Ruzie met vriendin

Ik heb afgelopen week knallende ruzie gehad met 1 van mijn beste vriendinnen. Mijn hemel....wat heb ik me in haar vergist.



Eerder hebben we ook al eens een akkefietje gehad, toen was ik al erg teleurgesteld en heb het maar op haar zwangerschaps-hormonen gegooid. Maar nu is ze wat mij betreft echt te ver gegaan.



Ik ben er klaar mee. In die zin dat ik geen vriendinnen meer met haar kan zijn. Maar o wat doet het pijn, ik ben hier zo verdrietig van.

Die andere vriendin schijnt haar gisteren duidelijk gemaakt te hebben dat niemand welkom is op de verjaardag voordat het uitgesproken is.



Dan zitten we er geen van allen, want geloof maar niet dat ze hier op de stoep staat. En andersom gebeurd dat dus ook niet Op zich voor komende week een goede oplossing maar op de lange termijn wordt het natuurlijk lastig.



Joh....ik ga er ver boven staan. Het zegt alles over haar en niet over mij.



Detail: Mijn man is er waarschijnlijk achter waar de bank gebleven is, even nog verifieren. Maar die kan ze in haar hol steken, dat ga ik ze niet eens vertellen :x

quote:qwertu schreef op 20 april 2009 @ 12:50:

[...]





Ga nou eerst zelf eens met die andere vriendin praten. Al is het maar om aan te geven dat je het vervelend vindt dat deze situatie zo ontstaan is en dat je haar niet het gevoel wilt geven dat ze er tussen staat o.i.d. Tot nu toe heb je alleen maar dingen van horen zeggen, terwijl uit het verhaal met de vriendin van de bank blijkt hoe belangrijk open communicatie in een vriendschap is.



Sterkte ermee!Je hebt gelijk. Ik ga morgen contact met haar zoeken. Even een eye-opener

quote:lichtbron schreef op 23 april 2009 @ 08:36:

Hé, imp.

ben je nou nog bij je vriendin geweest?





Ja, ik ben bij haar geweest. Ik voel me door haar ook wel heel erg gesteund in mijn gevoel. We denken hetzelfde, Eigenlijk hetzelfde wat in deze topic ook al is gezegd, met nu een verschil dat ik met iemand praatte die die ander ook persoonlijk kent.



quote:MWC schreef op 23 april 2009 @ 08:57:

Hoi Imp,



ik denk dat haar reactie een symptoom is van een dieper liggend probleem of frustratie. De grote vraag is ... vind jij het vriendschap met haar waard om uit te zoeken wat haar eigenlijke probleem is of niet? Als je dat de moeite waard vind, probeer dat haar impuslieve reacties van je af te laten glijden ... klinkt makkelijk maar is echt heel lastig en probeer met haar te praten waar het nu echt over gaat.

Het lastige is dat ze ook je buurvrouw is ... en je zoontje die van haar tegenkomt. Veel sterkte!



Dat er een ander dieper liggend iets moet zijn, dat lijkt mij ook. Tegen mij schreewt ze over een bank, maar tegen die andere vriendin heeft ze het over een broek en een opmerking. Ik denk wel een beetje te weten waar het probleem in zit, maar dat is een probleem waar ze zelf mee aan de slag moet, wat haar zelf en haar gezin aan gaat. Dat had ze nooit op mij af mogen reageren op deze manier. Ik hoop dat er een dag komt dat ze dat zelf ook in zal zien.



Ik heb voor mezelf het besluit genomen het te laten gaan. Ik kan er niks mee. Ik snap helemaal niets van de ruzie, heb geen idee waarom ze zo tegen me tekeer moest gaan. Mijn andere vriendin kan er ook geen vinger op leggen. Die kreeg van de bewuste vriendin te horen, het nergens meer over te willen hebben, want het zou haar niet aan gaan. Dat is wel erg fout ingeschat natuurlijk, ze ligt er namelijk wakker van, en staat er tussen in. Maar goed, dat is hun pakkie an.



Ik heb niets fout gedaan. Ben naast verdrietig, dat ik toch een leuke vriendin kwijt ben, ook heel erg boos. We zijn nu bijna een week verder en ik heb besloten het naast me neer te leggen. Ze loopt met de neus in de wind mijn huis voorbij. Ik ben er klaar mee. Kan me wel voor de kop slaan dat ik me zo ontzettend in haar vergist heb.



Gelukkig heb ik nog een aantal hele leuke en lieve andere vriendinnen. Ik denk dat zij mij meer zal gaan missen dan ik haar. Laat ik daar maar een schrale troost uithalen dan.

quote:rider schreef op 23 april 2009 @ 11:49:

[...]



Het begint wel een fascinerende bank te worden

Wat jij zegt doe ik ook. Ik laat het gaan. Bij jou speelt een nadeel dat het een schoonzus van je is, dus je blijft haar tegen komen. Ik hoef haar niet meer te treffen bij anderen, we hebben 1 gezamelijke vriendin en de rest van onze vrienden zijn niet de hare. Dus op den duur kan ik het makkelijker los laten dan dat jij dat kunt. Nadeel hier is, dat ik ze in de straat natuurlijk veel zie. En dat ik weet dat ze mij in de gaten gaat houden. Ik weet hoe erg ze altijd op anderen let, en dat zal ze nu zeker in mijn geval ook niet na gaan laten.