Relaties
alle pijlers
Help, wat is er toch met me?
maandag 3 november 2008 om 17:06
Hallo dames (en heren),
Ik heb 10 jaar een relatie waarvan 4 jaar getrouwd en heb een kindje van bijna een jaar. Een half jaar geleden heb ik een man, die maar 10 min. bij me vandaan blijkt te wonen, in de bus leren kennen. Vanaf het begin had ik al zoeits van; bij deze man moet ik uit de buurt blijven, omdat ik wist dat ik sterke gevoelens voor 'm zou kunnen krijgen. Nadat hij m'n telefoonnummer had gevraagd, heb ik die toch maar geweigerd te geven.
Vervolgens heb ik 'm helaas een paar weken niet meer gezien, terwijl hij toch door m'n hoofd bleef spoken. Toen ik 'm eenmaal weer zag was ik helemaal blij en toch nummers uitgewisseld. We zijn een keer wezen wandelen, uit eten geweest enz. Het is gelukkig wel tot zoenen gebleven.
Ik weet dat het niet goed was wat ik deed, maar voelde weer vlinders en daar genoot ik van, maar wist dat ik geen relatie met deze persoon wilde, het ging vooral om de aandacht. Op een gegeven moment vertelde hij me dat hij me meer dan leuk vond en het liefst een relatie met me wilde. Maar ik zei: Ik ben getrouwd, als dat neit het geval was geweest dan had ik het zeker wel overwogen. Mijn gevoelens werden ondertussen wel steeds sterker, heb ondertussen zelfs z'n zoontje ontmoet maar hij bleef er maar op hameren wanneer ik voor hem zou kiezen. En ik zei telkens dat die keus maken voor mij heel moeilijk is.
Op een gegeven moment vernam ik steeds minder van 'm en toen ik 'm weer een keer opbelde zei hij dat ie me niet het gevoel wilde geven dat ik moest kiezen en me uit respect voor m'n huwelijk met rust wilde laten, maar wel vrienden met me wilde blijven. We hadden een datum geprikt om af te spreken maar door omstandigheden moest hij die afzeggen.
Een week later belde hij me op met de mededeling dat z'n vriendin naast me zat en zij een verdacht smsje van ons had gelezen en ik moest het spelletje meespelen door te doen alsof er helemaal niks aan de hand was en we gewoon alleen maar 'vrienden' waren. Ik was geschokt dat ie zo uit het niets opeens een vriendin had en werd woest en was niet van plan het spelletje mee te spelen. Ik was toch in de buurt, belde bij 'm aan en vroeg wat dit allemaal te betekenen had. Sloeg helemaal nergens want ik heb zelf een relatie en geen recht van spreken. Hij probeerde me weg te sturen, maar ik bleef koppig en opeens kreeg ik me toch een dreun op m'm gezicht van 'm.
Ben daarna meteen kwaad naar huis gelopen en wilde niks meer met 'm te maken hebben. Een uur later belde hij me op met z'n excuses dat ie me had geslagen, dat ie pas sinds kort een relatie had en mocht ik toch voor hem kiezen, hij ook voor mij zou willen gaan. Geen haar op m'n hoofd, want ik hoef geen man die een vrouw slaat. Ik liet het even rusten maar een paar dagen werd ik zou kwaad dat ik 'm heel kinderachtig steeds begon te bellen en op te hangen. Een paar weken later kwam ik 'm tegen en hij keek me heel erg pissed aan, omdat ie natuurlijk ook wel weet dat ik daar achter zat.
Nu kan ik het om een of andere reden niet loslaten. Ik vind het een klootzak, maar toch doet het me pijn dat we elkaar negeren als we elkaar zien. Ik wil 'm eigenlijk een smsje sturen met dat het me spijt dat ik zo kinderachtig deed en ik hoop dat we op z'n minst gewoon normaal tegen elkaar kunnen doen.
MIjn vraag is of ik daar wel goed aan zal doen?
Een wanhopig visje...
Ik heb 10 jaar een relatie waarvan 4 jaar getrouwd en heb een kindje van bijna een jaar. Een half jaar geleden heb ik een man, die maar 10 min. bij me vandaan blijkt te wonen, in de bus leren kennen. Vanaf het begin had ik al zoeits van; bij deze man moet ik uit de buurt blijven, omdat ik wist dat ik sterke gevoelens voor 'm zou kunnen krijgen. Nadat hij m'n telefoonnummer had gevraagd, heb ik die toch maar geweigerd te geven.
Vervolgens heb ik 'm helaas een paar weken niet meer gezien, terwijl hij toch door m'n hoofd bleef spoken. Toen ik 'm eenmaal weer zag was ik helemaal blij en toch nummers uitgewisseld. We zijn een keer wezen wandelen, uit eten geweest enz. Het is gelukkig wel tot zoenen gebleven.
Ik weet dat het niet goed was wat ik deed, maar voelde weer vlinders en daar genoot ik van, maar wist dat ik geen relatie met deze persoon wilde, het ging vooral om de aandacht. Op een gegeven moment vertelde hij me dat hij me meer dan leuk vond en het liefst een relatie met me wilde. Maar ik zei: Ik ben getrouwd, als dat neit het geval was geweest dan had ik het zeker wel overwogen. Mijn gevoelens werden ondertussen wel steeds sterker, heb ondertussen zelfs z'n zoontje ontmoet maar hij bleef er maar op hameren wanneer ik voor hem zou kiezen. En ik zei telkens dat die keus maken voor mij heel moeilijk is.
Op een gegeven moment vernam ik steeds minder van 'm en toen ik 'm weer een keer opbelde zei hij dat ie me niet het gevoel wilde geven dat ik moest kiezen en me uit respect voor m'n huwelijk met rust wilde laten, maar wel vrienden met me wilde blijven. We hadden een datum geprikt om af te spreken maar door omstandigheden moest hij die afzeggen.
Een week later belde hij me op met de mededeling dat z'n vriendin naast me zat en zij een verdacht smsje van ons had gelezen en ik moest het spelletje meespelen door te doen alsof er helemaal niks aan de hand was en we gewoon alleen maar 'vrienden' waren. Ik was geschokt dat ie zo uit het niets opeens een vriendin had en werd woest en was niet van plan het spelletje mee te spelen. Ik was toch in de buurt, belde bij 'm aan en vroeg wat dit allemaal te betekenen had. Sloeg helemaal nergens want ik heb zelf een relatie en geen recht van spreken. Hij probeerde me weg te sturen, maar ik bleef koppig en opeens kreeg ik me toch een dreun op m'm gezicht van 'm.
Ben daarna meteen kwaad naar huis gelopen en wilde niks meer met 'm te maken hebben. Een uur later belde hij me op met z'n excuses dat ie me had geslagen, dat ie pas sinds kort een relatie had en mocht ik toch voor hem kiezen, hij ook voor mij zou willen gaan. Geen haar op m'n hoofd, want ik hoef geen man die een vrouw slaat. Ik liet het even rusten maar een paar dagen werd ik zou kwaad dat ik 'm heel kinderachtig steeds begon te bellen en op te hangen. Een paar weken later kwam ik 'm tegen en hij keek me heel erg pissed aan, omdat ie natuurlijk ook wel weet dat ik daar achter zat.
Nu kan ik het om een of andere reden niet loslaten. Ik vind het een klootzak, maar toch doet het me pijn dat we elkaar negeren als we elkaar zien. Ik wil 'm eigenlijk een smsje sturen met dat het me spijt dat ik zo kinderachtig deed en ik hoop dat we op z'n minst gewoon normaal tegen elkaar kunnen doen.
MIjn vraag is of ik daar wel goed aan zal doen?
Een wanhopig visje...
maandag 3 november 2008 om 19:33
maandag 3 november 2008 om 21:26
Klinkt in mijn oren als een typische vis. Je hebt alles wat jij je kunt wensen, maar je bent eraan gewent. Je wilt meer, want je bent een ultiem gevoelsmens. Die man in de bus? Fout, fout fout. En wat is fout? Wanneer doet een kind juist iets? wanneer het niet mag, want dat gevoel is onbeschrijvelijk.
Foute man overboord gooien en zorgen dat er geen nummer 2 komt. Je bent te gewent aan de luxe die je hebt, dus daag jezelf uit en gooi wat pit in jouw leven. Zie jouw gezin weer alsof je ze lang hebt moeten missen. En desnoods ga je er dan een weekend tussenuit, trek je je stoute schoenen aan en zoek je de seksuele grenzen tussen jou en jouw man weer op.
Foute man overboord gooien en zorgen dat er geen nummer 2 komt. Je bent te gewent aan de luxe die je hebt, dus daag jezelf uit en gooi wat pit in jouw leven. Zie jouw gezin weer alsof je ze lang hebt moeten missen. En desnoods ga je er dan een weekend tussenuit, trek je je stoute schoenen aan en zoek je de seksuele grenzen tussen jou en jouw man weer op.
dinsdag 4 november 2008 om 09:02
Hallo, daar ben ik weer.
Ik ben blij dat ik gisteren hier m'n verhaal heb gepost, anders had ik misschien toch wel een smsje naar ''m gestuurd waar ik vervolgens heel veel spijt van zou krijgen.
De reden waarom ik er nog mee zit/zat is omdat ik m'n woede naar hem toe niet goed heb kunnen uiten. Nadat ik die klap had gekeregen was ik ff zo van de kaart dat ik meteen ben weggegaan. Toen hij me belde met z'n excuses was ik inmidells al thuis en ik was niet alleen. Het liefst had ik hem toen verrot willen schelden, maar dat kon dus niet. Ik ben naar m'n slaapkamer toe gelopen, heb naar zijn kant van het verhaal geluisterd en het enige wat ik nog zei was dat ik er niet op uit was om problemen te veroorzaken tussen hem en z'n nieuwe vriendin. En ik had zoiets van, ach, hij belt in ieder geval nog op met z'n excuses.
Een aantal dagen daarna had ik pas zoiets van; waar ben ik eigenlijk mee bezig en begon ik 'm kinderachtig lastig te vallen. Alleen wil ik eigenlijk dat ie weet dat ik boos ben om die mep die hij me heeft verkocht, dat ie een nieuwe vriendin heeft boeit me nu echt niet meer.
Maar andere kant zeg ik ook tegen mezelf: Wat maakt het eigenlijk nog uit wat hij denkt, wat moet mij het eigenlijk boeien?
En nee, met zo iemand wil ik echt geen relatie. Stiekem had ik er weleens over gefantaseerd, maar ik wist dat hij geen relatiemateriaal zou zijn en ik heb niks te klagen bij m'n eigen mannetje waar ik happy mee ben, behalve dan dat ik de spanning mis en in een sleur zit.
Het nadeel is ook da tie bij me in de buurt woont en ik 'm toch nog af en toe tegen zal komen, dus op die manier wordt ik dan toch nog steeds met 'm geconfronteerd. En elke keer als ik 'm zie begin ik gewoon te koken van binnen, wat vervolgens weer afzwakt als ik 'm weer ff een paar weken niet meer zie.
Maar ik moet idd verder met m'n eigen leven en hier geen tijd meer aan besteden. Ik ga z'n nummer wissen en met de tijd zal die woede ook wel weer zakken............
Ik ben blij dat ik gisteren hier m'n verhaal heb gepost, anders had ik misschien toch wel een smsje naar ''m gestuurd waar ik vervolgens heel veel spijt van zou krijgen.
De reden waarom ik er nog mee zit/zat is omdat ik m'n woede naar hem toe niet goed heb kunnen uiten. Nadat ik die klap had gekeregen was ik ff zo van de kaart dat ik meteen ben weggegaan. Toen hij me belde met z'n excuses was ik inmidells al thuis en ik was niet alleen. Het liefst had ik hem toen verrot willen schelden, maar dat kon dus niet. Ik ben naar m'n slaapkamer toe gelopen, heb naar zijn kant van het verhaal geluisterd en het enige wat ik nog zei was dat ik er niet op uit was om problemen te veroorzaken tussen hem en z'n nieuwe vriendin. En ik had zoiets van, ach, hij belt in ieder geval nog op met z'n excuses.
Een aantal dagen daarna had ik pas zoiets van; waar ben ik eigenlijk mee bezig en begon ik 'm kinderachtig lastig te vallen. Alleen wil ik eigenlijk dat ie weet dat ik boos ben om die mep die hij me heeft verkocht, dat ie een nieuwe vriendin heeft boeit me nu echt niet meer.
Maar andere kant zeg ik ook tegen mezelf: Wat maakt het eigenlijk nog uit wat hij denkt, wat moet mij het eigenlijk boeien?
En nee, met zo iemand wil ik echt geen relatie. Stiekem had ik er weleens over gefantaseerd, maar ik wist dat hij geen relatiemateriaal zou zijn en ik heb niks te klagen bij m'n eigen mannetje waar ik happy mee ben, behalve dan dat ik de spanning mis en in een sleur zit.
Het nadeel is ook da tie bij me in de buurt woont en ik 'm toch nog af en toe tegen zal komen, dus op die manier wordt ik dan toch nog steeds met 'm geconfronteerd. En elke keer als ik 'm zie begin ik gewoon te koken van binnen, wat vervolgens weer afzwakt als ik 'm weer ff een paar weken niet meer zie.
Maar ik moet idd verder met m'n eigen leven en hier geen tijd meer aan besteden. Ik ga z'n nummer wissen en met de tijd zal die woede ook wel weer zakken............
dinsdag 4 november 2008 om 09:22
Je hebt je woede niet goed kunnen uiten? Niet om lullig te doen hoor, maar die ros voor je hoofd kreeg je niet voor niks, dat snap je toch wel he? Slaan mag nooit, maar om nu de vermoorde onschuld uit te hangen vind ik een ander ding. Je viel hem lastig, stond bij hem aan de deur en wilde niet weggaan. Hij probeerde je weg te sturen maar nee, jij was koppig.
Als hier een vrouw had gepost dat ze een vervelende koppige vent, die zich niet weg liet sturen, een ros had verkocht, had ze applaus gekregen van de posters hier.
Als hier een vrouw had gepost dat ze een vervelende koppige vent, die zich niet weg liet sturen, een ros had verkocht, had ze applaus gekregen van de posters hier.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 4 november 2008 om 09:24
Hij heeft zijn woede in ieder geval wel geuit door je een dreun te verkopen.
Geeft aan wat voor loser hij is. Jij bent als een achterlijke hem gaan stalken, scoort ook hoog op de losermeetlat.
Laat het nu maar rusten want je bent jezelf aan opfokken zodat je een goed excuus hebt om contact met hem op te nemen om "iets" met je woede te doen.
Gedraag je volwassen en laat die vent in zijn sop gaar koken en steek je energie maar in de sleur uit je relatie halen.
Want je bent er zelf bij geweest om die sleur in je relatie toe te laten....
Geeft aan wat voor loser hij is. Jij bent als een achterlijke hem gaan stalken, scoort ook hoog op de losermeetlat.
Laat het nu maar rusten want je bent jezelf aan opfokken zodat je een goed excuus hebt om contact met hem op te nemen om "iets" met je woede te doen.
Gedraag je volwassen en laat die vent in zijn sop gaar koken en steek je energie maar in de sleur uit je relatie halen.
Want je bent er zelf bij geweest om die sleur in je relatie toe te laten....
dinsdag 4 november 2008 om 09:26
Neem een hobby meid. Iets waar je je mee bezig kunt houden. Je hebt duidelijk te veel tijd om domme dingen te doen.
Een lieve man wordt zwaar onderschat kan ik je vertellen. Een lieve man is iets om heel zuinig op te zijn, zeker als het er een is waar je van houdt. Als je nou op hem uitgekeken was zou ik zeggen, verlaat hem en hopelijk ontmoet hij dan een vrouw die zijn liefheid wel kan waarderen.
Je voelt je aangetrokken tot die ander omdat hij spanning met zich meebrengt en die spanning mis je in je relatie. Ga karten, autoracen of freefighten en stort je op je seksleven met je echtgenoot. Ga je kostbare tijd nou niet besteden aan iemand die eerst zijn best doet om je los te weken van je gezin, dan zijn leugens aan je op wil dringen en je als klap op de vuurpijl nog een dreun verkoopt ook als je verhaal komt halen.
Zet de gebeurtenissen eens achter elkaar, wat was er ook alweer zo leuk aan die man? Zijn seksuele aura? Verliest dat niet een beetje zijn glans als je weet dat hij losse handjes heeft.
Je wil geen man die vrouwen slaat schrijf je, nou, die héb je zelf dan toch ook niet? En die andere kerel was een vergissing, klaar, zand er over en je focussen op andere dingen.
Of ga wel naar die ander toe, doe het, laat je huwelijk barsten en zie gewoon wat er van komt. Kijken of je gelukkig wordt. Niemand houdt je tegen. Als je jezelf toestemming geeft is het denk ik al een stuk minder aanlokkelijk.
Een lieve man wordt zwaar onderschat kan ik je vertellen. Een lieve man is iets om heel zuinig op te zijn, zeker als het er een is waar je van houdt. Als je nou op hem uitgekeken was zou ik zeggen, verlaat hem en hopelijk ontmoet hij dan een vrouw die zijn liefheid wel kan waarderen.
Je voelt je aangetrokken tot die ander omdat hij spanning met zich meebrengt en die spanning mis je in je relatie. Ga karten, autoracen of freefighten en stort je op je seksleven met je echtgenoot. Ga je kostbare tijd nou niet besteden aan iemand die eerst zijn best doet om je los te weken van je gezin, dan zijn leugens aan je op wil dringen en je als klap op de vuurpijl nog een dreun verkoopt ook als je verhaal komt halen.
Zet de gebeurtenissen eens achter elkaar, wat was er ook alweer zo leuk aan die man? Zijn seksuele aura? Verliest dat niet een beetje zijn glans als je weet dat hij losse handjes heeft.
Je wil geen man die vrouwen slaat schrijf je, nou, die héb je zelf dan toch ook niet? En die andere kerel was een vergissing, klaar, zand er over en je focussen op andere dingen.
Of ga wel naar die ander toe, doe het, laat je huwelijk barsten en zie gewoon wat er van komt. Kijken of je gelukkig wordt. Niemand houdt je tegen. Als je jezelf toestemming geeft is het denk ik al een stuk minder aanlokkelijk.
dinsdag 4 november 2008 om 12:59
@BGB: Toen ik ff een tijdje met die vent omging merkte ik pas wat ik miste in m'n eigen leven/relatie: Inderdaad, de spanning. Ik heb het er in die periode wel met m'n man over gehad; hij was wel verbaasd, vond het wel goed hoe het allemaal zo ging, maar vond ook wel dat ik zelf ook met bepaalde ideeën moest komen en het niet teveel van hem moet laten afhangen, wat vaak wel het geval was.
We hebben het erover gehad dat we er vaker op uit moeten gaan. Een etentje, een weekendje weg en af en toe ook echt de tijd voor mezelf nemen. Het ligt er ook aan dat ik niet helemaal happy ben met mezelf. Zit niet lekker in mn velletje, een baan die hartstikke saai vind (ben wel al een tijdje bezig met solliciteren, dus dat is wel weer een stap in de juiste richting en moet een uitlaatklep voor mezelf zien te vinden; zoals eleononora al zei, een hobby ofzo.
En de ontevredenheid die in mezelf zit reageerde ik af op de verkeerde persoon.
En zoals Poezewoes volgens mij al eerder zei; Ik heb alles wat m'n hartje begeert, ik ben eraan gewend geraakt dat ik het heb en daarom naar die spanning op zoek ga.
Maar door mep ben ik wel weer in een keer terug in de realiteit gesmeten. Ze zeggen dat sommige dingen gebeuren met een reden, dit zal er ook wel een geweest van zijn.
We hebben het erover gehad dat we er vaker op uit moeten gaan. Een etentje, een weekendje weg en af en toe ook echt de tijd voor mezelf nemen. Het ligt er ook aan dat ik niet helemaal happy ben met mezelf. Zit niet lekker in mn velletje, een baan die hartstikke saai vind (ben wel al een tijdje bezig met solliciteren, dus dat is wel weer een stap in de juiste richting en moet een uitlaatklep voor mezelf zien te vinden; zoals eleononora al zei, een hobby ofzo.
En de ontevredenheid die in mezelf zit reageerde ik af op de verkeerde persoon.
En zoals Poezewoes volgens mij al eerder zei; Ik heb alles wat m'n hartje begeert, ik ben eraan gewend geraakt dat ik het heb en daarom naar die spanning op zoek ga.
Maar door mep ben ik wel weer in een keer terug in de realiteit gesmeten. Ze zeggen dat sommige dingen gebeuren met een reden, dit zal er ook wel een geweest van zijn.
dinsdag 4 november 2008 om 13:09
@eleonora: Niet om het voor mezelf goed te praten, want ik was er zelf bij, maar daar was ik denk ik ook zo kwaad om.
We hadden een beetje de 'afspraak' gemaakt dat we gewoon lol met elkaar zouden hebben en voor de rest niks van elkaar zouden verwachten. Totdat hij er opeens mee kwam dat ie toch wel meer gevoelens voor me kreeg en als snel liet weten dat ie liever iets serieus wilde dan alleen maar ff een leuke tijd met elkaar.
Hierdoor ben ik toen toch een beetje gaan twijfelen en werden mijn gevoelens ook steeds sterker, wat mijn thuissituatie ook niet ten goede kwam.
En toen het 'm allemaal maar te lang duurde voordat ik een beslissing nam, begon ie afstand te nemen. Tuurlijk gunde ik 'm een vriendin, hij was tenslotte single, maar het kwam een beetje koud op m'n dak ofzo.
Maar ik bekeek 'm daarna wel meteen met andere ogen, en hij mij vast ook. Ben gewoon zwaar teleurgesteld dat het allemaal zo is gelopen.
We hadden een beetje de 'afspraak' gemaakt dat we gewoon lol met elkaar zouden hebben en voor de rest niks van elkaar zouden verwachten. Totdat hij er opeens mee kwam dat ie toch wel meer gevoelens voor me kreeg en als snel liet weten dat ie liever iets serieus wilde dan alleen maar ff een leuke tijd met elkaar.
Hierdoor ben ik toen toch een beetje gaan twijfelen en werden mijn gevoelens ook steeds sterker, wat mijn thuissituatie ook niet ten goede kwam.
En toen het 'm allemaal maar te lang duurde voordat ik een beslissing nam, begon ie afstand te nemen. Tuurlijk gunde ik 'm een vriendin, hij was tenslotte single, maar het kwam een beetje koud op m'n dak ofzo.
Maar ik bekeek 'm daarna wel meteen met andere ogen, en hij mij vast ook. Ben gewoon zwaar teleurgesteld dat het allemaal zo is gelopen.
dinsdag 4 november 2008 om 13:19
Ik lees alleen maar over die man en niets over je eigen relatie, behalve dat hij te lief is.
Verder laat je nergens blijken dat er ook een kind betrokken wordt in deze situatie.
Die is er de dupe van dat mama zich verveelt en zich als een puber gaat gedragen.
Had dat lekker twee jaar geleden gedaan. Toen kende je je man ook al 8 jaar, was hij ook al te lief en verveelde je je waarschijnlijk ook al.
Misschien (ik hoop van harte van niet) heb je je sleur toen doorbroken door zwanger te worden.
Hoe het ook is, je hebt dat kind nu en je dient er zorg voor te dragen dat zijn leven zo prettig mogelijk verloopt.
Het liefst natuurlijk met een papa en een mama, maar als dat niet meer gaat dan niet.
Dan zal je een andere invulling aan je leven moeten geven waarin hij het goed heeft.
Ga je daar eens mee bezig houden!!!
Verder laat je nergens blijken dat er ook een kind betrokken wordt in deze situatie.
Die is er de dupe van dat mama zich verveelt en zich als een puber gaat gedragen.
Had dat lekker twee jaar geleden gedaan. Toen kende je je man ook al 8 jaar, was hij ook al te lief en verveelde je je waarschijnlijk ook al.
Misschien (ik hoop van harte van niet) heb je je sleur toen doorbroken door zwanger te worden.
Hoe het ook is, je hebt dat kind nu en je dient er zorg voor te dragen dat zijn leven zo prettig mogelijk verloopt.
Het liefst natuurlijk met een papa en een mama, maar als dat niet meer gaat dan niet.
Dan zal je een andere invulling aan je leven moeten geven waarin hij het goed heeft.
Ga je daar eens mee bezig houden!!!
dinsdag 4 november 2008 om 13:50
quote:visje77 schreef op 04 november 2008 @ 13:09:
En toen het 'm allemaal maar te lang duurde voordat ik een beslissing nam, begon ie afstand te nemen. Tuurlijk gunde ik 'm een vriendin, hij was tenslotte single, maar het kwam een beetje koud op m'n dak ofzo.
Maar ik bekeek 'm daarna wel meteen met andere ogen, en hij mij vast ook. Ben gewoon zwaar teleurgesteld dat het allemaal zo is gelopen.
Vis, ik begrijp het best hoor, sleur en zo maar je hebt met vuur gespeeld en je hebt je gebrand.
Eerlijk gezegd vind ik jouw verhaal een geval van 'tel je zegeningen' omdat je niet meer gekregen hebt dan een klap voor je kop, die je (en dat bedoel ik figuurlijk) misschien wel even heel hard nodig had. Wakker worden!
Teleurgesteld zijn kun je wel in hem maar hij is niet verantwoordelijk voor jouw geluk of ongeluk. Ik hoop dus dat je teleurgesteld bent in jezelf. Je hebt je man en kind nog. Het is niet verder gegaan dan dit, tart het lot niet meer en laat die man los. Het was een harde les, het enige wat je kunt doen is er van leren.
En toen het 'm allemaal maar te lang duurde voordat ik een beslissing nam, begon ie afstand te nemen. Tuurlijk gunde ik 'm een vriendin, hij was tenslotte single, maar het kwam een beetje koud op m'n dak ofzo.
Maar ik bekeek 'm daarna wel meteen met andere ogen, en hij mij vast ook. Ben gewoon zwaar teleurgesteld dat het allemaal zo is gelopen.
Vis, ik begrijp het best hoor, sleur en zo maar je hebt met vuur gespeeld en je hebt je gebrand.
Eerlijk gezegd vind ik jouw verhaal een geval van 'tel je zegeningen' omdat je niet meer gekregen hebt dan een klap voor je kop, die je (en dat bedoel ik figuurlijk) misschien wel even heel hard nodig had. Wakker worden!
Teleurgesteld zijn kun je wel in hem maar hij is niet verantwoordelijk voor jouw geluk of ongeluk. Ik hoop dus dat je teleurgesteld bent in jezelf. Je hebt je man en kind nog. Het is niet verder gegaan dan dit, tart het lot niet meer en laat die man los. Het was een harde les, het enige wat je kunt doen is er van leren.
dinsdag 4 november 2008 om 14:07
O ja, dat ben ik in eerste instantie zeker, teleurgesteld in mezelf. Dat ik vanaf dag 1 al zoiets had van, begin er niet aan, en mezelf er toch zo in mee heb laten sleuren en het allemaal zo ver heb laten komen.
En idd, ik ben verantwoordelijk voor m'n eigen geluk en niet iemand anders.
Time to move on.....
En idd, ik ben verantwoordelijk voor m'n eigen geluk en niet iemand anders.
Time to move on.....
dinsdag 4 november 2008 om 14:21
quote:visje77 schreef op 04 november 2008 @ 14:07:
O ja, dat ben ik in eerste instantie zeker, teleurgesteld in mezelf. Dat ik vanaf dag 1 al zoiets had van, begin er niet aan, en mezelf er toch zo in mee heb laten sleuren en het allemaal zo ver heb laten komen.
En idd, ik ben verantwoordelijk voor m'n eigen geluk en niet iemand anders.
Time to move on.....
Zo is het meid!
(f)
O ja, dat ben ik in eerste instantie zeker, teleurgesteld in mezelf. Dat ik vanaf dag 1 al zoiets had van, begin er niet aan, en mezelf er toch zo in mee heb laten sleuren en het allemaal zo ver heb laten komen.
En idd, ik ben verantwoordelijk voor m'n eigen geluk en niet iemand anders.
Time to move on.....
Zo is het meid!
(f)
woensdag 5 november 2008 om 09:33
woensdag 5 november 2008 om 09:50
@Neele: Klopt idd dat ik het voor de rest neit heb over m'n man en kind. Ik was zo bezig met die andere persoon dat ik amper tijd heb besteed aan m'n eigen gezin.
De sleur heb ik niet doorbroken door zwanger te raken, de relatie ging toen goed, ook wel met z'n ups en downs, maar had wel een bepaald gevoel van dat ik wat miste. En ik wilde graag een kindje en ben er ook heel blij mee, zou 'm voor geen goud willen missen maar merk dat ik op een of andere manier nog steeds iets mis, voel een bepaalde leegte. En daar moet ik aan werken/achter zien te komen waar dat vandaan komt.
De sleur heb ik niet doorbroken door zwanger te raken, de relatie ging toen goed, ook wel met z'n ups en downs, maar had wel een bepaald gevoel van dat ik wat miste. En ik wilde graag een kindje en ben er ook heel blij mee, zou 'm voor geen goud willen missen maar merk dat ik op een of andere manier nog steeds iets mis, voel een bepaalde leegte. En daar moet ik aan werken/achter zien te komen waar dat vandaan komt.
woensdag 5 november 2008 om 13:21
Die leegte zou best in je relatie kunnen zitten, dat ontken ik helemaal niet.
Alleen ik denk dat je het je kind verplicht bent eerst tot het putje te gaan voordat je je eigen weg gaat.
Van de ene relatie in de andere springen is nooit handig maar als er een kind in het spel is helemaal niet.
Natuurlijk kan je verliefd worden op iemand anders. Dat kan zelfs tijdens je zwangerschap.
Je hebt later echter wel verantwoording af te leggen aan je kind en dan moet je je zelf wel recht in de spiegel aan kunnen kijken.
"Mama had gebrek aan spanning" is gewoon niet wat een kind graag hoort.
Ik hoop dat je er uit komt met je gezin en wens je veel geluk!
(en spanning:))
Alleen ik denk dat je het je kind verplicht bent eerst tot het putje te gaan voordat je je eigen weg gaat.
Van de ene relatie in de andere springen is nooit handig maar als er een kind in het spel is helemaal niet.
Natuurlijk kan je verliefd worden op iemand anders. Dat kan zelfs tijdens je zwangerschap.
Je hebt later echter wel verantwoording af te leggen aan je kind en dan moet je je zelf wel recht in de spiegel aan kunnen kijken.
"Mama had gebrek aan spanning" is gewoon niet wat een kind graag hoort.
Ik hoop dat je er uit komt met je gezin en wens je veel geluk!
(en spanning:))
vrijdag 7 november 2008 om 10:03
Zo zeg visje, jij hebt echt lef hoor!! Hoe kan je van zo iemand ik iets verwachten terwijl je zelf j eigen gezinnetje hebt? Ben je eigenlijk wel echt gelukkig? Je hebt zoals je zegt alles wat je wil, dan waarom zoiets stoms gaan zitten doen? Je hebt idd geluk dat het alleen maar hierbij is gebleven.
Ik zou zeggen: Probeer eerst te kijken wat er scheelt aan jezelf of in je relatie en probeer daar dan alles aan te doen om het te verbeteren. Heb je dan echt alles geprobeerd, dan zou ik pas gaan kijken wat de eventuele verdere mogelijkheden zijn.
Maar steek energie meer in die man. Zoals je zelf al zei zou je absoluut geen relatie met 'm willen. Dus waarom dan nog met 'm bezig zijn? Laat het lekker rusten meid!
Succes!!
Ik zou zeggen: Probeer eerst te kijken wat er scheelt aan jezelf of in je relatie en probeer daar dan alles aan te doen om het te verbeteren. Heb je dan echt alles geprobeerd, dan zou ik pas gaan kijken wat de eventuele verdere mogelijkheden zijn.
Maar steek energie meer in die man. Zoals je zelf al zei zou je absoluut geen relatie met 'm willen. Dus waarom dan nog met 'm bezig zijn? Laat het lekker rusten meid!
Succes!!
vrijdag 7 november 2008 om 10:48
@brownsugar: Ja, ik ben gelukkig, maar toch mis ik iets. Ik kan er ook niet echt precies m'n vinger op leggen. Ik weet ook niet wat me nou bezielde, leek wel of ik in een of andere roes zat.
Nu pas besef ik ook wat ik allemaal wel niet op het spel heb gezet. En nee, ik wil ook geen relatie met die man, dus daarom snap ik ook niet dat hij me dan toch zo bezighield. Ik heb ten tijde van dit gebeuren toen wel al aan m'n man verteld dat ik iets miste maar niet wist wat en dat m'n gevoel anders dan anders was. Ik merk dat ik nu nog steeds niks ben opgeschoten in vergelijking met de afgelopen paar maanden en ben van plan om weer met mijn man te gaan praten.
Nu pas besef ik ook wat ik allemaal wel niet op het spel heb gezet. En nee, ik wil ook geen relatie met die man, dus daarom snap ik ook niet dat hij me dan toch zo bezighield. Ik heb ten tijde van dit gebeuren toen wel al aan m'n man verteld dat ik iets miste maar niet wist wat en dat m'n gevoel anders dan anders was. Ik merk dat ik nu nog steeds niks ben opgeschoten in vergelijking met de afgelopen paar maanden en ben van plan om weer met mijn man te gaan praten.
vrijdag 7 november 2008 om 22:46
Visje, als je tijd hebt moet je even de relatie problemen lezen van sommige forumsters op de relatiepijler. Dan besef je weer wat je boft met je lieve man...
Na 10 jaar kan je huwelijk best wat inkakken, maar aan jullie de keus om er weer wat leven in te blazen. Je hebt een jong kindje schrijf je. Misschien moet je wat vaker weg met je man of met vriendinnen.Weer wat meer gaan doen samen.
10 jaar geleden vond je hem erg leuk. Waarom? Zoek dat weer op. En bedenk dat jij misschien ook niet meer zo spannend voor hem bent na 10 jaar huwelijk...Dus zorg ervoor dat jullie sámen weer wat opfleuren...Mmm truttig woord, maar je weet wel wat ik bedoel.
Niet als je het saai gaat vinden op zoek gaan naar een andere man...of meteen ingaan op nummers uitwisselen. Je bent moeder,vrouw en volwassen, geen puber meer.
Na 10 jaar kan je huwelijk best wat inkakken, maar aan jullie de keus om er weer wat leven in te blazen. Je hebt een jong kindje schrijf je. Misschien moet je wat vaker weg met je man of met vriendinnen.Weer wat meer gaan doen samen.
10 jaar geleden vond je hem erg leuk. Waarom? Zoek dat weer op. En bedenk dat jij misschien ook niet meer zo spannend voor hem bent na 10 jaar huwelijk...Dus zorg ervoor dat jullie sámen weer wat opfleuren...Mmm truttig woord, maar je weet wel wat ik bedoel.
Niet als je het saai gaat vinden op zoek gaan naar een andere man...of meteen ingaan op nummers uitwisselen. Je bent moeder,vrouw en volwassen, geen puber meer.
