Relaties
alle pijlers
Partner zoekt en vindt dates op relatieapp
woensdag 12 juni 2019 om 02:49
Gisteren nacht werd ik wakker en ik pakte mijn telefoon.
Tot mijn verbazing was ik aangeschreven door een wild vreemde vrouw uit IJsland. Ze was op vakantie geweest in Scandinavië waar ze door mijn partner (die daar was voor werk) via een datingsite.
Ze stuurde zijn profiel, hierin staat exact wie hij is en dat hij een leuke meid zoekt voor wanneer hij daar is.
Ze hebben dezelfde dag nog afgesproken en hebben gewandeld in een vos en zijn intiem geweest. Niet de daad, naar wel flink zoenen en betasten.
Ik heb haar om details gevraagd en bijna alles klopt...
Doordat ze hem wou toevoegen via Facebook zag ze dat hij in een relatie zit en heeft ze mij benaderd.
Sinds haar poging tot toevoegen negeert hij haar en ook heeft hij alle gesprekken gewist. Dit was vanochtend.
Vannacht tijdens het chatten heeft ze me screenshots gestuurd. Het is echt walgelijk...
Ik heb zijn ‘vriend’ gebeld waar hij logeert en deze blijkt helemaal geen vriend te zijn en wist nog veel meer te vertellen.
Hij gaat regelmatig “koffie” drinken met vrouwen wanneer hij daar is en heeft zelf zijn 20 jarige (hij is 40) dochter benaderd. Nadat hij een hotel had geregeld en zij niet kwam opdagen heeft ze alles aan haar vader verteld die uit zijn slof schoot.
Mijn man vertelde hem dat zijn dochter het voor geld doet en ze kregen enorme ruzie. Dit verhaal heeft hij mij ook verteld vorig jaar. Zij wou hem benaderen tegen betaling, hij had het afgehouden!!!
Zijn vriend wou mij waarschuwen maar twijfelt, hij wordt een soort van gechanteerd door mijn man.
Daarnaast hebben wij 4 kinderen, 2 van mij en 2 samen. Ik weet wat een scheiding teweeg brengt en mijn kinderen zijn zo gek met hun vader.
Er zijn echt wel scheurtjes zo nu en dan in onze relatie, maar als ik naar mijn man kijk krijgt ik iedere keer vlinders. Ik wil hem en ons leven niet kwijt, ik ben enorm verward.
Over 3 weken zijn 2 zoons jarig en ik wil ze een fijne verjaardag bieden. Heb mezelf gezegd eerst rustig te worden en goed alles op een rijtje te zetten en dat ik wacht op een moment dat in elk geval de 2 oudste jongens niet thuis zijn.
Ik wil mijn gezin niet kwijt maar ben zo bang voor de confrontatie. Hij zal waarschijnlijk gaan ontkennen en alles verdraaien. Het blijkt een totale dubbele persoonlijkheid te zijn.
Kan dit een ziekte zijn? Kan hij (en wij als dat mogelijk is) geholpen worden?
Zijn er mensen met een zelfde ervaring?
Graag niet gelijk zeggen dat ik mijn spullen moet pakken, daar zal het ongetwijfeld op uit lopen.
Tot mijn verbazing was ik aangeschreven door een wild vreemde vrouw uit IJsland. Ze was op vakantie geweest in Scandinavië waar ze door mijn partner (die daar was voor werk) via een datingsite.
Ze stuurde zijn profiel, hierin staat exact wie hij is en dat hij een leuke meid zoekt voor wanneer hij daar is.
Ze hebben dezelfde dag nog afgesproken en hebben gewandeld in een vos en zijn intiem geweest. Niet de daad, naar wel flink zoenen en betasten.
Ik heb haar om details gevraagd en bijna alles klopt...
Doordat ze hem wou toevoegen via Facebook zag ze dat hij in een relatie zit en heeft ze mij benaderd.
Sinds haar poging tot toevoegen negeert hij haar en ook heeft hij alle gesprekken gewist. Dit was vanochtend.
Vannacht tijdens het chatten heeft ze me screenshots gestuurd. Het is echt walgelijk...
Ik heb zijn ‘vriend’ gebeld waar hij logeert en deze blijkt helemaal geen vriend te zijn en wist nog veel meer te vertellen.
Hij gaat regelmatig “koffie” drinken met vrouwen wanneer hij daar is en heeft zelf zijn 20 jarige (hij is 40) dochter benaderd. Nadat hij een hotel had geregeld en zij niet kwam opdagen heeft ze alles aan haar vader verteld die uit zijn slof schoot.
Mijn man vertelde hem dat zijn dochter het voor geld doet en ze kregen enorme ruzie. Dit verhaal heeft hij mij ook verteld vorig jaar. Zij wou hem benaderen tegen betaling, hij had het afgehouden!!!
Zijn vriend wou mij waarschuwen maar twijfelt, hij wordt een soort van gechanteerd door mijn man.
Daarnaast hebben wij 4 kinderen, 2 van mij en 2 samen. Ik weet wat een scheiding teweeg brengt en mijn kinderen zijn zo gek met hun vader.
Er zijn echt wel scheurtjes zo nu en dan in onze relatie, maar als ik naar mijn man kijk krijgt ik iedere keer vlinders. Ik wil hem en ons leven niet kwijt, ik ben enorm verward.
Over 3 weken zijn 2 zoons jarig en ik wil ze een fijne verjaardag bieden. Heb mezelf gezegd eerst rustig te worden en goed alles op een rijtje te zetten en dat ik wacht op een moment dat in elk geval de 2 oudste jongens niet thuis zijn.
Ik wil mijn gezin niet kwijt maar ben zo bang voor de confrontatie. Hij zal waarschijnlijk gaan ontkennen en alles verdraaien. Het blijkt een totale dubbele persoonlijkheid te zijn.
Kan dit een ziekte zijn? Kan hij (en wij als dat mogelijk is) geholpen worden?
Zijn er mensen met een zelfde ervaring?
Graag niet gelijk zeggen dat ik mijn spullen moet pakken, daar zal het ongetwijfeld op uit lopen.
donderdag 13 juni 2019 om 12:54
Dan moet je zijn vreemdgaan maar voor lief nemen en jezelf elke half jaar laten checken op SOA’s, kan jij gewoon verder leven in jouw eigen gecreëerde droomwereld.
Succes en hopelijk word je niet ziek van dat zijn leuter in elke gleuf beland die hem wil ontvangen...
donderdag 13 juni 2019 om 14:33
Dank voor je reacties, TO.
Ik snap dat het heel heftig voor je is, dat je het niet begrijpt, en vooral dat je een soort loyaliteit voelt aan je man. Jij kent zijn mooie momenten, zijn grapjes, zijn leuke dingen en je bent al zoveel jaren met hem samen dat je niet zomaar de deur dicht slaat. En is hij een meesterleugenaar met bravoure die zich overal uit redt (mijn vader) of spreekt hij de waarheid. Ik denk dat je het antwoord in jezelf kunt vinden.
Zoals iemand al zei: als je screenshots hebt van de IJslandse dame met zijn profiel en oproep tot dates, zijn appjes aan haar, dan is dat toch al over de grenzen die jullie afspraken omtrent trouw en monogamie (hoop ik op te maken uit jouw eerste post). Wat zegt hij erover, wat wil hij veranderen en verbeteren. En gaat dit ooit over? Mijn ervaring is dat mannen die vreemdgaan toch altijd vallen voor de kick en de spanning, vroeg of laat.
Toch denk ik dat je echt een heel groot probleem hebt. Wanneer je hem gelooft of graag in die bubbel wilt blijven omdat die voor jou veilig voelt, is dat je goed recht. Want dat kan ook. Het laten gaan, kiezen voor wat voor jou nu als 'minst slecht' voelt.
Maar hoe veilig voel je je wanneer je continue twijfelt of bang bent voor wat hij achter je rug doet?
Ik raad je aan iets voorzichtiger te zijn en wat gezond wantrouwen te kweken (geen hijgende achterdocht, want dat is ook funest) en sowieso een strijdplan voor jezelf te maken. Heb je geld, heb je vriendinnen die achter je staan, tot waar liggen jouw grenzen.
Ik wens je veel sterkte, en volg vooral je hart. Je hebt maar één leven. Wat wil jij?
Ik snap dat het heel heftig voor je is, dat je het niet begrijpt, en vooral dat je een soort loyaliteit voelt aan je man. Jij kent zijn mooie momenten, zijn grapjes, zijn leuke dingen en je bent al zoveel jaren met hem samen dat je niet zomaar de deur dicht slaat. En is hij een meesterleugenaar met bravoure die zich overal uit redt (mijn vader) of spreekt hij de waarheid. Ik denk dat je het antwoord in jezelf kunt vinden.
Zoals iemand al zei: als je screenshots hebt van de IJslandse dame met zijn profiel en oproep tot dates, zijn appjes aan haar, dan is dat toch al over de grenzen die jullie afspraken omtrent trouw en monogamie (hoop ik op te maken uit jouw eerste post). Wat zegt hij erover, wat wil hij veranderen en verbeteren. En gaat dit ooit over? Mijn ervaring is dat mannen die vreemdgaan toch altijd vallen voor de kick en de spanning, vroeg of laat.
Toch denk ik dat je echt een heel groot probleem hebt. Wanneer je hem gelooft of graag in die bubbel wilt blijven omdat die voor jou veilig voelt, is dat je goed recht. Want dat kan ook. Het laten gaan, kiezen voor wat voor jou nu als 'minst slecht' voelt.
Maar hoe veilig voel je je wanneer je continue twijfelt of bang bent voor wat hij achter je rug doet?
Ik raad je aan iets voorzichtiger te zijn en wat gezond wantrouwen te kweken (geen hijgende achterdocht, want dat is ook funest) en sowieso een strijdplan voor jezelf te maken. Heb je geld, heb je vriendinnen die achter je staan, tot waar liggen jouw grenzen.
Ik wens je veel sterkte, en volg vooral je hart. Je hebt maar één leven. Wat wil jij?
donderdag 13 juni 2019 om 14:54
Jouw man is niet ziek, maar blijkt er een "spannend" stuk eigen (seks)leven op na te houden buiten jou en jullie gezin om. En hij is de enige niet, gebeurt in alle lagen van de bevolking, ook het forum staat er vol mee en dat zijn dan nog de situaties die aan het licht komen, door grote risico's te nemen daarin (profiel op zo'n site) en zijn eigen (domme) onvoorzichtigheid.
Hij vindt dat eigen stuk seksleven zelf blijkbaar gerechtvaardigd als hij toch al buiten de deur moet zijn en ook niet "fout" zolang dat niet uitkomt: wat niet weet, wat niet deert en "het gaat toch niet ten koste van jou, want hij doet dat op momenten dat hij voor werk sowieso al niet bij jou/jullie kan zijn, dus jij hebt daar dan toch ook geen last van".
Gelegenheid maakt soms de dief, zegt men, maar deze man zoekt zijn kansen bij gelegenheden (dat hij van huis is) dus ook nog aktief zelf op. Het is niet zo dat hij eens een enkele keer op zijn zakenreizen toevallig in zo'n situatie belandt en een aantrekkelijk iemand ontmoet, in de verleiding komt en een slippertje niet kan weerstaan. (wat voor de meesten al een no go zou zijn om de relatie te beeindigen).
Het is geen kwestie van zich laten meeslepen onder omstandigheden oid, hij plant en zoekt dit aktief en welbewust op. Een spanningzoeker dus, die kickt op gelegenheidsseks en de geile spanning van steeds nieuwe, onbekende vrouwen ontdekken. Gewoon omdat dat kán, en ver van huis is, omdat jij toch niet weet wat hij uitspookt en dat niet kan verifieren ook, de betrappingskans klein is, en jij hem vertrouwt en gelooft als ie zegt dat ie vroeg gaat slapen of een zakendiner had oid.
Dat ie dan ook nog een sukkel is, die zich voordoet als vrijgezel en in dat soort contacten zoeken zulke risico's neemt dat het via social media uitkomt voor zowel zo'n vrouw met wie hij dat probeert als bij jou uitkomt, zijn helemaal rode vlaggen! Je kunt erop wachten dat ie dan ook met safe seks de nodige risico's neemt/ heeft genomen., want in zijn geile bubbel en in het heetst van de strijd denkt hij niet meer helder na, heeft hij daar waarschijnlijk ook maling aan.
Het is aan jou of je met deze wetenschap kunt leven.
Dit gaat niet veranderen, ook niet nu het uitgekomen is, ook niet als hij ziet hoe hij jou heeft gekwetst, en ook niet nu het zover gekomen is dat zijn relatie met jou en jullie gezamenlijke gezin daadwerkelijk aan een touwtje bungelt.
Als hij al spijt zal betuigen (wat hij dus niet doet, want hij ontkent glashard, terwijl je gewoon bewijzen hebt), is het spijt dat ie zo stom is geweest dat het is uitgekomen en hij zich (nu pas) realiseert dat ie veel te verliezen heeft.
Er zijn maar 2 opties voor jou:
1) Je besluit dat het niet zo erg is, sluit je ogen ervoor, "het is maar seks en hij moést dat wel stiekem doen, want hij is "nu eenmaal" seksueel niet monogaam en weet dat dat thuis onbespreekbaar is en einde relatie/gezin zou zijn, als hij daar wél eerlijk in is. En het gebeurt alleen als jij er niet voor hem bent, dus je gunt hem dat stukje eigen seksleven waar jij buiten staat. Als je er maar op kunt vertrouwen dat ie dat safe doet en jij er niks van merkt.
(dit staat er wat cynisch en is doorgaans niet hoe men reageert op vreemdgaan van je partner, maar ik bedoel het als een serieuze optie als je je gezin intact wil houden en misschien zelf meer een "maatjesrelatie" hebt en samen een verder liefdevol gezinsleven leidt waarin (spanning, lust) seks voor jou geen of slechts een ondergeschikte rol speelt en je wel kunt begrijpen dat hij dat gedeelte elders beleeft, en het wel prima zou kunnen vinden als het maar veilig is en jij en je gezin daar maar geen last van ondervindt).
2) Je laat niet met je sollen, dit is voor jou een afknapper van jewelste en hij is daardoor niet meer de man zoals jij hem zag, waardeerde en van houdt, er komt nu een heel andere kant naar boven die niet langer aantrekkelijk is, juist verre ván, en dat is een kant die nu onlosmakelijk aan hem kleeft, niet meer weg te denken is nu je dit weet.
Je blinde vertrouwen in hem en jullie (dacht je stabiele, gelukkige) relatie is zwaar geschonden als het eenmaal tot je doordringt en je zijn smoezen niet langer gelooft. Hij kan hoog en laag springen, beloven dat het nooit meer zal gebeuren, zijn lesje wel geleerd heeft, zich te laat heeft gerealiseerd wat de evt consequenties zouden zijn en dat nooit gewild of bedoeld heeft, je niet kwijt wil, je svp wil vergeven, het had niks te betekenen en houdt alleen van jou en wil je hem svp nog een kans geven, enz enz.
Jij bent nu nog in shock en hij ontkent alles, dus liegt nu aktief tegen je, logischerwijs om zijn hachie en jullie relatie (wat ervan over is) te redden, wat een graadje verder gaat dan stiekem dingen doen en achterhouden.
Enerzijds wil je hem geloven, terwijl eea open en bloot ligt, maar dat onbevangen blinde geloof is vanaf hier weg en komt niet meer terug. Hoe dan ook zal het jullie relatie blijvend veranderen, ook als het idd nooit meer zou voorkomen, als hij elk moment laat weten wat hij doet als hij van huis is, ook als het controleerbaar zou zijn voor jou, totale openheid voortaan.
Want jij bent veranderd: jouw kijk op hem, jouw vertrouwen in zijn betrouwbaarheid en in de kwaliteit van jullie relatie, in de waarde die jij hechtte aan jullie intimiteit en seksleven, als "beste vriend" (die hebben doorgaans ook het beste met je voor en kun je open tegen elkaar zijn, wil je ook kunnen vertrouwen en zou je gedraai en leugens ook niet okay vinden).
Er zijn (afhankelijk van de situatie) stellen die optie 3 kunnen, en dat is als dit beschouwen als een mega eyeopener voor beiden, beiden een aandeel in hebben, samen in alle openheid door dat dal gaan om ten volle te kiezen voor elkaar en daar samen sterker uitkomen, zij het op een realistischer basis, en dat vertrouwen in elkaar weer weten op te bouwen.
Dit is vaak in situaties dat het eenmalige misstap/affaire is, zich mee heeft laten slepen, en die situatie ook daadwerkelijk voorbij is, eenmaal wakker geworden diegene heeft "bekeerd", tot spijt, zelfreflectie en inzichten leidt. En dan nog is het vaak een heel moeizaam herstelproces van (soms) jaren, al dan niet met (relatie)therapie en stap voor stap, waar een hoop verdriet, teleurstelling, boosheid en wantrouwen aan vooraf zal gaan, en de uitkomst niet zeker van is, ook al vinden allebei het waard om zich daarvoor in te spannen.
Dat zijn denk ik andere situaties dan wanneer de kick in het veroveren en spanningszoeken ligt, ingegeven door geilheid als drijfveer en niet zozeer 1 bepaalde persoon die aantrekkelijk was en allerlei verwarrende gevoelens triggerde (verliefd of lust?) en (zelf) tot inkeer komt of zich (alsnog) realiseert waar de prioriteiten liggen.
Anderen zullen misschien juist minder moeite hebben met als het beperkt is gebleven tot onbetekenende gelegenheidsseks, met onbekenden die verder geen rol (meer) spelen en geen gevoelens bij komen kijken, vrij anonieme geile situaties zonder bindingen en zonder gevolgen.
Dat dat juist minder bedreigend is voor de relatie (en gezin) dan wanneer er sprake is van verliefdheid en bijkomende verwarring tov de liefde voor de partner thuis.
Ik sta nergens meer van te kijken en veel mannen (en ook wel vrouwen) zijn seksueel niet monogaam van nature, en kunnen tegelijkertijd veel van hun vaste partner houden én toch zich seksueel aangetrokken voelen tot ook nog (veel) anderen, opgewonden van worden, over fantaseren, zonder dat dat afdoet aan hun bestaande liefde en relatie. Ze doén er meestal alleen niets mee in de praktijk en houden die gedachten/ fantasieen voor zichzelf, uit respect voor afspraken uit huwelijkse trouw of alleen al uit liefde en respect voor de gevoelens van hun partner, van wie ze wéten dat het dan einde relatie is, met alle emotionele en praktische en financiele gevolgen van dien (voor beider leven, en kinderen als die in het spel zijn).
Omdat het om spanning en geilheid gaat kan dat ook verslavend zijn, eens die drempel genomen is om dat ook uit te proberen en in werkelijkheid te doen, zelfs te gaan zoeken en bewust af te spreken voor als hij daar alleen en "vrij" is om zijn gang te gaan (en waarschijnlijk al een tijdlang mee weggekomen is zonder gevolgen).
Blijkbaar wordt ie er steeds onvoorzichtiger en "nonselectiever" in, waardoor ik in jouw plaats ook zeer zou twijfelen aan of hij zijn verstand erbij houdt als zijn geilheid hem overneemt (dus hoe (niet)safe hij dat -al- gedaan heeft)..
Laat je sowieso allereerst dus testen op SOA's!
En ik vind het knap als je je eerste impusieve reacties (woede oa, vechten, vluchten) de baas kunt zijn en rustig kunt blijven laten bezinken, zodat je weloverwogen jouw beslissing kunt nemen. Ik denk dat dat oa komt doordat je nu nog geschokt bent en op overlevingsstandje "bevriezen" staat, tot eea in behapbaarder porties doordringt.
Probeer los van wat anderen vinden te bedenken en te voelen wat dit voor jou betekent, en welke waarde je hecht aan blind kunnen vertrouwen versus een stuk eigen leven kunt tolereren buiten jou om.
En wat jouw (onwrikbare) grenzen daaraan zijn, en je daar wel en niet eerlijk van wilt weten of je ogen voor kunt sluiten, omwille van het leventje als gezin kunnen blijven leiden zoals jullie dat deden toen je dit nog niet wist.
Destijds toen mijn ex eea opbiechtte (affaire die niet ten einde was) was er maar 1 persoon (een advocate die ik benaderde om info over scheiden) die niét met mij mee verontwaardigd was en als optie noemde er alsnog voor te vechten, als ik het dat waard vond..
Je zult de meerderheid aan je kant vinden die dit no way zou pikken en aanraadt je kansen op "eigen geluk" te pakken, door niet te pikken dat je partner niet 100% voor je gaat en je meer waard bent dan dat, enz enz, dus uit elkaar en jezelf alsnog in de toekomst wél een volwaardige partner te gunnen, danwel de kans om jezelf een gelukkig(er) leven te bezorgen zonder dit soort gedoe en zorgen van een partner die je niet meer zult/kunt vertrouwen en toekomstige bijbehorende onzekerheid, twijfels, verdriet enz.
En wat daarin imo een grote rol speelt is of het (vroeg of laat) zelf is opgebiecht en tot inkeer is gekomen (of dat iig zegt, spijt betuigt, laat zien "genezen" te zijn, in woord én daad), dus dat het een tijdelijke, voorbije "dwaling" gaat, die voorbij is en waar hij in de toekomst wél tegen bestand is mocht zoiets nog eens voorvallen en zich daarvoor inspant, aan zichzelf gaat werken en zelf kan geloven dat dit in de toekomst niet meer zal gebeuren. Óf dat jij op eoa manier begrip voor hebt en oogluikend kunt tolereren..
1 ding is zeker: als jij dit nu weet en zijn smoezen gelooft, hem "makkelijk" mee laat wegkomen, is de kans klein dat dat de nodige indruk maakt, of minstens genoeg indruk om hem (blijvend) te "genezen".
Sommigen zullen vinden dat ze best wel recht hebben op dit stukje "zichzelf zijn" en zelf niet vinden dat je per se exclusief hoeft te zijn naast een fijne, liefdevolle relatie en dat dus geen schade geeft als de partner het maar niet weet. En dus hiervan uitsluitend leren om het nóg gewiekster, stiekemer, slimmer en discreter te doen, zodat alleen de risico's op betrapping verkleind worden.
Het is nu helemaal aan jou wat de impact voor jou is en mee kunt en wilt leven.
Laat je dat aan hem over om dat vóór jou te kiezen (zoals hij nu buiten jou om heeft gedaan) of onderzoek je liever wat er nou precies gaande is en hij erover denkt/doet, maar dan in alle openheid en anders exit?
Hij vindt dat eigen stuk seksleven zelf blijkbaar gerechtvaardigd als hij toch al buiten de deur moet zijn en ook niet "fout" zolang dat niet uitkomt: wat niet weet, wat niet deert en "het gaat toch niet ten koste van jou, want hij doet dat op momenten dat hij voor werk sowieso al niet bij jou/jullie kan zijn, dus jij hebt daar dan toch ook geen last van".
Gelegenheid maakt soms de dief, zegt men, maar deze man zoekt zijn kansen bij gelegenheden (dat hij van huis is) dus ook nog aktief zelf op. Het is niet zo dat hij eens een enkele keer op zijn zakenreizen toevallig in zo'n situatie belandt en een aantrekkelijk iemand ontmoet, in de verleiding komt en een slippertje niet kan weerstaan. (wat voor de meesten al een no go zou zijn om de relatie te beeindigen).
Het is geen kwestie van zich laten meeslepen onder omstandigheden oid, hij plant en zoekt dit aktief en welbewust op. Een spanningzoeker dus, die kickt op gelegenheidsseks en de geile spanning van steeds nieuwe, onbekende vrouwen ontdekken. Gewoon omdat dat kán, en ver van huis is, omdat jij toch niet weet wat hij uitspookt en dat niet kan verifieren ook, de betrappingskans klein is, en jij hem vertrouwt en gelooft als ie zegt dat ie vroeg gaat slapen of een zakendiner had oid.
Dat ie dan ook nog een sukkel is, die zich voordoet als vrijgezel en in dat soort contacten zoeken zulke risico's neemt dat het via social media uitkomt voor zowel zo'n vrouw met wie hij dat probeert als bij jou uitkomt, zijn helemaal rode vlaggen! Je kunt erop wachten dat ie dan ook met safe seks de nodige risico's neemt/ heeft genomen., want in zijn geile bubbel en in het heetst van de strijd denkt hij niet meer helder na, heeft hij daar waarschijnlijk ook maling aan.
Het is aan jou of je met deze wetenschap kunt leven.
Dit gaat niet veranderen, ook niet nu het uitgekomen is, ook niet als hij ziet hoe hij jou heeft gekwetst, en ook niet nu het zover gekomen is dat zijn relatie met jou en jullie gezamenlijke gezin daadwerkelijk aan een touwtje bungelt.
Als hij al spijt zal betuigen (wat hij dus niet doet, want hij ontkent glashard, terwijl je gewoon bewijzen hebt), is het spijt dat ie zo stom is geweest dat het is uitgekomen en hij zich (nu pas) realiseert dat ie veel te verliezen heeft.
Er zijn maar 2 opties voor jou:
1) Je besluit dat het niet zo erg is, sluit je ogen ervoor, "het is maar seks en hij moést dat wel stiekem doen, want hij is "nu eenmaal" seksueel niet monogaam en weet dat dat thuis onbespreekbaar is en einde relatie/gezin zou zijn, als hij daar wél eerlijk in is. En het gebeurt alleen als jij er niet voor hem bent, dus je gunt hem dat stukje eigen seksleven waar jij buiten staat. Als je er maar op kunt vertrouwen dat ie dat safe doet en jij er niks van merkt.
(dit staat er wat cynisch en is doorgaans niet hoe men reageert op vreemdgaan van je partner, maar ik bedoel het als een serieuze optie als je je gezin intact wil houden en misschien zelf meer een "maatjesrelatie" hebt en samen een verder liefdevol gezinsleven leidt waarin (spanning, lust) seks voor jou geen of slechts een ondergeschikte rol speelt en je wel kunt begrijpen dat hij dat gedeelte elders beleeft, en het wel prima zou kunnen vinden als het maar veilig is en jij en je gezin daar maar geen last van ondervindt).
2) Je laat niet met je sollen, dit is voor jou een afknapper van jewelste en hij is daardoor niet meer de man zoals jij hem zag, waardeerde en van houdt, er komt nu een heel andere kant naar boven die niet langer aantrekkelijk is, juist verre ván, en dat is een kant die nu onlosmakelijk aan hem kleeft, niet meer weg te denken is nu je dit weet.
Je blinde vertrouwen in hem en jullie (dacht je stabiele, gelukkige) relatie is zwaar geschonden als het eenmaal tot je doordringt en je zijn smoezen niet langer gelooft. Hij kan hoog en laag springen, beloven dat het nooit meer zal gebeuren, zijn lesje wel geleerd heeft, zich te laat heeft gerealiseerd wat de evt consequenties zouden zijn en dat nooit gewild of bedoeld heeft, je niet kwijt wil, je svp wil vergeven, het had niks te betekenen en houdt alleen van jou en wil je hem svp nog een kans geven, enz enz.
Jij bent nu nog in shock en hij ontkent alles, dus liegt nu aktief tegen je, logischerwijs om zijn hachie en jullie relatie (wat ervan over is) te redden, wat een graadje verder gaat dan stiekem dingen doen en achterhouden.
Enerzijds wil je hem geloven, terwijl eea open en bloot ligt, maar dat onbevangen blinde geloof is vanaf hier weg en komt niet meer terug. Hoe dan ook zal het jullie relatie blijvend veranderen, ook als het idd nooit meer zou voorkomen, als hij elk moment laat weten wat hij doet als hij van huis is, ook als het controleerbaar zou zijn voor jou, totale openheid voortaan.
Want jij bent veranderd: jouw kijk op hem, jouw vertrouwen in zijn betrouwbaarheid en in de kwaliteit van jullie relatie, in de waarde die jij hechtte aan jullie intimiteit en seksleven, als "beste vriend" (die hebben doorgaans ook het beste met je voor en kun je open tegen elkaar zijn, wil je ook kunnen vertrouwen en zou je gedraai en leugens ook niet okay vinden).
Er zijn (afhankelijk van de situatie) stellen die optie 3 kunnen, en dat is als dit beschouwen als een mega eyeopener voor beiden, beiden een aandeel in hebben, samen in alle openheid door dat dal gaan om ten volle te kiezen voor elkaar en daar samen sterker uitkomen, zij het op een realistischer basis, en dat vertrouwen in elkaar weer weten op te bouwen.
Dit is vaak in situaties dat het eenmalige misstap/affaire is, zich mee heeft laten slepen, en die situatie ook daadwerkelijk voorbij is, eenmaal wakker geworden diegene heeft "bekeerd", tot spijt, zelfreflectie en inzichten leidt. En dan nog is het vaak een heel moeizaam herstelproces van (soms) jaren, al dan niet met (relatie)therapie en stap voor stap, waar een hoop verdriet, teleurstelling, boosheid en wantrouwen aan vooraf zal gaan, en de uitkomst niet zeker van is, ook al vinden allebei het waard om zich daarvoor in te spannen.
Dat zijn denk ik andere situaties dan wanneer de kick in het veroveren en spanningszoeken ligt, ingegeven door geilheid als drijfveer en niet zozeer 1 bepaalde persoon die aantrekkelijk was en allerlei verwarrende gevoelens triggerde (verliefd of lust?) en (zelf) tot inkeer komt of zich (alsnog) realiseert waar de prioriteiten liggen.
Anderen zullen misschien juist minder moeite hebben met als het beperkt is gebleven tot onbetekenende gelegenheidsseks, met onbekenden die verder geen rol (meer) spelen en geen gevoelens bij komen kijken, vrij anonieme geile situaties zonder bindingen en zonder gevolgen.
Dat dat juist minder bedreigend is voor de relatie (en gezin) dan wanneer er sprake is van verliefdheid en bijkomende verwarring tov de liefde voor de partner thuis.
Ik sta nergens meer van te kijken en veel mannen (en ook wel vrouwen) zijn seksueel niet monogaam van nature, en kunnen tegelijkertijd veel van hun vaste partner houden én toch zich seksueel aangetrokken voelen tot ook nog (veel) anderen, opgewonden van worden, over fantaseren, zonder dat dat afdoet aan hun bestaande liefde en relatie. Ze doén er meestal alleen niets mee in de praktijk en houden die gedachten/ fantasieen voor zichzelf, uit respect voor afspraken uit huwelijkse trouw of alleen al uit liefde en respect voor de gevoelens van hun partner, van wie ze wéten dat het dan einde relatie is, met alle emotionele en praktische en financiele gevolgen van dien (voor beider leven, en kinderen als die in het spel zijn).
Omdat het om spanning en geilheid gaat kan dat ook verslavend zijn, eens die drempel genomen is om dat ook uit te proberen en in werkelijkheid te doen, zelfs te gaan zoeken en bewust af te spreken voor als hij daar alleen en "vrij" is om zijn gang te gaan (en waarschijnlijk al een tijdlang mee weggekomen is zonder gevolgen).
Blijkbaar wordt ie er steeds onvoorzichtiger en "nonselectiever" in, waardoor ik in jouw plaats ook zeer zou twijfelen aan of hij zijn verstand erbij houdt als zijn geilheid hem overneemt (dus hoe (niet)safe hij dat -al- gedaan heeft)..
Laat je sowieso allereerst dus testen op SOA's!
En ik vind het knap als je je eerste impusieve reacties (woede oa, vechten, vluchten) de baas kunt zijn en rustig kunt blijven laten bezinken, zodat je weloverwogen jouw beslissing kunt nemen. Ik denk dat dat oa komt doordat je nu nog geschokt bent en op overlevingsstandje "bevriezen" staat, tot eea in behapbaarder porties doordringt.
Probeer los van wat anderen vinden te bedenken en te voelen wat dit voor jou betekent, en welke waarde je hecht aan blind kunnen vertrouwen versus een stuk eigen leven kunt tolereren buiten jou om.
En wat jouw (onwrikbare) grenzen daaraan zijn, en je daar wel en niet eerlijk van wilt weten of je ogen voor kunt sluiten, omwille van het leventje als gezin kunnen blijven leiden zoals jullie dat deden toen je dit nog niet wist.
Destijds toen mijn ex eea opbiechtte (affaire die niet ten einde was) was er maar 1 persoon (een advocate die ik benaderde om info over scheiden) die niét met mij mee verontwaardigd was en als optie noemde er alsnog voor te vechten, als ik het dat waard vond..
Je zult de meerderheid aan je kant vinden die dit no way zou pikken en aanraadt je kansen op "eigen geluk" te pakken, door niet te pikken dat je partner niet 100% voor je gaat en je meer waard bent dan dat, enz enz, dus uit elkaar en jezelf alsnog in de toekomst wél een volwaardige partner te gunnen, danwel de kans om jezelf een gelukkig(er) leven te bezorgen zonder dit soort gedoe en zorgen van een partner die je niet meer zult/kunt vertrouwen en toekomstige bijbehorende onzekerheid, twijfels, verdriet enz.
En wat daarin imo een grote rol speelt is of het (vroeg of laat) zelf is opgebiecht en tot inkeer is gekomen (of dat iig zegt, spijt betuigt, laat zien "genezen" te zijn, in woord én daad), dus dat het een tijdelijke, voorbije "dwaling" gaat, die voorbij is en waar hij in de toekomst wél tegen bestand is mocht zoiets nog eens voorvallen en zich daarvoor inspant, aan zichzelf gaat werken en zelf kan geloven dat dit in de toekomst niet meer zal gebeuren. Óf dat jij op eoa manier begrip voor hebt en oogluikend kunt tolereren..
1 ding is zeker: als jij dit nu weet en zijn smoezen gelooft, hem "makkelijk" mee laat wegkomen, is de kans klein dat dat de nodige indruk maakt, of minstens genoeg indruk om hem (blijvend) te "genezen".
Sommigen zullen vinden dat ze best wel recht hebben op dit stukje "zichzelf zijn" en zelf niet vinden dat je per se exclusief hoeft te zijn naast een fijne, liefdevolle relatie en dat dus geen schade geeft als de partner het maar niet weet. En dus hiervan uitsluitend leren om het nóg gewiekster, stiekemer, slimmer en discreter te doen, zodat alleen de risico's op betrapping verkleind worden.
Het is nu helemaal aan jou wat de impact voor jou is en mee kunt en wilt leven.
Laat je dat aan hem over om dat vóór jou te kiezen (zoals hij nu buiten jou om heeft gedaan) of onderzoek je liever wat er nou precies gaande is en hij erover denkt/doet, maar dan in alle openheid en anders exit?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 14 juni 2019 om 01:50
Dank je en wat fijn dat je de moeite neemt om voor een onbekende deze reactie te typen. Het doet me enorm goed.
Suzy65 schreef: ↑13-06-2019 14:54Jouw man is niet ziek, maar blijkt er een "spannend" stuk eigen (seks)leven op na te houden buiten jou en jullie gezin om. En hij is de enige niet, gebeurt in alle lagen van de bevolking, ook het forum staat er vol mee en dat zijn dan nog de situaties die aan het licht komen, door grote risico's te nemen daarin (profiel op zo'n site) en zijn eigen (domme) onvoorzichtigheid.
Hij vindt dat eigen stuk seksleven zelf blijkbaar gerechtvaardigd als hij toch al buiten de deur moet zijn en ook niet "fout" zolang dat niet uitkomt: wat niet weet, wat niet deert en "het gaat toch niet ten koste van jou, want hij doet dat op momenten dat hij voor werk sowieso al niet bij jou/jullie kan zijn, dus jij hebt daar dan toch ook geen last van".
Gelegenheid maakt soms de dief, zegt men, maar deze man zoekt zijn kansen bij gelegenheden (dat hij van huis is) dus ook nog aktief zelf op. Het is niet zo dat hij eens een enkele keer op zijn zakenreizen toevallig in zo'n situatie belandt en een aantrekkelijk iemand ontmoet, in de verleiding komt en een slippertje niet kan weerstaan. (wat voor de meesten al een no go zou zijn om de relatie te beeindigen).
Het is geen kwestie van zich laten meeslepen onder omstandigheden oid, hij plant en zoekt dit aktief en welbewust op. Een spanningzoeker dus, die kickt op gelegenheidsseks en de geile spanning van steeds nieuwe, onbekende vrouwen ontdekken. Gewoon omdat dat kán, en ver van huis is, omdat jij toch niet weet wat hij uitspookt en dat niet kan verifieren ook, de betrappingskans klein is, en jij hem vertrouwt en gelooft als ie zegt dat ie vroeg gaat slapen of een zakendiner had oid.
Dat ie dan ook nog een sukkel is, die zich voordoet als vrijgezel en in dat soort contacten zoeken zulke risico's neemt dat het via social media uitkomt voor zowel zo'n vrouw met wie hij dat probeert als bij jou uitkomt, zijn helemaal rode vlaggen! Je kunt erop wachten dat ie dan ook met safe seks de nodige risico's neemt/ heeft genomen., want in zijn geile bubbel en in het heetst van de strijd denkt hij niet meer helder na, heeft hij daar waarschijnlijk ook maling aan.
Het is aan jou of je met deze wetenschap kunt leven.
Dit gaat niet veranderen, ook niet nu het uitgekomen is, ook niet als hij ziet hoe hij jou heeft gekwetst, en ook niet nu het zover gekomen is dat zijn relatie met jou en jullie gezamenlijke gezin daadwerkelijk aan een touwtje bungelt.
Als hij al spijt zal betuigen (wat hij dus niet doet, want hij ontkent glashard, terwijl je gewoon bewijzen hebt), is het spijt dat ie zo stom is geweest dat het is uitgekomen en hij zich (nu pas) realiseert dat ie veel te verliezen heeft.
Er zijn maar 2 opties voor jou:
1) Je besluit dat het niet zo erg is, sluit je ogen ervoor, "het is maar seks en hij moést dat wel stiekem doen, want hij is "nu eenmaal" seksueel niet monogaam en weet dat dat thuis onbespreekbaar is en einde relatie/gezin zou zijn, als hij daar wél eerlijk in is. En het gebeurt alleen als jij er niet voor hem bent, dus je gunt hem dat stukje eigen seksleven waar jij buiten staat. Als je er maar op kunt vertrouwen dat ie dat safe doet en jij er niks van merkt.
(dit staat er wat cynisch en is doorgaans niet hoe men reageert op vreemdgaan van je partner, maar ik bedoel het als een serieuze optie als je je gezin intact wil houden en misschien zelf meer een "maatjesrelatie" hebt en samen een verder liefdevol gezinsleven leidt waarin (spanning, lust) seks voor jou geen of slechts een ondergeschikte rol speelt en je wel kunt begrijpen dat hij dat gedeelte elders beleeft, en het wel prima zou kunnen vinden als het maar veilig is en jij en je gezin daar maar geen last van ondervindt).
2) Je laat niet met je sollen, dit is voor jou een afknapper van jewelste en hij is daardoor niet meer de man zoals jij hem zag, waardeerde en van houdt, er komt nu een heel andere kant naar boven die niet langer aantrekkelijk is, juist verre ván, en dat is een kant die nu onlosmakelijk aan hem kleeft, niet meer weg te denken is nu je dit weet.
Je blinde vertrouwen in hem en jullie (dacht je stabiele, gelukkige) relatie is zwaar geschonden als het eenmaal tot je doordringt en je zijn smoezen niet langer gelooft. Hij kan hoog en laag springen, beloven dat het nooit meer zal gebeuren, zijn lesje wel geleerd heeft, zich te laat heeft gerealiseerd wat de evt consequenties zouden zijn en dat nooit gewild of bedoeld heeft, je niet kwijt wil, je svp wil vergeven, het had niks te betekenen en houdt alleen van jou en wil je hem svp nog een kans geven, enz enz.
Jij bent nu nog in shock en hij ontkent alles, dus liegt nu aktief tegen je, logischerwijs om zijn hachie en jullie relatie (wat ervan over is) te redden, wat een graadje verder gaat dan stiekem dingen doen en achterhouden.
Enerzijds wil je hem geloven, terwijl eea open en bloot ligt, maar dat onbevangen blinde geloof is vanaf hier weg en komt niet meer terug. Hoe dan ook zal het jullie relatie blijvend veranderen, ook als het idd nooit meer zou voorkomen, als hij elk moment laat weten wat hij doet als hij van huis is, ook als het controleerbaar zou zijn voor jou, totale openheid voortaan.
Want jij bent veranderd: jouw kijk op hem, jouw vertrouwen in zijn betrouwbaarheid en in de kwaliteit van jullie relatie, in de waarde die jij hechtte aan jullie intimiteit en seksleven, als "beste vriend" (die hebben doorgaans ook het beste met je voor en kun je open tegen elkaar zijn, wil je ook kunnen vertrouwen en zou je gedraai en leugens ook niet okay vinden).
Er zijn (afhankelijk van de situatie) stellen die optie 3 kunnen, en dat is als dit beschouwen als een mega eyeopener voor beiden, beiden een aandeel in hebben, samen in alle openheid door dat dal gaan om ten volle te kiezen voor elkaar en daar samen sterker uitkomen, zij het op een realistischer basis, en dat vertrouwen in elkaar weer weten op te bouwen.
Dit is vaak in situaties dat het eenmalige misstap/affaire is, zich mee heeft laten slepen, en die situatie ook daadwerkelijk voorbij is, eenmaal wakker geworden diegene heeft "bekeerd", tot spijt, zelfreflectie en inzichten leidt. En dan nog is het vaak een heel moeizaam herstelproces van (soms) jaren, al dan niet met (relatie)therapie en stap voor stap, waar een hoop verdriet, teleurstelling, boosheid en wantrouwen aan vooraf zal gaan, en de uitkomst niet zeker van is, ook al vinden allebei het waard om zich daarvoor in te spannen.
Dat zijn denk ik andere situaties dan wanneer de kick in het veroveren en spanningszoeken ligt, ingegeven door geilheid als drijfveer en niet zozeer 1 bepaalde persoon die aantrekkelijk was en allerlei verwarrende gevoelens triggerde (verliefd of lust?) en (zelf) tot inkeer komt of zich (alsnog) realiseert waar de prioriteiten liggen.
Anderen zullen misschien juist minder moeite hebben met als het beperkt is gebleven tot onbetekenende gelegenheidsseks, met onbekenden die verder geen rol (meer) spelen en geen gevoelens bij komen kijken, vrij anonieme geile situaties zonder bindingen en zonder gevolgen.
Dat dat juist minder bedreigend is voor de relatie (en gezin) dan wanneer er sprake is van verliefdheid en bijkomende verwarring tov de liefde voor de partner thuis.
Ik sta nergens meer van te kijken en veel mannen (en ook wel vrouwen) zijn seksueel niet monogaam van nature, en kunnen tegelijkertijd veel van hun vaste partner houden én toch zich seksueel aangetrokken voelen tot ook nog (veel) anderen, opgewonden van worden, over fantaseren, zonder dat dat afdoet aan hun bestaande liefde en relatie. Ze doén er meestal alleen niets mee in de praktijk en houden die gedachten/ fantasieen voor zichzelf, uit respect voor afspraken uit huwelijkse trouw of alleen al uit liefde en respect voor de gevoelens van hun partner, van wie ze wéten dat het dan einde relatie is, met alle emotionele en praktische en financiele gevolgen van dien (voor beider leven, en kinderen als die in het spel zijn).
Omdat het om spanning en geilheid gaat kan dat ook verslavend zijn, eens die drempel genomen is om dat ook uit te proberen en in werkelijkheid te doen, zelfs te gaan zoeken en bewust af te spreken voor als hij daar alleen en "vrij" is om zijn gang te gaan (en waarschijnlijk al een tijdlang mee weggekomen is zonder gevolgen).
Blijkbaar wordt ie er steeds onvoorzichtiger en "nonselectiever" in, waardoor ik in jouw plaats ook zeer zou twijfelen aan of hij zijn verstand erbij houdt als zijn geilheid hem overneemt (dus hoe (niet)safe hij dat -al- gedaan heeft)..
Laat je sowieso allereerst dus testen op SOA's!
En ik vind het knap als je je eerste impusieve reacties (woede oa, vechten, vluchten) de baas kunt zijn en rustig kunt blijven laten bezinken, zodat je weloverwogen jouw beslissing kunt nemen. Ik denk dat dat oa komt doordat je nu nog geschokt bent en op overlevingsstandje "bevriezen" staat, tot eea in behapbaarder porties doordringt.
Probeer los van wat anderen vinden te bedenken en te voelen wat dit voor jou betekent, en welke waarde je hecht aan blind kunnen vertrouwen versus een stuk eigen leven kunt tolereren buiten jou om.
En wat jouw (onwrikbare) grenzen daaraan zijn, en je daar wel en niet eerlijk van wilt weten of je ogen voor kunt sluiten, omwille van het leventje als gezin kunnen blijven leiden zoals jullie dat deden toen je dit nog niet wist.
Destijds toen mijn ex eea opbiechtte (affaire die niet ten einde was) was er maar 1 persoon (een advocate die ik benaderde om info over scheiden) die niét met mij mee verontwaardigd was en als optie noemde er alsnog voor te vechten, als ik het dat waard vond..
Je zult de meerderheid aan je kant vinden die dit no way zou pikken en aanraadt je kansen op "eigen geluk" te pakken, door niet te pikken dat je partner niet 100% voor je gaat en je meer waard bent dan dat, enz enz, dus uit elkaar en jezelf alsnog in de toekomst wél een volwaardige partner te gunnen, danwel de kans om jezelf een gelukkig(er) leven te bezorgen zonder dit soort gedoe en zorgen van een partner die je niet meer zult/kunt vertrouwen en toekomstige bijbehorende onzekerheid, twijfels, verdriet enz.
En wat daarin imo een grote rol speelt is of het (vroeg of laat) zelf is opgebiecht en tot inkeer is gekomen (of dat iig zegt, spijt betuigt, laat zien "genezen" te zijn, in woord én daad), dus dat het een tijdelijke, voorbije "dwaling" gaat, die voorbij is en waar hij in de toekomst wél tegen bestand is mocht zoiets nog eens voorvallen en zich daarvoor inspant, aan zichzelf gaat werken en zelf kan geloven dat dit in de toekomst niet meer zal gebeuren. Óf dat jij op eoa manier begrip voor hebt en oogluikend kunt tolereren..
1 ding is zeker: als jij dit nu weet en zijn smoezen gelooft, hem "makkelijk" mee laat wegkomen, is de kans klein dat dat de nodige indruk maakt, of minstens genoeg indruk om hem (blijvend) te "genezen".
Sommigen zullen vinden dat ze best wel recht hebben op dit stukje "zichzelf zijn" en zelf niet vinden dat je per se exclusief hoeft te zijn naast een fijne, liefdevolle relatie en dat dus geen schade geeft als de partner het maar niet weet. En dus hiervan uitsluitend leren om het nóg gewiekster, stiekemer, slimmer en discreter te doen, zodat alleen de risico's op betrapping verkleind worden.
Het is nu helemaal aan jou wat de impact voor jou is en mee kunt en wilt leven.
Laat je dat aan hem over om dat vóór jou te kiezen (zoals hij nu buiten jou om heeft gedaan) of onderzoek je liever wat er nou precies gaande is en hij erover denkt/doet, maar dan in alle openheid en anders exit?
vrijdag 14 juni 2019 om 19:50
Ten eerste: knuffel voor jou 
Het is ontzettend zwaar en moeilijk te bevatten wanneer iemand van wie je houdt niet is wat hij leek... helemaal als je nog vlinders voelt, niemand liever hebt dan deze persoon en daarom eigenlijk het liefst wilt vergeven en vergeten. Toch denk ik, zoals iemand al postte, dat je je beter kunt voorbereiden op een zo soepel mogelijke scheiding - tenzij je van de relatie tussen jullie twee een open relatie wilt maken en daarmee kunt leven...
Ik ken maar twee gevallen van huwelijken (een kennis en een vriend) waarin de één de ander bedroog. In beide gevallen ging de man vreemd, maar wilde de partner het nog een kans geven.
Man 1: ging vreemd met een vrouw van 15 jaar jonger van de sportschool die ook getrouwd was, maar hij werd na een half jaar ontdekt door sms-jes. Hij vertelde tijdens gesprekken met zijn gezin dat hij zelf niet begreep waarom hij het deed, en beloofde het contact te verbreken. Hij ging echter door, al was hij zich volledig bewust van het feit dat zijn gezin nu op het spel stond. Zijn vrouw belandde in een depressie, kreeg daarvoor medicijnen en therapie en heeft tijdens dat traject de scheiding aangevraagd. Zijn nu uit elkaar, vrouw huilt niet meer en is weer gelukkig.
Man 2: is in totaal vier keer vreemdgegaan. Wij zijn bevriend en ik moet met de nodige schaamte bekennen dat ik de vierde ben geweest. Zijn redenering is dat er niks mis mee is als de ander er niet achter komt, want dan doe je immers niemand kwaad. Hij beweert ook dat het hem niks uit zou maken als zijn vrouw het achter zijn rug om deed, want dan weet hij dat immers toch niet?
In alle gevallen heeft hij het contact met de betreffende vrouwen verbroken toen zijn vrouw erachter kwam, maar is vervolgens dus met een ander opnieuw in de fout gegaan. Ik ben ermee gestopt toen ik zelf een vriend kreeg, die overigens de hele geschiedenis kende. Man 2 was het volgens verwachting pertinent oneens met het feit dat ik geen seks meer wilde, want: "Je hoeft hem toch niet alles te vertellen?".
Ik ben nog steeds bevriend met man 2 want het is een supertoffe kerel, alleen eentje met een houding tegenover relaties die ik immoreel vind en waar ik mezelf niet in kan vinden.
Ik praat er soms nog over met hem, en ik denk dat deze mensen simpelweg de ene waarde boven de andere plaatsen, dus vrijheid/seksuele verlangens/avontuur boven eerlijkheid, respect en loyaliteit, maar ook heel concreet de (geestelijke) gezondheid en pijn van hun partner of hun gezin. Dit verander je volgens mij niet
Ik hoop dat ik het mis heb, maar de vaardigheid om zo te kunnen liegen of manipuleren zit volgens mij in iemands karakter. Ik denk daarom dat er geen verbetering mogelijk is nu je man in staat is gebleken je zo bewust te bedriegen. De enige situatie waarin ik iemand nog een tweede kans zou willen geven is als iemand echt hééél veel voor me betekent en diegene het uit zichzelf zou vertellen, niet omdat hij bang is ontdekt te worden, maar uit eerlijkheid, respect naar jou toe en de realisatie dat het een enorm domme fout was.
Het is ontzettend zwaar en moeilijk te bevatten wanneer iemand van wie je houdt niet is wat hij leek... helemaal als je nog vlinders voelt, niemand liever hebt dan deze persoon en daarom eigenlijk het liefst wilt vergeven en vergeten. Toch denk ik, zoals iemand al postte, dat je je beter kunt voorbereiden op een zo soepel mogelijke scheiding - tenzij je van de relatie tussen jullie twee een open relatie wilt maken en daarmee kunt leven...
Ik ken maar twee gevallen van huwelijken (een kennis en een vriend) waarin de één de ander bedroog. In beide gevallen ging de man vreemd, maar wilde de partner het nog een kans geven.
Man 1: ging vreemd met een vrouw van 15 jaar jonger van de sportschool die ook getrouwd was, maar hij werd na een half jaar ontdekt door sms-jes. Hij vertelde tijdens gesprekken met zijn gezin dat hij zelf niet begreep waarom hij het deed, en beloofde het contact te verbreken. Hij ging echter door, al was hij zich volledig bewust van het feit dat zijn gezin nu op het spel stond. Zijn vrouw belandde in een depressie, kreeg daarvoor medicijnen en therapie en heeft tijdens dat traject de scheiding aangevraagd. Zijn nu uit elkaar, vrouw huilt niet meer en is weer gelukkig.
Man 2: is in totaal vier keer vreemdgegaan. Wij zijn bevriend en ik moet met de nodige schaamte bekennen dat ik de vierde ben geweest. Zijn redenering is dat er niks mis mee is als de ander er niet achter komt, want dan doe je immers niemand kwaad. Hij beweert ook dat het hem niks uit zou maken als zijn vrouw het achter zijn rug om deed, want dan weet hij dat immers toch niet?
In alle gevallen heeft hij het contact met de betreffende vrouwen verbroken toen zijn vrouw erachter kwam, maar is vervolgens dus met een ander opnieuw in de fout gegaan. Ik ben ermee gestopt toen ik zelf een vriend kreeg, die overigens de hele geschiedenis kende. Man 2 was het volgens verwachting pertinent oneens met het feit dat ik geen seks meer wilde, want: "Je hoeft hem toch niet alles te vertellen?".
Ik ben nog steeds bevriend met man 2 want het is een supertoffe kerel, alleen eentje met een houding tegenover relaties die ik immoreel vind en waar ik mezelf niet in kan vinden.
Ik praat er soms nog over met hem, en ik denk dat deze mensen simpelweg de ene waarde boven de andere plaatsen, dus vrijheid/seksuele verlangens/avontuur boven eerlijkheid, respect en loyaliteit, maar ook heel concreet de (geestelijke) gezondheid en pijn van hun partner of hun gezin. Dit verander je volgens mij niet
Ik hoop dat ik het mis heb, maar de vaardigheid om zo te kunnen liegen of manipuleren zit volgens mij in iemands karakter. Ik denk daarom dat er geen verbetering mogelijk is nu je man in staat is gebleken je zo bewust te bedriegen. De enige situatie waarin ik iemand nog een tweede kans zou willen geven is als iemand echt hééél veel voor me betekent en diegene het uit zichzelf zou vertellen, niet omdat hij bang is ontdekt te worden, maar uit eerlijkheid, respect naar jou toe en de realisatie dat het een enorm domme fout was.
donderdag 20 juni 2019 om 10:37
Ik ga op en af. Hij verteld dat er veel te vertellen is, heeft grote trauma’s (dat is ook zo) en wil praten.wortelsoep schreef: ↑18-06-2019 10:05TO, hoe gaat het met je? Is alles een beetje bezonken of juist niet?
Weet je al wat je gevoel is?
Beetje bij beetje komen er verhalen uit hem, deze verdienen zeker geen schoonheidsprijs. Hij zegt ook zeker over de streep te zijn gegaan. Maar over het stukje ontrouw blijft hij volhouden dat dit absoluut niet waar is.
We hebben afgesproken dat hij de komende dagen open kaart gaat spelen en daarna mij tijd en ruimte geeft om zaken op een rijtje te zetten.
Ik zie intens verdriet bij hem en voel intens medeleven. Liefde is sterk.
Dat hij hulp nodig heeft is een feit en ik laat de komende week over me heen komen. Wil horen wat hij te zeggen heeft zodat we er op een goede manier uit kunnen komen, samen of allebei apart.
We hebben samen kinderen, dus de deur helemaal dichtgooien zonder hem zijn verhaal te doen voelt voor mij niet goed.
Maar dat er dingen spelen waar ik geen weer van heb dat is een feit.
donderdag 20 juni 2019 om 11:33
Wat hebben trauma's met zijn wangedrag te maken? Speelt hij daarmee niet heel erg in op jouw behoefte voor een excuus? Zoals je zelf ook al een ziekte suggereerde.novyloets schreef: ↑20-06-2019 10:37Ik ga op en af. Hij verteld dat er veel te vertellen is, heeft grote trauma’s (dat is ook zo) en wil praten.
Beetje bij beetje komen er verhalen uit hem, deze verdienen zeker geen schoonheidsprijs. Hij zegt ook zeker over de streep te zijn gegaan. Maar over het stukje ontrouw blijft hij volhouden dat dit absoluut niet waar is.
We hebben afgesproken dat hij de komende dagen open kaart gaat spelen en daarna mij tijd en ruimte geeft om zaken op een rijtje te zetten.
Ik zie intens verdriet bij hem en voel intens medeleven. Liefde is sterk.
Dat hij hulp nodig heeft is een feit en ik laat de komende week over me heen komen. Wil horen wat hij te zeggen heeft zodat we er op een goede manier uit kunnen komen, samen of allebei apart.
We hebben samen kinderen, dus de deur helemaal dichtgooien zonder hem zijn verhaal te doen voelt voor mij niet goed.
Maar dat er dingen spelen waar ik geen weer van heb dat is een feit.
En wat heeft hij wel toegegeven?
donderdag 20 juni 2019 om 11:41
Laat niemand je een tempo, of een beslissing, opleggen waar je niet aan toe bent. Als je nog heel gek bent op je partner is het heel moeilijk om te snappen waarom iemand je dat aandoet dus er moet wel iets anders in het spel zijn.
Dat gezegd hebbende, hij is degene die een bom legt onder het gezin en jij bent degene die hem een kans moet geven om het bij elkaar te houden. Hij heeft problemen waardoor hij niet alleen jou maar ook andere vrouwen belazert en zelfs de dochter benaderde van een vriend.
Hoeveel problemen iemand ook mag hebben, er zit wel een bepaalde kilte in je man. Zijn genoegen gaan voor alle gevoelens van alle andere mensen en ook die van hun die hem het dichtst na staan. Egoïsme is niet erg maar als je zoveel mensen er in meesleurt is er meer aan de hand. Ik snap trouwens de reactie van je man goed, hij is nog steeds egoïstisch en met een paar tranen en problemen zet hij je weer op het rechte pad. Soms kan je beter jezelf iets gunnen dan je liegende en bedriegende partner. Houden van en meelijden is geen vrijbrief voor jezelf om de makkelijkste oplossing te kiezen.
Dat gezegd hebbende, hij is degene die een bom legt onder het gezin en jij bent degene die hem een kans moet geven om het bij elkaar te houden. Hij heeft problemen waardoor hij niet alleen jou maar ook andere vrouwen belazert en zelfs de dochter benaderde van een vriend.
Hoeveel problemen iemand ook mag hebben, er zit wel een bepaalde kilte in je man. Zijn genoegen gaan voor alle gevoelens van alle andere mensen en ook die van hun die hem het dichtst na staan. Egoïsme is niet erg maar als je zoveel mensen er in meesleurt is er meer aan de hand. Ik snap trouwens de reactie van je man goed, hij is nog steeds egoïstisch en met een paar tranen en problemen zet hij je weer op het rechte pad. Soms kan je beter jezelf iets gunnen dan je liegende en bedriegende partner. Houden van en meelijden is geen vrijbrief voor jezelf om de makkelijkste oplossing te kiezen.
donderdag 20 juni 2019 om 11:44
Klopt, dat heeft het ook niet en hij speelt enorm in op mijn gevoel. Hij haalt andere problemen aan om het grote ding te omzeilen.
Om deze reden heb ik ook een paar vriendinnen waarmee ik constant alles open en eerlijk mee bespreek. Ze houden met met twee benen op de grond, maar het is wel moeilijk.
Ik wil zijn verhaal horen en ik denk niet dat ik dit te horen krijg wanneer hij geen hoop meer voelt.
Om deze reden heb ik ook een paar vriendinnen waarmee ik constant alles open en eerlijk mee bespreek. Ze houden met met twee benen op de grond, maar het is wel moeilijk.
Ik wil zijn verhaal horen en ik denk niet dat ik dit te horen krijg wanneer hij geen hoop meer voelt.
donderdag 20 juni 2019 om 12:04
Dat druppelsgewijs 'slecht nieuws' brengen komt wel heel bekend voor. Bij mij was dat alleen maar het voorspel voor de grote bom.
Het is een soort aftasten geweest in mijn geval. Hij vertelde een kleinigheidje, bekeek eerst mijn reactie en deed er (bij acceptatie van dat kleinigheidje) een schepje bovenop. Want 'iedere keer een klein beetje laten accepteren' en tot die tijd de grote bom blijven ontkennen was zijn strategie.
En OOooohhh wat moest ik hem achteraf dankbaar zijn voor zijn zachte manier van het nieuws brengen, want dat had hij voor mij gedaan natuurlijk. Hij wilde mij niet kwijt. Daar moest ik dankbaar voor zijn.
Dat hij eerst bleef liegen: dat was zo moeilijk voor hem, maar hij wist dat dat nodig was voor mij -> en dus moest ik dankbaar zijn.
Dat hij uiteindelijk de waarheid sprak, dat deed hij omdat hij mij zo respecteerde, daar moest ik dankbaar voor zijn....blablabla
Alsof hij een grote taart van poep aan het voeren was, in kleine hapjes. Met wel steeds een lekker drankje erbij voor de 'erg'. (als in: ik hou zoveel van jou, ik wil je niet kwijt, jij bent de enige - hier heb je nog een hapje poep)
Onthou eventjes TO: je bent poep aan het eten.
Het is een soort aftasten geweest in mijn geval. Hij vertelde een kleinigheidje, bekeek eerst mijn reactie en deed er (bij acceptatie van dat kleinigheidje) een schepje bovenop. Want 'iedere keer een klein beetje laten accepteren' en tot die tijd de grote bom blijven ontkennen was zijn strategie.
En OOooohhh wat moest ik hem achteraf dankbaar zijn voor zijn zachte manier van het nieuws brengen, want dat had hij voor mij gedaan natuurlijk. Hij wilde mij niet kwijt. Daar moest ik dankbaar voor zijn.
Dat hij eerst bleef liegen: dat was zo moeilijk voor hem, maar hij wist dat dat nodig was voor mij -> en dus moest ik dankbaar zijn.
Dat hij uiteindelijk de waarheid sprak, dat deed hij omdat hij mij zo respecteerde, daar moest ik dankbaar voor zijn....blablabla
Alsof hij een grote taart van poep aan het voeren was, in kleine hapjes. Met wel steeds een lekker drankje erbij voor de 'erg'. (als in: ik hou zoveel van jou, ik wil je niet kwijt, jij bent de enige - hier heb je nog een hapje poep)
Onthou eventjes TO: je bent poep aan het eten.
donderdag 20 juni 2019 om 15:27
Ik ken mensen in dit soort relaties. Ik heb mensen met dit soort relaties willen helpen en 'redden'. Omdat ik het zo erg voor hen vond en dacht dat ze een blinde vlek hebben. Maar ik heb er één ding van geleerd. Jij wil niet alleen je man helpen, maar ook jezelf. De reden waarom je nu al omschakelt naar de medelijdenmodus en dingen van hem goedpraat heeft niet alleen met liefde te maken maar ook met zelfredzaamheid. Je wil jezelf redden van een leven zonder deze man. Misschien heb je het financieel niet op een rijtje, misschien kun je niet tegen alleen zijn of wat dan ook. Hoe dan ook; jezelf wegcijferen bestaat niet. Er zitten altijd afwegingen achter die te maken hebben met het redden van jezelf.novyloets schreef: ↑20-06-2019 10:37Ik ga op en af. Hij verteld dat er veel te vertellen is, heeft grote trauma’s (dat is ook zo) en wil praten.
Beetje bij beetje komen er verhalen uit hem, deze verdienen zeker geen schoonheidsprijs. Hij zegt ook zeker over de streep te zijn gegaan. Maar over het stukje ontrouw blijft hij volhouden dat dit absoluut niet waar is.
We hebben afgesproken dat hij de komende dagen open kaart gaat spelen en daarna mij tijd en ruimte geeft om zaken op een rijtje te zetten.
Ik zie intens verdriet bij hem en voel intens medeleven. Liefde is sterk.
Dat hij hulp nodig heeft is een feit en ik laat de komende week over me heen komen. Wil horen wat hij te zeggen heeft zodat we er op een goede manier uit kunnen komen, samen of allebei apart.
We hebben samen kinderen, dus de deur helemaal dichtgooien zonder hem zijn verhaal te doen voelt voor mij niet goed.
Maar dat er dingen spelen waar ik geen weer van heb dat is een feit.
Dus tja. Wie zijn wij om je te vertellen hoe je je leven moet leiden? Als jullie op deze manier uit de voeten kunnen... Mijn ding zou het iig niet zijn.
♥
donderdag 20 juni 2019 om 19:55
Dank voor je update, TO. Ik kan me voorstellen dat je even in de figuurlijke 'rollercoaster' zit. Ik vind de reacties onder je laatste post ook stuk voor stuk interessant en integer, mooie posts met veel dingen voor jou om over na te denken.
Ik kan me jouw twijfel voorstellen.
Aan de andere kant wil je niet zijn verzorger of therapeut worden. Hij heeft issues en hij heeft jullie vertrouwensband gebroken. Je hebt destijds gekozen voor deze manier, deze weg, monogaam leven. Hij heeft alles met voeten getreden met het kopje 'trauma's'. Er zijn veel, heel veel mensen met trauma's. Maar dan nog heb je te maken met fatsoen, met gevoelens, met je kinderen. Ik vind dat ondanks de oprechte of krokodillentranen (ik ken hem niet) toch best veel te incasseren. In welke trant zijn de verhalen die geen schoonheidsprijs winnen? Heeft hij je vaker bedrogen of nooit verteld dat hij al jaren niet happy is, of is het op zijn persoonlijk vlak en betaalt hij daar nu dan toch de prijs voor ten koste van jouw gevoel?
Goed dat je je vriendinnen hebt.
Liefde is sterk, dat ben ik met je eens. Misschien is het wijs om eerst eens een tijdje apart te gaan wonen, je hoeft niet meteen te scheiden en je hoeft ook niet morgen al te vergeven, hé? Jij bepaalt jouw grenzen en jouw tempo.
Ik wens je veel kracht, eigenwaarde en wijsheid. Het is niet niks wat je nu meemaakt. Blijf lief voor jezelf.
Ik kan me jouw twijfel voorstellen.
Aan de andere kant wil je niet zijn verzorger of therapeut worden. Hij heeft issues en hij heeft jullie vertrouwensband gebroken. Je hebt destijds gekozen voor deze manier, deze weg, monogaam leven. Hij heeft alles met voeten getreden met het kopje 'trauma's'. Er zijn veel, heel veel mensen met trauma's. Maar dan nog heb je te maken met fatsoen, met gevoelens, met je kinderen. Ik vind dat ondanks de oprechte of krokodillentranen (ik ken hem niet) toch best veel te incasseren. In welke trant zijn de verhalen die geen schoonheidsprijs winnen? Heeft hij je vaker bedrogen of nooit verteld dat hij al jaren niet happy is, of is het op zijn persoonlijk vlak en betaalt hij daar nu dan toch de prijs voor ten koste van jouw gevoel?
Goed dat je je vriendinnen hebt.
Liefde is sterk, dat ben ik met je eens. Misschien is het wijs om eerst eens een tijdje apart te gaan wonen, je hoeft niet meteen te scheiden en je hoeft ook niet morgen al te vergeven, hé? Jij bepaalt jouw grenzen en jouw tempo.
Ik wens je veel kracht, eigenwaarde en wijsheid. Het is niet niks wat je nu meemaakt. Blijf lief voor jezelf.
vrijdag 21 juni 2019 om 07:44
Hij trekt wel alle registers open, met zijn trauma. Ik geloof het graag dat hij beschadigd is. En ik ken in mijn omgeving en paar zwaar beschadigde mannen die gelijksoortig gedrag vertonen.
Ik weet ook dat die mannen nooit veranderden, ook niet als ze betrapt werden.
Het maakt niet uit wat de oorzaak is van zijn gedrag, dit gaat gewoon niet veranderen. Je kan hiermee leven als je struisvogel speelt. Sommige vrouwen kunnen dat, maar de meesten gaan er kapot aan.
Ik weet ook dat die mannen nooit veranderden, ook niet als ze betrapt werden.
Het maakt niet uit wat de oorzaak is van zijn gedrag, dit gaat gewoon niet veranderen. Je kan hiermee leven als je struisvogel speelt. Sommige vrouwen kunnen dat, maar de meesten gaan er kapot aan.
vrijdag 21 juni 2019 om 08:41
Jouw man had gewoon de deur van de huisarts over kunnen stappen en om hulp kunnen vragen. Ipv bespeelt hij de boel, liegt en bedriegt hij. Hij weet precies dat jij 'ziek en zielig' al in je hoofd had als mogelijk verklaring zodat je niet naar de werkelijkheid hoeft te kijken en dat rookscherm houdt hij als een Oscar winnaar in stand.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 21 juni 2019 om 10:46
Ik las in de krant dat honden een speciale oogspier hebben waarmee ze zielig kunnen kijken, de zogenaamde puppy ogen.
Waardoor mensen ze eerder helpen en medeleven voelen, dat heeft de natuur zo geregeld bij het domesticeren van honden in tegenstelling tot de wilde wolf.
Overspelige en vervelende mannen hebben waarschijnlijk ook zoiets ingebouwd want ik hoor steeds die zielige bedonderde vrouwen die constant slecht behandeld worden, en voor gelogen dat ze zo'n medelijden hebben met die mannen en het zielig?? Vinden voor nota bene die eikels zelf
Waardoor mensen ze eerder helpen en medeleven voelen, dat heeft de natuur zo geregeld bij het domesticeren van honden in tegenstelling tot de wilde wolf.
Overspelige en vervelende mannen hebben waarschijnlijk ook zoiets ingebouwd want ik hoor steeds die zielige bedonderde vrouwen die constant slecht behandeld worden, en voor gelogen dat ze zo'n medelijden hebben met die mannen en het zielig?? Vinden voor nota bene die eikels zelf
zaterdag 22 juni 2019 om 23:05
Het zijn zaken die ik hier niet openbaar kan schrijven.
Hij zegt open te staan voor elke vorm van hulp en therapie. Heeft een therapeut benaderd en mij gevraagd met hem mee te gaan.
Hij zegt vanalles, zijn verhaal zou theoretisch kunnen kloppen.
De foto’s die ik heb gekregen heb ik laten zien, hij zegt dat het klopt dat hij dit is en dat het onmogelijk is dat iemand anders dit gemaakt kan hebben. Hij heeft alleen geen enkel idee wanneer en dat hij ze gemaakt heeft. Dus ook niet hoe ze via een vrouw, samen met berichten van zijn account bij mij komen.
Ook zegt hij een goede relatie te hebben (vriendschappelijk) met die man welke ik heb gesproken.
De rest is “verklaarbaar”. Maar doordat dit stukje het niet is blijft het voor mij een lastig geval.
Wil hem geloven, wil dat wat we hadden niet kwijt, maar het klopt niet...
Hij zegt open te staan voor elke vorm van hulp en therapie. Heeft een therapeut benaderd en mij gevraagd met hem mee te gaan.
Hij zegt vanalles, zijn verhaal zou theoretisch kunnen kloppen.
De foto’s die ik heb gekregen heb ik laten zien, hij zegt dat het klopt dat hij dit is en dat het onmogelijk is dat iemand anders dit gemaakt kan hebben. Hij heeft alleen geen enkel idee wanneer en dat hij ze gemaakt heeft. Dus ook niet hoe ze via een vrouw, samen met berichten van zijn account bij mij komen.
Ook zegt hij een goede relatie te hebben (vriendschappelijk) met die man welke ik heb gesproken.
De rest is “verklaarbaar”. Maar doordat dit stukje het niet is blijft het voor mij een lastig geval.
Wil hem geloven, wil dat wat we hadden niet kwijt, maar het klopt niet...
