Hoeveel échte vriend(inn)en heb jij?

Mijn broer en mijn vriend zijn m'n beste maatjes. Daarnaast nog 3 echt goede vriendinnen en een stuk of 5 leuke vriendinnen om iets gezelligs mee te doen. Ik heb ook nog 3 (mannelijke) vrienden. Al deze mensen bij elkaar is ook een soort vriendenploeg, varieert een beetje wie er bij zijn. En daarnaast heb ik erg goed contact met de zusjes van m'n vriend en hun aanhang, en de vriendin van m'n broer. Ik zou ook echt niet meer vrienden willen, want ik heb nu amper tijd om regelmatig met iedereen af te spreken.

man en ik zitten in een heel hechte, grote vriendengroep. We kennen elkaar allemaal minimaal 18 jaar en sommigen langer, iedereen is ook onderling bevriend/getrouwd/verbonden met elkaar.



De hele groep is zo maar even 40, 45 man sterk.



De echt naaste vrienden, dat zijn 5 vriendinnen en 5 vrienden, die zien we meermalen per week.

quote:elninjoo schreef op 23 september 2008 @ 09:51:

[...]



In mijn vriendenkring heb ik niemand die close met broer of zus is, dus het verlangen naar 'n sibling heb ik daardoor ook niet gekregen als enig kind. Het scheelt me vooral nutteloze vervelende verplichtingen als ik 't zo bij anderen zie.Ik zie het ook veel om me heen; mensen die eigenlijk niks met hun broers of zussen hebben, behalve dan dat het familie is en je bij elkaar op verjaardagsvisitie gaat. Hier kan ik me helemaal niks bij voorstellen. Mijn broer is mijn allerbeste vriend, eigenlijk kan ik het niet eens vriend noemen, want het is veel meer dan dat. Hij is de enige waarvan ik 100% zeker weet dat hij er op mijn 80e nog altijd voor me zal zijn (als ie er dan nog is ). We weten alles van elkaar, kennen elkaar door en door en spreken elkaar elke dag. We hebben ook een bedrijf samen, dus ja.. Voor mij dus absoluut niet een vervelende verplichting die broer van mij

Mijn zussen, ik heb er 3, zijn ook echt mijn allerbeste vriendinnen. Dat gaat veel dieper dan andere vriendinnen. We zien elkaar ook heel vaak, en doen bijna alles samen. En ik kan bijna met zekerheid zeggen dat we geen geheimen voor elkaar hebben. We hebben allevier dezelfde tattoo. Zij mogen mij ALTIJD snachts bellen. Wat ze ook doen. Al is het om een stom ding haha. Bijvoorbeeld als ik niet mee ben met stappen. Dan word ik in de nacht gebeld dat ze me zo missen, maar dat het wel leuk is haha. Ik vind dat dus echt niet erg.

We zijn gewoon een vier eenheid! En ik ben er gelukkig mee.



Mijn beste vriend belt mij trouwens ook vaak snachts. Hij werkt vaak tot heel laat, en denkt dat iedereen in de nacht leeft hahah. Hij vraagt dan ook rustig of hij een kopje thee zal komen drinken. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het van hem ook niet erg vind. Als ik echt geen zin hem dan neem ik mijn telefoon niet op, en dat weet hij ook.

quote:elninjoo schreef op 22 september 2008 @ 23:48:

[...]



Wat kan jij daar aan verhelpen? Indien jij in die situatie zat zou jij dan de nachtrust van 'n vriendin verstoren, terwijl je weet dat ze het toch niet voor jou kan oplossen?



Nee, ik kan het misschien niet voor haar oplossen nee. Maar ik kan wel luisteren en proberen om mee naar een oplossing te zoeken. Dat is wat vrienden doen, toch?





[...]



Als je vrienden zo dicht bij je in de buurt wonen dan is dat 'n optie als je toch al wakker bent gebeld en als je zelf niet gedronken hebt die avond, maar ik zou als ie nuchter is toch zeggen dat ie de volgende keer 'n taxi moet nemen.



Ik zou het mezelf nooit vergeven als ik zeg "Neem maar een taxi" en weer ga slapen, waarna hij toch in zijn auto stapt en misschien wel zichzelf of een ander verwond. Dan maar liever wat minder slaap hoor.

Dat is waar vrienden voor zijn, in mijn ogen.



Kortom, geen echte redenen om 'n ander uit bed te bellen. Heb 't nog nooit meegemaakt dat iemand dit bij mij deed en ik heb nog nooit de behoefte gevoeld om het bij 'n ander te doen. Dan zou ik me behalve kut ook nog schuldig voelen dat ik die ander z'n nachtrust ontneem.

Maar echte vriendschap is...je nooit schuldig hoeven te voelen



Ben wel 'n keer om 3 uur 's nachts gebeld door de alarmcentrale omdat het alarm bij ons op 't bedrijf was afgegaan. Ze konden niemand bereiken die in de buurt woonde, dus belden ze mij. Ik heb ze toen gezegd dat ze de politie maar moesten bellen en dat ik echt niet midden in de nacht naar daar zou gaan rijden. Als er zou zijn ingebroken zouden de vogels tenslotte toch allang gevlogen zijn. Had geen zin om slaapdronken in de auto te stappen voor Jan Lul omdat ze de politie alleen willen laten komen als er ook iemand van kantoor bij is. Wat 'n kul. Het bleek vals alarm trouwens.Ja, kijk, daarvoor zouden ze mij ook niet uit mijn bed moeten bellen. Ik werk 's nachts niet. Klaar. Maar mijn werk is ook geen vriend

Revivel Ik ben er ook echt heel gelukkig mee! Wat jij al eerder zei over je broer heb ik ook met mijn zussen. Ze zijn er gewoon altijd voor mij. Al ben ik weken bloedchagerijnig. Het gaat gewoon net een stap verder als met vriendinnen. Ook al zijn mijn vriendinnen ook top!



Wat ik met zussen ook merk is dat ze altijd de waarheid zeggen. Dat is niet altijd leuk haha. Bijvoorbeeld als je met een nieuwe kapsel aankomt. Zussen zeggen eerlijk en direct dat het geen gezicht is.(als dat ook echt zo is) Terwijl een vriendin het meestal wat vriendelijker brengt. Ik vraag dan ook altijd advies aan mijn zussen, en zij aan mij haha.



Maar ik besef mij wel dat het niet bij iedereen zo gaat die zussen of broers hebben. Ik kan me er alleen niks bij voorstellen. Ik zie ons echt eindigen in het bejaardetehuis.

Ik bedoel trouwens niet dat mijn vriendinnen niet eerlijk zijn, maar het is toch anders. Op een minder directe manier.

Ik heb drie echte vriendinnen en 1 echte vriend (in de zin van er altijd voor elkaar zijn, ups en downs kunnen delen, zelfde humor, oeverloos kunnen kletsen maar ook mogen zwijgen.)

Daarnaast dan een groep mensen waarmee ik wel gedeelde interesses heb (hobby's, sport, shoppen, etc.) maar niet de "ultieme klik", kan het goed met ze vinden maar het mist dat beetje extra voor mij om ze als echte vriend(in) te rekenen.

En tot slot nog de kennissen, mensen waar je een gezellige tijd mee doorbrengt op het moment dat je ze weer eens tegenkomt maar als je elkaar twee maand niet ziet valt het je ook niet echt op.

Ik heb helaas geen broers of zussen dus die band heb ik dan weer niet, heb trouwens wel hele fijne ouders maar goed, da's toch anders (hoewel ik ook met gemak uren met m'n moeder aan de telefoon kan hangen )

Hoi hoi,



Ik ben al heel lang lid van Viva Forum maar lees eigenlijk alleen maar mee...

Dit vond ik wel een topic om op te reageren omdat het een onderwerp is die mij al een paar weken bezighoud:

Hoeveel ECHTE vriendinnen heb ik?

De laatste tijd ben ik een beetje aan het twijfelen.

Er zijn 2 vriendinnen die heb ik al jaren,1 daarvan is heel erg veranderd de laatste tijd ze heeft een heel goed hart maar zij heeft nu erg andere intresses die botsen met de mijne.Ik weet niet goed wat ik ermee aan moet.(er zit nogal een verhaal aan vast)Zij is wel iemand die ik snachts kan bellen en er echt voor me is als ik iemand nodig heb om mee te praten.Ze weet heel veel over mij en ik ook over haar.

De ander staat eigenlijk ook altijd voor me klaar alleen word ik nogal al moe van haar leefstijl en heb ik het idee dat ze mijn persoonlijke dingen ook met andere vriendinnen deelt en dat vind ik not done.



Dan heb ik nog 2 zussen waar ik heel erg veel mee deel en mijn zussen nemen mij om wie ik ben,staan te alle tijde voor mij klaar ook al heb ik iets ongeloofelijks doms gedaan,zij veroordelen mij niet.Zij zijn heel erg belangrijk voor mij en zou een leven zonder hun niet kunnen voorstellen.We doen gekke leuke dingen en we huilen samen.



Dan heb ik nog een paar die ik in de categorie kennissen heb gestopt.Waarvan ik dacht dat het vriendschap was maar zodra ik ze nodig had waren ze nergens.Daar kan je af en toe lol mee hebben,stappen,1x in de zoveel tijd mee afspreken..



Wat versta je onder vriendschap??

Wat mag je verwachten?Verwachten we soms teveel??

Soms zou ik weleens willen dat mensen in het echt net zo openhartig waren als op een forum.

Want ik zie op fora altijd genoeg reacties waar ik me ik kan vinden en het valt me op dat veel mensen over zaken hetzelfde denken.



Maar in het echt gaan gesprekken soms zo snel over op oppervlakkigheid, en ik heb het gevoel dat je mensen nooit helemaal leert kennen.

Ik heb soms het idee dat diepgaande contacten leggen veel beter zou kunnen als mensen een beetje meer openhartig zijn.



*Vaag*

quote:Arthemis schreef op 24 september 2008 @ 10:52:

Maar in het echt gaan gesprekken soms zo snel over op oppervlakkigheid, en ik heb het gevoel dat je mensen nooit helemaal leert kennen.

Ik heb soms het idee dat diepgaande contacten leggen veel beter zou kunnen als mensen een beetje meer openhartig zijn.

Mijn huidige goede vrienden/dinnen heb ik tijdens reizen ontmoet. Als je aan de andere kant van de wereld 3-4 weken met mensen optrekt die je voorheen niet kende en die je ook niet hoeft terug te zien na de reis als je niet wil, kun je net zo openhartig tegen elkaar zijn als op forums. Uiteindelijk ontstaan er dan toch blijvende gezellige contacten en zelfs goede vriendschappen die vanuit 'n heel andere basis zijn gestart dan wanneer je elkaar hier bij de lokale sportschool tegenkomt bijv.

Momenteel heb ik niet echt veel vriendinnen. Er is 1 meid die mijn collega is geweest waar ik momenteel (na een periode van minder contact) weer meer mee omga. Tis niet zo dat we elkaar dag en nacht kunnen bellen, maar we kunnen wel van alles aan elkaar kwijt.



Door de jaren heen ben ik redelijk wat keren op me muil gegaan wat betreft vriendschappen, waardoor ik het lastig vind mensen snel te vertrouwen met mn ziel en zaligheid. En dat vind ik soms best jammer. Heb voorheen ook beste vriendinnen gehad, maar dat verwaterd uiteindelijk of ze blijken toch niet helemaal te zijn zoals ze zich voordoen. Erg jammer.



Daarnaast vind ik het ook moeilijk om vriend(innen) te 'zoeken'. Via het werk kom ik natuurlijk in aanraking met mensen, maar dat blijft vaak toch meer puur en alleen werk gerelateerd.



Ik red het prima met me gezinnetje en de paar mensen om me heen die ik bijna als vrienden beschouw, maar toch vind ik het soms erg jammer niet een beste vriendin of zow te hebben.

Mijn man is mijn beste vriend(in); als ik in zak en as zit is hij diegene met wie ik praat. Daarna komen mijn ouders. En mijn broers kan ik ook bellen.



Ik heb één goede vriendin met wie ik al jaren bevriend ben, en alhoewel we elkaar zeker in nood zouden helpen, richten we ons beiden eerst tot onze partner en/of familie in het geval van crisis. Zo zitten we gelukkig beiden in elkaar, dus dat werkt voor ons beiden. We wonen een eind van elkaar en zien elkaar dus niet heel vaak.



Daarnaast heb ik nog een 5-tal 'gewone' vriendinnen met wie ik om de zoveel tijd afspreek; mensen waarin ik geinteresseerd ben hoe het met ze gaat en zij in mij, en met wie ik leuke dingen onderneem, maar ook - afgezien van misschien 1 (andere 4 is een groepje) - minder leuke dingen kan bespreken, maar die niet mijn dagelijkse reilen en zeilen weten. Dat is prima; het is altijd leuk om ze weer te zien.



En verder heb ik nog een 4-tal kennissen, o.a. collega's met wie ik wel eens wat onderneem of buiten het werk zie. Deze kennissen wonen - in tegenstelling tot familie en vrienden - wel in dezelfde stad, dus als ik bijvoorbeeld een keer vervoer nodig heb kan ik bij deze mensen terecht.



Manlief heeft één vriend en één vriendin/kennis, en nog zijn broer en schoonzus, waar ik het gelukkig ook goed mee kan vinden. Met broer/schoonzus hebben we eigenlijk nog het vaakst contact, omdat die dichtbij wonen.



In het verleden heb ik het weleens moeilijk gevonden dat ik geen 'beste vriendin' heb, in die zin van iemand met wie je alles deelt, en veel ziet, die in de buurt woont, die even een bakje thee komt halen, etc. Maar daar heb ik me bij neergelegd. Aan de ene kant zou me dat heel leuk lijken, maar aan de andere kant ook weer niet, aangezien ik niet de persoon er naar ben voor veel contactmomenten en veel tijd voor mezelf nodig heb. Het is ook iets dat door de buitenwereld als norm wordt gezet; als je geen beste vriendin hebt, of niet veel vrienden, dan zou je zielig of sneu zijn. Dat heb ik gelukkig een tijdje geleden laten varen.

Ik heb 1 echte beste vriendin, hoewel ze in het buitenland woont ze we met hart en ziel voor elkaar klaar, ook al is het vooral over de telefoon of op MSN. Het enige obstakel in onze vriendschap is dat zij geen kinderen kan krijgen, en ik er twee heb( waar ze echt wel dol op is). Ik praat met haar wel over mijn kinderen, maar ik vertel het niet als ik ze erg moeilijk vind op dat moment. Dat lijkt me dan zo ondankbaar overkomen ofzo. Dit weet ze overigens wel, dat ik dat niet goed met haar kan delen, en dat vindt ze jammer, dus dat probeer ik nu meer te doen.



Mijn andere beste vriendin is mijn zusje, 2 jaar jonger dan ik, en tot we uit huis gingen altijd ruzie, maar vanaf dat moment echte vriendinnen. Ik heb nog 2 broertjes en een zusje, en zij en hun partners staan altijd voor me klaar.



Dan heb ik nog 1 goede vriendin waarmee ik eigenlijk ook alles bespreek en regelmatig zie, maar onze levens verschillen heel erg, en dat is soms lastig.

Samen met mijn man heb ik goed contact met 2 stellen in onze straat. Daar vertel ik lang niet alles aan, maar we staan wel altijd voor elkaar klaar.



Vroeger had ik een grote groep vrienden/kennissen, maar ik merk dat ik geen zin meer heb om daar veel tijd in te investeren.



Mijn man heeft 10 goede vrienden, en veel collega's waar hij echt mee bevriend is. Voor mij zijn zij en hun aanhang goede kennissen, erg gezellig om mee om te gaan, maar zeker geen vrienden.

Ik heb 4 échte vriendinnen,we kennen elkaar al zo'n 24 jaar ongeveer. Ik geloof niet dat dat veranderd {maar zeg nooit nooit!!}

En verder denk dat je in elke nieuwe fase/werksituatie etc.

mensen ontmoet die dan op dat moment iets bij je raken of waarin jij je herkent,maar dat dan ook weer even zo gauw kan veranderen.

Eerst vond ik dat jammer,maar onlangs is er van alles gebeurd in mijn familiekring en ben nu bezig de balans op te maken..

met de kerstperiode zal ik niet zoveel kaartjes meer versturen als voorgaande jaren....