Kinderen
alle pijlers
Vriend wil een kind... ik niet (denk ik)
donderdag 19 februari 2009 om 01:02
Mijn vriend (32) is er heel duidelijk in: hij wil, over niet al te lange tijd, een gezinnetje met me stichten. Ik (29) heb helemaal niet zo'n voortplantingsdrang. Nooit gehad. Ik heb niets met baby's eigenlijk. En ook niet zo veel met kinderen in het algemeen (al kom ik er heel soms wel eens eentje tegen waarvan ik denk: "die lijkt me misschien wel leuk").
Ik houd enorm veel van mijn lief en zou graag zijn diepste wens vervullen: een eigen kindje. Maar met zo'n geschenk word ik zelf meteen ook moeder. En dat zie ik niet echt voor me. En dan nog... is dat wel het juiste motief om een kind op de wereld te zetten? Het lijkt me dat je zelf ook een sterk gevoel, wens moet hebben als moeder toch? Zijn vrouwen die dat doen? En kind nemen vooral omdat hun partner het wil?
Ik vind dat ik het niet kan maken om maar te blijven twijfelen ("ja", "nee", "misschien" in random order) en vind dat ik eigenlijk op redelijk korte termijn een definitief standpunt moet kunnen bepalen, want als ik er niet bewust over na ga denken dan weet ik bijna zeker dat ik over 6 jaar constateer dat het gewoon "niet gebeurd is" en hij zich misschien 'in de val gelokt' voelt ofzo. Tegelijkertijd is met hem erover praten niet zo makkelijk (wordt snel ruzie).
Graag jullie feedback!
Ik houd enorm veel van mijn lief en zou graag zijn diepste wens vervullen: een eigen kindje. Maar met zo'n geschenk word ik zelf meteen ook moeder. En dat zie ik niet echt voor me. En dan nog... is dat wel het juiste motief om een kind op de wereld te zetten? Het lijkt me dat je zelf ook een sterk gevoel, wens moet hebben als moeder toch? Zijn vrouwen die dat doen? En kind nemen vooral omdat hun partner het wil?
Ik vind dat ik het niet kan maken om maar te blijven twijfelen ("ja", "nee", "misschien" in random order) en vind dat ik eigenlijk op redelijk korte termijn een definitief standpunt moet kunnen bepalen, want als ik er niet bewust over na ga denken dan weet ik bijna zeker dat ik over 6 jaar constateer dat het gewoon "niet gebeurd is" en hij zich misschien 'in de val gelokt' voelt ofzo. Tegelijkertijd is met hem erover praten niet zo makkelijk (wordt snel ruzie).
Graag jullie feedback!
donderdag 19 februari 2009 om 15:54
quote:Zwieber schreef op 19 februari 2009 @ 15:15:
[quote]Chica34 schreef op 19 februari 2009 @ 12:11:
[...]
Misschien lees jij de kinderpijler anders dan ik. Ik heb nergens gezegd dat de deelnemers dom zijn, niet weten waar ze het over hebben, etc. (dan zou mezelf ook voor dom verklaren). Echter, de meest gangbare reactie is toch wel heel vaak: een kind verrijkt je leven zo, je mist echt wat zonder. Je komt er wel uit, een plan is niet altijd nodig, financieel redt iedereeen het eigenlijk altijd wel etc. Er zijn natuurlijk nuances, vrouwen die het leven met kind anders schetsen (het kan tegenvallen etc) maar het andere extreme, geen kind en blij met die keuze, die hoor je nooit. Behalve van Elninjoo. Dan vind ik dat een waardevolle bijdrage, gewoon als aanvulling van dat wat je wel veel hoort. Ongeacht of ik het eens ben of niet met El. Dat was mijn punt, het was geenszins deningrerend of beledigend bedoeld.Dat heb je niet gezegd dat ze dom zijn, dat klopt. Je impliceert alleen dat we een mening van iemand die anti kind is nodig hebben om een beetje tegengas te krijgen. En dáar ben ik het dus niet mee eens. Dat kan iedereen hier op het foum, moeder of geen moeder, maar ik heb Elninjoo niet NODIG voor goede en minder goede argumenten om een kind te nemen of het uit te stellen. Ik vind haar mening vaak te eenzijdig om een goed beeld te creeeren van het hebben van kinderen. Zij is zeg maar het tegenovergestelde van die moeder die alles verheerlijkt en daar zit je ook niet op te wachten..
[quote]Chica34 schreef op 19 februari 2009 @ 12:11:
[...]
Misschien lees jij de kinderpijler anders dan ik. Ik heb nergens gezegd dat de deelnemers dom zijn, niet weten waar ze het over hebben, etc. (dan zou mezelf ook voor dom verklaren). Echter, de meest gangbare reactie is toch wel heel vaak: een kind verrijkt je leven zo, je mist echt wat zonder. Je komt er wel uit, een plan is niet altijd nodig, financieel redt iedereeen het eigenlijk altijd wel etc. Er zijn natuurlijk nuances, vrouwen die het leven met kind anders schetsen (het kan tegenvallen etc) maar het andere extreme, geen kind en blij met die keuze, die hoor je nooit. Behalve van Elninjoo. Dan vind ik dat een waardevolle bijdrage, gewoon als aanvulling van dat wat je wel veel hoort. Ongeacht of ik het eens ben of niet met El. Dat was mijn punt, het was geenszins deningrerend of beledigend bedoeld.Dat heb je niet gezegd dat ze dom zijn, dat klopt. Je impliceert alleen dat we een mening van iemand die anti kind is nodig hebben om een beetje tegengas te krijgen. En dáar ben ik het dus niet mee eens. Dat kan iedereen hier op het foum, moeder of geen moeder, maar ik heb Elninjoo niet NODIG voor goede en minder goede argumenten om een kind te nemen of het uit te stellen. Ik vind haar mening vaak te eenzijdig om een goed beeld te creeeren van het hebben van kinderen. Zij is zeg maar het tegenovergestelde van die moeder die alles verheerlijkt en daar zit je ook niet op te wachten..
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
donderdag 19 februari 2009 om 15:57
quote:intiem schreef op 19 februari 2009 @ 15:19:
[...]
Hier , Parnell eigenste woorden
Persoonlijk ken ik ze dan weer niet, maar blijkbaar bestaan ze (de ouders en die grootouders)
Oh, is daar wat mis mee? Ik vergeet steeds dat je alles op hoort te offeren als je een kind krijgt, en dat als je van jezelf al geen schuldcomplex hebt, de rest van de wereld maar al te graag inspringt om je er eentje te bezorgen.
Ik geloof dat je mijn post niet helemaal begrepen hebt. Ik denk helemaal niet dat ik die zorgperiode er 'wel even' bijdoe, ik zeg dat ik die zorgperiode over heb voor wat het uiteindelijk oplevert. En ik stel dat die minder leuke periode maar een relatief klein deel is van het leven van een kind.
Mijn punt is dat ik geen kinderen wil omdat ik baby's en kindertjes zo leuk vind, zoals mensen in mijn omgeving, maar omdat ik benieuwd ben naar wie mijn kinderen zijn en het leven dat ze zullen krijgen. De babytijd hoort bij dat leven, maar speelt in dat leven èn in mijn motivatie voor het krijgen van kinderen een ondergeschikte rol.
[...]
Hier , Parnell eigenste woorden
Persoonlijk ken ik ze dan weer niet, maar blijkbaar bestaan ze (de ouders en die grootouders)
Oh, is daar wat mis mee? Ik vergeet steeds dat je alles op hoort te offeren als je een kind krijgt, en dat als je van jezelf al geen schuldcomplex hebt, de rest van de wereld maar al te graag inspringt om je er eentje te bezorgen.
Ik geloof dat je mijn post niet helemaal begrepen hebt. Ik denk helemaal niet dat ik die zorgperiode er 'wel even' bijdoe, ik zeg dat ik die zorgperiode over heb voor wat het uiteindelijk oplevert. En ik stel dat die minder leuke periode maar een relatief klein deel is van het leven van een kind.
Mijn punt is dat ik geen kinderen wil omdat ik baby's en kindertjes zo leuk vind, zoals mensen in mijn omgeving, maar omdat ik benieuwd ben naar wie mijn kinderen zijn en het leven dat ze zullen krijgen. De babytijd hoort bij dat leven, maar speelt in dat leven èn in mijn motivatie voor het krijgen van kinderen een ondergeschikte rol.
donderdag 19 februari 2009 om 15:58
quote:Chica34 schreef op 19 februari 2009 @ 15:54:
[...]
Dat heb je niet gezegd dat ze dom zijn, dat klopt. Je impliceert alleen dat we een mening van iemand die anti kind is nodig hebben om een beetje tegengas te krijgen. En dáar ben ik het dus niet mee eens. Dat kan iedereen hier op het foum, moeder of geen moeder, maar ik heb Elninjoo niet NODIG voor goede en minder goede argumenten om een kind te nemen of het uit te stellen. Ik vind haar mening vaak te eenzijdig om een goed beeld te creeeren van het hebben van kinderen. Zij is zeg maar het tegenovergestelde van die moeder die alles verheerlijkt en daar zit je ook niet op te wachten..Joh, als iemand maar wat aan de mening van El heeft, dan is het toch al goed. Ik ben het wel eens met de eenzijdigheid maar aan de andere kant betrap ik haar ook regelmatig op een inhoudelijk sterke posting. (kan me alleen niet herinneren of dat nou op de kinderpijler is of niet). Dat jij haar mening niet een bijdrage vindt leveren, betekent toch niet dat iedereen dat vindt?
[...]
Dat heb je niet gezegd dat ze dom zijn, dat klopt. Je impliceert alleen dat we een mening van iemand die anti kind is nodig hebben om een beetje tegengas te krijgen. En dáar ben ik het dus niet mee eens. Dat kan iedereen hier op het foum, moeder of geen moeder, maar ik heb Elninjoo niet NODIG voor goede en minder goede argumenten om een kind te nemen of het uit te stellen. Ik vind haar mening vaak te eenzijdig om een goed beeld te creeeren van het hebben van kinderen. Zij is zeg maar het tegenovergestelde van die moeder die alles verheerlijkt en daar zit je ook niet op te wachten..Joh, als iemand maar wat aan de mening van El heeft, dan is het toch al goed. Ik ben het wel eens met de eenzijdigheid maar aan de andere kant betrap ik haar ook regelmatig op een inhoudelijk sterke posting. (kan me alleen niet herinneren of dat nou op de kinderpijler is of niet). Dat jij haar mening niet een bijdrage vindt leveren, betekent toch niet dat iedereen dat vindt?
donderdag 19 februari 2009 om 15:58
Ik vind het een lastige. Aan een kant heb ik 'twijfel is nee', je 'moet' zeker niet voor je vriend een kind krijgen. Aan de andere kant, ik had zelf ook echt nooit een kinderwens. Kinderen waren voor mij zoiets als Siberië, ik was er nooit geweest en ik had ook niet de wens om erheen te gaan. Kinderen van een ander vond ik best lief en leuk, maar ik zag mezelf nooit met kinderen, had geen rammelende eierstokken en zo. Had ook nooit een relatie die dusdanig lang duurde dat kinderen überhaupt ter sprake kwamen.
Op mijn 33e werd ik ongepland zwanger (van een tweeling, bleek later) en mijn vriend en ik besloten om geen abortus uit te laten voeren. Ik heb daar nooit spijt van gehad, ze zijn mijn alles en ik zou ze nooit willen missen. Ondanks de kinderwens die er nooit is geweest ben ik superblij met ze, en heb ik er nooit moeite mee gehad dat ik mijn leven enigszins moest aanpassen qua regelmaat en planning en zo. Ik ben ervan overtuigd dat mijn leven zonder kinderen ook nog steeds leuk zou zijn, maar anders leuk. Het ene is voor mij niet beter dan het andere. Het was voor mij alleen zo dat ik mijzelf geen type vond voor poepluiers, de teletubbies en kinderdagverblijven en zo. Dat was een heel andere wereld dan de mijne, voor mensen die dat graag wilden.
Geen kinderwens is in mijn ogen dan ook niet hetzelfde als expliciet geen kinderen willen. In het laatste geval zou ik als ik jou was mijn vriend voorbereiden op het feit dat jullie nooit samen kinderen zullen krijgen. Maar als je er redelijk neutraal tegenover staat en alleen nooit echt bezig bent met de vraag of je ooit moeder wilt worden, zou je toch kunnen overwegen om er de komende tijd wat meer over na te denken. Je bent 29, nog redelijk jong maar wel een erg mooie leeftijd voor 'de eerste'. Ik vind persoonlijk niet dat je altijd in halleluja stemming moet zijn over kinderen om een kind te 'mogen' krijgen. Je moet niet expliciet negatief gestemd zijn, maar neutraal met een neiging aar positief is, vind ik, goed genoeg om eraan te beginnen.
Op mijn 33e werd ik ongepland zwanger (van een tweeling, bleek later) en mijn vriend en ik besloten om geen abortus uit te laten voeren. Ik heb daar nooit spijt van gehad, ze zijn mijn alles en ik zou ze nooit willen missen. Ondanks de kinderwens die er nooit is geweest ben ik superblij met ze, en heb ik er nooit moeite mee gehad dat ik mijn leven enigszins moest aanpassen qua regelmaat en planning en zo. Ik ben ervan overtuigd dat mijn leven zonder kinderen ook nog steeds leuk zou zijn, maar anders leuk. Het ene is voor mij niet beter dan het andere. Het was voor mij alleen zo dat ik mijzelf geen type vond voor poepluiers, de teletubbies en kinderdagverblijven en zo. Dat was een heel andere wereld dan de mijne, voor mensen die dat graag wilden.
Geen kinderwens is in mijn ogen dan ook niet hetzelfde als expliciet geen kinderen willen. In het laatste geval zou ik als ik jou was mijn vriend voorbereiden op het feit dat jullie nooit samen kinderen zullen krijgen. Maar als je er redelijk neutraal tegenover staat en alleen nooit echt bezig bent met de vraag of je ooit moeder wilt worden, zou je toch kunnen overwegen om er de komende tijd wat meer over na te denken. Je bent 29, nog redelijk jong maar wel een erg mooie leeftijd voor 'de eerste'. Ik vind persoonlijk niet dat je altijd in halleluja stemming moet zijn over kinderen om een kind te 'mogen' krijgen. Je moet niet expliciet negatief gestemd zijn, maar neutraal met een neiging aar positief is, vind ik, goed genoeg om eraan te beginnen.
donderdag 19 februari 2009 om 16:11
quote:intiem schreef op 19 februari 2009 @ 15:01:
Chica en anderen, ik heb niet voor niets aan TO geadviseerd om ook in haar onderzoekje een netwerk mee te nemen. Jullie redeneren m.i. iets té makkelijk dat je je plannen slechts wat hoeft bij te stellen. Niet iedereen beschikt over een omgeving waar het kind gedumpt kan worden voor een week om daarna een kroegentocht uit te gaan zitten. Zo wil ik er ook wel tien, als ik op elke straathoek een opa of oma heb zitten die het voor een deel op zich wil nemen. Je moet bij het aangaan van kinderen ook weten of je ze nog steeds wil als je niet die luxe hebt. Ik kan geen wereldreis maken en ook geen week onderduiken in een hotel. Vind ik persoonlijk al een groot verschil maken in het gevoel van kunnen bijtanken.
Verder blijf ik vinden dat je post kort door de bocht is Chica. Je regaeert nl. met what's the problem?? Kennelijk heb jij dus één (meerdere?) kind. Wat als jouw nieuwe man toen jij 35 was toch maar besloot om geen kind te willen, juist op het moment dat jij het wel wilde? Problem lijkt me? Dus zo hapsnap maar effe d'rin gooien dat haar man nog maar effe 5 jaar moet gaan wachten totdat TO misschien wel, misschien niet een kind wil vind ik erg voorbij gaan aan het feit dat deze man blijkbaar een diepe kinderwens heeft. Waarvan hij nog steeds geen garanties krijgt dat hij over vijf jaar wel dat kind mag krijgen met haar.
Begrijp me niet verkeerd, want ik vind zeker dat TO geen kind moet krijgen voor een ander. Alleen als ze het echt zelf wil, is het reden genoeg om ervoor te gaan. Daarvoor is een kind krijgen gewoon te ingrijpend. Maar het een beetje wegwimpelen zoals jij doet vind ik nogmaals veels te kort door de bocht. Daar moet je eens mee aankomen bij een stel dat juist voor die beslissing staat. Jij bent ook godsgruwelijk blij dat je daarin je hart hebt gevolgd. Een ander moet dat dan maar niet doen?
@Parnell, ik hoop voor jou dan maar dat je niet bedrogen uitkomt. Jij stelt jezelf dus blijkbaar een gezin voor met voornl. volwassenen en die "zorgtijd" doe je er dan wel effe bij. Ik hoop voor jou dat je "effe" dan niet onderschat. Tuurlijk, enerzijds vliegt de tijd. Anderzijds voel je dat echt niet zo als je er middenin zit . Als het zo simpel was, zou ik er gelijk tien op bestelling doen bij de Wehkamp
Verder vind ik de mening van kinderlozen net zo zinvol als van vrouwen met kinderen. Het gaat hier toch immers om een keuze om al dan niet kinderloos te blijven? Zou dan een beetje slecht vertegenwoordigd zijn als de kinderlozen hun bek niet zouden durven lostrekken. Ik heb dan misschien nog wel een mening over hoe iemand een mening formuleert en hoe aanvallend of veroordelend dat wel of niet is, maar in principe zijn alle meningen en ervaringen natuurlijk zinvol!
Ten eerste heb ik geen kant en klaar netwerk van oma's en opa's in de buurt, sterker nog ze wonen beide kanten een uur rijden heen en een uur terug. Tevens woon ik sinds kort in een stad waar ik niemand ken en mijn vriendinnen allemaal ergens anders wonen. Tja vervelend natuurlijk en dus betekent dat extra organiseren en plannen, maar het is wel mogelijk. Goede virenden met de buren worden, oppas zoeken, bij creches vragen. Je moet er dus wel veel moeite voor doen, maar een netwerk moet je opbouwen. Dat kost inspanning maar dat heb je er natuurlijk wel voor over. Niet alleen voor de gezelligheid maar soms ook uit nood.
En dat je geen wereldreis kan maken, weet ik niet waarom Intiem. Kan dat lichamelijk niet? Of is het financieel? Want ook dat doe je natuurlijk niet zomaar even. Daar gaat bij spreken jaren van plannen en sparen aan vooraf.
En dat je soms lekker op kroegentocht gaat en je kind uit besteed kan je alleen maar een betere moeder van worden. Als je daar persoonlijk behoefte aan hebt om dat soms te doen, moet je dat vooral niet laten.
En ja ik zie het probleem niet om nog even te wachten. Er is geen tikkende tijdbom qua houdbaarheidsdatum aan de gang, voor beide partijen. Haast is er dus niet. Om een dergelijke ingrijpende zware en verantwoordelijke beslissing te nemen MOET je ook de tijd nemen. Moet je maar eens een goed gesprek met jezelf aangaan en eerlijk zijn tegen jezelf. Wat houd je tegen, waarom twijfel je. Tja en soms zijn die antwoorden of vragen niet altijd even makkelijk natuurlijk. Maar nogmaals dat ben je verplicht naar je evt toekomstige kind.
Ik ben trouwens bij mijn redenering uitgegaan van uitstellen of het het je het uberhaupt wilt of niet. Dat kan ook betekenen dat je inderdaad de beslissing neemt ze helemaal niet te nemen. En dat zou super moeilijk voor je vriend zijn dat snap ik en misschien het einde van de relatie snap ik ook, maar als haar vriend uit is op garanties dan komt hij bedrogen uit. Die krijgt hij toch niet en mag je ook niet vragen. Maar dan nog moet je nooit en te nimmer een kind nemen voor een ander. Dat is compleet de verkeerde reden.
Als mijn man op mijn 35ste besloot geen kinderen te willen dan had ik een ander gezocht. Zo duidelijk was mijn wens. Moeilijk? Ja zeker, maar wel eerlijk en op den duur wordt iedereen daar gelukigger van. Dus mijn reactie mag misschien kort en bondig zijn de gevolgen zijn dat echter niet. Toch zal TO deze eerste stap wel moeten nemen. Het uitstellen en alles eens goed gaan overdenken. Volgens mij zijn we er allemaal over uit dat ze op dit moment niet voor de goede reden voor een kind zou kiezen. Enige oplossing die mogelijk is, is dus uitstellen.
Chica en anderen, ik heb niet voor niets aan TO geadviseerd om ook in haar onderzoekje een netwerk mee te nemen. Jullie redeneren m.i. iets té makkelijk dat je je plannen slechts wat hoeft bij te stellen. Niet iedereen beschikt over een omgeving waar het kind gedumpt kan worden voor een week om daarna een kroegentocht uit te gaan zitten. Zo wil ik er ook wel tien, als ik op elke straathoek een opa of oma heb zitten die het voor een deel op zich wil nemen. Je moet bij het aangaan van kinderen ook weten of je ze nog steeds wil als je niet die luxe hebt. Ik kan geen wereldreis maken en ook geen week onderduiken in een hotel. Vind ik persoonlijk al een groot verschil maken in het gevoel van kunnen bijtanken.
Verder blijf ik vinden dat je post kort door de bocht is Chica. Je regaeert nl. met what's the problem?? Kennelijk heb jij dus één (meerdere?) kind. Wat als jouw nieuwe man toen jij 35 was toch maar besloot om geen kind te willen, juist op het moment dat jij het wel wilde? Problem lijkt me? Dus zo hapsnap maar effe d'rin gooien dat haar man nog maar effe 5 jaar moet gaan wachten totdat TO misschien wel, misschien niet een kind wil vind ik erg voorbij gaan aan het feit dat deze man blijkbaar een diepe kinderwens heeft. Waarvan hij nog steeds geen garanties krijgt dat hij over vijf jaar wel dat kind mag krijgen met haar.
Begrijp me niet verkeerd, want ik vind zeker dat TO geen kind moet krijgen voor een ander. Alleen als ze het echt zelf wil, is het reden genoeg om ervoor te gaan. Daarvoor is een kind krijgen gewoon te ingrijpend. Maar het een beetje wegwimpelen zoals jij doet vind ik nogmaals veels te kort door de bocht. Daar moet je eens mee aankomen bij een stel dat juist voor die beslissing staat. Jij bent ook godsgruwelijk blij dat je daarin je hart hebt gevolgd. Een ander moet dat dan maar niet doen?
@Parnell, ik hoop voor jou dan maar dat je niet bedrogen uitkomt. Jij stelt jezelf dus blijkbaar een gezin voor met voornl. volwassenen en die "zorgtijd" doe je er dan wel effe bij. Ik hoop voor jou dat je "effe" dan niet onderschat. Tuurlijk, enerzijds vliegt de tijd. Anderzijds voel je dat echt niet zo als je er middenin zit . Als het zo simpel was, zou ik er gelijk tien op bestelling doen bij de Wehkamp
Verder vind ik de mening van kinderlozen net zo zinvol als van vrouwen met kinderen. Het gaat hier toch immers om een keuze om al dan niet kinderloos te blijven? Zou dan een beetje slecht vertegenwoordigd zijn als de kinderlozen hun bek niet zouden durven lostrekken. Ik heb dan misschien nog wel een mening over hoe iemand een mening formuleert en hoe aanvallend of veroordelend dat wel of niet is, maar in principe zijn alle meningen en ervaringen natuurlijk zinvol!
Ten eerste heb ik geen kant en klaar netwerk van oma's en opa's in de buurt, sterker nog ze wonen beide kanten een uur rijden heen en een uur terug. Tevens woon ik sinds kort in een stad waar ik niemand ken en mijn vriendinnen allemaal ergens anders wonen. Tja vervelend natuurlijk en dus betekent dat extra organiseren en plannen, maar het is wel mogelijk. Goede virenden met de buren worden, oppas zoeken, bij creches vragen. Je moet er dus wel veel moeite voor doen, maar een netwerk moet je opbouwen. Dat kost inspanning maar dat heb je er natuurlijk wel voor over. Niet alleen voor de gezelligheid maar soms ook uit nood.
En dat je geen wereldreis kan maken, weet ik niet waarom Intiem. Kan dat lichamelijk niet? Of is het financieel? Want ook dat doe je natuurlijk niet zomaar even. Daar gaat bij spreken jaren van plannen en sparen aan vooraf.
En dat je soms lekker op kroegentocht gaat en je kind uit besteed kan je alleen maar een betere moeder van worden. Als je daar persoonlijk behoefte aan hebt om dat soms te doen, moet je dat vooral niet laten.
En ja ik zie het probleem niet om nog even te wachten. Er is geen tikkende tijdbom qua houdbaarheidsdatum aan de gang, voor beide partijen. Haast is er dus niet. Om een dergelijke ingrijpende zware en verantwoordelijke beslissing te nemen MOET je ook de tijd nemen. Moet je maar eens een goed gesprek met jezelf aangaan en eerlijk zijn tegen jezelf. Wat houd je tegen, waarom twijfel je. Tja en soms zijn die antwoorden of vragen niet altijd even makkelijk natuurlijk. Maar nogmaals dat ben je verplicht naar je evt toekomstige kind.
Ik ben trouwens bij mijn redenering uitgegaan van uitstellen of het het je het uberhaupt wilt of niet. Dat kan ook betekenen dat je inderdaad de beslissing neemt ze helemaal niet te nemen. En dat zou super moeilijk voor je vriend zijn dat snap ik en misschien het einde van de relatie snap ik ook, maar als haar vriend uit is op garanties dan komt hij bedrogen uit. Die krijgt hij toch niet en mag je ook niet vragen. Maar dan nog moet je nooit en te nimmer een kind nemen voor een ander. Dat is compleet de verkeerde reden.
Als mijn man op mijn 35ste besloot geen kinderen te willen dan had ik een ander gezocht. Zo duidelijk was mijn wens. Moeilijk? Ja zeker, maar wel eerlijk en op den duur wordt iedereen daar gelukigger van. Dus mijn reactie mag misschien kort en bondig zijn de gevolgen zijn dat echter niet. Toch zal TO deze eerste stap wel moeten nemen. Het uitstellen en alles eens goed gaan overdenken. Volgens mij zijn we er allemaal over uit dat ze op dit moment niet voor de goede reden voor een kind zou kiezen. Enige oplossing die mogelijk is, is dus uitstellen.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
donderdag 19 februari 2009 om 16:14
quote:Chica34 schreef op 19 februari 2009 @ 15:54:
[...]
Dat heb je niet gezegd dat ze dom zijn, dat klopt. Je impliceert alleen dat we een mening van iemand die anti kind is nodig hebben om een beetje tegengas te krijgen. En dáar ben ik het dus niet mee eens. Dat kan iedereen hier op het foum, moeder of geen moeder, maar ik heb Elninjoo niet NODIG voor goede en minder goede argumenten om een kind te nemen of het uit te stellen. Ik vind haar mening vaak te eenzijdig om een goed beeld te creeeren van het hebben van kinderen. Zij is zeg maar het tegenovergestelde van die moeder die alles verheerlijkt en daar zit je ook niet op te wachten..De optie geen kinderen krijgen bestaat voor jou blijkbaar gewoon niet? Het bewijs dat Elninjoo iets toevoegt hier. Het zou te eenzijdig zijn als ze de enige was die hier reageerde, maar dat is niet zo, te midden van allerlei andere reacties is het een toevoeging, een aanvulling op het geheel.
Elninjoo is er niet om een goed beeld te creëren van het hebben van kinderen, daar zijn genoeg moeders voor actief, Elninjoo is om te laten zien dat je best je leven kunt krijgen zonder kinderen te hebben.
Ik ben het met dropje eens dat geen kinderwens niet hetzelfde hoeft te zijn als geen kinderen willen. Zelf heb ik een grote geen-kinderenwens.
[...]
Dat heb je niet gezegd dat ze dom zijn, dat klopt. Je impliceert alleen dat we een mening van iemand die anti kind is nodig hebben om een beetje tegengas te krijgen. En dáar ben ik het dus niet mee eens. Dat kan iedereen hier op het foum, moeder of geen moeder, maar ik heb Elninjoo niet NODIG voor goede en minder goede argumenten om een kind te nemen of het uit te stellen. Ik vind haar mening vaak te eenzijdig om een goed beeld te creeeren van het hebben van kinderen. Zij is zeg maar het tegenovergestelde van die moeder die alles verheerlijkt en daar zit je ook niet op te wachten..De optie geen kinderen krijgen bestaat voor jou blijkbaar gewoon niet? Het bewijs dat Elninjoo iets toevoegt hier. Het zou te eenzijdig zijn als ze de enige was die hier reageerde, maar dat is niet zo, te midden van allerlei andere reacties is het een toevoeging, een aanvulling op het geheel.
Elninjoo is er niet om een goed beeld te creëren van het hebben van kinderen, daar zijn genoeg moeders voor actief, Elninjoo is om te laten zien dat je best je leven kunt krijgen zonder kinderen te hebben.
Ik ben het met dropje eens dat geen kinderwens niet hetzelfde hoeft te zijn als geen kinderen willen. Zelf heb ik een grote geen-kinderenwens.
donderdag 19 februari 2009 om 16:16
quote:Zwieber schreef op 19 februari 2009 @ 15:58:
[...]
Joh, als iemand maar wat aan de mening van El heeft, dan is het toch al goed. Ik ben het wel eens met de eenzijdigheid maar aan de andere kant betrap ik haar ook regelmatig op een inhoudelijk sterke posting. (kan me alleen niet herinneren of dat nou op de kinderpijler is of niet). Dat jij haar mening niet een bijdrage vindt leveren, betekent toch niet dat iedereen dat vindt?
Haha dat was dan vast niet op de kinderpijler. Het probleem is dat je de discussie zo gekleurd maakt op die manier. Om een goed tegenwicht aan deze té uitgesproken mening te geven moeten we dus ook elke keer de ophemelende moeder er tegenover zetten en die zie ik toch echt minder vaak in topics dan de mening van Elninjoo.
Nog even en het kinderpijler gaat erom bekend staan dat ze anti kind zijn ipv ophemelend zo vaak Elninjoo op deze pijler zit:)
[...]
Joh, als iemand maar wat aan de mening van El heeft, dan is het toch al goed. Ik ben het wel eens met de eenzijdigheid maar aan de andere kant betrap ik haar ook regelmatig op een inhoudelijk sterke posting. (kan me alleen niet herinneren of dat nou op de kinderpijler is of niet). Dat jij haar mening niet een bijdrage vindt leveren, betekent toch niet dat iedereen dat vindt?
Haha dat was dan vast niet op de kinderpijler. Het probleem is dat je de discussie zo gekleurd maakt op die manier. Om een goed tegenwicht aan deze té uitgesproken mening te geven moeten we dus ook elke keer de ophemelende moeder er tegenover zetten en die zie ik toch echt minder vaak in topics dan de mening van Elninjoo.
Nog even en het kinderpijler gaat erom bekend staan dat ze anti kind zijn ipv ophemelend zo vaak Elninjoo op deze pijler zit:)
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
donderdag 19 februari 2009 om 16:16
quote:Chica34 schreef op 19 februari 2009 @ 16:11:
Ik ben trouwens bij mijn redenering uitgegaan van uitstellen of het het je het uberhaupt wilt of niet. Dat kan ook betekenen dat je inderdaad de beslissing neemt ze helemaal niet te nemen.
Dit schreef je terwijl ik ook aan het typen was
nu begrijp ik wat je bedoelde Chica
Ik ben trouwens bij mijn redenering uitgegaan van uitstellen of het het je het uberhaupt wilt of niet. Dat kan ook betekenen dat je inderdaad de beslissing neemt ze helemaal niet te nemen.
Dit schreef je terwijl ik ook aan het typen was
nu begrijp ik wat je bedoelde Chica
donderdag 19 februari 2009 om 16:23
quote:Toby_or_not_Toby schreef op 19 februari 2009 @ 16:14:
[...]
De optie geen kinderen krijgen bestaat voor jou blijkbaar gewoon niet? Het bewijs dat Elninjoo iets toevoegt hier. Het zou te eenzijdig zijn als ze de enige was die hier reageerde, maar dat is niet zo, te midden van allerlei andere reacties is het een toevoeging, een aanvulling op het geheel.
Elninjoo is er niet om een goed beeld te creëren van het hebben van kinderen, daar zijn genoeg moeders voor actief, Elninjoo is om te laten zien dat je best je leven kunt krijgen zonder kinderen te hebben.
Ik ben het met dropje eens dat geen kinderwens niet hetzelfde hoeft te zijn als geen kinderen willen. Zelf heb ik een grote geen-kinderenwens.Wel goed blijven lézen aub. Die optie heb ik allang al besproken. Sterker nog ik heb in mijn omgeving genoeg mensen die uit overtuiging kinderloos zijn gebleven. Daar gaat de duscussie helemaal niet om. Ik weet dondersgoed dat je zonder kinderen een zeer waardevol leven kunt leiden en daar heb ik helemaal niks tegen. Maar de TO vraagt niet of een leven zonder kinderen waardevol is of niet. Ze weet gewoon even niet wat ze moet doen nu. DAAR gaat het om. Dus verdraai niet de discussie naar mij toe met het argument dat ik niet zou begrijpen wat het is om een geen-kinderwens te hebben. Snap ik helemaal, maar is nu niet terzake doende.
[...]
De optie geen kinderen krijgen bestaat voor jou blijkbaar gewoon niet? Het bewijs dat Elninjoo iets toevoegt hier. Het zou te eenzijdig zijn als ze de enige was die hier reageerde, maar dat is niet zo, te midden van allerlei andere reacties is het een toevoeging, een aanvulling op het geheel.
Elninjoo is er niet om een goed beeld te creëren van het hebben van kinderen, daar zijn genoeg moeders voor actief, Elninjoo is om te laten zien dat je best je leven kunt krijgen zonder kinderen te hebben.
Ik ben het met dropje eens dat geen kinderwens niet hetzelfde hoeft te zijn als geen kinderen willen. Zelf heb ik een grote geen-kinderenwens.Wel goed blijven lézen aub. Die optie heb ik allang al besproken. Sterker nog ik heb in mijn omgeving genoeg mensen die uit overtuiging kinderloos zijn gebleven. Daar gaat de duscussie helemaal niet om. Ik weet dondersgoed dat je zonder kinderen een zeer waardevol leven kunt leiden en daar heb ik helemaal niks tegen. Maar de TO vraagt niet of een leven zonder kinderen waardevol is of niet. Ze weet gewoon even niet wat ze moet doen nu. DAAR gaat het om. Dus verdraai niet de discussie naar mij toe met het argument dat ik niet zou begrijpen wat het is om een geen-kinderwens te hebben. Snap ik helemaal, maar is nu niet terzake doende.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
donderdag 19 februari 2009 om 16:24
donderdag 19 februari 2009 om 16:33
Stel dat TO nu besluit dat ze geen kinderen wil. In het ergste geval gaat haar vriend bij haar weg en krijgt ze zelf op haar 35e last van rammelende eierstokken, kan ze geen geschikte partner meer vinden en blijft ze eenzaam en alleen achter (om het maar eens ongenuanceerd neer te zetten).
Er zijn legio voorbeelden van mensen die op hun 29e nog geen kinderwens hebben en die ook niet weten of ze ooit wel een kinderwens gaan hebben. Ik denk dat alleen als TO voor 1000% zeker weet dat ze echt, echt, echt nooit kinderen wil ze die beslissing NU moet nemen. En zelfs in dat geval denk ik niet dat je het ooit helemaal zeker kunt weten. Daarom raad ik TO aan om de beslissing een jaar of 3 a 4 uit stellen en het dan nog eens opnieuw te bekijken. Komt tijd komt raad, hopelijk is de situatie dan duidelijker.
En ook als TO er wel voor kiest om nu of over een aantal jaar aan kinderen te beginnen is het heel natuurlijk om daar bij tijd en wijle twijfels over te hebben. Het is ook niet niks, zo'n beslissing. Daarom vind ik 'bij twijfel niet doen' geen goed advies. Tijdens mijn (gewenste) zwangerschap heb ik mezelf ook weleens afgevraagd waar ik aan begonnen was. Is helemaal goed gekomen hoor . Het zou heel fijn zijn als je alles 100% zeker weet, maar dat is nu eenmaal niet altijd zo.
Er zijn legio voorbeelden van mensen die op hun 29e nog geen kinderwens hebben en die ook niet weten of ze ooit wel een kinderwens gaan hebben. Ik denk dat alleen als TO voor 1000% zeker weet dat ze echt, echt, echt nooit kinderen wil ze die beslissing NU moet nemen. En zelfs in dat geval denk ik niet dat je het ooit helemaal zeker kunt weten. Daarom raad ik TO aan om de beslissing een jaar of 3 a 4 uit stellen en het dan nog eens opnieuw te bekijken. Komt tijd komt raad, hopelijk is de situatie dan duidelijker.
En ook als TO er wel voor kiest om nu of over een aantal jaar aan kinderen te beginnen is het heel natuurlijk om daar bij tijd en wijle twijfels over te hebben. Het is ook niet niks, zo'n beslissing. Daarom vind ik 'bij twijfel niet doen' geen goed advies. Tijdens mijn (gewenste) zwangerschap heb ik mezelf ook weleens afgevraagd waar ik aan begonnen was. Is helemaal goed gekomen hoor . Het zou heel fijn zijn als je alles 100% zeker weet, maar dat is nu eenmaal niet altijd zo.
donderdag 19 februari 2009 om 17:05
donderdag 19 februari 2009 om 17:27
Als ik de situatie zou omdraaien. Mijn vriend zou geen kinderwens hebben. ..
Ik denk dat ik er dan niet blij mee zou zijn als ik 4 jaar zou moeten wachten, om vervolgens te horen dat het kind er niet zou komen. Ik zou het liefst zo snel mogelijk weten dat het er niet inzit, zodat ik (na het likken van mijn wonden) open zou staan voor een nieuwe partner mét een kinderwens.
Het uitstellen van de beslissing lijkt me toch een behoorlijk heftig verzoek aan mijn partner... Het is voor hem mogelijk niet 'gewoon' uitstellen, maar na 4 jaar uitstel kan er heel goed 'afstel' komen... Kun je zoiets van je partner vragen?
Ik denk dat ik er dan niet blij mee zou zijn als ik 4 jaar zou moeten wachten, om vervolgens te horen dat het kind er niet zou komen. Ik zou het liefst zo snel mogelijk weten dat het er niet inzit, zodat ik (na het likken van mijn wonden) open zou staan voor een nieuwe partner mét een kinderwens.
Het uitstellen van de beslissing lijkt me toch een behoorlijk heftig verzoek aan mijn partner... Het is voor hem mogelijk niet 'gewoon' uitstellen, maar na 4 jaar uitstel kan er heel goed 'afstel' komen... Kun je zoiets van je partner vragen?
donderdag 19 februari 2009 om 18:04
Mijn vriend en ik hebben een vergelijkbare situatie, al is mijn vriend zelf nog wat minder stellig: het hoeft voor het nu nog niet, maar over een paar jaar wel. Ik heb het idee dat ik zowiezo (?) niet wil, helemaal als ik naar de kinderen en moeders in mijn vriendengroep kijk.
Dit maakte dat wij die beslissing een paar jaar hebben uitgesteld, maar goed, ik ben net iets jonger dan jij en nog aan het studeren.
en je hoeft zeld de beslissing niet 4 jaar uit te stellen, maar ook een (half)jaar o.i.d. Je zou die termijn ook samen met je vriend kunnen overleggen, dan weet hij in elk geval waar hij aan toe is.
Dit maakte dat wij die beslissing een paar jaar hebben uitgesteld, maar goed, ik ben net iets jonger dan jij en nog aan het studeren.
en je hoeft zeld de beslissing niet 4 jaar uit te stellen, maar ook een (half)jaar o.i.d. Je zou die termijn ook samen met je vriend kunnen overleggen, dan weet hij in elk geval waar hij aan toe is.
donderdag 19 februari 2009 om 18:07
quote:Chica34 schreef op 19 februari 2009 @ 16:16:
[...]
Haha dat was dan vast niet op de kinderpijler. Het probleem is dat je de discussie zo gekleurd maakt op die manier. Om een goed tegenwicht aan deze té uitgesproken mening te geven moeten we dus ook elke keer de ophemelende moeder er tegenover zetten en die zie ik toch echt minder vaak in topics dan de mening van Elninjoo.
Nog even en het kinderpijler gaat erom bekend staan dat ze anti kind zijn ipv ophemelend zo vaak Elninjoo op deze pijler zit:) Maar El is een fenomeen joh. Je weet al zogauw je haar naam ziet waar je aan toe bent op de kinderpijler. Het zou een stuk saaier worden zonder haar.
[...]
Haha dat was dan vast niet op de kinderpijler. Het probleem is dat je de discussie zo gekleurd maakt op die manier. Om een goed tegenwicht aan deze té uitgesproken mening te geven moeten we dus ook elke keer de ophemelende moeder er tegenover zetten en die zie ik toch echt minder vaak in topics dan de mening van Elninjoo.
Nog even en het kinderpijler gaat erom bekend staan dat ze anti kind zijn ipv ophemelend zo vaak Elninjoo op deze pijler zit:) Maar El is een fenomeen joh. Je weet al zogauw je haar naam ziet waar je aan toe bent op de kinderpijler. Het zou een stuk saaier worden zonder haar.
donderdag 19 februari 2009 om 18:21
ja zoiets kun je vragen. dan kan hij beslissen of hij het risico wil nemen om kinderloos te blijven.
ik geloof trouwens niet zo in rammelende eierstokken. vrouwen die op het laatste moment een kind nemen zijn zo bang geweest om het wel te doen en zagen veel beren op de weg en hebben het lang uitgesteld.
die vrouwen kunnen zelfs jarenlang roepen dat ze geen kinderen willen (maar zijn stiekem dus te bang).
pas als de leeftijd ze dwingt om een beslissing te nemen dan durven ze het eindelijk aan en gaan ze voor het kind.
dan valt alles best mee en zijn ze eigenlijk blij met hun kind en dan zijn ze zo enthousiast dat de hele wereld moet weten dat alle twijfelaars overstag moeten gaan.
daardoor waarschuwen mensen je voor de rammelende eierstokken, maar dat is dus gewoon een psychische grens van "het kan bijna niet meer, nu moet ik een beslissing nemen"
dat heb ik ook meegemaakt, de beslissing vond ik te eng dat ik het uitstelde.
ik heb besloten het niet te doen en nu weet ik dat ik dat eigenlijk altijd al wilde.
mijn vriend had ze best gewild maar hij respecteert gelukkig mijn beslissing. helaas kun je je daar erg schuldig over voelen als je het gevoel hebt dat je iemand tekort doet, maar dat moet je echt bij de ander houden, een kind krijgen is zo ingrijpend. het zal misschien best goed komen hoor, dat het allemaal wel meevalt, maar het zal wel je hele leven bepalen.
en het lijkt me niet fijn oud te worden en te moeten bedenken dat je een bepaalde grote stap in je leven hebt gezet-, die vooral voor een vrouw ingrijpend is, ingrijpender dan voor een man-, om een ander gelukkig te maken en bij je te houden.
ben je dan wel lief genoeg voor jezelf?
ik geloof trouwens niet zo in rammelende eierstokken. vrouwen die op het laatste moment een kind nemen zijn zo bang geweest om het wel te doen en zagen veel beren op de weg en hebben het lang uitgesteld.
die vrouwen kunnen zelfs jarenlang roepen dat ze geen kinderen willen (maar zijn stiekem dus te bang).
pas als de leeftijd ze dwingt om een beslissing te nemen dan durven ze het eindelijk aan en gaan ze voor het kind.
dan valt alles best mee en zijn ze eigenlijk blij met hun kind en dan zijn ze zo enthousiast dat de hele wereld moet weten dat alle twijfelaars overstag moeten gaan.
daardoor waarschuwen mensen je voor de rammelende eierstokken, maar dat is dus gewoon een psychische grens van "het kan bijna niet meer, nu moet ik een beslissing nemen"
dat heb ik ook meegemaakt, de beslissing vond ik te eng dat ik het uitstelde.
ik heb besloten het niet te doen en nu weet ik dat ik dat eigenlijk altijd al wilde.
mijn vriend had ze best gewild maar hij respecteert gelukkig mijn beslissing. helaas kun je je daar erg schuldig over voelen als je het gevoel hebt dat je iemand tekort doet, maar dat moet je echt bij de ander houden, een kind krijgen is zo ingrijpend. het zal misschien best goed komen hoor, dat het allemaal wel meevalt, maar het zal wel je hele leven bepalen.
en het lijkt me niet fijn oud te worden en te moeten bedenken dat je een bepaalde grote stap in je leven hebt gezet-, die vooral voor een vrouw ingrijpend is, ingrijpender dan voor een man-, om een ander gelukkig te maken en bij je te houden.
ben je dan wel lief genoeg voor jezelf?
donderdag 19 februari 2009 om 19:43
Ik snap die twijfel nooit zo. Is dat angst om echt bij jezelf naar binnen te kijken en toe te geven wat je wel en niet wilt, zonder de mening van een ander daarin te laten meetellen? Iedereen weet toch diep diep diep van binnen of ze wel of geen kinderen wil? Die twijfel wordt volgens mij alleen veroorzaakt door meningen van anderen. Partners die wel willen, moeders die roepen dat ze oma willen worden, vriendinnen die niet durfen toe te geven dat het hebben van een kind voor 40% van de tijd leuk is en de overige 60% een stuk minder leuk. Als je alleen naar jezelf kijkt en jezelf goed kent, dan weet je toch heus wel of je ze wel of niet wilt. En als je ze wel wilt, of je ze dan nu nu nu wilt, of liever wat later?
Ik heb altijd geweten een kind te willen. Op mijn 29e kreeg ik het gevoel 'ik wil ze nu'. En dat gevoel kwam behoorlijk van de één op de andere week. Gelukkig had vriend op hetzelfde moment de 'nu' gedachte, dus dat scheelde. Maar toch. Ik ken mezelf en mijn eigen wensen heel goed en heb dus ook nooit getwijfeld. Dus ondanks kinderwens sinds mijn 15e ofzo, heb ik toch een abortus laten uitvoeren op mijn 25e. Omdat mijn hele zelf schreeuwde, ik wil ze wel, maar niet nu. Zelfkennis. En met die abortus kun je eens zijn of niet, ik wist in ieder geval dat ik er voor de volle 100% achter stond, ondanks kinderwens. Alleen niet op dat moment.
Overigens: ik vind andermans kinderen over het algemeen niet leuk. Sterker nog, ik vind het moederschap niet leuk genoeg om me er fulltime aan te weiden. Ik werk dus fulltime en geniet daarnaast met volle teugen van mijn kinderen. Al kan ik ze soms achter het behang plakken, was ik afgelopen nacht echt niet blij met 3 keer per nacht mijn bed uitmoeten voor ze, vind ik het ook echt niet grappig dat de jongste mijn muur als tekenpapier heeft gebruikt en vond ik de zwangerschappen ronduit vreselijk (en toch ook weer mooi tegelijk). Ik kan je zo een waslijst van nadelen van het hebben van kinderen opnoemen. En ik denk minstens één keer per week met weemoed terug aan de tijd voordat ik ze had. En toch ben ik zielsgelukkig met ze, zou ik ze nooit meer willen missen en weegt de 40% heel leuk volledig op tegen de 60% minder of helemaal niet leuk.
Ik vind de tips van de anderen, om eens goed na te denken en te praten met anderen die wel een keuze hebben gemaakt (en dan dus niet alleen met moeders praten, ook met bewust kinderlozen) en de boel een half jaar te laten rusten, een hele goede. En heb het lef eens goed bij jezelf naar binnen te kijken. Dan weet je het antwoord ook. Want het zijn 2 vragen:
1) wil ik ooit kinderen
2) indien ja: wil ik ze nu of later
Ik heb altijd geweten een kind te willen. Op mijn 29e kreeg ik het gevoel 'ik wil ze nu'. En dat gevoel kwam behoorlijk van de één op de andere week. Gelukkig had vriend op hetzelfde moment de 'nu' gedachte, dus dat scheelde. Maar toch. Ik ken mezelf en mijn eigen wensen heel goed en heb dus ook nooit getwijfeld. Dus ondanks kinderwens sinds mijn 15e ofzo, heb ik toch een abortus laten uitvoeren op mijn 25e. Omdat mijn hele zelf schreeuwde, ik wil ze wel, maar niet nu. Zelfkennis. En met die abortus kun je eens zijn of niet, ik wist in ieder geval dat ik er voor de volle 100% achter stond, ondanks kinderwens. Alleen niet op dat moment.
Overigens: ik vind andermans kinderen over het algemeen niet leuk. Sterker nog, ik vind het moederschap niet leuk genoeg om me er fulltime aan te weiden. Ik werk dus fulltime en geniet daarnaast met volle teugen van mijn kinderen. Al kan ik ze soms achter het behang plakken, was ik afgelopen nacht echt niet blij met 3 keer per nacht mijn bed uitmoeten voor ze, vind ik het ook echt niet grappig dat de jongste mijn muur als tekenpapier heeft gebruikt en vond ik de zwangerschappen ronduit vreselijk (en toch ook weer mooi tegelijk). Ik kan je zo een waslijst van nadelen van het hebben van kinderen opnoemen. En ik denk minstens één keer per week met weemoed terug aan de tijd voordat ik ze had. En toch ben ik zielsgelukkig met ze, zou ik ze nooit meer willen missen en weegt de 40% heel leuk volledig op tegen de 60% minder of helemaal niet leuk.
Ik vind de tips van de anderen, om eens goed na te denken en te praten met anderen die wel een keuze hebben gemaakt (en dan dus niet alleen met moeders praten, ook met bewust kinderlozen) en de boel een half jaar te laten rusten, een hele goede. En heb het lef eens goed bij jezelf naar binnen te kijken. Dan weet je het antwoord ook. Want het zijn 2 vragen:
1) wil ik ooit kinderen
2) indien ja: wil ik ze nu of later
donderdag 19 februari 2009 om 20:15
Lijkt me erg prettig Baunie om nooit twijfel te hebben gehad over dat soort essentiele zaken. Maar echt, het kán wel, die twijfel hebben. Gewoon echt niet echt weten wat je wilt. Wel voelen dat je NU geen kinderen wilt (en dat ze daarom ook niet komen), maar niet weten of je ze dan ooit wél wilt. Want hoe moet je dat weten vraag ik me dan af? Ik heb ze bijvoorbeeld nooit echt gewild en al helemaal niet op dát moment. En als ik over de toekomst nadacht wist ik het gewoon echt niet. Misschien wel, misschien niet. Dacht soms dat het wel leuk kon zijn (vooral het plaatje van grote kinderen a la Parnell), andere momenten kon ik me er niks bij voorstellen. Toen kwam er rond een abortus inene wel een kinderwens bovendrijven die heel duidelijk aanwezig was, terwijl ik voor de 2e keer nu-geen-abortus zwanger zijnde alleen nog maar kon huilen bij het idee kinderen alleen al.
Dus...of het echt duidelijk is altijd? Ik weet het niet hoor, maar kan me de dilemma's iig goed voorstellen die sommige vrouwen (of mannen) daarmee hebben. Hoe moet je weten of je echt wel kinderen wilt, als je niet eens weet wat dat is 'kinderen hebben'. Iedereen zegt toch ook dat je er geen voorstelling van kan maken? En als je die voorstelling hebt, het nog niet eens in de buurt komt van de werkelijkheid. Waar moet je het dan op baseren? Puur op een moedergevoel deep down inside? En wat dan met die vrouwen die die "oerdrang" nooit hebben gehad en later toch zeggen dat ze zooooooo blij zijn dat het hen is "overkomen", omdat ze zo blij zijn met hun kind...
Nee hoor, snap echt dondersgoed dat dat niet altijd even duidelijk is voor iedereen. Sommigen voelen blijkbaar al hun hele leven lang pertinent geen kind te willen, anderen voelen al hun hele leven lang pertinent kinderen te willen en dan hou je nog een hele grote grijze massa over die het echt niet echt weet...
Dus...of het echt duidelijk is altijd? Ik weet het niet hoor, maar kan me de dilemma's iig goed voorstellen die sommige vrouwen (of mannen) daarmee hebben. Hoe moet je weten of je echt wel kinderen wilt, als je niet eens weet wat dat is 'kinderen hebben'. Iedereen zegt toch ook dat je er geen voorstelling van kan maken? En als je die voorstelling hebt, het nog niet eens in de buurt komt van de werkelijkheid. Waar moet je het dan op baseren? Puur op een moedergevoel deep down inside? En wat dan met die vrouwen die die "oerdrang" nooit hebben gehad en later toch zeggen dat ze zooooooo blij zijn dat het hen is "overkomen", omdat ze zo blij zijn met hun kind...
Nee hoor, snap echt dondersgoed dat dat niet altijd even duidelijk is voor iedereen. Sommigen voelen blijkbaar al hun hele leven lang pertinent geen kind te willen, anderen voelen al hun hele leven lang pertinent kinderen te willen en dan hou je nog een hele grote grijze massa over die het echt niet echt weet...
donderdag 19 februari 2009 om 20:26
quote:Zwieber schreef op 19 februari 2009 @ 18:07:
[...]
Maar El is een fenomeen joh. Je weet al zogauw je haar naam ziet waar je aan toe bent op de kinderpijler. Het zou een stuk saaier worden zonder haar.
Ik ken Elninjoo al vanaf de eerste dag dat ze begon met forummen, ik vind haar gepreek over het feit dat kinderen absoluut niet leuk zijn een beetje saai en eentonig worden eerlijk gezegd. We weten het nu wel, dat ze erg anti kind is. Al moet ik zeggen dat zelfs zij in de loop van de tijd ingebonden heeft. (het kan dus blijkbaar wel)
Dit zou ik trouwens ook zeggen over iemand die alleen maar aan het ophemelen was.
Intiem: Je kan over iemands schrijfstijl zeggen wat je wilt, maar zo ongenuanceerd als Elninjoo ben ik zeker niet. Dat wil niet zeggen dat ik niet vol verve mijn standpunt kan verdedigen. Net als jij zo vaak zo lekker direct in je bewoording bent.
[...]
Maar El is een fenomeen joh. Je weet al zogauw je haar naam ziet waar je aan toe bent op de kinderpijler. Het zou een stuk saaier worden zonder haar.
Ik ken Elninjoo al vanaf de eerste dag dat ze begon met forummen, ik vind haar gepreek over het feit dat kinderen absoluut niet leuk zijn een beetje saai en eentonig worden eerlijk gezegd. We weten het nu wel, dat ze erg anti kind is. Al moet ik zeggen dat zelfs zij in de loop van de tijd ingebonden heeft. (het kan dus blijkbaar wel)
Dit zou ik trouwens ook zeggen over iemand die alleen maar aan het ophemelen was.
Intiem: Je kan over iemands schrijfstijl zeggen wat je wilt, maar zo ongenuanceerd als Elninjoo ben ik zeker niet. Dat wil niet zeggen dat ik niet vol verve mijn standpunt kan verdedigen. Net als jij zo vaak zo lekker direct in je bewoording bent.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
donderdag 19 februari 2009 om 20:36
Voor TO: ik denk dat je vriend dan een andere keuze moet maken dan in principe is gedacht.
Je vriend hoeft niet te bepalen of hij kinderloos door het leven kan, maar hij moet bepalen of hij het -risico- wil lopen kinderloos te blijven. Er is immers nog niks uitgesloten.
Besluiten of hij kinderloos wil blijven is nog een stap te ver.
Uit je berichtjes lees ik dat je echt nog twijfelt.
Het enige eerlijke antwoord dat jij hem nu dus kan geven is dat je nog niet weet of je kinderen wilt of niet. In feite is het zo simpel, meer kan je nog niet zeggen.
Je vriend moet beslissen of hij kan leven met die onzekerheid.
Als hij nu nu nu kinderen wil, dan wordt het moeilijk. Hij zal immers zeker moeten wachten tot jij weet wat je wilt en hij loopt het risico dat je besluit dat je geen kinderen wilt.
Dat is dus zijn keuze: kan hij in een relatie blijven met onzekerheid op het gebied van kinderen?
Dit kan je in een gesprek eventueel ook letterlijk aan hem vragen. Uiteraard kan hij dan de tijd kijgen om er over na te denken.
Je vriend hoeft niet te bepalen of hij kinderloos door het leven kan, maar hij moet bepalen of hij het -risico- wil lopen kinderloos te blijven. Er is immers nog niks uitgesloten.
Besluiten of hij kinderloos wil blijven is nog een stap te ver.
Uit je berichtjes lees ik dat je echt nog twijfelt.
Het enige eerlijke antwoord dat jij hem nu dus kan geven is dat je nog niet weet of je kinderen wilt of niet. In feite is het zo simpel, meer kan je nog niet zeggen.
Je vriend moet beslissen of hij kan leven met die onzekerheid.
Als hij nu nu nu kinderen wil, dan wordt het moeilijk. Hij zal immers zeker moeten wachten tot jij weet wat je wilt en hij loopt het risico dat je besluit dat je geen kinderen wilt.
Dat is dus zijn keuze: kan hij in een relatie blijven met onzekerheid op het gebied van kinderen?
Dit kan je in een gesprek eventueel ook letterlijk aan hem vragen. Uiteraard kan hij dan de tijd kijgen om er over na te denken.
vrijdag 20 februari 2009 om 12:07
ik wil even toevoegen dat ik kinderloos zo`n nare term vind. Kinderloos impliceert dat het naar is om zonder kinderen door het leven te moeten en dat kinderen je leven verrijken. (kinderrijk vs kinderloos)
Kinderloos ben je als je wel kinderen wilt maar het niet kan en daar verdrietig om bent.
Ik beschouw mezelf als kindervrij. Vrij om te gaan en staan waar ik wil en niet gehinderd door enige vrijheidsbeperking.
Kinderloos ben je als je wel kinderen wilt maar het niet kan en daar verdrietig om bent.
Ik beschouw mezelf als kindervrij. Vrij om te gaan en staan waar ik wil en niet gehinderd door enige vrijheidsbeperking.
