Relaties
alle pijlers
30 en kinderen, hoe is jullie relatie met je moeder?
zaterdag 1 november 2008 om 20:06
Hoi allemaal,
Hoe is jullie relatie met je moeder nu je zelf je gezinnetje hebt?
Ik merk dat ik het supermoeilijk vind om los te komen van m'n moeder. Mijn vader is overleden toen ik 18 was (12 jr geleden) en sinds 5 jaar is m'n moeder weer met een andere man. Ik kan maar niet aan 'm wennen.... Ik vind het heerlijk dat ze niet meer alleen is maar ik blijf het raar vinden dat hij nu in mijn ouderlijk huis rondloopt en hij mijn kinderen ziet opgroeien en niet mijn vader. Maar ik neem hem niets kwalijk, hij is ook gelukkig met mijn moeder.
Alleen is mijn moeder zo veranderd. Ze probeert hem werkelijk óveral bij te betrekken en heeft het constant over 'm. Zeggen dat ie zo lief voor d'r is, ze slaat de hele tijd bruggetjes naar hem op momenten dat het niet over hem gaat. Ze wil heel graag het perfecte gezin zijn en wil dat ik ook zo over hem denk. Ik probeer mooi weer te spelen maar een moeder merkt zoiets natuurlijk.
Ik heb al een paar keer aangegeven dat ik graag iets samen met m'n moeder wil doen maar daar lijkt ze minder behoefte aan te hebben. Ze stopt me heel regelmatig iets toe en past op verzoek op de kindjes, ik weet dat ze heel veel om me geeft maar ik mis iets. Ben ik nu een verwend nest, verwacht ik iets wat niet realistisch is? Moet ik me meer gaan richten op m'n eigen gezin en m'n moeder los laten of het nog 's in de groep gooien.
Deze week komen ze samen langs omdat er iets is voorgevallen. Ik vind het zo lastig om een gesprek aan te gaan want eigenlijk zit haar nieuwe partner me niet lekker maar no way dat ik dat ga zeggen, daar zou ik haar echt mee op d'r hart trappen.
Ik zou zo graag nog 's tegen haar aan willen liggen op de bank en 'gekriebeld' willen worden. Is dat normaal?? Zucht.... haha, verder gaat het best lekker hoor! Volgens mij is dit volwassen worden....
Bedankt voor het lezen en ben benieuwd naar jullie verhalen en evt. tips. x
Hoe is jullie relatie met je moeder nu je zelf je gezinnetje hebt?
Ik merk dat ik het supermoeilijk vind om los te komen van m'n moeder. Mijn vader is overleden toen ik 18 was (12 jr geleden) en sinds 5 jaar is m'n moeder weer met een andere man. Ik kan maar niet aan 'm wennen.... Ik vind het heerlijk dat ze niet meer alleen is maar ik blijf het raar vinden dat hij nu in mijn ouderlijk huis rondloopt en hij mijn kinderen ziet opgroeien en niet mijn vader. Maar ik neem hem niets kwalijk, hij is ook gelukkig met mijn moeder.
Alleen is mijn moeder zo veranderd. Ze probeert hem werkelijk óveral bij te betrekken en heeft het constant over 'm. Zeggen dat ie zo lief voor d'r is, ze slaat de hele tijd bruggetjes naar hem op momenten dat het niet over hem gaat. Ze wil heel graag het perfecte gezin zijn en wil dat ik ook zo over hem denk. Ik probeer mooi weer te spelen maar een moeder merkt zoiets natuurlijk.
Ik heb al een paar keer aangegeven dat ik graag iets samen met m'n moeder wil doen maar daar lijkt ze minder behoefte aan te hebben. Ze stopt me heel regelmatig iets toe en past op verzoek op de kindjes, ik weet dat ze heel veel om me geeft maar ik mis iets. Ben ik nu een verwend nest, verwacht ik iets wat niet realistisch is? Moet ik me meer gaan richten op m'n eigen gezin en m'n moeder los laten of het nog 's in de groep gooien.
Deze week komen ze samen langs omdat er iets is voorgevallen. Ik vind het zo lastig om een gesprek aan te gaan want eigenlijk zit haar nieuwe partner me niet lekker maar no way dat ik dat ga zeggen, daar zou ik haar echt mee op d'r hart trappen.
Ik zou zo graag nog 's tegen haar aan willen liggen op de bank en 'gekriebeld' willen worden. Is dat normaal?? Zucht.... haha, verder gaat het best lekker hoor! Volgens mij is dit volwassen worden....
Bedankt voor het lezen en ben benieuwd naar jullie verhalen en evt. tips. x
zaterdag 1 november 2008 om 20:40
is naar mijn idee heel normaal hoor.
Mijn moeder is hier afgelopen zondag t/m dinsdag geweest oa om een dag op te passen omdat ons dochtertje ziek was, maar ook omdat ze best ver weg woont en ik haar niet zo vaak zie. Aangezien ik ook niet helemaal toppiejoppie was/ben ben ik zondag even lekker tegen d'r aangekropen en kon zij haar zorgei weer ff kwijt.
mijn moeder is ook sinds een jaar of wat samen met een andere man. Bij ons is het dan wel weer zo dat m'n ouders zijn gaan scheiden en m'n moeder zo'n beetje aan de andere kant van het land is gaan wonen. Ik snapte nooit waarom ze met m'n stiefvader is, maar dat heeft ze me dus uitgelegd.....en nu snap ik het wel. (ook sinds afgelopen weekend)
zolang je moeder er is ben jij kind en kun je die "kinderlijke" behoeften hebben. volgens mij zou je moeder het best fijn vinden als je nog een keer lekker tegen d'r aan zou kruipen (denk ik) bij je moeder zou je toch moeten kunnen zijn wie je bent, zij kent je toch het beste!?
Mijn moeder is hier afgelopen zondag t/m dinsdag geweest oa om een dag op te passen omdat ons dochtertje ziek was, maar ook omdat ze best ver weg woont en ik haar niet zo vaak zie. Aangezien ik ook niet helemaal toppiejoppie was/ben ben ik zondag even lekker tegen d'r aangekropen en kon zij haar zorgei weer ff kwijt.
mijn moeder is ook sinds een jaar of wat samen met een andere man. Bij ons is het dan wel weer zo dat m'n ouders zijn gaan scheiden en m'n moeder zo'n beetje aan de andere kant van het land is gaan wonen. Ik snapte nooit waarom ze met m'n stiefvader is, maar dat heeft ze me dus uitgelegd.....en nu snap ik het wel. (ook sinds afgelopen weekend)
zolang je moeder er is ben jij kind en kun je die "kinderlijke" behoeften hebben. volgens mij zou je moeder het best fijn vinden als je nog een keer lekker tegen d'r aan zou kruipen (denk ik) bij je moeder zou je toch moeten kunnen zijn wie je bent, zij kent je toch het beste!?
zaterdag 1 november 2008 om 21:10
zaterdag 1 november 2008 om 23:13
Hoi EL1978,
Ik ben zelf 29 en heb een dochter van 8 maanden en mijn ouders zijn jaren geleden gescheiden. Mijn pa is hertrouwd met een 25-jaar jongere vrouw waar hij nu ook een dochtertje mee heeft.
Mijn mams heeft daar echt een deuk van opgelopen. Gelukkig heeft ze nu al ruim 3 jaar een hele lieve vriend en is weer helemaal opgebloeid. Ik heb nu weer mijn moedertje terug. Ik heb namelijk heel lang het gevoel gehad dat ik voor haar moest zorgen. Ze was tenslotte toch alleen en vaak verdrietig. Ze vertelde me vaak dat wij het belangrijkste waren in haar leven en dat gaf me toen een benauwd gevoel. Nu is daar niets aan veranderd, want ik ben nog steeds heel belangrijk voor haar, maar ik zie dat ze nu ook weer voor haar zelf leeft en daar ben ik zooo blij mee.
En die nieuwe vriend....een vreemde vogel, maar een schat van een man! Nu heb ik met mijn pa niet echt een sterke band en vind het dus heerlijk dat die nieuwe man van mijn mams zo'n knuffel is.
Ik hou alleen al van hem omdat ie mijn moeder gelukkig maakt;-)
En jij bent niet raar, we blijven toch allemaal kinderen?!
Vertel je moeder dat je haar mist...
Ik ben zelf 29 en heb een dochter van 8 maanden en mijn ouders zijn jaren geleden gescheiden. Mijn pa is hertrouwd met een 25-jaar jongere vrouw waar hij nu ook een dochtertje mee heeft.
Mijn mams heeft daar echt een deuk van opgelopen. Gelukkig heeft ze nu al ruim 3 jaar een hele lieve vriend en is weer helemaal opgebloeid. Ik heb nu weer mijn moedertje terug. Ik heb namelijk heel lang het gevoel gehad dat ik voor haar moest zorgen. Ze was tenslotte toch alleen en vaak verdrietig. Ze vertelde me vaak dat wij het belangrijkste waren in haar leven en dat gaf me toen een benauwd gevoel. Nu is daar niets aan veranderd, want ik ben nog steeds heel belangrijk voor haar, maar ik zie dat ze nu ook weer voor haar zelf leeft en daar ben ik zooo blij mee.
En die nieuwe vriend....een vreemde vogel, maar een schat van een man! Nu heb ik met mijn pa niet echt een sterke band en vind het dus heerlijk dat die nieuwe man van mijn mams zo'n knuffel is.
Ik hou alleen al van hem omdat ie mijn moeder gelukkig maakt;-)
En jij bent niet raar, we blijven toch allemaal kinderen?!
Vertel je moeder dat je haar mist...
zaterdag 1 november 2008 om 23:19
Ik denk dat je erachter komt dat je moeder ook maar een mens is, en niet altijd die perfecte moeder kan zijn die jij voor ogen hebt of zoals zij was.
Naarmate een vrouw ouder wordt en uit de zorg voor haar kinderen raakt zal zij ook haar eigen leven weer op gaan pakken. Misschien nieuwe kanten van zichzelf ontdekken die voor jou wel achterwege hadden mogen blijven. Ik denk dat 'wij' als 20-ers of 30-ers dat soms wat overdreven gedrag kunnen vinden.
Respect voor je moeder zoals ze is, is erg belangrijk denk ik. Zoals het was zal het waarschijnlijk toch nooit weer worden. Maar dat je je moeder mist, dat begrijp ik heel goed. Maar haar wereld kan niet om jou blijven draaien (zo'n egoist lijk je me trouwens ook totaal niet).
Enneh, geniet van je eigen gezinnetje!! Heerlijk toch!
Naarmate een vrouw ouder wordt en uit de zorg voor haar kinderen raakt zal zij ook haar eigen leven weer op gaan pakken. Misschien nieuwe kanten van zichzelf ontdekken die voor jou wel achterwege hadden mogen blijven. Ik denk dat 'wij' als 20-ers of 30-ers dat soms wat overdreven gedrag kunnen vinden.
Respect voor je moeder zoals ze is, is erg belangrijk denk ik. Zoals het was zal het waarschijnlijk toch nooit weer worden. Maar dat je je moeder mist, dat begrijp ik heel goed. Maar haar wereld kan niet om jou blijven draaien (zo'n egoist lijk je me trouwens ook totaal niet).
Enneh, geniet van je eigen gezinnetje!! Heerlijk toch!
zaterdag 1 november 2008 om 23:32
ik herken het. Mijn ouders zijn gescheiden, en zijn allebei hertrouwd. Je moeder wil waarschijnlijk heel graag dat jullie als familie een eenheid vormen. Dat is ongetwijfeld het beeld dat ze altijd voor ogen gehad heeft, alleen is een belangrijk onderdeel van die eenheid, jouw vader, overleden. Nu heeft ze een nieuwe partner, en die is naar haar gevoel onderdeel van die eenheid. Ze is immers met hem getrouwd, en hij maakt haar gelukkig als ik je verhaal zo lees. Jij mist echter een stukje van de eenheid, omdat het niet je vader is.
Ik zou ook niet iets zeggen over de partner. Probeer voor ogen te houden dat je moeder een individu is, een zelfstandig persoon. Wat Zwieber zegt vind ik wel een goeie. Geef aan dat je je vader mist. Dat je het soms moeilijk vindt om haar met iemand te zien, ondanks dat je ontzettend blij bent dat ze gelukkig is.
Ik zou ook niet iets zeggen over de partner. Probeer voor ogen te houden dat je moeder een individu is, een zelfstandig persoon. Wat Zwieber zegt vind ik wel een goeie. Geef aan dat je je vader mist. Dat je het soms moeilijk vindt om haar met iemand te zien, ondanks dat je ontzettend blij bent dat ze gelukkig is.
