Relaties
alle pijlers
Wat is de grens van een vriendschap met een ex?
maandag 1 september 2008 om 17:02
Hallo allemaal,
Ik plaats hier even een dilemma van een vriendin omdat ze er zelf niet helemaal meer uit komt. Ze heeft sinds een jaar een relatie met een hele leuke man (zover mijn intuitie gaat in elk geval). Hij is echt gek op haar dat kan ik gewoon merken en zijn natuurlijk ook op hem. Het probleem is dat hij voor haar een relatie heeft gehad van 10 jaar, het was een beetje doodgebloed tussen hun en zij hebben hun relatie ook gezamelijk beeindigd zonder ruzie. Ze zijn nog steeds goeie vrienden en hebben af en toe nog wel es contact met elkaar of via msn, sms of soms komen ze bij elkaar op de koffie. Mijn vriendin heeft hier erg veel moeite mee, hij verzekerd haar constant dat ze niks te vrezen heeft, dat ze gewoon vrienden zijn en af en toe even blijkletsen maar dat ze niet voor niks uit elkaar zijn maar toch knaagt het erg aan haar. Ze heeft hier ook wel gesprekken met hem hier over gehad maar dat loopt meestal op irritatie uit omdat hij het gevoel heeft dat zij hem die vriendschap wil verbieden, en dat wil ze het liefste ook maar ja dat zou ze nooit tegen hem zeggen! Ik had al voorgesteld om misschien een ontmoeting met haar aan te gaan maar dat wil ze niet. Hij word er een beetje moe van om haar steeds te moeten vertellen dat zijn ex geen bedreiging is en dat ze hem zou moeten vertrouwen! Hebben jullie advies, of misschien ook wel zoiets meegemaakt? Tips, adviezen, goeie raad, allen van harte welkom.
Oh ja, hij is 35, zij is 33, ze wonen niet samen.
Alvast bedankt.
Ik plaats hier even een dilemma van een vriendin omdat ze er zelf niet helemaal meer uit komt. Ze heeft sinds een jaar een relatie met een hele leuke man (zover mijn intuitie gaat in elk geval). Hij is echt gek op haar dat kan ik gewoon merken en zijn natuurlijk ook op hem. Het probleem is dat hij voor haar een relatie heeft gehad van 10 jaar, het was een beetje doodgebloed tussen hun en zij hebben hun relatie ook gezamelijk beeindigd zonder ruzie. Ze zijn nog steeds goeie vrienden en hebben af en toe nog wel es contact met elkaar of via msn, sms of soms komen ze bij elkaar op de koffie. Mijn vriendin heeft hier erg veel moeite mee, hij verzekerd haar constant dat ze niks te vrezen heeft, dat ze gewoon vrienden zijn en af en toe even blijkletsen maar dat ze niet voor niks uit elkaar zijn maar toch knaagt het erg aan haar. Ze heeft hier ook wel gesprekken met hem hier over gehad maar dat loopt meestal op irritatie uit omdat hij het gevoel heeft dat zij hem die vriendschap wil verbieden, en dat wil ze het liefste ook maar ja dat zou ze nooit tegen hem zeggen! Ik had al voorgesteld om misschien een ontmoeting met haar aan te gaan maar dat wil ze niet. Hij word er een beetje moe van om haar steeds te moeten vertellen dat zijn ex geen bedreiging is en dat ze hem zou moeten vertrouwen! Hebben jullie advies, of misschien ook wel zoiets meegemaakt? Tips, adviezen, goeie raad, allen van harte welkom.
Oh ja, hij is 35, zij is 33, ze wonen niet samen.
Alvast bedankt.
maandag 15 september 2008 om 13:22
Het is heel erg begrijpelijk dat na een relatie iets blijft tussen twee mensen en ze willen dan conact met elkaar maar wat met de nieuwe vriendin? Hier moet ruimte zijn voor haar en wat zij er van vindt en daar gaat het om.
Of moet het zijn stik maar we doen waar we zin in hebben.?
ja ook knuffelen. hoe normaal is het? Knufel je met meer van je vrienden? Het is gewoon niet fijn als je mannetje zich hetzelfde gedraagt tegenover zijn ex als tegenover jou. Mijn mannetje noemt zijn ex meisje. Ik heb hem gevraagd dat niet meer te doen. ik ben zijn meisje nu.
Gewoon gepaste afstand.
En vooral lekker vrienden blijven en misschien komt er ook een beetje ruimte voor de vriendschap tussen de nieuwe vriendin en de ex.
Maar in mijn geval moet de ex op de afstand staan waaar ik mij prettig bij voel. En echt waar. Ik ben niet paranoia. Heb haar geaccepteerd in het begin maar hoe zij alles aanpakken dat staat mij niet aan.Te veel geheimpjes en geslotenheid intimiteit en vertrouwelijkheid.
Gr
D
Of moet het zijn stik maar we doen waar we zin in hebben.?
ja ook knuffelen. hoe normaal is het? Knufel je met meer van je vrienden? Het is gewoon niet fijn als je mannetje zich hetzelfde gedraagt tegenover zijn ex als tegenover jou. Mijn mannetje noemt zijn ex meisje. Ik heb hem gevraagd dat niet meer te doen. ik ben zijn meisje nu.
Gewoon gepaste afstand.
En vooral lekker vrienden blijven en misschien komt er ook een beetje ruimte voor de vriendschap tussen de nieuwe vriendin en de ex.
Maar in mijn geval moet de ex op de afstand staan waaar ik mij prettig bij voel. En echt waar. Ik ben niet paranoia. Heb haar geaccepteerd in het begin maar hoe zij alles aanpakken dat staat mij niet aan.Te veel geheimpjes en geslotenheid intimiteit en vertrouwelijkheid.
Gr
D
maandag 15 september 2008 om 14:59
Ook een soort gelijk verhaal.. maar met een goede afloop! (Dus er is hoop voor deze topicers!)
Mijn huidige vriend ken ik nu bijna 2 jaar. Toen wij elkaar ontmoette was het 5 maanden uit met zijn vriendin. Nadat zij het voor de 8e (!!) keer uit had gemaakt heeft hij gezegd dat ze dit x ook echt niet terug hoefde te komen. Hij voelde zichzelf een ping-pong bal. Op de dag dat ik en mijn vriend elkaar ontmoette was hij nog bij haar geweest voor het eerst sinds die 5 maanden. Ze hebben toen gevreeen, hij omdat hij gewoon echt oud met haar had willen worden en het wilde afsluiten, zij omdat het vlees zwak is.
Dat hun breuk nog zo vers was wist ik, dus ik wist waar ik aan begon. Maar ik voelde ook dat hij ook echt voor mij koos. Ik was voor hem de bevestiging dat hij zich blind had gestaard op haar en dat hij veel liever voor mij koos.
Hoe dan ook, ze bleven wel vrienden, tenminste ze waren voornemens dat te blijven. Mijn vriend is alleen een einselganger en dus kwam al het initiatief van haar. Ook ging ze vrienden van ons bestoken om er maar achter te komen hoe het met hem was. Ik heb rationeel besloten dat ik hem die vriendschap niet wilde ontzeggen. Een relatie is op basis van vertrouwen en mijn eventuele jaloezie zag ik als mijn probleem, niets als de zijne. En dus zette ik alle poorten voor haar open. Al snel bleek dat zij door die bewuste ontmoeting en vrijpartij alsnog weer gevoelens voor m had en het voor (ja echt) 9e keer wilde proberen. (En ook nog eens de indruk had gekregen dat hij dat ook wilde). Kansloos zou je denken. En toch werd ik overstelpt door jaloezie. Ik kwam net kijken, zij hadden 4 jaar een relatie gehad, kende m beter dan ik, en hij had ook zielsveel van haar gehouden. Ik heb zo vaak op het punt gestaan om het uit te maken omdat ik dacht dat hij ook nog niet klaar was met haar en ze dat samen maar uit moesten zoeken eerst. Maar dat was puur mijn jaloezie.
Mijn vriend kan niet duidelijk zijn grenzen aangeven en het deed mij toch steeds pijn, hoe graag ik ook wilde van niet. Ik wilde graag de royale vriendin zijn en niet het jaloerse kreng. Uiteindelijk heb ik m hoe vals misschien ook, toch laten kiezen. Dit punt kwam toen ik bij hem in zou trekken en bleek dat er nog spullen van haar in de kelder stonden. Mijn spullen pasten er niet in en dus zou ik die maar op moeten slaan. Ja doei! Ik heb gedwongen hem de spullen op te laten halen door haar want anders zou ik ze persoonlijk bij het grofvuil zetten!
Ze kwam ze wel ff halen.... Ik heb toen wel gezegd dat ik het zou vertikken om daarvoor weg te gaan. NIet omdat ik hem niet vertrouwde, maar gewoon omdat ik haar wilde zien. Zodat "mijn radar" zoals eerder in dit topic besproken zou voelen of het echt foute boel was. Mijn vriend was bang dat ze dat niet zou trekken omdat ze echt nog niet klaar met m was.. en dat bewijs werd ook geleverd. Mijn vriend heeft uiteindelijk gebeld dat ik nu bij hem woonde dus dat ze er wel rekening mee moest houden mij ook te gaan zien. Op de bewuste dag stond alleen haar moeder voor de deur. Hoe zielig. Sindsdien is het stil en mijn vriend neemt ook geen initiatief meer (deels op mijn verzoek).
Via vrienden heb ik nu gehoord dat ze ons met rust laat omdat ze nu zeker weet dat hij echt voor mij gekozen heeft. Ik heb namelijk wat zij al die tijd wilde: we wonen samen. Het feit dat hij dat met haar nooit heeft aangedurfd en met mij binnen een jaar was genoeg bevestiging.... ook voor mij inmiddels.
Ik voel me wel eens schuldig omdat ik soms nog het idee heb dat ik mijn vriend iets ontzeg wat ik m aan de andere kant ook zou moeten kunnen gunnen, maar het heeft er wel voor gezorgd dat de ex uit het beeld is en ik me weer fijn voel.
Mijn vriend zegt wel eens dat ik me niet schuldig hoef te voelen en dat je als vriendin ook mag eisen dat je op nummer 1 komt en niet op 2! En zo is het dan ook weer net! Ik zal ex-contacten in zulk mate als in deze topic beschreven dus ook nooit "zomaar" accepteren. Als je vriend je niet op 1 zet, dan is hij het niet waard.
Valkuil van mij was dat ik door mijn jaloezie ook echt niet zag dat mijn vriend mij heus wel op één had staan en dus werd hij af en toe ook gek van mijn gezeur! Let daar wel op, want het zou zonde zijn als je eigen relatie stuk zou lopen, niet door de ex, maar door je eigen jaoerse gedrag (zeker als het misplaatst zou zijn).
Mijn huidige vriend ken ik nu bijna 2 jaar. Toen wij elkaar ontmoette was het 5 maanden uit met zijn vriendin. Nadat zij het voor de 8e (!!) keer uit had gemaakt heeft hij gezegd dat ze dit x ook echt niet terug hoefde te komen. Hij voelde zichzelf een ping-pong bal. Op de dag dat ik en mijn vriend elkaar ontmoette was hij nog bij haar geweest voor het eerst sinds die 5 maanden. Ze hebben toen gevreeen, hij omdat hij gewoon echt oud met haar had willen worden en het wilde afsluiten, zij omdat het vlees zwak is.
Dat hun breuk nog zo vers was wist ik, dus ik wist waar ik aan begon. Maar ik voelde ook dat hij ook echt voor mij koos. Ik was voor hem de bevestiging dat hij zich blind had gestaard op haar en dat hij veel liever voor mij koos.
Hoe dan ook, ze bleven wel vrienden, tenminste ze waren voornemens dat te blijven. Mijn vriend is alleen een einselganger en dus kwam al het initiatief van haar. Ook ging ze vrienden van ons bestoken om er maar achter te komen hoe het met hem was. Ik heb rationeel besloten dat ik hem die vriendschap niet wilde ontzeggen. Een relatie is op basis van vertrouwen en mijn eventuele jaloezie zag ik als mijn probleem, niets als de zijne. En dus zette ik alle poorten voor haar open. Al snel bleek dat zij door die bewuste ontmoeting en vrijpartij alsnog weer gevoelens voor m had en het voor (ja echt) 9e keer wilde proberen. (En ook nog eens de indruk had gekregen dat hij dat ook wilde). Kansloos zou je denken. En toch werd ik overstelpt door jaloezie. Ik kwam net kijken, zij hadden 4 jaar een relatie gehad, kende m beter dan ik, en hij had ook zielsveel van haar gehouden. Ik heb zo vaak op het punt gestaan om het uit te maken omdat ik dacht dat hij ook nog niet klaar was met haar en ze dat samen maar uit moesten zoeken eerst. Maar dat was puur mijn jaloezie.
Mijn vriend kan niet duidelijk zijn grenzen aangeven en het deed mij toch steeds pijn, hoe graag ik ook wilde van niet. Ik wilde graag de royale vriendin zijn en niet het jaloerse kreng. Uiteindelijk heb ik m hoe vals misschien ook, toch laten kiezen. Dit punt kwam toen ik bij hem in zou trekken en bleek dat er nog spullen van haar in de kelder stonden. Mijn spullen pasten er niet in en dus zou ik die maar op moeten slaan. Ja doei! Ik heb gedwongen hem de spullen op te laten halen door haar want anders zou ik ze persoonlijk bij het grofvuil zetten!
Ze kwam ze wel ff halen.... Ik heb toen wel gezegd dat ik het zou vertikken om daarvoor weg te gaan. NIet omdat ik hem niet vertrouwde, maar gewoon omdat ik haar wilde zien. Zodat "mijn radar" zoals eerder in dit topic besproken zou voelen of het echt foute boel was. Mijn vriend was bang dat ze dat niet zou trekken omdat ze echt nog niet klaar met m was.. en dat bewijs werd ook geleverd. Mijn vriend heeft uiteindelijk gebeld dat ik nu bij hem woonde dus dat ze er wel rekening mee moest houden mij ook te gaan zien. Op de bewuste dag stond alleen haar moeder voor de deur. Hoe zielig. Sindsdien is het stil en mijn vriend neemt ook geen initiatief meer (deels op mijn verzoek).
Via vrienden heb ik nu gehoord dat ze ons met rust laat omdat ze nu zeker weet dat hij echt voor mij gekozen heeft. Ik heb namelijk wat zij al die tijd wilde: we wonen samen. Het feit dat hij dat met haar nooit heeft aangedurfd en met mij binnen een jaar was genoeg bevestiging.... ook voor mij inmiddels.
Ik voel me wel eens schuldig omdat ik soms nog het idee heb dat ik mijn vriend iets ontzeg wat ik m aan de andere kant ook zou moeten kunnen gunnen, maar het heeft er wel voor gezorgd dat de ex uit het beeld is en ik me weer fijn voel.
Mijn vriend zegt wel eens dat ik me niet schuldig hoef te voelen en dat je als vriendin ook mag eisen dat je op nummer 1 komt en niet op 2! En zo is het dan ook weer net! Ik zal ex-contacten in zulk mate als in deze topic beschreven dus ook nooit "zomaar" accepteren. Als je vriend je niet op 1 zet, dan is hij het niet waard.
Valkuil van mij was dat ik door mijn jaloezie ook echt niet zag dat mijn vriend mij heus wel op één had staan en dus werd hij af en toe ook gek van mijn gezeur! Let daar wel op, want het zou zonde zijn als je eigen relatie stuk zou lopen, niet door de ex, maar door je eigen jaoerse gedrag (zeker als het misplaatst zou zijn).
maandag 15 september 2008 om 20:27
Mijn vriend ziet zijn ex nog steeds, na 4 jaar heb ik haar nog nooit gezien. Ik vraag me ook af of ze wel eens benieuwd is naar me. Ik vond het in het begin heel moeilijk, hun contact. Op een gegeven moment heb ik me er overheen gezet en een kaartje gestuurd. Geen reactie. Een smsje. Geen reactie. Ik was een keer de sleutels kwijt van ons huis, zij had nog een sleutel want die had ze gekregen van mijn vriend. Via mijn vriend gingen we communiceren, vriend was in Duitsland op werkbezoek. Uiteindelijk heeft ze via mijn vriend laten weten de sleutel bij een winkel achter te laten, zodat ik die kon halen zonder haar te zien. Ik werd alleen maar achterdochtiger, en vind het heel vervelend.
Inmiddels ziet vriend zijn ex dus nog steeds. Als ik me wel eens vervelend voel daarover, zegt hij dat hij me al vanaf het begin heeft gezegd dat hij zijn ex zou blijven zien. Als ik vervolgens huil, of zeg dat ik het daar moeilijk mee heb, zegt hij 'gewoon' dat ik goed moet nadenken of ik onze relatie wel wil. Dat doen dan heel erg pijn, ondanks dat we het verder zo goed en fijn hebben samen.
Hoe zien jullie dit?
Inmiddels ziet vriend zijn ex dus nog steeds. Als ik me wel eens vervelend voel daarover, zegt hij dat hij me al vanaf het begin heeft gezegd dat hij zijn ex zou blijven zien. Als ik vervolgens huil, of zeg dat ik het daar moeilijk mee heb, zegt hij 'gewoon' dat ik goed moet nadenken of ik onze relatie wel wil. Dat doen dan heel erg pijn, ondanks dat we het verder zo goed en fijn hebben samen.
Hoe zien jullie dit?
maandag 15 september 2008 om 20:35
Leuk hoor, al die mensen die na hun relatie dan nog vrienden blijven met hun ex. Het zal ook allemaal wel normaal zijn enzo en ook moeten kunnen. Maar ondertussen begrijp ik heeeeel goed dat het voor de nieuwe partners soms knap onzeker en jaloersmakend kan zijn. Ik voelde me zelf in mijn relatie in het begin ook best onzeker, het stormde en het woedde soms zo tussen ons, de emoties liepen af en toe hoog op etc. En dan zit je niet te wachten op die ex met wie hij zo'n goede verstandhouding heeft en bij wie hij zich zo op zijn gemak voelt en met wie hij dezelfde smaak deelt qua muziek etc. weet ik veel.
Nou heb ik zelf nooit de behoefte gevoeld om contact te houden met een ex, ik was altijd blij dat ik ervan af was. Maar nee, het is niet raar als je er moeite mee hebt, met de ex. Relaties kunnen je soms onzeker maken. Of je het moet verbieden; nee, dat kan niet denk ik. Maar jij moet wel het gevoel hebben nummer 1 te zijn, de absolute nummer 1. En mettertijd zal de onzekerheid over de ex wegebben als het goed is...maar je vriendin is niet gek hoor, dat ze zich zo voelt.
Nou heb ik zelf nooit de behoefte gevoeld om contact te houden met een ex, ik was altijd blij dat ik ervan af was. Maar nee, het is niet raar als je er moeite mee hebt, met de ex. Relaties kunnen je soms onzeker maken. Of je het moet verbieden; nee, dat kan niet denk ik. Maar jij moet wel het gevoel hebben nummer 1 te zijn, de absolute nummer 1. En mettertijd zal de onzekerheid over de ex wegebben als het goed is...maar je vriendin is niet gek hoor, dat ze zich zo voelt.
maandag 15 september 2008 om 20:37
EmmaAurora, wat doet die ex raar zeg. Als ze met jouw vriend om wil blijven gaan dan moet ze jou ook respect tonen en niet zo kinderachtig doen. Waarom zou ze jou zo negeren, dan heeft ze het er toch moeilijk mee op de een of andere manier. Onbegrijpelijk dit, echt. En jouw vriend maar tegen jou zeggen dat je het wist enzo..de rollen zouden eens omgedraaid moeten zijn. Echt waar.
maandag 15 september 2008 om 20:43
Hey Vicky,
Ik vind het ook heel vervelend. Maar kennelijk heeft ze depressieve buien, en heeft ze niet snel aansluiting met andere mensen, omdat ze volgens mijn ex een hoop mensen niet de moeite waard vindt.
Heel lastig, ze kennen elkaar ook zo goed, zo'n 20 jaar nu, waarvan 12 getrouwd geweest. Ik ben ervan bewust dat zo'n lange tijd een vriendschap oplevert, maar de manier waarop het gaat vind ik heel naar. En mijn vriend heeft beloofd bij de scheiding voor haar te blijven zorgen, in de vorm van alimentatie en vriendschap.
Ik vind het ook heel vervelend. Maar kennelijk heeft ze depressieve buien, en heeft ze niet snel aansluiting met andere mensen, omdat ze volgens mijn ex een hoop mensen niet de moeite waard vindt.
Heel lastig, ze kennen elkaar ook zo goed, zo'n 20 jaar nu, waarvan 12 getrouwd geweest. Ik ben ervan bewust dat zo'n lange tijd een vriendschap oplevert, maar de manier waarop het gaat vind ik heel naar. En mijn vriend heeft beloofd bij de scheiding voor haar te blijven zorgen, in de vorm van alimentatie en vriendschap.
dinsdag 16 september 2008 om 10:12
hallo Ruzini,
het is idd een opbeurend verhaaltje. Ik hoop dat het bij ons ook zo gaat lopen.
Ik kom bij mijn vriend niets te kort en voel zijn liefde maar heb moeite met die onafgebroken liefigheidjes voor elkaar. Hij noemt haar meisje want zij heeft hekel aan eigen naam. Mischien gaat hij haar schatje noemen. echt ik vind het maar zwaar om mee om te gaan. ik wil niet tegen hem zeuren want het resultaat is averrechts. Ik weet dat het deels mijn jaloersheid kan zijn. Maar in het begin had ik daar geen problemen mee. ik kreeg er pas problemen mee toen zij minder ver naast hem bleek te staan dan ik dacht. en toen ze maar steeds verborgen bleef, en toen er steeds die smsjes binnen kwamen toen wij samen op vakantie waren voor de eerste keer.
ik wil graag normaal om kunnen gaan met zijn ex maar ik moet het gevoel hebben dat ik welkom ben in dat contact. Nu voel ik mij buitengsloten, heb geen inzicht in hoe diep die relatie is en
hoe ik mij moet opstellen. wat haar plaats is en wat de mijne is.
En eigenlijk vind ik dat partners gewoon open naar elkaar moeten zijn en bij dit soort gevoelige onderwerpen helemaal.
gr
d
het is idd een opbeurend verhaaltje. Ik hoop dat het bij ons ook zo gaat lopen.
Ik kom bij mijn vriend niets te kort en voel zijn liefde maar heb moeite met die onafgebroken liefigheidjes voor elkaar. Hij noemt haar meisje want zij heeft hekel aan eigen naam. Mischien gaat hij haar schatje noemen. echt ik vind het maar zwaar om mee om te gaan. ik wil niet tegen hem zeuren want het resultaat is averrechts. Ik weet dat het deels mijn jaloersheid kan zijn. Maar in het begin had ik daar geen problemen mee. ik kreeg er pas problemen mee toen zij minder ver naast hem bleek te staan dan ik dacht. en toen ze maar steeds verborgen bleef, en toen er steeds die smsjes binnen kwamen toen wij samen op vakantie waren voor de eerste keer.
ik wil graag normaal om kunnen gaan met zijn ex maar ik moet het gevoel hebben dat ik welkom ben in dat contact. Nu voel ik mij buitengsloten, heb geen inzicht in hoe diep die relatie is en
hoe ik mij moet opstellen. wat haar plaats is en wat de mijne is.
En eigenlijk vind ik dat partners gewoon open naar elkaar moeten zijn en bij dit soort gevoelige onderwerpen helemaal.
gr
d
dinsdag 16 september 2008 om 17:43
Precies. En jij zou moeten weten wat je plaats is. En daar kan je vriend voor zorgen. Je kan hem dus echt aanspreken op zijn gedrag! Het is niet o.k. wat hij doet. Het is voor jou een grens. Jij hoort op één te staan en niemand anders. Soms kan je door jaloezie (zoals bij mij deels) het gevoel hebben dat je niet op één staat, dan zie je het niet meer, maar dat wil niet zeggen dat het ook andersom kan zijn. Je kan je vriend er best op aanspreken dat jij je niet op één voelt staan en dat hij daar toch echt zijn verantwoordelijkheid in heeft te nemen. Liefde is een werkwoord... Dat betekent dat je soms dingen moet doen of juist laten voor de ander. Dat geldt ook voor hem. Hij zorgt er feitelijk voor dat jij je klote voelt en dat heeft niets met jaloezie te maken. Bovendien is dat een gezond gevoel hoor jaloezie, er zou iets helemaal niet kloppen met je relatie als je dat niet zou voelen....
dinsdag 16 september 2008 om 20:25
dania, ik heb ooit zo`n relatie gehad en uiteindelijk verbroken. er klopte echt niets van. hij had een ex die ik niet mocht zien, andere vriendinnen die verborgen bleven enz. ik moest hem maar vertrouwen op zijn woord. nog nooit heb ik in een relatie gemerkt aan mezelf dat ik hem wilde controleren en bij hem wilde ik dat wel...gewoon omdat er iets was en ik kon mijn vinger er niet opleggen. hij werd kwaad nadat ik hem controleerde en dan vertelde wat mijn bevindingen waren. overal verzon hij een verhaaltje voor wat zo logisch in elkaar stak dat ik het aannam, toch bleef dat rare gevoel en dat stemmetje en na een jaar was ik het zo zat dat ik er een punt achter gezet heb. ik ging twijfelen aan mezelf en mijn intuitie. dacht dat ik het zelf wel verkeerd zag....niet dus. heb nu een relatie en woon samen met iemand die ik vanaf moment 1 zo vertrouw dat ik hem nog nooit gecontroleerd heb.
zelfs mijn ex waar ik nog wel goed mee omga heb ik altijd gewoon vertrouwd. daarom wist ik dat ik geen wantrouwend persoon ben en lag het dus echt aan zijn gedrag. daarom weet ik dus ook hoe anders een relatie kan zijn waarbij je allebei zo op je gemakt bent dat je totaal jezelf kan zijn zonder een spoortje van twijfel en onzekerheid.
zelfs mijn ex waar ik nog wel goed mee omga heb ik altijd gewoon vertrouwd. daarom wist ik dat ik geen wantrouwend persoon ben en lag het dus echt aan zijn gedrag. daarom weet ik dus ook hoe anders een relatie kan zijn waarbij je allebei zo op je gemakt bent dat je totaal jezelf kan zijn zonder een spoortje van twijfel en onzekerheid.
donderdag 18 september 2008 om 10:50
donderdag 18 september 2008 om 12:34
