Het niet meer weten

Beste allemaal,



Ik weet niet wat ik moet doen, heb niemand om erover te praten (althans vrienden zijn gemeenschappelijk en ik voel me bezwaard er met hun over te praten) en wil men hart luchten en raad vragen!



Ik zal eerst even kort vertellen over onze relatie.



Ik ben nu 24 en heb nu bijna 8 jaar met men vriend. Mijn vriend is 5 jaar ouder. Vanaf het begin van onze relatie sliep ik elk weekend al bij hem omdat het thuis met men ouders (de relatie tussen ons) niet zo goed ging. Vrijwel elke avond was ik ook al gelijk bij hem. Na 3 jaar zijn we gaan samenwonen. Een maand voor het samenwonen kregen we een ernstig autoongeluk waar ik nog ruim 2 jaar last van heb gehad. In 2007 hebben we een nieuw huis gekocht en daar wonen we nog steeds.



Voor het samenwonen heb ik ongeveer een maand helemaal geen zin meer gehad in seks of andere intimiteit, eigenlijk ging dat vanzelf over. In 2006 had ik ook zo'n korte periode maar de zomervakantie heeft daar goed verandering in gebracht. We hebben nu sinds een jaar al geen seks gehad en al ongeveer 2 jaar loopt het niet lekker tussen ons. Toen we het tweede huis kochten was hij helemaal niet blij toen we getekend hadden, terwijl ik meubels aan het uitzoeken was, verf etc. had hij er naar mijn idee geen zin in hij was ook niet enthousiast. Maar goed in die periode kwam er ook veel op hem af, dus goed. Maar sinds we in het tweede huis wonen doet hij ook niets meer thuis. Hij doet het wel maar dan pas als ik het half heb gesmeekt. Hij zal nooit zijn troep opruimen, nooit een stofzuiger pakken ofzo. Daar irriteer ik me dus al twee jaar aan, maar ik denk niet dat dat de oorzaak ik van mijn probleem.



Ik heb gewoon geen zin meer in kussen, knuffelen of seks en dat wordt steeds minder. En daar hebben we dan ook weer vaak ruzie over. Mijn vriend is elke avond vertrokken en voor men gevoel komt alles op mij terecht waar we dan ook weer vaak ruzie over hebben. Soms dan ben ik echt weer helemaal verliefd. Dan hebben we een leuke dag gehad en heb ik wel zin om te zoenen, maar de seks. Het is zelfs zo erg dat ik elke avond wat verzin om maar niet tegen hem aan te liggen voor het geval dat hij wil..... Gisteren kwam hij bij me. Hij wilde zoenen, heb het gedaan maar het was zo zonder gevoel van mijn kant. Ik hou echt wel van hem. Hij was voor zijn werk twee weken van huis en ik heb hem echt gemist, maar twee dagen verder en ik had al weer zoiets van kan je niet weer weg gaan.



Ik weet niet wat ik moet doen. Ik hou dus wel van hem en er zijn echt wel momenten dat ik echt weer verliefd ben, maar seks hoeft van mij niet en dat wil hij wel. en ook zoenen etc hoeft van mij niet.



Ik weet het niet meer. Heeft iemand raad? Wat moet ik doen? Heeft iemand een soortegelijk iets meegemaakt?



Alvast dank!

Je slaat eigenlijk de spijker op zijn kop.

Ik kan niet met hem, maar ook niet zonder hem. het is misschien wel meer vriendschap geworden ja.



Een goed gesprek... Eindigt eigenlijk altijd in ruzie. Ik vind dat hij te veel weg is en te veel voor anderen doet en niet voor mij (ons). En hij zegt dat hij ook niets van mij krijgt. Mijn vriend is geen prater en dan wordt er gesmeten met voorvallen van 3 weken terug. En ik ben dan ook lekker ruzie aan het maken.



Maar een goed gesprek dus eigenlijk niet. We hebben een twee maanden terug er wel over gesproken. Ik zei dat ik echt wel van hem hou maar dat ik er gewoon geen zin in heb en het niet tegen men zin wil doen en hij begreep dat maar vroeg me het ook van zijn kant te bekijken. En dat snap ik ook wel. Nou toen ging het eigenlijk een week best goed. Hij kwam niet en wachte totdat ik kwam. En dat was zo fijn, maar ja daarna weer een nare sfeer en maar dingen verzinnen vanaf mijn kant.