Relaties
alle pijlers
Zo verdrietig door moeder
donderdag 20 april 2023 om 15:57
Ik wil graag even van me afschrijven. Ik heb een slechte relatie met mijn moeder. Al van jongs af aan kan ik maar weinig goed doen in haar ogen. Ik krijg heel vaak kritiek. Mijn zussen bijna nooit dus ik ben op de een of andere manier altijd de gebeten hond. Nu, al lang volwassen, weet ze me nog steeds te raken en elke keer als ik denk dat het beter gaat komt er weer een klap. Niet letterlijk maar ik had nu weer iets onvergeeflijks gedaan in haar ogen, lees iets aan mij uiterlijk wat zij niet goed vindt. Ik ben hier zo verdrietig van, ze kan dan zo verachtelijk reageren en voel me gelijk weer een kind van 4 die op het matje wordt geroepen. Ik zou zo graag eens horen dat ik het goed doe en dat ze trots op me is. Maar nee, het zal er nooit in zitten. Jullie kunnen er niets mee wrs maar ik zou zo graag tips hebben hoe ik hiermee kan omgaan of wat weerbaarder kan worden.
donderdag 20 april 2023 om 19:20
Gebruna schreef: ↑20-04-2023 19:10Jezelf voorhouden dat je nu een volwassen vrouw bent die zelf alle keuzes in haar leven maakt en prima in staat is om daar de volle verantwoordelijkheid voor te nemen/dragen.
Je bent in geen enkel opzicht meer afhankelijk van de mening van je moeder.
Prima als zij het met je eens is, maar zo niet: het zij zo.
Als je dit uitstraalt en ook in je reacties laat blijken dat het je niet raakt, dan is de kans groot dat het commentaar zal afnemen (ook al moet je misschien de eerste tijd doen alsof het je niet raakt).
Voorlopig vooral niet teveel over jezelf of over je gevoelens vertellen. Bij commentaar wenkbrauwen fronsen en beetje ontwijkend/nietszeggend antwoord geven. En in elk geval niet in de verdediging gaan of uitleg geven.
Meer een onverschillig "Oh", dat kan....
Zodra zij het idee krijgt dat haar commentaar géén positieve invloed heeft op de relatie met haar dochter, zal je zien dat zij steeds minder (negatief) commentaar geeft.
Wow, was het maar zo simpel.
Als je niet wilt dood gaan, dan moet je niet geboren worden.
donderdag 20 april 2023 om 20:54
Wat ontzettend verdrietig voor jou. Dit is echt niet oké en je moeder heeft het recht niet jou steeds te veroordelen. Wat deze situaties vaak zo moeilijk maakt, is dat je toch steeds op zoek gaat naar goedkeuring en bevestiging. Ook al weet je met je verstand dat je volwassen bent en je je er eigenlijk niks van aan zou hoeven trekken.
Het kleintje in jou wil natuurlijk toch dat ze het goed doet, dat ze lief is, dat ze een geweldig kind is. En iedereen kan tegen je zeggen dat dat zo is, maar vaak zoek je het bij degenen die het je nooit gaan geven. En steeds wordt je weer gekwetst.
Zij heeft geen oog voor jouw gevoelens en wat haar commentaar steeds met je doet. Dat is echt heel kwalijk. Dat hoort zij als moeder juist wel te hebben.
En als je veel hierin tekort bent gekomen, dan is therapie echt wel een goed idee hoor. Want als zij niet voor je zorgt, moet je leren voor jezelf te zorgen.
Dikke
Het kleintje in jou wil natuurlijk toch dat ze het goed doet, dat ze lief is, dat ze een geweldig kind is. En iedereen kan tegen je zeggen dat dat zo is, maar vaak zoek je het bij degenen die het je nooit gaan geven. En steeds wordt je weer gekwetst.
Zij heeft geen oog voor jouw gevoelens en wat haar commentaar steeds met je doet. Dat is echt heel kwalijk. Dat hoort zij als moeder juist wel te hebben.
En als je veel hierin tekort bent gekomen, dan is therapie echt wel een goed idee hoor. Want als zij niet voor je zorgt, moet je leren voor jezelf te zorgen.
Dikke
donderdag 20 april 2023 om 21:04
donderdag 20 april 2023 om 21:09
Zo simpel zou het moeten zijn. Niet meer hunkeren naar haar goedkeuring, daar begint alles mee. Want dat gaat toch niet meer komen.
Dan moet het maar zoals het kan
donderdag 20 april 2023 om 21:18
Maar ze versprak zich nogal eens.'t Is allemaal lang geleden.
donderdag 20 april 2023 om 21:19
Alsof ik mijn eigen verhaal lees. Zit momenteel ook -mede daardoor- in therapie.CleopatraVII schreef: ↑20-04-2023 19:01Ik raad inderdaad ook therapie aan en het contact zo minimaal mogelijk te houden (of helemaal te verbreken als je dat zelf wilt).
Mijn moeder heeft me dusdanig verpest dat ik altijd heb gedacht dat ik niets waard was, dat ik altijd minderwaardig aan anderen was, dat ik niet slim was, niet goed genoeg was etc. etc. En dat iedereen dus zo over me denkt, dus ook op mijn werk ervaar ik hier hinder van.
Vorig jaar ben ik in therapie gegaan en dat heeft me ontzettend geholpen. Ik weet nu dat het WEL heel erg was wat mijn moeder me aangedaan heeft (ik zei altijd tegen mezelf 'stel je niet zo aan, zo erg was het niet'). Maar dat was het dus wel. En ik weet nu dat het echt niet aan mij lag en nooit gelegen heeft.
En dat ik nooit, maar dan ook nooit, de waardering zal krijgen die ik zo graag zou willen hebben. Ze zal het nooit zien. Wat ik ook doe. Hoe erg ik ook uitblink in mijn studies en werk, ze zal nooit die waardering geven. Daar leer je in therapie ook mee omgaan.
donderdag 20 april 2023 om 21:19
Klinkt eerder als iemand die zelf ook beschadigd is.Kattentuintje schreef: ↑20-04-2023 18:59Jij mag jezelf duidelijk gezegend noemen dat je niet weet hoeveel impact een dergelijke moeder op je kan hebben.
donderdag 20 april 2023 om 22:09
Precies dit....heel lief dankjewel!!helena2 schreef: ↑20-04-2023 20:54Wat ontzettend verdrietig voor jou. Dit is echt niet oké en je moeder heeft het recht niet jou steeds te veroordelen. Wat deze situaties vaak zo moeilijk maakt, is dat je toch steeds op zoek gaat naar goedkeuring en bevestiging. Ook al weet je met je verstand dat je volwassen bent en je je er eigenlijk niks van aan zou hoeven trekken.
Het kleintje in jou wil natuurlijk toch dat ze het goed doet, dat ze lief is, dat ze een geweldig kind is. En iedereen kan tegen je zeggen dat dat zo is, maar vaak zoek je het bij degenen die het je nooit gaan geven. En steeds wordt je weer gekwetst.
Zij heeft geen oog voor jouw gevoelens en wat haar commentaar steeds met je doet. Dat is echt heel kwalijk. Dat hoort zij als moeder juist wel te hebben.
En als je veel hierin tekort bent gekomen, dan is therapie echt wel een goed idee hoor. Want als zij niet voor je zorgt, moet je leren voor jezelf te zorgen.
Dikke
Ik heb al therapie gehad en dacht dat ik het wel aankon. En ineens raakt ze me weer op een heel gevoelige plek en is het weer helemaal mis.
Ze snapt er helemaal niks van. Als ik emotioneel bij haar wordt zegt ze: o ja dat dacht ik al, dat je dan moet huilen. En verder 0,0 empathie....
donderdag 20 april 2023 om 22:11
Werkte het maar zo. Dat kan ik doen maar ik voel zoveel emotie als er zoiets gebeurt. Ik ben nu ook al de hele dag van slag. Ik wil zo graag erkenning en liefde van haar en ik realiseer me steeds meer dat ik dat niet ga krijgen.Gebruna schreef: ↑20-04-2023 19:10Jezelf voorhouden dat je nu een volwassen vrouw bent die zelf alle keuzes in haar leven maakt en prima in staat is om daar de volle verantwoordelijkheid voor te nemen/dragen.
Je bent in geen enkel opzicht meer afhankelijk van de mening van je moeder.
Prima als zij het met je eens is, maar zo niet: het zij zo.
Als je dit uitstraalt en ook in je reacties laat blijken dat het je niet raakt, dan is de kans groot dat het commentaar zal afnemen (ook al moet je misschien de eerste tijd doen alsof het je niet raakt).
Voorlopig vooral niet teveel over jezelf of over je gevoelens vertellen. Bij commentaar wenkbrauwen fronsen en beetje ontwijkend/nietszeggend antwoord geven. En in elk geval niet in de verdediging gaan of uitleg geven.
Meer een onverschillig "Oh", dat kan....
Zodra zij het idee krijgt dat haar commentaar géén positieve invloed heeft op de relatie met haar dochter, zal je zien dat zij steeds minder (negatief) commentaar geeft.
donderdag 20 april 2023 om 22:21
Vreselijk.Zonneschijn202131 schreef: ↑20-04-2023 22:09Precies dit....heel lief dankjewel!!
Ik heb al therapie gehad en dacht dat ik het wel aankon. En ineens raakt ze me weer op een heel gevoelige plek en is het weer helemaal mis.
Ze snapt er helemaal niks van. Als ik emotioneel bij haar wordt zegt ze: o ja dat dacht ik al, dat je dan moet huilen. En verder 0,0 empathie....
Ik vrees dat alleen afstand nemen helpt om je zelf te beschermen. Ze heeft geen inlevingsvermogen om wat voor reden dan ook.
donderdag 20 april 2023 om 22:50
Kan het zijn dat jullie elkaar niet snappen, of dat jullie elkaar versterken in negatieve zin? Dus dat het een soort wisselwerking is?Zonneschijn202131 schreef: ↑20-04-2023 22:09Precies dit....heel lief dankjewel!!
Ik heb al therapie gehad en dacht dat ik het wel aankon. En ineens raakt ze me weer op een heel gevoelige plek en is het weer helemaal mis.
Ze snapt er helemaal niks van. Als ik emotioneel bij haar wordt zegt ze: o ja dat dacht ik al, dat je dan moet huilen. En verder 0,0 empathie....
donderdag 20 april 2023 om 22:53
Oei. Dat zou ik jou juist NIET doen. Maar dat komt ook omdat dat hier aanleiding zou zijn om nog meer nare dingen te gaan zeggen, en uit te leggen dat het allemaal aan mij ligt.
Terwijl een normale reactie zou zijn dat iemand schrikt en sorry zegt.
Dus dat zorgt alleen maar voor meer pijn.
Het contact op een lager pitje zetten helpt doorgaans wel om de heftigste emoties eraf te halen, waardoor je op de momenten dat er wel contact is ook wat weerbaarder bent.
Ik ben nu kampioen in antwoorden als;
- oh
- oh ja?
- goh
- ja zo doen wij dat
- nee hoor dankjewel
- snap ik
- dit is wat voor mij/ons werkt
En lekker laten waaien.
•
donderdag 20 april 2023 om 23:33
Kan natuurlijk, maar je merkt het verschil echt wel als jij steeds kritiek krijgt en andere broers/zussen niet. Kan zijn dat die broers/zussen meer in lijn met moeders verwachting leven, maar vervelend blijft het dan wel.
donderdag 20 april 2023 om 23:39
Dat klinkt erg sneu. Net alsof je een Teflon laag moet kweken om bij je moeder te kunnen zijn. Wat heb je dan aan zo’n onveilig contact?Lila-Linda schreef: ↑20-04-2023 16:28therapie, echt goeie therapie
dan hoef je (mag wel) de band niet eens te breken. want dan kun je voortaan schouderophalend met haar in 1 ruimte zijn
vrijdag 21 april 2023 om 08:31
Dat werkt niet, ik vertel vrijwel niets aan haar behalve over koetjes en kalfjes. Zij geeft me ongevraagd commentaar op wat ik doe. Vult vanalles voor me in. Dit is trouwens al van vroeger zo. Ik heb het idee dat ik niet gewenst ben. Ze doet soms wel normaal en dan krijg ik toch weer hoop. En dan ineens is het weer mis. Het is 2 jaar redelijk goed gegaan dus ik dacht wie weet blijft het nu zo. En met redelijk goed gaan bedoel ik dat ze weinig commentaar geeft, maar alsnog nooit zegt dat ze van me houdt of blij is met me of trots op me. Dat doet ze nooit.Gebruna schreef: ↑20-04-2023 19:10Jezelf voorhouden dat je nu een volwassen vrouw bent die zelf alle keuzes in haar leven maakt en prima in staat is om daar de volle verantwoordelijkheid voor te nemen/dragen.
Je bent in geen enkel opzicht meer afhankelijk van de mening van je moeder.
Prima als zij het met je eens is, maar zo niet: het zij zo.
Als je dit uitstraalt en ook in je reacties laat blijken dat het je niet raakt, dan is de kans groot dat het commentaar zal afnemen (ook al moet je misschien de eerste tijd doen alsof het je niet raakt).
Voorlopig vooral niet teveel over jezelf of over je gevoelens vertellen. Bij commentaar wenkbrauwen fronsen en beetje ontwijkend/nietszeggend antwoord geven. En in elk geval niet in de verdediging gaan of uitleg geven.
Meer een onverschillig "Oh", dat kan....
Zodra zij het idee krijgt dat haar commentaar géén positieve invloed heeft op de relatie met haar dochter, zal je zien dat zij steeds minder (negatief) commentaar geeft.
Maar nu sinds een paar weken is het foute boel. We waren op een verjaardag en ze heeft me gewoon genegeerd. En ik had haar al heel lang niet gezien, dus was blij haar te zien. Dat was zo'n domper. Ze belt me ook nooit of komt zelf langs. Ik moet altijd naar haar. Naar mijn zussen gaat ze wel en belt ze ook zelf. Het is zo pijnlijk!!
vrijdag 21 april 2023 om 08:44
Wat naar voor je. En wat als jij zelf geen contact meer met haar opneemt? Hoe is het contact met je zussen?Zonneschijn202131 schreef: ↑21-04-2023 08:31Dat werkt niet, ik vertel vrijwel niets aan haar behalve over koetjes en kalfjes. Zij geeft me ongevraagd commentaar op wat ik doe. Vult vanalles voor me in. Dit is trouwens al van vroeger zo. Ik heb het idee dat ik niet gewenst ben. Ze doet soms wel normaal en dan krijg ik toch weer hoop. En dan ineens is het weer mis. Het is 2 jaar redelijk goed gegaan dus ik dacht wie weet blijft het nu zo. En met redelijk goed gaan bedoel ik dat ze weinig commentaar geeft, maar alsnog nooit zegt dat ze van me houdt of blij is met me of trots op me. Dat doet ze nooit.
Maar nu sinds een paar weken is het foute boel. We waren op een verjaardag en ze heeft me gewoon genegeerd. En ik had haar al heel lang niet gezien, dus was blij haar te zien. Dat was zo'n domper. Ze belt me ook nooit of komt zelf langs. Ik moet altijd naar haar. Naar mijn zussen gaat ze wel en belt ze ook zelf. Het is zo pijnlijk!!
vrijdag 21 april 2023 om 09:16
Ik heb besloten dat nu even niet meer te doen uit zelfbescherming. Ik heb zelf goed contact met mijn zussen en heb veel steun aan ze gelukkig. Maar zij zien het ook. Dus het is niet alleen mijn gevoel ofzo.
vrijdag 21 april 2023 om 09:49
Zonneschijn202131 schreef: ↑21-04-2023 08:31Dat werkt niet, ik vertel vrijwel niets aan haar behalve over koetjes en kalfjes. Zij geeft me ongevraagd commentaar op wat ik doe. Vult vanalles voor me in. Dit is trouwens al van vroeger zo. Ik heb het idee dat ik niet gewenst ben. Ze doet soms wel normaal en dan krijg ik toch weer hoop. En dan ineens is het weer mis. Het is 2 jaar redelijk goed gegaan dus ik dacht wie weet blijft het nu zo. En met redelijk goed gaan bedoel ik dat ze weinig commentaar geeft, maar alsnog nooit zegt dat ze van me houdt of blij is met me of trots op me. Dat doet ze nooit.
Maar nu sinds een paar weken is het foute boel. We waren op een verjaardag en ze heeft me gewoon genegeerd. En ik had haar al heel lang niet gezien, dus was blij haar te zien. Dat was zo'n domper. Ze belt me ook nooit of komt zelf langs. Ik moet altijd naar haar. Naar mijn zussen gaat ze wel en belt ze ook zelf. Het is zo pijnlijk!!
Rot om te lezen en ik voel mee met je pijn. En wat ik nu ga zeggen is hard, maar sommige ouders houden niet van een kind of slechts voorwaardelijk. En anderen hebben er zelfs spijt van dat je bestaat of vinden je een teringjong, omdat je niet bent, zoals zij dat graag hadden gezien. En is zoiets uit/bespreekbaar? Nee.
Als maker gedragen sommigen zich als een bezitterige, alwetende en onaantastbare eenrichtingsverkeer criticaster, terwijl het ook maar beperkte mensen zijn (net als iedereen). En dat is oneerlijk, zeker in vergelijking met je broers of zussen.
Dit besef gaf mij, raar genoeg, rust en beperkte de hunkering naar goedkeuring en liefde. Ik hoop dat je ook iets gaat vinden wat bij je past. Al dan niet ondersteund met goede therapie. Excuses voor mijn naargeestige stukje tekst.
'balans leidt tot glans'
vrijdag 21 april 2023 om 10:05
nee juist niet
je leert juist om alle teflonlagen af te breken
die heb je juist opgebouwd.
Je leert om zo van jezelf te houden, dat het echt niet uitmaakt
vrijdag 21 april 2023 om 10:13
Als ik TO zo lees dan lijkt me dat inderdaad het belangrijkst.Lila-Linda schreef: ↑21-04-2023 10:05nee juist niet
je leert juist om alle teflonlagen af te breken
die heb je juist opgebouwd.
Je leert om zo van jezelf te houden, dat het echt niet uitmaakt
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
