Relaties
alle pijlers
Flabbergasted (en eigenlijk ook wel gekwetst)
zaterdag 27 december 2008 om 03:27
Jezusmina zeg..Ik kom net thuis van een spontaan avondje stappen met een goede vriendin en lig echt totaal verbijsterd in mijn bedje nu. En tegelijkertijd eigenlijk ook wel boos. Maar vooral gekwetst.
Mijn samenwoon-ex en ik zijn nu al 3 jaar uit elkaar. Kort samengevat komt het er op neer dat we allerbeste maatjes waren, maar onze katakters te hard botsten voor een liefdesrelatie. Ik had mijn buien, waar hij weer niet tegen kon en op een dag pakte hij zijn spullen en kwam nooit meer terug. Hij smeet alle deuren dicht: wilde niks meer met me te maken hebben en ging zijn eigen weg. Dus voor mij vooral cold turkey afkicken van een lange relatie, wat me veel tranen gekost heeft. Toen het goed met me ging kwamen we ineens na een paar maanden toch weer een weekje samen (de nog-één-keer-proberen-dan-poging), maar dat liep dus ook op niks uit.
Vanaf dat moment was het echt klaar. We spraken en/of zagen elkaar echt nooit, ook al wonen we in dezelfde kleine stad. Prima, ook ik vond mijn weg wel en kwam hem dus gek genoeg ook echt nooit tegen.
Uiteraard op de vreemde manier mijn vrienden en familie wel: overal werd hij weleens gespot en op die manier hoorde ik nog weleens wat (dat hij bijv. na mij snel al weer een andere vriendin had, daarna meteen weer een nieuwe en toen weer één. Nu ook, schijnt)
Ik heb het altijd vooral heel erg gevonden dat ik hem ben 'verloren' als maatje. En steeds meer besefte ik dat ik zijn gezelschap/vriendschap echt miste. Met niemand kon ik zo hard lachen als met hem en met niemand heb ik zoveel avontuur beleefd. Na hem trouwens ook niet meer, hoor.
Ik heb nog weleens contact gezocht vorig jaar door een enigzins luchtig mailtje te schrijven en op die manier te laten weten hoe ik me voelde en wat ik miste. Nooit heb ik er een antwoord op gekregen, wat me niet helemaal verbaaste natuurlijk omdat hij zo stellig was over onze breuk, maar wat me stiekem toch ook wel teleurstelde.
En dan vandaag dus: hij was met zijn vriendenkring (ook mijn oude vrienden die me na onze breuk hebben laten vallen als een baksteen) in dezelfde kroeg als ik. En het was verschrikkelijk .
In het begin kon ik het nog wel grappig vinden wat er gebeurde, maar jeetje, wat doet het nu extra veel pijn!
Ik weet dat hij me ongelooflijk zwart heeft gemaakt bij zijn vrienden en het was dus ook behoorlijk ongemakkelijk toen ik hen daarnet zag en ik de twinkeling in die ogen zag toen zij mij al hadden gesignaleerd. Achterdochtig kan ik wel zijn, maar in deze situatie ging dat helemaal op.. Mijn ex, die ik vanuit mijn ooghoek constant naar me zie kijken. Kijken en smoezen.
Ik voelde me zo ontzettend machteloos en eigenlijk ook vernederd. Ik trek het uberhaupt niet dat we geen 'gewoon' gesprek met elkaar kunnen hebben. Dat het (in mijn ogen) nog steeds allemaal zo kinderachtig moet gaan. Ik snap het gewoon niet. Het is al zo'n tijd geleden en we hebben zoveel gedeeld samen. Hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat er niet eens gevraagd kan worden hoe het met de ander gaat?
En waarom kan ik er staan en doen alsof ik een superrelaxte avond heb, sta te dansen, maar ondertussen wel door de grond kan zakken van verbijstering en ongeloof?
Deze avond heeft voor zo'n ontzettende domper
gezorgd zo aan het einde van de feestdagen en ik wilde dat toch even kwijt. Even ontladen, omdat ik me net zo nonchalant heb opgesteld terwijl ik iets heel anders voelde.
Mijn samenwoon-ex en ik zijn nu al 3 jaar uit elkaar. Kort samengevat komt het er op neer dat we allerbeste maatjes waren, maar onze katakters te hard botsten voor een liefdesrelatie. Ik had mijn buien, waar hij weer niet tegen kon en op een dag pakte hij zijn spullen en kwam nooit meer terug. Hij smeet alle deuren dicht: wilde niks meer met me te maken hebben en ging zijn eigen weg. Dus voor mij vooral cold turkey afkicken van een lange relatie, wat me veel tranen gekost heeft. Toen het goed met me ging kwamen we ineens na een paar maanden toch weer een weekje samen (de nog-één-keer-proberen-dan-poging), maar dat liep dus ook op niks uit.
Vanaf dat moment was het echt klaar. We spraken en/of zagen elkaar echt nooit, ook al wonen we in dezelfde kleine stad. Prima, ook ik vond mijn weg wel en kwam hem dus gek genoeg ook echt nooit tegen.
Uiteraard op de vreemde manier mijn vrienden en familie wel: overal werd hij weleens gespot en op die manier hoorde ik nog weleens wat (dat hij bijv. na mij snel al weer een andere vriendin had, daarna meteen weer een nieuwe en toen weer één. Nu ook, schijnt)
Ik heb het altijd vooral heel erg gevonden dat ik hem ben 'verloren' als maatje. En steeds meer besefte ik dat ik zijn gezelschap/vriendschap echt miste. Met niemand kon ik zo hard lachen als met hem en met niemand heb ik zoveel avontuur beleefd. Na hem trouwens ook niet meer, hoor.
Ik heb nog weleens contact gezocht vorig jaar door een enigzins luchtig mailtje te schrijven en op die manier te laten weten hoe ik me voelde en wat ik miste. Nooit heb ik er een antwoord op gekregen, wat me niet helemaal verbaaste natuurlijk omdat hij zo stellig was over onze breuk, maar wat me stiekem toch ook wel teleurstelde.
En dan vandaag dus: hij was met zijn vriendenkring (ook mijn oude vrienden die me na onze breuk hebben laten vallen als een baksteen) in dezelfde kroeg als ik. En het was verschrikkelijk .
In het begin kon ik het nog wel grappig vinden wat er gebeurde, maar jeetje, wat doet het nu extra veel pijn!
Ik weet dat hij me ongelooflijk zwart heeft gemaakt bij zijn vrienden en het was dus ook behoorlijk ongemakkelijk toen ik hen daarnet zag en ik de twinkeling in die ogen zag toen zij mij al hadden gesignaleerd. Achterdochtig kan ik wel zijn, maar in deze situatie ging dat helemaal op.. Mijn ex, die ik vanuit mijn ooghoek constant naar me zie kijken. Kijken en smoezen.
Ik voelde me zo ontzettend machteloos en eigenlijk ook vernederd. Ik trek het uberhaupt niet dat we geen 'gewoon' gesprek met elkaar kunnen hebben. Dat het (in mijn ogen) nog steeds allemaal zo kinderachtig moet gaan. Ik snap het gewoon niet. Het is al zo'n tijd geleden en we hebben zoveel gedeeld samen. Hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat er niet eens gevraagd kan worden hoe het met de ander gaat?
En waarom kan ik er staan en doen alsof ik een superrelaxte avond heb, sta te dansen, maar ondertussen wel door de grond kan zakken van verbijstering en ongeloof?
Deze avond heeft voor zo'n ontzettende domper
gezorgd zo aan het einde van de feestdagen en ik wilde dat toch even kwijt. Even ontladen, omdat ik me net zo nonchalant heb opgesteld terwijl ik iets heel anders voelde.
zaterdag 27 december 2008 om 03:41
Omdat hij me de laatste keer (voordat ik hem die mail stuurde) duidelijk maakte dat hij niks meer met me te maken wil hebben en me liever ook niet tegen komt.
Omdat ik het al eerder heb geprobeerd zie ik het inderdaad gevoelsmatig niet zitten om nog eens mogelijk op mijn bek te gaan..want dat is dan hoe het zou voelen. En hoe dat vanavond ging was echt al erg naar..
Omdat ik het al eerder heb geprobeerd zie ik het inderdaad gevoelsmatig niet zitten om nog eens mogelijk op mijn bek te gaan..want dat is dan hoe het zou voelen. En hoe dat vanavond ging was echt al erg naar..
zaterdag 27 december 2008 om 08:15
ik denk dat ik iig wel vrolijk gezwaaid had.. na zoveel jaar!
zéker als ik gezien zou hebben dat hij zo flauw zou gaan doen.
als hij na al die tijd nog steeds slachtoffer wil blijven spelen. prima. maar laat je daarmee niet in een dader-rol duwen he!!
die breuk kwam door de combinatie van jullie, niet door jou alleen.
zéker als ik gezien zou hebben dat hij zo flauw zou gaan doen.
als hij na al die tijd nog steeds slachtoffer wil blijven spelen. prima. maar laat je daarmee niet in een dader-rol duwen he!!
die breuk kwam door de combinatie van jullie, niet door jou alleen.
zaterdag 27 december 2008 om 08:36
Lijkt me lullig dat je hem tegenkwam en hij nog steeds zo misselijk deed. Na jaren (?) moet 't toch wel mogelijk zijn om weer normaal tegen elkaar te doen en zelfs even geinteresseerd te vragen hoe 't met je gaat. Je hebt tenslotte ook veel goeds samen gehad.
Waarom ben je eigenlijk daar gebleven? Zou gewoon naar 'n andere kroeg zijn gegaan als ik me zo gekwetst zou voelen door 't gedrag van 'n ex.
Waarom ben je eigenlijk daar gebleven? Zou gewoon naar 'n andere kroeg zijn gegaan als ik me zo gekwetst zou voelen door 't gedrag van 'n ex.
zaterdag 27 december 2008 om 09:13
Hoi Kym,
Ik herken het wel. Ik heb een relatie van 7,5 jaar gehad. We hebben een leuke tijd gehad, samengewoond, huis gekocht etc. Ik heb alleen al die jaren het gevoel gehad dat hij het gewoon niet echt was..en daarom ook uiteindelijk een punt erachter gezet. Hij was enorm gekwetst(snap ik) we hebben na de breuk alles netjes geregeld en sindsdien ben ik lucht voor hem. Het is inmiddels 6,5 jaar later!! Hij relatie +kids ik een relatie+zwanger. Maar als ik hem tegenkom loopt hij mij straal voorbij zonder iets te zeggen.
Elke keer sta ik hem dan weer met verbazing na te kijken. MAAR ik snap ook direct weer waarom het niet heeft gewerkt heeft tussen ons!
Ik herken het wel. Ik heb een relatie van 7,5 jaar gehad. We hebben een leuke tijd gehad, samengewoond, huis gekocht etc. Ik heb alleen al die jaren het gevoel gehad dat hij het gewoon niet echt was..en daarom ook uiteindelijk een punt erachter gezet. Hij was enorm gekwetst(snap ik) we hebben na de breuk alles netjes geregeld en sindsdien ben ik lucht voor hem. Het is inmiddels 6,5 jaar later!! Hij relatie +kids ik een relatie+zwanger. Maar als ik hem tegenkom loopt hij mij straal voorbij zonder iets te zeggen.
Elke keer sta ik hem dan weer met verbazing na te kijken. MAAR ik snap ook direct weer waarom het niet heeft gewerkt heeft tussen ons!
zaterdag 27 december 2008 om 09:19
quote:Kym schreef op 27 december 2008 @ 03:27:
En waarom kan ik er staan en doen alsof ik een superrelaxte avond heb, sta te dansen, maar ondertussen wel door de grond kan zakken van verbijstering en ongeloof?
Deze avond heeft voor zo'n ontzettende domper
gezorgd zo aan het einde van de feestdagen en ik wilde dat toch even kwijt. Even ontladen, omdat ik me net zo nonchalant heb opgesteld terwijl ik iets heel anders voelde. Het is juist heel goed hoe je je hebt gedragen, veel beter als een scene te maken en tegen hem tekeer te gaan waar iedereen bij was. Nu houd je de eer aan jezelf, je hebt het juist heel goed gedaan. En misschien was het juist zijn plannetje wel om je uit te dagen......nou dat is mooi niet gelukt. Petje af voor jou. En nu afsluiten dat hoofdstuk!
En waarom kan ik er staan en doen alsof ik een superrelaxte avond heb, sta te dansen, maar ondertussen wel door de grond kan zakken van verbijstering en ongeloof?
Deze avond heeft voor zo'n ontzettende domper
gezorgd zo aan het einde van de feestdagen en ik wilde dat toch even kwijt. Even ontladen, omdat ik me net zo nonchalant heb opgesteld terwijl ik iets heel anders voelde. Het is juist heel goed hoe je je hebt gedragen, veel beter als een scene te maken en tegen hem tekeer te gaan waar iedereen bij was. Nu houd je de eer aan jezelf, je hebt het juist heel goed gedaan. En misschien was het juist zijn plannetje wel om je uit te dagen......nou dat is mooi niet gelukt. Petje af voor jou. En nu afsluiten dat hoofdstuk!
zaterdag 27 december 2008 om 09:32
Hoe je het anders of beter had kunnen doen heeft nu geen zin meer om daar over na te denken. Het is al gebeurt en niet meer terug te draaien.
Ik snap jouw reactie wel trouwens, denk ik. Ik kan ook wel eens zo niet goed raad weten met de situatie en een soort overmand zijn door emotie's dat ik dan eigenlijk maar niets doe en net doe of het me niet raakt. Daarna voel ik me dubbel zo rot.
Denk wel dat het achteraf gezien niet gek is hoe je hebt gedaan, hij heeft zich in ieder geval erg laten kennen. Jij hebt je hoofd hoog weten te houden.
Ik snap jouw reactie wel trouwens, denk ik. Ik kan ook wel eens zo niet goed raad weten met de situatie en een soort overmand zijn door emotie's dat ik dan eigenlijk maar niets doe en net doe of het me niet raakt. Daarna voel ik me dubbel zo rot.
Denk wel dat het achteraf gezien niet gek is hoe je hebt gedaan, hij heeft zich in ieder geval erg laten kennen. Jij hebt je hoofd hoog weten te houden.
zaterdag 27 december 2008 om 09:33
zaterdag 27 december 2008 om 09:45
quote:Kym schreef op 27 december 2008 @ 03:27:
Ik weet dat hij me ongelooflijk zwart heeft gemaakt bij zijn vrienden en het was dus ook behoorlijk ongemakkelijk toen ik hen daarnet zag en ik de twinkeling in die ogen zag toen zij mij al hadden gesignaleerd. Achterdochtig kan ik wel zijn, maar in deze situatie ging dat helemaal op.. Mijn ex, die ik vanuit mijn ooghoek constant naar me zie kijken. Kijken en smoezen.
Toch kun je deze situatie ook omdraaien, hij vroeg zich misschien ook af waarom je niet even kwam praten.
Dat smoezen, dat is zo subjectief, grote kans dat ze het helemaal niet over jou hadden.
Blijkbaar was je of nooit zijn echte liefde, of je hebt hem enorm gekwetst.
Laat hem gaan, je zult je alleen maar blijven ergeren.
Als ikzelf in die situatie was geweest, was ik naar een andere kroeg gegaan.... Gewoon de verstandigste zijn.
Onlangs had ik trouwens ook iets raars met een kennis. We stonden te praten, toen begon ze over mijn scheiding, wat ik al niet fijn vind, dat is bijna 2 jaar geleden en dat is afgesloten, maar goed, ze begon erover.
Toen zei ze tot mijn verbijstering: Ja, jullie zijn uit elkaar gegaan omdat het gewoon op was tussen jullie, niet omdat er een ander in het spel was...
Nou, ik sloeg bijna steil achterover, mijn ex is namelijk 2 jaar lang vreemd gegaan met iemand uit onze kennissenkring. Maar blijkbaar hebben ze het zo weten te draaien dat niemand uit dat groepje (waar ik nooit meer contact mee heb) dat weet...
Even wilde ik haar de waarheid vertellen, maar ik had er toch helemaal geen zin in om het verhaal weer uit de doeken te doen. Het zit me nu nog steeds niet lekker, maar ik vind het wel te veel moeite om haar uit te leggen hoe het zat....
Soms moet je dingen gewoon afsluiten.
Ik weet dat hij me ongelooflijk zwart heeft gemaakt bij zijn vrienden en het was dus ook behoorlijk ongemakkelijk toen ik hen daarnet zag en ik de twinkeling in die ogen zag toen zij mij al hadden gesignaleerd. Achterdochtig kan ik wel zijn, maar in deze situatie ging dat helemaal op.. Mijn ex, die ik vanuit mijn ooghoek constant naar me zie kijken. Kijken en smoezen.
Toch kun je deze situatie ook omdraaien, hij vroeg zich misschien ook af waarom je niet even kwam praten.
Dat smoezen, dat is zo subjectief, grote kans dat ze het helemaal niet over jou hadden.
Blijkbaar was je of nooit zijn echte liefde, of je hebt hem enorm gekwetst.
Laat hem gaan, je zult je alleen maar blijven ergeren.
Als ikzelf in die situatie was geweest, was ik naar een andere kroeg gegaan.... Gewoon de verstandigste zijn.
Onlangs had ik trouwens ook iets raars met een kennis. We stonden te praten, toen begon ze over mijn scheiding, wat ik al niet fijn vind, dat is bijna 2 jaar geleden en dat is afgesloten, maar goed, ze begon erover.
Toen zei ze tot mijn verbijstering: Ja, jullie zijn uit elkaar gegaan omdat het gewoon op was tussen jullie, niet omdat er een ander in het spel was...
Nou, ik sloeg bijna steil achterover, mijn ex is namelijk 2 jaar lang vreemd gegaan met iemand uit onze kennissenkring. Maar blijkbaar hebben ze het zo weten te draaien dat niemand uit dat groepje (waar ik nooit meer contact mee heb) dat weet...
Even wilde ik haar de waarheid vertellen, maar ik had er toch helemaal geen zin in om het verhaal weer uit de doeken te doen. Het zit me nu nog steeds niet lekker, maar ik vind het wel te veel moeite om haar uit te leggen hoe het zat....
Soms moet je dingen gewoon afsluiten.
zaterdag 27 december 2008 om 09:49
quote:Kym schreef op 27 december 2008 @ 03:27:
En waarom kan ik er staan en doen alsof ik een superrelaxte avond heb, sta te dansen, maar ondertussen wel door de grond kan zakken van verbijstering en ongeloof?
Deze avond heeft voor zo'n ontzettende domper
gezorgd zo aan het einde van de feestdagen en ik wilde dat toch even kwijt. Even ontladen, omdat ik me net zo nonchalant heb opgesteld terwijl ik iets heel anders voelde.
He ba! Wat ontzettend rot voor je!!! Je wilde lekker uitgaan, en net dan kom je hem tegen, met de kerst nog wel.
Ik vind je een kanjer dat je je niet hebt laten kennen en gewoon gedaan hebt alsof jen een goeie avond had! Ga jezelf vandaag gewoon lekker verwennen (chocoladecroissants bij ontbijt enz) dan ziet de wereld er vanavond heel anders uit! En zowieso, het forum blijft bestaan om van je af te schrijven!
En waarom kan ik er staan en doen alsof ik een superrelaxte avond heb, sta te dansen, maar ondertussen wel door de grond kan zakken van verbijstering en ongeloof?
Deze avond heeft voor zo'n ontzettende domper
gezorgd zo aan het einde van de feestdagen en ik wilde dat toch even kwijt. Even ontladen, omdat ik me net zo nonchalant heb opgesteld terwijl ik iets heel anders voelde.
He ba! Wat ontzettend rot voor je!!! Je wilde lekker uitgaan, en net dan kom je hem tegen, met de kerst nog wel.
Ik vind je een kanjer dat je je niet hebt laten kennen en gewoon gedaan hebt alsof jen een goeie avond had! Ga jezelf vandaag gewoon lekker verwennen (chocoladecroissants bij ontbijt enz) dan ziet de wereld er vanavond heel anders uit! En zowieso, het forum blijft bestaan om van je af te schrijven!
zaterdag 27 december 2008 om 10:08
zaterdag 27 december 2008 om 10:09
zaterdag 27 december 2008 om 10:39
Je hebt kennelijk de relatie op een andere manier (meer volwassen) verwerkt dan hij, die het kennelijk nodig heeft gevonden om jou in een bepaald "vakje" te stoppen.
Je kan er nog wel aandacht aan wijden, maar dat zal je niks positiefs opleveren. Hij heft het kennelijk nodig gehad om het op die manier te verwerken.
Dat gedrag zie je trouwens vaker bij mannen, soms ook bij vrouwen maar die worden dan een kreng genoemd.
Je kan er nog wel aandacht aan wijden, maar dat zal je niks positiefs opleveren. Hij heft het kennelijk nodig gehad om het op die manier te verwerken.
Dat gedrag zie je trouwens vaker bij mannen, soms ook bij vrouwen maar die worden dan een kreng genoemd.
zaterdag 27 december 2008 om 10:44
quote:wuiles schreef op 27 december 2008 @ 10:04:
Ben ik de enige die niet begrijpt wat ex misdaan heeft?
Op 't verkeerde moment op de verkeerde plek geweest, kennelijk. Net als TO zelf dan, maar dat terzijde.
Het klinkt mij overigens vooral in de ore alsof hij de breuk vrij snel verwerkt had, en TO nog niet (helemaal). Voeg daarbij wat interpretatie van haar kant (een vermeende "twinkeling" en "smoezen", notoir lastig te constateren feiten vooral in een drukke, donkere kroeg, vanaf een afstandje) et voilà.
Ben ik de enige die niet begrijpt wat ex misdaan heeft?
Op 't verkeerde moment op de verkeerde plek geweest, kennelijk. Net als TO zelf dan, maar dat terzijde.
Het klinkt mij overigens vooral in de ore alsof hij de breuk vrij snel verwerkt had, en TO nog niet (helemaal). Voeg daarbij wat interpretatie van haar kant (een vermeende "twinkeling" en "smoezen", notoir lastig te constateren feiten vooral in een drukke, donkere kroeg, vanaf een afstandje) et voilà.
zaterdag 27 december 2008 om 10:55
Groll, uit de post haal ik niet dat zij eea echt verwerkt heeft, laat staan dat ze dat op een volwassen manier heeft gedaan.
Ik zou me kapotschrikken als ik er achter kwam dat ik nooit meer zo'n lol etc heb gehad als in een relatie die al 3 jaar uit is.
Verder eens met Dhelia.
Ik zou me kapotschrikken als ik er achter kwam dat ik nooit meer zo'n lol etc heb gehad als in een relatie die al 3 jaar uit is.
Verder eens met Dhelia.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zaterdag 27 december 2008 om 11:13
Dank voor jullie reacties!
Om even te reageren op wat Wuiles schrijft: ik noem het gedrag van mijn ex niet fout, wil het wel helemaal bij mezelf houden namelijk. Ik vind het teleurstellend dat hij zo overduidelijk zijn best doet mij te vermijden en ik zie daar het nut niet van in. Sterker nog: ik vind het kinderachtig.
In tegenstelling tot wat een aantal anderen schrijven kan ik oprecht zeggen dat ik echt nooit van mijn leven meer een relatie zou willen met hem, omdat ik juist van mening ben dat ik een stuk volwassener ben dan hij en het o.a daar op stuk liep. Veel mensen in mijn omgeving zeggen juist dat hij diegene is die onze breuk nooit een plaatsje heeft kunnen geven en het zo lastig vindt dat hij daarom alle deuren voor mij gesloten heeft. En om eerlijk te zijn voelde ik dat gisteren ook.Ik zag hem kijken en voelde zijn onrust. Natuurlijk kujn je dat ontzettend subjectief noemen, maar ik ken hem natuurlijk wel goed en de vriendin die bij me was ook.
Wel blijft het waar dat ik hem als persoon heel erg mis. Voordat wij een relatie kregen waren wij hele lange tijd al beste maatjes en brachten dagen en nachten met elkaar door. Het is gewoon zuur als je dat maatje dan uiteinelijk verliest door een mislukte liefdesrelatie. En inderdaad: ik ken geen mensen met wie ik uiteindelijk beter kan opschieten dan met hem. Maar nee, daar ben ik niet van geschrokken nee toen ik dat constateerde. Ik heb altijd geweten dat we een bijzondere band hadden.
Om even te reageren op wat Wuiles schrijft: ik noem het gedrag van mijn ex niet fout, wil het wel helemaal bij mezelf houden namelijk. Ik vind het teleurstellend dat hij zo overduidelijk zijn best doet mij te vermijden en ik zie daar het nut niet van in. Sterker nog: ik vind het kinderachtig.
In tegenstelling tot wat een aantal anderen schrijven kan ik oprecht zeggen dat ik echt nooit van mijn leven meer een relatie zou willen met hem, omdat ik juist van mening ben dat ik een stuk volwassener ben dan hij en het o.a daar op stuk liep. Veel mensen in mijn omgeving zeggen juist dat hij diegene is die onze breuk nooit een plaatsje heeft kunnen geven en het zo lastig vindt dat hij daarom alle deuren voor mij gesloten heeft. En om eerlijk te zijn voelde ik dat gisteren ook.Ik zag hem kijken en voelde zijn onrust. Natuurlijk kujn je dat ontzettend subjectief noemen, maar ik ken hem natuurlijk wel goed en de vriendin die bij me was ook.
Wel blijft het waar dat ik hem als persoon heel erg mis. Voordat wij een relatie kregen waren wij hele lange tijd al beste maatjes en brachten dagen en nachten met elkaar door. Het is gewoon zuur als je dat maatje dan uiteinelijk verliest door een mislukte liefdesrelatie. En inderdaad: ik ken geen mensen met wie ik uiteindelijk beter kan opschieten dan met hem. Maar nee, daar ben ik niet van geschrokken nee toen ik dat constateerde. Ik heb altijd geweten dat we een bijzondere band hadden.
zaterdag 27 december 2008 om 11:37
