Kinderen
alle pijlers
Ben ik overbeschermend??
woensdag 8 juli 2009 om 20:34
Ik ben benieuwd naar jullie meningen over het volgende.
Ben moeder van een dochter van 5 en een zoontje van 3.
Zoontje is een gevoelig kind met een pittig karakter. Maak me om hem (nog) niet zoveel zorgen, heb het gevoel dat hij er wel gaat komen.
Dat gevoel heb ik van onze dochter ook; want ook een pittig ding dat weet wat ze wil. Maar toch... Het liefst zou ik haar willen beschermen tegen alle pijn en verdriet van de wereld. Heel normaal tot nu toe, maar ik merk dat ik er moeite mee heb om een balans te vinden in hoever ik hierin kan / mag / moet gaan...
Een voorbeeld. Straat vol met kleine kindjes tussen de 6 en de 8. Zij is dus de jongste en valt nogal eens 'buiten de boot' (want het is natuurlijk stoerder om met een ouder kindje te spelen). Ik heb dan telkens weer de neiging om me daarmee te bemoeien en de kindjes op te leggen dat ze ook met haar moeten spelen. Het jongste kind (na haar dus) was tot voor kort haar beste vriendinnetje. Maar nu vind dat kindje het dus interessanter om met de oudere kindjes te spelen. Ik kan haar op die momenten wel wat aandoen (bij wijze van spreken uiteraard) want mijn dochter is (net als ik, daarom is het ook zo confronterend) hondstrouw in vriendschappen....
Ander voorbeeld. Vandaag de klassenindeling gehad. Ze komt (tot haar grote verdriet) niet bij haar beste vriendinnetje (van nu, dat verschilt van week tot week) in de klas. Uiteraard ga ik me niet met die klassenindeling bemoeien maar toch, ik zou nu het liefst naar school rennen om haar alsnog van klas te laten switchen.
Ben ik overbeschermend? (waarschijnlijk wel ha ha)
Maar nog liever krijg ik tips van hoe hiermee om te gaan en zou ik in contact willen komen met moeders die net als mij zijn maar daar een goede weg in hebben kunnen vinden..
Alvast bedankt!!
Ben moeder van een dochter van 5 en een zoontje van 3.
Zoontje is een gevoelig kind met een pittig karakter. Maak me om hem (nog) niet zoveel zorgen, heb het gevoel dat hij er wel gaat komen.
Dat gevoel heb ik van onze dochter ook; want ook een pittig ding dat weet wat ze wil. Maar toch... Het liefst zou ik haar willen beschermen tegen alle pijn en verdriet van de wereld. Heel normaal tot nu toe, maar ik merk dat ik er moeite mee heb om een balans te vinden in hoever ik hierin kan / mag / moet gaan...
Een voorbeeld. Straat vol met kleine kindjes tussen de 6 en de 8. Zij is dus de jongste en valt nogal eens 'buiten de boot' (want het is natuurlijk stoerder om met een ouder kindje te spelen). Ik heb dan telkens weer de neiging om me daarmee te bemoeien en de kindjes op te leggen dat ze ook met haar moeten spelen. Het jongste kind (na haar dus) was tot voor kort haar beste vriendinnetje. Maar nu vind dat kindje het dus interessanter om met de oudere kindjes te spelen. Ik kan haar op die momenten wel wat aandoen (bij wijze van spreken uiteraard) want mijn dochter is (net als ik, daarom is het ook zo confronterend) hondstrouw in vriendschappen....
Ander voorbeeld. Vandaag de klassenindeling gehad. Ze komt (tot haar grote verdriet) niet bij haar beste vriendinnetje (van nu, dat verschilt van week tot week) in de klas. Uiteraard ga ik me niet met die klassenindeling bemoeien maar toch, ik zou nu het liefst naar school rennen om haar alsnog van klas te laten switchen.
Ben ik overbeschermend? (waarschijnlijk wel ha ha)
Maar nog liever krijg ik tips van hoe hiermee om te gaan en zou ik in contact willen komen met moeders die net als mij zijn maar daar een goede weg in hebben kunnen vinden..
Alvast bedankt!!
Als je voor jezelf kiest, krijg je er altijd iets mooiers voor terug..
woensdag 8 juli 2009 om 20:38
Persoonlijk denk ik dat als je andere kinderen gaat 'dwingen' met haar te spelen je het probleem alleen maar groter maakt. Ze zal er niet meer populair door worden i.i.g. Ja, het is pijnlijk als je niet mee mag spelen maar kinderen zijn flexibel genoeg om daarmee om te gaan. Bovendien kun je je kind ook niet voor ieder leed beschermen. Een kind wordt m.i. juist weerbaar als het ook met tegenvallers te maken krijgt en leert dat ze ondanks dat altijd weer 'op kan staan'.
woensdag 8 juli 2009 om 20:52
Beetje overdreven natuurlijk (maar ik ging ervan uit dat dat wel duidelijk was)..
Niknaam, dank voor je reactie! Het sterkt me in mijn gevoel dat ik inderdaad niet alles voor haar moet (willen) oplossen... En dat kinderen flexibel zijn blijkt inderdaad uit het feit dat ik langer met een vervelend gevoel blijf rondlopen als zij (zij is bij wijze van spreken 1 minuut teleurgesteld en speelt dan vrolijk alleen of met haar broertje verder)..
Niknaam, dank voor je reactie! Het sterkt me in mijn gevoel dat ik inderdaad niet alles voor haar moet (willen) oplossen... En dat kinderen flexibel zijn blijkt inderdaad uit het feit dat ik langer met een vervelend gevoel blijf rondlopen als zij (zij is bij wijze van spreken 1 minuut teleurgesteld en speelt dan vrolijk alleen of met haar broertje verder)..
Als je voor jezelf kiest, krijg je er altijd iets mooiers voor terug..
woensdag 8 juli 2009 om 21:02
Je komt vanzelf wel tegen dat deze manier niet werkt.Het is ook doodvermoeiend om dit altijd vol te houden. Ik begrijp het heel goed dat je je kind wil beschermen tegen elke situatie wat vervelend kan zijn voor je kind maar zo leert je kind niet met die situaties om te gaan en zelf voor oplossingen te zorgen/bedenken. Vergeet vooral niet dat het voor jou vaker een groter probleem is dan voor je kind. Jij kan een bepaalde situatie heel vervelend vinden maar dat betekent niet automatisch dat je kind dat ook vindt of in dezelfde mate vindt.Kinderen zijn heel felxibel wat niet weg neemt dat je dochter heel verdrietig kan zijn als iets niet gaat zo als zij het graag zou willen. Dan is het aan jou om er voor je dochter te zijn. Ook hangt het af van hoe jij op bepaalde situaties reageert en mee om gaat. Jij bent een voorbeeld voor je kind en kinderen kopiëren bepaalde gedragingen van hun ouders oa. Kijk sneu natuurlijk dat ze niet bij het vriendinnetje van nu , in de klad komt maar benader het dan positief. Je komt nu wel bij dat kindje in de klas ed en bij die leuke juf etc.
Ik vind het trouwens heel goed dat je hier over nadenkt en zijn genoeg ouders die altijd maar alles willen regelen voor hun kinderen of zelfs staan te schreeuwen en vaak krijgen die het dan ook nog voor elkaar maar doe je je kind hier echt een plezier mee en wat voor een voorbeeld ben je dan voor je kind? Wil je soms bereiken dat je kind bij elk probleem gaat staan schreeuwen of dat ze de schouders eronder zet??
Succes!!
Ik vind het trouwens heel goed dat je hier over nadenkt en zijn genoeg ouders die altijd maar alles willen regelen voor hun kinderen of zelfs staan te schreeuwen en vaak krijgen die het dan ook nog voor elkaar maar doe je je kind hier echt een plezier mee en wat voor een voorbeeld ben je dan voor je kind? Wil je soms bereiken dat je kind bij elk probleem gaat staan schreeuwen of dat ze de schouders eronder zet??
Succes!!
woensdag 8 juli 2009 om 21:16
Probeer iig niet alle tegenslagen voor je dochter te voorkomen, van 'tegenslagen' zelf oplossen leert ze veel meer! En kinderen zijn idd een stuk flexibeler dan 'grote mensen', maar je moet ze wel de kans geven flexibel te zijn...
Het is mss een kwestie van loslaten
(Ik moet eerlijk zeggen dat ik er ook moeite mee heb hoor! Maar ik probeer mijzelf voor mn dochter in te houden!)
Het is mss een kwestie van loslaten
(Ik moet eerlijk zeggen dat ik er ook moeite mee heb hoor! Maar ik probeer mijzelf voor mn dochter in te houden!)
woensdag 8 juli 2009 om 21:28
Dankje voor jullie reacties... Ik vind het in ieder geval fijn dat het voor zoveel mensen herkenbaar is.. Het feit dat jullie allemaal zeggen dat ik haar de kans moet geven om zaken zelf op te lossen geeft me ook wel wat rust. Want het kost zoveel energie om steeds maar weer te willen oplossen terwijl ik op zoveel dingen ook gewoon geen grip heb.. Heeft wat mij betreft dus ook te maken met overal grip op willen hebben (en niet los kunnen laten) maar dat is weer een ander verhaal ha ha!
Als je voor jezelf kiest, krijg je er altijd iets mooiers voor terug..
woensdag 8 juli 2009 om 21:51
Als je je kind niet dingen zelf laat oplossen, maar jij lost altijd alles op, dan geef je je kind iets mee wat je waarschijnlijk niet wilt. Want als mama altijd alles oplost, dan was ze blijkbaar altijd zielig en heeft ze altijd recht op dat het op haar manier gaat.
Van alle problemen oplossen krijg je dus hele verwende kinderen, die als volwassen absoluut niet met tegenslag om kunnen gaan en ook nog eens verwachten dat een ander die tegenslag voor ze oplost. Want zo gaat het immers hun hele leven al. Zo leert je kind ook nooit wat voor invloed het zelf heeft op vervelende situaties op mensen.
Niet proberen alles op te lossen dus. Niet meteen slecht denken over kinderen die jouw prinsesje wat 'aandoen'. Want ook jouw eigen kind zal vast wel eens iets doen waar een ander kindje niet zo blij mee is. En dan zou je jouw reactie (ik kan haar wel wat aandoen) van een andere moeder op jouw kind zwaar overtrokken en mogelijk beledigend vinden.
Van alle problemen oplossen krijg je dus hele verwende kinderen, die als volwassen absoluut niet met tegenslag om kunnen gaan en ook nog eens verwachten dat een ander die tegenslag voor ze oplost. Want zo gaat het immers hun hele leven al. Zo leert je kind ook nooit wat voor invloed het zelf heeft op vervelende situaties op mensen.
Niet proberen alles op te lossen dus. Niet meteen slecht denken over kinderen die jouw prinsesje wat 'aandoen'. Want ook jouw eigen kind zal vast wel eens iets doen waar een ander kindje niet zo blij mee is. En dan zou je jouw reactie (ik kan haar wel wat aandoen) van een andere moeder op jouw kind zwaar overtrokken en mogelijk beledigend vinden.
woensdag 8 juli 2009 om 21:55
Overigens, over dat overal grip op willen hebben... Juist je dochter begeleiden in hoe om te gaan met vervelende situaties is grip krijgen op iets. Het doet er niet zo heel veel toe wat een ander doet. Wat een ander doet, heeft over het algemeen niet zo heel veel invloed op je geluk (uitzonderingen uiteraard daargelaten). Maar hoe je zelf met bepaalde mensen en situaties omgaat, heeft wel invloed op je geluk.
Dus ipv je druk te maken omdat gemene vriendinnetje en je dus ook ongelukkig te voelen, kun je beter denken ' mijn dochter kan dit, evetueel met wat troostende woorden van mij, prima handelen. Voel jij je sterker en gelukkiger.
Dus ipv je druk te maken omdat gemene vriendinnetje en je dus ook ongelukkig te voelen, kun je beter denken ' mijn dochter kan dit, evetueel met wat troostende woorden van mij, prima handelen. Voel jij je sterker en gelukkiger.
donderdag 9 juli 2009 om 16:17
Uiteraard. Hebben ze dat niet allemaal??
Maar even serieus, hun papa is gelukkig getrouwd met hun mama. Hij is wat nuchterder en is ook van mening dat ze mondig (en oud) genoeg is om dingen zelf op te lossen. Om haar daar te helpen waar nodig uiteraard...
Ben wel benieuwd waarom je die vraag stelt trouwens.......
Maar even serieus, hun papa is gelukkig getrouwd met hun mama. Hij is wat nuchterder en is ook van mening dat ze mondig (en oud) genoeg is om dingen zelf op te lossen. Om haar daar te helpen waar nodig uiteraard...
Ben wel benieuwd waarom je die vraag stelt trouwens.......
Als je voor jezelf kiest, krijg je er altijd iets mooiers voor terug..
donderdag 9 juli 2009 om 16:45
Herkenbaar! Dochter is 3 en ik begin ook tegen zulke dingen aan te lopen.
Ik probeer me er niet direct mee te bemoeien, maar haar wel weg te halen uit situaties waar ze nog niks mee kan. Laatst twee grotere meisjes die haar probeerden af te schudden (en ook onaardig) terwijl zij er maar enthousiast achter aan bleef lopen. Toen heb ik haar met een zoet lijntje bij me genomen en zijn we samen wat anders leuks gaan doen.
Daarnaast probeer ik er met haar over te praten. Geen diepgravende gesprekken - het kind is 3 -, maar ze kwam in dit geval 's avonds zelf met de mededeling "Mama, die meisjes zeiden dat ik niet mee mocht doen..". Dus tja, beetje uitleggen (ik denk dat ze liever even met z'n tweetjes wilden spelen, ze zijn al een beetje groter dan jij), niet te zwaar maken verder.
Hopelijk groeit er dan iets waardoor ze naar me toe komt als er iets is.
Maar ik vind het moeilijk hoor, soms. Tuurlijk weet je dat je ze niet overal tegen kunt beschermen. Maar jah... Dus ik lees geinteresseerd mee!
Ik probeer me er niet direct mee te bemoeien, maar haar wel weg te halen uit situaties waar ze nog niks mee kan. Laatst twee grotere meisjes die haar probeerden af te schudden (en ook onaardig) terwijl zij er maar enthousiast achter aan bleef lopen. Toen heb ik haar met een zoet lijntje bij me genomen en zijn we samen wat anders leuks gaan doen.
Daarnaast probeer ik er met haar over te praten. Geen diepgravende gesprekken - het kind is 3 -, maar ze kwam in dit geval 's avonds zelf met de mededeling "Mama, die meisjes zeiden dat ik niet mee mocht doen..". Dus tja, beetje uitleggen (ik denk dat ze liever even met z'n tweetjes wilden spelen, ze zijn al een beetje groter dan jij), niet te zwaar maken verder.
Hopelijk groeit er dan iets waardoor ze naar me toe komt als er iets is.
Maar ik vind het moeilijk hoor, soms. Tuurlijk weet je dat je ze niet overal tegen kunt beschermen. Maar jah... Dus ik lees geinteresseerd mee!
