Relaties
alle pijlers
hopelijk reageert iemand!
maandag 27 april 2009 om 17:02
Voorgeschiedenis:
Mijn vriend en ik zijn al 4 jaar bij elkaar. En het gaat eigenlijk best goed. We hebben altijd wat aan elkaar gehad. (voorbeelden: Ouders die gaan scheiden zijn ouders geemigreerd etc)
Ook hebben we altijd de grootste lol gehad.
Zijn ouders zijn geemigreerd en voordat gebeurd was eerst de vraag of dat wij mee wilde. wij kozen uiteindelijk om niet mee te gaan ivm werk etc. Mijn gedachte over zijn ouders veranderen ook omdat ik namelijk vond dat ze het niet konden maken om hun dochter (die had geen keus die moest gewoon mee) en hem in de steek lieten door hun eigen weg te gaan (hij was toen 20 en woonde nog thuis etc)
Hier hadden we vaak discussies over. totdat iemand in mijn omgeving zei dat ze mijn gevoel heel goed snapte maar dat het voor hem veel moeilijker was. ZIJN ouders gingen weg HIJ zou het er moeilijk mee krijgen en dat ik hem maar is moest gaan steunen. Dat deed mijn ogen open! Dus ik heb hem gesteund. We zijn vaak naar hun toe gegaan en als hun hier komen zorg ik voor lekkere dingentjes in huis en dat er bijvoorbeeld leuke zeepjes op hun hoofdkussen ligt of een bloementje op de slaapkamer.
In die tijd hadden we heel erg veel ruzie daarover gehad. En ook van die ruzies waarvan je dacht laten we er maar mee stoppen. Maar als het erop neerkwam dan zeiden we dat we elkaar absoluut niet kwijt wilde, ik huilen zelfs hij huilen. en gingen we weer door.
Nu:
We zijn echt gelukkig. Steeds vaker seks. Steeds vaker leuke dingen weer doen. En nog altijd geven we elkaar de vrijheid.
Maar......We hebben laatst weer zo'n ruzie gehad (als hierboven geschreven) dat je denk nu gaat het stoppen en dat je hem wel door elkaar wil schudden om te zeggen dat je hem niet kwijt wil. en ik paniek raakt. En hij (deze x dan) heel rustig bleef en zei: ik ben er gewoon even klaar mee.
Na een uur werd het weer rustiger tussen ons. Hij gaf me een knuffel en ik huilde. Hij zei sorry en ik ook. Hij zei (voor de grap) trutje en ik zei: Lullo.
We lachten weer. Ik had niet gevoel het gaat nu uit. En dat ging het ook niet.
Vandaag (de dag erna) ik vraag hem 1000 x vind je me nog wel leuk. Ja ik vind je nog leuk. 1000x blijf je bij me.. Ja ik blijf bij je.
Opeens zei hij na dat ik 1000000de vragen had gesteld, herhaald of anders had gesteld maar hetzelfde betekende,
Nu moet je ff luisteren, geef me 2 dagen om weer mijzelf te kunnen zijn. we hadden gisteren nog ruzie.
Dus ik zei: Maar ik ben gewoon zo onzeker ineens (nu ben ik altijd een onzeker type geweest maar precies op het moment dat ik weer mijn oude ik terug had en even niet zo erg onzeker meer was kwam de ruzie)
En ik ben bang dat je het alsnog uit gaat maken en dat is echt niet wat ik wil en ik denk ook niet wat jij wil.
Hij zegt ik ga het helemaal niet uitmaken.
Op dit moment:
Ik voel mij zo onzeker, ik ben bang. ik ben nog lang niet klaar met onze relatie. Er zit nog zoveel in!
Hoe kom ik van mijn onzekere gevoel af. En tegelijkertijd het gevoel dat hem op dit moment dus een beetje benauwd. Hoe wordt ik weer mijn oude ik!!!
Groeten,
Mijn vriend en ik zijn al 4 jaar bij elkaar. En het gaat eigenlijk best goed. We hebben altijd wat aan elkaar gehad. (voorbeelden: Ouders die gaan scheiden zijn ouders geemigreerd etc)
Ook hebben we altijd de grootste lol gehad.
Zijn ouders zijn geemigreerd en voordat gebeurd was eerst de vraag of dat wij mee wilde. wij kozen uiteindelijk om niet mee te gaan ivm werk etc. Mijn gedachte over zijn ouders veranderen ook omdat ik namelijk vond dat ze het niet konden maken om hun dochter (die had geen keus die moest gewoon mee) en hem in de steek lieten door hun eigen weg te gaan (hij was toen 20 en woonde nog thuis etc)
Hier hadden we vaak discussies over. totdat iemand in mijn omgeving zei dat ze mijn gevoel heel goed snapte maar dat het voor hem veel moeilijker was. ZIJN ouders gingen weg HIJ zou het er moeilijk mee krijgen en dat ik hem maar is moest gaan steunen. Dat deed mijn ogen open! Dus ik heb hem gesteund. We zijn vaak naar hun toe gegaan en als hun hier komen zorg ik voor lekkere dingentjes in huis en dat er bijvoorbeeld leuke zeepjes op hun hoofdkussen ligt of een bloementje op de slaapkamer.
In die tijd hadden we heel erg veel ruzie daarover gehad. En ook van die ruzies waarvan je dacht laten we er maar mee stoppen. Maar als het erop neerkwam dan zeiden we dat we elkaar absoluut niet kwijt wilde, ik huilen zelfs hij huilen. en gingen we weer door.
Nu:
We zijn echt gelukkig. Steeds vaker seks. Steeds vaker leuke dingen weer doen. En nog altijd geven we elkaar de vrijheid.
Maar......We hebben laatst weer zo'n ruzie gehad (als hierboven geschreven) dat je denk nu gaat het stoppen en dat je hem wel door elkaar wil schudden om te zeggen dat je hem niet kwijt wil. en ik paniek raakt. En hij (deze x dan) heel rustig bleef en zei: ik ben er gewoon even klaar mee.
Na een uur werd het weer rustiger tussen ons. Hij gaf me een knuffel en ik huilde. Hij zei sorry en ik ook. Hij zei (voor de grap) trutje en ik zei: Lullo.
We lachten weer. Ik had niet gevoel het gaat nu uit. En dat ging het ook niet.
Vandaag (de dag erna) ik vraag hem 1000 x vind je me nog wel leuk. Ja ik vind je nog leuk. 1000x blijf je bij me.. Ja ik blijf bij je.
Opeens zei hij na dat ik 1000000de vragen had gesteld, herhaald of anders had gesteld maar hetzelfde betekende,
Nu moet je ff luisteren, geef me 2 dagen om weer mijzelf te kunnen zijn. we hadden gisteren nog ruzie.
Dus ik zei: Maar ik ben gewoon zo onzeker ineens (nu ben ik altijd een onzeker type geweest maar precies op het moment dat ik weer mijn oude ik terug had en even niet zo erg onzeker meer was kwam de ruzie)
En ik ben bang dat je het alsnog uit gaat maken en dat is echt niet wat ik wil en ik denk ook niet wat jij wil.
Hij zegt ik ga het helemaal niet uitmaken.
Op dit moment:
Ik voel mij zo onzeker, ik ben bang. ik ben nog lang niet klaar met onze relatie. Er zit nog zoveel in!
Hoe kom ik van mijn onzekere gevoel af. En tegelijkertijd het gevoel dat hem op dit moment dus een beetje benauwd. Hoe wordt ik weer mijn oude ik!!!
Groeten,
maandag 27 april 2009 om 17:09
Jee, ik (vrouw) zou er ook gek van worden als iemand duizend keer dat soort vragen stelt. In het begin is het nog wel vleiend en heb ik er wel begrip voor maar op een gegeven moment wordt het irritant en werkt het averechts. Ga er nog eventjes mee door en het wordt gegarandeerd weer ruzie. En dat terwijl ik echt geen afstandelijk of gereserveerd type ben en makkelijk over mijn emoties praat.
A dirty mind is a joy forever. (Oscar WIlde)
maandag 27 april 2009 om 17:10
Met de situatie rond de emigratie heb je je niet in hem verplaatst. Nu lukt je dat ook weer niet. Hij heeft tijd nodig om na te denken of hij jullie relatie nog wel ziet zitten. Jij gaat hem duizend keer om bevestiging vragen. Dat is vervelend, hou ermee op.
Je mag best aangeven dat jij het lastig vindt dat hij twijfelt en dat je er onzeker van wordt, maar door telkens om bevestiging te vragen, jaag je hem bij je weg!
Je mag best aangeven dat jij het lastig vindt dat hij twijfelt en dat je er onzeker van wordt, maar door telkens om bevestiging te vragen, jaag je hem bij je weg!
maandag 27 april 2009 om 17:11
Als ik het goed begrijp, heb je bij ruzies schrik dat hij de relatie gaat beëindigen en dat je niet meer dezelfde bent als vroeger? Door die ruzies dan bedoel je? Je snapt zelf niet waarom je nu zo paniekerig reageert bij ruzies?
Bedoel je dit of lees ik het verkeerd?
Als dat zo is, zou ik niet zo gaan doordrammen of het nu effectief weer goed is, want dat is puur jouw onzekerheid en zou op hem idd. wel zeer verstikkend kunnen overkomen. Relax! Vertrouw erop als hij zus of zo reageert (in positieve zin), dat het dan ook weer ok is.
Bedoel je dit of lees ik het verkeerd?
Als dat zo is, zou ik niet zo gaan doordrammen of het nu effectief weer goed is, want dat is puur jouw onzekerheid en zou op hem idd. wel zeer verstikkend kunnen overkomen. Relax! Vertrouw erop als hij zus of zo reageert (in positieve zin), dat het dan ook weer ok is.
maandag 27 april 2009 om 17:13
Ik snap er ook niks van maar ik zou hem lekker met rust laten, hij vraagt er toch om, hij heeft gewoon even een adempauze nodig wat wel begrijpelijk is als er 1000 x gevraagd wordt of hij nog van je houdt.
Ik snap je onzekerheid wel want ik was vroeger ook zo, maar ben op die manier wel een vriend kwijtgeraakt omdat hij zich zo geclaimd voelde.
Ik snap je onzekerheid wel want ik was vroeger ook zo, maar ben op die manier wel een vriend kwijtgeraakt omdat hij zich zo geclaimd voelde.
maandag 27 april 2009 om 17:22
Een ruzie betekend toch niet meteen het einde?
Of denk jij van wel...?
Als ik boos ben en mijn vriend zou de hele tijd jengelen of ik hem nog wel leuk vind en of ik bij hem blijf, zou ik nog kwaaier worden...
Doe wat aan je onzekerheid, lijkt me killing om met iemand te zijn die zoveel bevestiging nodig heeft en helemaal van slag is door en verschil van mening.
Of denk jij van wel...?
Als ik boos ben en mijn vriend zou de hele tijd jengelen of ik hem nog wel leuk vind en of ik bij hem blijf, zou ik nog kwaaier worden...
Doe wat aan je onzekerheid, lijkt me killing om met iemand te zijn die zoveel bevestiging nodig heeft en helemaal van slag is door en verschil van mening.
maandag 27 april 2009 om 17:39
Wat kan helpen om hem te begrijpen is een experiment uitvoeren. Vraag een goede vriendin of ze je iedere dag wel 100x wil bellen en jou steeds dezelfde vraag stelt: of jij echt wel haar vriendin bent en of jij echt om haar geeft.
Kijk en voel dan wat het met je doet als iemand zo loopt te zuigen. Die arme jongen is helemaal op. Geef hem de ruimte en als je dat niet doet, neemt hij die ruimte wel en misschien voorgoed.
Kijk en voel dan wat het met je doet als iemand zo loopt te zuigen. Die arme jongen is helemaal op. Geef hem de ruimte en als je dat niet doet, neemt hij die ruimte wel en misschien voorgoed.
maandag 27 april 2009 om 17:53
quote:Nieske21 schreef op 27 april 2009 @ 17:02:
Voorgeschiedenis:
Mijn vriend en ik zijn al 4 jaar bij elkaar. En het gaat eigenlijk best goed. We hebben altijd wat aan elkaar gehad. (voorbeelden: Ouders die gaan scheiden zijn ouders geemigreerd etc)
Ook hebben we altijd de grootste lol gehad.
Zijn ouders zijn geemigreerd en voordat gebeurd was eerst de vraag of dat wij mee wilde. wij kozen uiteindelijk om niet mee te gaan ivm werk etc. Mijn gedachte over zijn ouders veranderen ook omdat ik namelijk vond dat ze het niet konden maken om hun dochter (die had geen keus die moest gewoon mee) en hem in de steek lieten door hun eigen weg te gaan (hij was toen 20 en woonde nog thuis etc) Hier hadden we vaak discussies over. totdat iemand in mijn omgeving zei dat ze mijn gevoel heel goed snapte maar dat het voor hem veel moeilijker was. ZIJN ouders gingen weg HIJ zou het er moeilijk mee krijgen en dat ik hem maar is moest gaan steunen. Dat deed mijn ogen open! Dus ik heb hem gesteund. We zijn vaak naar hun toe gegaan en als hun hier komen zorg ik voor lekkere dingentjes in huis en dat er bijvoorbeeld leuke zeepjes op hun hoofdkussen ligt of een bloementje op de slaapkamer.
In die tijd hadden we heel erg veel ruzie daarover gehad. En ook van die ruzies waarvan je dacht laten we er maar mee stoppen. Maar als het erop neerkwam dan zeiden we dat we elkaar absoluut niet kwijt wilde, ik huilen zelfs hij huilen. en gingen we weer door.
Nu:
We zijn echt gelukkig. Steeds vaker seks. Steeds vaker leuke dingen weer doen. En nog altijd geven we elkaar de vrijheid.
Maar......We hebben laatst weer zo'n ruzie gehad (als hierboven geschreven) dat je denk nu gaat het stoppen en dat je hem wel door elkaar wil schudden om te zeggen dat je hem niet kwijt wil. en ik paniek raakt. En hij (deze x dan) heel rustig bleef en zei: ik ben er gewoon even klaar mee.
Na een uur werd het weer rustiger tussen ons. Hij gaf me een knuffel en ik huilde. Hij zei sorry en ik ook. Hij zei (voor de grap) trutje en ik zei: Lullo.
We lachten weer. Ik had niet gevoel het gaat nu uit. En dat ging het ook niet.
Vandaag (de dag erna) ik vraag hem 1000 x vind je me nog wel leuk. Ja ik vind je nog leuk. 1000x blijf je bij me.. Ja ik blijf bij je.
Opeens zei hij na dat ik 1000000de vragen had gesteld, herhaald of anders had gesteld maar hetzelfde betekende,
Nu moet je ff luisteren, geef me 2 dagen om weer mijzelf te kunnen zijn. we hadden gisteren nog ruzie.
Dus ik zei: Maar ik ben gewoon zo onzeker ineens (nu ben ik altijd een onzeker type geweest maar precies op het moment dat ik weer mijn oude ik terug had en even niet zo erg onzeker meer was kwam de ruzie)
En ik ben bang dat je het alsnog uit gaat maken en dat is echt niet wat ik wil en ik denk ook niet wat jij wil.
Hij zegt ik ga het helemaal niet uitmaken.
Op dit moment:
Ik voel mij zo onzeker, ik ben bang. ik ben nog lang niet klaar met onze relatie. Er zit nog zoveel in!
Hoe kom ik van mijn onzekere gevoel af. En tegelijkertijd het gevoel dat hem op dit moment dus een beetje benauwd. Hoe wordt ik weer mijn oude ik!!!
Groeten,
Je vriend moet wel heel gek op je zijn dat hij nog niet gillend is weggerent (of hij is een vent zonder ballen die lekker in een kutsituatie blijft hangen omdat ie niet beter weet). Je komt hier op me over als een heel onzekere, afhankelijke meid die veel te veel bevestiging wil. Wat moet dat vermoeiend voor hem zijn.
Als een man weg wil, dan gáát ie wel. Niet zo moeilijk. Dus ga werken aan jezelf, zorg dat je je goed voelt en niet zo aan zijn kop zeurt. Dan kunnen jullie nog heel veel leuke jaren hebben.
Ga jij door met zeuren, vragen, bevestiging zoeken en op hem hangen dan denk ik dat ie inderdaad binnenkort verdwijnt uit je leven.
Je oude ik, geloof je hetzelf? Dit extreme vragen om bevestiging zit denk ik echt diep in je, dus ik denk echt dat dat toch ook je oude ik is. Je oude/eigen ik, is dat wat er ook in slechte en moeilijke tijden uitkomt. Dus als jij niet onzeker bent, merk je dat ook als iemand anders even klaar met je is.
Ik hoop dat ik het zo goed begrepen heb, want eigenlijk snap ik het door de vreemde spelling allemaal niet zo goed.
Voorgeschiedenis:
Mijn vriend en ik zijn al 4 jaar bij elkaar. En het gaat eigenlijk best goed. We hebben altijd wat aan elkaar gehad. (voorbeelden: Ouders die gaan scheiden zijn ouders geemigreerd etc)
Ook hebben we altijd de grootste lol gehad.
Zijn ouders zijn geemigreerd en voordat gebeurd was eerst de vraag of dat wij mee wilde. wij kozen uiteindelijk om niet mee te gaan ivm werk etc. Mijn gedachte over zijn ouders veranderen ook omdat ik namelijk vond dat ze het niet konden maken om hun dochter (die had geen keus die moest gewoon mee) en hem in de steek lieten door hun eigen weg te gaan (hij was toen 20 en woonde nog thuis etc) Hier hadden we vaak discussies over. totdat iemand in mijn omgeving zei dat ze mijn gevoel heel goed snapte maar dat het voor hem veel moeilijker was. ZIJN ouders gingen weg HIJ zou het er moeilijk mee krijgen en dat ik hem maar is moest gaan steunen. Dat deed mijn ogen open! Dus ik heb hem gesteund. We zijn vaak naar hun toe gegaan en als hun hier komen zorg ik voor lekkere dingentjes in huis en dat er bijvoorbeeld leuke zeepjes op hun hoofdkussen ligt of een bloementje op de slaapkamer.
In die tijd hadden we heel erg veel ruzie daarover gehad. En ook van die ruzies waarvan je dacht laten we er maar mee stoppen. Maar als het erop neerkwam dan zeiden we dat we elkaar absoluut niet kwijt wilde, ik huilen zelfs hij huilen. en gingen we weer door.
Nu:
We zijn echt gelukkig. Steeds vaker seks. Steeds vaker leuke dingen weer doen. En nog altijd geven we elkaar de vrijheid.
Maar......We hebben laatst weer zo'n ruzie gehad (als hierboven geschreven) dat je denk nu gaat het stoppen en dat je hem wel door elkaar wil schudden om te zeggen dat je hem niet kwijt wil. en ik paniek raakt. En hij (deze x dan) heel rustig bleef en zei: ik ben er gewoon even klaar mee.
Na een uur werd het weer rustiger tussen ons. Hij gaf me een knuffel en ik huilde. Hij zei sorry en ik ook. Hij zei (voor de grap) trutje en ik zei: Lullo.
We lachten weer. Ik had niet gevoel het gaat nu uit. En dat ging het ook niet.
Vandaag (de dag erna) ik vraag hem 1000 x vind je me nog wel leuk. Ja ik vind je nog leuk. 1000x blijf je bij me.. Ja ik blijf bij je.
Opeens zei hij na dat ik 1000000de vragen had gesteld, herhaald of anders had gesteld maar hetzelfde betekende,
Nu moet je ff luisteren, geef me 2 dagen om weer mijzelf te kunnen zijn. we hadden gisteren nog ruzie.
Dus ik zei: Maar ik ben gewoon zo onzeker ineens (nu ben ik altijd een onzeker type geweest maar precies op het moment dat ik weer mijn oude ik terug had en even niet zo erg onzeker meer was kwam de ruzie)
En ik ben bang dat je het alsnog uit gaat maken en dat is echt niet wat ik wil en ik denk ook niet wat jij wil.
Hij zegt ik ga het helemaal niet uitmaken.
Op dit moment:
Ik voel mij zo onzeker, ik ben bang. ik ben nog lang niet klaar met onze relatie. Er zit nog zoveel in!
Hoe kom ik van mijn onzekere gevoel af. En tegelijkertijd het gevoel dat hem op dit moment dus een beetje benauwd. Hoe wordt ik weer mijn oude ik!!!
Groeten,
Je vriend moet wel heel gek op je zijn dat hij nog niet gillend is weggerent (of hij is een vent zonder ballen die lekker in een kutsituatie blijft hangen omdat ie niet beter weet). Je komt hier op me over als een heel onzekere, afhankelijke meid die veel te veel bevestiging wil. Wat moet dat vermoeiend voor hem zijn.
Als een man weg wil, dan gáát ie wel. Niet zo moeilijk. Dus ga werken aan jezelf, zorg dat je je goed voelt en niet zo aan zijn kop zeurt. Dan kunnen jullie nog heel veel leuke jaren hebben.
Ga jij door met zeuren, vragen, bevestiging zoeken en op hem hangen dan denk ik dat ie inderdaad binnenkort verdwijnt uit je leven.
Je oude ik, geloof je hetzelf? Dit extreme vragen om bevestiging zit denk ik echt diep in je, dus ik denk echt dat dat toch ook je oude ik is. Je oude/eigen ik, is dat wat er ook in slechte en moeilijke tijden uitkomt. Dus als jij niet onzeker bent, merk je dat ook als iemand anders even klaar met je is.
Ik hoop dat ik het zo goed begrepen heb, want eigenlijk snap ik het door de vreemde spelling allemaal niet zo goed.
maandag 27 april 2009 om 19:08
Hij zegt dat hij je leuk vind, hij zegt dat hij van je houd en hij zegt dat hij bij je blijft............dus nee, ik denk niet dat hij je leuk vind, dat hij van je houd en al helemaal niet bij je zal blijven....
Wat wil je nou zelf?? Als hij antwoord geeft is het niet goed, dan moet je nog eens tig keer dezelfde vraag stellen waarop je hetzelfde antwoord krijgt en dan is het nog steeds niet voldoende.........Wanneer ben je wel tevreden. Als hij bij je weggaat, zodat jij kan zeggen; zie je wel!!!!
Wat wil je nou zelf?? Als hij antwoord geeft is het niet goed, dan moet je nog eens tig keer dezelfde vraag stellen waarop je hetzelfde antwoord krijgt en dan is het nog steeds niet voldoende.........Wanneer ben je wel tevreden. Als hij bij je weggaat, zodat jij kan zeggen; zie je wel!!!!
maandag 27 april 2009 om 19:17
Jeetje, ik lees 1 x dit verhaal en ik ben al moe, wat moe jouw vriend wel niet voelen?!
Vraag me heel erg af hoe oud jullie zijn...
Je vriend geeft aan dat ie ruimte nodig heeft, en ruimte betekent NIET 300000000 x achter elkaar vragen of hij je nog wel leuk vindt en of hij nog wel van je houdt. Daarbij: als ik hem was zou ik niet eens meer een ontkennend antwoord durven te geven...veel te bang dat je nóg meer aandacht en energie gaat opeisen! En dan moet je je ook nog afvragen of je niet liever één keer per dag een héél gemeend 'ik hou van jou' hoort, of 30000000 een erg vermoeid 'ja hoor' op jouw vraag of ie nog van je houdt.
Ga hem vertrouwen, je zegt dat het goed gaat tussen jullie, geloof dat dan ook! Niet na één ruzie in paniek raken omdat hij het mss wel uitmaakt. Maar als je op deze manier doorgaat, dan kan ik het mee heel goed voorstellen dat hij het niet lang met je uithoudt...
Succes!
Vraag me heel erg af hoe oud jullie zijn...
Je vriend geeft aan dat ie ruimte nodig heeft, en ruimte betekent NIET 300000000 x achter elkaar vragen of hij je nog wel leuk vindt en of hij nog wel van je houdt. Daarbij: als ik hem was zou ik niet eens meer een ontkennend antwoord durven te geven...veel te bang dat je nóg meer aandacht en energie gaat opeisen! En dan moet je je ook nog afvragen of je niet liever één keer per dag een héél gemeend 'ik hou van jou' hoort, of 30000000 een erg vermoeid 'ja hoor' op jouw vraag of ie nog van je houdt.
Ga hem vertrouwen, je zegt dat het goed gaat tussen jullie, geloof dat dan ook! Niet na één ruzie in paniek raken omdat hij het mss wel uitmaakt. Maar als je op deze manier doorgaat, dan kan ik het mee heel goed voorstellen dat hij het niet lang met je uithoudt...
Succes!
