Kinderen
alle pijlers
Here we go.. hoe beginnen over kinderen?
zondag 9 november 2008 om 22:14
Nou, *haalt diep adem*, here we go, want ik vind het best spannend allemaal. Graag jullie advies!
Tot voor heel kort geleden wist ik niet of ik kinderen wilde en neigde zelfs naar geen kinderen willen. De laatste weken is dit echter veranderd. Ik denk nu zeker te weten dat ik wel een of meerdere kinderen wil. Al een behoorlijk grote verandering voor mezelf dus, wat ik als best heftig ervaar. Daarbij moet ik toevoegen dat mijn leven het afgelopen jaar ook erg veranderd is, stabieler is geworden. Ik wil ze niet -nu-, per direct, maar over een jaar of 3, 4 denk ik dat ik er serieus mee bezig wil. Bovendien hopen we dan alles ruim op de rails te hebben qua financien etc.
Ik vind het nu dus tijd worden om dit met mijn vriend te bespreken. Hij is er zelf niet echt mee bezig en nogal van het: kinderen zijn zo veeleisend, in allerlei opzichten, en je moet er zó veel tijd in steken, maar hij is niet -tegen- het krijgen van kinderen. Ik weet dit zeker omdat het in de eerste plaats natuurlijk al wel ter sprake is gekomen en ten tweede omdat (en daar komt ie) ik vorig jaar ongewenst zwanger raakte in een volkomen verkeerde periode (grote financiele problemen, een mislukt eigen bedrijf, geen huis, absoluut geen kinderwens etc). De zwangerschap is toen dus beëindigd. Maar, de eerste reactie van mijn vriend was ongekunstelde blijdschap. Een luide Ja?! met een grote lach. We kozen er echter heel zeker voor het kind niet in de toenmalige omstandigheden te laten komen. Het kon gewoon echt niet. Ik sta daar ook nog steeds achter.
Het is denk ik belangrijk ook nog toe te voegen dat in een vorige relatie zijn vriendin compleet bezig was met het krijgen van kinderen. Haar klok tikte HEEL hard, was ook 8 jaar ouder.
Maargoed, dat ter illustratie . Overigens zijn wij 5 jaar bij elkaar. Ik vind het lastig de juiste insteek te vinden om het er over te hebben, ook omdat het voor mezelf nog vrij nieuw is en ik niet ineens als geobserdeerd persoon over wil komen (zoals zijn ex inderdaad..), dat is namelijk helemaal niet zo, ik heb alleen voor mezelf meer duidelijkheid.
Ik wil het niet zomaar onder het afwassen doen: ohja, ik denk dat ik over een paar jaar wil proberen zwanger te worden. Ik vind het iets bijzonders en iets van ons tweeën. Dus het onder een romantisch dineetje in een restaurant doen is ook niet de bedoeling
Ik verwacht namelijk dat we de beslissing nemen het over een paar jaar te gaan proberen, en dat vind ik echt bijzonder.
Ik besef dat ik/we niet de standaard achtergrond heb, maar mede daarom weet ik dus juist niet zo goed hoe het te doen. Hebben jullie tips, hoe hebben jullie het gedaan, of zouden jullie het willen doen?
Alvast dank! Ik ben oprecht benieuwd.
Tot voor heel kort geleden wist ik niet of ik kinderen wilde en neigde zelfs naar geen kinderen willen. De laatste weken is dit echter veranderd. Ik denk nu zeker te weten dat ik wel een of meerdere kinderen wil. Al een behoorlijk grote verandering voor mezelf dus, wat ik als best heftig ervaar. Daarbij moet ik toevoegen dat mijn leven het afgelopen jaar ook erg veranderd is, stabieler is geworden. Ik wil ze niet -nu-, per direct, maar over een jaar of 3, 4 denk ik dat ik er serieus mee bezig wil. Bovendien hopen we dan alles ruim op de rails te hebben qua financien etc.
Ik vind het nu dus tijd worden om dit met mijn vriend te bespreken. Hij is er zelf niet echt mee bezig en nogal van het: kinderen zijn zo veeleisend, in allerlei opzichten, en je moet er zó veel tijd in steken, maar hij is niet -tegen- het krijgen van kinderen. Ik weet dit zeker omdat het in de eerste plaats natuurlijk al wel ter sprake is gekomen en ten tweede omdat (en daar komt ie) ik vorig jaar ongewenst zwanger raakte in een volkomen verkeerde periode (grote financiele problemen, een mislukt eigen bedrijf, geen huis, absoluut geen kinderwens etc). De zwangerschap is toen dus beëindigd. Maar, de eerste reactie van mijn vriend was ongekunstelde blijdschap. Een luide Ja?! met een grote lach. We kozen er echter heel zeker voor het kind niet in de toenmalige omstandigheden te laten komen. Het kon gewoon echt niet. Ik sta daar ook nog steeds achter.
Het is denk ik belangrijk ook nog toe te voegen dat in een vorige relatie zijn vriendin compleet bezig was met het krijgen van kinderen. Haar klok tikte HEEL hard, was ook 8 jaar ouder.
Maargoed, dat ter illustratie . Overigens zijn wij 5 jaar bij elkaar. Ik vind het lastig de juiste insteek te vinden om het er over te hebben, ook omdat het voor mezelf nog vrij nieuw is en ik niet ineens als geobserdeerd persoon over wil komen (zoals zijn ex inderdaad..), dat is namelijk helemaal niet zo, ik heb alleen voor mezelf meer duidelijkheid.
Ik wil het niet zomaar onder het afwassen doen: ohja, ik denk dat ik over een paar jaar wil proberen zwanger te worden. Ik vind het iets bijzonders en iets van ons tweeën. Dus het onder een romantisch dineetje in een restaurant doen is ook niet de bedoeling
Ik verwacht namelijk dat we de beslissing nemen het over een paar jaar te gaan proberen, en dat vind ik echt bijzonder.
Ik besef dat ik/we niet de standaard achtergrond heb, maar mede daarom weet ik dus juist niet zo goed hoe het te doen. Hebben jullie tips, hoe hebben jullie het gedaan, of zouden jullie het willen doen?
Alvast dank! Ik ben oprecht benieuwd.
zondag 9 november 2008 om 22:28
Pfff... moeilijk hoor. Ik zou het zelf denk ik vrij luchtig aanpakken de eerste keer. Dus wel op een goed moment, dat je beide thuis bent en niet op het punt staat de deur uit te gaan ofzo. En dan: 'ik heb trouwens ook nog weer eens nagedacht over kinderen, en ik geloof dat ik er toch wel anders over ben gaan denken'. En dan eerst eens kijken hoe dat gesprek loopt. Ik zou er niet teveel 'druk' op leggen de eerste keer, hij moet ook even wennen aan jouw verandering! Vervolgens zou ik er een paar dagen later weer eens over beginnen 'weet je nog wat ik laatst zei? Heb je daar nog over nagedacht?' Zo zou ik het een beetje opbouwen... niet ineens pats-boem, denk dat dat heel rauw op zn dak zou komen. Succes
maandag 10 november 2008 om 00:01
Als dit zo'n gevoelig onderwerp is voor je vriend dan denk ik echt niet dat je in het eerste gesprek erover een beslissing neemt. Laat gewoon eens op een gezellig moment vallen dat je je zo over jezelf verbaast: dat je nl. veel positiever tegenover het krijgen van kinderen staat. Maak er een geintje over, ipv een zware kwestie. Zoals je er nu over schrijft klinkt het wat gespannen en die spanning draag je op je vriend over. Hou gewoon in het midden wat jullie over een paar jaar doen, dat is nl. ook de beslissing van je vriend. Spreek dus vanuit jezelf, met een ik-boodschap zoals dat heet. Jij voelt je nu anders dan een paar weken geleden en ervaart dat als heftig. Heb het eerst daar maar eens over met de man van je leven.
maandag 10 november 2008 om 02:23
Misschien moet je geen gesprek over je kinderwens beginnen, maar over jullie toekomstverwachtingen. Dat is een onderwerp wat hier met enige regelmaat ter tafel komt. Gewoon een "hoe vind jij dat het gaat?", gevolgd door "hoe zie jij onze toekomst?", gewoon om even te kijken of onze neuzen nog dezelfde kant op staan. Maar misschien is het bij ons wel minder beladen, omdat dit een onderwerp is dat sowieso al met enige regelmaat ter tafel komt.
En anders kun je naar aanleiding van de kinderwens / zwangerschap / vers geboren kinderen van een ander het ook eens over jullie kinderwens hebben.
Ik zou er in ieder geval niet een te zwaar, gevoelig onderwerp van maken. Dus niet er speciaal voor gaan zitten ofzo, maar in een ontspannen setting gewoon eens een gesprek beginnen.
En anders kun je naar aanleiding van de kinderwens / zwangerschap / vers geboren kinderen van een ander het ook eens over jullie kinderwens hebben.
Ik zou er in ieder geval niet een te zwaar, gevoelig onderwerp van maken. Dus niet er speciaal voor gaan zitten ofzo, maar in een ontspannen setting gewoon eens een gesprek beginnen.
maandag 10 november 2008 om 12:08
Zoals qwertu het doet, doen wij het ook. We beginnen inderdaad over de toekomst en of we die nog hetzelfde zien en dan komt vanzelf het onderwerp kinderen aan bod.
Wij doen dit met enige regelmaat, gewoon tijdens het eten 's avonds of als we samen de afwas doen of wat dan ook.
Ik zou dus niet gelijk beginnen over kinderen, maar vraag hem eens hoe hij wil dat zijn leven er uit ziet over 10 jaar ofzo. En vraag dan of hij daar al kinderen ziet, of niet, of hij dan denkt in dezelfde woonplaats te wonen enz. En zo raak je vanzelf wel in een gesprek en kan je ook jouw wensen kenbaar maken.
Wij doen dit met enige regelmaat, gewoon tijdens het eten 's avonds of als we samen de afwas doen of wat dan ook.
Ik zou dus niet gelijk beginnen over kinderen, maar vraag hem eens hoe hij wil dat zijn leven er uit ziet over 10 jaar ofzo. En vraag dan of hij daar al kinderen ziet, of niet, of hij dan denkt in dezelfde woonplaats te wonen enz. En zo raak je vanzelf wel in een gesprek en kan je ook jouw wensen kenbaar maken.
maandag 10 november 2008 om 18:22
