Relaties
alle pijlers
Blijven of gaan
vrijdag 28 november 2008 om 22:40
Hé Dames,
Ik heb geprobeerd om bij andere verhalen mijn antwoorden te vinden, maar helaas, de situatie is bij iedereen weer anders...
Dus, ik ga toch ook maar om hulp vragen, niet van een bekende want vrienden zijn heilig overtuigd van de liefde tussen mijn vriend en mij...helaas ben ik dat wat minder..
We wonen nu een jaar samen en zijn 2,5 jaar bij elkaar, ik was stapelgek op hem.. we hebben samen heel veel leuke en minder leuke dingen meegemaakt..
Zo heb ik iemand ontmoet tijdens mijn vakantie met vriendinnen, maar me netjes aan de regels gehouden, totdat de Fransman die mijn hart had gestolen ineens in A'dam rondliep.. jaa.. toen heb ik hem gekust.. vreselijk.. maar tja.. die romanticus is mij wint het van de trouwe verstandige...het was vreselijk dat ik zulke gevoelens had voor een ander en dat ik er iets mee gedaan heb.. noem het egoistisch maar ik moest het uitzoeken...
Toen ik het mijn vriend heb verteld (diezelfde dag) ging hij totaal door het lint en had hij tijd nodig.. wat ik natuurlijk logisch vindt.. wat ik toen nog niet wist, is dat hij een maand daarvoor het bed had gedeeld met het meisje achter de bar van onze kroeg vlakbij.. hier kwam ik via via maanden later achter... hij heeft dit tot 2 maanden ontkent, totdat hij zich een keer versprak..
Uiteindelijk heb ik gekozen om verder met hem te gaan.. we zijn allebei nog hartstikke jong (19 en 21)... en ik had ook mijn fout gemaakt.
Niet kort daarna zijn we gaan samenwonen (ik denk dat dit het typische redmiddel van onze relatie is geweest toen der tijd)
De laatste maanden gaat het vreselijk, ik ben enorm aan het twijfelen over wat ik wil.. ik zou het heerlijk vinden om weer mn eigen plekje te hebben en niet elke dag de spullen van hem en zijn vrienden hoeven op te ruimen...
Ik herken mezelf niet meer.. en ik vind t vreselijk om verantwoording af te leggen met wie ik ga stappen en waar.. het is logisch als je elkaar verteld waar je bent en wat je doet als je in een relatie zit maar op de een of andere manier, wil ik mijn eigen leven terug... .. andere contacten opdoen, met vriendinnen weg.. (en begrijp het niet verkeerd, het is niet dat ik graag de slettebol uit wil gaan hangen) maar soms vind ik mezelf gewoon te jong...
Ik hou ontzettend veel van hem want hij is gewoon mijn leven op dit moment en hij steunt me door dik en dun... maar sinds hij mij zo bedrogen heeft is er iets geknapt.. het is nu 9 maanden geleden dat hij zich versprak.. en ondanks dat ik intens heb gehoopt dat t gevoel terug zou komen of iig een beetje zou groeien is dit nog niet gebeurd..
Sex is bijna niet meer aan de orde, wat echt absurd is op deze leeftijd...maar ik voel me onzeker en vies als ik met hem vrij..
Het is zo'n lieve geduldige schat.. maar idd, is houden van genoeg? Ik kan hem op dit moment niets geven,, de energie die hij in mij steekt kan ik hem gewoon niet teruggeven.. het doet mij pijn.. als hij me zegt; als je niet meer van me houdt, wil je het dan tegen me zeggen?
Hij is al eens een tijd weggeweest zodat ik kan nadenken, helaas heeft dit niet het gewenste resultaat opgeleverd.. ik voelde me die tijd ontzettend opgelucht..
Wat moet ik doen? hij is mijn alles.. maar het vuur is weg.. Zou het nog kunnen, dat het tóch terugkomt?
En wat als het niet terug komt? Hoe moet ik hier mee omgaan op het moment dat ik er weer alleen voor sta?
Pfuu.. bedankt voor het lezen en ik zou het heel fijn vinden om te horen wat jullie ervan vinden...
Ik heb geprobeerd om bij andere verhalen mijn antwoorden te vinden, maar helaas, de situatie is bij iedereen weer anders...
Dus, ik ga toch ook maar om hulp vragen, niet van een bekende want vrienden zijn heilig overtuigd van de liefde tussen mijn vriend en mij...helaas ben ik dat wat minder..
We wonen nu een jaar samen en zijn 2,5 jaar bij elkaar, ik was stapelgek op hem.. we hebben samen heel veel leuke en minder leuke dingen meegemaakt..
Zo heb ik iemand ontmoet tijdens mijn vakantie met vriendinnen, maar me netjes aan de regels gehouden, totdat de Fransman die mijn hart had gestolen ineens in A'dam rondliep.. jaa.. toen heb ik hem gekust.. vreselijk.. maar tja.. die romanticus is mij wint het van de trouwe verstandige...het was vreselijk dat ik zulke gevoelens had voor een ander en dat ik er iets mee gedaan heb.. noem het egoistisch maar ik moest het uitzoeken...
Toen ik het mijn vriend heb verteld (diezelfde dag) ging hij totaal door het lint en had hij tijd nodig.. wat ik natuurlijk logisch vindt.. wat ik toen nog niet wist, is dat hij een maand daarvoor het bed had gedeeld met het meisje achter de bar van onze kroeg vlakbij.. hier kwam ik via via maanden later achter... hij heeft dit tot 2 maanden ontkent, totdat hij zich een keer versprak..
Uiteindelijk heb ik gekozen om verder met hem te gaan.. we zijn allebei nog hartstikke jong (19 en 21)... en ik had ook mijn fout gemaakt.
Niet kort daarna zijn we gaan samenwonen (ik denk dat dit het typische redmiddel van onze relatie is geweest toen der tijd)
De laatste maanden gaat het vreselijk, ik ben enorm aan het twijfelen over wat ik wil.. ik zou het heerlijk vinden om weer mn eigen plekje te hebben en niet elke dag de spullen van hem en zijn vrienden hoeven op te ruimen...
Ik herken mezelf niet meer.. en ik vind t vreselijk om verantwoording af te leggen met wie ik ga stappen en waar.. het is logisch als je elkaar verteld waar je bent en wat je doet als je in een relatie zit maar op de een of andere manier, wil ik mijn eigen leven terug... .. andere contacten opdoen, met vriendinnen weg.. (en begrijp het niet verkeerd, het is niet dat ik graag de slettebol uit wil gaan hangen) maar soms vind ik mezelf gewoon te jong...
Ik hou ontzettend veel van hem want hij is gewoon mijn leven op dit moment en hij steunt me door dik en dun... maar sinds hij mij zo bedrogen heeft is er iets geknapt.. het is nu 9 maanden geleden dat hij zich versprak.. en ondanks dat ik intens heb gehoopt dat t gevoel terug zou komen of iig een beetje zou groeien is dit nog niet gebeurd..
Sex is bijna niet meer aan de orde, wat echt absurd is op deze leeftijd...maar ik voel me onzeker en vies als ik met hem vrij..
Het is zo'n lieve geduldige schat.. maar idd, is houden van genoeg? Ik kan hem op dit moment niets geven,, de energie die hij in mij steekt kan ik hem gewoon niet teruggeven.. het doet mij pijn.. als hij me zegt; als je niet meer van me houdt, wil je het dan tegen me zeggen?
Hij is al eens een tijd weggeweest zodat ik kan nadenken, helaas heeft dit niet het gewenste resultaat opgeleverd.. ik voelde me die tijd ontzettend opgelucht..
Wat moet ik doen? hij is mijn alles.. maar het vuur is weg.. Zou het nog kunnen, dat het tóch terugkomt?
En wat als het niet terug komt? Hoe moet ik hier mee omgaan op het moment dat ik er weer alleen voor sta?
Pfuu.. bedankt voor het lezen en ik zou het heel fijn vinden om te horen wat jullie ervan vinden...
vrijdag 28 november 2008 om 22:50
Ik vind dat je eerst aan jullie relatie had moeten werken voordat jullie gingen samenwonen. Dan heb je tenminste die zekerheid en die vertrouwen in elkaar weer terug. Ik zou samenwonen niet echt zien als de oplossing van het probleem maar meer zien als een stapje verder in jullie relatie. Was je wel toe aan samenwonen met hem?
Ik kan me best voorstellen in jou situatie dat het vuur bij jou een beetje weg is. Maar je vriend stelt je eerlijkheid ook heel erg op prijs. Ik heb tot nu toe niet mee gemaakt dat het vuur ook kan terug komen voor een bepaald persoon. Je hebt dan teveel meegemaakt met elkaar om nog langer met elkaar door te kunnen gaan. Zo ervaar ik het tenminste.
Ik kan me best voorstellen in jou situatie dat het vuur bij jou een beetje weg is. Maar je vriend stelt je eerlijkheid ook heel erg op prijs. Ik heb tot nu toe niet mee gemaakt dat het vuur ook kan terug komen voor een bepaald persoon. Je hebt dan teveel meegemaakt met elkaar om nog langer met elkaar door te kunnen gaan. Zo ervaar ik het tenminste.
vrijdag 28 november 2008 om 22:50
wanneer je op zo'n jonge leeftijd al met zulke dingen in een relatie bezig bent, vraag ik me af of je er mee door te gaan.
Ben op zich nog niet oud genoeg om ouwewijvenadvies te geven, maar je hoort te genieten op die leeftijd. Jezelf ontwikkelen, ontdekken hoe het leven in elkaar steekt. Niet de dingen in je hoofd hebben die jij hebt. Misschien is de tijd nog niet rijp om je te binden voor jou.
Ben op zich nog niet oud genoeg om ouwewijvenadvies te geven, maar je hoort te genieten op die leeftijd. Jezelf ontwikkelen, ontdekken hoe het leven in elkaar steekt. Niet de dingen in je hoofd hebben die jij hebt. Misschien is de tijd nog niet rijp om je te binden voor jou.
vrijdag 28 november 2008 om 22:58
Je schrijft:
Hij is al eens een tijd weggeweest zodat ik kan nadenken, helaas heeft dit niet het gewenste resultaat opgeleverd.. ik voelde me die tijd ontzettend opgelucht..
Het had dus wel degelijk wat opgeleverd. Jij hebt er alleen niet naar geluisterd!
Je gaat nu door tegen beter weten in. Hier doe je jezelf en je vriend mee tekort.
Hij is al eens een tijd weggeweest zodat ik kan nadenken, helaas heeft dit niet het gewenste resultaat opgeleverd.. ik voelde me die tijd ontzettend opgelucht..
Het had dus wel degelijk wat opgeleverd. Jij hebt er alleen niet naar geluisterd!
Je gaat nu door tegen beter weten in. Hier doe je jezelf en je vriend mee tekort.
vrijdag 28 november 2008 om 23:43
je bent 19 en al 2,5 jaar een relatie waar je mee samenwoont.
even figuurlijk voorgesteld: je doet al examen zonder dat je er voor gestudeerd hebt. Niet gek dat je dan eens met een ander zoent. Ik zou zeggen , ga eens zelf proberen te leven inclusief alle verliefdheden en laat hem dat ook doen.
Misschien kom je er over een paar jaar achter dat je toch bij elkaar hoort, en kun je al die öntrouwheden"van nu met een glimlach bekijken.
Misschien kom je erachter dat er een ander voor je komt en kun je deze tijd ook relativeren ofwel denken:het heeft zo moeten zijn
even figuurlijk voorgesteld: je doet al examen zonder dat je er voor gestudeerd hebt. Niet gek dat je dan eens met een ander zoent. Ik zou zeggen , ga eens zelf proberen te leven inclusief alle verliefdheden en laat hem dat ook doen.
Misschien kom je er over een paar jaar achter dat je toch bij elkaar hoort, en kun je al die öntrouwheden"van nu met een glimlach bekijken.
Misschien kom je erachter dat er een ander voor je komt en kun je deze tijd ook relativeren ofwel denken:het heeft zo moeten zijn
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zaterdag 29 november 2008 om 00:00
Helemaal eens met Vlinder. Jij voelde je opgelucht toe ie weg was. hoeveel duidelijker moet je het hebben? Als je een goede relatie hebt moet je je fijner voelen bij die aner dan apart van elkaar. Als zijn vertrek voelt als een opluchting, dan lijkt het me heel duidelijk dat je gevoel weg is en dat je niet meer verder moet gaan.
zaterdag 29 november 2008 om 13:23
Meid, ga iets leukers doen met je leven! Dit werkt niet, zie bovenstaande commentaren.
Wat mij heel erg tegen de borst stuit is dat hij "totaal door het lint ging" toen je vertelde met een ander gezoend te hebben, terwijl hij een maand daarvoor het bed had gedeeld met een ander. En daar lang over heeft gelogen. Wat een loser.
Wat mij heel erg tegen de borst stuit is dat hij "totaal door het lint ging" toen je vertelde met een ander gezoend te hebben, terwijl hij een maand daarvoor het bed had gedeeld met een ander. En daar lang over heeft gelogen. Wat een loser.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
