Werk & Studie
alle pijlers
Burnout door onveilige situatie op werk, tips gevraagd
woensdag 20 oktober 2021 om 17:14
Oké, ik raakte in paniek en was boos, en heb een topic geopend wat misschien niet zo handig geformuleerd is. Dit is een herhaling van mijn post op pagina 3.
De situatieschets:
Ik zit nu een aantal weken thuis met een burn-out, veroorzaakt door twee factoren:
Ik ben in het voorjaar al naar de huisarts gestapt omdat het niet meer ging, maar ik graag door wilde gaan. Ik was er toen nog van overtuigd dat het aan mij ligt. In overleg doorgestuurd naar de psycholoog, en daarnaast ook gestart met een traject persoonlijk leiderschap. Dat heeft mij heel erg geholpen met inzien dat het niet aan mij ligt en het aangeven van mijn eigen grenzen. Hoe meer ik dat echter deed hoe onveiliger de situaties op het werk werd. Ik wil liever geen voorbeelden noemen, vanwege herkenbaarheid, maar het is echt bizar nu ik terugkijk.
Al deze hulpverleners zijn er inmiddels van overtuigd dat de oorzaak niet bij mij ligt, maar in het narcistische gedrag van mijn directeur. Doordat het de afgelopen jaren er langzaam in is geslopen, vinden zij het ook niet gek dat ik niet eerder weg ben gegaan. Ik heb, net zoals in een relatie, niet gemerkt dat ik gemanipuleerd en kleingemaakt werd totdat het al te laat was en ik niet meer voor mezelf op kon komen. Alleen het verschil is dat er hier geld bij komt kijken.
Een paar weken geleden heb ik mij dus ziekgemeld, nadat ik twee weken lang alleen maar kon huilen en alle lichamelijke en psychische klachten die ik al een halfjaar negeerde niet meer weggedrukt konden worden.
Na twee weken kreeg ik mijn intake bij de bedrijfsarts. Hij leek heel veel begrip voor mijn verhaal te hebben. Erkende dat hier spraken was van een onveilige situatie en manipulatie, en stelde voor om een aantal weken rust te nemen voordat we verder zouden gaan. De volgende dag belde hij op dat hij met zijn leidinggevende van gedachten waren veranderd en dat ik zo snel mogelijk om de tafel moest met directeur in mediation om dit conflict op te lossen.
Ik heb aangegeven hier in de toekomst aan mee te willen werken, als dat is wat zij willen, maar dat ik hier op dit moment nog niet toe in staat ben én dat ik niet geloof dat dit iets gaat veranderen. Mijn directeur heeft in het verleden vaker laten zien precies te zeggen wat hij moet zeggen voor de buitenwacht, en dan op kantoor verder gaat waar hij gebleven was, inclusief het belachelijk maken van de persoon in kwestie.
De bedrijfsarts bleef in eerste instantie voet bij stuk houden, en dit heeft bij mij tot een paniekaanval geleid. Hierna heb ik mijn voet, in overleg met de huisarts en psycholoog, stijf gehouden en is de afspraak verschoven. Ook zij zijn niet overtuigd van het feit dat mediation gaat helpen, omdat mijn directeur niet gaat veranderen als persoon. Zo'n gesprek zal alleen maar voer zijn voor verdere manipulatie. De volgende afspraak met de bedrijfsarts heb ik over enkele weken. Ik heb verder 0 informatie van de bedrijfsarts gekregen over behandelplan of wat dan ook. Wel heeft hij een korte terugkoppeling gegeven aan mijn werkgever, waar verder geen details in stonden. Dat zouden we de volgende afspraak bespreken.
Gisteren liet mijn werkgever weten dat hij en ik gezamenlijk een plan van aanpak moeten opstellen, waarin ik mij vastleg aan welk werk ik allemaal weer op kan pakken. Werk ik daar niet aan mee op de manier waarop hij wil, dan mag hij mijn loon korten. Ik wist niet eens dat we een dergelijk plan moeten maken en voelde mij hierdoor overvallen, omdat ik nu in gesprek moet met de persoon die onderdeel is van mijn probleem. Ik heb de bedrijfsarts gevraagd wat mijn rechten en plichten zijn, die verwijst mij door naar een e-mailadres binnen zijn organisatie waar ik geen reactie op krijg. De rechtsbijstand geeft aan niets te kunnen doen.
Dus ik raakte in paniek.
En ik werd boos. Want ik geef klauwen met geld uit aan hulp, en begeleiding, en waarom? Zodat ik weer terug in mijn holletje kan kruipen voor deze werkgever.
De situatieschets:
Ik zit nu een aantal weken thuis met een burn-out, veroorzaakt door twee factoren:
- Ik geef al 2 - 3 jaar aan dat er teveel werk op mijn bord ligt. Echt veel te veel. Het afgelopen halfjaar is dat alleen maar meer geworden, door bewuste keuzes van mijn directeur (mensen ontslaan, niet aannemen, niet komen opdagen op afspraken om mijn werkdruk te bespreken).
- Mijn directeur zorgt bewust voor onveilige situaties op kantoor, negeert, maakt mensen belachelijk en onderdrukt door mensen het gevoel te geven dat ze mislukkelingen zijn. Mijn grenzen worden niet gerespecteerd.
Ik ben in het voorjaar al naar de huisarts gestapt omdat het niet meer ging, maar ik graag door wilde gaan. Ik was er toen nog van overtuigd dat het aan mij ligt. In overleg doorgestuurd naar de psycholoog, en daarnaast ook gestart met een traject persoonlijk leiderschap. Dat heeft mij heel erg geholpen met inzien dat het niet aan mij ligt en het aangeven van mijn eigen grenzen. Hoe meer ik dat echter deed hoe onveiliger de situaties op het werk werd. Ik wil liever geen voorbeelden noemen, vanwege herkenbaarheid, maar het is echt bizar nu ik terugkijk.
Al deze hulpverleners zijn er inmiddels van overtuigd dat de oorzaak niet bij mij ligt, maar in het narcistische gedrag van mijn directeur. Doordat het de afgelopen jaren er langzaam in is geslopen, vinden zij het ook niet gek dat ik niet eerder weg ben gegaan. Ik heb, net zoals in een relatie, niet gemerkt dat ik gemanipuleerd en kleingemaakt werd totdat het al te laat was en ik niet meer voor mezelf op kon komen. Alleen het verschil is dat er hier geld bij komt kijken.
Een paar weken geleden heb ik mij dus ziekgemeld, nadat ik twee weken lang alleen maar kon huilen en alle lichamelijke en psychische klachten die ik al een halfjaar negeerde niet meer weggedrukt konden worden.
Na twee weken kreeg ik mijn intake bij de bedrijfsarts. Hij leek heel veel begrip voor mijn verhaal te hebben. Erkende dat hier spraken was van een onveilige situatie en manipulatie, en stelde voor om een aantal weken rust te nemen voordat we verder zouden gaan. De volgende dag belde hij op dat hij met zijn leidinggevende van gedachten waren veranderd en dat ik zo snel mogelijk om de tafel moest met directeur in mediation om dit conflict op te lossen.
Ik heb aangegeven hier in de toekomst aan mee te willen werken, als dat is wat zij willen, maar dat ik hier op dit moment nog niet toe in staat ben én dat ik niet geloof dat dit iets gaat veranderen. Mijn directeur heeft in het verleden vaker laten zien precies te zeggen wat hij moet zeggen voor de buitenwacht, en dan op kantoor verder gaat waar hij gebleven was, inclusief het belachelijk maken van de persoon in kwestie.
De bedrijfsarts bleef in eerste instantie voet bij stuk houden, en dit heeft bij mij tot een paniekaanval geleid. Hierna heb ik mijn voet, in overleg met de huisarts en psycholoog, stijf gehouden en is de afspraak verschoven. Ook zij zijn niet overtuigd van het feit dat mediation gaat helpen, omdat mijn directeur niet gaat veranderen als persoon. Zo'n gesprek zal alleen maar voer zijn voor verdere manipulatie. De volgende afspraak met de bedrijfsarts heb ik over enkele weken. Ik heb verder 0 informatie van de bedrijfsarts gekregen over behandelplan of wat dan ook. Wel heeft hij een korte terugkoppeling gegeven aan mijn werkgever, waar verder geen details in stonden. Dat zouden we de volgende afspraak bespreken.
Gisteren liet mijn werkgever weten dat hij en ik gezamenlijk een plan van aanpak moeten opstellen, waarin ik mij vastleg aan welk werk ik allemaal weer op kan pakken. Werk ik daar niet aan mee op de manier waarop hij wil, dan mag hij mijn loon korten. Ik wist niet eens dat we een dergelijk plan moeten maken en voelde mij hierdoor overvallen, omdat ik nu in gesprek moet met de persoon die onderdeel is van mijn probleem. Ik heb de bedrijfsarts gevraagd wat mijn rechten en plichten zijn, die verwijst mij door naar een e-mailadres binnen zijn organisatie waar ik geen reactie op krijg. De rechtsbijstand geeft aan niets te kunnen doen.
Dus ik raakte in paniek.
En ik werd boos. Want ik geef klauwen met geld uit aan hulp, en begeleiding, en waarom? Zodat ik weer terug in mijn holletje kan kruipen voor deze werkgever.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 21-10-2021 05:00
Reden: Titel aangepast
Reden: Titel aangepast
85.09% gewijzigd
woensdag 20 oktober 2021 om 19:41
Je bent inderdaad verplicht mee te werken aan je eigen re-integratie.
Het gaat om wat je wel kan, niet om wat je niet kunt.
Dus stel voor dat je wel een x aantal uur per week komt maar bv komt koffie drinken en wat klusjes evt op een andere afdeling. Op die manier laat je ziet dat je wilt en neem je regie over je eigen re-integratie proces.
Als je niets wil dan zijn er andere verlofvormen zoals bv vakantie of onbetaald verlof. Dan hoef je je niet te houden aan verplichtingen.
Het gaat om wat je wel kan, niet om wat je niet kunt.
Dus stel voor dat je wel een x aantal uur per week komt maar bv komt koffie drinken en wat klusjes evt op een andere afdeling. Op die manier laat je ziet dat je wilt en neem je regie over je eigen re-integratie proces.
Als je niets wil dan zijn er andere verlofvormen zoals bv vakantie of onbetaald verlof. Dan hoef je je niet te houden aan verplichtingen.
woensdag 20 oktober 2021 om 20:44
Maar een plan van aanpak betekent niet dat je dan ook direct moet starten met werken.
Een plan van aanpak omschrijft meer wat je wil. Wat is je visie op terugkeer op de werkvloer, wat heb je daar voor nodig, in welke stappen zie je dat voor je.
Het kan best zijn dat jullie afspreken dat je per 1 januari 2022 gaat beginnen met reïntegreren. En dat met 2x2 uur per week. Dat je enige taak is dingen kopiëren. En dan ga je eens een keertje intern bellen. Enzovoorts. Totdat, als het lukt, je weer meer je eigen werk gaat doen met als doel terugkeer in je eigen werk. Je kan ook als doel hebben reïntegreren in een andere baan binnen het bedrijf.
Ik weet niet precies wat je bedoelt met dat je werkgever en de arboarts dat samen met je willen doen? Maar in principe heeft de werkgever helemaal niets, maar dan ook niets te zoeken bij jouw gesprek met de bedrijfsarts. Tenzij je daar expliciet toestemming voor geeft. Tevens mag de bedrijfsarts überhaupt geen medische informatie delen met je werkgever.
Wat betreft het gesprek over het plan van aanpak. Je zou aan je werkgever kunnen vragen of hij je een voorbeeld wil sturen. Dan kun je er eens rustig voor zitten. Praten met mensen in je omgeving. Je kan voorstellen dat gesprek telefonisch te doen omdat op dit moment naar kantoor gaan medisch gezien lastig is voor je. Je mag ook zelf iemand meenemen naar dat gesprek.
De bedrijfsarts is vaak niet aanwezig bij dat gesprek. Je kan je bedrijfsarts wel vragen om tips. Wat gebruikelijk is bij reintegreren als je een burnout hebt. Schrijf dat op en kijk of je daar iets mee kan met je plan van aanpak.
Laat je in het gesprek over het plan van aanpak met je werkgever niet verleiden om iets te vertellen over je burn out. Je kan wel zeggen (als je dat zelf wil) dat je een burnout hebt. Maar laat je niet verleiden tot vragen als: wat doe je dan, vind je het zelf niet vervelend dat je thuiszit enz.
Een plan van aanpak omschrijft meer wat je wil. Wat is je visie op terugkeer op de werkvloer, wat heb je daar voor nodig, in welke stappen zie je dat voor je.
Het kan best zijn dat jullie afspreken dat je per 1 januari 2022 gaat beginnen met reïntegreren. En dat met 2x2 uur per week. Dat je enige taak is dingen kopiëren. En dan ga je eens een keertje intern bellen. Enzovoorts. Totdat, als het lukt, je weer meer je eigen werk gaat doen met als doel terugkeer in je eigen werk. Je kan ook als doel hebben reïntegreren in een andere baan binnen het bedrijf.
Ik weet niet precies wat je bedoelt met dat je werkgever en de arboarts dat samen met je willen doen? Maar in principe heeft de werkgever helemaal niets, maar dan ook niets te zoeken bij jouw gesprek met de bedrijfsarts. Tenzij je daar expliciet toestemming voor geeft. Tevens mag de bedrijfsarts überhaupt geen medische informatie delen met je werkgever.
Wat betreft het gesprek over het plan van aanpak. Je zou aan je werkgever kunnen vragen of hij je een voorbeeld wil sturen. Dan kun je er eens rustig voor zitten. Praten met mensen in je omgeving. Je kan voorstellen dat gesprek telefonisch te doen omdat op dit moment naar kantoor gaan medisch gezien lastig is voor je. Je mag ook zelf iemand meenemen naar dat gesprek.
De bedrijfsarts is vaak niet aanwezig bij dat gesprek. Je kan je bedrijfsarts wel vragen om tips. Wat gebruikelijk is bij reintegreren als je een burnout hebt. Schrijf dat op en kijk of je daar iets mee kan met je plan van aanpak.
Laat je in het gesprek over het plan van aanpak met je werkgever niet verleiden om iets te vertellen over je burn out. Je kan wel zeggen (als je dat zelf wil) dat je een burnout hebt. Maar laat je niet verleiden tot vragen als: wat doe je dan, vind je het zelf niet vervelend dat je thuiszit enz.
louti wijzigde dit bericht op 20-10-2021 20:47
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
6.97% gewijzigd
Het leven is te kort om te lang op de verkeerde plek te blijven.
woensdag 20 oktober 2021 om 20:47
Oké, ik raakte in paniek en was boos, en heb een topic geopend wat misschien niet zo handig geformuleerd is.
De situatieschets:
Ik zit nu een aantal weken thuis met een burn-out, veroorzaakt door twee factoren:
Ik ben in het voorjaar al naar de huisarts gestapt omdat het niet meer ging, maar ik graag door wilde gaan. Ik was er toen nog van overtuigd dat het aan mij ligt. In overleg doorgestuurd naar de psycholoog, en daarnaast ook gestart met een traject persoonlijk leiderschap. Dat heeft mij heel erg geholpen met inzien dat het niet aan mij ligt en het aangeven van mijn eigen grenzen. Hoe meer ik dat echter deed hoe onveiliger de situaties op het werk werd. Ik wil liever geen voorbeelden noemen, vanwege herkenbaarheid, maar het is echt bizar nu ik terugkijk.
Al deze hulpverleners zijn er inmiddels van overtuigd dat de oorzaak niet bij mij ligt, maar in het narcistische gedrag van mijn directeur. Doordat het de afgelopen jaren er langzaam in is geslopen, vinden zij het ook niet gek dat ik niet eerder weg ben gegaan. Ik heb, net zoals in een relatie, niet gemerkt dat ik gemanipuleerd en kleingemaakt werd totdat het al te laat was en ik niet meer voor mezelf op kon komen. Alleen het verschil is dat er hier geld bij komt kijken.
Een paar weken geleden heb ik mij dus ziekgemeld, nadat ik twee weken lang alleen maar kon huilen en alle lichamelijke en psychische klachten die ik al een halfjaar negeerde niet meer weggedrukt konden worden.
Na twee weken kreeg ik mijn intake bij de bedrijfsarts. Hij leek heel veel begrip voor mijn verhaal te hebben. Erkende dat hier spraken was van een onveilige situatie en manipulatie, en stelde voor om een aantal weken rust te nemen voordat we verder zouden gaan. De volgende dag belde hij op dat hij met zijn leidinggevende van gedachten waren veranderd en dat ik zo snel mogelijk om de tafel moest met directeur in mediation om dit conflict op te lossen.
Ik heb aangegeven hier in de toekomst aan mee te willen werken, als dat is wat zij willen, maar dat ik hier op dit moment nog niet toe in staat ben én dat ik niet geloof dat dit iets gaat veranderen. Mijn directeur heeft in het verleden vaker laten zien precies te zeggen wat hij moet zeggen voor de buitenwacht, en dan op kantoor verder gaat waar hij gebleven was, inclusief het belachelijk maken van de persoon in kwestie.
De bedrijfsarts bleef in eerste instantie voet bij stuk houden, en dit heeft bij mij tot een paniekaanval geleid. Hierna heb ik mijn voet, in overleg met de huisarts en psycholoog, stijf gehouden en is de afspraak verschoven. Ook zij zijn niet overtuigd van het feit dat mediation gaat helpen, omdat mijn directeur niet gaat veranderen als persoon. Zo'n gesprek zal alleen maar voer zijn voor verdere manipulatie. De volgende afspraak met de bedrijfsarts heb ik over enkele weken. Ik heb verder 0 informatie van de bedrijfsarts gekregen over behandelplan of wat dan ook. Wel heeft hij een korte terugkoppeling gegeven aan mijn werkgever, waar verder geen details in stonden. Dat zouden we de volgende afspraak bespreken.
Gisteren liet mijn werkgever weten dat hij en ik gezamenlijk een plan van aanpak moeten opstellen, waarin ik mij vastleg aan welk werk ik allemaal weer op kan pakken. Werk ik daar niet aan mee op de manier waarop hij wil, dan mag hij mijn loon korten. Ik wist niet eens dat we een dergelijk plan moeten maken en voelde mij hierdoor overvallen, omdat ik nu in gesprek moet met de persoon die onderdeel is van mijn probleem. Ik heb de bedrijfsarts gevraagd wat mijn rechten en plichten zijn, die verwijst mij door naar een e-mailadres binnen zijn organisatie waar ik geen reactie op krijg. De rechtsbijstand geeft aan niets te kunnen doen.
Dus ik raakte in paniek.
En ik werd boos. Want ik geef klauwen met geld uit aan hulp, en begeleiding, en waarom? Zodat ik weer terug in mijn holletje kan kruipen voor deze werkgever.
Ik ga even kijken of ik vragen nu nog niet beantwoord heb.
De situatieschets:
Ik zit nu een aantal weken thuis met een burn-out, veroorzaakt door twee factoren:
- Ik geef al 2 - 3 jaar aan dat er teveel werk op mijn bord ligt. Echt veel te veel. Het afgelopen halfjaar is dat alleen maar meer geworden, door bewuste keuzes van mijn directeur (mensen ontslaan, niet aannemen, niet komen opdagen op afspraken om mijn werkdruk te bespreken).
- Mijn directeur zorgt bewust voor onveilige situaties op kantoor, negeert, maakt mensen belachelijk en onderdrukt door mensen het gevoel te geven dat ze mislukkelingen zijn. Mijn grenzen worden niet gerespecteerd.
Ik ben in het voorjaar al naar de huisarts gestapt omdat het niet meer ging, maar ik graag door wilde gaan. Ik was er toen nog van overtuigd dat het aan mij ligt. In overleg doorgestuurd naar de psycholoog, en daarnaast ook gestart met een traject persoonlijk leiderschap. Dat heeft mij heel erg geholpen met inzien dat het niet aan mij ligt en het aangeven van mijn eigen grenzen. Hoe meer ik dat echter deed hoe onveiliger de situaties op het werk werd. Ik wil liever geen voorbeelden noemen, vanwege herkenbaarheid, maar het is echt bizar nu ik terugkijk.
Al deze hulpverleners zijn er inmiddels van overtuigd dat de oorzaak niet bij mij ligt, maar in het narcistische gedrag van mijn directeur. Doordat het de afgelopen jaren er langzaam in is geslopen, vinden zij het ook niet gek dat ik niet eerder weg ben gegaan. Ik heb, net zoals in een relatie, niet gemerkt dat ik gemanipuleerd en kleingemaakt werd totdat het al te laat was en ik niet meer voor mezelf op kon komen. Alleen het verschil is dat er hier geld bij komt kijken.
Een paar weken geleden heb ik mij dus ziekgemeld, nadat ik twee weken lang alleen maar kon huilen en alle lichamelijke en psychische klachten die ik al een halfjaar negeerde niet meer weggedrukt konden worden.
Na twee weken kreeg ik mijn intake bij de bedrijfsarts. Hij leek heel veel begrip voor mijn verhaal te hebben. Erkende dat hier spraken was van een onveilige situatie en manipulatie, en stelde voor om een aantal weken rust te nemen voordat we verder zouden gaan. De volgende dag belde hij op dat hij met zijn leidinggevende van gedachten waren veranderd en dat ik zo snel mogelijk om de tafel moest met directeur in mediation om dit conflict op te lossen.
Ik heb aangegeven hier in de toekomst aan mee te willen werken, als dat is wat zij willen, maar dat ik hier op dit moment nog niet toe in staat ben én dat ik niet geloof dat dit iets gaat veranderen. Mijn directeur heeft in het verleden vaker laten zien precies te zeggen wat hij moet zeggen voor de buitenwacht, en dan op kantoor verder gaat waar hij gebleven was, inclusief het belachelijk maken van de persoon in kwestie.
De bedrijfsarts bleef in eerste instantie voet bij stuk houden, en dit heeft bij mij tot een paniekaanval geleid. Hierna heb ik mijn voet, in overleg met de huisarts en psycholoog, stijf gehouden en is de afspraak verschoven. Ook zij zijn niet overtuigd van het feit dat mediation gaat helpen, omdat mijn directeur niet gaat veranderen als persoon. Zo'n gesprek zal alleen maar voer zijn voor verdere manipulatie. De volgende afspraak met de bedrijfsarts heb ik over enkele weken. Ik heb verder 0 informatie van de bedrijfsarts gekregen over behandelplan of wat dan ook. Wel heeft hij een korte terugkoppeling gegeven aan mijn werkgever, waar verder geen details in stonden. Dat zouden we de volgende afspraak bespreken.
Gisteren liet mijn werkgever weten dat hij en ik gezamenlijk een plan van aanpak moeten opstellen, waarin ik mij vastleg aan welk werk ik allemaal weer op kan pakken. Werk ik daar niet aan mee op de manier waarop hij wil, dan mag hij mijn loon korten. Ik wist niet eens dat we een dergelijk plan moeten maken en voelde mij hierdoor overvallen, omdat ik nu in gesprek moet met de persoon die onderdeel is van mijn probleem. Ik heb de bedrijfsarts gevraagd wat mijn rechten en plichten zijn, die verwijst mij door naar een e-mailadres binnen zijn organisatie waar ik geen reactie op krijg. De rechtsbijstand geeft aan niets te kunnen doen.
Dus ik raakte in paniek.
En ik werd boos. Want ik geef klauwen met geld uit aan hulp, en begeleiding, en waarom? Zodat ik weer terug in mijn holletje kan kruipen voor deze werkgever.
Ik ga even kijken of ik vragen nu nog niet beantwoord heb.
woensdag 20 oktober 2021 om 20:50
https://www.richting.nl/hoe-stel-ik-het ... aanpak-op/
Hier staat een voorbeeld plan van aanpak van UWV. Die wordt vaak gebruikt.
Hier staat een voorbeeld plan van aanpak van UWV. Die wordt vaak gebruikt.
Het leven is te kort om te lang op de verkeerde plek te blijven.
woensdag 20 oktober 2021 om 20:56
Dat is ook wat de bedrijfsarts zei inderaad.
Ik snap dat alleen niet helemaal, want ik ben echt ook overwerkt. Ik had gegeven moment de taken en verantwoordelijkheden van drie functies op mijn bord liggen, vanwege het falende beleid van mijn werkgever. Ik vind nu dat dat overwerkt zijn ondersneeuwd bij het conflict, maar weet niet zo goed hoe ik dat om kan draaien.
woensdag 20 oktober 2021 om 20:57
Ik vermoed dat de bedrijfsarts op mediation aanstuurt omdat een onderdeel van het probleem de relatie tussen jou en je werkgever is. Als dit niet wordt opgelost dan zal je situatie hetzelfde blijven waardoor je ziek zal blijven of weer uit gaat vallen.
An sich begrijp ik die gedachte van de bedrijfsarts.
Kijk uit dat ze je geen arbeidsconflict in de schoenen schuiven, dan gaan ze (werkgever) aansturen op beëindigen van je contract.
Benadruk in het volgende gesprek dat de relatie met je werkgever maar een onderdeel is van je burnout.
An sich begrijp ik die gedachte van de bedrijfsarts.
Kijk uit dat ze je geen arbeidsconflict in de schoenen schuiven, dan gaan ze (werkgever) aansturen op beëindigen van je contract.
Benadruk in het volgende gesprek dat de relatie met je werkgever maar een onderdeel is van je burnout.
Het leven is te kort om te lang op de verkeerde plek te blijven.
woensdag 20 oktober 2021 om 21:04
Ik denk dat deel van mijn paniek nu wordt veroorzaakt door het feit dat ik dus dat plan van aanpak in moet gaan vullen, en daardoor direct aan mijn werkgever moet aangeven dat hij een groot deel van mijn probleem is. Ik ben bang voor zijn reactie, en dat ik mezelf weer laat ondersneeuwen door zijn boosheid / minachting.
Ik ga lekker slapen, want ik ben een beetje overprikkeld door alle negatieve emoties. Hopelijk kan ik het morgen wat meer van een afstandje bekijken.
Iedereen die gereageerd heeft, heel erg bedankt.
Ik ga lekker slapen, want ik ben een beetje overprikkeld door alle negatieve emoties. Hopelijk kan ik het morgen wat meer van een afstandje bekijken.
Iedereen die gereageerd heeft, heel erg bedankt.
donderdag 21 oktober 2021 om 11:43
donderdag 21 oktober 2021 om 11:50
Ik raad je aan om aan mediation mee te werken. Waarbij je voorstel is dat jij de mediator mag kiezen. Ik had ook zo een baas en de mediation was eng maar we zijn eruit gekomen. Een mediation prikt door zijn gedrag heen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 21 oktober 2021 om 12:45
kevers schreef: ↑20-10-2021 21:04Ik denk dat deel van mijn paniek nu wordt veroorzaakt door het feit dat ik dus dat plan van aanpak in moet gaan vullen, en daardoor direct aan mijn werkgever moet aangeven dat hij een groot deel van mijn probleem is. Ik ben bang voor zijn reactie, en dat ik mezelf weer laat ondersneeuwen door zijn boosheid / minachting.
Dat is dus helemaal niet zo. Een plan van aanpak gaat over wat je wel kunt, niet waarom je bent uitgevallen. Het heeft geen ander doel dan jou binnen je mogelijkheden aan het werk te houden.
Als het goed is bepaal je samen met de bedrijfsarts de kaders waarbinnen jij kunt werken. Dus bijvoorbeeld zoveel uur per dag en werkzaamheden waarbij met zus en zo rekening gehouden wordt. Vervolgens vul je dan samen met je werkgever binnen die kaders in welke werkzaamheden je gaat oppakken.
En zoals iemand al aangaf: laat je niet verleiden om meer te vertellen aan je werkgever dan je verplicht bent. Je mag terugverwijzen naar het advies van de BA en de termen die daarin vermeld staan. Voor mij stond in het advies van BA aan werkgever (na medische behandeling) dat mijn herstel nog kwetsbaar was en ik daarom flexibiliteit nodig had qua werkzaamheden en uren en dat dat naar verwachting nog zoveel weken ging duren. Het gaat erom wat je specifieke beperkingen zijn tov werk, niet meer details dan dat.
Sterkte.
donderdag 21 oktober 2021 om 13:44
Het leest alsof de WG denkt dat je je in een plan van aanpak gaat vastleggen op wat je gegarandeerd gaat doen; en ook dat hij dit met jou gaat onderhandelen.
Het kan best zijn dat haar baas dat inderdaad van plan is.
Hoe gaat ze daar mee om?
Het kan best zijn dat haar baas dat inderdaad van plan is.
Hoe gaat ze daar mee om?
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
