Daar wist jij niets van af. Het is rijkelijk laat, om nu pas voor jezelf en je zoon te kiezen, maar gelukkig doe je het nu dan tenminste.
Zo te horen vindt de vader van je kindje het nu ook wel best dat hij er is, en wil hij betrokken blijven. Mag ik je één tip geven? Sta nooit en te nimmer toe, dat je kind een geheim is. Dat is zo schadelijk voor een kind, dat betekent voor hen dat ze eigenlijk niet mogen bestaan. Dus als hij betrokken wil blijven; openheid. En anders kan vader geen onderdeel van het leven van je kindje uit maken. Klinkt heel hard, maar kinderen horen geen geheim te zijn.
Het is niet jouw peobleem dat hij een ander zwanger heeft gemaakt, terwijl hij een relatie en kinderen had. Daar wist jij niets van af. Het is rijkelijk laat, om nu pas voor jezelf en je zoon te kiezen, maar gelukkig doe je het nu dan tenminste.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 6 augustus 2008 om 21:19
Wat is de voornaamste reden dat je wil dat de vader zijn kind erkent? Staat zijn naam op de geboorteakte?
Wat wil je precies vastleggen?
Kijk als je toch alimentatie wil ontvangen, dan zal je inderdaad naar de rechtbank moeten stappen.
De vader wil niks met zijn kind te maken hebben, vertel je.
Zou dit wel veranderen denk je als je naar de rechtbank stapt en hem dwingt het kind te erkennen? Het antwoord weet je zelf wel. Wordt jouw kind hier beter van?
Ik ben zelf ook na een half jaar ongepland zwanger geraakt. De vader was er ook niet zo heel erg blij mee destijds. Maar ik had voor mezelf ook besloten dat ik het absoluut zou houden. Ook ik had mijn trots en zou haar alleen gaan opvoeden. Het was mijn keuze en op zijn geld zat ik niet te wachten.
Mijn meisje heeft hij niet erkend (ook omdat het niet kon omdat ik een paar dagen te laat officieel gescheiden ben)
Ik was al blij dat hij zijn meisje wilde leren kennen......
Jouw zoon bestaat voor jou en voor alle andere mensen, die hem echt liefhebben. Door de biologische vader jouw kind te laten erkennen maakt dat van hem nog steeds géén liefhebbende vader....
Wat wil je precies vastleggen?
Kijk als je toch alimentatie wil ontvangen, dan zal je inderdaad naar de rechtbank moeten stappen.
De vader wil niks met zijn kind te maken hebben, vertel je.
Zou dit wel veranderen denk je als je naar de rechtbank stapt en hem dwingt het kind te erkennen? Het antwoord weet je zelf wel. Wordt jouw kind hier beter van?
Ik ben zelf ook na een half jaar ongepland zwanger geraakt. De vader was er ook niet zo heel erg blij mee destijds. Maar ik had voor mezelf ook besloten dat ik het absoluut zou houden. Ook ik had mijn trots en zou haar alleen gaan opvoeden. Het was mijn keuze en op zijn geld zat ik niet te wachten.
Mijn meisje heeft hij niet erkend (ook omdat het niet kon omdat ik een paar dagen te laat officieel gescheiden ben)
Ik was al blij dat hij zijn meisje wilde leren kennen......
Jouw zoon bestaat voor jou en voor alle andere mensen, die hem echt liefhebben. Door de biologische vader jouw kind te laten erkennen maakt dat van hem nog steeds géén liefhebbende vader....
woensdag 6 augustus 2008 om 21:20
Misschien ligt het aan de familie waar ik zelf uit kom, maar dit soort dingen worden bij ons collectief onder het tapijt geveegd. Iedereen doet alsof dit soort dingen nooit gebeurd zijn.
Zolang alles normaal is, dat wil zeggen: de manier waarop het altijd was zolang kind het zich kan herinneren, zal het niet in hem opkomen om er naar te vragen hoe zijn erkenning tot stand is gekomen. Hij weet dat X zijn vader is. Punt. De juridische kant van het verhaal is over 15 jaar echt niet meer interessant.
Zolang alles normaal is, dat wil zeggen: de manier waarop het altijd was zolang kind het zich kan herinneren, zal het niet in hem opkomen om er naar te vragen hoe zijn erkenning tot stand is gekomen. Hij weet dat X zijn vader is. Punt. De juridische kant van het verhaal is over 15 jaar echt niet meer interessant.
woensdag 6 augustus 2008 om 21:30
quote:dewit schreef op 06 augustus 2008 @ 21:05:
Mama82, ik zou je graag een en ander vertellen, maar kan niet teveel vertellen over mijn specifieke situatie ivm herkenbaarheid.
In ieder geval wilde de vader van mijn zoon ook dat ik abortus zou laten plegen. Ik heb bewust dit kind alleen op de wereld gezet maar ben ervan overtuigd dat ieder kind het recht heeft te weten wie zijn vader is. Nu heeft je kindje het allemaal nog niet zo door, dus als je een vaderschapsactie wilt doen dan is dit het moment. Daar komt bij dat je sowieso de procedure moet starten voor de vijfde verjaardag.
Bedenk wel dat als je het vaderschap gerechtelijk vast laat stellen de vader ook rechten krijgt en niet alleen maar plichten. Zodra op papier staat dat hij de vader is dan kan hij ook een procedure gaan starten voor bezoekrecht en/of co-ouderschap. Als jou iets gebeurd zal je kindje ook naar hem toe gaan, je kunt in een testament wel aangeven het liever anders te willen maar als hij dit aanvecht kan hij winnen.
Ik heb overigens gewonnen en ben nu bezig met een zaak om alimentatie. Heb zo vaak te horen gekregen dat het niet eerlijk is, dat hij toch duidelijk gezegd heeft dit kind niet te willen, dat ik hem dwing verantwoordelijkheid te nemen voor iets wat hij nooit gewild heeft. Bereid je daar op voor, er zullen maar weinig mensen zijn die het met je eens zijn. Maar doe wat jou het beste lijkt.
Dit klinkt als het verhaal van een ex van mijn ex huisgenoot.
Zij was zwanger geraakt na de eerste date. Hij wilde het kind niet en dwong op abortus aan. Zij besloot uiteindelijk om het kind toch te houden. En binnen een paar weken na de bevalling lag er een brief van haar advocaat op de stoep m.b.t. alimentatie etc.
Tja mannen als je echt zeker weet dat je nooit een kind wil laat je dan helpen zou ik zeggen of vrij veilig!!
Mama82, ik zou je graag een en ander vertellen, maar kan niet teveel vertellen over mijn specifieke situatie ivm herkenbaarheid.
In ieder geval wilde de vader van mijn zoon ook dat ik abortus zou laten plegen. Ik heb bewust dit kind alleen op de wereld gezet maar ben ervan overtuigd dat ieder kind het recht heeft te weten wie zijn vader is. Nu heeft je kindje het allemaal nog niet zo door, dus als je een vaderschapsactie wilt doen dan is dit het moment. Daar komt bij dat je sowieso de procedure moet starten voor de vijfde verjaardag.
Bedenk wel dat als je het vaderschap gerechtelijk vast laat stellen de vader ook rechten krijgt en niet alleen maar plichten. Zodra op papier staat dat hij de vader is dan kan hij ook een procedure gaan starten voor bezoekrecht en/of co-ouderschap. Als jou iets gebeurd zal je kindje ook naar hem toe gaan, je kunt in een testament wel aangeven het liever anders te willen maar als hij dit aanvecht kan hij winnen.
Ik heb overigens gewonnen en ben nu bezig met een zaak om alimentatie. Heb zo vaak te horen gekregen dat het niet eerlijk is, dat hij toch duidelijk gezegd heeft dit kind niet te willen, dat ik hem dwing verantwoordelijkheid te nemen voor iets wat hij nooit gewild heeft. Bereid je daar op voor, er zullen maar weinig mensen zijn die het met je eens zijn. Maar doe wat jou het beste lijkt.
Dit klinkt als het verhaal van een ex van mijn ex huisgenoot.
Zij was zwanger geraakt na de eerste date. Hij wilde het kind niet en dwong op abortus aan. Zij besloot uiteindelijk om het kind toch te houden. En binnen een paar weken na de bevalling lag er een brief van haar advocaat op de stoep m.b.t. alimentatie etc.
Tja mannen als je echt zeker weet dat je nooit een kind wil laat je dan helpen zou ik zeggen of vrij veilig!!
woensdag 6 augustus 2008 om 21:34
Mama82, dat is niet alleen aan hem om te beslissen. Het is jouw kindje en als jij het in zijn belang acht dat er openheid komt, dan komt die openheid er.
Ik heb pas geleden een zaak behandeld, waarin een meisje van 10 een geheim was, omdat vader een ander gezin had en een minnares ernaast. Dat kindje lag volledig in de vernieling daardoor.Vader bezocht haar sporadisch, ze kon nooit in de openbaarheid met haar vader rondlopen, alles moest stiekem en als hij er niet was, dan was hij er ook echt niet. Onbereikbaar voor haar. Ze had last van minderwaardigheids complexen en was bezig persoonlijkheidsstoornissen te gaan ontwikkelen. Dit was een vrij heftig geval, maar ik zie regelmatig kinderen die een geheim zijn en ze hebben allemaal sporen van deze problematiek.
Jammer voor vader dan, als alles uitkomt, maar kies voor het welzijn van je zoon! Als het zo moet, dan kan een kind beter geen vader hebben.
Ik heb pas geleden een zaak behandeld, waarin een meisje van 10 een geheim was, omdat vader een ander gezin had en een minnares ernaast. Dat kindje lag volledig in de vernieling daardoor.Vader bezocht haar sporadisch, ze kon nooit in de openbaarheid met haar vader rondlopen, alles moest stiekem en als hij er niet was, dan was hij er ook echt niet. Onbereikbaar voor haar. Ze had last van minderwaardigheids complexen en was bezig persoonlijkheidsstoornissen te gaan ontwikkelen. Dit was een vrij heftig geval, maar ik zie regelmatig kinderen die een geheim zijn en ze hebben allemaal sporen van deze problematiek.
Jammer voor vader dan, als alles uitkomt, maar kies voor het welzijn van je zoon! Als het zo moet, dan kan een kind beter geen vader hebben.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 6 augustus 2008 om 21:47
quote:dewit schreef op 06 augustus 2008 @ 21:36:
Het klinkt alsof je haar veroordeelt...
Je wordt niet alleen zwanger. Makkelijk om te roepen dat de vrouw dan maar moet aborteren en als ze dat niet doet alle verantwoordelijkheid alleen moet dragen. Maar goed dan dwalen we af en komen we in een discussie die geen eind kent
Niet al te snel een conclusie trekken. Een paar postings eerder heb ik zelf ook verteld dat ik ongepland zwanger ben geraakt. En dat ik zelf ook besloten had om het te houden. Die keuze heeft de vrouw nou eenmaal en daar moet de man zich maar bij neerleggen. Helaas voor hem......
Alleen ben ik zelf wel van mening dat als die keuze maakt, dat je dan ook de verantwoordelijkheid neemt om zelf voor het financiele aspect te zorgen. Helaas leeft mijn meisje niet meer. Maar ik zou 4 dagen per week gaan werken zonder enige vorm van alimentatie (die wilde ik niet). Zolang je niks aan je handen mankeert kan je ook alleen voor het financiele gedeelte zorgen.
Ik maak voor mij nu een bewuste keuze dat ik voor het BAM moederschap ga m.b.v. een donor. Dan zijn er verder géén mogelijkheden om alimentatie te verkrijgen.
Het klinkt alsof je haar veroordeelt...
Je wordt niet alleen zwanger. Makkelijk om te roepen dat de vrouw dan maar moet aborteren en als ze dat niet doet alle verantwoordelijkheid alleen moet dragen. Maar goed dan dwalen we af en komen we in een discussie die geen eind kent
Niet al te snel een conclusie trekken. Een paar postings eerder heb ik zelf ook verteld dat ik ongepland zwanger ben geraakt. En dat ik zelf ook besloten had om het te houden. Die keuze heeft de vrouw nou eenmaal en daar moet de man zich maar bij neerleggen. Helaas voor hem......
Alleen ben ik zelf wel van mening dat als die keuze maakt, dat je dan ook de verantwoordelijkheid neemt om zelf voor het financiele aspect te zorgen. Helaas leeft mijn meisje niet meer. Maar ik zou 4 dagen per week gaan werken zonder enige vorm van alimentatie (die wilde ik niet). Zolang je niks aan je handen mankeert kan je ook alleen voor het financiele gedeelte zorgen.
Ik maak voor mij nu een bewuste keuze dat ik voor het BAM moederschap ga m.b.v. een donor. Dan zijn er verder géén mogelijkheden om alimentatie te verkrijgen.
