Kinderen
alle pijlers
verveling in verlof.. Wie ook?
zondag 26 april 2009 om 21:32
hallo...
Ik ben met mijn 29 weken vervroegd met verlof, niet omdat ik me niet goed voel maar omdat ik ontslagen ben. Buiten het feit dat ik me schaam, me rot voel, stress heb ofdat ik na mijn verlof weer een leuke baan kan vinden, voel ik me als vrouw mislukt... Ik ben altijd druk, had een drukke stressvolle baan en agenda, en zou met 32 weken pas met verlof gaan..
Nu zit ik dus al thuis... Mijn god ik voel me zooo nutteloos en de dagen duren zooo lang... Er zijn genoeg vrouwen die met 29 al thuis zitten en "genieten" van deze tijd, maar ik voel me gewoon zo nutteloos ook tegenover mijn man.
En genieten is natuurlijk ook makkelijk gezegd...
Tips?
Ik ben met mijn 29 weken vervroegd met verlof, niet omdat ik me niet goed voel maar omdat ik ontslagen ben. Buiten het feit dat ik me schaam, me rot voel, stress heb ofdat ik na mijn verlof weer een leuke baan kan vinden, voel ik me als vrouw mislukt... Ik ben altijd druk, had een drukke stressvolle baan en agenda, en zou met 32 weken pas met verlof gaan..
Nu zit ik dus al thuis... Mijn god ik voel me zooo nutteloos en de dagen duren zooo lang... Er zijn genoeg vrouwen die met 29 al thuis zitten en "genieten" van deze tijd, maar ik voel me gewoon zo nutteloos ook tegenover mijn man.
En genieten is natuurlijk ook makkelijk gezegd...
Tips?
maandag 27 april 2009 om 22:53
Buffy nee kan me voorstellen dat je je ontslag niet zomaar van je afzet, logisch.
Maar hoe moeilijk het ook is, probeer te genieten want als je straks druk bent met de kleine, zou je die rust best nog eens terug willen hebben.
Ik ben met 26 weken met verlof gegaan ( geen ontslag maar volgens de cao zo geregeld ) en vond het heeeeeerlijk!
Ik voelde met goed dus heb vanalles gedaan in en om het huis, laatste baby dingen in orde gemaakt, lekker beetje bij iedereen op de koffie, dat soort gedoe.
Denk nu met weemoed nog weleens terug aan die periode, soms best lekker om alleen maar aan jezelf te hoeven denk hoor!
Maar hoe moeilijk het ook is, probeer te genieten want als je straks druk bent met de kleine, zou je die rust best nog eens terug willen hebben.
Ik ben met 26 weken met verlof gegaan ( geen ontslag maar volgens de cao zo geregeld ) en vond het heeeeeerlijk!
Ik voelde met goed dus heb vanalles gedaan in en om het huis, laatste baby dingen in orde gemaakt, lekker beetje bij iedereen op de koffie, dat soort gedoe.
Denk nu met weemoed nog weleens terug aan die periode, soms best lekker om alleen maar aan jezelf te hoeven denk hoor!
dinsdag 28 april 2009 om 16:51
Nou, ik kan me best voorstellen dat het frustrerend is om op zo'n manier weg te moeten en dan maar zogenaamd van je verlof te moeten gaan genieten. Terwijl je daar natuurlijk helemaal niet op zit te wachten en veel liever gewoon aan het werk was tot het echt tijd is om met verlof te gaan. Van werkeloze periodes weet ik dat het heel lastig is om niet passief te worden en als je eenmaal passief bent, word je alleen maar passiever. Zo van die was kan ik morgen ook wel opvouwen en dat dan de volgende dag weer...
Ik zou dan ook inderdaad aanraden te proberen je dagen met activiteiten te vullen, desnoods een aantal weken vrijwilligerswerk (staat weer netjes op je cv).
En probeer je maar niet schuldig te voelen t.o.v. je partner. Als het goed is staat hij altijd achter je, ook al maak jij fouten (zolang ze je werk betreffen natuurlijk) (die procedurefout was dat een fout van jou?)
Ik zou dan ook inderdaad aanraden te proberen je dagen met activiteiten te vullen, desnoods een aantal weken vrijwilligerswerk (staat weer netjes op je cv).
En probeer je maar niet schuldig te voelen t.o.v. je partner. Als het goed is staat hij altijd achter je, ook al maak jij fouten (zolang ze je werk betreffen natuurlijk) (die procedurefout was dat een fout van jou?)
dinsdag 28 april 2009 om 21:11
Beste TO,
Ik kan me heel goed voorstellen dat je je niet 'lekker vrij' voelt en mss ook wel schuldig tegenover je man die wel gewoon naar zijn werk moet. Ook bij regulier zsverlof moeten vrouwen vaak wennen aan de overgang naar een rustiger tempo van leven in voorbereiding op de bevalling, dus zo vreemd is dat niet dat jij daar last van hebt nu je al zo vroeg thuiszit.
Maar je rot voelen verandert niets aan de situatie, dus je kan maar beter proberen om toch een beetje te gaan genieten van de vrije tijd; straks als de kleine eenmaal geboren zul je snakken naar een moment voor jezelf en met spijt terugkijken dat je er nu niet meer van gemaakt hebt. En voel je niet te rot tegenover je partner; hij hoeft niet 40 weken zwanger te zijn, te bevallen en borstvoeding te geven dus hij heeft het niet zo nodig als jij
Ik kan me heel goed voorstellen dat je je niet 'lekker vrij' voelt en mss ook wel schuldig tegenover je man die wel gewoon naar zijn werk moet. Ook bij regulier zsverlof moeten vrouwen vaak wennen aan de overgang naar een rustiger tempo van leven in voorbereiding op de bevalling, dus zo vreemd is dat niet dat jij daar last van hebt nu je al zo vroeg thuiszit.
Maar je rot voelen verandert niets aan de situatie, dus je kan maar beter proberen om toch een beetje te gaan genieten van de vrije tijd; straks als de kleine eenmaal geboren zul je snakken naar een moment voor jezelf en met spijt terugkijken dat je er nu niet meer van gemaakt hebt. En voel je niet te rot tegenover je partner; hij hoeft niet 40 weken zwanger te zijn, te bevallen en borstvoeding te geven dus hij heeft het niet zo nodig als jij
