Kinderen
alle pijlers
Hoe lang laten huilen?
maandag 29 september 2008 om 14:23
Mijn vraag is kort en simpel:
Hoe lang kun je een baby 'verantwoord' laten huilen?
Mijn jongste zoon is nu bijna 5 maanden oud. Hij is een enorme vrolijkerd, maar kan al een tijdje niet meer zo goed zelf in slaap vallen. Aan de borst valt hij regelmatig in slaap en dan kan ik hem daarna zonder problemen in zijn bedje leggen. Als ik hem echter wakker maar moe in zijn bed leg, huilt hij rustig een uur door. Soms valt hij dan alsnog in slaap en andere keren niet. Meestal komt het doordat ik het met mijn moederhart niet volhoud om hem zo tekeer te horen gaan.
Dus, wat vinden jullie? Hoe lang mag een baby huilen?
(Ik heb veel positieve ervaring met inbakeren, maar heb echt geen zin om weer aan de slag te gaan met die ellendige doeken om over een paar maanden weer van voren af aan te beginnen. Iemand tips?)
Hoe lang kun je een baby 'verantwoord' laten huilen?
Mijn jongste zoon is nu bijna 5 maanden oud. Hij is een enorme vrolijkerd, maar kan al een tijdje niet meer zo goed zelf in slaap vallen. Aan de borst valt hij regelmatig in slaap en dan kan ik hem daarna zonder problemen in zijn bedje leggen. Als ik hem echter wakker maar moe in zijn bed leg, huilt hij rustig een uur door. Soms valt hij dan alsnog in slaap en andere keren niet. Meestal komt het doordat ik het met mijn moederhart niet volhoud om hem zo tekeer te horen gaan.
Dus, wat vinden jullie? Hoe lang mag een baby huilen?
(Ik heb veel positieve ervaring met inbakeren, maar heb echt geen zin om weer aan de slag te gaan met die ellendige doeken om over een paar maanden weer van voren af aan te beginnen. Iemand tips?)
maandag 29 september 2008 om 15:44
Nog los van dat ze echt geen ritme hébben, Zwieb.
Maar inderdaad: je moet de tering naar de nering zetten. Ik bood wel regelmaat aan, maar ben daar ook altijd flexibel in geweest. Met een krijsend jankkind dat zichzelf alleen maar totaal kan overstrekken van de buikpijn (zo bleek later), dan leer je het wel, dat veiligheid bieden belangrijker is dan je eigen kalender (of dan je eigen studie zelfs maar). Dit is haar basis, die nu gelegd wordt. Hier moet ze haar hele leven op voort. Daar investeer ik liever iets teveel in dan te weinig.
Maar inderdaad: je moet de tering naar de nering zetten. Ik bood wel regelmaat aan, maar ben daar ook altijd flexibel in geweest. Met een krijsend jankkind dat zichzelf alleen maar totaal kan overstrekken van de buikpijn (zo bleek later), dan leer je het wel, dat veiligheid bieden belangrijker is dan je eigen kalender (of dan je eigen studie zelfs maar). Dit is haar basis, die nu gelegd wordt. Hier moet ze haar hele leven op voort. Daar investeer ik liever iets teveel in dan te weinig.
maandag 29 september 2008 om 15:44
Utah, als je zoontje huilen nodig heeft om in slaap te vallen dan verstoor je dat misschien inderdaad. Maar een uur is wel erg lang om nodig te hebben om in slaap te vallen.
Wij proberen hier zo veel mogelijk de routine drinken - tijdje wakker zijn - slapen en weer van voren af aan in stand te houden. Toen we daarmee begonnen voelde het vreselijk gekunsteld. Nu, een paar weken later, is het gewoon gewoon en voor iedereen lekker duidelijk. Minismollie drinkt, na het drinken zit ze bij papa of mama of in de wipper of in de box. Als ze begint te geeuwen of in haar oogjes te wrijven kijken we het nog eventjes aan, 2e geeuwtje is de "cue": Naar bed! Soms slaapt ze lang, soms slaapt ze kort maar de routine is hetzelfde. In het begin was het in bed leggen al aanleiding tot dikke tranen, nu gaat ze vrolijk in haar bedje liggen en gewoon lekker slapen.
Wij proberen hier zo veel mogelijk de routine drinken - tijdje wakker zijn - slapen en weer van voren af aan in stand te houden. Toen we daarmee begonnen voelde het vreselijk gekunsteld. Nu, een paar weken later, is het gewoon gewoon en voor iedereen lekker duidelijk. Minismollie drinkt, na het drinken zit ze bij papa of mama of in de wipper of in de box. Als ze begint te geeuwen of in haar oogjes te wrijven kijken we het nog eventjes aan, 2e geeuwtje is de "cue": Naar bed! Soms slaapt ze lang, soms slaapt ze kort maar de routine is hetzelfde. In het begin was het in bed leggen al aanleiding tot dikke tranen, nu gaat ze vrolijk in haar bedje liggen en gewoon lekker slapen.
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
maandag 29 september 2008 om 15:47
Waarmee ik trouwens niet wil zeggen dat jij dat niet biedt hoor, Utah. Zoals ik al schreef kan regelmaat bieden juist een heel goede ondersteuning zijn voor het hogere doel van veiligheid bieden.
Maar ik vind een uur lang huilen wel te lang. Je zoontje begrijpt nog niets, heeft geen andere manier om aan te geven dat 'ie z'n moeder wil. Ik vind persoonlijk dat je die roep altijd moet beantwoorden. Al is het maar om elke tien minuten (of 5, of 3 ) even uit te leggen dat 'ie nu even rustig moet gaan slapen.
Maar ik vind een uur lang huilen wel te lang. Je zoontje begrijpt nog niets, heeft geen andere manier om aan te geven dat 'ie z'n moeder wil. Ik vind persoonlijk dat je die roep altijd moet beantwoorden. Al is het maar om elke tien minuten (of 5, of 3 ) even uit te leggen dat 'ie nu even rustig moet gaan slapen.
maandag 29 september 2008 om 15:48
Zwieb en Q, ik denk dat in jullie geval het wel anders is. Als je kind (voor zover je weet...) niet ziek of allergisch is moet het mogelijk zijn om gewoon in je eigen bedje in slaap te vallen. Wat overigens niet heilig is, wat mij betreft. Als het soms nodig is om op schoot of aan de borst in slaap te vallen dan is dat gewoon zo. Maar het moet voor iedereen leefbaar blijven. In jullie geval was er duidelijk iets aan de hand.
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
maandag 29 september 2008 om 15:53
quote:Supersmollie1 schreef op 29 september 2008 @ 15:48:
Zwieb en Q, ik denk dat in jullie geval het wel anders is. Als je kind (voor zover je weet...) niet ziek of allergisch is moet het mogelijk zijn om gewoon in je eigen bedje in slaap te vallen. Wat overigens niet heilig is, wat mij betreft. Als het soms nodig is om op schoot of aan de borst in slaap te vallen dan is dat gewoon zo. Maar het moet voor iedereen leefbaar blijven. In jullie geval was er duidelijk iets aan de hand.Ik wil je niet aanvallen hoor, maar het komt op me over alsof JIJ degene bent die heel erg dat ritme nodig hebt. Het zou wel handig zijn maar zo werken babies gewoon niet helaas. Waarom is het zo belangrijk dat hij in zijn eigen bed in slaap valt? Is het niet veel belangrijker dat hij gewoon lekker slaapt, ongeacht waar. Je wint volgens mij al heel wat ellende als hij op schoot in slaap valt en je hem dan in bed legt in plaats van eerst een uur lang dat hartverscheurende huilen aan te horen. Ik denk niet dat ik het heel anders had gedaan, als Zwiepje niet allergisch en ziek was geweest namelijk.
Zwieb en Q, ik denk dat in jullie geval het wel anders is. Als je kind (voor zover je weet...) niet ziek of allergisch is moet het mogelijk zijn om gewoon in je eigen bedje in slaap te vallen. Wat overigens niet heilig is, wat mij betreft. Als het soms nodig is om op schoot of aan de borst in slaap te vallen dan is dat gewoon zo. Maar het moet voor iedereen leefbaar blijven. In jullie geval was er duidelijk iets aan de hand.Ik wil je niet aanvallen hoor, maar het komt op me over alsof JIJ degene bent die heel erg dat ritme nodig hebt. Het zou wel handig zijn maar zo werken babies gewoon niet helaas. Waarom is het zo belangrijk dat hij in zijn eigen bed in slaap valt? Is het niet veel belangrijker dat hij gewoon lekker slaapt, ongeacht waar. Je wint volgens mij al heel wat ellende als hij op schoot in slaap valt en je hem dan in bed legt in plaats van eerst een uur lang dat hartverscheurende huilen aan te horen. Ik denk niet dat ik het heel anders had gedaan, als Zwiepje niet allergisch en ziek was geweest namelijk.
maandag 29 september 2008 om 15:55
quote:dufty schreef op 29 september 2008 @ 15:36:
Ik snap dus echt niet dat je je kind een uur lang kunt laten huilen, vooral op die leeftijd...
En deze opmerking is nuttig omdat?
Over het algemeen ben ik erg blij met jullie reacties met tips. Je mag van me denken wat je wilt. Je mag me een ontaarde moeder noemen, ik weet wel beter. Met bovenstaande kan ik niet zoveel. Met andere postings gelukkig wat meer. Hartelijk bedankt.
Zo, en nu gaat de pc uit. Beide jongens zijn inmiddels wakker en hebben behoefte aan hun moeders aandacht. Ik geloof dat we het allemaal eens zijn dat daar gehoor aan gegeven moet worden!
Meer tips zijn altijd welkom.
Tot later, Utah.
Ik snap dus echt niet dat je je kind een uur lang kunt laten huilen, vooral op die leeftijd...
En deze opmerking is nuttig omdat?
Over het algemeen ben ik erg blij met jullie reacties met tips. Je mag van me denken wat je wilt. Je mag me een ontaarde moeder noemen, ik weet wel beter. Met bovenstaande kan ik niet zoveel. Met andere postings gelukkig wat meer. Hartelijk bedankt.
Zo, en nu gaat de pc uit. Beide jongens zijn inmiddels wakker en hebben behoefte aan hun moeders aandacht. Ik geloof dat we het allemaal eens zijn dat daar gehoor aan gegeven moet worden!
Meer tips zijn altijd welkom.
Tot later, Utah.
maandag 29 september 2008 om 16:04
Supersmollie: ik wist niet dat Qtie allergisch was. Ik zag eerlijk gezegd alleen maar een stierlijk vervelende baby die niet wilde slapen. Die zó erg niet wilde slapen, dat ze er totaal hysterisch om ging huilen. Mijn oplossing was om haar te koesteren. En dat hielp.
Met zes maanden kwamen we erachter dat ze allergisch was. Maar toen waren we wel al vele weken hysterische huilbuien verder. Of eigenlijk dus: vele uren slaap op schoot van d'r moeder, want dat hysterische huilen, daar kon ik niet zo heel erg denderend tegen.
Met zes maanden kwamen we erachter dat ze allergisch was. Maar toen waren we wel al vele weken hysterische huilbuien verder. Of eigenlijk dus: vele uren slaap op schoot van d'r moeder, want dat hysterische huilen, daar kon ik niet zo heel erg denderend tegen.
maandag 29 september 2008 om 16:07
quote:qwertu schreef op 29 september 2008 @ 16:04:
Supersmollie: ik wist niet dat Qtie allergisch was. Ik zag eerlijk gezegd alleen maar een stierlijk vervelende baby die niet wilde slapen. Die zó erg niet wilde slapen, dat ze er totaal hysterisch om ging huilen. Mijn oplossing was om haar te koesteren. En dat hielp.
Met zes maanden kwamen we erachter dat ze allergisch was. Maar toen waren we wel al vele weken hysterische huilbuien verder. Of eigenlijk dus: vele uren slaap op schoot van d'r moeder, want dat hysterische huilen, daar kon ik niet zo heel erg denderend tegen. Pfffffff, zes maanden later pas. Dat moet zwaar zijn geweest. Zwiepjes builenpestbulten waren wat dat betreft een dead giveaway...Het zag er echt heel ernstig dodelijk uit.
Supersmollie: ik wist niet dat Qtie allergisch was. Ik zag eerlijk gezegd alleen maar een stierlijk vervelende baby die niet wilde slapen. Die zó erg niet wilde slapen, dat ze er totaal hysterisch om ging huilen. Mijn oplossing was om haar te koesteren. En dat hielp.
Met zes maanden kwamen we erachter dat ze allergisch was. Maar toen waren we wel al vele weken hysterische huilbuien verder. Of eigenlijk dus: vele uren slaap op schoot van d'r moeder, want dat hysterische huilen, daar kon ik niet zo heel erg denderend tegen. Pfffffff, zes maanden later pas. Dat moet zwaar zijn geweest. Zwiepjes builenpestbulten waren wat dat betreft een dead giveaway...Het zag er echt heel ernstig dodelijk uit.
maandag 29 september 2008 om 16:09
Precies wat ik bedoel, Q. Er is iets waardoor er enorm gehuild wordt. Dan ga je niet koste wat kost de regelmaat erin "rossen".
Wij hebben een tijdje moeite met aanleggen gehad waardoor minismollie veel voormelk binnen kreeg en daardoor krampjes. Dat huilen... daar kon ik ook niet best tegen nee.
Wij hebben een tijdje moeite met aanleggen gehad waardoor minismollie veel voormelk binnen kreeg en daardoor krampjes. Dat huilen... daar kon ik ook niet best tegen nee.
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
maandag 29 september 2008 om 16:30
Je merkt toch gauw genoeg of regelmaat werkt of niet. Als er na een dag of drie geen verbetering optreedt is er iets meer of anders aan de hand......
En ik ben het met de meesten van jullie eens dat regelmaat geen heiligdom moet worden.,
Mij gaf het als onzekere jonge moeder echter wel veel houvast. (En JA ik deed het dus ook voor mezelf).
Mijn zoontje, nu een dreumes, is een pittig ding, vond alles prachtig als het maar bewoog, kon zich slecht afsluiten en was rusteloos.
Inbakeren en regelmaat maakten van hem een blozende, lachende zich voorbeeldig ontwikkelende baby.
Sliep fantastisch en zijn moeder kon ook weer bijkomen. Tot de dag van vandaag heeft hij veel regelmaat nodig. Anders wordt hij strontvervelend.
Het kan dus ook WEL werken.
Ik kan me voorstellen dat je dergelijke methodes heel snel overboord gooit als het niet werkt/het kindje heel erg overstuur blijft....
Helaas is er geen pasklare oplossing...Ik vind het altijd mooi om te lezen hoe inventief moeders omgaan met baby-gehuil....
En ik ben het met de meesten van jullie eens dat regelmaat geen heiligdom moet worden.,
Mij gaf het als onzekere jonge moeder echter wel veel houvast. (En JA ik deed het dus ook voor mezelf).
Mijn zoontje, nu een dreumes, is een pittig ding, vond alles prachtig als het maar bewoog, kon zich slecht afsluiten en was rusteloos.
Inbakeren en regelmaat maakten van hem een blozende, lachende zich voorbeeldig ontwikkelende baby.
Sliep fantastisch en zijn moeder kon ook weer bijkomen. Tot de dag van vandaag heeft hij veel regelmaat nodig. Anders wordt hij strontvervelend.
Het kan dus ook WEL werken.
Ik kan me voorstellen dat je dergelijke methodes heel snel overboord gooit als het niet werkt/het kindje heel erg overstuur blijft....
Helaas is er geen pasklare oplossing...Ik vind het altijd mooi om te lezen hoe inventief moeders omgaan met baby-gehuil....
maandag 29 september 2008 om 16:55
Behalve bijvoorbeeld een kort indutslaapje (hoogstens 5 min)
heb ik mijn kinderen nooit laten huilen.
Moet er wel bij zeggen dat ze ook haast nooit moesten huilen maar die keer dat ze het deden pakte ik ze op.
Ze zijn echt supermakkelijk geweest als kind en ze waren ook
niet verwend qua oppakken ed.
Ik ben nu zwanger van de derde en weer van plan om mn kindje niet te laten huilen.
heb ik mijn kinderen nooit laten huilen.
Moet er wel bij zeggen dat ze ook haast nooit moesten huilen maar die keer dat ze het deden pakte ik ze op.
Ze zijn echt supermakkelijk geweest als kind en ze waren ook
niet verwend qua oppakken ed.
Ik ben nu zwanger van de derde en weer van plan om mn kindje niet te laten huilen.
maandag 29 september 2008 om 19:48
Ik herkende wel aan huiltje van zoontje of er wat was. Soms dan "jengelde" hij zachtjes in bed. Dan liet ik hem even gaan en sliep hij vanzelf kort erna in.
Als dat niet lukte, ging ik naast zijn ledikantje zitten en aaide zijn bolletje of zijn hand, dan lukte het slapen ook vaak. En bij echt huilen, nam ik hem altijd uit bed om te troosten.
Als dat niet lukte, ging ik naast zijn ledikantje zitten en aaide zijn bolletje of zijn hand, dan lukte het slapen ook vaak. En bij echt huilen, nam ik hem altijd uit bed om te troosten.
maandag 29 september 2008 om 20:00
Ik heb alles alleen vluchtig gelezen, dus misschien zeg ik dingen die al lang gezegd zijn. Ik heb mijn zoon echt nóóit laten huilen en hij is echt al jaren (is 4,5) een van de makkelijkste slapers die ik ken.
Ik geloof dus niet in laten huilen om iets aan te leren, sterker nog, ik denk dat kinderen die huilend in slaap vallen slechter slapen dan kinderen die zonder huilen gaan slapen. Dat was in beginsel slechts een vermoeden, gebaseerd op hoe ik me zelf voel als ik huilend in slaap ben gevallen of vlak voor het slapen gaan gehuild heb. Maar inmiddels zie ik dat ook wel bij andere kinderen, dus mijn vermoeden lijkt wel enigszins op te gaan.
Ik vind dat slapen fijn moet zijn en dat je op een prettige manier je bed in moet gaan. Dus wat ik deed als zoon wel ging huilen was hem er gewoon uithalen, even terug de woonkamer in, lekker tot rust laten komen en hem dan weer terug brengen. Nooit problemen mee gehad, en nog steeds niet. Ook nu komt hij er af en toe nog even uit en komt dan weer eventjes bij me op de bank liggen. En vraagt dan meestal al binnen een minuut of 3 of ie nu weer naar bed mag.
Zoon huilde ook niet veel trouwens, hij had het niet echt "nodig" omdat ik toch altijd reageerde.
Als ik ooit weer een baby zou krijgen zou ik het weer zo doen.
Ik geloof dus niet in laten huilen om iets aan te leren, sterker nog, ik denk dat kinderen die huilend in slaap vallen slechter slapen dan kinderen die zonder huilen gaan slapen. Dat was in beginsel slechts een vermoeden, gebaseerd op hoe ik me zelf voel als ik huilend in slaap ben gevallen of vlak voor het slapen gaan gehuild heb. Maar inmiddels zie ik dat ook wel bij andere kinderen, dus mijn vermoeden lijkt wel enigszins op te gaan.
Ik vind dat slapen fijn moet zijn en dat je op een prettige manier je bed in moet gaan. Dus wat ik deed als zoon wel ging huilen was hem er gewoon uithalen, even terug de woonkamer in, lekker tot rust laten komen en hem dan weer terug brengen. Nooit problemen mee gehad, en nog steeds niet. Ook nu komt hij er af en toe nog even uit en komt dan weer eventjes bij me op de bank liggen. En vraagt dan meestal al binnen een minuut of 3 of ie nu weer naar bed mag.
Zoon huilde ook niet veel trouwens, hij had het niet echt "nodig" omdat ik toch altijd reageerde.
Als ik ooit weer een baby zou krijgen zou ik het weer zo doen.
Am Yisrael Chai!
maandag 29 september 2008 om 20:18
Ik vraag me af of al die baby's wel weten dat ze zich aan een schema te houden hebben. Je zult als baby Ria Blom maar níet gelezen hebben. Ben je mooi klaar mee. Wil jij alleen maar naar je mama, heeft je mama in overleg met Ria besloten dat je jezelf in slaap moet huilen.
Laten huilen heb ik nooit gedaan. Altijd op de arm/in de draagdoek/kinderwagen/box/ons bed in slaap laten vallen als dat nodig was. En ik heb 2 perfecte slapers die ik zelden tot nooit hoor. Soms waren er periodes dat ik veel met ze in de weer was (vooral toen ze erg klein waren en zo rond de 9 maanden), maar ik heb ze altijd uit bed gehaald, altijd getroost, nooit langer dan 3 minuten laten huilen. Als ze huilen dan nodig hadden, prima, maar dan wel veilig bij mama en niet alleen in je bed.
Een baby is nog helemaal niet in staat om verwend te worden en die weet nog helemaal niet dat hij 'moet leren om zelf in slaap te vallen' (waaróm eigenlijk?) Dat leren ze vanzelf, als je ze genoeg veiligheid en ruimte biedt. Ik heb nooit een strijd van slapen gemaakt en dus mijn kinderen ook niet.
Laten huilen heb ik nooit gedaan. Altijd op de arm/in de draagdoek/kinderwagen/box/ons bed in slaap laten vallen als dat nodig was. En ik heb 2 perfecte slapers die ik zelden tot nooit hoor. Soms waren er periodes dat ik veel met ze in de weer was (vooral toen ze erg klein waren en zo rond de 9 maanden), maar ik heb ze altijd uit bed gehaald, altijd getroost, nooit langer dan 3 minuten laten huilen. Als ze huilen dan nodig hadden, prima, maar dan wel veilig bij mama en niet alleen in je bed.
Een baby is nog helemaal niet in staat om verwend te worden en die weet nog helemaal niet dat hij 'moet leren om zelf in slaap te vallen' (waaróm eigenlijk?) Dat leren ze vanzelf, als je ze genoeg veiligheid en ruimte biedt. Ik heb nooit een strijd van slapen gemaakt en dus mijn kinderen ook niet.
maandag 29 september 2008 om 20:19
Zo dacht ik ook, Fash, en met Meisje-Klein werkt het ook wel zo. Die hebben we nooit laten huilen. En bij Jommetje zouden we het weer zo doen.
Maar bij Jommetje werkt het niet zo. Die heeft een paar minuutjes brullen nodig om in slaap te vallen. Doodmoe werd hij ervan, dat we hem telkens maar weer uit bed haalden om kalm te knuffelen. En het suffe (of juist het fijne) is, dat ie nu lachend z'n bed in gaat, blij zwaait als we weggaan, maar altijd even een keel opzet voor ie in slaap valt.
Elk kind is anders. Maar een uur laten huilen... nee, dat echt niet. Is veel te lang!
TO: ken je het boek van Tracey Hogg? 'Wat je baby vertelt'? Daar staat heel fijn beschreven hoe je een baby blij kunt leren slapen in z'n eigen bedje. Ik vond het een heerlijk boek, heb er erg veel aan gehad.
Maar bij Jommetje werkt het niet zo. Die heeft een paar minuutjes brullen nodig om in slaap te vallen. Doodmoe werd hij ervan, dat we hem telkens maar weer uit bed haalden om kalm te knuffelen. En het suffe (of juist het fijne) is, dat ie nu lachend z'n bed in gaat, blij zwaait als we weggaan, maar altijd even een keel opzet voor ie in slaap valt.
Elk kind is anders. Maar een uur laten huilen... nee, dat echt niet. Is veel te lang!
TO: ken je het boek van Tracey Hogg? 'Wat je baby vertelt'? Daar staat heel fijn beschreven hoe je een baby blij kunt leren slapen in z'n eigen bedje. Ik vond het een heerlijk boek, heb er erg veel aan gehad.
maandag 29 september 2008 om 20:22
Oh, Tila, ik vind ook niets mis met even 5 minuten huilen. Maar een kind 1 uur laten huilen vind ik eigenlijk bizar. Wie wordt daar beter van?
Er is geen perfecte aanpak, maar je moet wél zo flexibel zijn dat je ook je eigen favoriete aanpak naar je kind kunt aanpassen, ipv je kind die aanpak door de strot te duwen.
Als je merkt dat iets werkt is het goed, maar 1 uur huilen lijkt me nou júist het teken dat het níet werkt. En als je merkt dat 5 minuten huilen bij kind 1 werkt en bij kind 2 niet, is dat prima, dan pas je je aanpak aan.
Er is geen perfecte aanpak, maar je moet wél zo flexibel zijn dat je ook je eigen favoriete aanpak naar je kind kunt aanpassen, ipv je kind die aanpak door de strot te duwen.
Als je merkt dat iets werkt is het goed, maar 1 uur huilen lijkt me nou júist het teken dat het níet werkt. En als je merkt dat 5 minuten huilen bij kind 1 werkt en bij kind 2 niet, is dat prima, dan pas je je aanpak aan.
maandag 29 september 2008 om 20:23
quote:Eowynn_ schreef op 29 september 2008 @ 20:18:
Een baby is nog helemaal niet in staat om verwend te worden en die weet nog helemaal niet dat hij 'moet leren om zelf in slaap te vallen' (waaróm eigenlijk?) Dat leren ze vanzelf, als je ze genoeg veiligheid en ruimte biedt. Ik heb nooit een strijd van slapen gemaakt en dus mijn kinderen ook niet.
Je kan baby's wel aan dingen wennen. En wat ik om me heen zie van ouders die dus inderdaad dan maar bij hun kind bleven liggen tot het in slaap was gevallen, is dat het merendeel daarvan nu bij hun 8 jarige nòg elke avond twee uur naast hun kind moeten liggen voordat het slaapt. Met als gevolg een moe kind, een sacherijnige ouder, etc.
Ik vind het wel belanrgijk dat een kind leert om zelf in slaap te vallen, dus zonder ouder erbij (vanaf een bepaalde leeftijd, maar bij 5 maanden kan dat al wel, m.i), maar dan wel op een fijne manier.
Een baby is nog helemaal niet in staat om verwend te worden en die weet nog helemaal niet dat hij 'moet leren om zelf in slaap te vallen' (waaróm eigenlijk?) Dat leren ze vanzelf, als je ze genoeg veiligheid en ruimte biedt. Ik heb nooit een strijd van slapen gemaakt en dus mijn kinderen ook niet.
Je kan baby's wel aan dingen wennen. En wat ik om me heen zie van ouders die dus inderdaad dan maar bij hun kind bleven liggen tot het in slaap was gevallen, is dat het merendeel daarvan nu bij hun 8 jarige nòg elke avond twee uur naast hun kind moeten liggen voordat het slaapt. Met als gevolg een moe kind, een sacherijnige ouder, etc.
Ik vind het wel belanrgijk dat een kind leert om zelf in slaap te vallen, dus zonder ouder erbij (vanaf een bepaalde leeftijd, maar bij 5 maanden kan dat al wel, m.i), maar dan wel op een fijne manier.
maandag 29 september 2008 om 20:42
Tila, je zegt toch gewoon hetzelfde als wat wij ook al benadrukt hebben, namelijk dat je naar je kind moet kijken? En het ene kind heeft het inderdaad nodig om zichzelf in slaap te huilen, het andere kind slaapt direct en de volgende stopt alleen met krijsen als je 'm eruit haalt. Precies wat jij ook zegt dus: elk kind is daar verschillend in. En zelfs bij hetzelfde kind kunnen de verschillende varianten voorkomen, zo is mijn ervaring. De grote gemene deler is dat het nooit goed is om een kind een uur te laten huilen zonder te gaan kijken.
