Zwanger
alle pijlers
Verdriet na behandeling
zondag 14 april 2019 om 20:28
Hoi lieve iedereen,
Ik ben nieuw op deze website want ik zocht een manier om mijn verhaal te delen en ervaringen te horen van andere vrouwen.
Sorry als ik niet de juiste categorie heb aangeklikt ik twijfelde.
Ik ben 21 jaar en bijna 3 weken geleden ben ik een zuig Curettage ondergaan.
Mijn vriend en ik stonden allebei achter deze keuze het is door mijn anti conceptie heen gegaan en ik heb geen kinderwens.
Maar nu 3 weken later krijg ik angstige gedachten waardoor ik het wel allemaal herbeleef. Hoe ik de hele dag zo zenuwachtig was, hoe bang mijn kamergenootjes waren en hoeveel pijn ik had. Ik heb toch soort van genoten van de zwangerschap hoe gek dat misschien ook klinkt ik was super ziek tijdens de zwangerschap maar toch voelde ik mij niet alleen en voelde het wel een beetje speciaal.
Voor de zekerheid: ik heb geen spijt.
Maar ik voel me wel schuldig en ik voel me heel erg angstig en verdrietig als ik er aan terug denk.
Ik heb niemand die dicht bij mij staat die helemaal snapt hoe het voelt en mijn partner snapt het ook niet (die heeft natuurlijk zelf de zwangerschap niet meegemaakt, de behandeling en de pijn (lichamelijk en psychisch erna). Hij is er voor mij begrijp mij niet verkeerd!
Maar dit maakt het voor mij erg lastig.
Zijn hier misschien ook dames die hun ervaring willen delen met mij? of openstaan voor contact mocht dat kunnen
Heel erg bedankt alvast en een fijne avond!
Ik ben nieuw op deze website want ik zocht een manier om mijn verhaal te delen en ervaringen te horen van andere vrouwen.
Sorry als ik niet de juiste categorie heb aangeklikt ik twijfelde.
Ik ben 21 jaar en bijna 3 weken geleden ben ik een zuig Curettage ondergaan.
Mijn vriend en ik stonden allebei achter deze keuze het is door mijn anti conceptie heen gegaan en ik heb geen kinderwens.
Maar nu 3 weken later krijg ik angstige gedachten waardoor ik het wel allemaal herbeleef. Hoe ik de hele dag zo zenuwachtig was, hoe bang mijn kamergenootjes waren en hoeveel pijn ik had. Ik heb toch soort van genoten van de zwangerschap hoe gek dat misschien ook klinkt ik was super ziek tijdens de zwangerschap maar toch voelde ik mij niet alleen en voelde het wel een beetje speciaal.
Voor de zekerheid: ik heb geen spijt.
Maar ik voel me wel schuldig en ik voel me heel erg angstig en verdrietig als ik er aan terug denk.
Ik heb niemand die dicht bij mij staat die helemaal snapt hoe het voelt en mijn partner snapt het ook niet (die heeft natuurlijk zelf de zwangerschap niet meegemaakt, de behandeling en de pijn (lichamelijk en psychisch erna). Hij is er voor mij begrijp mij niet verkeerd!
Maar dit maakt het voor mij erg lastig.
Zijn hier misschien ook dames die hun ervaring willen delen met mij? of openstaan voor contact mocht dat kunnen
Heel erg bedankt alvast en een fijne avond!
zondag 14 april 2019 om 23:37
Het is heel herkenbaar, deze gevoelens. Je lichaam heeft zich voorbereid op de zwangerschap en de hormonen zitten nog in je lijf. Ikzelf was iets ouder dan jij nu bent. Ik stond ook achter mijn beslissing, maar toch voelde ik me behoorlijk ellendig. Na ongeveer 2 maanden stond ik weer met beide benen op de grond en ging het langzaam aan beter. Na 2 jaar heb ik het echt 100% een plekje kunnen geven, al blijft het altijd een gevoelig onderwerp.
Ik denk ook dat het heel 'gezond' is om deze gevoelens te hebben. Het is zo enorm ingrijpend! Logisch dat je nu een periode van verdriet hebt. Onderga het verdriet, voel de emoties; dit hoort allemaal bij het verwerkingsproces. Ook jij zal het eens een plekje kunnen geven. Je mag mij altijd een berichtje sturen!
Ik denk ook dat het heel 'gezond' is om deze gevoelens te hebben. Het is zo enorm ingrijpend! Logisch dat je nu een periode van verdriet hebt. Onderga het verdriet, voel de emoties; dit hoort allemaal bij het verwerkingsproces. Ook jij zal het eens een plekje kunnen geven. Je mag mij altijd een berichtje sturen!
