Kinderen
alle pijlers
Kind op operatie voorbereiden
woensdag 7 oktober 2020 om 19:47
Binnenkort moet mijn dochter van 4 geopereerd worden aan haar ogen. Ze kijkt scheel en heeft een lui oog.
Ik ben opzoek naar een goede manier om haar hierop voor te bereiden. Wie heeft er tips en tricks om een jong kind te vertellen wat er gaat gebeuren bij deze of een andere operatie? Is het verstandig om het vertellen juist heel tijdig te doen? Of beter wachten tot het bijna zover is?
Ik heb het boek 'de ogen van Olivia', van Helen van vliet gevonden online. Helaas is het niet te koop bij bol of marktplaats. De bieb heeft het wel maar het is momenteel uitgeleend. Ik heb een reservering staan, maar mocht iemand het hebben liggen en het niet meer nodig hebben dan neem ik het graag over. Andere goede boeken over een operatie sta ik ook voor open. (boeken over luie ogen en brillen hebben we al verslonden en dat snapt ze inmiddels wel (een knal roze bril en oogpleisters van frozen doen wonderen bij het acceptatieproces))
Tips zijn welkom.
Ik ben opzoek naar een goede manier om haar hierop voor te bereiden. Wie heeft er tips en tricks om een jong kind te vertellen wat er gaat gebeuren bij deze of een andere operatie? Is het verstandig om het vertellen juist heel tijdig te doen? Of beter wachten tot het bijna zover is?
Ik heb het boek 'de ogen van Olivia', van Helen van vliet gevonden online. Helaas is het niet te koop bij bol of marktplaats. De bieb heeft het wel maar het is momenteel uitgeleend. Ik heb een reservering staan, maar mocht iemand het hebben liggen en het niet meer nodig hebben dan neem ik het graag over. Andere goede boeken over een operatie sta ik ook voor open. (boeken over luie ogen en brillen hebben we al verslonden en dat snapt ze inmiddels wel (een knal roze bril en oogpleisters van frozen doen wonderen bij het acceptatieproces))
Tips zijn welkom.
woensdag 7 oktober 2020 om 19:50
woensdag 7 oktober 2020 om 19:52
woensdag 7 oktober 2020 om 19:55
Wij kregen altijd ver van tevoren wel "iets" Mee maar niet bewust. En dan vertelden ouders een week voor de bewuste dag dat het dan zou gebeuren. Vroeger vond ik het heel erg stom dat ze het zo deden, nu ben ik ze er dankbaar voor want ik weet nu hoe gestrest ik zou zijn. Ik weet niet of je hier iets aan hebt, wel veel sterkte!
woensdag 7 oktober 2020 om 20:00
Het ziekenhuis verwees me naar een website. Helaas staat daar maar 1 boekje over deze specifieke operatie op. Ik heb nog geen pedagogisch medewerker gesproken, alleen de orthoptist.Namensgebruikersnaam schreef: ↑07-10-2020 19:50Vragen in het ziekenhuis. Zij hebben er vast ervaring mee. Wellicht kan de pedagogisch medewerker met jullie bespreken hoe het best voor te bereiden.
Spannend! Succes!
woensdag 7 oktober 2020 om 20:02
Nijntje is een goed idee. Het is medisch noodzakelijk en ook zsm noodzakelijk. Maar de kans is idd groot dat het uitgesteld wordt vanwege corona
woensdag 7 oktober 2020 om 20:10
Ik zou er niet te veel over vertellen hoor. Je moet het niet te groot maken.
Ik ben ook geopereerd als kind (wel iets ouder, 6 jaar), maar mijn ouders hebben nooit boekjes ofzo voorgelezen of vertelt wat er zou gebeuren. Alleen: we moeten vandaag weer naar het ziekenhuis. (ik moest meerdere onderzoeken en uiteindelijk de operatie).
Ik zou echt niet een week van tevoren erover beginnen, dan zit dat kind er een hele week tegenop te hikken.
Ik ben ook geopereerd als kind (wel iets ouder, 6 jaar), maar mijn ouders hebben nooit boekjes ofzo voorgelezen of vertelt wat er zou gebeuren. Alleen: we moeten vandaag weer naar het ziekenhuis. (ik moest meerdere onderzoeken en uiteindelijk de operatie).
Ik zou echt niet een week van tevoren erover beginnen, dan zit dat kind er een hele week tegenop te hikken.
“We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF
woensdag 7 oktober 2020 om 20:11
woensdag 7 oktober 2020 om 20:12
Ik zou inderdaad ongeveer een week van tevoren aankondigen dat dit gaat gebeuren en de dag van tevoren in wat meer detail doornemen wat ze kan verwachten: dat ze s ochtends eerst niks mag eten, dat jullie dan naar het ziekenhuis gaan en dat ze daar dan een kapje op krijgt waardoor ze in slaap valt en dat een van jullie steeds bij haar zal zijn. Dat ze ietsjes later weer wakker wordt en dat ze dan een cadeautje van jullie krijgt bv. Bij ons was het uiteindelijk zo dat wij het zelf spannender vonden dan zoon en dat hij vooral uitkeek naar het cadeautje achteraf 
woensdag 7 oktober 2020 om 20:15
Wij hebben verteld dat de dokter haar oogspiertjes ging rechtzetten, dat ze daarvoor ging slapen, want dat kan de dokter natuurlijk niet doen als jij aan het rondrennen bent.
Ze mocht kiezen wie er mee mocht als ze ging slapen, dat werd papa.
Ze werd heel boos wakker uit de narcose, wilde helemaal niets. Snapte na een tijdje dat ze pas naar huis mocht als ze iets gegeten had en heeft toen nijdig een stuk ontbijtkoek gegeten en zei: Zo, mag ik nu naar huis.
Ze had wel twee blauwe ogen van een bloeding, ze zag er niet uit en de dag daarna zaten haar ogen helemaal dicht. Maar dit was echt pech, dat is niet normaal. Gelukkig herstelde het snel, binnen een paar dagen.
Ze mocht kiezen wie er mee mocht als ze ging slapen, dat werd papa.
Ze werd heel boos wakker uit de narcose, wilde helemaal niets. Snapte na een tijdje dat ze pas naar huis mocht als ze iets gegeten had en heeft toen nijdig een stuk ontbijtkoek gegeten en zei: Zo, mag ik nu naar huis.
Ze had wel twee blauwe ogen van een bloeding, ze zag er niet uit en de dag daarna zaten haar ogen helemaal dicht. Maar dit was echt pech, dat is niet normaal. Gelukkig herstelde het snel, binnen een paar dagen.
woensdag 7 oktober 2020 om 20:19
Check, cadeautje gaat op de lijst om nog te regelen. Wel lastig om iets te verzinnen waar ze mee kan spelen zonder haar ogen veel te gebruiken.alouette schreef: ↑07-10-2020 20:12Ik zou inderdaad ongeveer een week van tevoren aankondigen dat dit gaat gebeuren en de dag van tevoren in wat meer detail doornemen wat ze kan verwachten: dat ze s ochtends eerst niks mag eten, dat jullie dan naar het ziekenhuis gaan en dat ze daar dan een kapje op krijgt waardoor ze in slaap valt en dat een van jullie steeds bij haar zal zijn. Dat ze ietsjes later weer wakker wordt en dat ze dan een cadeautje van jullie krijgt bv. Bij ons was het uiteindelijk zo dat wij het zelf spannender vonden dan zoon en dat hij vooral uitkeek naar het cadeautje achteraf
woensdag 7 oktober 2020 om 20:21
Dank voor het delen! Het is fijn om te lezen hoe het ook kan gaan.Gatinmijnsok schreef: ↑07-10-2020 20:15Wij hebben verteld dat de dokter haar oogspiertjes ging rechtzetten, dat ze daarvoor ging slapen, want dat kan de dokter natuurlijk niet doen als jij aan het rondrennen bent.
Ze mocht kiezen wie er mee mocht als ze ging slapen, dat werd papa.
Ze werd heel boos wakker uit de narcose, wilde helemaal niets. Snapte na een tijdje dat ze pas naar huis mocht als ze iets gegeten had en heeft toen nijdig een stuk ontbijtkoek gegeten en zei: Zo, mag ik nu naar huis.
Ze had wel twee blauwe ogen van een bloeding, ze zag er niet uit en de dag daarna zaten haar ogen helemaal dicht. Maar dit was echt pech, dat is niet normaal. Gelukkig herstelde het snel, binnen een paar dagen.
woensdag 7 oktober 2020 om 20:24
woensdag 7 oktober 2020 om 20:31
Je kunt haar een leuke knuffel geven toch.
Ik kreeg zo'n heliumballon uit de winkel van het ziekenhuis en we gingen appeltaart eten in het koffiehoekje.
“We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF
woensdag 7 oktober 2020 om 23:20
Mijn zoon van 4 Is laatst ook geopereerd. (Aan iets anders)
Ik heb heb het al wat langer van te voren oppervlakkig genoemd. De dag van te voren wel verteld dat hij morgen naar de slaapdokter ging (zo had ze zich in een voorgaand gesprek voorgesteld). Hij had ook zo'n kapje voor de narcose meegekregen en daarmee hebben we 'geoefend'. Op de dag zelf hebben we meer in detail verteld wat er zou gebeuren. In 'ons' ziekenhuis kwamen er nog 2 pedagogisch medewerkers om te vertellen hoe alles zou gaan. Geen idee of dat standaard is.
Na de narcose heeft hij een tijdje flink gehuild, is niet gek. Eenmaal terug op de kamer een cadeautje gekregen en na een beetje misselijkheid een paar boterhammen zitten bunkeren. Achteraf vond hij het 'spannend en een beetje leuk'!
Voor jezelf: het is een lange dag met veel wachten. Neem voor jezelf genoeg te eten mee, ook als je meeloopt naar de OK. Ik bleef daar in de familiekamer wachten, wist k niet van te voren.
Ik ben qua trek nog 2 dagen van de leg geweest.
Ik heb heb het al wat langer van te voren oppervlakkig genoemd. De dag van te voren wel verteld dat hij morgen naar de slaapdokter ging (zo had ze zich in een voorgaand gesprek voorgesteld). Hij had ook zo'n kapje voor de narcose meegekregen en daarmee hebben we 'geoefend'. Op de dag zelf hebben we meer in detail verteld wat er zou gebeuren. In 'ons' ziekenhuis kwamen er nog 2 pedagogisch medewerkers om te vertellen hoe alles zou gaan. Geen idee of dat standaard is.
Na de narcose heeft hij een tijdje flink gehuild, is niet gek. Eenmaal terug op de kamer een cadeautje gekregen en na een beetje misselijkheid een paar boterhammen zitten bunkeren. Achteraf vond hij het 'spannend en een beetje leuk'!
Voor jezelf: het is een lange dag met veel wachten. Neem voor jezelf genoeg te eten mee, ook als je meeloopt naar de OK. Ik bleef daar in de familiekamer wachten, wist k niet van te voren.
Ik ben qua trek nog 2 dagen van de leg geweest.
donderdag 8 oktober 2020 om 19:09
Bedankt voor je ervaring en je tips. We hebben nog 2 voorbereidende gesprekken waarin ik een hoop dingen die ik hier gelezen heb kan verifiëren.Kiwi2017 schreef: ↑07-10-2020 23:20Mijn zoon van 4 Is laatst ook geopereerd. (Aan iets anders)
Ik heb heb het al wat langer van te voren oppervlakkig genoemd. De dag van te voren wel verteld dat hij morgen naar de slaapdokter ging (zo had ze zich in een voorgaand gesprek voorgesteld). Hij had ook zo'n kapje voor de narcose meegekregen en daarmee hebben we 'geoefend'. Op de dag zelf hebben we meer in detail verteld wat er zou gebeuren. In 'ons' ziekenhuis kwamen er nog 2 pedagogisch medewerkers om te vertellen hoe alles zou gaan. Geen idee of dat standaard is.
Na de narcose heeft hij een tijdje flink gehuild, is niet gek. Eenmaal terug op de kamer een cadeautje gekregen en na een beetje misselijkheid een paar boterhammen zitten bunkeren. Achteraf vond hij het 'spannend en een beetje leuk'!
Voor jezelf: het is een lange dag met veel wachten. Neem voor jezelf genoeg te eten mee, ook als je meeloopt naar de OK. Ik bleef daar in de familiekamer wachten, wist k niet van te voren.
Ik ben qua trek nog 2 dagen van de leg geweest.
dinsdag 13 oktober 2020 om 23:18
Volgens mij heb jij een geweldig kind!Gatinmijnsok schreef: ↑07-10-2020 20:15Wij hebben verteld dat de dokter haar oogspiertjes ging rechtzetten, dat ze daarvoor ging slapen, want dat kan de dokter natuurlijk niet doen als jij aan het rondrennen bent.
Ze mocht kiezen wie er mee mocht als ze ging slapen, dat werd papa.
Ze werd heel boos wakker uit de narcose, wilde helemaal niets. Snapte na een tijdje dat ze pas naar huis mocht als ze iets gegeten had en heeft toen nijdig een stuk ontbijtkoek gegeten en zei: Zo, mag ik nu naar huis.
Ze had wel twee blauwe ogen van een bloeding, ze zag er niet uit en de dag daarna zaten haar ogen helemaal dicht. Maar dit was echt pech, dat is niet normaal. Gelukkig herstelde het snel, binnen een paar dagen.
Wel heel vervelend dat ze zo uit de narcose kwam en nog zoveel last had van een bloeding.
