Relaties
alle pijlers
Nu toch echt de knoop doorhakken
donderdag 23 oktober 2008 om 15:18
Ik heb al heel wat advies gekregen hier op het forum. Ik heb dan ook al heel wat geschreven. Dat schrijven is eigenlijk begonnen op het moment dat ik mijn vriend een paar maanden ken.
We zijn nu een jaar samen, maar ik heb zoveel twijfels gehad en ik heb ze nog steeds. Het is zo verschikkelijk om altijd maar met twijfels te leven. Ik ben altijd best zeker over bepaalde beslissingen. Alleen een huis kopen, nieuwe baan, opleiding, etc. Maar deze relatie, is een en al twijfel. Soms wordt het net een blok aan mijn been.
Maar het is eigenlijk niet eerlijk! Hij is echt een super gozer! Een lieve man, bezorgd, belangstellend, luisterend oor, lief en ga maar door. Toch zegt mijn gevoel steeds..twijfel, twijfel. Is hij wel de ware? Etc. Mijn vriend is helemaal gek op mij en hij wil mij dan ook echt niet kwijt! Hij weet over mijn twijfels en wilt er alles aan doen om deze twijfels te veranderen in 'jij bent de ware'. Hij heeft alles voor mijn over, maar helaas, die twijfels is toch iets van mij. Waar ik iets mee moet doen.
Een paar maanden terug heb ik het (poging tot) uitgemaakt. Maar hij was zo verdrietig (ik ook), voelde zich zo ellendig, en hij wist zeker dat wij bij elkaar horen. Volgens hem maakte ik een hele grote fout. Ik kreeg toen gelijk spijt en wilde toch bij hem blijven. Misschien wel heel zwak. Maar als je soms zelf niet weet wat je wil, is een beslissing maken heel erg moeilijk, vooral als deze wordt tegen gesproken.
Momenteel wordt ik steeds meer een wrak. Ik moet toch echt voor mezelf kiezen. Wat de beslissing ook moet zijn, die twijfels moeten stoppen. De enige manier om deze te stoppen is waarschijnlijk bij hem weggaan. Maar hij blijft maar bij het punt dat wij bijelkaar horen. Ik hou echt van hem maar is dat genoeg?
Hoe kan ik dan ooit deze beslissing maken!
Help!!! Ik weet het niet meer
We zijn nu een jaar samen, maar ik heb zoveel twijfels gehad en ik heb ze nog steeds. Het is zo verschikkelijk om altijd maar met twijfels te leven. Ik ben altijd best zeker over bepaalde beslissingen. Alleen een huis kopen, nieuwe baan, opleiding, etc. Maar deze relatie, is een en al twijfel. Soms wordt het net een blok aan mijn been.
Maar het is eigenlijk niet eerlijk! Hij is echt een super gozer! Een lieve man, bezorgd, belangstellend, luisterend oor, lief en ga maar door. Toch zegt mijn gevoel steeds..twijfel, twijfel. Is hij wel de ware? Etc. Mijn vriend is helemaal gek op mij en hij wil mij dan ook echt niet kwijt! Hij weet over mijn twijfels en wilt er alles aan doen om deze twijfels te veranderen in 'jij bent de ware'. Hij heeft alles voor mijn over, maar helaas, die twijfels is toch iets van mij. Waar ik iets mee moet doen.
Een paar maanden terug heb ik het (poging tot) uitgemaakt. Maar hij was zo verdrietig (ik ook), voelde zich zo ellendig, en hij wist zeker dat wij bij elkaar horen. Volgens hem maakte ik een hele grote fout. Ik kreeg toen gelijk spijt en wilde toch bij hem blijven. Misschien wel heel zwak. Maar als je soms zelf niet weet wat je wil, is een beslissing maken heel erg moeilijk, vooral als deze wordt tegen gesproken.
Momenteel wordt ik steeds meer een wrak. Ik moet toch echt voor mezelf kiezen. Wat de beslissing ook moet zijn, die twijfels moeten stoppen. De enige manier om deze te stoppen is waarschijnlijk bij hem weggaan. Maar hij blijft maar bij het punt dat wij bijelkaar horen. Ik hou echt van hem maar is dat genoeg?
Hoe kan ik dan ooit deze beslissing maken!
Help!!! Ik weet het niet meer
donderdag 23 oktober 2008 om 15:24
donderdag 23 oktober 2008 om 15:31
Luister eens heel goed naar je gevoel. Wat voel je diep in je hart?
Je hebt het erover dat hij vindt dat jullie echt bij elkaar horen. Maar dat hoor ik jou hier niet zeggen. Ben je misschien bang dat je alleen verder moet? En dat je dan geen jongen meer gaat tegenkomen die zo bij jou past als deze? Dat je daarom liever bij hem blijft dan alleen verder te moeten.
Hoe zie je je leven over 5 jaar? Ben je dan nog bij hem, met eventueel een koopwoning, een paar kinderen?
Stel jezelf de goede vragen, dingentje, en je komt ongetwijfeld uit bij het juiste antwoord. Sterkte!
Je hebt het erover dat hij vindt dat jullie echt bij elkaar horen. Maar dat hoor ik jou hier niet zeggen. Ben je misschien bang dat je alleen verder moet? En dat je dan geen jongen meer gaat tegenkomen die zo bij jou past als deze? Dat je daarom liever bij hem blijft dan alleen verder te moeten.
Hoe zie je je leven over 5 jaar? Ben je dan nog bij hem, met eventueel een koopwoning, een paar kinderen?
Stel jezelf de goede vragen, dingentje, en je komt ongetwijfeld uit bij het juiste antwoord. Sterkte!
donderdag 23 oktober 2008 om 15:33
Toen wij bijna uit elkaar gingen, heb ik wel tegen hem gezegd dat er iets moet gebeuren. We hebben toen besloten om elkaar twee weken niet te zien. Maar in die twee weken hebben we veel berichtjes gestuurd via de telefoon. We konden elkaar toch niet zolang missen. Dus dacht..ja..hij is het toch voor mij! Na twee weken hebben we elkaar omhelst, gehuild, gelachten. etc. De twijfels zijn even weggeweest, maar al snel daarna kwamen ze weer. Dus helaas heeft dit ook niet veel geholpen.
donderdag 23 oktober 2008 om 15:37
donderdag 23 oktober 2008 om 15:38
Ik vraag mezelf vaak deze vragen Naski. Wil ik kinderen met hem. Wil ik een huis kopen. Nu op dit moment moet ik daar nog niet aan denken. Veel te onzeker. Maar wanneer ben ik er wel zeker van? Als ik er nooit zeker van ben, zullen er nooit kinderen en een huis komen. Wanneer komt er eens een 'ingeving' dat ik het opeens weet. Voor mijn vriend is het ook zeker niet leuk. Maar hij zet zich er heel snel overheen. Hij heeft die twijfels niet, maar is wel heel onzeker (logisch). Ik heb mezelf wel een limiet gesteld. Als ik over een half jaar nog steeds deze twijfels heb, dan is het echt over. Hoe rot het ook is. Op deze manier een relatie is ook niet wat.
donderdag 23 oktober 2008 om 15:39
Focus je jezelf misschien teveel op een bepaald gevoel dat je zou moeten/willen hebben?
Ik herinner me nog dat je het destijds uit wilde maken. Maar als je hem dan toch mist, dan heb je blijkbaar toch gevoel voor hem.
Wat Miesteph zegt, ga gewoon genieten van het moment "nu". Als je hem nu leuk genoeg vindt om mee samen te leven, dan is dat toch prima. En als hij nu niet leuk genoeg is om mee samen te leven, dan moet je eerlijk zijn naar jezelf toe.
Ik herinner me nog dat je het destijds uit wilde maken. Maar als je hem dan toch mist, dan heb je blijkbaar toch gevoel voor hem.
Wat Miesteph zegt, ga gewoon genieten van het moment "nu". Als je hem nu leuk genoeg vindt om mee samen te leven, dan is dat toch prima. En als hij nu niet leuk genoeg is om mee samen te leven, dan moet je eerlijk zijn naar jezelf toe.
donderdag 23 oktober 2008 om 15:45
Misschien ben ik teveel bezig met 'de twijfels'. Ik ben hiervoor 4 jaar vrijgezel geweest en toen had ik totaal geen zorgen! Woonde alleen, ging stappen, deed veel dingen alleen. Maar goed, ik wil niet altijd alleen blijven!
Ik heb vier jaar terug een relatie gehad met een jongen, 5 jaar lang. Ik was smoor op hem!! Was heel bang om hem kwijt te raken. Een hele andere relatie want zat elke dag in de stress, waarom belt hij niet, waarom zegt hij dit, waarom doet hij dat, wil hij het uitmaken en dan begon ik weer te huilen. Dit gebeurde haast dagelijks. Hij wist daarvan, maar er werd daar niet over gesproken. Praten konden we niet. Na 4,5 jaar kreeg ik een soort van ingeveng, waar ben ik mee bezig! Ik wil dit niet meer, niet meer deze twijfels en heb het uitgemaakt! Wel 2 jaar vreselijke liefdesverdriet gehad! Heb toen met mezelf afgesproken, nooit geen relatie beginnen met twijfels!! En nu..heb ik het juist!!!
Ik heb vier jaar terug een relatie gehad met een jongen, 5 jaar lang. Ik was smoor op hem!! Was heel bang om hem kwijt te raken. Een hele andere relatie want zat elke dag in de stress, waarom belt hij niet, waarom zegt hij dit, waarom doet hij dat, wil hij het uitmaken en dan begon ik weer te huilen. Dit gebeurde haast dagelijks. Hij wist daarvan, maar er werd daar niet over gesproken. Praten konden we niet. Na 4,5 jaar kreeg ik een soort van ingeveng, waar ben ik mee bezig! Ik wil dit niet meer, niet meer deze twijfels en heb het uitgemaakt! Wel 2 jaar vreselijke liefdesverdriet gehad! Heb toen met mezelf afgesproken, nooit geen relatie beginnen met twijfels!! En nu..heb ik het juist!!!
donderdag 23 oktober 2008 om 15:56
Het klinkt ook alsof je je suf piekert over die twijfels en heel veel bezig bent je een voorstelling te maken voor de rest van je leven. Ik ben het eens met de anderen: probeer je meer op het nu te focussen.
Ik ben zelf ook een twijfelaar (maar dan op bijna elk gebied) en ik probeer niet meer in paniek te raken van die twijfels. Dan zijn ze er maar. Als ik iets echt niet meer wil, dan vertrouw ik erop dat ik dat wel merk.
Ik probeer me meer te focussen op wat goed voelt en de twijfels er te laten zijn. En ik ben erachter dat de antwoorden op twijfels niet in je hoofd te vinden zijn-met nadenken en piekeren kom je niet verder, met voelen wel. En gevoel wisselt nu eenmaal, maar om in contact te komen met dieperliggend gevoel moet je de tijd nemen denk ik.
Ik ben zelf ook een twijfelaar (maar dan op bijna elk gebied) en ik probeer niet meer in paniek te raken van die twijfels. Dan zijn ze er maar. Als ik iets echt niet meer wil, dan vertrouw ik erop dat ik dat wel merk.
Ik probeer me meer te focussen op wat goed voelt en de twijfels er te laten zijn. En ik ben erachter dat de antwoorden op twijfels niet in je hoofd te vinden zijn-met nadenken en piekeren kom je niet verder, met voelen wel. En gevoel wisselt nu eenmaal, maar om in contact te komen met dieperliggend gevoel moet je de tijd nemen denk ik.
donderdag 23 oktober 2008 om 15:56
Een vraag die ik in een van je vorige topics ook heb gesteld maar waar je geen antwoord op gaf:
Ben jij er uberhaupt wel 't type voor om samen te wonen? Ben jij niet gelukkiger in je relatie als je kunt latten? Zelf helemaal je eigen huisje en eigen dingen hebben en je relatie als fijne aanvulling daarnaast. Op die manier wordt 'n relatie geen verstikkende situatie en behoudt je gewoon je eigen vrijheid.
Ben jij er uberhaupt wel 't type voor om samen te wonen? Ben jij niet gelukkiger in je relatie als je kunt latten? Zelf helemaal je eigen huisje en eigen dingen hebben en je relatie als fijne aanvulling daarnaast. Op die manier wordt 'n relatie geen verstikkende situatie en behoudt je gewoon je eigen vrijheid.
donderdag 23 oktober 2008 om 15:57
Dingentje, ik heb je al eens eerder gezegd dat ik destijds bij jou op dat desbetreffende liefdesverdriettopic heb meegekletst (was wel onder een andere nick). Mijn relatie was ook over en ik was ook helemaal smoorverliefd geweest. Ik was elke dag in de wolken bij mijn ex.
Een half jaar later kwam ik mijn huidige vriend tegen en ik vond hem gewoon leuk om mee te scharrelen, maar meer niet. Toch werd het een relatie en ik twijfelde eerst ook, want ik mistte die enorme vlinders die ik bij mijn ex wel had. Het is zelfs 3 dagen uit geweest in het begin
Langzamerhand begon ik wel steeds meer te beseffen dat mijn gevoel voor hem veel dieper zat dan ik in eerste instantie dacht. Hij vertrok voor een half jaar naar het buitenland en toen merkte ik pas hoezeer ik hem miste.
Hij woonde aan de andere kant van het land, zou naar het buitenland gaan en ik had eigenlijk nog helemaal geen trek in een relatie. We hebben altijd tegen elkaar gezegd: "We zien het wel en het is leuk zolang het leuk is". Inmiddels wonen we alweer 1,5 jaar samen en ik durf oprecht te zeggen dat hij mijn grote liefde is (of dat voor altijd is, moet je altijd maar afwachten). De relatie die ik nu heb is veel meer dan die constante vlinders in mijn buik en alles door een rose bril bekijken.
Kijk eens verder dan die verliefdheid die je wilt hebben. Hoe diep zit jouw gevoel voor hem? Wat zou je voor hem over hebben? En wat zou je voor hem laten?
Een half jaar later kwam ik mijn huidige vriend tegen en ik vond hem gewoon leuk om mee te scharrelen, maar meer niet. Toch werd het een relatie en ik twijfelde eerst ook, want ik mistte die enorme vlinders die ik bij mijn ex wel had. Het is zelfs 3 dagen uit geweest in het begin
Langzamerhand begon ik wel steeds meer te beseffen dat mijn gevoel voor hem veel dieper zat dan ik in eerste instantie dacht. Hij vertrok voor een half jaar naar het buitenland en toen merkte ik pas hoezeer ik hem miste.
Hij woonde aan de andere kant van het land, zou naar het buitenland gaan en ik had eigenlijk nog helemaal geen trek in een relatie. We hebben altijd tegen elkaar gezegd: "We zien het wel en het is leuk zolang het leuk is". Inmiddels wonen we alweer 1,5 jaar samen en ik durf oprecht te zeggen dat hij mijn grote liefde is (of dat voor altijd is, moet je altijd maar afwachten). De relatie die ik nu heb is veel meer dan die constante vlinders in mijn buik en alles door een rose bril bekijken.
Kijk eens verder dan die verliefdheid die je wilt hebben. Hoe diep zit jouw gevoel voor hem? Wat zou je voor hem over hebben? En wat zou je voor hem laten?
donderdag 23 oktober 2008 om 15:59
donderdag 23 oktober 2008 om 16:09
Yoyo2, ik heb inderdaad heel veel geschreven op het liefdesverdriettopic. Dat hij mij toen echt geholpen! Wat fijn dat je nu je grote liefde heb gevonden!!! Die vlinders zijn er niet echt nee. In ieder geval veeel minder dan mijn ex. Maar deze relatie zit heel anders in elkaar. Veel meer vertrouwen, veel meer praten, elkaar begrijpen, veel meer leuke dingen doen. Dan zou je zeggen, waar twijfel je aan. Het is meer een gevoel dat twijfelt. Wat precies is niet te zeggen. Misschien verwacht ik teveel van een relatie.
Elninjoo, ik denk toch dat ik wel een type ben om samen te gaan wonen, alhoewel ik ook heel veel dingen graag zelf / alleen wil doen. Vind het heerlijk om even alleen thuis te zijn, mijn eigen dingen te doen. Ik heb dan ook wel een plekje voormezelf nodig. Even die ruimte. Maar mijn vriend geeft mij die ruimte wel. Als ik iets alleen wil doen, vind hij dat helemaal prima. Alleen kan hij het soms niet altijd begrijpen. Alleen stappen, alleen naar de bios bijv. Dat deed ik toen ik alleen was ook regelmatig. En ik wil altijd zelf alles oplossen, heb daar geen hulp bij nodig. Ik kan het wel allemaal alleen (denk ik dan).
Kleintje, ik wil ook echt proberen te genieten, al is dat toch best lastig. Ik heb ook nagedacht over bindingsangst. Misschien is dat het wel. Het zou kunnen. Ik weet het eigenlijk niet.Ik moet binnenkort een training volgen van me werk, je eigen ik vinden. Misschien kom ik er dan achter.
Elninjoo, ik denk toch dat ik wel een type ben om samen te gaan wonen, alhoewel ik ook heel veel dingen graag zelf / alleen wil doen. Vind het heerlijk om even alleen thuis te zijn, mijn eigen dingen te doen. Ik heb dan ook wel een plekje voormezelf nodig. Even die ruimte. Maar mijn vriend geeft mij die ruimte wel. Als ik iets alleen wil doen, vind hij dat helemaal prima. Alleen kan hij het soms niet altijd begrijpen. Alleen stappen, alleen naar de bios bijv. Dat deed ik toen ik alleen was ook regelmatig. En ik wil altijd zelf alles oplossen, heb daar geen hulp bij nodig. Ik kan het wel allemaal alleen (denk ik dan).
Kleintje, ik wil ook echt proberen te genieten, al is dat toch best lastig. Ik heb ook nagedacht over bindingsangst. Misschien is dat het wel. Het zou kunnen. Ik weet het eigenlijk niet.Ik moet binnenkort een training volgen van me werk, je eigen ik vinden. Misschien kom ik er dan achter.
donderdag 23 oktober 2008 om 16:16
Ben je niet ontzettend op zoek naar die vlinders?
Vlinders zijn vaak ook maar stofjes in je hoofd die na een paar maanden verdwijnen. Het betekent niet altijd dat je dan ook geen 'liefde' voor iemand voelt.
Hoe voelt het als je na een dag werken weer samen thuiskomt? Kijk je daar naar uit? Geniet je ervan om gewoon lekker samen op de bank te zitten? Mis je hem als hij niet bij je is?
Volgens mij ben je op zoek naar een bepaald gevoel dat hij je niet kan geven. En als dat echt met hem als persoon te maken heeft, dan moet je wel eerlijk zijn. Het is ook niet helemaal fair om hem nog een half jaar een soort van proeftijd te geven. Hij verdient het net zo zeer om volledig bemint te worden als jij.
Vlinders zijn vaak ook maar stofjes in je hoofd die na een paar maanden verdwijnen. Het betekent niet altijd dat je dan ook geen 'liefde' voor iemand voelt.
Hoe voelt het als je na een dag werken weer samen thuiskomt? Kijk je daar naar uit? Geniet je ervan om gewoon lekker samen op de bank te zitten? Mis je hem als hij niet bij je is?
Volgens mij ben je op zoek naar een bepaald gevoel dat hij je niet kan geven. En als dat echt met hem als persoon te maken heeft, dan moet je wel eerlijk zijn. Het is ook niet helemaal fair om hem nog een half jaar een soort van proeftijd te geven. Hij verdient het net zo zeer om volledig bemint te worden als jij.
donderdag 23 oktober 2008 om 16:25
Je hebt helemaal gelijk yoyo2. Het is eigenlijk al wel zover, dat ik het gevoel heb dat mijn vriend mij veel meer bemint dan ik hem. Dit heeft vooral te maken met die vlinders.
Als ik hem een hele dag niet heb gezien, dan ben ik s'avonds wel blij om hem in mijn armen te sluiten. We kunnen ook heerlijk samen op de bank zitten, film kijken, etc.
Hij is echt smoor verliefd op mij en ik hou van hem, maar heb geen vlinders. Dat is denk ik ook het probleem tussen ons. Maar ook dit weet hij. Ik hou niks voor hem geheim. En toch blijft hij erbij dat we er samen wel uitkomen en blijft hij zo lief voor mij. Dat ik gewoon een brok in mijn keel krijg hoe lief hij vor mij is. Dat blijkt dan wel dat hij zoveel voor mij over heeft, dat ik het gewoon niet uit kan maken. Wie wil nu niet een jongen die alles voor je over heeft.
Als ik hem een hele dag niet heb gezien, dan ben ik s'avonds wel blij om hem in mijn armen te sluiten. We kunnen ook heerlijk samen op de bank zitten, film kijken, etc.
Hij is echt smoor verliefd op mij en ik hou van hem, maar heb geen vlinders. Dat is denk ik ook het probleem tussen ons. Maar ook dit weet hij. Ik hou niks voor hem geheim. En toch blijft hij erbij dat we er samen wel uitkomen en blijft hij zo lief voor mij. Dat ik gewoon een brok in mijn keel krijg hoe lief hij vor mij is. Dat blijkt dan wel dat hij zoveel voor mij over heeft, dat ik het gewoon niet uit kan maken. Wie wil nu niet een jongen die alles voor je over heeft.
donderdag 23 oktober 2008 om 16:32
quote:dingentje schreef op 23 oktober 2008 @ 16:25:
Hij is echt smoor verliefd op mij en ik hou van hem, maar heb geen vlinders. Dat is denk ik ook het probleem tussen ons. Maar ook dit weet hij. Ik hou niks voor hem geheim. En toch blijft hij erbij dat we er samen wel uitkomen en blijft hij zo lief voor mij. Dat ik gewoon een brok in mijn keel krijg hoe lief hij vor mij is. Dat blijkt dan wel dat hij zoveel voor mij over heeft, dat ik het gewoon niet uit kan maken. Wie wil nu niet een jongen die alles voor je over heeft.
Misschien psychologie van de koude keukenvloer hoor, maar misschien zit hier het probleem juist een beetje?
In je vorige relatie had je de vlinders en was je voortdurend bang dat hij je zou afwijzen, dat maakte de verliefdheid misschien alleen nog maar erger.
Nu hoef jij je nergens over te bekommeren, hoe dan ook hij houdt toch wel van je, hij zal alles voor je over hebben, zelfs al is zijn liefde voor jou groter dan die van hem. Je hebt eigenlijk helemaal niets om voor te vechten, niets om hem voor je te winnen.
Soms is een beetje gezonde jaloezie of het gevoel hebben je best voor iemands liefde te moeten doen helemaal niet eens zo ongezond.
Hij is echt smoor verliefd op mij en ik hou van hem, maar heb geen vlinders. Dat is denk ik ook het probleem tussen ons. Maar ook dit weet hij. Ik hou niks voor hem geheim. En toch blijft hij erbij dat we er samen wel uitkomen en blijft hij zo lief voor mij. Dat ik gewoon een brok in mijn keel krijg hoe lief hij vor mij is. Dat blijkt dan wel dat hij zoveel voor mij over heeft, dat ik het gewoon niet uit kan maken. Wie wil nu niet een jongen die alles voor je over heeft.
Misschien psychologie van de koude keukenvloer hoor, maar misschien zit hier het probleem juist een beetje?
In je vorige relatie had je de vlinders en was je voortdurend bang dat hij je zou afwijzen, dat maakte de verliefdheid misschien alleen nog maar erger.
Nu hoef jij je nergens over te bekommeren, hoe dan ook hij houdt toch wel van je, hij zal alles voor je over hebben, zelfs al is zijn liefde voor jou groter dan die van hem. Je hebt eigenlijk helemaal niets om voor te vechten, niets om hem voor je te winnen.
Soms is een beetje gezonde jaloezie of het gevoel hebben je best voor iemands liefde te moeten doen helemaal niet eens zo ongezond.
donderdag 23 oktober 2008 om 16:35
Dat zou kunnen Naski, momenteel zit ik vol met vragen, emoties, twijfels dat ik gewoon de antwoorden niet meer weet.
"
Misschien is het beter om al dit toch van me af te zetten, hoe moeilijk dat ook is. En meer gaan genieten. Dan over een half jaar of minder eens te kijken hoe het er voor staat. Maar zeker niet langer dan een half jaar, anders hou ik mezelf voor de gek en mijn vriend ook, wat hij niet verdiend.
"
Misschien is het beter om al dit toch van me af te zetten, hoe moeilijk dat ook is. En meer gaan genieten. Dan over een half jaar of minder eens te kijken hoe het er voor staat. Maar zeker niet langer dan een half jaar, anders hou ik mezelf voor de gek en mijn vriend ook, wat hij niet verdiend.
donderdag 23 oktober 2008 om 16:40
Yoyo, dat is zeker waar. Wat ik ook doe of zeg, hij zal altijd van mijn blijven houden. Hij kijkt niet naar andere vrouwen, hij vind mij de mooiste, hij vind mij de leukste, de liefste, etc. Dit omdat hij voor mij acht jaar lang een relatie heeft gehad met een meisje, dat gewoon voor zijn neus is vreemdgegaan. En hij heeft toen het zelfs niet uitgemaakt, maar zij. Waarom hij dat zichzelf aandoet, begrijp ik niet echt.
