Relaties
alle pijlers
Vreemdgaan & Moraalridders of vice versa
donderdag 29 januari 2009 om 13:00
Het valt mij op dat iedereen die een onderwerp opent waar vreemdgaan in voorkomt gelijk aan de schandpaal wordt genageld door medeforummers. Of het nu gaat om iemand die in het verleden is vreemdgegaan, op het punt staat om vreemd te gaan, een (sex) relatie heeft met een man / vrouw die getrouwd is, deze personen krijgen er goed van langs! Personen wiens partner is vreemdgegaan kunnen rekenen op medelijden en begrip van medeforummers en als de persoon, wiens partner is vreemdgegaan, overweegt om de relatie/huwelijk nog een kans gegeven is het advies meestal "run forrest run"(enigszins nog afhankelijk of er kinderen in het spel zijn of niet....).
Ik zelf ben een happy single met een leuk (sociaal) leven. Persoonlijk ben ik nog nooit vreemdgegaan tijdens mijn relaties en moet ik er ook niet aan denken dat mijn partner is vreemdgegaan of mijn toekomstige partner zou vreemdgaan, zoals ik dat ook niet zou doen. Voor mij zou het einde relatie betekenen, wat de "reden" van het vreemdgaan ook zou moge zijn.
Echter zie en hoor ik het meer dan regelmatig van mannen én vrouwen die volop vreemdgaan.......
Maar als ik jullie medeforummers moet geloven gaat (bijna) niemand van jullie vreemd en vertrouwen jullie je partners ook allemaal voor de volle 100%!
Ik vraag mij af hoe dit mogelijk is. Zijn de medeforummers van Viva niet representatief voor de rest van de mensheid? Want los van het feit dat ik het hoor en weet van anderen is het natuurlijk ook gewoon een feit dat (volgens mij) 1 op de 3 vreemdgaat als je de statistieken moet geloven (teveel in ieder geval).......
Ben benieuwd naar de reacties
Ik zelf ben een happy single met een leuk (sociaal) leven. Persoonlijk ben ik nog nooit vreemdgegaan tijdens mijn relaties en moet ik er ook niet aan denken dat mijn partner is vreemdgegaan of mijn toekomstige partner zou vreemdgaan, zoals ik dat ook niet zou doen. Voor mij zou het einde relatie betekenen, wat de "reden" van het vreemdgaan ook zou moge zijn.
Echter zie en hoor ik het meer dan regelmatig van mannen én vrouwen die volop vreemdgaan.......
Maar als ik jullie medeforummers moet geloven gaat (bijna) niemand van jullie vreemd en vertrouwen jullie je partners ook allemaal voor de volle 100%!
Ik vraag mij af hoe dit mogelijk is. Zijn de medeforummers van Viva niet representatief voor de rest van de mensheid? Want los van het feit dat ik het hoor en weet van anderen is het natuurlijk ook gewoon een feit dat (volgens mij) 1 op de 3 vreemdgaat als je de statistieken moet geloven (teveel in ieder geval).......
Ben benieuwd naar de reacties
vrijdag 30 januari 2009 om 14:41
@ Mercedes: Ik geloof niet zo in het idee van een derde persoon binnen halen om je huwelijk weer wat op te krikken. Natuurlijk kan vreemdgaan een wake-up call zijn voor de partner, maar dan wel een hele onprettige. Ik lees van vreemdgangers vaak dat ze zeggen dat hun seksleven met hun nr1 verbeterd als ze een minnaar hebben. Zelf heb ik dit absoluut niet zo ervaren. Op het moment dat mijn minnaar in mijn leven kwam had ik helemaal geen zin meer in seks met mijn man. Stel dat ik ooit betrapt zou zijn, dan zou dat voor mijn man misschien wel een wake up call geweest kunnen zijn, maar daar zou ik nog geen zin van gekregen hebben in hem.
Maar goed, ik geloof dat als je vreemdgaat, dat er dan echt iets niet goed zit in je relatie.
Voor de volledigheid: Ik ben bezig met scheiden, mijn minnaar is exit en mijn aanstaande ex-man weet nog steeds niets van het vreemdgaan. Ik heb de redenen van mijn beslissing te willen scheiden bij mezelf gehouden en hem verteld van de onvrede en het gebrek aan liefde van mijn kant. Over het vreemdgaan zal ik hem nooit vertellen, zoveel pijn wil ik hem niet doen.
Maar goed, ik geloof dat als je vreemdgaat, dat er dan echt iets niet goed zit in je relatie.
Voor de volledigheid: Ik ben bezig met scheiden, mijn minnaar is exit en mijn aanstaande ex-man weet nog steeds niets van het vreemdgaan. Ik heb de redenen van mijn beslissing te willen scheiden bij mezelf gehouden en hem verteld van de onvrede en het gebrek aan liefde van mijn kant. Over het vreemdgaan zal ik hem nooit vertellen, zoveel pijn wil ik hem niet doen.
vrijdag 30 januari 2009 om 14:41
quote:Mercedes66 schreef op 30 januari 2009 @ 14:24:
Maar BGB: zonder uit ervaring te spreken (voordat je de verkeerde indruk krijgt ) en de discussie over een andere boeg gooiende: zou het niet zo kunnen zijn dat het wel eens goed zou kunnen zijn voor een (slechte) relatie dat 1 van de 2 partners een keer vreemd gaat (ik bedoel dan een keer eenmalig hé, niet 1x per week of er een complete relatie / dubbel leven op nahouden).
Wie weet bloeit de "slechte" relatie dan wel weer op (want volgens mij zijn dr veel slechte relaties als ik mn omgeving moet geloven), zou het dan niet kunnen zijn dat de ene partner weer meer gaat houden of meer respect gaat houden voor de ander. En mocht het vreemdgaan uitkomen of , God forbid, dat de vreemdganger het opbiecht, misschien gaat de ogen van partners zoals die van Oriane dan wel weer open en veranderd er iets in positieve zin in zo'n dergelijke relatie..... Soort van wake up call zeg maar......Ik beweer dus niets en spreek (gelukkig) ook niet uit ervaring......
Your views please!
Ik denk dat je meer kapot maakt dan je denkt .
En stel je voor dat de sex met eigen partner ruk is en de sex met bijslaap hemels ? Hoe ga je terug naar " af " ? Met genoegen terugdenken aan die betere sex ? lijkt mij persoonlijk onmogelijk .
Ik denk dat een wake up call ook kan voordat je te ver bent gegaan ; als je erover denkt om voor een ander je broek te laten zakken lijkt me dat geen seconde te vroeg om je partner eens op jullie relatie aan te spreken .
Hoe wil je aandacht van je partner als je thuis constant kassie kijkt , zemelt , ouwe meuk draagt , hoofdpijn faket , niet vertelt wat je écht lekker zou vinden , niet vertelt wat je bezig houdt , niet meer wil uitgaan zonder kinderen , etc . etc ? En waarom doe je dat wel bij een " nieuwe " ?
Misschien zal je geweldige goedmaaksex hebben na een slipper ( als je enorme mazel hebt ) , maar vlak je schuldgevoel niet uit als je ziet wat je aan hebt gericht ....en daar moet je je hele leven mee door .
Ik zou liegen als ik zou zeggen dat sex om de sex niet heerlijk kan zijn . Ik zou ook liegen als ik zou zeggen dat aandacht van vreemden niet leuk is . Maar als je dat zó prettig vindt dat je er ook daadwerkelijk iets mee wil doen , gooi de boel open en kijk eens wat er mogelijk is . Misschien kun je samen erotische dansfeesten bezoeken , of mag je spannende chats voeren , of gaan jullie samen experimenteren op het gebied van sm of tantra of ........ het is niet een kwestie van alles of niets .
Hoe jij het brengt is een beetje vergelijkbaar met ; steel vooral het halve kantoor leeg ; je baas gaat dan vast bedenken dat je aan opslag toe bent .
Maar BGB: zonder uit ervaring te spreken (voordat je de verkeerde indruk krijgt ) en de discussie over een andere boeg gooiende: zou het niet zo kunnen zijn dat het wel eens goed zou kunnen zijn voor een (slechte) relatie dat 1 van de 2 partners een keer vreemd gaat (ik bedoel dan een keer eenmalig hé, niet 1x per week of er een complete relatie / dubbel leven op nahouden).
Wie weet bloeit de "slechte" relatie dan wel weer op (want volgens mij zijn dr veel slechte relaties als ik mn omgeving moet geloven), zou het dan niet kunnen zijn dat de ene partner weer meer gaat houden of meer respect gaat houden voor de ander. En mocht het vreemdgaan uitkomen of , God forbid, dat de vreemdganger het opbiecht, misschien gaat de ogen van partners zoals die van Oriane dan wel weer open en veranderd er iets in positieve zin in zo'n dergelijke relatie..... Soort van wake up call zeg maar......Ik beweer dus niets en spreek (gelukkig) ook niet uit ervaring......
Your views please!
Ik denk dat je meer kapot maakt dan je denkt .
En stel je voor dat de sex met eigen partner ruk is en de sex met bijslaap hemels ? Hoe ga je terug naar " af " ? Met genoegen terugdenken aan die betere sex ? lijkt mij persoonlijk onmogelijk .
Ik denk dat een wake up call ook kan voordat je te ver bent gegaan ; als je erover denkt om voor een ander je broek te laten zakken lijkt me dat geen seconde te vroeg om je partner eens op jullie relatie aan te spreken .
Hoe wil je aandacht van je partner als je thuis constant kassie kijkt , zemelt , ouwe meuk draagt , hoofdpijn faket , niet vertelt wat je écht lekker zou vinden , niet vertelt wat je bezig houdt , niet meer wil uitgaan zonder kinderen , etc . etc ? En waarom doe je dat wel bij een " nieuwe " ?
Misschien zal je geweldige goedmaaksex hebben na een slipper ( als je enorme mazel hebt ) , maar vlak je schuldgevoel niet uit als je ziet wat je aan hebt gericht ....en daar moet je je hele leven mee door .
Ik zou liegen als ik zou zeggen dat sex om de sex niet heerlijk kan zijn . Ik zou ook liegen als ik zou zeggen dat aandacht van vreemden niet leuk is . Maar als je dat zó prettig vindt dat je er ook daadwerkelijk iets mee wil doen , gooi de boel open en kijk eens wat er mogelijk is . Misschien kun je samen erotische dansfeesten bezoeken , of mag je spannende chats voeren , of gaan jullie samen experimenteren op het gebied van sm of tantra of ........ het is niet een kwestie van alles of niets .
Hoe jij het brengt is een beetje vergelijkbaar met ; steel vooral het halve kantoor leeg ; je baas gaat dan vast bedenken dat je aan opslag toe bent .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 30 januari 2009 om 15:09
@BGB kan me gedeeltelijk vinden in wat je zegt... maar mbt dat kantoor: dat zou ik anders aanpakken, ik zou zorgen dat ik een contract van een andere werkgever (getekend door hun) in mn hand heb, die dan op tafel van mn huidige werkgever leggen en dan eens kijken hoe gauw ik opslag krijg hahahaha.
Maar goed, dat terzijde, back on topic: hebben mensen die vreemdgaan of vreemd zijn gegaan ook "de rest van hun leven last van een schuldgevoel" of zou dat per persoon verschillen.
Bv.: ik heb 2 jaar geleden een abortus gehad en heb daar 0,0 schuldgevoel over. Een vriendin van mij heeft ook een abortus gehad en heeft daar wel een groot schuldgevoel over. Dat verschilt toch per persoon?
Je kunt ook vreemdgaan en erachter komen dat sex maar sex is en een piemel maar een piemel en je dan bedenken dat je het thuis allemaal zo slecht niet hebt bijvoorbeeld.........
Maar goed, dat terzijde, back on topic: hebben mensen die vreemdgaan of vreemd zijn gegaan ook "de rest van hun leven last van een schuldgevoel" of zou dat per persoon verschillen.
Bv.: ik heb 2 jaar geleden een abortus gehad en heb daar 0,0 schuldgevoel over. Een vriendin van mij heeft ook een abortus gehad en heeft daar wel een groot schuldgevoel over. Dat verschilt toch per persoon?
Je kunt ook vreemdgaan en erachter komen dat sex maar sex is en een piemel maar een piemel en je dan bedenken dat je het thuis allemaal zo slecht niet hebt bijvoorbeeld.........
vrijdag 30 januari 2009 om 15:46
Of, en misschien zeg ik nu iets heeeeel erg raars: kom je erachter dat een leuke / goeie relatie niet alleen gebaseerd is op (geile) sex als je een keer bent vreemdgegaan en dat het eigenlijk ook wel wat heeft dat je gewoon lekker in je joggingbroek met de kippen los in het hok tegen je partner aan kunt hangen op de bank in plaats van dat je als een soort van Naomi Campbell gehuld in je Marlies Dekkers setje en je buik inhoudende je weer als een "sex vamp" moet voordoen aan je secret lover.......
Met andere woorden: wellicht kom je er na een potje vreemdgaan wel achter dat het gras nergens groener is maar dat de gele plekken ergens anders zitten........
Met andere woorden: wellicht kom je er na een potje vreemdgaan wel achter dat het gras nergens groener is maar dat de gele plekken ergens anders zitten........
vrijdag 30 januari 2009 om 16:29
Ik denk dat veel helemaal niet zo bewust op zoek zijn, dat ze vrolijk door kabbelen tot ze ineens ergens in belanden dat dus spannend is.
en dan begint het vaak onschuldig, althans bij mij wel. Ik had 23 jaar lang geen andere man aangekeken, was totaal niet op zoek maar we kregen internet en wat ik in een kroeg nooit zou hebben gedaan daar vroeg ik me nu af hoe het zou zijn als ik eens op zo'n flirt in zou gaan. Ik waande me veilig achter mijn pc. Niemand kende me.
In begin hield ik het af, maar het veilig wanen maakte dat ik iets deed dat ik in real nooit zou hebben gedaan. TErug flirten, uitdagen. Eens kijken hoe dat was. En het was leuk. Ik leefde op. voelde me sexy en begeerlijk waar ik al jaren gevoel had dat die tijd geweest was, nw generatie vrouwen waar de mannen op straat hun hoofd voor om draaide.
Het maakte wat in me los dat heel diep was weggestopt. Ik kleede me weer vrouwelijk en ons sexleven knapte er van op. Mijn man wist wel van mijn chats, vond het vermakelijk en vroeg zelfs soms wat ik schreef.
Maar die mannen zitten er vaak niet voor een flirt, die willen echt wat,
en gaande weg moet je die druk dus weerstaan, maar weet je ook dat je met het nee verkopen de aandacht verliest. En ik geef ook best toe dat ik soms nieuwsgierig was naar die andere personen, al zagen ze er vaak in werkelijkheid niet uit en had je het beter bij je fantasie kunnen houden.
Had ik toen met mijn man moeten praten? Ik denk dat het voor mij twee verschillende dingen waren, mijn leven thuis, goed en gelukkig maar wel wat braaf en saai en de spanning op internet.
Ik had ook geen idee dat je daar ook binnen je relatie wat mee kon gaan doen. Het was juist spannend omdat het om andere ging. Mijn man wilde ik helemaal niet anders hebben, die hoefde helemaal niet de trucenkast open te trekken. alsjeblieft niet want het is en was juist fijn wat er binnen de relatie was, het was alleen niet zo spannend. En ik besefde pas achteraf dat ik een wat saai en braaf leven had, had ik nooit gaan chatten was ik misschien wel zo doorgegaan tot mijn 80e en OOK heel tevreden geweest.
Dus vooraf een gesprek aangaan, ik denk niet dat het dus zo gaat, bij mij in ieder geval niet.
Maar ik zie het wel vaak gebeuren bij veel mensen rond hun middelbare leeftijd, ja de midlife crisis dus.
Als je samen begint heb je zoveel spannende dingen die je samen aangaat, het verliefdworden, het samenwonen, een huis kopen, trouwen, kinderen krijgen, druk zijn met opvoeden en dan, dan ineens komt er een onbestendig gevoel, " is dit het nou" mensen hebben alles maar beseffen vaak dat er dan ineens niets meer te gebeuren staat, dat ze zo door kunnen kabbelen tot hun 25 jarig huwelijksfeest of kleinkinderen. En daar voelt men zich dan te jong voor. Men wil nog iets, die reis maken, die motor kopen, of inderdaad voelen dat ze nog meetellen en nog in de markt liggen.
Het valt mij op dat dus in die periode veel vreemd gaan of ineens hun nw liefde vinden waar ze weer passie bij voelen, en dat moet dan wel de ware liefde zijn want bij hun eigen partner voelde het als broer en zus. wel liefde maar de passie zit er niet meer in.
en die passie missen veel denk ik en laat ze dus gekke dingen doen.
Gelukkig heeft mijn man het ontdekt en zei hij "dod als je spanning zoekt laten we dat dan samen doen"Hij was ook bang dat ik aan het chatten op den duur niet genoeg zou hebben, vreemd zou gaan.
We zijn dus samen gek gaan doen. Zijn nu elk weekeind weg, vinden monogaam zijn niet meer zo belangrijk, hebben een heel ander leven inmiddels.
Maar het opgezocht hebben we het niet, ja mensen zeggen vaak dat het ze overkomen is en zo ervaar ik het ook. Ik weet zeker dat ik dit gevoel niet had gekregen als internet niet in ons huis gekomen was en me een wereld liet zien die me onbekend was. En daardoor ervaarde ik mijn leven pas als saai. Daarvoor was ik daar helemaal niet mee bezig en had ik je volmondig kunnen vertellen dat ik heel happy was met mijn leven. En ik weet ook zeker dat ik daarin net zo happy kan zijn nu ik dit weer allemaal beleefd heb.
Het is een uitstapje maar geen invulling. Met die basis zit het wel goed.
en dan begint het vaak onschuldig, althans bij mij wel. Ik had 23 jaar lang geen andere man aangekeken, was totaal niet op zoek maar we kregen internet en wat ik in een kroeg nooit zou hebben gedaan daar vroeg ik me nu af hoe het zou zijn als ik eens op zo'n flirt in zou gaan. Ik waande me veilig achter mijn pc. Niemand kende me.
In begin hield ik het af, maar het veilig wanen maakte dat ik iets deed dat ik in real nooit zou hebben gedaan. TErug flirten, uitdagen. Eens kijken hoe dat was. En het was leuk. Ik leefde op. voelde me sexy en begeerlijk waar ik al jaren gevoel had dat die tijd geweest was, nw generatie vrouwen waar de mannen op straat hun hoofd voor om draaide.
Het maakte wat in me los dat heel diep was weggestopt. Ik kleede me weer vrouwelijk en ons sexleven knapte er van op. Mijn man wist wel van mijn chats, vond het vermakelijk en vroeg zelfs soms wat ik schreef.
Maar die mannen zitten er vaak niet voor een flirt, die willen echt wat,
en gaande weg moet je die druk dus weerstaan, maar weet je ook dat je met het nee verkopen de aandacht verliest. En ik geef ook best toe dat ik soms nieuwsgierig was naar die andere personen, al zagen ze er vaak in werkelijkheid niet uit en had je het beter bij je fantasie kunnen houden.
Had ik toen met mijn man moeten praten? Ik denk dat het voor mij twee verschillende dingen waren, mijn leven thuis, goed en gelukkig maar wel wat braaf en saai en de spanning op internet.
Ik had ook geen idee dat je daar ook binnen je relatie wat mee kon gaan doen. Het was juist spannend omdat het om andere ging. Mijn man wilde ik helemaal niet anders hebben, die hoefde helemaal niet de trucenkast open te trekken. alsjeblieft niet want het is en was juist fijn wat er binnen de relatie was, het was alleen niet zo spannend. En ik besefde pas achteraf dat ik een wat saai en braaf leven had, had ik nooit gaan chatten was ik misschien wel zo doorgegaan tot mijn 80e en OOK heel tevreden geweest.
Dus vooraf een gesprek aangaan, ik denk niet dat het dus zo gaat, bij mij in ieder geval niet.
Maar ik zie het wel vaak gebeuren bij veel mensen rond hun middelbare leeftijd, ja de midlife crisis dus.
Als je samen begint heb je zoveel spannende dingen die je samen aangaat, het verliefdworden, het samenwonen, een huis kopen, trouwen, kinderen krijgen, druk zijn met opvoeden en dan, dan ineens komt er een onbestendig gevoel, " is dit het nou" mensen hebben alles maar beseffen vaak dat er dan ineens niets meer te gebeuren staat, dat ze zo door kunnen kabbelen tot hun 25 jarig huwelijksfeest of kleinkinderen. En daar voelt men zich dan te jong voor. Men wil nog iets, die reis maken, die motor kopen, of inderdaad voelen dat ze nog meetellen en nog in de markt liggen.
Het valt mij op dat dus in die periode veel vreemd gaan of ineens hun nw liefde vinden waar ze weer passie bij voelen, en dat moet dan wel de ware liefde zijn want bij hun eigen partner voelde het als broer en zus. wel liefde maar de passie zit er niet meer in.
en die passie missen veel denk ik en laat ze dus gekke dingen doen.
Gelukkig heeft mijn man het ontdekt en zei hij "dod als je spanning zoekt laten we dat dan samen doen"Hij was ook bang dat ik aan het chatten op den duur niet genoeg zou hebben, vreemd zou gaan.
We zijn dus samen gek gaan doen. Zijn nu elk weekeind weg, vinden monogaam zijn niet meer zo belangrijk, hebben een heel ander leven inmiddels.
Maar het opgezocht hebben we het niet, ja mensen zeggen vaak dat het ze overkomen is en zo ervaar ik het ook. Ik weet zeker dat ik dit gevoel niet had gekregen als internet niet in ons huis gekomen was en me een wereld liet zien die me onbekend was. En daardoor ervaarde ik mijn leven pas als saai. Daarvoor was ik daar helemaal niet mee bezig en had ik je volmondig kunnen vertellen dat ik heel happy was met mijn leven. En ik weet ook zeker dat ik daarin net zo happy kan zijn nu ik dit weer allemaal beleefd heb.
Het is een uitstapje maar geen invulling. Met die basis zit het wel goed.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
vrijdag 30 januari 2009 om 17:33
@doddie, jouw man was op de hoogte, en wist wat er gaande was, iig een groot gedeelte. Hoeveel doen het chatten niet stiekem? En ja dan kan er zoiets zoals jij beschrijft kunnen gebeuren. Als de basis goed is trek je voordien wel aan de bel lijkt mij? Je houdt toch van je man, en je hebt toch respect voor hem? Dan zou je op zijn hoogst misschien een slippertje kunnen maken een keer maar dan zou je het liegen glashard niet vol kunnen houden lijkt mij, tenminste als je werkelijk zo van je man houdt.
Fijn dat jullie er zo uit hebben kunnen komen!
Fijn dat jullie er zo uit hebben kunnen komen!
vrijdag 30 januari 2009 om 17:46
er is bij ons openheid en eerlijkheid en gek genoeg was ik ook bang, bang om dingen te vertellen, bang om niet begrepen te worden.
Ik snapt het zelf al niet dus hoe moest hij het nog snappen, ik had zelf geen eens antwoorden op alles dus hoe moest ik zijn vragen beatwoorden.
Maar ik snap dus in die zin wel de uitlating dat het je overkomt. Veel zijn niet op zoek, het is er ineens in een onbewaakt moment, en ben je even een periode minder stabiel in je leven dan kun je voor de bijl gaan.
Ik was heler periodes in de vakantietijd zonder mijn man op campings en ben al die jaren trouw gebleven, ik zag geen eens andere mannen. Ik keur ontrouw af en zo iets deed je gewoon niet.
En dan ineens sta je er zelf ook voor, niet opgezocht niet bedacht maar even niet zo waakzaam als anders even niet zo stabiel en even minder in staat om de juiste keuze te maken.
En dan ben je ineens ook oneerlijker dan je altijd van jezelf had verwacht terwijl ik echt alles kon vertellen.
Onbegrijpelijk en zo stom.
Maar ik ben blij dat ik daarin dus dat begrip kreeg, anders mocht zijn.
Dus in feite heeft die openheid in eerste instantie en de oplettendheid van mijn man me wel geholpen.
Ik snapt het zelf al niet dus hoe moest hij het nog snappen, ik had zelf geen eens antwoorden op alles dus hoe moest ik zijn vragen beatwoorden.
Maar ik snap dus in die zin wel de uitlating dat het je overkomt. Veel zijn niet op zoek, het is er ineens in een onbewaakt moment, en ben je even een periode minder stabiel in je leven dan kun je voor de bijl gaan.
Ik was heler periodes in de vakantietijd zonder mijn man op campings en ben al die jaren trouw gebleven, ik zag geen eens andere mannen. Ik keur ontrouw af en zo iets deed je gewoon niet.
En dan ineens sta je er zelf ook voor, niet opgezocht niet bedacht maar even niet zo waakzaam als anders even niet zo stabiel en even minder in staat om de juiste keuze te maken.
En dan ben je ineens ook oneerlijker dan je altijd van jezelf had verwacht terwijl ik echt alles kon vertellen.
Onbegrijpelijk en zo stom.
Maar ik ben blij dat ik daarin dus dat begrip kreeg, anders mocht zijn.
Dus in feite heeft die openheid in eerste instantie en de oplettendheid van mijn man me wel geholpen.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
zondag 1 februari 2009 om 10:43
quote:Mercedes66 schreef op 29 januari 2009 @ 13:00:
Het valt mij op dat iedereen die een onderwerp opent waar vreemdgaan in voorkomt gelijk aan de schandpaal wordt genageld door medeforummers. Of het nu gaat om iemand die in het verleden is vreemdgegaan, op het punt staat om vreemd te gaan, een (sex) relatie heeft met een man / vrouw die getrouwd is, deze personen krijgen er goed van langs! Personen wiens partner is vreemdgegaan kunnen rekenen op medelijden en begrip van medeforummers en als de persoon, wiens partner is vreemdgegaan, overweegt om de relatie/huwelijk nog een kans gegeven is het advies meestal "run forrest run"(enigszins nog afhankelijk of er kinderen in het spel zijn of niet....).
Ik zelf ben een happy single met een leuk (sociaal) leven. Persoonlijk ben ik nog nooit vreemdgegaan tijdens mijn relaties en moet ik er ook niet aan denken dat mijn partner is vreemdgegaan of mijn toekomstige partner zou vreemdgaan, zoals ik dat ook niet zou doen. Voor mij zou het einde relatie betekenen, wat de "reden" van het vreemdgaan ook zou moge zijn.
Echter zie en hoor ik het meer dan regelmatig van mannen én vrouwen die volop vreemdgaan.......
Maar als ik jullie medeforummers moet geloven gaat (bijna) niemand van jullie vreemd en vertrouwen jullie je partners ook allemaal voor de volle 100%!
Ik vraag mij af hoe dit mogelijk is. Zijn de medeforummers van Viva niet representatief voor de rest van de mensheid? Want los van het feit dat ik het hoor en weet van anderen is het natuurlijk ook gewoon een feit dat (volgens mij) 1 op de 3 vreemdgaat als je de statistieken moet geloven (teveel in ieder geval).......
Ben benieuwd naar de reacties
Dag Mercedes, mooie naam trouwens. Ik was ooit in mijn tienerjaren verliefd op een meisje Mercedes. Maar dat terzijde.
Het is niet voor niets dat het onderwerp vreemdgaan, echtbreuk en overspel (synoniemen natuurlijk) immer kan rekenen op vele en vaak ook emotionele reacties. Het treft je.
Ik heb 3 jaar geleden ontdekt, op heel lullige wijze dat mijn vrouw was vreemd gegaan. Ik was ruim 2 jaar in zak en as. Zij denkt de liefde te hebben gevonden, buiten haar huwelijk. Ze weet dat ze niet goed bezig was, maar neemt er ook geen afstand van. We zijn nog wel bij elkaar, als broer en zus. Dat laatste maakte het voor mijn ondraagelijk, geen bekoring, geen vleselijk contact. Immers, ik ben niet celibatair. Ondanks mijn beste pogingen voor vergeving, begrip, ruimte en respect voor haar gevoelens, kan ik niet zeggen dat het omgekeerde het geval is. Ik ben, nadat ik na al die tijd, weer iets vreselijks heb ontdekt, zelf ook vreemd gegaan. In de zin dat ik mijn eerste levens behoefte, buiten eten en drinken om, zocht bij (nette) prostituees. Wat je daar ook van mag denken. Altijd veilig (condooms), maar nooit iets voor mij, zei ik altijd. Hoewel het alweer lang geleden is dat ik dat heb gedaan, wil ik aangeven dat er verschillende lagen van overspel en bedrog zijn. Zij weet ervan, maar lijkt er niet zo door geraakt, misschien omdat ze weet dat ze haar handen niet in onschuld kan wassen en omdat ze weet dat dit nooit gebeurd zou zijn zonder haar misstap. Liever zie ik furie en emotie in haar, dat zou meer betekenis hebben dan de kille zwijgzaamheid en het dagelijkse programma afdraaien.
Mannen, die van hun vrouwen houden, kunnen ook diep geraakt worden door dit alles. Zeker als je in consideratie neemt dat 1 op de 9 kinderen biologisch niet van de vader is die men denkt te hebben. De meeste vaders weten dat niet. De vrouwen wel, of hebben tenminste een sterk vermoeden of twijfel. Wat zegt dat over de intenties van vrouwen aangaande relatie en gezin? 33% van alle mannen en vrouwen gaan vreemd. Het is 66% van de reden voor echtscheiding. Dat zijn grote cijfers.
Vreemdgaan is niets voor mij, neen, nogsteeds niet. Ik ben nog altijd een hopeloze romanticus die, verliefd is op zijn eigen vrouw en dat is mijn eeuwige pijn. Wie weet is er beterschap. Het herstelproces is trager dan een slakkengang. Het licht aan het eind van de tunnel niet meer dan een vage flikkering.
Ik heb een boek gelezen dat ik iedereen kan aanraden. Het heet Licht gebroken van de auteur De Benjamin. Je kunt hiervoor naar gigaboek gaan of debenjamin punt net.
Hou je taai, iedereen.
Groeten,
Mash89
Het valt mij op dat iedereen die een onderwerp opent waar vreemdgaan in voorkomt gelijk aan de schandpaal wordt genageld door medeforummers. Of het nu gaat om iemand die in het verleden is vreemdgegaan, op het punt staat om vreemd te gaan, een (sex) relatie heeft met een man / vrouw die getrouwd is, deze personen krijgen er goed van langs! Personen wiens partner is vreemdgegaan kunnen rekenen op medelijden en begrip van medeforummers en als de persoon, wiens partner is vreemdgegaan, overweegt om de relatie/huwelijk nog een kans gegeven is het advies meestal "run forrest run"(enigszins nog afhankelijk of er kinderen in het spel zijn of niet....).
Ik zelf ben een happy single met een leuk (sociaal) leven. Persoonlijk ben ik nog nooit vreemdgegaan tijdens mijn relaties en moet ik er ook niet aan denken dat mijn partner is vreemdgegaan of mijn toekomstige partner zou vreemdgaan, zoals ik dat ook niet zou doen. Voor mij zou het einde relatie betekenen, wat de "reden" van het vreemdgaan ook zou moge zijn.
Echter zie en hoor ik het meer dan regelmatig van mannen én vrouwen die volop vreemdgaan.......
Maar als ik jullie medeforummers moet geloven gaat (bijna) niemand van jullie vreemd en vertrouwen jullie je partners ook allemaal voor de volle 100%!
Ik vraag mij af hoe dit mogelijk is. Zijn de medeforummers van Viva niet representatief voor de rest van de mensheid? Want los van het feit dat ik het hoor en weet van anderen is het natuurlijk ook gewoon een feit dat (volgens mij) 1 op de 3 vreemdgaat als je de statistieken moet geloven (teveel in ieder geval).......
Ben benieuwd naar de reacties
Dag Mercedes, mooie naam trouwens. Ik was ooit in mijn tienerjaren verliefd op een meisje Mercedes. Maar dat terzijde.
Het is niet voor niets dat het onderwerp vreemdgaan, echtbreuk en overspel (synoniemen natuurlijk) immer kan rekenen op vele en vaak ook emotionele reacties. Het treft je.
Ik heb 3 jaar geleden ontdekt, op heel lullige wijze dat mijn vrouw was vreemd gegaan. Ik was ruim 2 jaar in zak en as. Zij denkt de liefde te hebben gevonden, buiten haar huwelijk. Ze weet dat ze niet goed bezig was, maar neemt er ook geen afstand van. We zijn nog wel bij elkaar, als broer en zus. Dat laatste maakte het voor mijn ondraagelijk, geen bekoring, geen vleselijk contact. Immers, ik ben niet celibatair. Ondanks mijn beste pogingen voor vergeving, begrip, ruimte en respect voor haar gevoelens, kan ik niet zeggen dat het omgekeerde het geval is. Ik ben, nadat ik na al die tijd, weer iets vreselijks heb ontdekt, zelf ook vreemd gegaan. In de zin dat ik mijn eerste levens behoefte, buiten eten en drinken om, zocht bij (nette) prostituees. Wat je daar ook van mag denken. Altijd veilig (condooms), maar nooit iets voor mij, zei ik altijd. Hoewel het alweer lang geleden is dat ik dat heb gedaan, wil ik aangeven dat er verschillende lagen van overspel en bedrog zijn. Zij weet ervan, maar lijkt er niet zo door geraakt, misschien omdat ze weet dat ze haar handen niet in onschuld kan wassen en omdat ze weet dat dit nooit gebeurd zou zijn zonder haar misstap. Liever zie ik furie en emotie in haar, dat zou meer betekenis hebben dan de kille zwijgzaamheid en het dagelijkse programma afdraaien.
Mannen, die van hun vrouwen houden, kunnen ook diep geraakt worden door dit alles. Zeker als je in consideratie neemt dat 1 op de 9 kinderen biologisch niet van de vader is die men denkt te hebben. De meeste vaders weten dat niet. De vrouwen wel, of hebben tenminste een sterk vermoeden of twijfel. Wat zegt dat over de intenties van vrouwen aangaande relatie en gezin? 33% van alle mannen en vrouwen gaan vreemd. Het is 66% van de reden voor echtscheiding. Dat zijn grote cijfers.
Vreemdgaan is niets voor mij, neen, nogsteeds niet. Ik ben nog altijd een hopeloze romanticus die, verliefd is op zijn eigen vrouw en dat is mijn eeuwige pijn. Wie weet is er beterschap. Het herstelproces is trager dan een slakkengang. Het licht aan het eind van de tunnel niet meer dan een vage flikkering.
Ik heb een boek gelezen dat ik iedereen kan aanraden. Het heet Licht gebroken van de auteur De Benjamin. Je kunt hiervoor naar gigaboek gaan of debenjamin punt net.
Hou je taai, iedereen.
Groeten,
Mash89
maandag 2 februari 2009 om 11:59
Hi Mash!
Bedankt voor je open en eerlijke email. En echt chapeau dat je zo kunt en wil verder leven met je vrouw (en vice versa natuurlijk ook). Ik zou op deze manier niet mijn leven met iemand willen delen en er al helemaal niet in 1 bed mee willen liggen avond in en avond uit. Je hebt tenslotte maar 1 leven en ik wil daar het leukste en beste van maken......Out of curiosity: ben je van plan om zo de rest van je leven met je vrouw door te leven?
Mijn 2 motto's zijn: alles in je leven gebeurt met een reden en in alles wat je doet heb je een keus. In jouw geval zou ik kiezen voor mijn eigen geluk en weggaan, maar goed ik sta (gelukkig) niet in jouw schoenen.....
Groetjes,
Mercedes
Bedankt voor je open en eerlijke email. En echt chapeau dat je zo kunt en wil verder leven met je vrouw (en vice versa natuurlijk ook). Ik zou op deze manier niet mijn leven met iemand willen delen en er al helemaal niet in 1 bed mee willen liggen avond in en avond uit. Je hebt tenslotte maar 1 leven en ik wil daar het leukste en beste van maken......Out of curiosity: ben je van plan om zo de rest van je leven met je vrouw door te leven?
Mijn 2 motto's zijn: alles in je leven gebeurt met een reden en in alles wat je doet heb je een keus. In jouw geval zou ik kiezen voor mijn eigen geluk en weggaan, maar goed ik sta (gelukkig) niet in jouw schoenen.....
Groetjes,
Mercedes
maandag 2 februari 2009 om 14:21
@Mash89, heel knap hoe je bent omgegaan en nog steeds met het vreemdgaan van je vrouw. Is het werkelijk een diep houden van nog wat je voelt voor je vrouw of is het een gehecht zijn aan het leven wat jullie samen hebben met jullie kinderen? Of is het financieel een ramp om weg te gaan? Zou net zoals Mercedes zegt ook niet willen blijven als ik je verhaal lees. Jullie hebben geen seks meer begrijp ik? Of is dat ook een soort vast programma afdraaien geworden? Ga voor je geluk Mash89! Heel veel sterkte met alles!!
maandag 2 februari 2009 om 19:37
Mercedes en anderen,
Het leven is kort en we krijgen er maar een van op deze aarde. Over een hiernamaals kan men individueel al dan niet op religieuze gronden redetwisten, maar vaststaat dat we in ons leven er het beste van moeten maken.
Ik ben een positief mens, dat is de voorwaarde voor mijn betoog. In onze hedonistische maatschappij hebben we geleerd om in hoge mate aan onszelf te denken, ons eigen geluk. Een relatietherapeut zal dat als speerpunt maken, meer nog dan het gezamenlijke geluk. Welnu, liefde heeft vele lagen, hard en zacht, scherp en glad. Soms lopen dingen gladjes en soms met versperringen.
Ik geloof niet dat alles met een reden gebeurd. Dan zou ik een geloof van een groter plan of groter geheel moeten aanhangen en dat doe ik niet. Waar ik wel in geloof is dat ik kansen en bovenal uitdagingen zie in de problemen, de versperringen, die op ons levens- en liefdespad komen. Dat heb je niet altijd in de hand, wel hoe je ermee omgaat. Als een peuter schreeuwt om een koekje, omdat het bevredigt wil worden met de zoetheid van het koekje, geef je altijd toe? We hebben, helaas, in onze moderne maatschappij te weinig geleerd om te verduren. Natuurlijk kun je biezen pakken, natuurlijk kun je primair reageren vanuit een bepaald gevoel. Natuurlijk kun je kiezen om geen pijn te lijden. Maar in de liefde, als je gegeseld wordt, zul je pijn lijden. De vraag is hoeveel kun je aan. Ik lijd inderdaad pijn, maar het leert me wel dat ik er ben, dat ik er mag zijn, dat ik (hopeloze romanticus) uit harder hout ben gesneden dat de eerste sneetjes die me zijn aangedaan. Met andere woorden, als je echt van iemand houdt, want dat was ooit goed geweest, met de juiste redenen, dan ga je ervoor, je slikt weg en probeert te verduren, totdat het geluk er is. Weggaan, scheiden, etc. kan altijd nog. Het verhaal is natuurlijk anders als je partner je fysiek, verbaal, sociaal geseld, misbruikt, slaat, alcoholist of durgsgebruiker is, dan zeg ik ook: no way en tabee!
Het onderwerp is vreemdgaan, maar hoe vreemd is de weg die we zelf bewandelen? Kunnen we leren te verduren en er het beste van te maken? Zien we uidagingen of alleen maar prut. Nogmaals, je moet een positief ingesteld persoon zijn en een hopeloze romaticus. Dat betekent niet dat ik niet boos ben. De furie die ik in me draag is onmetelijk, maar de liefde evenzo. Maak je geen zorgen, ik kom er bovenop, wel met littekens, maar die koester ik, omdat ze me aan de wijze lessen van het leven herinneren.
Hartelijks,
Mash
Het leven is kort en we krijgen er maar een van op deze aarde. Over een hiernamaals kan men individueel al dan niet op religieuze gronden redetwisten, maar vaststaat dat we in ons leven er het beste van moeten maken.
Ik ben een positief mens, dat is de voorwaarde voor mijn betoog. In onze hedonistische maatschappij hebben we geleerd om in hoge mate aan onszelf te denken, ons eigen geluk. Een relatietherapeut zal dat als speerpunt maken, meer nog dan het gezamenlijke geluk. Welnu, liefde heeft vele lagen, hard en zacht, scherp en glad. Soms lopen dingen gladjes en soms met versperringen.
Ik geloof niet dat alles met een reden gebeurd. Dan zou ik een geloof van een groter plan of groter geheel moeten aanhangen en dat doe ik niet. Waar ik wel in geloof is dat ik kansen en bovenal uitdagingen zie in de problemen, de versperringen, die op ons levens- en liefdespad komen. Dat heb je niet altijd in de hand, wel hoe je ermee omgaat. Als een peuter schreeuwt om een koekje, omdat het bevredigt wil worden met de zoetheid van het koekje, geef je altijd toe? We hebben, helaas, in onze moderne maatschappij te weinig geleerd om te verduren. Natuurlijk kun je biezen pakken, natuurlijk kun je primair reageren vanuit een bepaald gevoel. Natuurlijk kun je kiezen om geen pijn te lijden. Maar in de liefde, als je gegeseld wordt, zul je pijn lijden. De vraag is hoeveel kun je aan. Ik lijd inderdaad pijn, maar het leert me wel dat ik er ben, dat ik er mag zijn, dat ik (hopeloze romanticus) uit harder hout ben gesneden dat de eerste sneetjes die me zijn aangedaan. Met andere woorden, als je echt van iemand houdt, want dat was ooit goed geweest, met de juiste redenen, dan ga je ervoor, je slikt weg en probeert te verduren, totdat het geluk er is. Weggaan, scheiden, etc. kan altijd nog. Het verhaal is natuurlijk anders als je partner je fysiek, verbaal, sociaal geseld, misbruikt, slaat, alcoholist of durgsgebruiker is, dan zeg ik ook: no way en tabee!
Het onderwerp is vreemdgaan, maar hoe vreemd is de weg die we zelf bewandelen? Kunnen we leren te verduren en er het beste van te maken? Zien we uidagingen of alleen maar prut. Nogmaals, je moet een positief ingesteld persoon zijn en een hopeloze romaticus. Dat betekent niet dat ik niet boos ben. De furie die ik in me draag is onmetelijk, maar de liefde evenzo. Maak je geen zorgen, ik kom er bovenop, wel met littekens, maar die koester ik, omdat ze me aan de wijze lessen van het leven herinneren.
Hartelijks,
Mash
maandag 2 februari 2009 om 20:24
Mash,
Ik heb je verhaal gelezen, ik heb respect en bewondering zoals jij hiermee omgaat. Een hopeloze romanticus.... ja wellicht. Velen zouden het bijltje er al lang bij neergegooid hebben.
Ik kan me wel voorstellen dat je veel van iemand houdt, dat je slikt, vergeeft, probeert een gesprek aan te gaan. Maar als dit helemaal niet of vrij weinig oplevert, wat dan? Inderdaad je leeft maar één keer, je maakt een keuze, maar hoe lang kan je achter die keuze blijven staan?
Natuurlijk kan je proberen om er het beste van te maken, jezelf weg te cijferen, want zo zie ik dat wel.
Vergeet echter niet, ook jij bent een mens met gevoelens, emoties. Een ander (in dit geval je vrouw) mag toch ook rekening met jou houden? Een ander mag toch ook van jou houden zoals jij van die ander houdt?
Littekens zijn niet erg, ze maken je tot wie je nu bent. En toch.... Mensen kiezen voor elkaar, kiezen om een relatie aan te gaan, in goede en slechte tijden, tot de dood ons scheidt. Ik begrijp dat je wil vechten voor je relatie/huwelijk, de uitdaging aan wil gaan, maar ten koste van jezelf en voor hoe lang?
Nogmaals ik heb veel respect voor je, misschien zou je je vrouw eens moeten laten lezen wat je hier geschreven hebt en haar vragen of ze dit van je mag verlangen.
Ik heb je verhaal gelezen, ik heb respect en bewondering zoals jij hiermee omgaat. Een hopeloze romanticus.... ja wellicht. Velen zouden het bijltje er al lang bij neergegooid hebben.
Ik kan me wel voorstellen dat je veel van iemand houdt, dat je slikt, vergeeft, probeert een gesprek aan te gaan. Maar als dit helemaal niet of vrij weinig oplevert, wat dan? Inderdaad je leeft maar één keer, je maakt een keuze, maar hoe lang kan je achter die keuze blijven staan?
Natuurlijk kan je proberen om er het beste van te maken, jezelf weg te cijferen, want zo zie ik dat wel.
Vergeet echter niet, ook jij bent een mens met gevoelens, emoties. Een ander (in dit geval je vrouw) mag toch ook rekening met jou houden? Een ander mag toch ook van jou houden zoals jij van die ander houdt?
Littekens zijn niet erg, ze maken je tot wie je nu bent. En toch.... Mensen kiezen voor elkaar, kiezen om een relatie aan te gaan, in goede en slechte tijden, tot de dood ons scheidt. Ik begrijp dat je wil vechten voor je relatie/huwelijk, de uitdaging aan wil gaan, maar ten koste van jezelf en voor hoe lang?
Nogmaals ik heb veel respect voor je, misschien zou je je vrouw eens moeten laten lezen wat je hier geschreven hebt en haar vragen of ze dit van je mag verlangen.
maandag 2 februari 2009 om 20:41
Mash, ik ben net als jij heel ver gegaan in verdragen. Uit liefde voor mijn man en kinderen. Maar ik vergat van mezelf te houden. Ik liet mezelf geselen, figuurlijk dan he.
Totdat ik mijn man weggestuurd heb. Niet omdat ik niet meer van hem hield maar omdat ik me niet meer wilde laten vernederen door zijn vreemdgaan. Het deed me zo'n pijn, het was genoeg geweest. Het is de beste beslissing van mijn leven geweest. Ik ben er door veranderd, me veel meer van mezelf bewust geworden. Van mijn kwaliteiten, mijn kracht, ik kom op voor mezelf en mijn rechten.
Mijn man is veranderd. Hij wilde mij niet kwijt. Hij heeft geleerd rust en geluk te vinden in zijn huwelijk en gezin.
Door te lang te veel te verdragen hou je een situatie mede in stand, Mash. Een situatie waar je niet gelukkig van wordt.
Totdat ik mijn man weggestuurd heb. Niet omdat ik niet meer van hem hield maar omdat ik me niet meer wilde laten vernederen door zijn vreemdgaan. Het deed me zo'n pijn, het was genoeg geweest. Het is de beste beslissing van mijn leven geweest. Ik ben er door veranderd, me veel meer van mezelf bewust geworden. Van mijn kwaliteiten, mijn kracht, ik kom op voor mezelf en mijn rechten.
Mijn man is veranderd. Hij wilde mij niet kwijt. Hij heeft geleerd rust en geluk te vinden in zijn huwelijk en gezin.
Door te lang te veel te verdragen hou je een situatie mede in stand, Mash. Een situatie waar je niet gelukkig van wordt.
maandag 2 februari 2009 om 21:20
mash ik kan je houding wel begrijpen, snap dat liefde soms verder gaat dan je ego.
Jij alleen weet wanneer het moment is dat je een andere keuze maakt, maar ik geloof erin dat je hoe dan ook je lessen krijgt in het leven is het niet nu dan in een ander leven. Je ontvlucht het niet, en als jij die les er nu uit wil halen kan ik daar alleen maar bewondering voor hebben.
Jij alleen weet wanneer het moment is dat je een andere keuze maakt, maar ik geloof erin dat je hoe dan ook je lessen krijgt in het leven is het niet nu dan in een ander leven. Je ontvlucht het niet, en als jij die les er nu uit wil halen kan ik daar alleen maar bewondering voor hebben.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
maandag 2 februari 2009 om 22:31
Aimabele reacties.
Maak je geen zorgen om mij. Ook niet om mensen in vergelijkbare situaties, die, net als ik, in staat zijn om te relativeren en meer lief te hebben dan te haten. Ik haat niet, behalve mijn vijand, die andere figuur. Ik heb 100 keer en meer gesproken, gevoelens geuit, affectie geuit, stilte geuit (stilte zegt vaak meer dan woorden), gedichten geschreven, zelfs kronieken geschreven en gedeeld. Liefde is complex, zo ook mijn liefde. Mijn vrouw is niet zoals vele moderne vrouwen. Ze is erg op haar zelf, in zichzelf gekeerd in persoonlijke emoties. Ze is hypersensitief en weet het niet op de juiste manier te verwerken. Enfin, het voert te ver om het hierover te hebben.
Vergeet 1 ding niet, ik ben bijna 3 jaar verder na D-day, bevrijdingsdag, de dag dat mijn liefde in de boeien werd geslagen. Alles is gezegd en besproken en toch blijven sommige prangende vragen onbeantwoord. Het is een kwestie van de tijd te gunnen te helen. Dat is voor mij de grootste uitdaging, omdat ik mijn hele leven erg ongeduldig ben geweest. Als je die ander liefde en trouw zweert bij je huwelijk, of voor mijn part dito bij het samenwonen, dan verlaat je toch niet de boot bij de eerste lekkage? Je hoost en zoekt naar manieren van reparatie en zoekt een weg naar rustiger vaar water. Alles wat hier wordt geschreven heb ik al meegemaakt. Niets is nieuw. Ik heb dit forum ook niet nodig voor herstel o.i.d. Ik wil mijn input gewoon delen, no strings attached. Net als iets uit altruisme weggeven en er geen cent voor terugvragen.
Sweet dreams everybody,
Mash (Mobile army surgical hospital)
Maak je geen zorgen om mij. Ook niet om mensen in vergelijkbare situaties, die, net als ik, in staat zijn om te relativeren en meer lief te hebben dan te haten. Ik haat niet, behalve mijn vijand, die andere figuur. Ik heb 100 keer en meer gesproken, gevoelens geuit, affectie geuit, stilte geuit (stilte zegt vaak meer dan woorden), gedichten geschreven, zelfs kronieken geschreven en gedeeld. Liefde is complex, zo ook mijn liefde. Mijn vrouw is niet zoals vele moderne vrouwen. Ze is erg op haar zelf, in zichzelf gekeerd in persoonlijke emoties. Ze is hypersensitief en weet het niet op de juiste manier te verwerken. Enfin, het voert te ver om het hierover te hebben.
Vergeet 1 ding niet, ik ben bijna 3 jaar verder na D-day, bevrijdingsdag, de dag dat mijn liefde in de boeien werd geslagen. Alles is gezegd en besproken en toch blijven sommige prangende vragen onbeantwoord. Het is een kwestie van de tijd te gunnen te helen. Dat is voor mij de grootste uitdaging, omdat ik mijn hele leven erg ongeduldig ben geweest. Als je die ander liefde en trouw zweert bij je huwelijk, of voor mijn part dito bij het samenwonen, dan verlaat je toch niet de boot bij de eerste lekkage? Je hoost en zoekt naar manieren van reparatie en zoekt een weg naar rustiger vaar water. Alles wat hier wordt geschreven heb ik al meegemaakt. Niets is nieuw. Ik heb dit forum ook niet nodig voor herstel o.i.d. Ik wil mijn input gewoon delen, no strings attached. Net als iets uit altruisme weggeven en er geen cent voor terugvragen.
Sweet dreams everybody,
Mash (Mobile army surgical hospital)
maandag 2 februari 2009 om 22:52
Mash,
Toch nog even een reactie van mij, vanavond moest ik aan het volgende nummer denken, wellicht ook een romanticus hier, alleen eentje die aan de andere kant staat......
http://www.songteksten.nl/songteksten/43668/
http://nl.youtube.com/watch?v=qrExQRXgCgU
Zeg me wie je ziet - Marco Borsato.
Heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
Toch nog even een reactie van mij, vanavond moest ik aan het volgende nummer denken, wellicht ook een romanticus hier, alleen eentje die aan de andere kant staat......
http://www.songteksten.nl/songteksten/43668/
http://nl.youtube.com/watch?v=qrExQRXgCgU
Zeg me wie je ziet - Marco Borsato.
Heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
dinsdag 3 februari 2009 om 10:15
Hi Mash,
Bewonderenswaardig hoe jij hier mee om kunt gaan....... Ook je teksten vind ik erg mooi, maar ik vraag me wel af in hoeverre je er zelf ook écht achter staat om op deze manier verder te leven......Tuurlijk verlaat je de boot niet bij de eerste lekkage, maar als de vaas al een aantal keren gebroken is dan kun je de beste lijm in de wereld hebben maar de barsten zul je altijd blijven zien.... Maar goed, in alles wat je doet heb je een keus en dit is jouw keus.....
Het siert je ook dat je een hopeloze romanticus bent! Ik heb nog nooit een hopeloze romanticus als vriend gehad (alleen maar egocentrische assholes), maar ik vraag me af hoe romantisch het is om naar de hoeren te gaan (of prostituees zoals jij ze noemt), daar lijkt me nou echt 0,0 romantiek in zitten, dat is toch puur een zakelijke aangelegenheid? Als je dan toch "vreemd wil gaan" of "wraak nemen op je vrouw" dan zou ik toch liever met iemand uit de kroeg of sportschool vreemdgaan waar ik nog enigszins (wederzijdse) aantrekkingskracht bij zou voelen en niet mijn portemonnee hoef te trekken aan het einde van de sessie.......
Hoe dan ook: wishing you the best
Bewonderenswaardig hoe jij hier mee om kunt gaan....... Ook je teksten vind ik erg mooi, maar ik vraag me wel af in hoeverre je er zelf ook écht achter staat om op deze manier verder te leven......Tuurlijk verlaat je de boot niet bij de eerste lekkage, maar als de vaas al een aantal keren gebroken is dan kun je de beste lijm in de wereld hebben maar de barsten zul je altijd blijven zien.... Maar goed, in alles wat je doet heb je een keus en dit is jouw keus.....
Het siert je ook dat je een hopeloze romanticus bent! Ik heb nog nooit een hopeloze romanticus als vriend gehad (alleen maar egocentrische assholes), maar ik vraag me af hoe romantisch het is om naar de hoeren te gaan (of prostituees zoals jij ze noemt), daar lijkt me nou echt 0,0 romantiek in zitten, dat is toch puur een zakelijke aangelegenheid? Als je dan toch "vreemd wil gaan" of "wraak nemen op je vrouw" dan zou ik toch liever met iemand uit de kroeg of sportschool vreemdgaan waar ik nog enigszins (wederzijdse) aantrekkingskracht bij zou voelen en niet mijn portemonnee hoef te trekken aan het einde van de sessie.......
Hoe dan ook: wishing you the best
dinsdag 3 februari 2009 om 12:50
Hoi Mash89, een hopeloze romanticus noem je jezelf, maar is dit werkelijk zo, of maak je jezelf zo omdat je je graag ergens in wilt verliezen? Je houdt veel van je vrouw dus, houdt zij ook zo van jou? Ze is heel gevoelig zeg je, hoe kan een heel gevoelig persoon haar partner bedriegen, en dat langere tijd achter elkaar?
Is een open relatie voor jullie geen optie? En ik kan me het wel heel goed voorstellen dat je naar een prostitué gaat en niet een geheime relatie op wil bouwen. Neem aan dat je alleen fysieke behoefte had, dus alleen aan seks en geen behoefte aan liefde.
Mash liefde is niet jezelf opofferen, jezelf pijn doen.
Hou je ook veel van jezelf Mash?
Of hou je alleen van je vrouw en je - als jullie die hebben - kinderen?
Lees je antwoord wel eens.
Sterkte met alles!
Is een open relatie voor jullie geen optie? En ik kan me het wel heel goed voorstellen dat je naar een prostitué gaat en niet een geheime relatie op wil bouwen. Neem aan dat je alleen fysieke behoefte had, dus alleen aan seks en geen behoefte aan liefde.
Mash liefde is niet jezelf opofferen, jezelf pijn doen.
Hou je ook veel van jezelf Mash?
Of hou je alleen van je vrouw en je - als jullie die hebben - kinderen?
Lees je antwoord wel eens.
Sterkte met alles!
dinsdag 3 februari 2009 om 12:58
Ik vind het niet hopeloos romantisch klinken maar eerder masochistisch. Ik ben ook een vechter geweest in mijn 2 lange relaties Mash. Ik heb ervan geleerd dat ik dat dus niet meer wil .
Het heeft me veel opgeleverd inzichttechnisch. Qua levensvreugde, rust en geluk wat minder. En ik ben het idee daarvan erg gaan waarderen. Een volgende keer zet ik daar op in. En als het niet zo lijkt te zijn ga ik niet meer verduren in de hoop dat het beter wordt of met de gedachte dat ik er veel van leer.
Ik wil niet meer leren van de liefde. Ik wil er van genieten verdomme! En eerlijk gezegd voelt dat voor mij persoonlijk een stuk gezonder en dichter bij mijzelf. De liefde voor mijzelf is boven alles gaan staan door de jaren heen. Wat dat betreft daag ik een volgend heerschap, mocht hij ooit opduiken, uit evenveel van mij te houden. Dan komt het wel goed denk ik.
Het heeft me veel opgeleverd inzichttechnisch. Qua levensvreugde, rust en geluk wat minder. En ik ben het idee daarvan erg gaan waarderen. Een volgende keer zet ik daar op in. En als het niet zo lijkt te zijn ga ik niet meer verduren in de hoop dat het beter wordt of met de gedachte dat ik er veel van leer.
Ik wil niet meer leren van de liefde. Ik wil er van genieten verdomme! En eerlijk gezegd voelt dat voor mij persoonlijk een stuk gezonder en dichter bij mijzelf. De liefde voor mijzelf is boven alles gaan staan door de jaren heen. Wat dat betreft daag ik een volgend heerschap, mocht hij ooit opduiken, uit evenveel van mij te houden. Dan komt het wel goed denk ik.
dinsdag 3 februari 2009 om 13:12
Ook ik wil hier even reageren.
Ik ben een man van 42 en heb een relatie van 21 jaar met een geweldige vrouw.
Ik las hier regelmatig mee op dit forum vooral omdat mijn vrouw en ik veel spraken over onze relatie en ons sexleven. We hebben veel geexperimenteerd en ook o.a. parenclubs bezocht.
Vooral de bijdragen van Doddie kon ik altijd zeer waarderen en ik vond dat wij een soort gelijke relatie hadden. Nu ben ik er echter 2 maanden geleden achter gekomen dat mijn vrouw aan het mailen was met een andere man. De dag nadat ik dat bij toeval ontdekte zou ze een eerste afspraak met deze man hebben. Inmiddels hebben wij veel gepraat en willen we graag met elkaar verder. Wat mij echter dwars zit is dat zij geen reden kan geven voor het vreemdgaan. Ik vind het daarom erg moeilijk om weer door te gaan in deze relatie. Ik wil het wel maar er blijft een constant gevoel van onzekerheid en angst in mijn hoofd achter waarom dit gebeurd is en waarom het in de toekomst niet opnieuw gaat gebeuren. Mijn vrouw zegt dat dit onzin is maar juist omdat wij alles bespraken is er zo ontzettend veel beschadigd. Zo is voor mij een fantastische relatie van de ene op de andere dag onzeker geworden terwijl we beide graag met elkaar verder willen.
Ik ben een man van 42 en heb een relatie van 21 jaar met een geweldige vrouw.
Ik las hier regelmatig mee op dit forum vooral omdat mijn vrouw en ik veel spraken over onze relatie en ons sexleven. We hebben veel geexperimenteerd en ook o.a. parenclubs bezocht.
Vooral de bijdragen van Doddie kon ik altijd zeer waarderen en ik vond dat wij een soort gelijke relatie hadden. Nu ben ik er echter 2 maanden geleden achter gekomen dat mijn vrouw aan het mailen was met een andere man. De dag nadat ik dat bij toeval ontdekte zou ze een eerste afspraak met deze man hebben. Inmiddels hebben wij veel gepraat en willen we graag met elkaar verder. Wat mij echter dwars zit is dat zij geen reden kan geven voor het vreemdgaan. Ik vind het daarom erg moeilijk om weer door te gaan in deze relatie. Ik wil het wel maar er blijft een constant gevoel van onzekerheid en angst in mijn hoofd achter waarom dit gebeurd is en waarom het in de toekomst niet opnieuw gaat gebeuren. Mijn vrouw zegt dat dit onzin is maar juist omdat wij alles bespraken is er zo ontzettend veel beschadigd. Zo is voor mij een fantastische relatie van de ene op de andere dag onzeker geworden terwijl we beide graag met elkaar verder willen.
