Kinderen
alle pijlers
peuter (2,5) wordt elke nacht wakker...
zaterdag 30 augustus 2008 om 21:15
we worden er gek van. Onze zoon van 2,5 wordt elke nacht wakker en wil dan niet meer gaan slapen.
Vanacht heeft hij het 2 en een half uur volgehouden en toen hebben we hem bij ons in bed gelegd. IK ben namelijk ook 37 weken zwanger....
We zijn echt moe nu. Hij krijst zo hard dat de buren er ook wakker van worden, heel fijn.
Op het moment dat we hem in ons bed leggen, slaapt hij binnen 5 minuten maar omdat we over een paar weken een tweede hebben, is dat echt geen oplossing.
Help!!!!!!!!!!!!!!!!!!
by the way: elke avond doen we braaf wat we leren uit onze opvoedingsboeken: we bereiden het slapen gaan voor, geen drukke spelletjes, warme melk, elke avond zelfde ritueel....inslapen gaat dan ook prima.
Graag reacties!
Vanacht heeft hij het 2 en een half uur volgehouden en toen hebben we hem bij ons in bed gelegd. IK ben namelijk ook 37 weken zwanger....
We zijn echt moe nu. Hij krijst zo hard dat de buren er ook wakker van worden, heel fijn.
Op het moment dat we hem in ons bed leggen, slaapt hij binnen 5 minuten maar omdat we over een paar weken een tweede hebben, is dat echt geen oplossing.
Help!!!!!!!!!!!!!!!!!!
by the way: elke avond doen we braaf wat we leren uit onze opvoedingsboeken: we bereiden het slapen gaan voor, geen drukke spelletjes, warme melk, elke avond zelfde ritueel....inslapen gaat dan ook prima.
Graag reacties!
zaterdag 30 augustus 2008 om 21:20
zaterdag 30 augustus 2008 om 21:30
quote:RosieRo schreef op 30 augustus 2008 @ 21:20:
soms werkt uit logeren sturen ook om ongewenst gedrag te doorbreken, moet wel bij iemand die er rekening mee houdt dat het mss een kort nachtje wordt.
Oei dat vind ik dus echt gemeen!
Maar zou het niet kunnen zijn dat jullie zoontje bevestiging zoekt dat jullie nog heel veel van hem houden... ondanks dat er straks een broertje of zusje er bij komt? En wat is er dan prettiger dan bij papa en mama in bed te slapen ?
Heel veel succes ermee...
soms werkt uit logeren sturen ook om ongewenst gedrag te doorbreken, moet wel bij iemand die er rekening mee houdt dat het mss een kort nachtje wordt.
Oei dat vind ik dus echt gemeen!
Maar zou het niet kunnen zijn dat jullie zoontje bevestiging zoekt dat jullie nog heel veel van hem houden... ondanks dat er straks een broertje of zusje er bij komt? En wat is er dan prettiger dan bij papa en mama in bed te slapen ?
Heel veel succes ermee...
zaterdag 30 augustus 2008 om 21:31
Nachtbrakers. 'Maar ik kán niet slapen!'
Kinderen die ’s avonds steeds weer uit bed komen, iedere nacht een paar keer huilend wakker worden of last hebben van nachtangst. Als ouder kun je er flink wanhopig van worden. Gelukkig is er een oplossing.
Van de Nederlandse kinderen tot 4 jaar heeft zo’n 10 tot 35 procent echte slaapproblemen, weet Caroline Kluft, psycholoog bij het Centrum voor Slaap- en Waakstoornissen in Den Haag. Van de vier- tot twaalfjarigen heeft 8,1 procent inslaapproblemen (het duurt langer dan een half uur om in slaap te vallen) en 9,8 procent kampt met doorslaapproblemen.Vaak is er een combinatie van beide. ?Zindelijk worden en bedplassen, een voedselallergie, ziekte (met name benauwdheid), grote spanningen in het gezin, onregelmatige bedtijden of dutjes doen overdag kunnen allemaal van invloed zijn op het slaapgedrag. Maar veel vaker hebben slaapproblemen te maken met ingesleten verkeerde gewoontes, benadrukt Kluft. ‘Vanaf een maand of vier zijn kinderen gevoelig voor patronen. Als je een kind altijd aan de borst in slaap laat vallen, heeft het al snel de moeder nodig om in te slapen. Een goede slaaphygiëne betekent daarom bijvoorbeeld: het kind even wakker maken vóór je het in z’n eigen bedje legt.’
Inslaapproblemen bij oudere kinderen hebben nogal eens te maken met machtsspelletjes en doorslaapproblemen met aandacht vragen. ‘Je ziet dit vaak bij ouders die moeite hebben om grenzen aan te geven.’
Veel ouders worstelen avond aan avond met een kind dat niet naar bed wil. En als het er dan eindelijk in ligt, komt het er voortdurend uit om wéér te plassen en voor wéér een nachtzoen of een slokje water. Om dit te doorbreken is regelmaat en bovenal duidelijkheid cruciaal. Dat betekent: een vaste slaaptijd, op tijd aankondigen dat het bijna bedtijd is en een vast ritueel. Komt een kind toch weer uit bed, dan moeten ouders er zo min mogelijk tijd en aandacht aan besteden. Wees saai als je toch nog even gaat kijken en straal in alles uit dat de dag echt voorbij is, is het advies van Hilde Marx, pedagoge, oprichter van de Opvoedtelefoon en schrijfster van het boekje ‘Slaapproblemen’ in de serie ‘Op de groei’. Bovendien is het belangrijk om de tijd voor het naar bed gaan rustig door te brengen. Dus geen wilde spelletjes, gestoei of televisie. Een angstig kind kan steun hebben aan een knuffeldier, een extra lampje, de deur op een kier of door bij andere kinderen op de kamer te slapen. Soms kan het volgens Marx nodig zijn er even naast te gaan zitten. ‘Mijn advies is om dan iedere avond een beetje verder weg te gaan zitten, zodat je uiteindelijk de slaapkamerdrempel over bent.’
Binnen twee weken verbetering
Sociaal-pedagoog Ruttien Schregardus geeft in ‘Kinderen met slaapproblemen, een werkboek voor ouders’ zeven adviezen voor de eerste week overdag en zeven adviezen voor de tweede week ’s nachts. ‘Mijn methode zorgt ervoor dat bij driekwart van de kinderen en ouders binnen twee weken de gewenste verandering optreedt.’ Ze gaat uit van het principe dat datgene waar je aandacht aan geeft toeneemt, terwijl wat je negeert afneemt. Haar tweede uitgangspunt is dat overtuigingen een cruciale rol spelen en de slaapproblemen in stand houden. ‘Zo is angst vaak een onbewuste drijfveer. Ouders hebben bijvoorbeeld nogal eens het idee: als ik niet ga kijken als mijn kind ’s nachts huilt, ben ik geen goede moeder. Of: als ik mijn kind hoor roepen, moet ik het troosten. Pas als je je hiervan bewust wordt, kun je dit soort gedachten veranderen.’ Want huilen is niet altijd zielig, betoogt ze. ‘Het is eigenlijk een energieontlading. Al blijft het wel belangrijk om te luisteren naar het soort huilen. Als een kind oorpijn heeft, klinkt dat anders.’
Ouders en kinderen met slaapproblemen raken vaak in een negatieve spiraal, merkte ze. Om die te doorbreken adviseert Schregardus om overdag bewust in een prettige sfeer aandacht aan het kind te besteden. Ze laat ouders zien hoe ze zowel overdag als ’s nachts grenzen kunnen aangeven en weer zelf het heft in handen kunnen nemen, in plaats van dat ze vooral reagéren op het kind. ‘Veel ouders hebben moeite met helder “Nee” zeggen. Ze doen dit vaak met een kiertje naar “Ja”. Of ze zeggen tien keer “Nee” met daardoor een dubbele bodem: aandacht, ook al is die negatief. Maar als je positieve aandacht geeft, merkt een kind dat en voelt het zich gezien. Pas dan kan het zich veilig voelen.’ En veiligheid is volgens haar een sleutelbegrip bij de meeste slaapproblemen.
Grenzen aangeven, belonen wat je wil en negeren wat je niet wil, luidt samengevat ook het advies van Marx. Althans, voor de groep nachtbrakers die de grenzen aan het uitproberen is. Ze onderscheidt daarnaast de bange kinderen en de groep bij wie er een hoop stress in het gezin is. Het is daarom belangrijk eerst het onderliggende probleem te zoeken. Zij is het met Schregardus eens dat de oplossing vaak overdag ligt. ‘Wanneer een ouder overdag op iedere kik van een kind reageert, verwacht het dat ’s nachts ook.’
Slechts zelden kunnen slaapproblemen bij kinderen toegeschreven worden aan een medische slaapstoornis. Dat betekent dat slaapmedicatie alleen in extreme gevallen nodig is. En dan vaak nog alleen maar om ervoor te zorgen dat de uitgeputte ouders even kunnen bijtanken. Slaapproblemen komen volgens deskundigen vooral voor bij energieke kinderen die ook overdag veel de strijd aangaan en snel geprikkeld zijn. Dat betekent dat met name kinderen met ADHD vaak slechte in- en doorslapers zijn. Opvallend is dat met name de groep die Ritalin gebruikt slaapproblemen heeft. Uit onderzoek van het Amsterdams Medisch Centrum (AMC) en het ziekenhuis Gelderse Vallei in Ede is gebleken dat toediening van het slaaphormoon melatonine in plaats van Ritalin ervoor zorgt dat ze beter slapen en ook overdag rustiger zijn. Omdat het om een lichaamseigen stof gaat, zijn er eigenlijk geen bijwerkingen.
Bij papa en mama in bed
Voor veel ouders horen gebroken nachten er gewoon bij. ‘De nachten dat ik heb kunnen doorslapen sinds ik kinderen heb, kan ik op de vingers van mijn twee handen tellen,’ zegt Juliëtte Reitsma (37). Haar drie kinderen (anderhalf, 4 en 6 jaar) sliepen in het ouderlijk bed tot ze een jaar of 2 waren. ‘Dat was handig, omdat ik ze dan snel kon troosten. Bovendien gaf ik ze borstvoeding tot ze ruim een jaar waren. In zuidelijke landen is het heel normaal dat de kinderen bij hun ouders liggen. Je draagt een kind negen maanden in je buik: om het dan meteen na de geboorte een eigen kamer te geven, sprak ons niet aan.’
Hoewel de oudste twee inmiddels in hun eigen bed slapen, komt het soms toch voor dat alle kinderen in het ouderlijk bed belanden. ‘Mijn man ligt dan op een matrasje, maar wij vinden dat geen probleem.’
Kinderen in het ouderlijk bed laten slapen is niet iets om per se af te raden, vindt Caroline Kluft van het Haagse Centrum voor Slaap- en Waakstoornissen. ‘Als mensen daar zelf geen probleem in zien, is er niets op tegen. Maar het wordt wel moeilijk om het kind in een eigen bed te krijgen op het moment dat jíj dat wil.’ Een manier om dat toch voor elkaar te krijgen, kan zijn om de afstand letterlijk steeds groter te maken. Laat het kind eerst in een campingbedje naast het ouderlijk bed slapen, plaats dat bedje vervolgens een of twee nachten bij de deur en verschuif het daarna langzamerhand naar de eigen kamer.
Toen de kinderen van Juliëtte Reitsma eenmaal in hun eigen bed gingen slapen, hadden ze inderdaad moeite met inslapen.
‘Dan ging ik ernaast zitten tot ze sliepen. Dat kon wel eens een halfuur of drie kwartier duren. Bij de oudste heb ik er een jaar naast moeten zitten voordat ze zelf kon inslapen.’ Ook hier geldt: maak de afstand geleidelijk aan steeds groter, waardoor de ouder opschuift van het bed naar de deuropening en vervolgens naar buiten.
Andere slaapproblemen
Behalve in- en doorslaapproblemen kunnen verschijnselen als tandenknarsen, hoofdbonken, slaapwandelen en praten in de slaap ook veel nachtelijke onrust veroorzaken. Hierbij gaat het in principe om onschuldige verschijnselen die vanzelf overgaan. Met name hoofdbonken klinkt voor ouders behoorlijk onheilspellend: Hilde Marx weet van een kind dat met z’n bed de hele slaapkamer doorwandelde. Maar het maken van regelmatige bewegingen is voor sommige kinderen - meestal tot een jaar of 5 - rustgevend bij het inslapen.
Slaapwandelen en praten in de slaap hebben te maken met het verwerken van prikkels van overdag. Als zo’n verschijnsel opeens toeneemt, is het wel goed om na te gaan of dat te maken heeft met te veel onrust. Extreem tandenknarsen kan leiden tot gebitsbeschadigingen. Om dat te voorkomen, heeft de tandarts speciale kapjes.
Een apart probleem is nachtangst. Daarbij komt een kind, in de meeste gevallen vóór middernacht - angstig gillend in bed overeind en is het niet goed wakker te krijgen. Voor ouders is het vervelend dat ze hun kind op dat moment eigenlijk niet kunnen troosten. Ze kunnen het alleen weer onderstoppen als het voorbij is. Gelukkig herinnert het kind zich er de dag erna niets van. Het komt vooral voor bij kinderen tussen 5 en 8 jaar en wordt, net als slaapwandelen, praten in de slaap en nachtmerries, in verband gebracht met de ontwikkeling van het centraal zenuwstelsel.
Vroeg wakker
Soms is een probleem simpel te verhelpen. Extreem vroeg wakker worden kan te maken hebben met erg vroeg avondeten, weet Marx. ‘Sommige kinderen hebben als ze ’s morgens wakker worden niet meer de energie om in te slapen vanwege een te lage bloedsuikerspiegel. Het kan dan helpen om ’s avonds het toetje wat later te geven.’
Wat verder bij erg vroege vogels remmend kan werken, is een wekker op de kamer zetten en afspreken dat een kind pas na het belletje mag opstaan, of vertellen dat een kind pas van de kamer mag komen als het de ouders hoort. Met oudere kinderen is het maken van dit soort afspraken uiteraard gemakkelijker.
Als ouder kun je ook de pech hebben dat een kind gewoon niet veel slaap nodig heeft. De jongste dochter (3) van Jeanne Görtz (41) is meestal al om zes uur
’s ochtends wakker. Net als haar zus van 5 slaapt ze zelden meer dan tien uur per nacht. Beiden werden bovendien lange tijd ’s nachts een paar keer wakker. ‘Gillend, huilend, of lachend, afhankelijk van wat ze gedroomd hadden. Onze jongste was dan echt klaarwakker en wilde gaan spelen. We pakten haar meestal op om haar te troosten en gingen slaapliedjes zingen, of gaven warme melk.’
Er waren periodes dat Görtz en haar man allebei verschrikkelijk moe waren. ‘We hebben toen een keer iemand van het Consultatiebureau uitgenodigd. Maar haar tips hadden we eigenlijk allemaal wel geprobeerd: bijvoorbeeld ze veel buiten laten spelen, zodat ze echt moe worden. We letten zelf al erg op reinheid, rust en regelmaat, hebben een vast slaapritueel, laten de kinderen weinig tv kijken en zorgen ervoor dat ze niet te veel prikkels krijgen.’
De tip van een buurvrouw om de kinderen ’s nachts te laten huilen - dan zou het na twee weken over zijn - volgde Görtz niet op. ‘Een kind een kwartier laten huilen, daar kan ik niet tegen. Bovendien zouden ze elkaar dan wakker maken want ze slapen op één kamer.’
Ook Juliëtte Reitsma heeft wel eens geprobeerd niet te reageren als haar kinderen ’s nachts riepen. ‘Maar daar voelde ik me niet prettig bij. Ik heb steeds gedacht: het is maar een periode. En dat is ook zo: de oudste begint nu zelfs uit te slapen.’ Hilde Marx raadt ouders altijd aan een aanpak te kiezen die bij hen past. ‘Alleen als zij zelf iets in de adviezen zien, kunnen ze de benodigde energie opbrengen.’ Een ander punt is dat ouders volgens haar nogal eens heel staccato omgaan met slaapproblemen. ‘Ze proberen eerst dit en dan dat. Als je iets kiest moet je dat minstens een week volhouden en er rekening mee houden dat het altijd eerst erger wordt.’
Dit helpt:
• Een vaste bedtijd, een ritueel en op tijd aankondigen dat het bijna bedtijd is geven duidelijkheid
• Neem voldoende ‘opsloomtijd’: geen televisie, computer en wilde spelletjes voor het slapengaan
• Zorg ervoor dat het kind slapen associeert met iets positiefs. Stuur het daarom nooit voor straf naar bed
• Geef geen zware maaltijd voor het slapen. Wel: warme melk
• Wees saai als u gaat kijken. Praat zacht, hou het kort, doe geen licht aan en laat het kind in bed. De dag is echt voorbij.
Slaapbehoefte
Gemiddeld heeft een kind van 4 zo’n elf uur slaap per nacht nodig en een kind van 12 ongeveer negen uur. Dat komt neer op per jaar zo’n twintig minuten minder. Maar de hoeveelheid benodigde slaap verschilt sterk per kind. Een minimum aantal uren is er eigenlijk niet. Ouders hoeven zich pas zorgen te gaan maken bij duidelijke vermoeidheid overdag: de belangrijkste aanwijzing voor te weinig slaap.
Inslaapproblemen spelen vooral bij jonge kinderen, nachtmerries vooral bij kleuters. Oudere kinderen kunnen al echt piekeren, bijvoorbeeld over ruzie met vriendjes of problemen op school.
Kinderen die ’s avonds steeds weer uit bed komen, iedere nacht een paar keer huilend wakker worden of last hebben van nachtangst. Als ouder kun je er flink wanhopig van worden. Gelukkig is er een oplossing.
Van de Nederlandse kinderen tot 4 jaar heeft zo’n 10 tot 35 procent echte slaapproblemen, weet Caroline Kluft, psycholoog bij het Centrum voor Slaap- en Waakstoornissen in Den Haag. Van de vier- tot twaalfjarigen heeft 8,1 procent inslaapproblemen (het duurt langer dan een half uur om in slaap te vallen) en 9,8 procent kampt met doorslaapproblemen.Vaak is er een combinatie van beide. ?Zindelijk worden en bedplassen, een voedselallergie, ziekte (met name benauwdheid), grote spanningen in het gezin, onregelmatige bedtijden of dutjes doen overdag kunnen allemaal van invloed zijn op het slaapgedrag. Maar veel vaker hebben slaapproblemen te maken met ingesleten verkeerde gewoontes, benadrukt Kluft. ‘Vanaf een maand of vier zijn kinderen gevoelig voor patronen. Als je een kind altijd aan de borst in slaap laat vallen, heeft het al snel de moeder nodig om in te slapen. Een goede slaaphygiëne betekent daarom bijvoorbeeld: het kind even wakker maken vóór je het in z’n eigen bedje legt.’
Inslaapproblemen bij oudere kinderen hebben nogal eens te maken met machtsspelletjes en doorslaapproblemen met aandacht vragen. ‘Je ziet dit vaak bij ouders die moeite hebben om grenzen aan te geven.’
Veel ouders worstelen avond aan avond met een kind dat niet naar bed wil. En als het er dan eindelijk in ligt, komt het er voortdurend uit om wéér te plassen en voor wéér een nachtzoen of een slokje water. Om dit te doorbreken is regelmaat en bovenal duidelijkheid cruciaal. Dat betekent: een vaste slaaptijd, op tijd aankondigen dat het bijna bedtijd is en een vast ritueel. Komt een kind toch weer uit bed, dan moeten ouders er zo min mogelijk tijd en aandacht aan besteden. Wees saai als je toch nog even gaat kijken en straal in alles uit dat de dag echt voorbij is, is het advies van Hilde Marx, pedagoge, oprichter van de Opvoedtelefoon en schrijfster van het boekje ‘Slaapproblemen’ in de serie ‘Op de groei’. Bovendien is het belangrijk om de tijd voor het naar bed gaan rustig door te brengen. Dus geen wilde spelletjes, gestoei of televisie. Een angstig kind kan steun hebben aan een knuffeldier, een extra lampje, de deur op een kier of door bij andere kinderen op de kamer te slapen. Soms kan het volgens Marx nodig zijn er even naast te gaan zitten. ‘Mijn advies is om dan iedere avond een beetje verder weg te gaan zitten, zodat je uiteindelijk de slaapkamerdrempel over bent.’
Binnen twee weken verbetering
Sociaal-pedagoog Ruttien Schregardus geeft in ‘Kinderen met slaapproblemen, een werkboek voor ouders’ zeven adviezen voor de eerste week overdag en zeven adviezen voor de tweede week ’s nachts. ‘Mijn methode zorgt ervoor dat bij driekwart van de kinderen en ouders binnen twee weken de gewenste verandering optreedt.’ Ze gaat uit van het principe dat datgene waar je aandacht aan geeft toeneemt, terwijl wat je negeert afneemt. Haar tweede uitgangspunt is dat overtuigingen een cruciale rol spelen en de slaapproblemen in stand houden. ‘Zo is angst vaak een onbewuste drijfveer. Ouders hebben bijvoorbeeld nogal eens het idee: als ik niet ga kijken als mijn kind ’s nachts huilt, ben ik geen goede moeder. Of: als ik mijn kind hoor roepen, moet ik het troosten. Pas als je je hiervan bewust wordt, kun je dit soort gedachten veranderen.’ Want huilen is niet altijd zielig, betoogt ze. ‘Het is eigenlijk een energieontlading. Al blijft het wel belangrijk om te luisteren naar het soort huilen. Als een kind oorpijn heeft, klinkt dat anders.’
Ouders en kinderen met slaapproblemen raken vaak in een negatieve spiraal, merkte ze. Om die te doorbreken adviseert Schregardus om overdag bewust in een prettige sfeer aandacht aan het kind te besteden. Ze laat ouders zien hoe ze zowel overdag als ’s nachts grenzen kunnen aangeven en weer zelf het heft in handen kunnen nemen, in plaats van dat ze vooral reagéren op het kind. ‘Veel ouders hebben moeite met helder “Nee” zeggen. Ze doen dit vaak met een kiertje naar “Ja”. Of ze zeggen tien keer “Nee” met daardoor een dubbele bodem: aandacht, ook al is die negatief. Maar als je positieve aandacht geeft, merkt een kind dat en voelt het zich gezien. Pas dan kan het zich veilig voelen.’ En veiligheid is volgens haar een sleutelbegrip bij de meeste slaapproblemen.
Grenzen aangeven, belonen wat je wil en negeren wat je niet wil, luidt samengevat ook het advies van Marx. Althans, voor de groep nachtbrakers die de grenzen aan het uitproberen is. Ze onderscheidt daarnaast de bange kinderen en de groep bij wie er een hoop stress in het gezin is. Het is daarom belangrijk eerst het onderliggende probleem te zoeken. Zij is het met Schregardus eens dat de oplossing vaak overdag ligt. ‘Wanneer een ouder overdag op iedere kik van een kind reageert, verwacht het dat ’s nachts ook.’
Slechts zelden kunnen slaapproblemen bij kinderen toegeschreven worden aan een medische slaapstoornis. Dat betekent dat slaapmedicatie alleen in extreme gevallen nodig is. En dan vaak nog alleen maar om ervoor te zorgen dat de uitgeputte ouders even kunnen bijtanken. Slaapproblemen komen volgens deskundigen vooral voor bij energieke kinderen die ook overdag veel de strijd aangaan en snel geprikkeld zijn. Dat betekent dat met name kinderen met ADHD vaak slechte in- en doorslapers zijn. Opvallend is dat met name de groep die Ritalin gebruikt slaapproblemen heeft. Uit onderzoek van het Amsterdams Medisch Centrum (AMC) en het ziekenhuis Gelderse Vallei in Ede is gebleken dat toediening van het slaaphormoon melatonine in plaats van Ritalin ervoor zorgt dat ze beter slapen en ook overdag rustiger zijn. Omdat het om een lichaamseigen stof gaat, zijn er eigenlijk geen bijwerkingen.
Bij papa en mama in bed
Voor veel ouders horen gebroken nachten er gewoon bij. ‘De nachten dat ik heb kunnen doorslapen sinds ik kinderen heb, kan ik op de vingers van mijn twee handen tellen,’ zegt Juliëtte Reitsma (37). Haar drie kinderen (anderhalf, 4 en 6 jaar) sliepen in het ouderlijk bed tot ze een jaar of 2 waren. ‘Dat was handig, omdat ik ze dan snel kon troosten. Bovendien gaf ik ze borstvoeding tot ze ruim een jaar waren. In zuidelijke landen is het heel normaal dat de kinderen bij hun ouders liggen. Je draagt een kind negen maanden in je buik: om het dan meteen na de geboorte een eigen kamer te geven, sprak ons niet aan.’
Hoewel de oudste twee inmiddels in hun eigen bed slapen, komt het soms toch voor dat alle kinderen in het ouderlijk bed belanden. ‘Mijn man ligt dan op een matrasje, maar wij vinden dat geen probleem.’
Kinderen in het ouderlijk bed laten slapen is niet iets om per se af te raden, vindt Caroline Kluft van het Haagse Centrum voor Slaap- en Waakstoornissen. ‘Als mensen daar zelf geen probleem in zien, is er niets op tegen. Maar het wordt wel moeilijk om het kind in een eigen bed te krijgen op het moment dat jíj dat wil.’ Een manier om dat toch voor elkaar te krijgen, kan zijn om de afstand letterlijk steeds groter te maken. Laat het kind eerst in een campingbedje naast het ouderlijk bed slapen, plaats dat bedje vervolgens een of twee nachten bij de deur en verschuif het daarna langzamerhand naar de eigen kamer.
Toen de kinderen van Juliëtte Reitsma eenmaal in hun eigen bed gingen slapen, hadden ze inderdaad moeite met inslapen.
‘Dan ging ik ernaast zitten tot ze sliepen. Dat kon wel eens een halfuur of drie kwartier duren. Bij de oudste heb ik er een jaar naast moeten zitten voordat ze zelf kon inslapen.’ Ook hier geldt: maak de afstand geleidelijk aan steeds groter, waardoor de ouder opschuift van het bed naar de deuropening en vervolgens naar buiten.
Andere slaapproblemen
Behalve in- en doorslaapproblemen kunnen verschijnselen als tandenknarsen, hoofdbonken, slaapwandelen en praten in de slaap ook veel nachtelijke onrust veroorzaken. Hierbij gaat het in principe om onschuldige verschijnselen die vanzelf overgaan. Met name hoofdbonken klinkt voor ouders behoorlijk onheilspellend: Hilde Marx weet van een kind dat met z’n bed de hele slaapkamer doorwandelde. Maar het maken van regelmatige bewegingen is voor sommige kinderen - meestal tot een jaar of 5 - rustgevend bij het inslapen.
Slaapwandelen en praten in de slaap hebben te maken met het verwerken van prikkels van overdag. Als zo’n verschijnsel opeens toeneemt, is het wel goed om na te gaan of dat te maken heeft met te veel onrust. Extreem tandenknarsen kan leiden tot gebitsbeschadigingen. Om dat te voorkomen, heeft de tandarts speciale kapjes.
Een apart probleem is nachtangst. Daarbij komt een kind, in de meeste gevallen vóór middernacht - angstig gillend in bed overeind en is het niet goed wakker te krijgen. Voor ouders is het vervelend dat ze hun kind op dat moment eigenlijk niet kunnen troosten. Ze kunnen het alleen weer onderstoppen als het voorbij is. Gelukkig herinnert het kind zich er de dag erna niets van. Het komt vooral voor bij kinderen tussen 5 en 8 jaar en wordt, net als slaapwandelen, praten in de slaap en nachtmerries, in verband gebracht met de ontwikkeling van het centraal zenuwstelsel.
Vroeg wakker
Soms is een probleem simpel te verhelpen. Extreem vroeg wakker worden kan te maken hebben met erg vroeg avondeten, weet Marx. ‘Sommige kinderen hebben als ze ’s morgens wakker worden niet meer de energie om in te slapen vanwege een te lage bloedsuikerspiegel. Het kan dan helpen om ’s avonds het toetje wat later te geven.’
Wat verder bij erg vroege vogels remmend kan werken, is een wekker op de kamer zetten en afspreken dat een kind pas na het belletje mag opstaan, of vertellen dat een kind pas van de kamer mag komen als het de ouders hoort. Met oudere kinderen is het maken van dit soort afspraken uiteraard gemakkelijker.
Als ouder kun je ook de pech hebben dat een kind gewoon niet veel slaap nodig heeft. De jongste dochter (3) van Jeanne Görtz (41) is meestal al om zes uur
’s ochtends wakker. Net als haar zus van 5 slaapt ze zelden meer dan tien uur per nacht. Beiden werden bovendien lange tijd ’s nachts een paar keer wakker. ‘Gillend, huilend, of lachend, afhankelijk van wat ze gedroomd hadden. Onze jongste was dan echt klaarwakker en wilde gaan spelen. We pakten haar meestal op om haar te troosten en gingen slaapliedjes zingen, of gaven warme melk.’
Er waren periodes dat Görtz en haar man allebei verschrikkelijk moe waren. ‘We hebben toen een keer iemand van het Consultatiebureau uitgenodigd. Maar haar tips hadden we eigenlijk allemaal wel geprobeerd: bijvoorbeeld ze veel buiten laten spelen, zodat ze echt moe worden. We letten zelf al erg op reinheid, rust en regelmaat, hebben een vast slaapritueel, laten de kinderen weinig tv kijken en zorgen ervoor dat ze niet te veel prikkels krijgen.’
De tip van een buurvrouw om de kinderen ’s nachts te laten huilen - dan zou het na twee weken over zijn - volgde Görtz niet op. ‘Een kind een kwartier laten huilen, daar kan ik niet tegen. Bovendien zouden ze elkaar dan wakker maken want ze slapen op één kamer.’
Ook Juliëtte Reitsma heeft wel eens geprobeerd niet te reageren als haar kinderen ’s nachts riepen. ‘Maar daar voelde ik me niet prettig bij. Ik heb steeds gedacht: het is maar een periode. En dat is ook zo: de oudste begint nu zelfs uit te slapen.’ Hilde Marx raadt ouders altijd aan een aanpak te kiezen die bij hen past. ‘Alleen als zij zelf iets in de adviezen zien, kunnen ze de benodigde energie opbrengen.’ Een ander punt is dat ouders volgens haar nogal eens heel staccato omgaan met slaapproblemen. ‘Ze proberen eerst dit en dan dat. Als je iets kiest moet je dat minstens een week volhouden en er rekening mee houden dat het altijd eerst erger wordt.’
Dit helpt:
• Een vaste bedtijd, een ritueel en op tijd aankondigen dat het bijna bedtijd is geven duidelijkheid
• Neem voldoende ‘opsloomtijd’: geen televisie, computer en wilde spelletjes voor het slapengaan
• Zorg ervoor dat het kind slapen associeert met iets positiefs. Stuur het daarom nooit voor straf naar bed
• Geef geen zware maaltijd voor het slapen. Wel: warme melk
• Wees saai als u gaat kijken. Praat zacht, hou het kort, doe geen licht aan en laat het kind in bed. De dag is echt voorbij.
Slaapbehoefte
Gemiddeld heeft een kind van 4 zo’n elf uur slaap per nacht nodig en een kind van 12 ongeveer negen uur. Dat komt neer op per jaar zo’n twintig minuten minder. Maar de hoeveelheid benodigde slaap verschilt sterk per kind. Een minimum aantal uren is er eigenlijk niet. Ouders hoeven zich pas zorgen te gaan maken bij duidelijke vermoeidheid overdag: de belangrijkste aanwijzing voor te weinig slaap.
Inslaapproblemen spelen vooral bij jonge kinderen, nachtmerries vooral bij kleuters. Oudere kinderen kunnen al echt piekeren, bijvoorbeeld over ruzie met vriendjes of problemen op school.
zaterdag 30 augustus 2008 om 21:33
Warme melk? Onze dochter kreeg ook altijd warme melk voor het slapen, maar toen werd ze elke nacht wakker druk wrijvend aan haar neus. We hebben haar toen ipv melk steeds kamillethee gegeven en nu slaapt ze prima.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat het bij jullie helpt, maar misschien kan het schelen...
In ieder geval veel sterkte!
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat het bij jullie helpt, maar misschien kan het schelen...
In ieder geval veel sterkte!
zaterdag 30 augustus 2008 om 21:35
• Doorslaapproblemen
Iedereen wordt ’s nachts al eens wakker dus het is niet meer dan normaal dat dit ook bij kinderen gebeurt. Sommige kinderen kunnen echter een tijdje met doorslaapproblemen worstelen. Het alleen zijn ’s nachts in een donkere kamer jaagt hen soms angst aan, maar angst is niet de enige reden waarom kinderen ’s nachts op hun ouders roepen. Honger, pijn, zich alleen voelen, zich vervelen, enz. kunnen ook redenen zijn.
U doet er bijgevolg goed aan ’s nachts niet aan uw kind te vragen of het bang is. Dit kan het nl. op het idee brengen dat er inderdaad iets is om bang voor te zijn en het kind effectief angstig maken. Vraag daarom gewoon wat er is. Op dat antwoord kunt u dan verdergaan.
• Blijf even bij het kind, laat het een slokje water drinken en praat er wat tegen op een rustige, kalmerende toon.
• Beperk de interventie : zorg dat het kind zo snel mogelijk terug in slaap kan vallen, houd de tussenkomst minimaal. Blijf stil, gedraag u rustig, maak geen lawaai en laat het licht uit. Dit laatste versterkt het idee dat een donkere omgeving ’s nachts normaal is en dat men ook in het donker perfect met elkaar kan praten.
• Los het probleem liefst in de kamer van het kind op.
• Soms tracht een kind de ouder bij zich te houden door te zeggen dat er monsters, wolven, enz. in zijn kamer zitten. Wat u dan niet moet doen, is achter de kasten en onder het bed gaan kijken en besluiten dat ze er niet zijn. Daarmee bevestigt u nl. dat zoiets wel mogelijk kan zijn.
Het best kunt u rustig, maar beslist, zeggen dat zoiets niet kan, dat het allemaal inbeelding is en dat het kind maar weer moet gaan slapen en liefst aan aangename dingen moet denken.
• Nachtmerries
Vanaf 2 jaar beginnen nachtmerries op te duiken. Deze angstdromen kunnen op hun beurt het inslapen bemoeilijken omdat het kind op deze leeftijd het onderscheid nog niet kan maken tussen dromen en werkelijkheid. Het idee dat gaan slapen betekent dat ze zich willoos overgeven aan het onbekende, is voor hen te be- angstigend.
Naarmate het kind ouder wordt, neemt de realiteitszin toe. Het kind begint meer logisch te redeneren. Een gevolg daarvan is dat het ook een onderscheid begint te maken tussen dromen en werkelijkheid. Nachtmerries worden daardoor zeldzamer. Vermoedelijk hebben deze kinderen nog wel nachtmerries, maar doen ze steeds minder een beroep op hun ouders als ze wakker worden en leren ze steeds beter hun plan te trekken. Dit wordt onder meer geïllustreerd door het feit dat kleine kleuters vaak huilen of roepen bij een nachtmerrie. Oudere kleuters van 5-6 jaar gaan vaak zelf naar hun ouders toe als ze wakker worden bij een nachtmerrie.
Rond de leeftijd van 6 jaar is er een piek in het aantal nachtmerries. Vermoedelijk heeft dit te maken met wat het kind overdag heeft meegemaakt en met eventuele angsten of conflicten die nog blijven doorspelen tijdens de slaap.
Het heeft echter weinig zin om naar de diepere achtergronden van nachtmerries te zoeken. Ze zijn een normaal verschijnsel en verdwijnen vanzelf. Dat men zich een nachtmerrie herinnert, is ook niet echt belangrijk. De herinnering is nl. grotendeels afhankelijk van het feit of men al dan niet wakker geworden is. Aan dromen of nachtmerries die tijdens een diepe slaapfase beleefd worden, houdt men nl. zelden herinneringen over, wat niet wil zeggen dat ze er niet zijn.
Wat doen bij problemen?
Het is belangrijk om geen oorzaken of problemen te zoeken die er niet zijn en de toestand niet ernstiger te maken dan hij is.
Maak geen drama als het kind ’s nachts wakker wordt, maar kalmeer het. Vertel dat alles wel spontaan zal overgaan, dat u zelf ook wel eens wakker wordt, leg uit wat u dan doet, enz. Knuffel het kind een beetje, maak een grapje, zeg wat het kan en mag doen als het toch nog wakker zou blijven (bv. een boekje lezen in bed, een slokje water gaan drinken), enz.
Eén van de vragen die ouders zich stellen als hun kind schijnbaar slaapproblemen heeft, is of het kind wel voldoende slaapt. Als regel geldt dat kinderen veel slaap nodig hebben, maar sommige kinderen kunnen het met weinig slaap stellen. Indien een kind weinig lijkt te slapen, maar overdag nooit moe lijkt en het fris en monter blijft, is er geen reden om zich ongerust te maken.
Een tweede goede methode is de controle bij het ontwaken ’s morgens. Als een kind ’s morgens spontaan of toch gemakkelijk wakker wordt, heeft het voldoende geslapen en is het uitgerust.
Iedereen wordt ’s nachts al eens wakker dus het is niet meer dan normaal dat dit ook bij kinderen gebeurt. Sommige kinderen kunnen echter een tijdje met doorslaapproblemen worstelen. Het alleen zijn ’s nachts in een donkere kamer jaagt hen soms angst aan, maar angst is niet de enige reden waarom kinderen ’s nachts op hun ouders roepen. Honger, pijn, zich alleen voelen, zich vervelen, enz. kunnen ook redenen zijn.
U doet er bijgevolg goed aan ’s nachts niet aan uw kind te vragen of het bang is. Dit kan het nl. op het idee brengen dat er inderdaad iets is om bang voor te zijn en het kind effectief angstig maken. Vraag daarom gewoon wat er is. Op dat antwoord kunt u dan verdergaan.
• Blijf even bij het kind, laat het een slokje water drinken en praat er wat tegen op een rustige, kalmerende toon.
• Beperk de interventie : zorg dat het kind zo snel mogelijk terug in slaap kan vallen, houd de tussenkomst minimaal. Blijf stil, gedraag u rustig, maak geen lawaai en laat het licht uit. Dit laatste versterkt het idee dat een donkere omgeving ’s nachts normaal is en dat men ook in het donker perfect met elkaar kan praten.
• Los het probleem liefst in de kamer van het kind op.
• Soms tracht een kind de ouder bij zich te houden door te zeggen dat er monsters, wolven, enz. in zijn kamer zitten. Wat u dan niet moet doen, is achter de kasten en onder het bed gaan kijken en besluiten dat ze er niet zijn. Daarmee bevestigt u nl. dat zoiets wel mogelijk kan zijn.
Het best kunt u rustig, maar beslist, zeggen dat zoiets niet kan, dat het allemaal inbeelding is en dat het kind maar weer moet gaan slapen en liefst aan aangename dingen moet denken.
• Nachtmerries
Vanaf 2 jaar beginnen nachtmerries op te duiken. Deze angstdromen kunnen op hun beurt het inslapen bemoeilijken omdat het kind op deze leeftijd het onderscheid nog niet kan maken tussen dromen en werkelijkheid. Het idee dat gaan slapen betekent dat ze zich willoos overgeven aan het onbekende, is voor hen te be- angstigend.
Naarmate het kind ouder wordt, neemt de realiteitszin toe. Het kind begint meer logisch te redeneren. Een gevolg daarvan is dat het ook een onderscheid begint te maken tussen dromen en werkelijkheid. Nachtmerries worden daardoor zeldzamer. Vermoedelijk hebben deze kinderen nog wel nachtmerries, maar doen ze steeds minder een beroep op hun ouders als ze wakker worden en leren ze steeds beter hun plan te trekken. Dit wordt onder meer geïllustreerd door het feit dat kleine kleuters vaak huilen of roepen bij een nachtmerrie. Oudere kleuters van 5-6 jaar gaan vaak zelf naar hun ouders toe als ze wakker worden bij een nachtmerrie.
Rond de leeftijd van 6 jaar is er een piek in het aantal nachtmerries. Vermoedelijk heeft dit te maken met wat het kind overdag heeft meegemaakt en met eventuele angsten of conflicten die nog blijven doorspelen tijdens de slaap.
Het heeft echter weinig zin om naar de diepere achtergronden van nachtmerries te zoeken. Ze zijn een normaal verschijnsel en verdwijnen vanzelf. Dat men zich een nachtmerrie herinnert, is ook niet echt belangrijk. De herinnering is nl. grotendeels afhankelijk van het feit of men al dan niet wakker geworden is. Aan dromen of nachtmerries die tijdens een diepe slaapfase beleefd worden, houdt men nl. zelden herinneringen over, wat niet wil zeggen dat ze er niet zijn.
Wat doen bij problemen?
Het is belangrijk om geen oorzaken of problemen te zoeken die er niet zijn en de toestand niet ernstiger te maken dan hij is.
Maak geen drama als het kind ’s nachts wakker wordt, maar kalmeer het. Vertel dat alles wel spontaan zal overgaan, dat u zelf ook wel eens wakker wordt, leg uit wat u dan doet, enz. Knuffel het kind een beetje, maak een grapje, zeg wat het kan en mag doen als het toch nog wakker zou blijven (bv. een boekje lezen in bed, een slokje water gaan drinken), enz.
Eén van de vragen die ouders zich stellen als hun kind schijnbaar slaapproblemen heeft, is of het kind wel voldoende slaapt. Als regel geldt dat kinderen veel slaap nodig hebben, maar sommige kinderen kunnen het met weinig slaap stellen. Indien een kind weinig lijkt te slapen, maar overdag nooit moe lijkt en het fris en monter blijft, is er geen reden om zich ongerust te maken.
Een tweede goede methode is de controle bij het ontwaken ’s morgens. Als een kind ’s morgens spontaan of toch gemakkelijk wakker wordt, heeft het voldoende geslapen en is het uitgerust.
zaterdag 30 augustus 2008 om 22:08
quote:Maroetje schreef op 30 augustus 2008 @ 21:30:
[...]
Oei dat vind ik dus echt gemeen!
Maar zou het niet kunnen zijn dat jullie zoontje bevestiging zoekt dat jullie nog heel veel van hem houden... ondanks dat er straks een broertje of zusje er bij komt? En wat is er dan prettiger dan bij papa en mama in bed te slapen ?
Heel veel succes ermee...
wrom is dat gemeen? hij hoeft niet naar de goelag, een nachtje bij opa en oma (of en ander vertrouwd adres) geeft soms heel ander slaapgedrag te zien en kan het ritme dus doorbreken.
Helaas weet je dat niet van te voren dus moet je o en o wel even inseinen dat ze mss om 4 uur sochtends aan de duplo moeten.
het kan ook al verschil maken om in een ander huis te slapen, maar wel met de eigen ouders erbij. als bijv het kind heel paniekerig en moeilijk te kalmeren is 'snachts.
[...]
Oei dat vind ik dus echt gemeen!
Maar zou het niet kunnen zijn dat jullie zoontje bevestiging zoekt dat jullie nog heel veel van hem houden... ondanks dat er straks een broertje of zusje er bij komt? En wat is er dan prettiger dan bij papa en mama in bed te slapen ?
Heel veel succes ermee...
wrom is dat gemeen? hij hoeft niet naar de goelag, een nachtje bij opa en oma (of en ander vertrouwd adres) geeft soms heel ander slaapgedrag te zien en kan het ritme dus doorbreken.
Helaas weet je dat niet van te voren dus moet je o en o wel even inseinen dat ze mss om 4 uur sochtends aan de duplo moeten.
het kan ook al verschil maken om in een ander huis te slapen, maar wel met de eigen ouders erbij. als bijv het kind heel paniekerig en moeilijk te kalmeren is 'snachts.
zondag 31 augustus 2008 om 08:48
quote:parel27 schreef op 30 augustus 2008 @ 22:16:
emmetje, lengde je dat aan door de melk? de kamillethee?
Goede artikels trouwens om te lezen....
Hier dus ook veel interesse al is mijn zoontje een jaar jonger
maar amper doorslaapt.Nee, ik gaf s morgens een flinke bel melk als ze uit bed kwam, want ze vindt het heerlijk nl. Zodoende kreeg ze genoeg binnen en s avonds gewoon lauwe kamillethee zonder iets...
emmetje, lengde je dat aan door de melk? de kamillethee?
Goede artikels trouwens om te lezen....
Hier dus ook veel interesse al is mijn zoontje een jaar jonger
maar amper doorslaapt.Nee, ik gaf s morgens een flinke bel melk als ze uit bed kwam, want ze vindt het heerlijk nl. Zodoende kreeg ze genoeg binnen en s avonds gewoon lauwe kamillethee zonder iets...
zondag 31 augustus 2008 om 09:02
Chrissie, in wat voor bed slaapt je kind? Wij hebben dit probleem ook een hele lange tijd met ons zoontje gehad, totdat we er achter kwamen dat hij bij ons in bed altijd breeduit lag. In zijn eigen bedje, een ledikantje van de IKEA (dus kleiner dan gemiddeld) lukte dat niet. Sinds we hem in een peuterbed hebben gelegd, is het probleem hier over. En inderdaad, hij ligt dwars in zijn bed en wordt dus niet meer wakker van spijlen in zijn wang/voet. Zou dat het ook bij jullie kunnen zijn?
Succes!
Succes!
zondag 31 augustus 2008 om 12:59
Misschien komt het bij mij daar dan ook door, ik ben bijna 22 weken zwanger.
Warme melk doen wij ook, maar dat helpt maar eventjes.
Dat artikel is inderdaad heel interessant, maar gaat vooral over iets oudere kindjes.
Volgens mij ligt ze prinsheerlijk in haar bed, dus dat is het m.i. ook niet...
Het is hier trouwens niet elke nacht, maar een keer of drie in de week. Omdat we in een flat wonen (we proberen te verhuizen naar een eengezinswoning) kunnen we haar ook niet echt laten huilen, ik heb al opmerkingen van de buren gekregen. (niet dat ik haar anders wel zou laten huilen hoor, maar ik wil haar ook niet meteen uit bed halen.)
Nouja, ik zal haar voorlopig maar gewoon even bij ons in bed in slaap laten vallen als ze 's nachts huilend wakker wordt en na een kwartiertje leggen we haar dan weer terug. Meestal. Soms werkt dat niet. En hopen dat ze straks als de baby is geboren weer beter slaapt. Ondertussen hoop ik hier meer tips te lezen!
Warme melk doen wij ook, maar dat helpt maar eventjes.
Dat artikel is inderdaad heel interessant, maar gaat vooral over iets oudere kindjes.
Volgens mij ligt ze prinsheerlijk in haar bed, dus dat is het m.i. ook niet...
Het is hier trouwens niet elke nacht, maar een keer of drie in de week. Omdat we in een flat wonen (we proberen te verhuizen naar een eengezinswoning) kunnen we haar ook niet echt laten huilen, ik heb al opmerkingen van de buren gekregen. (niet dat ik haar anders wel zou laten huilen hoor, maar ik wil haar ook niet meteen uit bed halen.)
Nouja, ik zal haar voorlopig maar gewoon even bij ons in bed in slaap laten vallen als ze 's nachts huilend wakker wordt en na een kwartiertje leggen we haar dan weer terug. Meestal. Soms werkt dat niet. En hopen dat ze straks als de baby is geboren weer beter slaapt. Ondertussen hoop ik hier meer tips te lezen!
