Relaties
alle pijlers
Zo verdrietig door moeder
donderdag 20 april 2023 om 15:57
Ik wil graag even van me afschrijven. Ik heb een slechte relatie met mijn moeder. Al van jongs af aan kan ik maar weinig goed doen in haar ogen. Ik krijg heel vaak kritiek. Mijn zussen bijna nooit dus ik ben op de een of andere manier altijd de gebeten hond. Nu, al lang volwassen, weet ze me nog steeds te raken en elke keer als ik denk dat het beter gaat komt er weer een klap. Niet letterlijk maar ik had nu weer iets onvergeeflijks gedaan in haar ogen, lees iets aan mij uiterlijk wat zij niet goed vindt. Ik ben hier zo verdrietig van, ze kan dan zo verachtelijk reageren en voel me gelijk weer een kind van 4 die op het matje wordt geroepen. Ik zou zo graag eens horen dat ik het goed doe en dat ze trots op me is. Maar nee, het zal er nooit in zitten. Jullie kunnen er niets mee wrs maar ik zou zo graag tips hebben hoe ik hiermee kan omgaan of wat weerbaarder kan worden.
zaterdag 22 april 2023 om 09:26
100% met je eens @Vage.Vage schreef: ↑21-04-2023 13:22Maar zou je je die dingen laten zeggen door een vreemde? En dan die persoon nog bewust opzoeken?
Het maakt voor mij niet uit wie het is, juist omdat ik mezelf belangrijk vind accepteer ik zulk gedrag niet meer. Ook niet van mijn moeder.
Dus ik ga daar echt niet zitten schouderophalen als ze rotopmerkingen zou maken zoals TO om de oren krijgt geslingerd. Wie houd je dan voor de gek? Geen mens verdraagt dat, het is niet voor niets dat mensen gefolterd worden met dit soort geestelijke terreur. Laat staan als je eigen moeder het doet, in wiens buik je hebt gezeten en wiens zorg je letterlijk nodig had om te overleven. Kan je nog zo veel van jezelf houden...
Dat is mijn standpunt in ieder geval, het helpt mij om qua gedrag één lijn te trekken.
Ik zou best met mijn moeder een nieuwe band kunnen en willen opbouwen waarin ik mijn grenzen zou aangeven, wanneer ik daar klaar voor ben. Maar ik ga echt van niemand zulke shit incasseren en dat het mij niet raakt, daar geloof ik niet in.
Ook van mijn moeder hoef ik geen shit te pikken. Er lijkt toch nog een hardnekkige overtuiging te zijn: "het is toch je moeder"
zaterdag 22 april 2023 om 09:33
Oei, ik lees het bovenste deel als een pijnpunt To. Omdat je er heel heftig op aanslaat.Zonneschijn202131 schreef: ↑21-04-2023 23:10Mag ik dat voor mezelf beslissen? Ik kan hier ook niet alles vertellen waarom ik bepaalde dingen doe.
En trouwens voor alle duidelijkheid ik hou van allebei mijn ouders. Dat kan ik niet uitzetten door wat ze doen en of wat ze toelaten. En ik spreek nu alleen voor mezelf en uiteraard niet voor anderen.
En voor wat het tweede deel betreft. Ik hou ook van mijn ouders. Ik heb in kunnen zien dat zij ook ontzettend beschadigd zijn in hun jeugd. Maar toch heb ik geen tot minimaal contact met ze. Omdat het beter is voor mij, om niet meer beschadigd door hun te worden.
zaterdag 22 april 2023 om 11:25
Niemand vraagt je te stoppen om van je ouders te houden. Dat kan ook niet denk ik.Zonneschijn202131 schreef: ↑21-04-2023 23:10En trouwens voor alle duidelijkheid ik hou van allebei mijn ouders. Dat kan ik niet uitzetten door wat ze doen en of wat ze toelaten. En ik spreek nu alleen voor mezelf en uiteraard niet voor anderen.
Ik heb voor de mijne juist meer liefde en respect gekregen sinds ik geen contact meer met ze heb. Ik ga ze steeds meer aanvaarden als ouders, hoe gek dat ook klinkt misschien. En dat geeft me veel (rust, gevoel van veiligheid, het gevoel ergens bij te horen).
Assertiviteit en grenzen aangeven heb ik nog niet dusdanig onder de knie dat ik een gezonde relatie met mijn moeder zou kunnen opbouwen nu. Ik word meteen teruggeworpen in mijn oude patronen als ik bij haar ben. Ik hoop het nog wel te leren. Maar niet alles is maakbaar denk ik. Voor nu is geen contact voor mij het beste, ik groei nog elke dag als mens, na lange tijd stilgestaan te hebben.
zaterdag 22 april 2023 om 13:13
Fijn om te lezen dat het voor jou zo werkt, meen ik oprecht.Vage schreef: ↑22-04-2023 11:25Niemand vraagt je te stoppen om van je ouders te houden. Dat kan ook niet denk ik.
Ik heb voor de mijne juist meer liefde en respect gekregen sinds ik geen contact meer met ze heb. Ik ga ze steeds meer aanvaarden als ouders, hoe gek dat ook klinkt misschien. En dat geeft me veel (rust, gevoel van veiligheid, het gevoel ergens bij te horen).
Assertiviteit en grenzen aangeven heb ik nog niet dusdanig onder de knie dat ik een gezonde relatie met mijn moeder zou kunnen opbouwen nu. Ik word meteen teruggeworpen in mijn oude patronen als ik bij haar ben. Ik hoop het nog wel te leren. Maar niet alles is maakbaar denk ik. Voor nu is geen contact voor mij het beste, ik groei nog elke dag als mens, na lange tijd stilgestaan te hebben.
Maar stoppen met houden van je ouders is wel degelijk mogelijk. Ik kan zeggen dat ik niet meer van ze houd. Daarvoor hebben ze mij teveel aangedaan.
zaterdag 22 april 2023 om 13:28
Kruimeltaart schreef: ↑21-04-2023 16:19Ik ben, zoals ik ook al eerder schreef, momenteel ook in therapie. In de eerste instantie om iets heel anders (burn out), maar tijdens gesprekken ben ik erachter gekomen dat mijn ouders daaraan ten grondslag liggen. Nooit was het goed genoeg, altijd eerst de negatieve punten noemen, mij altijd vergelijken met anderen (en daar kwam ik altijd als 'slechtste' uit). Daarboven op kwam nog verslavingsproblematiek en nog meer ellende die ik hier niet neer ga zitten. Uiteindelijk heeft dat ervoor gezorgd dat ik me altijd de mindere voel, nooit goed genoeg, dat ik heel slecht over mezelf denk en altijd opzoek ben naar erkenning. Waardoor ik ook in werk en privé altijd over m'n grenzen ging om het maar goed te doen en iedereen te pleasen.
Wat mij heel erg heeft geholpen is het inzicht dat wat er vroeger 'thuis' is gebeurd, wel degelijk een vorm van mishandeling was. Ik heb dat voor mezelf altijd gebagatelliseerd, want ik werd toch niet geslagen en kreeg in materieel opzich alles? Ik ben door een heel diep dal gegaan, maar ik merk dat ik er sterker uitkom. Ik heb ervoor gekozen geen contact meer te hebben met mijn familie. Mocht je erover willen praten (of iemand anders die dit leest), mijn pm staat open.
zaterdag 22 april 2023 om 14:07
Ja dat klopt wel. Mijn vader is een hele lieve zachtaardige man, als ik hem ga belasten hiermee komt hij in conflict. Dat wil ik niet. En volgens mij werkt het niet zo dat je kan besluiten niet meer van ze te houden. Ik hou ondanks alles van mijn moeder, daar kan ik niks aan doen. Ik denk ook dat het voor mezelf beter is contact minimaal te houden. Maar het doet heel erg pijn en ik had zo graag goed contact met ze en dingen willen delen die ik meemaak of waar ik mee zit. Maar ja dat zit er niet in. Ik zal dat moeten accepterenmartje55 schreef: ↑22-04-2023 09:33Oei, ik lees het bovenste deel als een pijnpunt To. Omdat je er heel heftig op aanslaat.
En voor wat het tweede deel betreft. Ik hou ook van mijn ouders. Ik heb in kunnen zien dat zij ook ontzettend beschadigd zijn in hun jeugd. Maar toch heb ik geen tot minimaal contact met ze. Omdat het beter is voor mij, om niet meer beschadigd door hun te worden.
zaterdag 22 april 2023 om 14:33
Ik hield ook niet meer van ze. (Ze zijn nu overleden.) Op een gegeven moment was dat gewoon weg, langzaam verdwenen en door haarzelf afgebroken. Ik heb het ook nooit als automatisme gezien in de zin van: je moeder, daar hou je van.Kruimeltaart schreef: ↑22-04-2023 13:13
Maar stoppen met houden van je ouders is wel degelijk mogelijk. Ik kan zeggen dat ik niet meer van ze houd. Daarvoor hebben ze mij teveel aangedaan.
zondag 23 april 2023 om 08:36
Weet je moeder hoe jij je voelt? Heb je het weleens bespreekbaar gemaakt? En ook waarom ze dit alleen bij jou doet?Zonneschijn202131 schreef: ↑22-04-2023 14:07Ja dat klopt wel. Mijn vader is een hele lieve zachtaardige man, als ik hem ga belasten hiermee komt hij in conflict. Dat wil ik niet. En volgens mij werkt het niet zo dat je kan besluiten niet meer van ze te houden. Ik hou ondanks alles van mijn moeder, daar kan ik niks aan doen. Ik denk ook dat het voor mezelf beter is contact minimaal te houden. Maar het doet heel erg pijn en ik had zo graag goed contact met ze en dingen willen delen die ik meemaak of waar ik mee zit. Maar ja dat zit er niet in. Ik zal dat moeten accepteren
zondag 23 april 2023 om 09:23
Ja maar daar kan ze niks mee. Ze wuift het weg en zegt dan dat ze wel van me houdt. Ze vindt dat ik er dramatisch over doe. Ze ziet dingen alleen vanuit haar eigen perspectief en kan zich niet in mij verplaatsen. Dus daar ben ik mee opgehouden. Voel ik me alleen nog maar rotter door.....Sjaantje37 schreef: ↑23-04-2023 08:36Weet je moeder hoe jij je voelt? Heb je het weleens bespreekbaar gemaakt? En ook waarom ze dit alleen bij jou doet?
Ik denk dat mijn zussen meer in haar straatje lopen, ik heb een wat ander karakter dan mijn zussen dus daar komt het misschien door.
zondag 23 april 2023 om 10:57
Ja, dit herken ik ook. Een disfunctioneel gezin, en een moeder die heftig uit de hoek kan komen, werkt nogal door. En je staat er alleen in, omdat anderen zich niet kunnen voorstellen wat er gebeurd is, wat er gezegd is.sprankelend schreef: ↑21-04-2023 11:15
Sommige dingen zijn denk ik alleen uit te leggen als je ervoor gestudeerd hebt (en dan echt geneeskunde met een specialisatie in psychiatrie) ...
Wanneer het zo buiten het normale valt raak je er ook een beetje door geïsoleerd omdat je geen aansluiting vindt bij andere mensen met je verhaal. Dat is óók iets waar je over moet leren/kunnen rouwen. Eenzaamheid in je verhaal.
Wat ik ook moeilijk vind is dat mensen je er op aankijken, dat je afstand houdt. Ik moet wel, het is onmogelijk om in contact te blijven. Maar je krijgt i.p.v. begrip of steun, snel zo'n oordeel 'het is toch je moeder'. Dat die moeder werkelijk schadelijk is geweest, en als je haar de kans geeft dat nog steeds is, wordt niet gezien.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
