Werk & Studie
alle pijlers
problemen met eerst contact collega's.
zondag 25 januari 2009 om 17:09
Ik heb nu 3 weken een nieuwe baan en nog steeds lukt het niet mijzelf te zijn bij collega's. In mijn prive leven het ik er nooit last van en klets ik met iedereen. Maar op mijn werk lukt het niet. Iedereen lacht met elkaar en dan ben ik bang dat ik niet zo lollig ben. Ik weet dan helemaal geen leuke grapjes en trek mij een beetje terug en denk ze zullen mij toch niet leuk vinden. Met elkaar zitten ze de hele dag te lachen en ze betrekken mij er dan ook niet bij. Dat vind ik zo lastig. Over een paar weken zal het wel beter gaan, herkennen meer mensen dit...................
zondag 25 januari 2009 om 17:24
Allereerst, meis, doe niet zo onzeker over jezelf.
Je mag er vast best zijn. Je hebt nou eenmaal spontane Jantjes en kat uit de boom kijkers.
Probeer je wat meer in de groep te mengen, al gaat t met kromme tenen. Niet in n hoekje gaan zitten miezen, want dan vindt inderdaad iedereen je saai.
Er gewoon bij blijven en inderdaad, na verloop van tijd voel je je echt wel meer op je gemak, ken je de soort humor en gaat t allemaal vanzelf wel makkelijker..
Je mag er vast best zijn. Je hebt nou eenmaal spontane Jantjes en kat uit de boom kijkers.
Probeer je wat meer in de groep te mengen, al gaat t met kromme tenen. Niet in n hoekje gaan zitten miezen, want dan vindt inderdaad iedereen je saai.
Er gewoon bij blijven en inderdaad, na verloop van tijd voel je je echt wel meer op je gemak, ken je de soort humor en gaat t allemaal vanzelf wel makkelijker..
Sloerie en Huppelkut, aangenaam!
zondag 25 januari 2009 om 17:38
Hoi Elsiemousie,
Pas op dat je gedachten geen selffulfilling prophecy worden... dat jij je steeds meer terugtrekt en grijzemuizerig wordt, en dat je collega's inderdaad denken: 'wie is die collega die we nooit zien'.
Ik heb ook wel eens moeite gehad om me thuis te voelen op een werkplek, en wat werkte is tóch over die drempel stappen zelf actie ondernemen. Bijvoorbeeld:
- aanschuiven bij de koffie. 'oh zijn jullie aan het koffiedrinken, is het goed dat ik even aanschuif'
- af en toe bij iemand binnenlopen om iets te vragen.
Bedenk dat je ook niet lollig MOET zijn. Persoonlijk erger ik me zelfs soms juist aan nieuwe collega's die metéén heel grappig en aanwezig zijn. Een beetje kat uit de boom kijken is heel natuurlijk, maar laat je niet steeds verder die boom injagen
Pas op dat je gedachten geen selffulfilling prophecy worden... dat jij je steeds meer terugtrekt en grijzemuizerig wordt, en dat je collega's inderdaad denken: 'wie is die collega die we nooit zien'.
Ik heb ook wel eens moeite gehad om me thuis te voelen op een werkplek, en wat werkte is tóch over die drempel stappen zelf actie ondernemen. Bijvoorbeeld:
- aanschuiven bij de koffie. 'oh zijn jullie aan het koffiedrinken, is het goed dat ik even aanschuif'
- af en toe bij iemand binnenlopen om iets te vragen.
Bedenk dat je ook niet lollig MOET zijn. Persoonlijk erger ik me zelfs soms juist aan nieuwe collega's die metéén heel grappig en aanwezig zijn. Een beetje kat uit de boom kijken is heel natuurlijk, maar laat je niet steeds verder die boom injagen
Peas on earth!
zondag 25 januari 2009 om 17:43
zondag 25 januari 2009 om 17:47
Bedankt voor de reacties. Jullie hebben gelijk dat ik me erin moet mengen anders komt het nooit goed! Ik ga gewoon mijzelf zijn en niet meer allemaal van die rare dingen denken. Het zal wel even lastig zijn, maar ik ga ervoor!! Ik zou het wel fijn vinden als er nog meer mensen reageren, die dit herkennen.
zondag 25 januari 2009 om 17:50
zondag 25 januari 2009 om 17:52
Het is net of ik mezelf hoor (eh..zie) praten. Ik heb daar ook moeite mee, ik heb sinds 3 kwart jaar een andere baan (al een tijdje langer dus), maar nog steeds vind het soms lastig. Ik kwam te werken in een team, met mensen die elkaar al kenden en zelfs vriendinnen van elkaar zijn. Gelukkig kwamen er nog meer nieuwe collega's bij, zodat ik me niet helemaal een vreemde eend in de bijt voelde. Omdat je de hele dag met elkaar samenwerkt, en dus ook met elkaar luncht en koffiedrinkt, weet ik ook vaak niet meer waar ik het over moet hebben. Te vaak heb ik gehoord dat ik heel rustig ben (in werksituaties) en ik wilde persee niet meer die stempel van Stille Willie opgedrukt krijgen. Ik houd ook een beetje afstand , want ik word nerveus als ik zo close met iemand (collega's) ben, en er ook geen behoefte aan heb vrienden met ze te worden. ik zie ze al 5 dagen in de week en dat vind ik meer dan genoeg! Ook maakte ik me in het begin nog al eens druk of ze me wel aardig genoeg vonden, en of ik genoeg kennis heb. Nu weet ik dat niet de hele wereld mij aardig kan vinden en probeer dat wat te relativeren. Het helpt trouwens ook wel, als je regelmatig wat interesse toont in bijv. hoe het weekend was enzo.
succes!
succes!
zondag 25 januari 2009 om 17:59
Dat ze altijd met jou bezig zijn? Welnee joh, ze hebben wel wat beters te doen!
Tja, en gekletst wordt er altijd, "doe wat je wilt, praten doen ze toch" , een spreekwoord dat ik wel eens gelezen heb. Dat vermoeden heb ik ook weleens, vooral als je binnenkomt en het gesprek tussen twee personen valt ineens stil. Dat voelt ook niet zo fijn... (maar dan hoeft het nog niet over jou te gaan...hoop ik dan.)
Tja, en gekletst wordt er altijd, "doe wat je wilt, praten doen ze toch" , een spreekwoord dat ik wel eens gelezen heb. Dat vermoeden heb ik ook weleens, vooral als je binnenkomt en het gesprek tussen twee personen valt ineens stil. Dat voelt ook niet zo fijn... (maar dan hoeft het nog niet over jou te gaan...hoop ik dan.)
zondag 25 januari 2009 om 18:12
quote:Elsiemousie schreef op 25 januari 2009 @ 17:54:
Zou dat zo zijn ja????
Ik denk altijd dat ze met mij bezig zijn en denken wat een stille en dat ze er met elkaar over praten. of zie ik dat fout?
Jeetje, als dat zo is, waar maak ik mij dan druk over idd.
Ik heb niet altijd gelijk maar in dit geval wel
Mensen zijn veel intensiever bezig met zichzelf dan met hun omgeving. Je maakt je inderdaad druk om niks.
Zou dat zo zijn ja????
Ik denk altijd dat ze met mij bezig zijn en denken wat een stille en dat ze er met elkaar over praten. of zie ik dat fout?
Jeetje, als dat zo is, waar maak ik mij dan druk over idd.
Ik heb niet altijd gelijk maar in dit geval wel
Mensen zijn veel intensiever bezig met zichzelf dan met hun omgeving. Je maakt je inderdaad druk om niks.
zondag 25 januari 2009 om 19:07
zondag 25 januari 2009 om 19:24
quote:Elsiemousie schreef op 25 januari 2009 @ 17:54:
Zou dat zo zijn ja????
Ik denk altijd dat ze met mij bezig zijn en denken wat een stille en dat ze er met elkaar over praten. of zie ik dat fout?
Jeetje, als dat zo is, waar maak ik mij dan druk over idd.
Dat is zo inderdaad. Natuurlijk, ze zullen vast wel een keertje tegen elkaar gezegd hebben 'goh, wat vind jij van die nieuwe collega?'. Grote kans dat die ander dan heeft gezegd: 'ik heb haar nog niet zoveel gezien, ze is er nog maar net' en dat het gesprek daarna verdergegaan is over heel andere zaken.
Ze zijn níet de hele tijd met jou bezig
Zou dat zo zijn ja????
Ik denk altijd dat ze met mij bezig zijn en denken wat een stille en dat ze er met elkaar over praten. of zie ik dat fout?
Jeetje, als dat zo is, waar maak ik mij dan druk over idd.
Dat is zo inderdaad. Natuurlijk, ze zullen vast wel een keertje tegen elkaar gezegd hebben 'goh, wat vind jij van die nieuwe collega?'. Grote kans dat die ander dan heeft gezegd: 'ik heb haar nog niet zoveel gezien, ze is er nog maar net' en dat het gesprek daarna verdergegaan is over heel andere zaken.
Ze zijn níet de hele tijd met jou bezig
Peas on earth!
maandag 26 januari 2009 om 15:15
Eens met Philippa, ik heb ook een half jaar nodig gehad om in te burgeren. Kan me dus voorstellen dat je er na drie weken nog lang niet bent. Bij een eerdere baan had ik veel korter nodig maar daar was het een komen en gaan van uitzendkrachten. In een team van oudgedienden rollen is even iets anders maar het komt vanzelf, hoef je naar mijn mening niet uitzonderlijk je best voor te doen. Denk niet dat ze het over jouw hebben, ze redden zich gewoon prima onderelkaar, dat doen ze al jaren.
Wat wel grappig was, is dat ik tegelijk met nog een meisje aangenomen was en een collega binnen een paar dagen tegen mij zei dat ik een stille was en die andere een flap uit. Geeft verder niets toch? Als je je wat meer op je gemak voelt, kun je wel meepraten af en toe maar ze zitten ook niet te wachten op een team vol kletskousen.
Wat wel grappig was, is dat ik tegelijk met nog een meisje aangenomen was en een collega binnen een paar dagen tegen mij zei dat ik een stille was en die andere een flap uit. Geeft verder niets toch? Als je je wat meer op je gemak voelt, kun je wel meepraten af en toe maar ze zitten ook niet te wachten op een team vol kletskousen.
dinsdag 27 januari 2009 om 23:25
Hee,
Je bent zeker niet de enige, ik doe er gemiddeld 3 maanden over me ergens 'thuis' te voelen.
Wat misschien helpt is open te blijven voor collega's. Dus áls ze met je beginnen te praten, wees dan ook open en niet gereserveerd. Je hoeft inderdaad niet grappig zijn.
Wat ik altijd doe is vriendelijk zijn in het begin (ja dit klinkt raar, maar vriendelijk doen is anders dan 'leuk met elkaar omgaan'); zoals iedere ochtend een goedemorgen en een knikje als mensen langslopen. Wat ook helpt is meerdere mensen om advies vragen, zo kom je ook in contact. Als ik een vraag had wat niet perse te maken had met iets wat mijn directe collega wist, vroeg ik het expres aan anderen (zoals hoe ik moest openen in een mail aan de gehele organisatie, moest ik openen met beste collega's of was dat ondermijnend als stagiair zijnde). Als ze dan antwoord geven, laat ze dan lekker vertellen. Je kunt soms het antwoord heus wel bedenken maar door bijv te zeggen: ja ik zat wel eens in een organisatie waar daar regels voor waren open je een gesprek.
En vriendschappen ontstaan niet 'overnight', dat kost sowieso tijd. Een vriendschap hebben betekent volgens mij ook niet perse dat je elkaar buiten werk moet zien. Maar je bent toch het meest bij je collega's dus alleen werk is niet echt wenselijk. Wat mij inmiddels (als schuwe, grijze muis) is opgevallen, is dat je soms maar 1 keer hoeft te lachen met iemand en ze tonen meer interesse in je.
En verder: just let it happen
Niet teveel over nadenken meer.
Je bent zeker niet de enige, ik doe er gemiddeld 3 maanden over me ergens 'thuis' te voelen.
Wat misschien helpt is open te blijven voor collega's. Dus áls ze met je beginnen te praten, wees dan ook open en niet gereserveerd. Je hoeft inderdaad niet grappig zijn.
Wat ik altijd doe is vriendelijk zijn in het begin (ja dit klinkt raar, maar vriendelijk doen is anders dan 'leuk met elkaar omgaan'); zoals iedere ochtend een goedemorgen en een knikje als mensen langslopen. Wat ook helpt is meerdere mensen om advies vragen, zo kom je ook in contact. Als ik een vraag had wat niet perse te maken had met iets wat mijn directe collega wist, vroeg ik het expres aan anderen (zoals hoe ik moest openen in een mail aan de gehele organisatie, moest ik openen met beste collega's of was dat ondermijnend als stagiair zijnde). Als ze dan antwoord geven, laat ze dan lekker vertellen. Je kunt soms het antwoord heus wel bedenken maar door bijv te zeggen: ja ik zat wel eens in een organisatie waar daar regels voor waren open je een gesprek.
En vriendschappen ontstaan niet 'overnight', dat kost sowieso tijd. Een vriendschap hebben betekent volgens mij ook niet perse dat je elkaar buiten werk moet zien. Maar je bent toch het meest bij je collega's dus alleen werk is niet echt wenselijk. Wat mij inmiddels (als schuwe, grijze muis) is opgevallen, is dat je soms maar 1 keer hoeft te lachen met iemand en ze tonen meer interesse in je.
En verder: just let it happen
Niet teveel over nadenken meer.
maandag 9 februari 2009 om 16:03
quote:Puccini schreef op 27 januari 2009 @ 23:25:
Wat mij inmiddels (als schuwe, grijze muis) is opgevallen, is dat je soms maar 1 keer hoeft te lachen met iemand en ze tonen meer interesse in je.
Ha ha, het kan trouwens ook andersom. Collega's die je niet goed kent maar wel positief over denkt totdat je ze een keer in gesprek met een ander meemaakt en kennis maakt met het ware aard. Wat een schok kan dat zijn.
Wat mij inmiddels (als schuwe, grijze muis) is opgevallen, is dat je soms maar 1 keer hoeft te lachen met iemand en ze tonen meer interesse in je.
Ha ha, het kan trouwens ook andersom. Collega's die je niet goed kent maar wel positief over denkt totdat je ze een keer in gesprek met een ander meemaakt en kennis maakt met het ware aard. Wat een schok kan dat zijn.
