Zwanger
alle pijlers
Angst voor inleiden
woensdag 13 februari 2019 om 15:54
Hoi allemaal,
Ik ben morgen 38 weken zwanger. Al vrij snel werd duidelijk dat mijn baby zwaar is. Met 40 weken ruim 4300 gram. Metingen zeggen niet alles, maar toch...mijn 2 andere kids waren 4170 en 3900 gram. Ook met een inleiding geboren omdat het spontaan maar niet wilde gebeuren. Ik zal jullie de details besparen maar beide inleidingen waren horror. Nu wil de gyn mij het liefst opnieuw inleiden met 39 weken vanwege het geschatte geboortegewicht, maar ze laat mij zelf de keuze. Ik zie vreselijk op tegen een inleiding, en heb hier al verschillende gesprekken over gehad met vk en gyn en ook wat afspraken gemaakt. Maar dat zegt mij niks..ook met mijn 2e kindje had ik dit gedaan..maar het liep allemaal anders waardoor bijna alles gebeurde wat ik dus juist niet wilde. Ik mag wederom doorlopen tot 42 weken maar dan loop ik wel de kans dat ik een 10 ponder of 11 ponder moet baren met weer een inleiding. Ik heb ook nog eens zware vorm van BI. Dit heb ik overgehouden aan mijn eerste bevalling. Met mijn andere 2 kinderen heb ik doorgelopen tot 42 weken en de gyn zegt dat je dat wel als leidraad kunt nemen. Maar ja...voor hetzelfde geld begint het nu wel spontaan. En dat zou ik zo graag een keer meemaken. Een ks staan ze niet voor open. Wat moet ik doen...kom er maar niet uit
Ik ben morgen 38 weken zwanger. Al vrij snel werd duidelijk dat mijn baby zwaar is. Met 40 weken ruim 4300 gram. Metingen zeggen niet alles, maar toch...mijn 2 andere kids waren 4170 en 3900 gram. Ook met een inleiding geboren omdat het spontaan maar niet wilde gebeuren. Ik zal jullie de details besparen maar beide inleidingen waren horror. Nu wil de gyn mij het liefst opnieuw inleiden met 39 weken vanwege het geschatte geboortegewicht, maar ze laat mij zelf de keuze. Ik zie vreselijk op tegen een inleiding, en heb hier al verschillende gesprekken over gehad met vk en gyn en ook wat afspraken gemaakt. Maar dat zegt mij niks..ook met mijn 2e kindje had ik dit gedaan..maar het liep allemaal anders waardoor bijna alles gebeurde wat ik dus juist niet wilde. Ik mag wederom doorlopen tot 42 weken maar dan loop ik wel de kans dat ik een 10 ponder of 11 ponder moet baren met weer een inleiding. Ik heb ook nog eens zware vorm van BI. Dit heb ik overgehouden aan mijn eerste bevalling. Met mijn andere 2 kinderen heb ik doorgelopen tot 42 weken en de gyn zegt dat je dat wel als leidraad kunt nemen. Maar ja...voor hetzelfde geld begint het nu wel spontaan. En dat zou ik zo graag een keer meemaken. Een ks staan ze niet voor open. Wat moet ik doen...kom er maar niet uit
woensdag 13 februari 2019 om 16:21
Waarom vond je inleiden zo vreselijk?
Ik ben bij mijn dochter ook ingeleid en afgezien van de weeënstorm (waar je gewoon een ruggenprik voor kunt krijgen), vond ik het goed te doen. Binnen 3,5 uur na de eerste wee was m’n dochter er. Liever dat dan meer dan 24 uur weeën.
Ben nu hoogzwanger van de tweede en als het nu weer een inleiding zou worden, zou ik dat prima vinden.
Een keizersnede lijkt mij persoonlijk zwaarder, zeker als je al twee kinderen hebt en dan wekenlang niets mag tillen.
Ik ben bij mijn dochter ook ingeleid en afgezien van de weeënstorm (waar je gewoon een ruggenprik voor kunt krijgen), vond ik het goed te doen. Binnen 3,5 uur na de eerste wee was m’n dochter er. Liever dat dan meer dan 24 uur weeën.
Ben nu hoogzwanger van de tweede en als het nu weer een inleiding zou worden, zou ik dat prima vinden.
Een keizersnede lijkt mij persoonlijk zwaarder, zeker als je al twee kinderen hebt en dan wekenlang niets mag tillen.
woensdag 13 februari 2019 om 16:27
Net als Procne vraag ik me af wat er zo fout is gegaan?
Ik ben bij mijn jongste ingeleid en heb een ruggenprik genomen op het moment dat de weeën opvangen echt werken werd.
Hoe zijn de vorige bevallingen gegaan qua persen? Mijn kinderen waren ook rond de 4300 gram maar beiden bevallingen ben ik er met alleen een knip (voor de zekerheid) afgekomen. De derde zal dan wel soepeler kunnen gaan. Of verwachten ze andere problemen als ze je door laten lopen?
Ik ben bij mijn jongste ingeleid en heb een ruggenprik genomen op het moment dat de weeën opvangen echt werken werd.
Hoe zijn de vorige bevallingen gegaan qua persen? Mijn kinderen waren ook rond de 4300 gram maar beiden bevallingen ben ik er met alleen een knip (voor de zekerheid) afgekomen. De derde zal dan wel soepeler kunnen gaan. Of verwachten ze andere problemen als ze je door laten lopen?
woensdag 13 februari 2019 om 16:33
Ik ben bij de tweede ook ingeleid, 4,5 kilo bij de geboorte. Ik heb tegelijkertijd met de weeën opwekkers een ruggenprik gekregen en voelde dus helemaal niets. Bij het persen wel uitgezet, maar dat viel ook alles mee. Na twintig minuten was hij er.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
woensdag 13 februari 2019 om 16:40
Ik weet het niet, omdat ik het niet op die manier heb meegemaakt, maar ik kan me voorstellen dat inleiden een kleine handeling is als je lijf al op weg is, of het daarna soepel overneemt.
Mijn enige referentiekader is mijn eigen inleiding en die kwam om een moment dat mijn lijf nog helemaal niet met bevallen bezig was. Geen zachte baarmoedermond, geen ontsluiting, geen ingedaald hoofd en het was een hel.
Het gewroet in mijn vagina (voelen, strippen, voelen, voelen, vliezen breken, voelen, voelen, hartmeter op hoofdje plakken, nóg een keer meter op hoofd plakken, en uiteraard nog een paar keer voelen) en ondertussen aan de weeënopwekkers. Het inleiden an sich duurde 8 uur.
Voor mij één van de redenen om er niet meer aan te beginnen.
Dus, ja. Inleiden kan wel meer dan vervelend zijn.
Succes, TO. Wat bij mij hielp is me volledig overgeven aan de artsen en me verstoppen in mijn smartphone
Mijn enige referentiekader is mijn eigen inleiding en die kwam om een moment dat mijn lijf nog helemaal niet met bevallen bezig was. Geen zachte baarmoedermond, geen ontsluiting, geen ingedaald hoofd en het was een hel.
Het gewroet in mijn vagina (voelen, strippen, voelen, voelen, vliezen breken, voelen, voelen, hartmeter op hoofdje plakken, nóg een keer meter op hoofd plakken, en uiteraard nog een paar keer voelen) en ondertussen aan de weeënopwekkers. Het inleiden an sich duurde 8 uur.
Voor mij één van de redenen om er niet meer aan te beginnen.
Dus, ja. Inleiden kan wel meer dan vervelend zijn.
Succes, TO. Wat bij mij hielp is me volledig overgeven aan de artsen en me verstoppen in mijn smartphone
woensdag 13 februari 2019 om 16:44
je schrijft; "Ik mag wederom doorlopen tot 42 weken maar dan loop ik wel de kans dat ik een 10 ponder of 11 ponder moet baren met weer een inleiding. Ik heb ook nog eens zware vorm van BI."
waarom voel je daarbij geen angst?
toegegeven het is kiezen uit twee 'kwaden' zo te horen, maar je luxeprobleem is dat je de keuze krijgt...
waarom voel je daarbij geen angst?
toegegeven het is kiezen uit twee 'kwaden' zo te horen, maar je luxeprobleem is dat je de keuze krijgt...
Lorem Ipsum
woensdag 13 februari 2019 om 16:53
Mijn eerste inleiding wilde het infuus aanprikken niet. Ik viel flauw van de pijn. Daarna toen het eibdelijk gelukt was kwam ik onmiddellijk in een hele heftige weeenstorm. Ik kreeg een pijnpompje..maar de hartslag van mijn zoontje werd daar traag van. Dus ik moest het zonder pijnmedicatie doen. Op een gegeven moment op 10 cm ontsluiting en na 2 uur persen besloten om een vacuumpomp te gebruiken. Maar de pomp knapte tot 3x toe af..andere pomp gehaald. Mijn zoontje werd steeds blauwer. Een hele pijnlijke knip verder en ook een verpleegster drukte mee op mijn buik werd mijn zoontje geboren. Ze zijn ruim een uur bezig geweest met hechten. Dus afspraken gemaakt bij mijn tweede zwangerschap waaronder dus geen inleiding en mocht het toch nodig zijn dan een ruggenprik. Met 42 weken opnieuw ingeleid met ruggenprik..infuus aanprikken ging nu gelukkig goed. Maar ondanks de ruggenprik wederom een hele heftige weeenstorm. Ze dachten dat ze me niet genoeg hadden gegeven dus kreeg een paar x extra stoot verdoving door de ruggenprik. Maar het hielp niets. Uiteindelijk kwam de anesthesist tot de conclusie dat de ruggenprik niet goed gezet was. Dus opnieuw gezet..maar doordat ik zoveel had binnengekregen van die rommel zakte mijn bloeddruk en verloor ik het bewustzijn. De tweede x zat de ruggenprik goed en was de pijn te aanvaarden. Na ongeveer 8 uur zat ik op 10 cm en mocht ik persen. Ik wilde graag op mijn zij bevallen ivm mijn bekken. Maar hierdoor kelderde de hartslag van.mijn dochter.Maar weer anderhalf uur geperst en toen werd ze gelukkig geboren wel met een flinke scheur. Dus van het woord inleiding alleen al krijg ik de kriebels
woensdag 13 februari 2019 om 16:54
Een groot kind zorgt zeker niet zomaar voor een moeilijkere bevalling. In tegendeel soms, omdat ze meer kracht zetten en door het samen met de zwaartekracht sneller kan gaan dan met een ukkie. Het hoofd is het lastigst je merkt niets van spek 
Ik zou zeker 40/41 weken afwachten, zolang het goed gaat de baby de kans geven om zelf te komen. Lukt het niet dan kan inleiden alsnog.
Oh en de schattig van gewicht zit er ook vaak naast.
Ik zou zeker 40/41 weken afwachten, zolang het goed gaat de baby de kans geven om zelf te komen. Lukt het niet dan kan inleiden alsnog.
Oh en de schattig van gewicht zit er ook vaak naast.
woensdag 13 februari 2019 om 17:03
.Trotsemama84 schreef: ↑13-02-2019 16:53Mijn eerste inleiding wilde het infuus aanprikken niet. Ik viel flauw van de pijn. Daarna toen het eibdelijk gelukt was kwam ik onmiddellijk in een hele heftige weeenstorm. Ik kreeg een pijnpompje..maar de hartslag van mijn zoontje werd daar traag van. Dus ik moest het zonder pijnmedicatie doen. Op een gegeven moment op 10 cm ontsluiting en na 2 uur persen besloten om een vacuumpomp te gebruiken. Maar de pomp knapte tot 3x toe af..andere pomp gehaald. Mijn zoontje werd steeds blauwer. Een hele pijnlijke knip verder en ook een verpleegster drukte mee op mijn buik werd mijn zoontje geboren. Ze zijn ruim een uur bezig geweest met hechten. Dus afspraken gemaakt bij mijn tweede zwangerschap waaronder dus geen inleiding en mocht het toch nodig zijn dan een ruggenprik. Met 42 weken opnieuw ingeleid met ruggenprik..infuus aanprikken ging nu gelukkig goed. Maar ondanks de ruggenprik wederom een hele heftige weeenstorm. Ze dachten dat ze me niet genoeg hadden gegeven dus kreeg een paar x extra stoot verdoving door de ruggenprik. Maar het hielp niets. Uiteindelijk kwam de anesthesist tot de conclusie dat de ruggenprik niet goed gezet was. Dus opnieuw gezet..maar doordat ik zoveel had binnengekregen van die rommel zakte mijn bloeddruk en verloor ik het bewustzijn. De tweede x zat de ruggenprik goed en was de pijn te aanvaarden. Na ongeveer 8 uur zat ik op 10 cm en mocht ik persen. Ik wilde graag op mijn zij bevallen ivm mijn bekken. Maar hierdoor kelderde de hartslag van.mijn dochter.Maar weer anderhalf uur geperst en toen werd ze gelukkig geboren wel met een flinke scheur. Dus van het woord inleiding alleen al krijg ik de kriebels
Ik wil toch wel even iets zeggen over je verhaal. Je hebt lastige, pijnlijke, moeilijke, zware, onverwachte bevallingen gehad. Dat is absoluut waar.
Echter: onverwachte zaken horen bij bevallingen. Kleine of grote kinderen: scheuren kan altijd. Weëenstorm: komt heel vaak voor. Inknippen: heel vaak nodig. Ruggenprik niet goed gezet: gebeurt regelmatig en is helaas pure pech. Flauwvallen kan door meerdere redenen tijdens bevallen ook voorkomen. Je hebt lang moeten persen, dat is zeker zwaar en rottig.
Maar:... ik lees nergens dat dat specifiek ontstaan is dóór het inleiden. Misschien kan dat je geruststellen. Je hebt vervelende bevallingen gehad én je bent (toevallig) beide keren ingeleid...
Kun je misschien samen met de vk een bevallingsplan maken mét al de bovenstaande situaties erin en dan met haar bespreken wat er dan gebeurt (indien mogelijk)? Dan voel je misschien meer controle.
woensdag 13 februari 2019 om 17:06
Brrr. Dan snap ik dat een keizersnede de betere optie lijkt...
Ik zou, zoals iemand voor me al aangaf, inderdaad op gesprek gaan met een ander ziekenhuis. Misschien vertellen ze je precies hetzelfde, maar het kan ook zijn dat ze een andere invalshoek hebben
woensdag 13 februari 2019 om 17:12
Eens met JonathanStrange en Louisanne. Ik begrijp heel goed dat je het door de angst het niet meer los van elkaar kan zien, maar toch heb je gewoon pech gehad.
Wat ik wel zou doen, is als je je niet meer op je gemak voelt in dit ziekenhuis, op zoek gaan naar een second opinion. Misschien ga je er met meer rust in.
Wat ik wel zou doen, is als je je niet meer op je gemak voelt in dit ziekenhuis, op zoek gaan naar een second opinion. Misschien ga je er met meer rust in.
woensdag 13 februari 2019 om 17:13
Heb je al eens aan een doula gedacht? Zij is gespecialiseerd om de bevalling voor jou zo prettig mogelijk te laten verlopen. Je bespreekt met haar al je angsten en wensen en zij treedt ook op als jouw advocaat.
Ze heeft veel ervaring met bevallingen en zorgpersoneel en is er helemaal voor jou.
Mijn eerste bevalling zijn er ook dingen gebeurd die ik niet wilde en ik denk nu serieus over een doula.
Ze heeft veel ervaring met bevallingen en zorgpersoneel en is er helemaal voor jou.
Mijn eerste bevalling zijn er ook dingen gebeurd die ik niet wilde en ik denk nu serieus over een doula.
