Relaties
alle pijlers
Geestelijke en lichamelijke mishandeling binnen een relatie.
woensdag 17 juni 2009 om 19:15
Kan dit door therapie etc. voorkomen c.q. genezen worden?
Deze vraag kwam op in een ander topic hier op de relatiepijler: "Brief aan mezelf". In dit topic o.a. ervaringen van vrouwen die erin zitten en/of er al uit zijn.
Ik schrijf daar zelf ook. Ik heb een over het algemeen goede, liefdevolle relatie met één keer in de zoveel tijd mishandeling.
Ik ben zowel dader (geestelijk geweld) als slachtoffer (lichamelijk geweld).
Omdat wij de relatie nog een kans willen geven ga ik in therapie. Dat wordt cognitieve gedragstherapie en EMDR. Binnen 2 weken begin ik. Mijn man gaat er ook mee aan de slag en zoekt nog naar de juiste behandeling.
De vraag is of zo'n relatie nog goed kan komen?
Daarom de vraag dus of er iemand hier een relatie gezien of heeft ervaren, waarin eerst echt sprake was van excessief geweld maar waarmee het na hulp van buiten af ECHT beter werd?
Of kan dat gewoonweg niet na alles wat er gebeurd is?
Deze vraag kwam op in een ander topic hier op de relatiepijler: "Brief aan mezelf". In dit topic o.a. ervaringen van vrouwen die erin zitten en/of er al uit zijn.
Ik schrijf daar zelf ook. Ik heb een over het algemeen goede, liefdevolle relatie met één keer in de zoveel tijd mishandeling.
Ik ben zowel dader (geestelijk geweld) als slachtoffer (lichamelijk geweld).
Omdat wij de relatie nog een kans willen geven ga ik in therapie. Dat wordt cognitieve gedragstherapie en EMDR. Binnen 2 weken begin ik. Mijn man gaat er ook mee aan de slag en zoekt nog naar de juiste behandeling.
De vraag is of zo'n relatie nog goed kan komen?
Daarom de vraag dus of er iemand hier een relatie gezien of heeft ervaren, waarin eerst echt sprake was van excessief geweld maar waarmee het na hulp van buiten af ECHT beter werd?
Of kan dat gewoonweg niet na alles wat er gebeurd is?
woensdag 17 juni 2009 om 19:33
Krijg van jouw posting echt zoiets van...ja "maar" ik maak het er zelf naar. Heb ooit vlak voordat we gingen trouwen een klap gehad, en die kreeg ie gelijk retour. Verder komt er bij ons never nooit geen fysiek geweld voor, en verbaal ook nauwelijks, niet in een onrespectvolle wijze iig.
Verder sluit ik me bij de vorige posters aan.
Verder sluit ik me bij de vorige posters aan.
die ik wilde bestaat al...
woensdag 17 juni 2009 om 19:36
Nee BGB we zijn niet in alle omstandigheden zo. Over het algemeen hebben wij echt een hele fijne relatie. Eén keer in de zoveel tijd explodeert het. Daarom willen we het ook graag nog een laatste kans geven.
We hebben wel allebei wel een zeer slechte jeugd gehad met mishandeling en alcoholisme (lang geleden) en weten dat dit er ook zeker mee te maken heeft. We kunnen er samen wel goed over praten, over alles trouwens. Maar we staan echt op een keerpunt.
We hebben wel allebei wel een zeer slechte jeugd gehad met mishandeling en alcoholisme (lang geleden) en weten dat dit er ook zeker mee te maken heeft. We kunnen er samen wel goed over praten, over alles trouwens. Maar we staan echt op een keerpunt.
woensdag 17 juni 2009 om 19:39
woensdag 17 juni 2009 om 19:42
woensdag 17 juni 2009 om 19:50
Ik heb geen ervaring hiermee, dus kan daarover niet meepraten. Wel wil ik je attenderen op het boek "Houd me vast" van Sue Johnson. Het gaat over een relatief nieuwe vorm van relatietherapie en in het boek wordt ook uitgebreid gesproken over relaties waarin een partner een heftige jeugd heeft gehad en de gevolgen daarvan voor de huidige relatie. Ik denk dat het boek je kan helpen inzicht te geven in hoe het kan werken tussen mensen. Sorry, ik kan het even niet duidelijker verwoorden....
In ieder geval wil ik je heel veel sterkte en succes toewensen.
info over het boek
In ieder geval wil ik je heel veel sterkte en succes toewensen.
info over het boek
anoniem_72727 wijzigde dit bericht op 17-06-2009 20:00
Reden: toevoeging recensie van het boek
Reden: toevoeging recensie van het boek
% gewijzigd
woensdag 17 juni 2009 om 20:05
Hoe kun je deze problemen in een relatie oplossen wanneer er maar een partner is die gaat werken aan de problemen?
'Omdat wij de relatie een kans willen geven ga ik in therapie"
Jij hebt een probleem, maar hij ook.
Erkent hij dat hij ook een probleem heeft? Of legt hij de schuld volledig bij jou neer omdat jij wel in therapie gaat?
'Omdat wij de relatie een kans willen geven ga ik in therapie"
Jij hebt een probleem, maar hij ook.
Erkent hij dat hij ook een probleem heeft? Of legt hij de schuld volledig bij jou neer omdat jij wel in therapie gaat?
woensdag 17 juni 2009 om 20:27
quote:Turning schreef op 17 juni 2009 @ 19:45:
Dank je nieuwsgierigmeisje. Ja, ben ik wel van plan hier te blijven schrijven. Is tenslotte ook een soort van therapie
Wauw, ik heb eigenlijk, als ik eerlijk ben, wat kippenvel door je verhaal!
Wat geweldig dat jullie het nog een kans willen geven!
Ik hoop het allerbeste voor jullie!
Verder geen tips ofzo, maar wilde dit even zeggen!
Dank je nieuwsgierigmeisje. Ja, ben ik wel van plan hier te blijven schrijven. Is tenslotte ook een soort van therapie
Wauw, ik heb eigenlijk, als ik eerlijk ben, wat kippenvel door je verhaal!
Wat geweldig dat jullie het nog een kans willen geven!
Ik hoop het allerbeste voor jullie!
Verder geen tips ofzo, maar wilde dit even zeggen!
woensdag 17 juni 2009 om 20:30
woensdag 17 juni 2009 om 20:34
quote:Turning schreef op 17 juni 2009 @ 19:15:
Kan dit door therapie etc. voorkomen c.q. genezen worden?
Deze vraag kwam op in een ander topic hier op de relatiepijler: "Brief aan mezelf". In dit topic o.a. ervaringen van vrouwen die erin zitten en/of er al uit zijn.
Ik schrijf daar zelf ook. Ik heb een over het algemeen goede, liefdevolle relatie met één keer in de zoveel tijd mishandeling.
Ik ben zowel dader (geestelijk geweld) als slachtoffer (lichamelijk geweld).
Omdat wij de relatie nog een kans willen geven ga ik in therapie. Dat wordt cognitieve gedragstherapie en EMDR. Binnen 2 weken begin ik. Mijn man gaat er ook mee aan de slag en zoekt nog naar de juiste behandeling.
De vraag is of zo'n relatie nog goed kan komen?
Daarom de vraag dus of er iemand hier een relatie gezien of heeft ervaren, waarin eerst echt sprake was van excessief geweld maar waarmee het na hulp van buiten af ECHT beter werd?
Of kan dat gewoonweg niet na alles wat er gebeurd is?Het probleem is natuurlijk dat die therapie op korte termijn geen soelaas gaat bieden. Terwijl jullie werken aan een lange termijn oplossing moet je dus maar hopen dat hij niet in een onbewaakt ogenblik alsnog uithaalt. Dat lijkt me toch echt geen basis voor een relatie. Ik zie meer logica in een andere volgorde: eerst de relatie verbreken en apart gaan wonen, daarna allebei in therapie, de relatie proberen weer op te pakken en tot slot samen in therapie.
Kan dit door therapie etc. voorkomen c.q. genezen worden?
Deze vraag kwam op in een ander topic hier op de relatiepijler: "Brief aan mezelf". In dit topic o.a. ervaringen van vrouwen die erin zitten en/of er al uit zijn.
Ik schrijf daar zelf ook. Ik heb een over het algemeen goede, liefdevolle relatie met één keer in de zoveel tijd mishandeling.
Ik ben zowel dader (geestelijk geweld) als slachtoffer (lichamelijk geweld).
Omdat wij de relatie nog een kans willen geven ga ik in therapie. Dat wordt cognitieve gedragstherapie en EMDR. Binnen 2 weken begin ik. Mijn man gaat er ook mee aan de slag en zoekt nog naar de juiste behandeling.
De vraag is of zo'n relatie nog goed kan komen?
Daarom de vraag dus of er iemand hier een relatie gezien of heeft ervaren, waarin eerst echt sprake was van excessief geweld maar waarmee het na hulp van buiten af ECHT beter werd?
Of kan dat gewoonweg niet na alles wat er gebeurd is?Het probleem is natuurlijk dat die therapie op korte termijn geen soelaas gaat bieden. Terwijl jullie werken aan een lange termijn oplossing moet je dus maar hopen dat hij niet in een onbewaakt ogenblik alsnog uithaalt. Dat lijkt me toch echt geen basis voor een relatie. Ik zie meer logica in een andere volgorde: eerst de relatie verbreken en apart gaan wonen, daarna allebei in therapie, de relatie proberen weer op te pakken en tot slot samen in therapie.
woensdag 17 juni 2009 om 21:14
quote:attribuutje schreef op 17 juni 2009 @ 19:33:
Krijg van jouw posting echt zoiets van...ja "maar" ik maak het er zelf naar. Heb ooit vlak voordat we gingen trouwen een klap gehad, en die kreeg ie gelijk retour. Verder komt er bij ons never nooit geen fysiek geweld voor, en verbaal ook nauwelijks, niet in een onrespectvolle wijze iig.
Verder sluit ik me bij de vorige posters aan.
Dus vlak voor jullie trouwen meppen jullie over en weer wat. Never nooit kan altijd veranderen in de volgende keer.
En je moet me toch echt uitleggen hoe verbaal geweld op een respectvolle manier kunt uiten.
Als je je dan ook nog aansluit bij voorgaande posters zou jij dus allang weer zonder je partner zijn.
Krijg van jouw posting echt zoiets van...ja "maar" ik maak het er zelf naar. Heb ooit vlak voordat we gingen trouwen een klap gehad, en die kreeg ie gelijk retour. Verder komt er bij ons never nooit geen fysiek geweld voor, en verbaal ook nauwelijks, niet in een onrespectvolle wijze iig.
Verder sluit ik me bij de vorige posters aan.
Dus vlak voor jullie trouwen meppen jullie over en weer wat. Never nooit kan altijd veranderen in de volgende keer.
En je moet me toch echt uitleggen hoe verbaal geweld op een respectvolle manier kunt uiten.
Als je je dan ook nog aansluit bij voorgaande posters zou jij dus allang weer zonder je partner zijn.
woensdag 17 juni 2009 om 21:19
Turning, ik geloof absoluut dat het opgelost kan worden. Als je allebei inziet waar het mis gaat en de oorzaak, dus ook de oplossing, bij jezelf gaat zoeken, moet dat lukken. Zeker als je van elkaar houdt en samen verder wilt.
Je zult je waarschijnlijk wel bewust zijn van het feit dat dit niet zomaar van vandaag op morgen veranderd kan worden, dit gaat de nodige tijd in beslag nemen en zal niet eenvoudig zijn.
Succes!!
Je zult je waarschijnlijk wel bewust zijn van het feit dat dit niet zomaar van vandaag op morgen veranderd kan worden, dit gaat de nodige tijd in beslag nemen en zal niet eenvoudig zijn.
Succes!!
woensdag 17 juni 2009 om 21:23
Gaaf dat je dit topic geopend hebt. Zoals je weet betwijfel ik zelf sterk of het mogelijk is om een dergelijke sterke onbalans te herstellen.
Zelf heb ik dus ook een relatie gehad waarin ik zowel dader als slachtoffer was. Mijn toenmalige vriend gebruikte nogal wat geweld. In plaats van dat ik opstapte en de relatie beëindigde heb ik me dat laten gebeuren. Omdat ik er zelf nogal een hekel aan heb om slachtoffer te zijn, weigerde ik echter om mee te gaan in zijn gedragingen door me aan hem aan te passen. In mijn ogen deed ik redelijke dingen maar ik wist dat deze hem tot razernij dreven.
Ik had het gevoel dat ik, als ik me zou laten chanteren door het gebruik van geweld, ik pas echt een slachtoffer was. Want dan liet ik alles over mijn kant gaan. Met als gevolg dat ik dus wel die dingen deed, hij volledig uit zijn plaat ging en ik onder veel lichamelijk geweld te leiden had.
Zelfs nu ik dit schrijf weet ik eigenlijk niet of ik mezelf wel dader moet noemen. Ik was - en ben - van mening dat het gewoon niet goed is als iemand (lichamelijk of verbaal) geweld tegen je gebruikt. Ook al heb ik dan iets gedaan wat de ander niet aanstaat, dat is geen rechtvaardiging.
Deze relatie heeft anderhalf jaar (te lang) geduurd. Ik weet niet zo goed wanneer het eerste conflict met geweld plaatsvond. Ik heb een tijd lang geprobeerd het gesprek met hem aan te gaan. Geprobeerd hem te veranderen. Geprobeerd afspraken over van alles te maken, om dit soort escalaties te voorkomen. Geprobeerd om samen in therapie te gaan. Etc.
Uiteindelijk sloeg hij me een keer te hard en was ik er helemaal klaar mee. Ik heb mezelf toen (tamelijk letterlijk!) opgeveegd, aangifte gedaan bij de politie en ben bij een bekende ingetrokken.
Hij heeft nog een paar keer gesmeekt te mogen terugkomen, maar ik was er klaar mee. Ongeveer 9 maanden later kreeg ik een relatie met mijn man, met wie ik inmiddels 10 jaar erg gelukkig samen ben.
Zelf denk ik dat ook al zouden wij alle therapie van de wereld gevolgd hebben het dan nog geen goede relatie geworden zou zijn. Ik keek op hem neer omdat hij met geweld zijn gewin moest halen en denk niet dat het mij ooit gelukt zou zijn om wel respect voor hem te hebben als persoon. Ook al zou hij compleet en duurzaam veranderd zijn.
Ik zou het heel bijzonder vinden als er stellen zijn die het gelukt is om een dergelijke exessief negatieve spiraal wel te doorbreken.
Zelf heb ik dus ook een relatie gehad waarin ik zowel dader als slachtoffer was. Mijn toenmalige vriend gebruikte nogal wat geweld. In plaats van dat ik opstapte en de relatie beëindigde heb ik me dat laten gebeuren. Omdat ik er zelf nogal een hekel aan heb om slachtoffer te zijn, weigerde ik echter om mee te gaan in zijn gedragingen door me aan hem aan te passen. In mijn ogen deed ik redelijke dingen maar ik wist dat deze hem tot razernij dreven.
Ik had het gevoel dat ik, als ik me zou laten chanteren door het gebruik van geweld, ik pas echt een slachtoffer was. Want dan liet ik alles over mijn kant gaan. Met als gevolg dat ik dus wel die dingen deed, hij volledig uit zijn plaat ging en ik onder veel lichamelijk geweld te leiden had.
Zelfs nu ik dit schrijf weet ik eigenlijk niet of ik mezelf wel dader moet noemen. Ik was - en ben - van mening dat het gewoon niet goed is als iemand (lichamelijk of verbaal) geweld tegen je gebruikt. Ook al heb ik dan iets gedaan wat de ander niet aanstaat, dat is geen rechtvaardiging.
Deze relatie heeft anderhalf jaar (te lang) geduurd. Ik weet niet zo goed wanneer het eerste conflict met geweld plaatsvond. Ik heb een tijd lang geprobeerd het gesprek met hem aan te gaan. Geprobeerd hem te veranderen. Geprobeerd afspraken over van alles te maken, om dit soort escalaties te voorkomen. Geprobeerd om samen in therapie te gaan. Etc.
Uiteindelijk sloeg hij me een keer te hard en was ik er helemaal klaar mee. Ik heb mezelf toen (tamelijk letterlijk!) opgeveegd, aangifte gedaan bij de politie en ben bij een bekende ingetrokken.
Hij heeft nog een paar keer gesmeekt te mogen terugkomen, maar ik was er klaar mee. Ongeveer 9 maanden later kreeg ik een relatie met mijn man, met wie ik inmiddels 10 jaar erg gelukkig samen ben.
Zelf denk ik dat ook al zouden wij alle therapie van de wereld gevolgd hebben het dan nog geen goede relatie geworden zou zijn. Ik keek op hem neer omdat hij met geweld zijn gewin moest halen en denk niet dat het mij ooit gelukt zou zijn om wel respect voor hem te hebben als persoon. Ook al zou hij compleet en duurzaam veranderd zijn.
Ik zou het heel bijzonder vinden als er stellen zijn die het gelukt is om een dergelijke exessief negatieve spiraal wel te doorbreken.
donderdag 18 juni 2009 om 00:27
@Cat23, Natuurlijk mag dat niet, vind ik ook. Net zo min als door rood rijden en ook dat gebeurd.
@wzk, ik kijk niet op hem neer, heb eigenlijk op dat geweld na veel respect en bewondering voor hem hoe hij met dingen omgaat. Dat hij dit heeft gedaan is voor hem, zo zei hij, de grootste teleurstelling van zijn leven. Iets waarvan hij altijd gezegd heeft dat nooit te zullen doen, het ergste wat er is en dat blijkt dus niet zo te zijn. Een enorme deuk in zijn zelfvertrouwen, waar hij veel moeite mee heeft.
Ik vind mezelf ook dader omdat de dingen die ik dan zeg echt erg zijn en hem behandel als een complete nul, loser en noem maar op. Zou ik mijn ongenoegens minder opkroppen, verergeren in mijn hoofd en op een normale manier uitspreken, zou de schade veel minder zijn. Dat hoop ik te leren met de therapie.
@rastafun, dank je wel en idd dat heeft tijd en moeite nodig. Van beide kanten. Ik vind het (nu) nog de moeite waard.
@wuiles, ik ben me bewust van het risico. Jouw oplossing zou misschien de beste zijn, maar veel moeilijker te realiseren momenteel. Ik wil nu (nog) niet de hoop opgeven dat deze oplossing zal gaan werken.
@Jannemaan, jij ook dank je wel voor je lieve woorden en voor de aanvulling op de post van Pom508.
@twurley, dank voor de tip voor het boek en je hebt het duidelijk (genoeg) geformuleerd hoor. Ik ga het zeker lezen.
@wzk, ik kijk niet op hem neer, heb eigenlijk op dat geweld na veel respect en bewondering voor hem hoe hij met dingen omgaat. Dat hij dit heeft gedaan is voor hem, zo zei hij, de grootste teleurstelling van zijn leven. Iets waarvan hij altijd gezegd heeft dat nooit te zullen doen, het ergste wat er is en dat blijkt dus niet zo te zijn. Een enorme deuk in zijn zelfvertrouwen, waar hij veel moeite mee heeft.
Ik vind mezelf ook dader omdat de dingen die ik dan zeg echt erg zijn en hem behandel als een complete nul, loser en noem maar op. Zou ik mijn ongenoegens minder opkroppen, verergeren in mijn hoofd en op een normale manier uitspreken, zou de schade veel minder zijn. Dat hoop ik te leren met de therapie.
@rastafun, dank je wel en idd dat heeft tijd en moeite nodig. Van beide kanten. Ik vind het (nu) nog de moeite waard.
@wuiles, ik ben me bewust van het risico. Jouw oplossing zou misschien de beste zijn, maar veel moeilijker te realiseren momenteel. Ik wil nu (nog) niet de hoop opgeven dat deze oplossing zal gaan werken.
@Jannemaan, jij ook dank je wel voor je lieve woorden en voor de aanvulling op de post van Pom508.
@twurley, dank voor de tip voor het boek en je hebt het duidelijk (genoeg) geformuleerd hoor. Ik ga het zeker lezen.
donderdag 18 juni 2009 om 00:51
Turning, goed dat je dit topic gestart bent!
Heb vanavond even gegoogled op emdr helder nu.
Ik blijf je volgen hier. Zo ook de mede posters. Ben namelijk benieuwd wat er uitkomt, zo ook uit de therapie die je gaat volgen. Vind het dapper van je dat je het gevecht tégen het gevecht aangaat. Hoop van harte dat het zal slagen.
Goed dat je partner in ieder geval ook hulp ingeschakeld heeft. Want eenzijdig ergens aan werken waar je beide schuld aan hebt gaat absoluut niet lukken in mijn ogen.
Sterkte!
Heb vanavond even gegoogled op emdr helder nu.
Ik blijf je volgen hier. Zo ook de mede posters. Ben namelijk benieuwd wat er uitkomt, zo ook uit de therapie die je gaat volgen. Vind het dapper van je dat je het gevecht tégen het gevecht aangaat. Hoop van harte dat het zal slagen.
Goed dat je partner in ieder geval ook hulp ingeschakeld heeft. Want eenzijdig ergens aan werken waar je beide schuld aan hebt gaat absoluut niet lukken in mijn ogen.
Sterkte!
donderdag 18 juni 2009 om 00:56
Dank je wel Oostvogel.
Gek, dat zo'n gesprek met een psych. vandaag al zo'n vermoeidheid teweeg brengt. Dat belooft nog wat voor als het echt gaat beginnen.
Maar goed, ik ben gemotiveerd en ga mijn best doen. Ook al gaat onze relatie misschien ter ziele, binnen afzienbare tijd of in de toekomst, uiteindelijk doe ik het toch voornamelijk voor mezelf.
Gek, dat zo'n gesprek met een psych. vandaag al zo'n vermoeidheid teweeg brengt. Dat belooft nog wat voor als het echt gaat beginnen.
Maar goed, ik ben gemotiveerd en ga mijn best doen. Ook al gaat onze relatie misschien ter ziele, binnen afzienbare tijd of in de toekomst, uiteindelijk doe ik het toch voornamelijk voor mezelf.
donderdag 18 juni 2009 om 01:00
Dat moet ook denk ik de insteek zijn. Hand in eigen boezem steken, verbeter de wereld begin bij jezelf. Als je partner er nét zo over denkt is dát in ieder geval in balans. Straks krijg je door de therapie meer inzichten en kun je ze toepassen, in eerste instantie op jezelf. Want dáár begint alles mee. Bij jezelf. Ben écht benieuwd hoe je die therapie gaat ervaren.
En ja, zoiets kost zéker kruim. Het is nogal intensief lijkt me.
Hoevaak is de therapie?
En ja, zoiets kost zéker kruim. Het is nogal intensief lijkt me.
Hoevaak is de therapie?
donderdag 18 juni 2009 om 17:13
Turning, net als Oostvogel zegt vind ik het goed dat je dit topic gestart bent. En verder heb ik bewondering voor het feit dat jij hier, net als wzk overigens, zo eerlijk bent over je eigen rol. Ik ben, uiteraard zou ik zeggen, tegen geweld in een relatie. Maar begrijp ook dat daar een heel verhaal (en hele geschiedenissen van mensen) achter zit. In dat boek wat ik noemde staan zulke eye-openers dat ik iedereen met een relatie toewens om die informatie tot zich te nemen. Ik heb dan ook wel weer zoveel zendingsdrang dat ik eigenlijk iedereen wil verplichten het te lezen!
In ieder geval: ik heb nog even door het boek gebladerd en er staat ook veel in over agressie, traumatische jeugd, de wisselwerking tussen mensen etc.
Ik zou graag je ervaringen met je therapie willen volgen of beter gezegd: ik hoop hier nog eens te kunnen lezen dat jullie samen het levende bewijs zijn dat geestelijke en lichamelijke mishandeling voorkomen kunnen worden.
Ik wens jullie veel wijsheid en kracht toe.
In ieder geval: ik heb nog even door het boek gebladerd en er staat ook veel in over agressie, traumatische jeugd, de wisselwerking tussen mensen etc.
Ik zou graag je ervaringen met je therapie willen volgen of beter gezegd: ik hoop hier nog eens te kunnen lezen dat jullie samen het levende bewijs zijn dat geestelijke en lichamelijke mishandeling voorkomen kunnen worden.
Ik wens jullie veel wijsheid en kracht toe.
