Relaties
alle pijlers
Twijfels over mijn relatie
woensdag 4 juni 2025 om 19:48
Hi allemaal,
Ik ben benieuwd of iemand zich herkent in mijn situatie. Ik ben al een tijd samen met een man die ouder is dan ik en twee pubers heeft. We hebben het vaak fijn samen, vooral als alles goed loopt. Maar zodra het wat moeilijker wordt of ik iets bespreek wat me raakt, trekt hij zich terug. Hij zegt dan dat hij in zijn hoofd zit door werkstress, dat hij zich aangevallen voelt of druk is met zijn kinderen.
Ik probeer rustig te blijven, maar ik voel me op zulke momenten erg alleen. En als ik aangeef wat ik nodig heb, lijkt het alsof hij dat niet aankan of me verkeerd begrijpt. De laatste tijd denk ik steeds vaker: is dit het nou? Past dit wel bij mij? Wil ik dit leven met iemand die emotioneel zo vaak “uit” staat?
Daarnaast twijfel ik soms of het leeftijdsverschil en het feit dat hij al een gezin heeft, ook meespeelt in mijn gevoel. Hij kan hierdoor ook niet altijd beschikbaar voor me zijn (we hebben een LAT-relatie en dat blijft voorlopig zo). Het lijkt soms alsof er weinig ruimte is voor mijn behoeften, terwijl ik ook veel geef en me aanpas. Maar op moeilijke momenten voelt het alsof ik hem kwijt ben, en daarna moet ik weer ‘wachten’ tot hij langzaam terugkomt.
Ik ben benieuwd: herkent iemand dit gevoel van twijfel en emotionele afstand? Hoe weet je wanneer je te veel geeft of juist te veel verwacht? Hoe ga je ermee om als fysieke en emotionele nabijheid wegvallen?
Alle inzichten zijn welkom.
Ik ben benieuwd of iemand zich herkent in mijn situatie. Ik ben al een tijd samen met een man die ouder is dan ik en twee pubers heeft. We hebben het vaak fijn samen, vooral als alles goed loopt. Maar zodra het wat moeilijker wordt of ik iets bespreek wat me raakt, trekt hij zich terug. Hij zegt dan dat hij in zijn hoofd zit door werkstress, dat hij zich aangevallen voelt of druk is met zijn kinderen.
Ik probeer rustig te blijven, maar ik voel me op zulke momenten erg alleen. En als ik aangeef wat ik nodig heb, lijkt het alsof hij dat niet aankan of me verkeerd begrijpt. De laatste tijd denk ik steeds vaker: is dit het nou? Past dit wel bij mij? Wil ik dit leven met iemand die emotioneel zo vaak “uit” staat?
Daarnaast twijfel ik soms of het leeftijdsverschil en het feit dat hij al een gezin heeft, ook meespeelt in mijn gevoel. Hij kan hierdoor ook niet altijd beschikbaar voor me zijn (we hebben een LAT-relatie en dat blijft voorlopig zo). Het lijkt soms alsof er weinig ruimte is voor mijn behoeften, terwijl ik ook veel geef en me aanpas. Maar op moeilijke momenten voelt het alsof ik hem kwijt ben, en daarna moet ik weer ‘wachten’ tot hij langzaam terugkomt.
Ik ben benieuwd: herkent iemand dit gevoel van twijfel en emotionele afstand? Hoe weet je wanneer je te veel geeft of juist te veel verwacht? Hoe ga je ermee om als fysieke en emotionele nabijheid wegvallen?
Alle inzichten zijn welkom.
woensdag 4 juni 2025 om 22:18
Bedankt voor je fijne reacties. Klopt helemaal, ik heb juist heel erg geleerd om naar mezelf te kijken, te leren, therapie gehad voor bepaalde dingen, en ik merk dat ik met vriendinnen ook juist makkelijk de diepte in kan gaan en over onderliggende emoties kan praten. Voor mij is dat dan misschien ook wat normaler dan voor hem, en is het voor mijn generatie misschien sowieso al wat vanzelfsprekender? Maar als ik er dan aan denk om hem te laten gaan, kan ik ook weer denken: ja maar elke relatie heeft wat, niemand is perfect, blabla.Rooss4.0 schreef: ↑04-06-2025 22:07Naar is dat hè? Veel klopt maar precies dat ene punt zorgt voor een struikelpartij. Ik snap je heel goed, zou het ook heel verdrietig vinden om een lief iemand te moeten laten gaan omdat het net niet helemaal lijkt te matchen. En ergens hoop je dat het licht een keer aangaat, dat hij het een keer gaat snappen maar vaak is die hoop toch echt ijdel, niet iedereen kent het vermogen om goed naar zichzelf te durven kijken en inzichten te vergaren.
Ik denk echt dat je vraag mag zijn: "hoe leuk vind ik dit allemaal nog als dit niet verandert". Kun je daarmee leven of moet je dan zelf teveel inleveren. Heel eerlijk, ik zie jouw situatie regelmatig in mijn kring en het gaat eigenlijk altijd fout. Als het goed gaat is er heel veel acceptatie, dan wordt het wel gezien maar het is geen struikelpunt.
Feit blijft wel dat ik al veel moet inleveren. Ik heb altijd geroepen dat ik geen kinderen wil en dan blijkt de vent waar je verliefd op wordt wel kinderen te hebben. Zolang de kids thuis wonen willen we niet samen wonen (hij vooral niet, maar ik zie mezelf ook niet met pubers in een huis wonen), maar het liefst woon ik in een relatie wel samen. Dus zowel praktisch als emotioneel heb ik dan het gevoel in te moeten leveren en ik denk dat dat begint te schuren. Maar het voelt dan ook weer niet helemaal eerlijk, want ik heb bewust voor hem gekozen en daar hoort dit leven en zijn kinderen ook bij.
woensdag 4 juni 2025 om 22:20
Ja, zijn kinderen en ik hebben inmiddels best een leuke band. Ik zie ze ongeveer 1 keer per week, maar verder blijft het allemaal veel gescheiden.
Tijdens affaire vloog het sowieso alle kanten op, vind dat lastig te zeggen. Patroon was daar al wel aan de orde: terugtrekken als het moeilijk wordt, daarna met hangende pootjes terug als ik de handdoek in de ring dreig te gooien. Niet gezond, ik weet het.
woensdag 4 juni 2025 om 22:22
Dat is heel verdrietig.
Maar.
Ja sorry, die heb ik tóch.
Als je schrijft ‘ik kan er blijkbaar geen genoegen mee nemen’ , dan lijkt het alsof je, als je maar beter je best doet en niet zo moeilijk, samen naar de ondergaande zon op een tropisch eiland kunt kijken.
Maar als je schrijft ‘ ik wil er blijkbaar geen genoegen mee nemen’, dan gun je jezelf beter.
Dan is het nog steeds verdrietig, maar ook juist iets positiefs.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
woensdag 4 juni 2025 om 22:46
Je hebt bewust gekozen, maar eigenlijk wist je 2 jaar geleden nauwelijks waar je voor koos.Purake schreef: ↑04-06-2025 22:18
Feit blijft wel dat ik al veel moet inleveren. Ik heb altijd geroepen dat ik geen kinderen wil en dan blijkt de vent waar je verliefd op wordt wel kinderen te hebben. Zolang de kids thuis wonen willen we niet samen wonen (hij vooral niet, maar ik zie mezelf ook niet met pubers in een huis wonen), maar het liefst woon ik in een relatie wel samen. Dus zowel praktisch als emotioneel heb ik dan het gevoel in te moeten leveren en ik denk dat dat begint te schuren. Maar het voelt dan ook weer niet helemaal eerlijk, want ik heb bewust voor hem gekozen en daar hoort dit leven en zijn kinderen ook bij.
Je komt er in elke relatie pas na een tijd achter hoe iemand echt is.
Hoe het echt loopt met een LAT-relatie, met regelmatig 2 pubers in de buurt, met een man met beperkt inlevingsvermogen, ...
Je mag dus perfect nu zeggen dat je relatie op de huidige manier toch niet helemaal je ding is.
En dan zou ik ook geen zin meer hebben om nog 10 jaar mijn tijd te verdoen tot die pubers uit huis zijn en er misschien wel samengewoond kan worden. Want zijn karakter krijg je niet het huis uit.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
woensdag 4 juni 2025 om 22:50
Dan kende je in het begin al meerdere nare eigenschappen van hem: hij neemt het niet zo nauw met trouw, hij trok zich terug en wil alleen "verbeteren" als je dreigt.Purake schreef: ↑04-06-2025 22:20Ja, zijn kinderen en ik hebben inmiddels best een leuke band. Ik zie ze ongeveer 1 keer per week, maar verder blijft het allemaal veel gescheiden.
Tijdens affaire vloog het sowieso alle kanten op, vind dat lastig te zeggen. Patroon was daar al wel aan de orde: terugtrekken als het moeilijk wordt, daarna met hangende pootjes terug als ik de handdoek in de ring dreig te gooien. Niet gezond, ik weet het.
Wat is er dan verder zo leuk dat het deze eigenschappen compenseert?
vivalafete25 wijzigde dit bericht op 04-06-2025 23:17
0.14% gewijzigd
donderdag 5 juni 2025 om 00:05
Ik zou het vooral moeilijk vinden dat hij zichzelf beschouwt als ‘af’: zo ben ik, dit is het, deal er maar mee.
Zelf ben ik me, zeker in relaties, altijd bewust van de dynamiek: het is passen en meten, aftasten, aanvoelen, veel praten en uiteindelijk vind je elkaar in het midden, of zo. De bereidheid om naar de ander te luisteren en om moeite te willen doen om het te laten kloppen, is volgens mij de basis. Hij lijkt te denken dat jíj die verantwoordelijkheid hebt, misschien omdat hij ouder is (en ‘af’), misschien ook omdat hij lui is en ervan uitgaat dat jij door hoepels blijft springen, maar hij komt niet heel flexibel over.
Zelf ben ik me, zeker in relaties, altijd bewust van de dynamiek: het is passen en meten, aftasten, aanvoelen, veel praten en uiteindelijk vind je elkaar in het midden, of zo. De bereidheid om naar de ander te luisteren en om moeite te willen doen om het te laten kloppen, is volgens mij de basis. Hij lijkt te denken dat jíj die verantwoordelijkheid hebt, misschien omdat hij ouder is (en ‘af’), misschien ook omdat hij lui is en ervan uitgaat dat jij door hoepels blijft springen, maar hij komt niet heel flexibel over.
donderdag 5 juni 2025 om 02:03
Wissewis schreef: ↑04-06-2025 22:46Je hebt bewust gekozen, maar eigenlijk wist je 2 jaar geleden nauwelijks waar je voor koos.
Je komt er in elke relatie pas na een tijd achter hoe iemand echt is.
Hoe het echt loopt met een LAT-relatie, met regelmatig 2 pubers in de buurt, met een man met beperkt inlevingsvermogen, ...
Je mag dus perfect nu zeggen dat je relatie op de huidige manier toch niet helemaal je ding is.
En dan zou ik ook geen zin meer hebben om nog 10 jaar mijn tijd te verdoen tot die pubers uit huis zijn en er misschien wel samengewoond kan worden. Want zijn karakter krijg je niet het huis uit.
Helemaal eens met deze post
donderdag 5 juni 2025 om 06:25
donderdag 5 juni 2025 om 07:25
donderdag 5 juni 2025 om 07:38
En je doet bovenal jezelf te kort hiermee, en daar gaat het eigenlijk om.
Deze man gaat niet veranderen en jij hebt meer van een man nodig dan wat hij kan geven en dat heeft niks met veeleisend of onrealistische verwachtingen te maken. Probeer je dat echt te realiseren want dan kun je je ook niet meer verschuilen achter 'de neiging' die je hebt.
Het is nu erg moeilijk want je hebt veel geinvesteerd en dat heb je gedaan omdat je dacht dat hij en jullie relatie het waard was/ waard kon worden. Maar echt, dit gaat niet meer beter worden, het gaat je steeds meer energie kosten.
donderdag 5 juni 2025 om 08:13
Problemen binnen een relatie moet je binnen een relatie oplossen.
Ga praten, samen of met een relatietherapeut.
Doe je dit niet dan blijf je doormodderen, en zal er niets veranderen.
Persoonlijk ben ik een voorstander om de twijfel altijd met de partner te bespreken. Laat weten waar je mee zit. En niet, nadat je lang hebt gewikt en gewogen, een besluit hebt genomen de eindconclusie te vertellen.
Jullie zijn samen een relatie begonnen, maak dan ook samen de bewuste keuze om door te gaan, te veranderen of te stoppen.
Ga praten, samen of met een relatietherapeut.
Doe je dit niet dan blijf je doormodderen, en zal er niets veranderen.
Persoonlijk ben ik een voorstander om de twijfel altijd met de partner te bespreken. Laat weten waar je mee zit. En niet, nadat je lang hebt gewikt en gewogen, een besluit hebt genomen de eindconclusie te vertellen.
Jullie zijn samen een relatie begonnen, maak dan ook samen de bewuste keuze om door te gaan, te veranderen of te stoppen.
donderdag 5 juni 2025 om 08:32
Dat doen we, hij weet van mijn twijfel en we hebben hier gesprekken over. Maar soms helpt het mij ook om wat inzichten van buitenaf te vergaren. Die kan ik dan ook weer meenemen in mijn gesprekken met hem.WaterGirl schreef: ↑05-06-2025 08:13Problemen binnen een relatie moet je binnen een relatie oplossen.
Ga praten, samen of met een relatietherapeut.
Doe je dit niet dan blijf je doormodderen, en zal er niets veranderen.
Persoonlijk ben ik een voorstander om de twijfel altijd met de partner te bespreken. Laat weten waar je mee zit. En niet, nadat je lang hebt gewikt en gewogen, een besluit hebt genomen de eindconclusie te vertellen.
Jullie zijn samen een relatie begonnen, maak dan ook samen de bewuste keuze om door te gaan, te veranderen of te stoppen.
donderdag 5 juni 2025 om 08:40
Die gedachte geldt alleen als je er voor kiest om bij hem te blijven. Dan hoort dit leven en zeker zijn kinderen er ook bij.
Maar dat je toen bewust voor hem bent gekozen, betekent niet dat je de rest van je leven alles wat je niet leuk vindt lijdzaam moet onderdaan. Het is heel normaal, reëel en eerlijk om te zeggen: met de kennis en ervaring van nu kom ik tot de conclusie dat deze relatie niet goed voor mij is en daarom stop ik er mee.
donderdag 5 juni 2025 om 08:40
Hij is nu eenmaal vader en gelukkig komen de kinderen voor jou, niet leuk voor jou maar wel nodig voor de kinderen.
Met mbt latten, hij beschermt hen en hun huis, hun veilige plek.
Dat hij emotioneel misschien niet helemaal lekker uit de verf komt is misschien wel een probleem voor iemand in een relatie. Daar zou je dan terecht niet voor moeten settelen.
Maar mbt vaderschap, daar lees ik niets geks in.
Als jij niet gelukkig bent en je hebt het besproken en er veranderd niets dan zou ik mijn conclusie trekken, deze man past niet bij jou.
Met mbt latten, hij beschermt hen en hun huis, hun veilige plek.
Dat hij emotioneel misschien niet helemaal lekker uit de verf komt is misschien wel een probleem voor iemand in een relatie. Daar zou je dan terecht niet voor moeten settelen.
Maar mbt vaderschap, daar lees ik niets geks in.
Als jij niet gelukkig bent en je hebt het besproken en er veranderd niets dan zou ik mijn conclusie trekken, deze man past niet bij jou.
donderdag 5 juni 2025 om 08:43
Blijkbaar kon hij dat eerder ook niet gezien dat dit is voortgekomen vanuit een affaire.WaterGirl schreef: ↑05-06-2025 08:13Problemen binnen een relatie moet je binnen een relatie oplossen.
Ga praten, samen of met een relatietherapeut.
Doe je dit niet dan blijf je doormodderen, en zal er niets veranderen.
Persoonlijk ben ik een voorstander om de twijfel altijd met de partner te bespreken. Laat weten waar je mee zit. En niet, nadat je lang hebt gewikt en gewogen, een besluit hebt genomen de eindconclusie te vertellen.
Jullie zijn samen een relatie begonnen, maak dan ook samen de bewuste keuze om door te gaan, te veranderen of te stoppen.
En praat zich suf er veranderd helemaal niets.
donderdag 5 juni 2025 om 08:58
Komt het er niet op neer dat je moeite hebt met verbreken van de relatie omdat je ergens denkt dat je hem wat verschuldigd bent aangezien hij voor jou is gaan scheiden ? Dat het nu ergens voelt alsof je maar door moet modderen met iemand die jou feitelijk nog als de minnares behandelt en zich terugtrekt wanneer het hem uitkomt ? Ik vermoed dat je zonder deze voorgeschiedenis al veel eerder tot de conclusie was gekomen dat dit voor jou emotioneel gezien geen fijne relatie is.
donderdag 5 juni 2025 om 09:18
Dus eigenlijk is het niet mogelijk om je relatie te verbeteren? Want als jij ergens minder blij mee bent, dan wordt het hem te lastig en trekt zicht terug. Oftewel er kan niets verbeterd worden, tenzij hij dit initieert??Purake schreef: ↑04-06-2025 21:57Bedankt voor de reacties.
We hebben hier meerdere (lees: heel veel) gesprekken over gevoerd, ook juist op de momenten dat het rustig is. Hij legt dan ook uit wat er bij hem gebeurt, waar het vandaan komt en hij herkent dat hij zichzelf dan afsluit en terugtrekt. Maar op dat moment maakt hij zogezegd geen bewuste keuzes en is dat “gewoon zijn coping”. Wat ik nu aan mezelf merk is dat ik de fase na zo’n terugtrekkende beweging heel irritant begin te vinden. Hij doet dan poeslief en doet zijn best, maar zonder écht verantwoordelijkheid te nemen (zoals: benoemen wat er aan de hand is, excuses aanbieden, actief het gesprek hierover aangaan oid). Ook dit heb ik aangegeven en daar geeft hij me dan gelijk in, maar actie blijft vervolgens uit. Hij vindt het te confronterend, dat geeft hij dan ook weer eerlijk toe.
Het is lastig dat het op die momenten zo botst, want het is verder een lieverd. Zorgzaam, attent, grappig, ik kan altijd op hem leunen als ik een slechte dag op werk heb gehad etc, maar zodra het over ons gaat (wanneer ik moeite heb met iets tussen ons bijvoorbeeld), wordt het hem te lastig.
Dan is de relatie zoals hij nu is en dat moet je accepteren en of blijven of weg gaan.
Liefde is fijn, maar het compenseert gewoon niet voor alles. Je kunt van iemand houden, maar je ook realiseren dat diegene niet past bij jou leven. Dat is verdrietig, maar wel een realistische conclusie.
En misschien heb je er ooit bewust voor gekozen, maar het is nu niet zo dat je nooit meer mag veranderen. Jouw partner was ooit ook getrouwd en heeft zijn ex toen beloofd om er voor haar te zijn of zo. Daar is hij ook op terug gekomen.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 5 juni 2025 om 09:19
Hm, ik weet niet of dat het is. Ik ben juist elke keer bang om hem kwijt te raken als hij zich terugtrekt. Hij is er ook voor me geweest tijdens een moeilijke periode in mijn leven, dus ik heb ook het gevoel dat we elkaar heel goed kennen en, ondanks de mismatch soms op emotioneel gebied, we wel een erg sterke band hebben. Ik ben dan bang dat ik nooit meer zo’n band met iemand ga krijgen, maar ook niet meer zo’n lieverd vind waarmee ik ook zo ontzettend kan lachen. Ook bang voor mijn eigen toekomst dan, ofzo.Merkimer schreef: ↑05-06-2025 08:58Komt het er niet op neer dat je moeite hebt met verbreken van de relatie omdat je ergens denkt dat je hem wat verschuldigd bent aangezien hij voor jou is gaan scheiden ? Dat het nu ergens voelt alsof je maar door moet modderen met iemand die jou feitelijk nog als de minnares behandelt en zich terugtrekt wanneer het hem uitkomt ? Ik vermoed dat je zonder deze voorgeschiedenis al veel eerder tot de conclusie was gekomen dat dit voor jou emotioneel gezien geen fijne relatie is.
donderdag 5 juni 2025 om 09:31
Purake schreef: ↑05-06-2025 09:19Hm, ik weet niet of dat het is. Ik ben juist elke keer bang om hem kwijt te raken als hij zich terugtrekt. Hij is er ook voor me geweest tijdens een moeilijke periode in mijn leven, dus ik heb ook het gevoel dat we elkaar heel goed kennen en, ondanks de mismatch soms op emotioneel gebied, we wel een erg sterke band hebben. Ik ben dan bang dat ik nooit meer zo’n band met iemand ga krijgen, maar ook niet meer zo’n lieverd vind waarmee ik ook zo ontzettend kan lachen. Ook bang voor mijn eigen toekomst dan, ofzo.
Google eens op trauma bonding.
Dit heeft alles met jezelf te maken. Met een laag zelfbeeld, gebrek aan eigenwaarde en zelfvertrouwen.
Je hebt er een die zo gek is om het met je uit te houden, dus nu is het aan jou om er alles aan te doen dat hij je wil blijven houden.
Wat er ook maar voor nodig is, maar alsjeblieft, blijf bij me en van me houden.
Daar heb je dan ook meteen het punt waarom hij niet hoeft te veranderen. Jij vind alles wel goed, zolang hij maar bij je blijft.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 5 juni 2025 om 09:46
Ja ik hou vaak ook maar op met zaniken. Want:
Trauma bonding is me bekend. Relaties met emotioneel misbruik zijn me helaas ook niet vreemd.
Ik ben al twee therapeuten verder.
En blijkbaar dringt het of nog niet helemaal tot me door, of acht ik het niet nodig genoeg om weg te gaan.
En dus is dat mijn eigen keuze en doe ik het mezelf aan. Dus mag ik ook niet zaniken. Want daar schaam ik me vervolgens voor (want waarom ga ik dan niet gewoon weg).
En tegelijkertijd zie ik mijn vriend echt niet als een of andere abuser. Zo wil ik hem ook helemaal niet neerzetten.
Trauma bonding is me bekend. Relaties met emotioneel misbruik zijn me helaas ook niet vreemd.
Ik ben al twee therapeuten verder.
En blijkbaar dringt het of nog niet helemaal tot me door, of acht ik het niet nodig genoeg om weg te gaan.
En dus is dat mijn eigen keuze en doe ik het mezelf aan. Dus mag ik ook niet zaniken. Want daar schaam ik me vervolgens voor (want waarom ga ik dan niet gewoon weg).
En tegelijkertijd zie ik mijn vriend echt niet als een of andere abuser. Zo wil ik hem ook helemaal niet neerzetten.
donderdag 5 juni 2025 om 09:57
Maar tegelijkertijd is hij dat wel. Beetje grof aangezet, maar hij heeft niet het beste met je voor.
Hij kan niet zijn eigen emoties en gevoelens onder controle hebben. Ik geloof trouwens nooit dat hij dit gedrag op zijn werk laat zien, jij? Want daar wordt het niet gepikt, dit gedrag. Dan word hem even flink gezegd dat hij zijn nukkigheid maar ergens anders gaat lopen uiten, maar nu mag hij gewoon even zijn werk gaan doen. Daar lopen mensen niet op eieren om hem heen vanwege zijn humeurtje, kan ik me zo voorstellen.
Jij doet dat wel. Door je eigen verleden doe je dat.
En hij vind dat prima, want zo kan hij gewoon nukkig zijn zonder dat er gevolgen voor hem aanzitten. En hoeft hij niet te veranderen, want jij hebt het al geaccepteerd.
Er zijn écht leukere mannen, mannen die wél emotioneel volwassen zijn.
Hij kan niet zijn eigen emoties en gevoelens onder controle hebben. Ik geloof trouwens nooit dat hij dit gedrag op zijn werk laat zien, jij? Want daar wordt het niet gepikt, dit gedrag. Dan word hem even flink gezegd dat hij zijn nukkigheid maar ergens anders gaat lopen uiten, maar nu mag hij gewoon even zijn werk gaan doen. Daar lopen mensen niet op eieren om hem heen vanwege zijn humeurtje, kan ik me zo voorstellen.
Jij doet dat wel. Door je eigen verleden doe je dat.
En hij vind dat prima, want zo kan hij gewoon nukkig zijn zonder dat er gevolgen voor hem aanzitten. En hoeft hij niet te veranderen, want jij hebt het al geaccepteerd.
Er zijn écht leukere mannen, mannen die wél emotioneel volwassen zijn.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 5 juni 2025 om 10:02
Ja lastig in te schatten. Zijn werk is alles voor hem en daar ondervindt hij ook regelmatig een hoop stress van. Dan komt hij roodaangelopen thuis dat hij ruzie heeft lopen maken met collega’s oid. Dit gebeurt trouwens niet wekelijks hoor, maar ik denk dat zijn nukken ook wel zichtbaar zijn op zijn werk. Maar dat is mijn inschatting. Hoe daar nou echt op gereageerd wordt weet ik niet. Ben er niet bij.Doreia* schreef: ↑05-06-2025 09:57Maar tegelijkertijd is hij dat wel. Beetje grof aangezet, maar hij heeft niet het beste met je voor.
Hij kan niet zijn eigen emoties en gevoelens onder controle hebben. Ik geloof trouwens nooit dat hij dit gedrag op zijn werk laat zien, jij? Want daar wordt het niet gepikt, dit gedrag. Dan word hem even flink gezegd dat hij zijn nukkigheid maar ergens anders gaat lopen uiten, maar nu mag hij gewoon even zijn werk gaan doen. Daar lopen mensen niet op eieren om hem heen vanwege zijn humeurtje, kan ik me zo voorstellen.
Jij doet dat wel. Door je eigen verleden doe je dat.
En hij vind dat prima, want zo kan hij gewoon nukkig zijn zonder dat er gevolgen voor hem aanzitten. En hoeft hij niet te veranderen, want jij hebt het al geaccepteerd.
Er zijn écht leukere mannen, mannen die wél emotioneel volwassen zijn.
Maar ik snap je punt. Al kan ik ook kwaad worden en zeggen dat hij het maar even lekker bekijkt, maar daar lijkt hij weinig last van te hebben. Achteraf zegt hij dan wel dat hij er zeker last van heeft, maar op dat moment niet anders kan.
donderdag 5 juni 2025 om 10:09
Hij is zo.
Hij kan niet anders.
Zo is hij nu eenmaal.
Jammer dat jij er last van hebt, maar ik kan het ook niet helpen.
Ik zou wel willen, maar het lukt me toch niet.
Voel jij je veilig bij hem? Als hij thuis komt, en jij zit op de bank, wat doe je dan? Peil je de stemming van hem? Heb je al iets in huis voorbereid om zijn stemming, mocht die slecht zijn, al vóór te zijn om het niet te verergeren? Bereid je je voor op 'de storm' zeg maar?
Hij kan niet anders.
Zo is hij nu eenmaal.
Jammer dat jij er last van hebt, maar ik kan het ook niet helpen.
Ik zou wel willen, maar het lukt me toch niet.
Voel jij je veilig bij hem? Als hij thuis komt, en jij zit op de bank, wat doe je dan? Peil je de stemming van hem? Heb je al iets in huis voorbereid om zijn stemming, mocht die slecht zijn, al vóór te zijn om het niet te verergeren? Bereid je je voor op 'de storm' zeg maar?
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
