Relaties
alle pijlers
Erger me aan dikke vriendin
woensdag 1 juli 2009 om 15:19
Hoi allemaal,
De vriendschap tussen mij en mijn beste vriendin is goud waard, we kunnen alles tegen elkaar zeggen, we zijn eerlijk en oprecht tegen elkaar en vertrouwen elkaar volledig.
Er is alleen 1 probleem ... door haar overgewicht, ze weegt 140 kg,zijn er geen uitstapjes, winkelen, een dagje uit, strand enz.
Ze kan dit gewoon niet !
Om de zoveel meter moet ze gaan zitten.
Een aantal jaar geleden heeft ze een maagbandje gekregen waar ze heel blij mee was, ze eet daardoor stukken minder, als ze bij mij is propt ze zich vol met alles wat lekker is.
Aan beweging doet ze niks, dus komt het erop neer dat het afvallen alleen gebeurt door het maagbandje.
Ik heb erover gepraat met haar, ze begrijpt het wel, alleen ze doet er niks aan.
Het enigste wat we nu doen is praten ( wat goed is hoor !) ze ligt dan als cleopatra in de bank en doet verder niks dan roken eten en drinken.Ik ga mezelf steeds meer en meer irriteren aan haar.
Wat moet ik hier mee ?
De vriendschap tussen mij en mijn beste vriendin is goud waard, we kunnen alles tegen elkaar zeggen, we zijn eerlijk en oprecht tegen elkaar en vertrouwen elkaar volledig.
Er is alleen 1 probleem ... door haar overgewicht, ze weegt 140 kg,zijn er geen uitstapjes, winkelen, een dagje uit, strand enz.
Ze kan dit gewoon niet !
Om de zoveel meter moet ze gaan zitten.
Een aantal jaar geleden heeft ze een maagbandje gekregen waar ze heel blij mee was, ze eet daardoor stukken minder, als ze bij mij is propt ze zich vol met alles wat lekker is.
Aan beweging doet ze niks, dus komt het erop neer dat het afvallen alleen gebeurt door het maagbandje.
Ik heb erover gepraat met haar, ze begrijpt het wel, alleen ze doet er niks aan.
Het enigste wat we nu doen is praten ( wat goed is hoor !) ze ligt dan als cleopatra in de bank en doet verder niks dan roken eten en drinken.Ik ga mezelf steeds meer en meer irriteren aan haar.
Wat moet ik hier mee ?
donderdag 2 juli 2009 om 09:43
quote:light schreef op 02 juli 2009 @ 08:50:
Ik probeer in het algemeen te reageren en ik ben gisteravond vroeg naar bed gegaan dus heb ik niet meer gereageerd...
Mijn vriendin reageerde eerst in defensief toen ik haar met een brief vertelde wat ik op mijn hart had.
Ik gaf die brief aan haar toen ze bij mij was, zodat ze die op haar gemak kon lezen en gelijk kon reageren.
Ze ging daarna huilen, omdat ze wist dat het waarheid was.
Zeggen dat je het begrijpt en wat wil doen eraan is een eerste, maar het echte doen is een tweede en dat gebeurt dus niet!
We hebben er toen over gepraat, ze belooft beter maar .... ik zie haar niks doen.
Ik heb gewoon niks aan een vriendin die de hele tijd op de bank wil liggen.
Ja ik heb respect voor haar en hoe ze met haar psychische omstandigheden nog een lange weg te gaan heeft,
Ik help haar bij alles, maar het is niet de bedoeling dat het van 1 kant komt.
We zouden op vakantie gaan naar spanje, maar ze hoorde dat het huisje 200m van het strand afligt en toen wilde ze niet meer gaan.Ze heeft hier niet alleen zichzelf mee maar ook mijn dochtertje en mijzelf.
Is het niet zo dat als je psychisch in nood zit , je door activiteiten waar dan ook en vooral juist met iemand die jou kent ook uit de put kan komen al is het maar jezelf goed voelen voor een uurtje als je iets gedaan hebt.
Ik ben niet egoïstisch, nooit geweest ......
Waarom vertelde je het haar in een brief? Jij noemt wel dat het was zodat ze die op haar gemak kon lezen en gelijk kon reageren maar als iemand het gewoon tegen je zégt, kun je toch ook gelijk reageren?
ik denk dat het geen zin heeft elkaar van egoïsme te verdenken.
Ik denk alleen dat jij dingen van haar wilt die zij jou nu niet kan bieden. En dat is voor jullie beiden heel erg jammer maar ik denk dat jij ook een aandeel hebt in deze wolk boven jullie vriendschap. Niet alleen zij. Jij accepteert niet dat zij nu zo is. Ik snap best dat je hieraan moet wennen, dat wel.
Ik denk dat het beste een compromis is.
Bijvoorbeeld: ze gaat gewoon mee naar Spanje. Een strand dat 200m van je huisje ligt, kan heel onoverkomelijk voor haar lijken nu maar daar is best een mouw aan te passen. Ze hoeft toch niet elke keer mee te gaan naar dat strand? En de keren dat ze meegaat, nou, dan gaat ze om de paar meter zitten. Who cares. Gewoon wat vroeger vertrekken daarheen en jullie hebben de hele dag aan tijd.
Dat is dan haar aandeel. Jouw aandeel kan zijn om haar inactiviteit zoveel mogelijk los te laten. Ze wil wel maar psychisch lukt het ff slecht dus ze kan ook slecht. Dat kun je haar kwalijk nemen, daar kun jij je aan ergeren maar daar worden de zaken enkel maar erger van, niet beter. Als jij iets wilt en ze sputtert tegen, nou, gebruik dan humor om haar aan de gang te krijgen. Wil ze echt niet op dat moment, zeg dan 'jammer' en laat het even gaan.
Ik probeer in het algemeen te reageren en ik ben gisteravond vroeg naar bed gegaan dus heb ik niet meer gereageerd...
Mijn vriendin reageerde eerst in defensief toen ik haar met een brief vertelde wat ik op mijn hart had.
Ik gaf die brief aan haar toen ze bij mij was, zodat ze die op haar gemak kon lezen en gelijk kon reageren.
Ze ging daarna huilen, omdat ze wist dat het waarheid was.
Zeggen dat je het begrijpt en wat wil doen eraan is een eerste, maar het echte doen is een tweede en dat gebeurt dus niet!
We hebben er toen over gepraat, ze belooft beter maar .... ik zie haar niks doen.
Ik heb gewoon niks aan een vriendin die de hele tijd op de bank wil liggen.
Ja ik heb respect voor haar en hoe ze met haar psychische omstandigheden nog een lange weg te gaan heeft,
Ik help haar bij alles, maar het is niet de bedoeling dat het van 1 kant komt.
We zouden op vakantie gaan naar spanje, maar ze hoorde dat het huisje 200m van het strand afligt en toen wilde ze niet meer gaan.Ze heeft hier niet alleen zichzelf mee maar ook mijn dochtertje en mijzelf.
Is het niet zo dat als je psychisch in nood zit , je door activiteiten waar dan ook en vooral juist met iemand die jou kent ook uit de put kan komen al is het maar jezelf goed voelen voor een uurtje als je iets gedaan hebt.
Ik ben niet egoïstisch, nooit geweest ......
Waarom vertelde je het haar in een brief? Jij noemt wel dat het was zodat ze die op haar gemak kon lezen en gelijk kon reageren maar als iemand het gewoon tegen je zégt, kun je toch ook gelijk reageren?
ik denk dat het geen zin heeft elkaar van egoïsme te verdenken.
Ik denk alleen dat jij dingen van haar wilt die zij jou nu niet kan bieden. En dat is voor jullie beiden heel erg jammer maar ik denk dat jij ook een aandeel hebt in deze wolk boven jullie vriendschap. Niet alleen zij. Jij accepteert niet dat zij nu zo is. Ik snap best dat je hieraan moet wennen, dat wel.
Ik denk dat het beste een compromis is.
Bijvoorbeeld: ze gaat gewoon mee naar Spanje. Een strand dat 200m van je huisje ligt, kan heel onoverkomelijk voor haar lijken nu maar daar is best een mouw aan te passen. Ze hoeft toch niet elke keer mee te gaan naar dat strand? En de keren dat ze meegaat, nou, dan gaat ze om de paar meter zitten. Who cares. Gewoon wat vroeger vertrekken daarheen en jullie hebben de hele dag aan tijd.
Dat is dan haar aandeel. Jouw aandeel kan zijn om haar inactiviteit zoveel mogelijk los te laten. Ze wil wel maar psychisch lukt het ff slecht dus ze kan ook slecht. Dat kun je haar kwalijk nemen, daar kun jij je aan ergeren maar daar worden de zaken enkel maar erger van, niet beter. Als jij iets wilt en ze sputtert tegen, nou, gebruik dan humor om haar aan de gang te krijgen. Wil ze echt niet op dat moment, zeg dan 'jammer' en laat het even gaan.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 2 juli 2009 om 09:59
quote:Supersmollie1 schreef op 01 juli 2009 @ 19:21:
Lieve Light, ik begrijp echt dit topic niet, hoor. Als dit je beste vriendin is dan erger je je niet aan haar, dan accepteer je haar voor wie ze is. En dat accepteren en respecteren mis ik in jouw posts. Haar willen helpen is echt iets anders dan een beetje luisteren en haar maar vertellen dat ze iets moet doen. Dat weet ze zelf heus ook wel, en ze weet ongetwijfeld precies wat ze moet doen. Maar het gaan doen, dat is hem de crux en jouw gezeur zal haar echt niet helpen.
Vind de post van Nammma een hele mooie.
Falikant niet mee eens! Als ik de mensen terug lees die alleen maar roepen: accepteren, accepteren, accepteren en vooral geen kritiek hebben, vooral niet ergeren, wil ik
A: weleens weten hoe jullie in een relatie zouden staan als je ondernemende partner na een aantal jaren verandert in een lusteloos wezen die niks meer wil en niks meer onderneemt. Denk dat de meesten de eerste maanden/jaren nog wel begrip kunnen opbrengen, maar daarna toch gaan balen van de enorme passiviteit. Is het dan wel ok?
B: accepteren en je ogen er zogenaamd voor sluiten draagt niet bij aan een oplossing voor betreffende persoon. Als je je zorgen maakt, zie je dat de persoon niet meer is wie het ooit was of dat de persoon in kwestie het niet meer haalt bij wat normaal gesproken als gezond geldt. En die zorgen zou je best kunnen uitten. Als iemand er stelselmatig voor kiest om daar niks mee te willen en erop aanstuurt dat het almaar erger wordt, dan kan bezorgdheid in ergernis omslaan. Omdat je maar niet kan begrijpen dat iemand zich willens en wetens dood aan het vreten is, zelfs als je op allerlei fronten hulp hebt aangeboden om het samen te doen. Zo raar is dat echt niet. Dat maakt van TO geen egoistisch mens, maar juist betrokken. Maar betrokkenheid, begrip, empathie houdt ergens wel een keer op. Aan een dood paard lopen trekken is nu eenmaal niet leuk. Moet ze dan maar gaan zitten toekijken hoe haar vriendin langzaam maar zeker de afgrond inglijdt?
Deze "vriendin" is een heel ander mens (geworden) dan wie ze ooit was en ze wil niks meer doen om dat stukje gezonde mens terug te vinden. Net als een junky of alcoholist die zichzelf de vernieling inhelpt met zijn/haar gezondheid. Ga je daar ook lekker bij staan toekijken?
Nou, ik zou cristalheldere taal speken en nog eenmaal heel duidelijk aangeven te willen helpen en iemand te steunen in het zoeken naar professionele hulp en de weg daarna. Maar als iemand dan echt niet geholpen wil worden, dan houdt het...helaas op. Einde vriendschap (tenzij hij/zij bedenkt alsnog beter te willen worden)
Lieve Light, ik begrijp echt dit topic niet, hoor. Als dit je beste vriendin is dan erger je je niet aan haar, dan accepteer je haar voor wie ze is. En dat accepteren en respecteren mis ik in jouw posts. Haar willen helpen is echt iets anders dan een beetje luisteren en haar maar vertellen dat ze iets moet doen. Dat weet ze zelf heus ook wel, en ze weet ongetwijfeld precies wat ze moet doen. Maar het gaan doen, dat is hem de crux en jouw gezeur zal haar echt niet helpen.
Vind de post van Nammma een hele mooie.
Falikant niet mee eens! Als ik de mensen terug lees die alleen maar roepen: accepteren, accepteren, accepteren en vooral geen kritiek hebben, vooral niet ergeren, wil ik
A: weleens weten hoe jullie in een relatie zouden staan als je ondernemende partner na een aantal jaren verandert in een lusteloos wezen die niks meer wil en niks meer onderneemt. Denk dat de meesten de eerste maanden/jaren nog wel begrip kunnen opbrengen, maar daarna toch gaan balen van de enorme passiviteit. Is het dan wel ok?
B: accepteren en je ogen er zogenaamd voor sluiten draagt niet bij aan een oplossing voor betreffende persoon. Als je je zorgen maakt, zie je dat de persoon niet meer is wie het ooit was of dat de persoon in kwestie het niet meer haalt bij wat normaal gesproken als gezond geldt. En die zorgen zou je best kunnen uitten. Als iemand er stelselmatig voor kiest om daar niks mee te willen en erop aanstuurt dat het almaar erger wordt, dan kan bezorgdheid in ergernis omslaan. Omdat je maar niet kan begrijpen dat iemand zich willens en wetens dood aan het vreten is, zelfs als je op allerlei fronten hulp hebt aangeboden om het samen te doen. Zo raar is dat echt niet. Dat maakt van TO geen egoistisch mens, maar juist betrokken. Maar betrokkenheid, begrip, empathie houdt ergens wel een keer op. Aan een dood paard lopen trekken is nu eenmaal niet leuk. Moet ze dan maar gaan zitten toekijken hoe haar vriendin langzaam maar zeker de afgrond inglijdt?
Deze "vriendin" is een heel ander mens (geworden) dan wie ze ooit was en ze wil niks meer doen om dat stukje gezonde mens terug te vinden. Net als een junky of alcoholist die zichzelf de vernieling inhelpt met zijn/haar gezondheid. Ga je daar ook lekker bij staan toekijken?
Nou, ik zou cristalheldere taal speken en nog eenmaal heel duidelijk aangeven te willen helpen en iemand te steunen in het zoeken naar professionele hulp en de weg daarna. Maar als iemand dan echt niet geholpen wil worden, dan houdt het...helaas op. Einde vriendschap (tenzij hij/zij bedenkt alsnog beter te willen worden)
donderdag 2 juli 2009 om 09:59
Sommige reacties hier zeggen dat ik egoïstisch ben, dus reageer ik daarop.
Ik heb dat woord zelf niet eens gebruikt in mijn vraag stelling.
Jammer vind ik dit ....
Ik heb het in een brief geschreven omdat ik vind dat als je gaat praten er zoveel tegelijk komt dat je niet meer kan bijhouden wat emand zegt, met een brief is dat makkelijker, kun je het beter op jezelf laten inwerken en wordt je ook niet onderbroken in het zeggen wat je dwars zit.
Ze is een schat van een meid en ik wil haar juist niet kwijt !
Ik weet wel dat ik nu al onbewust een afstand neem van haar en dat vind ik niet leuk, ik zal met haar daarover moeten praten anders gaat deze vriendschap van 7 jaar naar de mallemoer.
Het is ook haar mentaliteit waaraan ik me erger ....
Het interesseert haar weinig lijkt het soms wel en ik ken haqar zo anders!
Ik vind het niet erg om samen met haar gezellig op de bank te liggen, maar wil ook es wat anders .......
Vooral omdat we zo goed en gezellig alles samen konden!
Dat weet zij en dat weet ik !
Ik heb dat woord zelf niet eens gebruikt in mijn vraag stelling.
Jammer vind ik dit ....
Ik heb het in een brief geschreven omdat ik vind dat als je gaat praten er zoveel tegelijk komt dat je niet meer kan bijhouden wat emand zegt, met een brief is dat makkelijker, kun je het beter op jezelf laten inwerken en wordt je ook niet onderbroken in het zeggen wat je dwars zit.
Ze is een schat van een meid en ik wil haar juist niet kwijt !
Ik weet wel dat ik nu al onbewust een afstand neem van haar en dat vind ik niet leuk, ik zal met haar daarover moeten praten anders gaat deze vriendschap van 7 jaar naar de mallemoer.
Het is ook haar mentaliteit waaraan ik me erger ....
Het interesseert haar weinig lijkt het soms wel en ik ken haqar zo anders!
Ik vind het niet erg om samen met haar gezellig op de bank te liggen, maar wil ook es wat anders .......
Vooral omdat we zo goed en gezellig alles samen konden!
Dat weet zij en dat weet ik !
donderdag 2 juli 2009 om 10:00
Ik begrijp je op zich wel.
Het kan heel frustrerend zijn om een vriendin te heben die alsmaar klaagt over haar gewicht, hierdoor nooit meer leuke dingen wil doen en ondertussen gewoon door blijft gaan met haar ongezonde leefstijl.
Het is gewoon zo jammer, en jij hebt waarschijnlijk het gevoel dat je alles al hebt gedaan om haar te helpen want daarvoor ben je vriendinnen toch?
Maar in plaats van je te blijven ergeren kun je haar ook aan haar haren meeslepen naar een goede dietist en/of de sportschool, psychiater, huisarts of wat dan ook.
Want naast dat het irritant is dat ze nooit meer leuke dingen wil doen is het op de eerste plaats verschrikkelijk ongezond waar ze mee bezig is.
Ik zou me in jouw plaats zorgen maken om haar en me niet aan haar ergeren.
Help haar, want als ze het niet zelf kan dan is het met de juiste begeleiding echt niet zo moeilijk om gezonder te leven.
Het kan heel frustrerend zijn om een vriendin te heben die alsmaar klaagt over haar gewicht, hierdoor nooit meer leuke dingen wil doen en ondertussen gewoon door blijft gaan met haar ongezonde leefstijl.
Het is gewoon zo jammer, en jij hebt waarschijnlijk het gevoel dat je alles al hebt gedaan om haar te helpen want daarvoor ben je vriendinnen toch?
Maar in plaats van je te blijven ergeren kun je haar ook aan haar haren meeslepen naar een goede dietist en/of de sportschool, psychiater, huisarts of wat dan ook.
Want naast dat het irritant is dat ze nooit meer leuke dingen wil doen is het op de eerste plaats verschrikkelijk ongezond waar ze mee bezig is.
Ik zou me in jouw plaats zorgen maken om haar en me niet aan haar ergeren.
Help haar, want als ze het niet zelf kan dan is het met de juiste begeleiding echt niet zo moeilijk om gezonder te leven.
donderdag 2 juli 2009 om 10:25
Het lijkt af en toe wel of het haar niks interesseert, maar toch zie ik haar dan genieten van spelen ( voetballen vanuit de bank )
met mijn dochtertje.
Er waren tijden dat ze zich van gekkigheid in de supermarkt op de grond liet vallen, was gewoon lachen met haar.
En dat is weg ....
Ik help haar inderdaad op alle mogelijke manieren, ze staat onder behandeling van een psychiater maar die zijn meer bezig met haar pysche dan met haar gewicht, juist omdat ze niks aangeeft bij hun.
Het lijkt wel ( ik verdenk haar daarvan ) dat ze het expres niet zegt omdat ze dan moet gaan sporten onder begeleiding.
Als ik met haar praat over haar gezondheid, wuift ze dit weg, doet of er dan niks aan de hand is .
Tot huilen toe bij mij omdat ik haar niet kwijt wil, ik zou graag mijn "oude" vriendin terugwillen, wilt zij ook, alleen houdt het daar op.
Het moet van twee kanten komen toch .....
met mijn dochtertje.
Er waren tijden dat ze zich van gekkigheid in de supermarkt op de grond liet vallen, was gewoon lachen met haar.
En dat is weg ....
Ik help haar inderdaad op alle mogelijke manieren, ze staat onder behandeling van een psychiater maar die zijn meer bezig met haar pysche dan met haar gewicht, juist omdat ze niks aangeeft bij hun.
Het lijkt wel ( ik verdenk haar daarvan ) dat ze het expres niet zegt omdat ze dan moet gaan sporten onder begeleiding.
Als ik met haar praat over haar gezondheid, wuift ze dit weg, doet of er dan niks aan de hand is .
Tot huilen toe bij mij omdat ik haar niet kwijt wil, ik zou graag mijn "oude" vriendin terugwillen, wilt zij ook, alleen houdt het daar op.
Het moet van twee kanten komen toch .....
donderdag 2 juli 2009 om 10:31
Wanneer ik uit eigen keuze als een lusteloze berg op mijn bank neergezegen ben en voornamelijk daar alleen nog maar vertoeven zou, etend, drinkend en theoretiserend over het leven en de mensen en mijzelf, dan mag ik toch hopen dat er in ieder geval toch minimaal één persoon is in mijn leven die mij erop wijst dat het leven op die manier slechts theorie blijft.
De vriendin van TO heeft meer aan TO, dan aan mensen die haar kritiekloos doodknuffelen in hun vriendschap en vriendins overduidelijke tegenstrijdigheid in idee en praktijk niet verduidelijken.
De vriendin van TO heeft meer aan TO, dan aan mensen die haar kritiekloos doodknuffelen in hun vriendschap en vriendins overduidelijke tegenstrijdigheid in idee en praktijk niet verduidelijken.
donderdag 2 juli 2009 om 10:31
Eens met Schouderklopje. Soms heeft iemand enorm pak rammel (niet letterlijk) nodig om iets te veranderen in haar/zijn leven waar hij/zij zelf ook gelukkiger van zal worden.
Als iemand al tijden werkloos thuis zit en helemaal passief wordt en verdrietig vanwege de mislukte sollicitaties, die mislukken omdat er een enorme passieviteit van afstraalt, dan zou je ook niet blijven accepteren en verdragen en maar niets zeggen om de goede vrede te bewaren omdat de ander zielig is.
Dat is net als met de dikte van jouw vriendin, zij zakt zo weg in passieviteit, dat ze daar zelf ook niet anders dan ongelukkig van kan worden lijkt me. Het probleem is alleen dat zij zo dik is dat jij haar eigenlijk niet meer echt kunt helpen. Je kunt eigenlijk niet echt samen gaan sporten, wandelen of wat dan ook, waarbij zij zich niet bezwaard zal voelen tov jou, dat ligt al ver achter jullie denk ik. De enige manier is volgens mij professionele hulp. Het lijkt net als een verslaving aan alcohol of drugs. Misschien kun je iets vinden over hoe alcoholisten het best kunnen worden aangepakt om ze naar aan de professionele hulp te krijgen, en dat eens proberen. Maar ik zou een iets hardere opstelling niet schuwen, de zachte werkt niet blijkt.
Een vriendin van mij is 8 jaar lang heel ziek geweest, werd af en toe kogelrond van de prednison en was ook heel passief (bedlegerig, moe, ziek. etc), maar heeft nooit niet vooruit gewild, in wezen is zij nooit echt van binnen passief geweest. Daarom was haar werkelijke fysieke passieviteit geen probleem.
Heb ook ooit een slanke wel heel passieve vriendin gehad, haar zie ik al jaren niet meer, zij zoog de energie uit me zeg maar.
Kan me zo voorstellen dat het bij jou ook niet aan het dik zijn zelf ligt dus.
Als iemand al tijden werkloos thuis zit en helemaal passief wordt en verdrietig vanwege de mislukte sollicitaties, die mislukken omdat er een enorme passieviteit van afstraalt, dan zou je ook niet blijven accepteren en verdragen en maar niets zeggen om de goede vrede te bewaren omdat de ander zielig is.
Dat is net als met de dikte van jouw vriendin, zij zakt zo weg in passieviteit, dat ze daar zelf ook niet anders dan ongelukkig van kan worden lijkt me. Het probleem is alleen dat zij zo dik is dat jij haar eigenlijk niet meer echt kunt helpen. Je kunt eigenlijk niet echt samen gaan sporten, wandelen of wat dan ook, waarbij zij zich niet bezwaard zal voelen tov jou, dat ligt al ver achter jullie denk ik. De enige manier is volgens mij professionele hulp. Het lijkt net als een verslaving aan alcohol of drugs. Misschien kun je iets vinden over hoe alcoholisten het best kunnen worden aangepakt om ze naar aan de professionele hulp te krijgen, en dat eens proberen. Maar ik zou een iets hardere opstelling niet schuwen, de zachte werkt niet blijkt.
Een vriendin van mij is 8 jaar lang heel ziek geweest, werd af en toe kogelrond van de prednison en was ook heel passief (bedlegerig, moe, ziek. etc), maar heeft nooit niet vooruit gewild, in wezen is zij nooit echt van binnen passief geweest. Daarom was haar werkelijke fysieke passieviteit geen probleem.
Heb ook ooit een slanke wel heel passieve vriendin gehad, haar zie ik al jaren niet meer, zij zoog de energie uit me zeg maar.
Kan me zo voorstellen dat het bij jou ook niet aan het dik zijn zelf ligt dus.
donderdag 2 juli 2009 om 10:40
Ik vind het moeilijk te begrijpen dat er mensen zijn die zo ontzettend ongzond met hun lichaam omgaan, het zo ver laten komen dat je alleen nog maar depri op de bank kan liggen vreten, alsmaar dikker worden, niet bewegen, nooit eens lekker sporten....
Echt, van het idee alleen al word ik al helemaal kriegel.
Met zo iemand zou ik in de eerste plaats al geen vriendinnen kunnen zijn.
Maar Light ik begrijp dat jouw vriendin niet altijd zo geweest is dus dat maakt het alleen nog maar zuurder...
Ik hoop echt voor je dat ze het licht gaat zien, en wat betreft haar therapie: dat vreetgedrag komt vaak voort uit iets psychisch, iets wat in je hoofd zit dus dat is op zich wel goed.
Is een dietist en een personal trainer iets voor haar? Kan super effectief zijn, ook psychisch! Woont ze toevallig in het Noorden van het land? Zo ja dan weet ik misschien wel wat.
Echt, van het idee alleen al word ik al helemaal kriegel.
Met zo iemand zou ik in de eerste plaats al geen vriendinnen kunnen zijn.
Maar Light ik begrijp dat jouw vriendin niet altijd zo geweest is dus dat maakt het alleen nog maar zuurder...
Ik hoop echt voor je dat ze het licht gaat zien, en wat betreft haar therapie: dat vreetgedrag komt vaak voort uit iets psychisch, iets wat in je hoofd zit dus dat is op zich wel goed.
Is een dietist en een personal trainer iets voor haar? Kan super effectief zijn, ook psychisch! Woont ze toevallig in het Noorden van het land? Zo ja dan weet ik misschien wel wat.
donderdag 2 juli 2009 om 10:48
quote:Omen schreef op 02 juli 2009 @ 10:31:
Wanneer ik uit eigen keuze als een lusteloze berg op mijn bank neergezegen ben en voornamelijk daar alleen nog maar vertoeven zou, etend, drinkend en theoretiserend over het leven en de mensen en mijzelf, dan mag ik toch hopen dat er in ieder geval toch minimaal één persoon is in mijn leven die mij erop wijst dat het leven op die manier slechts theorie blijft.
De vriendin van TO heeft meer aan TO, dan aan mensen die haar kritiekloos doodknuffelen in hun vriendschap en vriendins overduidelijke tegenstrijdigheid in idee en praktijk niet verduidelijken.Amen. Doodknuffelen komt niemand ergens mee.
Wanneer ik uit eigen keuze als een lusteloze berg op mijn bank neergezegen ben en voornamelijk daar alleen nog maar vertoeven zou, etend, drinkend en theoretiserend over het leven en de mensen en mijzelf, dan mag ik toch hopen dat er in ieder geval toch minimaal één persoon is in mijn leven die mij erop wijst dat het leven op die manier slechts theorie blijft.
De vriendin van TO heeft meer aan TO, dan aan mensen die haar kritiekloos doodknuffelen in hun vriendschap en vriendins overduidelijke tegenstrijdigheid in idee en praktijk niet verduidelijken.Amen. Doodknuffelen komt niemand ergens mee.
donderdag 2 juli 2009 om 10:55
quote:light schreef op 01 juli 2009 @ 19:02:
Ik heb ooit inderdaad gezegd , neem maar wat uit de kast als je wat wilt, ook als ik lig te slapen.
ZIj is mijn beste vriendin en mag dat gewoon.
Ze is van 165kg naar 140 kg gegaan in 2 jaar.
Dat is toch hartstikke knap? Sneller moet ze ook niet afvallen, dan wordt het ongezond.
Wat verwacht jij dan, dan ze in één jaar op haar streefgewicht zit?
Ik heb ooit inderdaad gezegd , neem maar wat uit de kast als je wat wilt, ook als ik lig te slapen.
ZIj is mijn beste vriendin en mag dat gewoon.
Ze is van 165kg naar 140 kg gegaan in 2 jaar.
Dat is toch hartstikke knap? Sneller moet ze ook niet afvallen, dan wordt het ongezond.
Wat verwacht jij dan, dan ze in één jaar op haar streefgewicht zit?
donderdag 2 juli 2009 om 11:00
Met een maagbandje kun je zo'n 30% van je overgewicht verliezen. Na die 30% komt het aan op de lange termijn gevolgen van een gebalanceerd dieet en een gezond bewegingspatroon.
Vriendin van TO zal dus wel zo langzamerhand wat beweging in kunnen gaan zetten en haar eetpatroon kunnen nagaan om te kijken of die het gewenste gewichtsverlies ondersteunt.
Vriendin van TO zal dus wel zo langzamerhand wat beweging in kunnen gaan zetten en haar eetpatroon kunnen nagaan om te kijken of die het gewenste gewichtsverlies ondersteunt.
donderdag 2 juli 2009 om 11:04
Misschien is ze wel depressief?
Je komt niet voor niks zoveel aan in een tamelijk kort tijdsbestek, lijkt me.
En heeft ze nergens last van, haar knieen bijvoorbeeld of andere gezondheidsproblemen, waardoor sporten moeilijk is.
Het lijkt mij ook niet echt fijn om 140 kilo vooruit te moeten slepen, en daarbij misschien de gapende koppen met een standaard oordeel.
Ik probeer maar even vanuit haar visie te kijken hoor, ik praat het niet goed.
Mocht iets van hierboven van toepassing zijn, dan zou ik alles met kleine stapjes opbouwen en vooral er over praten, ze zal zich wel schamen, voor haar eetprobleem en gewicht.En dat praat sowiezo moeilijker.
Heeft ze trouwens geen nazorg voor haar maagband?
Psycholoog en dieetist?
**Owh ik zie dat er al berichten gekruist zijn **
Succes in ieder geval.
Je komt niet voor niks zoveel aan in een tamelijk kort tijdsbestek, lijkt me.
En heeft ze nergens last van, haar knieen bijvoorbeeld of andere gezondheidsproblemen, waardoor sporten moeilijk is.
Het lijkt mij ook niet echt fijn om 140 kilo vooruit te moeten slepen, en daarbij misschien de gapende koppen met een standaard oordeel.
Ik probeer maar even vanuit haar visie te kijken hoor, ik praat het niet goed.
Mocht iets van hierboven van toepassing zijn, dan zou ik alles met kleine stapjes opbouwen en vooral er over praten, ze zal zich wel schamen, voor haar eetprobleem en gewicht.En dat praat sowiezo moeilijker.
Heeft ze trouwens geen nazorg voor haar maagband?
Psycholoog en dieetist?
**Owh ik zie dat er al berichten gekruist zijn **
Succes in ieder geval.
