Ik word er zo BOOS van!

Aaarhg, ik ben zo boos.

Vandaag heb ik de hele dag gewerkt, in de horeca, flink druk geweest.



Normaal gesproken als ik zo'n lange dienst heb, ga ik thuis lekker douchen en luieren/uitrusten.

Maar gisteren dacht ik.. Heee, laat ik morgen nou eens gewoon niet zo saai doen, en tóch 's avonds iets leuks gaan doen met mn vriend. (aangezien hij me dit vaker vraagt én omdat ik het ook gezellig vind)



Krijg ik vandaag op mn werk te horen, dat ik morgen ook de hele dag moet werken. Ik had echt zoiets van: Sh*t.



Maargoed, ik had dit inmiddels al afgesproken met hem dus toen ik thuis kwam ben ik snel onder de douche gesprongen.

3x van outfit gewisseld. (Staat dit wel? Ben ik niet dik? Is dit misschien té? Je kent het wel.)

Snelsnel wat gegeten. Omdat ik toch een beeeetje op tijd klaar wilde zijn.



Hem ondertussen gebeld. Ik zei dat ik thuis was en dat ik hem zou bellen als ik klaar was met verzorgen enz.

Waarop hij zei; Nee ik bel jou wel.

Dat vond ik zelf nogal raar, maar oke. Om half 10 had ik nog niets gehoord, dus ik een smsje gestuurd van



Hee lief, weet je al iets? ik ben al klaar hoor xxx



Na een half uur (!) krijg ik een smsje terug: Ik ben nu in Belgie ik bel je wel als ik weer in **** ben.



Ik zat dus al helemaal klaar in mn leukste outfit en make-up enz.

Te wachten. Op hem. Wachten. Op een telefoontje. Wachten. Wachten. Wachten.



Ik heb nu nog steeds niets gehoord. IK BEN ZO BOOOS!

Ik heb van ellende mn makeup er weer afgehaald en zit nu in mn pyama en met een chagerijnig/verdrietig gezicht achter de pc.



Was hij dan van plan om me om 1 uur snachts te komen ophalen of te bellen of wat dan ook? Hij weet dat ik morgen moet werken.

Hij kan toch op zn minst laten weten als er iets tussen is gekomen ofzo.



Pffffffff, sorry ik moest dit even van me afschrijven.

Ik voel me zo gebruikt, alsof ik alleen maar in de picture kom als het hem uitkomt.

Dit is niet de eerste x.. dit is eigleijk altijd, ik krijg zo de schijt van hem soms! Bahhhhh!

Ik smste hem rond kwart voor 8.

Ik stuurde: Ben je er om kwart over 8?

Hij stuurde terug: Kwart over 8 bij de bankjes



(Bij hem thuis voor de deur op zo'n veldje)



Ik daarheen heen gereden met mijn vader.

Ik uit de auto gestapt en op het bankje gaan zitten.

Mijn vader zat nog in de auto. Kon mij zien.

Toen kwam R. eraan met een zak met spullen.



Hij kwam heel stoer naar buiten gelopen, beetje spugen onderweg naar het bankje enzo. Toen starte mijn vader de auto, toen zag R. dus dat ik niet alleen was.



Ik hem die tas gegeven zonder iets te zeggen, hij mij die van mij.

Dan wil ik weglopen, zegt hij ineens: Ik wil mijn armbandje terug.

Ik: heb ik niet bij me.

Hij: ja wanneer krijg ik het dan he

Ik: als je het me betaald.



Ingestapt en wegreden.



(Dit armbandje is een goude armbandje dat hij verpand had, en ik heb het terug gekocht toen hij geen geld had. Toen we nog samen waren dan. Als ik het niet gekocht had, hadden ze het omgesmolten en was hij het kwijt. We hadden afgesproken dat hij me dit zou betalen en dat hij het dan terug zou krijgen)



Eenmaal thuis kijk ik wat er in de zak zit.

Een broek van mij, verzorgingsspullen, 2 tshirts van hem (??), vibrator hahahaha. Zit ik ook echt op te wachten.

Maar nergens mijn ID te bekennen. Ik was zo pissig.



Mijn vader kon niet meteen met me terug rijden want de auto lag helemaal vol. En het lag nogal onstabiel hahaha. (We zijn mijn spullen gaan halen, nieuw bed en klerenkast) Dus eerst de auto uitladen, dat nam nogal tijd in.



Ik bel hem op: Waar is mijn ID

Hij: Ooh.. ja die ben ik vergeten, ik dacht dat die erbij had gedaan. Dan geef ik je die wel als ik mn armbandje krijg.

(YEAH RIGHT)

Ik: Ja, ik kom hem straks wel halen, over half uurtje.

Hij: Ik ben zo weg, kom morgenmiddag maar

Ik: Nee dan kan ik niet.

Hij: Oh jeh dan een andere x. Je hebt het toch niet nodig he.

Ik: Nee, doe maar in een envelop met het geld erbij, gooi hem maar bij mn tante in de brievenbus en dan gooi ik het armbandje wel bij jou in de bus straks. (Tante woont 3 deuren naast hem)

Hij: Ja en dan geef jij hem zeker niet he.. dag.

Ik: is er dan niemand anders thuis?

Hij: Nee. (Ik weet zeker dat er wel iemand is maargoed.)

Ik: Ja, dan zorg maar dat je thuis bent vanavond. Had je je aan de afspraak moeten houden.

Hij: Doe maar zo. Ga maar zo doen. Is geen probleem, is goed, jij komt jezelf nog wel tegen hoor. Doe maar zo. Je vind nooit meer iemand zoals ik.

Ik: Nou, hallelujah, gelukkig maar!



Opgehangen.

Pffff, ik was pissig!



Mn vader zegt, kom we gaan het wel met de scooter ophalen.

Ik bel hem terug: ik kom er nu aan, ben er over 10 min.

Hij: ja dan kom je maar naar de frituur.



Wij daar heen gegaan. Staat hij daar te wachten met 2 vrienden van hem.

Ik bleef gewoon achterop de scooter zitten.

Gaf hem het armbandje, hij wilde mij mn ID geven + geld voor het armbandje. Ik mn ID gepakt en het geld weer teruggeven.



Laat hem maar gelukkig zijn met zn paar tientjes, stomme ezel dattie is.



AAAAAAAAAAAH wat ben ik boos,

Maargoed ik heb mijn ID terug. En ik ben er van af.

Nu ga ik mijn kast opzetten whoehoee!

Aaaaaaaah, wat zijn jullie allemaaal lief!

Ik vind het ook leuk van mezelf haha. Echt.



Ik kreeg net een sms van hem.



Denk er aan *naam* al je geheimen blijven bij mij, ga verder met je leven en blijf gewoon jezelf. Dan komt alles goed. Ik zal je nooit vergeten. R.



Zo stom, toen hij me zag deed hij ook vijandig en bij stoer bij zijn vrienden. En nu zo'n sms. Uiteraard niet op gereageerd. Ik zou nog niet eens weten wat ik erop zou moet antwoorden.

quote:Courage schreef op 29 juni 2009 @ 22:44:

Musiclove, goed bezig!

Mag ik iets vragen voor mijn eigen nieuwsgierigheid? Hoef je niet te beantwoorden of in detail, maar is R. NL van origine?

Maakt me verder geen bal uit overigens, maar op de een of andere manier krijg ik die indruk - wil gewoon weten of dat klopt.Ja, dat klopt!

Hmm.

Tja, dat was het dan.



dussss..

Ik durf het jullie bijna niet te vertellen. O mijn god, wat heb ik toch weer gedaan?



Gisteren werd ik overdag overladen met smsjes van (gezamelijke) vriendinnen dat ze hadden gehoord dat het uit was, en ohh wat erg, en ik mocht ze altijd bellen want ook al was het uit wilde ze toch leuke dingen met me blijven doen enz enz. Echt superlief natuurlijk. Ik was met een van deze meiden aan het bellen en ik liet me ontglippen dat ik hem toch wel miste.



Híj heeft haar later op die avond gezien en uitgevraagd wat ik zoal zei.. Ja, jullie raadde het al. Dat meisje had hem dus verteld dat ik het best rot vond en hem miste.



Ik lag in bed een dvdtje te kijken en wilde daarna gaan slapen toen ik gebeld werd. Om 01:30. Prive nummer.

Ik wist dat het R. was. Ik voelde het gewoon, toch nam ik op. We hebben gepraat en gepraat en gepraat, gelachen, gehuild en gepraat. Om uiteindelijk tot de conclusie te komen dat we beide weten dat het niet meer werkt. Maar ook dat we stiekem heel graag samen zijn en elkaar missen. Hij stelde voor om het gewoon zo te laten maar af toe nog eens wat samen te doen met gezamelijke vrienden. Dus niet alleen met zn 2e, maar meer in een groep. Als vriendschap. Ik vond het allemaal wel best.



Om 02:30 maakte hij de opmerking dat hij het liefste NU naar me toe kwam om me een knuffel te geven omdat het hem echt speet. Ik zei dat ik dat ook wel zou willen maar dat het echt gekkenwerk zou zijn, zo midden in de nacht. Nog even erover gelachen en toen hebben we opgehangen.

10 minuten later belde hij terug. Dat hij onderweg was!!



Ik snel wat kleren aangetrokken en stilletjes thuis weggegaan. O myn god! Wat bezielde me.

Ik voelde me echt helemaal verliefd en het was echt spannend en alles.



Toen we elkaar zagen kwam er nog geen 'hoi' uit of we stonden daar al te zoenen. Oooooooh, dat had ik toch wel gemist.

Nouja, wat er uiteindelijk gebeurde hoef ik natuurlijk niet te vertellen........ Helemaal geweldig natuurlijk op dat moment maar achteraf.. Ik voelde me zooooooo rot.



Ik dacht echt: 'Jij stomme trut, wat heb je nu weer gedaan'

Ik zei het hem ook. Hij bood zn excuses aan, dat het inderdaad niet echt het ideale begin was. En dat het voor hem ook niet op de planning stond. Maar dat het er gewoon zo van gekomen was en dat we beiden schuld waren. Daar heeft hij gelijk in.



Ik voel me nu zo raar. Aan de ene kant ben ik echt blij dat het gebeurd is. Aan de andere kant voel ik me zoooo rot. Waarom kon ik het nou niet volhouden, het ging zo goed. Ik voel me schuldig tegenover mn vader. En ik wil jullie reacties bijna niet weten, ik schaam me dood om dit erop te zetten echt waar. Het liefste zou ik gewoon van het forum verdwijnen. Maargoed, ik zou jullie op de hoogte houden. Dit is het, het is gebeurd en ik kan er niks meer aan veranderen. Helaas.



Oh, wat moet ik nu toch....



*schaamt zich rot*