Relaties
alle pijlers
even niet meer weten...
maandag 18 mei 2009 om 19:36
OK, ik ga nu ook eens mijn hart bij jullie luchten en kijken wat voor reacties ik krijg, ik vindt dit heel spannend.
De afgelopen tijd is onze relatie niet meer zoals het was dit komt ook doordat er enkele maanden geleden een heel dierbaar persoon van mijn vriend is overleden. Beiden hadden wij nog nooit zoiets mee gemaakt en wisten wij dus ook niet hoe wij hiermee om moesten gaan, ik probeerde er zoveel mogelijk voor mijn vriend te zien en nog steeds. Maar we hebben steeds meer ruzies en er komen steeds meer irritaties bij voor beiden. De ruzies gaan over het algemeen over hele nutteloze dingen zoals de rij-stijl van mijn vriend die behoorlijk agressief is, vindt ik prima hoor alleen niet als ik er bij in zit, als ik daar iets van zeg krijg ik meteen het verwijten dat ik zelf niet kan rijden en dat hij nog nooit een ongeluk heeft gehad. (ik heb eind vorig jaar een groot ongeluk gehad, niet mijn fout) Verder gaan de ruzies over het feit dat hij zegt dat ik nooit (goed) luister, gister zei die; Tja kan jij ook niets aan doen he! ik vroeg waar dat op sloeg maar geen respons, als wij een ruzie hebben gaat hij al gauw over op het smijten met persoonlijke 'mankementen' van mij. Hierdoor krijg ik vaak het idee dat alles mijn schuld is. Als ik dit zeg, zegt hij ' Jah tuurlijk is ALLES jou fout'
Ik geef eerlijk toe dat ik op dit moment heel slecht in mijn vel zit, ik heb een heel laag zelfbeeld en weet op dit moment niet zo gaat waar ik wel goed in ben, ik heb bijna mijn studie afgerond maar heb er totaal geen vertrouwen in dat als ik straks in praktijk moet gaat werken dat alles goed komt, terwijl ik genoeg bevestiging van buitenaf krijg dat ik 'goed' ben.
Ik weet ook niet wat ik met dit verhaal wil bereiken ik denk dat ik even van me af moeten schrijven, ik heb wel een vraag voor de meiden hier die ook een laag zelfbeeld hebben zijn staan in hun relatie? We hebben bijna geen seks meer omdat ik mezelf afschuwelijk vindt........... * zucht * ik weet het even niet meer, ondanks onze conflicten hou ik zielsveel van hem, en wil met hem huisje, boompje, beestje!
Oi, vast een bij elkaar geraapt zooitje met zinnen, bedankt voor het lezen.
(btw. mijn Nederlands is niet altijd correct)
De afgelopen tijd is onze relatie niet meer zoals het was dit komt ook doordat er enkele maanden geleden een heel dierbaar persoon van mijn vriend is overleden. Beiden hadden wij nog nooit zoiets mee gemaakt en wisten wij dus ook niet hoe wij hiermee om moesten gaan, ik probeerde er zoveel mogelijk voor mijn vriend te zien en nog steeds. Maar we hebben steeds meer ruzies en er komen steeds meer irritaties bij voor beiden. De ruzies gaan over het algemeen over hele nutteloze dingen zoals de rij-stijl van mijn vriend die behoorlijk agressief is, vindt ik prima hoor alleen niet als ik er bij in zit, als ik daar iets van zeg krijg ik meteen het verwijten dat ik zelf niet kan rijden en dat hij nog nooit een ongeluk heeft gehad. (ik heb eind vorig jaar een groot ongeluk gehad, niet mijn fout) Verder gaan de ruzies over het feit dat hij zegt dat ik nooit (goed) luister, gister zei die; Tja kan jij ook niets aan doen he! ik vroeg waar dat op sloeg maar geen respons, als wij een ruzie hebben gaat hij al gauw over op het smijten met persoonlijke 'mankementen' van mij. Hierdoor krijg ik vaak het idee dat alles mijn schuld is. Als ik dit zeg, zegt hij ' Jah tuurlijk is ALLES jou fout'
Ik geef eerlijk toe dat ik op dit moment heel slecht in mijn vel zit, ik heb een heel laag zelfbeeld en weet op dit moment niet zo gaat waar ik wel goed in ben, ik heb bijna mijn studie afgerond maar heb er totaal geen vertrouwen in dat als ik straks in praktijk moet gaat werken dat alles goed komt, terwijl ik genoeg bevestiging van buitenaf krijg dat ik 'goed' ben.
Ik weet ook niet wat ik met dit verhaal wil bereiken ik denk dat ik even van me af moeten schrijven, ik heb wel een vraag voor de meiden hier die ook een laag zelfbeeld hebben zijn staan in hun relatie? We hebben bijna geen seks meer omdat ik mezelf afschuwelijk vindt........... * zucht * ik weet het even niet meer, ondanks onze conflicten hou ik zielsveel van hem, en wil met hem huisje, boompje, beestje!
Oi, vast een bij elkaar geraapt zooitje met zinnen, bedankt voor het lezen.
(btw. mijn Nederlands is niet altijd correct)
maandag 18 mei 2009 om 20:22
Hallo Wendy
Ik maak momenteel zo wat zelfde mee met mijn vriend, hij is serieus gestresseerd de laatste tijd. Problemen op 't werk, hij zou kunnen kiezen tussen huidige job of ander job maar met een lager loon. Hij is net als ik heel onzeker en een serieuse twijfelaar. Hij vraagt steeds bevestiging van iemand anders, maar dan nog kan hij geen beslissing nemen. Op de duur begint het op zijn systeem te werken en dan zondert hij zich liefst af van de buitenwereld.
In 't begin dacht ik dat de oorzaak bij mij lag, hij was nogal kort tegen mij. Maar hij zegt dat ik er voor niks tussen zit, integendeel. Hij wil graag eens op zijn eentje nadenken.
Maar als hij zich zo afzondert voel ik mij wat buitengesloten en dan begin ik ook na te denken. Dan denk ik bij mij zelf "vertrouwt hij mij dan niet, dat hij het op zijn eentje wil verwerken?" Maar ja, dat komt ook door mij laag zelfbeeld hoor, ik heb ook zeer weinig zelfvertrouwen en dan vertrouw je je medemensen ook al niet snel hé.
De laatste tijd lukt het al wat beter, ik probeer mijn zelfvertrouwen wat op te krikken, ga af en toe eens wat op stap met vriendinnen, doe wat aan sport met vriendinnen.
Ik maak momenteel zo wat zelfde mee met mijn vriend, hij is serieus gestresseerd de laatste tijd. Problemen op 't werk, hij zou kunnen kiezen tussen huidige job of ander job maar met een lager loon. Hij is net als ik heel onzeker en een serieuse twijfelaar. Hij vraagt steeds bevestiging van iemand anders, maar dan nog kan hij geen beslissing nemen. Op de duur begint het op zijn systeem te werken en dan zondert hij zich liefst af van de buitenwereld.
In 't begin dacht ik dat de oorzaak bij mij lag, hij was nogal kort tegen mij. Maar hij zegt dat ik er voor niks tussen zit, integendeel. Hij wil graag eens op zijn eentje nadenken.
Maar als hij zich zo afzondert voel ik mij wat buitengesloten en dan begin ik ook na te denken. Dan denk ik bij mij zelf "vertrouwt hij mij dan niet, dat hij het op zijn eentje wil verwerken?" Maar ja, dat komt ook door mij laag zelfbeeld hoor, ik heb ook zeer weinig zelfvertrouwen en dan vertrouw je je medemensen ook al niet snel hé.
De laatste tijd lukt het al wat beter, ik probeer mijn zelfvertrouwen wat op te krikken, ga af en toe eens wat op stap met vriendinnen, doe wat aan sport met vriendinnen.
maandag 18 mei 2009 om 20:39
Ha die Wendy, om te beginnen is je nederlands prima , en zolang je te begrijpen bent is gezeur hierover niet op z'n plaats. zo, dat over dat.
Wat betreft je relatie, die met je vriend en die met jezelf:
Het klinkt alsof jullie allebei een zware tijd achter de rug hebben, en in een fase van jullie leven zijn waar het vooral even belangrijk is voor jezelf en je eigen toekomst te vechten. Daar zou je natuurlijk het liefst iemand bij hebben op wie je even kan leunen , alleen heeft geen van beiden echt die energie voor de ander. Daardoor ben je steeds teleurgesteld in elkaar, en wordt de sfeer er één van verwijten. Dat is heel jammer, want je schrijft dat je met elkaar verder wilt .
Om te beginnen is het heel hard nodig dat JIJ voor JEZELF gaat nadenken over wat je nodig hebt om je goed te voelen over jezelf . Heeft je zelfbeeld te maken met je verleden, relaties waarin je je afgewezen hebt gevoeld door vrienden/familie? Of zit je iets dwars waardoor je je altijd minder zult voelen dan een ander? Dat zou dan een flinke blokkade kunnen zijn. Als blokkades te groot zijn dan heb je misschien wat aan proffessionele hulp. Maar je kunt het ook zoeken in: wat wil ik bereiken in m'n leven, heb je een studie gedaan? heb je een baan? Is dat naar je zin? Hoe zijn je contacten met collega's / vrienden? Durf je hierin voor jezelf op te komen, of ben je altijd gericht op een ander?
Ben je bang dat er zonder je vriend niet veel meer van je overblijft? Is je antwoord hierop ja, dan heb je een grote uitdaging voor de boeg.
Je vriend heeft denk ik ook keuzes te maken waarin alleen hij kan beslissen. Je kunt hem helpen door verschillende kanten te bekijken. En hij moet dan weten dat geen keus maken ook een keus is. Misschien wil hij er ook eens over doorpraten met familie, of een goede vriend?
Ondertussen kun je best met elkaar proberen te ontspannen. Even samen naar de bios, of een mand vol lekkers mee en picknicken bij ondergaande zon? Alles wat voor jullie samen maar gezellig is en waarbij je niet hoeft te praten over serieuze dingen. Ben benieuwd of je nog meer over jezelf te vertellen hebt, want het lijkt me naar om je zo te voelen. Dikke knuffel voor jou !
Wat betreft je relatie, die met je vriend en die met jezelf:
Het klinkt alsof jullie allebei een zware tijd achter de rug hebben, en in een fase van jullie leven zijn waar het vooral even belangrijk is voor jezelf en je eigen toekomst te vechten. Daar zou je natuurlijk het liefst iemand bij hebben op wie je even kan leunen , alleen heeft geen van beiden echt die energie voor de ander. Daardoor ben je steeds teleurgesteld in elkaar, en wordt de sfeer er één van verwijten. Dat is heel jammer, want je schrijft dat je met elkaar verder wilt .
Om te beginnen is het heel hard nodig dat JIJ voor JEZELF gaat nadenken over wat je nodig hebt om je goed te voelen over jezelf . Heeft je zelfbeeld te maken met je verleden, relaties waarin je je afgewezen hebt gevoeld door vrienden/familie? Of zit je iets dwars waardoor je je altijd minder zult voelen dan een ander? Dat zou dan een flinke blokkade kunnen zijn. Als blokkades te groot zijn dan heb je misschien wat aan proffessionele hulp. Maar je kunt het ook zoeken in: wat wil ik bereiken in m'n leven, heb je een studie gedaan? heb je een baan? Is dat naar je zin? Hoe zijn je contacten met collega's / vrienden? Durf je hierin voor jezelf op te komen, of ben je altijd gericht op een ander?
Ben je bang dat er zonder je vriend niet veel meer van je overblijft? Is je antwoord hierop ja, dan heb je een grote uitdaging voor de boeg.
Je vriend heeft denk ik ook keuzes te maken waarin alleen hij kan beslissen. Je kunt hem helpen door verschillende kanten te bekijken. En hij moet dan weten dat geen keus maken ook een keus is. Misschien wil hij er ook eens over doorpraten met familie, of een goede vriend?
Ondertussen kun je best met elkaar proberen te ontspannen. Even samen naar de bios, of een mand vol lekkers mee en picknicken bij ondergaande zon? Alles wat voor jullie samen maar gezellig is en waarbij je niet hoeft te praten over serieuze dingen. Ben benieuwd of je nog meer over jezelf te vertellen hebt, want het lijkt me naar om je zo te voelen. Dikke knuffel voor jou !
maandag 18 mei 2009 om 21:06
@tweety75.: ik denk dat het een groot deel onzekerheid is wat bij mij mee speelt ik weet niet hoe ik mijn vriend moet troosten, ik bied hem mijn schouder om op te huilen maar verder weet ik ook niet precies hoe hij het moet verwerken en ik denk dat hij dit misschien liever alleen wil doen. Mijn vriend is ook heel kort door de bocht bij mij waardoor ik ook een negatieve houding aanneem waardoor er weer irritaties komen, terwijl ik wil zo graag wil dat we lief tegen elkaar doen.
@positivodo.: zulke lieve woorden, dankje! ik denk dat je grotendeels helemaal gelijk hebt dat wij dit apart van elkaar een plekje moeten geven, ik zit vooral nog met de boosheid waarom zoiets nou heeft moeten gebeuren ik zou zo graag nog een lange tijd met deze persoon om willen gaan. En waarom ze zo vroeg haar familie heeft moeten verlaten doet mij gewoon zoveel pijn.
Waar mijn onzekerheid weg komt weet ik niet precies ik ben vroeger veel gepest maar liet dit nooit merken dat mij dit veel pijn deed, misschien komt het daar weg. Ik heb ook veel last van de mensen die om mijn vriend heen staan dat zij een hogere opleiding hebben genoten dan ik, dan voel me echt een 'domme gans' terwijl ik gewoon weet dat ik er ook mag zijn. Het zijn allemaal hele kleine dingetjes die 1 grote hoop worden van onzekerheden. En ik weet als ik realistisch kijk dat ik ook iemand ben, maar in mijn hoofd ben ik niemand, okey ik kan leuk dingetjes maken op de computer, okey ik heb niet perse zo'n lelijk figuur, okey ik ben al zo ver gekomen met mijn niveau maar toch blijft bij mij de vraag waarom zou zo'n slimme vriend die zoveel kan krijgen en worden met mij willen? misschien is dat wel DE vraag.
Ik heb al eerder last van deze vragen gehad maar dan voor mijn relatie en ben daarvoor wezen praten bij een psycholoog maar ik wil zo graag het zelf oplossen, want ik heb het idee dat ik mijn hele relatie naar beneden trek.... *zucht*
@positivodo.: zulke lieve woorden, dankje! ik denk dat je grotendeels helemaal gelijk hebt dat wij dit apart van elkaar een plekje moeten geven, ik zit vooral nog met de boosheid waarom zoiets nou heeft moeten gebeuren ik zou zo graag nog een lange tijd met deze persoon om willen gaan. En waarom ze zo vroeg haar familie heeft moeten verlaten doet mij gewoon zoveel pijn.
Waar mijn onzekerheid weg komt weet ik niet precies ik ben vroeger veel gepest maar liet dit nooit merken dat mij dit veel pijn deed, misschien komt het daar weg. Ik heb ook veel last van de mensen die om mijn vriend heen staan dat zij een hogere opleiding hebben genoten dan ik, dan voel me echt een 'domme gans' terwijl ik gewoon weet dat ik er ook mag zijn. Het zijn allemaal hele kleine dingetjes die 1 grote hoop worden van onzekerheden. En ik weet als ik realistisch kijk dat ik ook iemand ben, maar in mijn hoofd ben ik niemand, okey ik kan leuk dingetjes maken op de computer, okey ik heb niet perse zo'n lelijk figuur, okey ik ben al zo ver gekomen met mijn niveau maar toch blijft bij mij de vraag waarom zou zo'n slimme vriend die zoveel kan krijgen en worden met mij willen? misschien is dat wel DE vraag.
Ik heb al eerder last van deze vragen gehad maar dan voor mijn relatie en ben daarvoor wezen praten bij een psycholoog maar ik wil zo graag het zelf oplossen, want ik heb het idee dat ik mijn hele relatie naar beneden trek.... *zucht*
dinsdag 19 mei 2009 om 19:37
Hi Wendy,
Voor mijn gevoel spelen hier meerdere zaken, je vriend en jij hebben te maken met het verlies van een dierbare. Daarbij verwerken jullie dit waarschijnlijk op je eigen manier. Daar waar jij je schouder aanbiedt als troost wil je vriend misschien heel iets anders.
Jullie maken veel ruzie, tja waar zit 'm dat in? Ik weet nog dat mijn man en ik de eerste paar jaren dat we samenwoonden zelfs ruzie konden maken over een afwas borstel..
Je verleden als slachtoffer van pesten zal zeker invloed hebben op je zelfbeeld. Je verstand lijkt wel te weten dat je er mag zijn maar helaas voelt het niet zo.
Misschien ben je hierdoor geneigd om te snel oorzaken voor conflicten bij je zelf te leggen want jullie maken ruzie hoor dus volgens mij is er geen sprake van dat Jij de hele relatie naar beneden trekt!
En als je deskundige hulp zoekt, werk jij toch aan een oplossing? Een hulpverlener kan slechts jou inzicht geven in jezelf, hoe jij communiceert e.d.
Veel sterkte meid!!!
Voor mijn gevoel spelen hier meerdere zaken, je vriend en jij hebben te maken met het verlies van een dierbare. Daarbij verwerken jullie dit waarschijnlijk op je eigen manier. Daar waar jij je schouder aanbiedt als troost wil je vriend misschien heel iets anders.
Jullie maken veel ruzie, tja waar zit 'm dat in? Ik weet nog dat mijn man en ik de eerste paar jaren dat we samenwoonden zelfs ruzie konden maken over een afwas borstel..
Je verleden als slachtoffer van pesten zal zeker invloed hebben op je zelfbeeld. Je verstand lijkt wel te weten dat je er mag zijn maar helaas voelt het niet zo.
Misschien ben je hierdoor geneigd om te snel oorzaken voor conflicten bij je zelf te leggen want jullie maken ruzie hoor dus volgens mij is er geen sprake van dat Jij de hele relatie naar beneden trekt!
En als je deskundige hulp zoekt, werk jij toch aan een oplossing? Een hulpverlener kan slechts jou inzicht geven in jezelf, hoe jij communiceert e.d.
Veel sterkte meid!!!
