Relaties
alle pijlers
Verliest vriend zijn interesse?
vrijdag 10 oktober 2008 om 22:39
Heb sinds begin dit jaar een nieuwe vriend. Hij is superleuk en hoewel ik heel zelfverzekerd ben voel ik nu voor het eerst in een relatie onzeker. We zien elkaar niet iedere week omdat we heel ver van elkaar wonen en omdat hij kids heeft die 2 x per maand bij hem zijn. Daarnaast werkt hij ook regelmatig in het weekend.
Als we samen zijn, dan proberen we ook echt om een paar dagen samen te zijn en dat is dan ook altijd een feest, echt verrot als we dan weer afscheid moeten nemen.
Nu is hij dit weekend uitgenodigd voor een feest door een collega. Hij vroeg mij `jij wilt zeker niet mee he?`nee dat wilde ik ook eigenlijk niet maar als ik het wel had gewild...hij ging er bij voorbaat al vanuit dat ik niet zou meegaan. HIj gaat dus naar dat feest en dat betekent dat ik hem dit weekend niet zal zien. Volgende week heeft hij zijn kinderen weer en we hebben elkaar deze week maar 1 keer gezien.
Tot voor kort belde hij mij iedere dag, nu wordt dat minder. Als ik hem vraag of hij me nog steeds zo leuk vind als eerst, dan zegt hij van wel. Ben ik nou onzeker, achterdochtig en egoistisch als ik denk dat zijn interesse is verminderd, als ik denk dat hij dan niet naar die vrienden moet gaan en met mij moet afspreken?. Ik vind hem zo leuk, dat ik wel iedere dag bij hem zou willen zijn en ook hij zegt dat hij het altijd fijn vindt als we samen zijn en dat het jammer is dat we zo ver uit elkaar wonen, maar waarom begint hij nog niet over samenwonen?
Ben er altijd voor geweest om vriendschappenen te behouden, maar wij zijn veertigers, heeft het werken aan een relatie dan geen prioriteit.
Graag jullie advies
Als we samen zijn, dan proberen we ook echt om een paar dagen samen te zijn en dat is dan ook altijd een feest, echt verrot als we dan weer afscheid moeten nemen.
Nu is hij dit weekend uitgenodigd voor een feest door een collega. Hij vroeg mij `jij wilt zeker niet mee he?`nee dat wilde ik ook eigenlijk niet maar als ik het wel had gewild...hij ging er bij voorbaat al vanuit dat ik niet zou meegaan. HIj gaat dus naar dat feest en dat betekent dat ik hem dit weekend niet zal zien. Volgende week heeft hij zijn kinderen weer en we hebben elkaar deze week maar 1 keer gezien.
Tot voor kort belde hij mij iedere dag, nu wordt dat minder. Als ik hem vraag of hij me nog steeds zo leuk vind als eerst, dan zegt hij van wel. Ben ik nou onzeker, achterdochtig en egoistisch als ik denk dat zijn interesse is verminderd, als ik denk dat hij dan niet naar die vrienden moet gaan en met mij moet afspreken?. Ik vind hem zo leuk, dat ik wel iedere dag bij hem zou willen zijn en ook hij zegt dat hij het altijd fijn vindt als we samen zijn en dat het jammer is dat we zo ver uit elkaar wonen, maar waarom begint hij nog niet over samenwonen?
Ben er altijd voor geweest om vriendschappenen te behouden, maar wij zijn veertigers, heeft het werken aan een relatie dan geen prioriteit.
Graag jullie advies
vrijdag 10 oktober 2008 om 22:49
voel me niet prettig in grote groepen mensen, mensen die ik niet ken en waarvan ik weet dat ze roken, daarbij ben ik superdruk, ben aan het afstuderen, ik ben liever alleen met hem. Hij is heel sociaal, ik ben meer een eenling..
Dat weet hij ook heel goed, hij wist bij voorbaat al dat ik niet mee zou gaan, `jij wilt zeker niet mee he?
Dat weet hij ook heel goed, hij wist bij voorbaat al dat ik niet mee zou gaan, `jij wilt zeker niet mee he?
vrijdag 10 oktober 2008 om 22:55
Tja, dan wordt het lastig. Ik kan begrijpen dat jij niet van dit soort feesten houdt en liever thuis blijft, maar ik vind het onredelijk om van hem te verwachten dat hij dan ook niet gaat. Als jullie zo verschillen qua interesses op dit vlak zul je compromissen moeten sluiten en dat houdt in dat je dan ook wel eens niet je zin krijgt.
Voor de rest zou ik je adviseren om open kaart met hem te spelen en je onzekerheden gewoon op tafel te leggen. Als je graag wilt samenwonen, kun jij dat natuurlijk ook aandragen. Je hoeft niet te wachten tot hij ermee komt.
Voor de rest zou ik je adviseren om open kaart met hem te spelen en je onzekerheden gewoon op tafel te leggen. Als je graag wilt samenwonen, kun jij dat natuurlijk ook aandragen. Je hoeft niet te wachten tot hij ermee komt.
The time is now
vrijdag 10 oktober 2008 om 23:01
Ja ik weet dat hij naar dat feest moet gaan, heb ik hem zelfs ook gezegd! Maar vind het wel rot en ik had eerlijk gezegd gehoopt dat hij toch met mij had willen afspreken, ik wil nl. graag bij hem zijn, ik probeer mijn afspraken altijd te plannen als hij bezet is. En hij zegt dat hij ook bij mij wil zijn (je bent verliefd of je bent het niet) en nu duurt het dus weer weken voordat we weer een weekend samen zijn.
vrijdag 10 oktober 2008 om 23:04
@ zwieber, nee dat is het juist! hij werkt de rest van het weekend. En daarbij stel ik me in deze relatie heel afhankelijk op, ik zou dus niet zomaar voorstellen, om dan zondag een paar uur samen te zijn, ik heb me nog nooit zo opgesteld, ben voor de rest super zelfverzekerd, ik weet niet zo goed waar het door komt.
vrijdag 10 oktober 2008 om 23:06
Ik vind persoonlijk dat het bij een 'normale' relatie hoort dat je ook samen dagelijkse dingen doet (poetsen, boodschappen, etc) én dus ook sociale verplichtingen af en toe samen doet. Ik zou het zelf vervelend vinden als mijn relatie zou bestaan uit 'exclusieve momenten samen', waarbij we echt alleen maar samen zijn.
Als je samen bent met iemand die sociale activiteiten wél leuk vindt terwijl jij dat niet vindt, kun je naar mijn mening niet verwachten dat de ander zijn activiteiten dan maar opschort om altijd exclusief samen te zijn.
Daarnaast valt het me op dat je je nogal afhankelijk opstelt. Je schrijft 'waarom begint hij dan niet over samenwonen'. Ik vraag me af: waarom begin jíj er niet over, als je dat graag wilt?
Als je samen bent met iemand die sociale activiteiten wél leuk vindt terwijl jij dat niet vindt, kun je naar mijn mening niet verwachten dat de ander zijn activiteiten dan maar opschort om altijd exclusief samen te zijn.
Daarnaast valt het me op dat je je nogal afhankelijk opstelt. Je schrijft 'waarom begint hij dan niet over samenwonen'. Ik vraag me af: waarom begin jíj er niet over, als je dat graag wilt?
Peas on earth!
vrijdag 10 oktober 2008 om 23:06
Je stelt de vraag waarom hij nog niet begint over samenwonen? Misschien moet je die aan hem stellen, of begin er zelf over.
Als je vindt dat ie minder belt moet je daar iets over vragen, niet of ie nog belangstelling voor je heeft. Dat snapt ie niet.
M.a.w. communicatie, praat met elkaar zodat je weet wat de ander bezighoudt en hoe jullie relatie ervoor staat.
Als je vindt dat ie minder belt moet je daar iets over vragen, niet of ie nog belangstelling voor je heeft. Dat snapt ie niet.
M.a.w. communicatie, praat met elkaar zodat je weet wat de ander bezighoudt en hoe jullie relatie ervoor staat.
vrijdag 10 oktober 2008 om 23:08
ohw ok. Nou zondag dan maar. Kom op, trek je stoute schoenen aan! Als je het eng vindt om voor te stellen 'een paar uur samen te zijn' kun je misschien beter met een concreter voorstel komen. Bijvoorbeeld; zondag wordt het mooi weer, zin om samen je kater eruit te wandelen / een terrasje te pakken / een bootje te huren enz enz.
Ik durf te wedden dat je vriend het juist hartstikke leuk vindt als jíj een keer het initiatief neemt.
Ik durf te wedden dat je vriend het juist hartstikke leuk vindt als jíj een keer het initiatief neemt.
The time is now
vrijdag 10 oktober 2008 om 23:09
Mmmmm Gisselle...ik weet het niet....klinkt niet zo fijn voor jezelf om anders te doen, dan dat je jezelf voelt....waarom stel je afhankelijk op? Waarom plan je alles om hem? Juist eigen dingen doen is aantrekkelijk.....
Ik zou toch voor het feest kiezen....het feit dat hij al er vanuit gaat dat je niet mee gaat....kan ook een uiting zijn dat ie dat jammer vind....en graag tijd met je doorbrengt, maar ook naar een feest van vrienden gaat.....ben jij niet minder om.....
Het is een paar uurtjes en die gaan altijd weer voorbij....
Succes!!
Ik zou toch voor het feest kiezen....het feit dat hij al er vanuit gaat dat je niet mee gaat....kan ook een uiting zijn dat ie dat jammer vind....en graag tijd met je doorbrengt, maar ook naar een feest van vrienden gaat.....ben jij niet minder om.....
Het is een paar uurtjes en die gaan altijd weer voorbij....
Succes!!
vrijdag 10 oktober 2008 om 23:09
@ Banba, de tip van Zwieber, zoals ik al zei, stel ik me heel afhankelijk op, dat betekent dat ik mijzelf niet ga uitnodigen bij hem thuis, (hij woont een paar uur reizen van mijn huis) hij moet dit weekend werken, en kan daarom niet naar mij komen, anders had ik hem misschien wel gevraagd om bij mij langs te komen.
Wanneer hij mij zou hebben gevraagd om naar hem te komen, dan had ik dat waarschijnlijk wel gedaan. Ik heb in deze relatie heel veel bevestiging nodig.
Wanneer hij mij zou hebben gevraagd om naar hem te komen, dan had ik dat waarschijnlijk wel gedaan. Ik heb in deze relatie heel veel bevestiging nodig.
Als er iemand altijd welkom moet zijn ben jij het!
vrijdag 10 oktober 2008 om 23:13
Ik zou er niet zoveel niks achter zoeken hoor. Hij weet dat je er niet van houdt en dus gaat hij ervan uit dat je niet komt. Simpel toch. Hij kent je gewoon goed.
En wat is er mis mee om dingen apart te doen, ik ben er juist op tegen om tegen je zin dingen samen te doen. Gun hem dat feestje.
Als je hem vaker wilt zien moet je het daar gewoon eens over hebben. Kun je hem het weekend met de kinderen niet zien en samen wat leuks gaan doen? Die kinderen horen nu eenmaal ook gewoon bij hem en ´s avonds liggen ze op bed. Of ken je zijn kinderen nog niet?
Als jij niet duidelijk maakt wat je precies wil, maar tussen de regels laat merken dat je ontevreden bent dan zal hij dat niet zo leuk vinden en misschien idd wat meer afstand nemen omdat hij dan het gevoel krijgt dat er aan hem getrokken wordt.
En wat is er mis mee om dingen apart te doen, ik ben er juist op tegen om tegen je zin dingen samen te doen. Gun hem dat feestje.
Als je hem vaker wilt zien moet je het daar gewoon eens over hebben. Kun je hem het weekend met de kinderen niet zien en samen wat leuks gaan doen? Die kinderen horen nu eenmaal ook gewoon bij hem en ´s avonds liggen ze op bed. Of ken je zijn kinderen nog niet?
Als jij niet duidelijk maakt wat je precies wil, maar tussen de regels laat merken dat je ontevreden bent dan zal hij dat niet zo leuk vinden en misschien idd wat meer afstand nemen omdat hij dan het gevoel krijgt dat er aan hem getrokken wordt.
.
vrijdag 10 oktober 2008 om 23:23
Bedankt voor jullie reacties!!
Maar......, denken jullie dat hij zijn interesse verliest, of hoort dit erbij, is het normaal als je 9 maanden samen bent, dat hij niet meer iedere dag belt? Heb meerdere relaties gehad, maar daar was dit nooit een issue, daarom begrijp ik dit ook niet helemaal van mezelf.
Nee, ik heb die sleutel van zijn huis niet, vind ik eigenlijk wel jammer.
Samenwonen is niet zo gemakkelijk, we hebben allebei een vervelende relatie achter de rug en zijn een beetje voorzichtig, en 1 van ons zou zijn huis en baan moeten opgeven.
Ik waarschijnlijk niet, vanwege een aantal persoonlijke redenen, voornamelijk vanwege mijn gezondsheid. Dat betekent dat hij zijn baan zou moeten opgeven, huis moet verkopen, zijn kinderen zou hij minder zien.
Rationeel weet ik het allemaal wel, maar zie het niet zo helder meer. Wanneer hij dan minder vaak gaat bellen, dingen die ik hem vertel vergeet, of als hij naar een feest gaat waardoor wij elkaar een paar weken niet kunnen zien, ga ik twijfelen, en misschien wel helemaal onterecht?.
Maar......, denken jullie dat hij zijn interesse verliest, of hoort dit erbij, is het normaal als je 9 maanden samen bent, dat hij niet meer iedere dag belt? Heb meerdere relaties gehad, maar daar was dit nooit een issue, daarom begrijp ik dit ook niet helemaal van mezelf.
Nee, ik heb die sleutel van zijn huis niet, vind ik eigenlijk wel jammer.
Samenwonen is niet zo gemakkelijk, we hebben allebei een vervelende relatie achter de rug en zijn een beetje voorzichtig, en 1 van ons zou zijn huis en baan moeten opgeven.
Ik waarschijnlijk niet, vanwege een aantal persoonlijke redenen, voornamelijk vanwege mijn gezondsheid. Dat betekent dat hij zijn baan zou moeten opgeven, huis moet verkopen, zijn kinderen zou hij minder zien.
Rationeel weet ik het allemaal wel, maar zie het niet zo helder meer. Wanneer hij dan minder vaak gaat bellen, dingen die ik hem vertel vergeet, of als hij naar een feest gaat waardoor wij elkaar een paar weken niet kunnen zien, ga ik twijfelen, en misschien wel helemaal onterecht?.
vrijdag 10 oktober 2008 om 23:34
zaterdag 11 oktober 2008 om 00:08
Je maakt jezelf niet aantrekkelijker voor je partner zo. Ieder heeft zijn karakter en voorkeuren, maar je zult ook van tijd tot tijd water bij de wijn moeten doen. Die opmerking is gewoon wat ie weergeeft; na 9 maanden weet hij dondersgoed, dat jij er geen behoefte aan hebt om je in grote groepen mensen te mengen, dus gaat hij er vanuit, dat je vast niet mee wilt.
Je hebt wel gezégd, dat je vindt dat hij gewoon moet gaan, maar daar meen je niets van. Je wilt juist, dat hij thuisblijft voor jou zodat jullie tijd met elkaar kunnen doorbrengen. Maar zo werkt het niet in het leven. Sowieso blijven vrienden belangrijk, of je nu 15, 30, 45 of 60 jaar bent. Over het algemeen blijven vrienden altijd en kunnen relaties overgaan. Als hij zijn vrienden zou laten vallen, zou ik hem pas raar vinden. Er is een reden voor een feest en naast zijn werk, kinderen en partner zal dat een aangename afwisseling zijn.
Ik denk dat het meer realistisch is om eens naar je eigen ideën en handelen te kijken, dan hem kwalijk te nemen dat hij gaat genieten en ontspannen op een feest. Je hebt wat bagage door je gezondheid, maar dat maakt niet dat hij zich moet schikken naar jou. Ook jij bent doelbewust de relatie aangegaan terwijl jullie ver uit elkaar wonen. Neem dus je deel in de verantwoording hiervoor en stel je niet zo 'eisend' op. Eisend tussen haakjes, omdat je het niet eens eist naar hem toe, maar van hem verwacht zonder communicatie.
Je hebt wel gezégd, dat je vindt dat hij gewoon moet gaan, maar daar meen je niets van. Je wilt juist, dat hij thuisblijft voor jou zodat jullie tijd met elkaar kunnen doorbrengen. Maar zo werkt het niet in het leven. Sowieso blijven vrienden belangrijk, of je nu 15, 30, 45 of 60 jaar bent. Over het algemeen blijven vrienden altijd en kunnen relaties overgaan. Als hij zijn vrienden zou laten vallen, zou ik hem pas raar vinden. Er is een reden voor een feest en naast zijn werk, kinderen en partner zal dat een aangename afwisseling zijn.
Ik denk dat het meer realistisch is om eens naar je eigen ideën en handelen te kijken, dan hem kwalijk te nemen dat hij gaat genieten en ontspannen op een feest. Je hebt wat bagage door je gezondheid, maar dat maakt niet dat hij zich moet schikken naar jou. Ook jij bent doelbewust de relatie aangegaan terwijl jullie ver uit elkaar wonen. Neem dus je deel in de verantwoording hiervoor en stel je niet zo 'eisend' op. Eisend tussen haakjes, omdat je het niet eens eist naar hem toe, maar van hem verwacht zonder communicatie.
zaterdag 11 oktober 2008 om 08:53
Vanuit de man's oogpunt zou hij kunnen denken dat jij je interesse verliest. Jij neemt immers geen initiatief om hem toch te zien ook al heeft ie 'n avond een feestje.
Als je elkaar al zo weinig ziet dan is 'n voorstel om op zondag te komen toch helemaal niet zo raar? Rij gewoon vroeg weg dan sta je om 9 uur voor de deur, neem een verrassingsontbijt voor hem mee met lekkere broodjes en ga daarna 'n lekker stuk wandelen.
Lijkt me overigens ook heel lastig om 'n latrelatie te onderhouden met 'n man die ook nog verplichtingen naar kinderen heeft. Dan blijven er idd wel heel weinig dagen over waarop je elkaar kunt zien. Met kinderen erbij heb je idd geen qualitytime voor je relatie.
Als je elkaar al zo weinig ziet dan is 'n voorstel om op zondag te komen toch helemaal niet zo raar? Rij gewoon vroeg weg dan sta je om 9 uur voor de deur, neem een verrassingsontbijt voor hem mee met lekkere broodjes en ga daarna 'n lekker stuk wandelen.
Lijkt me overigens ook heel lastig om 'n latrelatie te onderhouden met 'n man die ook nog verplichtingen naar kinderen heeft. Dan blijven er idd wel heel weinig dagen over waarop je elkaar kunt zien. Met kinderen erbij heb je idd geen qualitytime voor je relatie.
zaterdag 11 oktober 2008 om 09:19
quote:Gisselle schreef op 10 oktober 2008 @ 23:23:
Bedankt voor jullie reacties!!
Maar......, denken jullie dat hij zijn interesse verliest, of hoort dit erbij, is het normaal als je 9 maanden samen bent, dat hij niet meer iedere dag belt? Heb meerdere relaties gehad, maar daar was dit nooit een issue, daarom begrijp ik dit ook niet helemaal van mezelf.
Nee, ik heb die sleutel van zijn huis niet, vind ik eigenlijk wel jammer.
Samenwonen is niet zo gemakkelijk, we hebben allebei een vervelende relatie achter de rug en zijn een beetje voorzichtig, en 1 van ons zou zijn huis en baan moeten opgeven.
Ik waarschijnlijk niet, vanwege een aantal persoonlijke redenen, voornamelijk vanwege mijn gezondsheid. Dat betekent dat hij zijn baan zou moeten opgeven, huis moet verkopen, zijn kinderen zou hij minder zien.
Rationeel weet ik het allemaal wel, maar zie het niet zo helder meer. Wanneer hij dan minder vaak gaat bellen, dingen die ik hem vertel vergeet, of als hij naar een feest gaat waardoor wij elkaar een paar weken niet kunnen zien, ga ik twijfelen, en misschien wel helemaal onterecht?.
Als je niet uitkijkt, ga je je relatie kapotanalyseren.
Je gebruikt als argument dat je 'nu eenmaal je afhankelijk opstelt in deze relatie'. Kun je daar niet mee ophouden? Misschien niet makkelijk en misschien lukt dat niet van de ene op de andere dag, maar je kunt aan je eigen gedrag wel iets doen. Wanneer jij zekerder van jezelf bent, heb je in ieder geval jezelf ermee gewonnen.
Dat hij niet over samenwonen begint, kan ik me prima voorstellen, omdat jij al aangeeft dat hij daarvoor nogal wat moet gaan veranderen in zijn leven. Baan opzeggen! Huis verkopen! Kinderen minder vaak zien! Logisch dat hij na 9 maanden niet al denkt aan het compleet omgooien van zijn leven. Hij is blijkbaar gewoon verstandig.
Bedankt voor jullie reacties!!
Maar......, denken jullie dat hij zijn interesse verliest, of hoort dit erbij, is het normaal als je 9 maanden samen bent, dat hij niet meer iedere dag belt? Heb meerdere relaties gehad, maar daar was dit nooit een issue, daarom begrijp ik dit ook niet helemaal van mezelf.
Nee, ik heb die sleutel van zijn huis niet, vind ik eigenlijk wel jammer.
Samenwonen is niet zo gemakkelijk, we hebben allebei een vervelende relatie achter de rug en zijn een beetje voorzichtig, en 1 van ons zou zijn huis en baan moeten opgeven.
Ik waarschijnlijk niet, vanwege een aantal persoonlijke redenen, voornamelijk vanwege mijn gezondsheid. Dat betekent dat hij zijn baan zou moeten opgeven, huis moet verkopen, zijn kinderen zou hij minder zien.
Rationeel weet ik het allemaal wel, maar zie het niet zo helder meer. Wanneer hij dan minder vaak gaat bellen, dingen die ik hem vertel vergeet, of als hij naar een feest gaat waardoor wij elkaar een paar weken niet kunnen zien, ga ik twijfelen, en misschien wel helemaal onterecht?.
Als je niet uitkijkt, ga je je relatie kapotanalyseren.
Je gebruikt als argument dat je 'nu eenmaal je afhankelijk opstelt in deze relatie'. Kun je daar niet mee ophouden? Misschien niet makkelijk en misschien lukt dat niet van de ene op de andere dag, maar je kunt aan je eigen gedrag wel iets doen. Wanneer jij zekerder van jezelf bent, heb je in ieder geval jezelf ermee gewonnen.
Dat hij niet over samenwonen begint, kan ik me prima voorstellen, omdat jij al aangeeft dat hij daarvoor nogal wat moet gaan veranderen in zijn leven. Baan opzeggen! Huis verkopen! Kinderen minder vaak zien! Logisch dat hij na 9 maanden niet al denkt aan het compleet omgooien van zijn leven. Hij is blijkbaar gewoon verstandig.
