Bah, naar gevoel over beste vrienden,Terecht?

nope, niet herkenbaar. Maar de enige manier om tot een oplossing te komen is door te vragen of er op wat voor manier dan ook dingen spelen. Of het gewoon laten gaan, maar als je er een topic over opent zit het je dusdanig dwars dat dat waarschijnlijk niet gaat lukken

Ik zou je gevoel toch uitspreken. Misschien zit hen iets dwars wat uitgepraat moet worden. Het zou ook kunnen dat ze op dit moment meer op één lijn zitten met die andere vriend. In een vriendengroep heb je wel eens van die verschuivingen, heb ik met mijn vriendengroep ook gehad.



Hoe denkt jouw vriend er over? Heeft hij ook het idee dat het niet meer zoals vroeger is?

Dat gevoel heet intuitie en je intuitie heeft altijd gelijk.

ik denk ook dat je het dan gwoon een keer moet vragen.. het zit je dwars, je haalt je misschien onnodig dingen in je hoofd: spreek het uit en dan weet je wat een ander echt denkt / bedoeld!!

Ik zou het ook willen uitspreken. Als je dan weer hoort dat ze iets hebben gedaan, kroegje, bios, noem even iets,dan zeggen van, goh, wij hadden dat ook leuk gevonden, wij wilden ook wel naar die film. Je hebt dan gelijk een insteek dat je het jammer vind dat jullie minder als groepje doen.

Er kunnen een paar redenen aan ten grondslag liggen: zij voelen zich minder gebonden naar jullie - maar laten ze dan wel zeggen waarom. Of bijv. die ene single vriend moet bijvoorbeeld opgebeurd worden, ofzo. Feit is dat er iets aan het veranderen is in jullie relatie als groepje van 5 en daar mag je gerust naar vragen.

Grote kans dat er niks aan de hand is, maar dat ze er zo vaag over doen omdat ze weten/voelen dat het bij jou steekt als ze iets met zijn drieen willen ondernemen.

Heel herkenbaar Sandraaaatje! Wolkenman en ik hebben ook 2 stellen goede vrienden, die elkaar ook nog eens via ons hebben leren kennen. En regelmatig horen we dat ze dingen met z'n 4-en hebben gedaan die we eerder vaak met z'n allen deden. Niet dat ik dat erg vind, maar ik merk steeds vaker dat we over een hoop dingen niet meer echt mee kunnen praten. Zowel Wolkenman als ik hebben soms het gevoel dat, als we met z'n 6-en bij elkaar zijn, wij er vaak maar een beetje bij hangen. We krijgen de grappen over bepaalde dingen wel mee, maar weten dan de achterliggende situatie niet omdat we daar niet bij waren. En daar voelen we ons wel eens ongemakkelijk bij. Of als we een avond met elkaar afspreken, dan blijkt dat zij met z'n 4-en al gegeten hebben en wij komen dan later (want niet gevraagd om te komen eten) en dan is de avond op hun manier al lekker op gang en dan val je daar midden in.



Van de andere kant: beide vriendinnen komen niet echt hier uit de buurt en kennen verder weinig mensen in de plaats waar we wonen. Door het soort werk wat ze beide doen (zorg) zijn ze vaak overdag thuis en dan is het al gauw gezellig om even bij elkaar langs te gaan.

En daarnaast vinden wij het erg leuk om met beide stellen om te gaan, maar zijn wij zelf niet zo dat we elke dag bij elkaar binnen willen lopen. Dus wij houden zelf ook vaak al wat meer afstand.



Wat Muis66 zegt, om aan te geven dat we het ook leuk hadden gevonden om naar de kroeg, film etc. te gaan, dat hebben we al wel eens laten vallen. Maar dan kwam er een reactie als "We wisten niet of jullie wel zin hadden om mee te gaan".



Ik heb het er al vaak met Wolkenman over gehad, omdat we regelmatig niet echt een fijn gevoel hebben hierbij. Maar om onze vrienden er nou echt op aan te spreken, daarvoor vinden we de drempel (nog) te hoog. En zo nemen we zelf ook weer een beetje meer afstand en houden de situatie dus mede zelf in stand....

Bij mij komen jeugdherinneringen naar boven! Als kind had ik een vriendinnetje waarmee ik altijd aan het spelen was. Toen kwam er een ander vriendinnetje bij en werd ik jaloers als zij met zijn 2-en gingen spelen, zonder mij! Dat kon niet, zij was mijn vriendinnetje en niet van die ander.

Het is een gevoel van onzekerheid, is die anders soms leuker om mee te spelen?

Ik dacht daar groei je overheen maar soms kan het nog wel een beetje opspelen in andere situaties. Ik ben me er van bewust en probeer het niet teveel te laten doordingen, de omstandigheden naar waarde in te schatten.



Nu is jouw verhaal iets anders natuurlijk, omdat de contacten wat zijn veranderd. Iemand zei het al: dat gevoel is je intuitie. Die klopt meestal wel!

Ik snap ook dat het heel lastig is om er iets over te zeggen. Maar misschien toch, zoals anderen ook zeggen, bij gelegenheid een keer opmerken dat jullie het ook wel leuk hadden gevonden om mee te gan, of zoiets.