Relaties
alle pijlers
Relatie stoppen.. ouders boos...
maandag 20 juli 2009 om 17:29
Hallo,
Ik ben een 21 jaar en ik heb een probleem. Ik zal alles gelijk maar eerlijk vertellen.
Ik en mijn vriendin hebben een relatie sinds 2004. Zij was toen 14 en ik 16. Alles ging goed en we hadden geen problemen. Totdat zij een probleem kreeg bij haar geslachtsdeel. Aantal keren bij de docter geweest en ook in het ziekenhuis en het bleek dat het bij haar tussen d'r oren zat. Ze 'dacht' dus eigenlijk dat ze pijn had tijdens de sex. Om een lang verhaal kort te houden: We hebben nu al 4 jaar geen sex. Ik zat er eerst best wel mee. Ik was 16 en ik wilde erbij horen. Naderhand ben ik er mee gaan leven.
2 jaar terug kreeg me vriendin Anorexia. Ik heb haar nooit laten vallen. Ze is nog steeds niet genezen maar ze is wel de kliniek uit. Het gaat goed met haar, ze zit weer op haar normale gewicht alleen heeft ze nog wel een beetje moeite met eten. Wij hebben dus best wat mee gemaakt in onze relatie.
Sinds een maand of 3 voel ik niet meer zo veel voor haar. Ik hou natuurlijk nog wel van haar maar de spanning is weg. Het intieme dat we niet hebben drong ik eerst weg maar nu zit ik er toch wel mee. Ze wil het ook niet meer proberen (sex). Nu ik dat tegen haar gezegd heb dat ik er echt over na zit te denken om te stoppen met de relatie begreep ze het niet terwijl ik het uitgelegd heb.
Mijn ouders zijn nu boos op mij omdat ik het uit heb gemaakt. Dit vind ik het vervelendste van alles. Hoe kan ik mezelf nou dwingen haar weer leuk te gaan vinden en weer gevoelens te krijgen.
Help me ajb...
Gr.
N.
Ik ben een 21 jaar en ik heb een probleem. Ik zal alles gelijk maar eerlijk vertellen.
Ik en mijn vriendin hebben een relatie sinds 2004. Zij was toen 14 en ik 16. Alles ging goed en we hadden geen problemen. Totdat zij een probleem kreeg bij haar geslachtsdeel. Aantal keren bij de docter geweest en ook in het ziekenhuis en het bleek dat het bij haar tussen d'r oren zat. Ze 'dacht' dus eigenlijk dat ze pijn had tijdens de sex. Om een lang verhaal kort te houden: We hebben nu al 4 jaar geen sex. Ik zat er eerst best wel mee. Ik was 16 en ik wilde erbij horen. Naderhand ben ik er mee gaan leven.
2 jaar terug kreeg me vriendin Anorexia. Ik heb haar nooit laten vallen. Ze is nog steeds niet genezen maar ze is wel de kliniek uit. Het gaat goed met haar, ze zit weer op haar normale gewicht alleen heeft ze nog wel een beetje moeite met eten. Wij hebben dus best wat mee gemaakt in onze relatie.
Sinds een maand of 3 voel ik niet meer zo veel voor haar. Ik hou natuurlijk nog wel van haar maar de spanning is weg. Het intieme dat we niet hebben drong ik eerst weg maar nu zit ik er toch wel mee. Ze wil het ook niet meer proberen (sex). Nu ik dat tegen haar gezegd heb dat ik er echt over na zit te denken om te stoppen met de relatie begreep ze het niet terwijl ik het uitgelegd heb.
Mijn ouders zijn nu boos op mij omdat ik het uit heb gemaakt. Dit vind ik het vervelendste van alles. Hoe kan ik mezelf nou dwingen haar weer leuk te gaan vinden en weer gevoelens te krijgen.
Help me ajb...
Gr.
N.
maandag 20 juli 2009 om 17:34
Lieve Equin, je kúnt jezelf niet dwingen van iemand te houden, of iemand leuk te vinden, dat werkt gewoon niet. En al helemaal niet als je het voor een ander doet (je ouders).
Je ouders zullen het vast goed bedoelen, maar kun je niet gewoon een gesprek met ze hebben, waarin je uitlegt dat je gevoelens voor haar weg zijn? (of althans niet meer de gevoelens zijn die het zouden moeten zijn?)
Je hebt toch een relatie voor jezelf en niet voor je ouders?
Je ouders zullen het vast goed bedoelen, maar kun je niet gewoon een gesprek met ze hebben, waarin je uitlegt dat je gevoelens voor haar weg zijn? (of althans niet meer de gevoelens zijn die het zouden moeten zijn?)
Je hebt toch een relatie voor jezelf en niet voor je ouders?
maandag 20 juli 2009 om 17:37
Je kunt jezelf niet dwingen om weer verliefd op iemand te worden. Je gevoelens voor dat meisje zijn klaar en daar is niets meer aan te doen. Daarbij vind ik het ook onterecht dat je ouders boos op jou zijn. Het is jouw leven, niet dat van je ouders. Heb je ze al alles uitgelegd zoals je dit hierboven beschreven hebt? Dat kan voor hen een hoop duidelijk maken en dan zullen je ouders wellicht ook gaan inzien dat je je vriendin niet zomaar hebt laten vallen, maar dat het voor jou al een tijdje helemaal over is.
Daarnaast zou je ook kunnen kijken of je nog vrienden kunt en wilt blijven met je ex-vriendin. Zo kun je haar nog steunen bij de laatste restjes van haar ziekte en kun je ook aan je ouders laten zien dat je er nog steeds voor haar bent, maar dan nu op een vriendschappelijke manier.
Daarnaast zou je ook kunnen kijken of je nog vrienden kunt en wilt blijven met je ex-vriendin. Zo kun je haar nog steunen bij de laatste restjes van haar ziekte en kun je ook aan je ouders laten zien dat je er nog steeds voor haar bent, maar dan nu op een vriendschappelijke manier.
maandag 20 juli 2009 om 17:37
Niet, Als jouw gevoelens echt over zijn, dan zijn ze over en kun je haar beter de ruimte gunnen om iemand te vinden die wel van haar kan houden.
Waarom vinden je ouders dat je bij haar moet blijven? waarom zou je jezelf dwingen om ongelukkig te zijn met iemand. Je bent pas 21, moet je dan de rest van je leven sexloos door omdat je vriendin met zichzelf in de knoop zit?
Op zich is het niet onlogisch dat een anorexiapatient moeite heeft met intimiteit. zij vindt haar lichaam lelijk en snapt niet dat jij er opgewonden van kan raken. Aan de andere kant kan zij niet van jou verwachten dat jij sexloos leeft omdat zij een probleem heeft. Je hebt haar veel gesteund maar nu is het voor jou op. Tijd om voor jezelf te kiezen.
Waarom vinden je ouders dat je bij haar moet blijven? waarom zou je jezelf dwingen om ongelukkig te zijn met iemand. Je bent pas 21, moet je dan de rest van je leven sexloos door omdat je vriendin met zichzelf in de knoop zit?
Op zich is het niet onlogisch dat een anorexiapatient moeite heeft met intimiteit. zij vindt haar lichaam lelijk en snapt niet dat jij er opgewonden van kan raken. Aan de andere kant kan zij niet van jou verwachten dat jij sexloos leeft omdat zij een probleem heeft. Je hebt haar veel gesteund maar nu is het voor jou op. Tijd om voor jezelf te kiezen.
maandag 20 juli 2009 om 17:39
ja snap ik wel, maar moet je je zoon dan laten zitten in een relatie waar hij niet achter staat? Dat is toch een leugen tegenover hem en dat meisje?
Je kunt je ouders best uitleggen dat je simpelweg niet meer verliefd op haar bent en dat je geen relatie meer met haar wil. Leuk zullen ze dit misschien niet vinden maar dat is dan hun probleem toch?
Je kunt je ouders best uitleggen dat je simpelweg niet meer verliefd op haar bent en dat je geen relatie meer met haar wil. Leuk zullen ze dit misschien niet vinden maar dat is dan hun probleem toch?
maandag 20 juli 2009 om 17:41
Het feit dat het meisje in kwestie een aantal psychische problemen heeft ( vaginisme en anorexia) maakt toch niet dat je voor altijd bij diegene zou moeten blijven? Ik snap de moeilijkheidsgraad wel maar ik begrijp heel goed dat iemand van 20 die al 4 jaar ( vanaf het begin van hun relatie dus) geen sex heeft gehad op een gegeven moment zegt dat het klaar is.
maandag 20 juli 2009 om 17:44
maandag 20 juli 2009 om 17:44
Idd mijn ouders zijn bezorgd om haar. Vooral omdat ze natuurlijk een probleem heeft. Alleen vind ik dat ze niet van me kunnen verwachten dat ik bij haar blijf om haar gelukkig te maken. We gaan over 2 weken met zn allen op vakantie omdat me ouders 25 jaar getrouwd zijn. Me vriendin gaat natuurlijk ook mee. Ik weet niet hoe ik me moet gedragen op vakantie tegenover haar. Ik wil haar geen hoop geven maar haar vakantie en die van de anderen ook niet verpesten..
' Ze vinden het zielig voor haar omdat ze dacht dat alles zo goed ging' Ik heb met me ouders gesproken voordat ik met me vriendin sprak over hoe ik me voelde. Toen hebben ze allebei gezegd denk er goed over na, dat heb ik gedaan. Maar ze steunen me nu niet echt op deze manier. Het voelt alsof ik iets fout doe terwijl ik eerlijk ben.
Ik probeer een goed moment te zoeken om te praten met me ouders want het is al moeilijk om de beslissing te nemen om te stoppen met een relatie en dan zou steun wel fijn zijn , vooral van je eigen ouders.
' Ze vinden het zielig voor haar omdat ze dacht dat alles zo goed ging' Ik heb met me ouders gesproken voordat ik met me vriendin sprak over hoe ik me voelde. Toen hebben ze allebei gezegd denk er goed over na, dat heb ik gedaan. Maar ze steunen me nu niet echt op deze manier. Het voelt alsof ik iets fout doe terwijl ik eerlijk ben.
Ik probeer een goed moment te zoeken om te praten met me ouders want het is al moeilijk om de beslissing te nemen om te stoppen met een relatie en dan zou steun wel fijn zijn , vooral van je eigen ouders.
maandag 20 juli 2009 om 17:46
Ik denk als ik je tweede posting zo lees, dat ze niet boos maar bezorgd zijn. Ik denk dat ze je zeer zeker wel zullen steunen maar wellicht nog moeten wennen aan het idee. Het meisje is tenslotte ook 4 jaar hun schoondochter geweest.
Ik was in de veronderstelling dat ze echt boos waren, maar dat haal ik hier zo niet uit
Ik was in de veronderstelling dat ze echt boos waren, maar dat haal ik hier zo niet uit
maandag 20 juli 2009 om 17:59
Ik zou heel boos zijn op mijn ouders als mijn ex verplicht mee moet op vakantie omdat zij haar zo zielig vinden.
Je ouders kunnen inderdaad niet verwachten dat je blijft om haar gelukkig te maken. Dat zal ze zelf moten doen. relaties eindigen wel eens, relaties met pscychische patienten nog vaker. Uiteindelijk is het nog veel zieliger voor haar als blijkt dat jij alleen blijft uit medelijden, omdat ze zo zielig is. Ik zou geen partner willen die bij me blijft omdat ik zielig ben. Dat moeten je ouders toch ook snappen?
Je ouders kunnen inderdaad niet verwachten dat je blijft om haar gelukkig te maken. Dat zal ze zelf moten doen. relaties eindigen wel eens, relaties met pscychische patienten nog vaker. Uiteindelijk is het nog veel zieliger voor haar als blijkt dat jij alleen blijft uit medelijden, omdat ze zo zielig is. Ik zou geen partner willen die bij me blijft omdat ik zielig ben. Dat moeten je ouders toch ook snappen?
maandag 20 juli 2009 om 18:08
Me ouders hebben een goede band met me vriendin. Ze hebben niet exact gezegd: ' Je moet weer verkering nemen' Ze zeiden idd dat ze het waardeloos vonden dat ik het uit had gemaakt. Ik snap gewoon niet waarom ze boos op mij worden. Ik hoop dat ze boos op de situatie zijn. Ik vertel ze altijd alles. Ze weten alles wat er is gebeurd tussen haar en mij en wat niet. Ik kan niet tegen haar zeggen dat ze niet mee mag/kan op vakantie dan gaat ze dus niet meer op vakantie.
Me vader zei gister: 'geloof me maar dat jij ook geen fijne vakantie krijgt, je motor gaat in ieder geval niet mee' (Ik heb een motor en die zou mee gaan op de aanhanger naar Frankrijk waar ik dan zou kunnen touren)
Ik snap niet dat ze er een soort van 'straf' op leggen...
Me vader zei gister: 'geloof me maar dat jij ook geen fijne vakantie krijgt, je motor gaat in ieder geval niet mee' (Ik heb een motor en die zou mee gaan op de aanhanger naar Frankrijk waar ik dan zou kunnen touren)
Ik snap niet dat ze er een soort van 'straf' op leggen...
maandag 20 juli 2009 om 18:15
Dan ga jij toch zelf niet mee. Als je het echt hard wilt spelen, zeg je tegen je ouders dat jij thuisblijft als zij meegaat.
Hebben ze ook gezegd waarom ze het waardeloos vinden dat je het hebt uitgemaakt? en wat in hun ogen wel acceptabel zou zijn om het uit te maken? Ik snap ook niet dat je ouders zoveel invloed willen nemen op je relatiekeuze. Het gaat er toch om of JIj gelukkig bent, en dat ben je niet met haar en zal zij ook niet zijn met jou.
Hebben ze ook gezegd waarom ze het waardeloos vinden dat je het hebt uitgemaakt? en wat in hun ogen wel acceptabel zou zijn om het uit te maken? Ik snap ook niet dat je ouders zoveel invloed willen nemen op je relatiekeuze. Het gaat er toch om of JIj gelukkig bent, en dat ben je niet met haar en zal zij ook niet zijn met jou.
maandag 20 juli 2009 om 18:24
Sorry hoor, maar wat een watje ben jij als jij je door je ouders laat vertellen met wie je een relatie moet hebben!
En dat je motor niet meegaat op vakantie?? Ik zou zeggen, sodeflikker op voor je ouders!
Dan ga jij toch lekker niet mee, gaan ze lekker met hun ex-schoondochter.
Met dit soort shit zou ik sowieso niet meer meegaan.
Neem aan dat je nog thuis woont? Jongen, ga een kamer zoeken. Het is tijd om op eigen benen te staan.
En dat je motor niet meegaat op vakantie?? Ik zou zeggen, sodeflikker op voor je ouders!
Dan ga jij toch lekker niet mee, gaan ze lekker met hun ex-schoondochter.
Met dit soort shit zou ik sowieso niet meer meegaan.
Neem aan dat je nog thuis woont? Jongen, ga een kamer zoeken. Het is tijd om op eigen benen te staan.
Ja, dat vind ik echt.
maandag 20 juli 2009 om 18:40
Ik zou ook niet meegaan als mijn ouders me als een kleuter behandelden, dit is niveau " als je niet lief bent krijg je geen snoepje".
Ik snap best dat je ouders haar als schoondochter zien en haar niet kwijt willen en het zielig voor haar vinden dat je het uit hebt gemaakt, maar ik zou als ouders zijnde ook mijn kind gelukkig willen zien. Jullie waren nog heel jong toen jullie verkering kregen; ook "normale" relaties stranden heel vaak als je al zo jong verkering krijgt, moet je het dan ook maar aanhouden omdat het zo zielig is?
In dit geval zou ik voor mezelf kiezen.
Ik snap best dat je ouders haar als schoondochter zien en haar niet kwijt willen en het zielig voor haar vinden dat je het uit hebt gemaakt, maar ik zou als ouders zijnde ook mijn kind gelukkig willen zien. Jullie waren nog heel jong toen jullie verkering kregen; ook "normale" relaties stranden heel vaak als je al zo jong verkering krijgt, moet je het dan ook maar aanhouden omdat het zo zielig is?
In dit geval zou ik voor mezelf kiezen.
maandag 20 juli 2009 om 18:53
Ik wil het helemaal niet zover laten komen. Ik heb net even met me moeder gepraat en die zei dat ze het balen vondt dat ik het nu heb gezegd en niet heb gewacht tot na de vakantie.
Misschien was dat ook beter maar we hadden elkaar al 2 weken niet gezien dus ik zei dat we moesten praten. Dus dat hebben we gedaan en heb ik gezegd hoe ik erover dacht.
Misschien was dat ook beter maar we hadden elkaar al 2 weken niet gezien dus ik zei dat we moesten praten. Dus dat hebben we gedaan en heb ik gezegd hoe ik erover dacht.
maandag 20 juli 2009 om 19:09
Ik vind het juist van respect voor je ex-vriendin getuigen dat je het haar zo snel mogelijk hebt gemeld dat je gevoelens voor haar over zijn. Je bent hiermee eerlijk geweest en hebt haar niet aan het lijntje gehouden. Het is naar dat ze anorexia heeft en vaginisme heeft, maar dat betekent niet dat jij daarom maar bij haar moet blijven om haar het verdriet te besparen. In tegendeel juist, daarmee zeg je dat ze inferieur is door hoe ze is en dat er op alle fronten rekening met haar gehouden moet worden. Alsof ze een zielig poppetje is in plaats van een jonge vrouw.
Maar nu over jouw relatie met je ouders. Daar schort wel het een en ander aan. Je bent 21 jaar. Volwassen voor de wet. Ik weet niet of je werkt of dat je momenteel mogelijk nog studeert. Je wordt in elk geval niet als volwassene behandelt. Een volwassene krijgt namelijk geen straf. En al helemaal niet als hij zijn verantwoordelijkheid neemt. Blijkbaar zijn je ouders van mening dat jouw opvoeding nog niet voltooid is. Zo lang jij bij hen blijft wonen blijf je ook in zekere mate afhankelijk van ze en is het moeilijker om jullie relatie om te buigen naar een volwassen verstandhouding tussen ouders en kind.
Ik zou dus ook als ik jou was nog een keer met ze proberen te praten, maar dan niet met als onderwerp "had ik het nou wel/niet moeten uitmaken' maar als onderwerp "hoe willen wij met elkaar omgaan?" Als jij dit gedrag niet meer wenst te accepteren en hier ruzies over ontstaan is het wellicht verstandig om je te oriënteren om zelfstandig te gaan wonen.
Het volwassen worden van jullie onderlinge (ouder-kind) relatie wordt door het nog thuis wonen tegengewerkt, denk ik.
Tot slot ben ik het met mamasaar eens dat je ouders hun prioriteiten verkeerd stellen.
Maar nu over jouw relatie met je ouders. Daar schort wel het een en ander aan. Je bent 21 jaar. Volwassen voor de wet. Ik weet niet of je werkt of dat je momenteel mogelijk nog studeert. Je wordt in elk geval niet als volwassene behandelt. Een volwassene krijgt namelijk geen straf. En al helemaal niet als hij zijn verantwoordelijkheid neemt. Blijkbaar zijn je ouders van mening dat jouw opvoeding nog niet voltooid is. Zo lang jij bij hen blijft wonen blijf je ook in zekere mate afhankelijk van ze en is het moeilijker om jullie relatie om te buigen naar een volwassen verstandhouding tussen ouders en kind.
Ik zou dus ook als ik jou was nog een keer met ze proberen te praten, maar dan niet met als onderwerp "had ik het nou wel/niet moeten uitmaken' maar als onderwerp "hoe willen wij met elkaar omgaan?" Als jij dit gedrag niet meer wenst te accepteren en hier ruzies over ontstaan is het wellicht verstandig om je te oriënteren om zelfstandig te gaan wonen.
Het volwassen worden van jullie onderlinge (ouder-kind) relatie wordt door het nog thuis wonen tegengewerkt, denk ik.
Tot slot ben ik het met mamasaar eens dat je ouders hun prioriteiten verkeerd stellen.
