Relaties
alle pijlers
Gevoel vs verstand
donderdag 21 augustus 2025 om 11:12
Na een aantal jaar single te zijn geweest heb ik onlangs een leuke man ontmoet. Hij is letterlijk een droomman: lief, zorgzaam, emotioneel volwassen, luchtig als het moet, goed in bed. Ik vóel me ook echt goed bij hem, dat is best nieuw voor mij. Als ik in zijn armen lig voel ik me veilig en geborgen en ik wil hem heel graag liefde geven, in de vorm van lekker voor hem koken, hem masseren, kusjes en knuffels geven etc (ik ben normaal niet zo'n affectueus (is dat een woord?) persoon). Allemaal goede tekenen dus.
En toch... ik ben altijd al bovengemiddeld kritisch geweest in relaties. Ieder klein dingetje merk ik op, en elk dingetje kan een stortvloed aan gedachten in m'n hoofd veroorzaken die me ervan proberen te overtuigen dat ik niet verliefd ben op deze man. Een kledingstuk dat ik niet mooi vind, overenthousiast appgedrag, een slecht grapje - er hoeft maar iets te gebeuren of ik denk al: zie je wel, dit is hem niet. Daardoor lukt het me ook slecht om te genieten van het moment, ik ben continu hyperalert op alles wat hij zegt en doet. Terwijl als we vervolgens weer samen in bed liggen, al die twijfels wegvallen en ik me gewoon echt heel fijn bij hem voel.
Een typisch gevalletje van gevoel versus verstand dus. Ergens denk ik dat ik deze man door zo kritisch te zijn onbewust op afstand probeer te houden. Ik heb geen al te beste ervaringen met relaties en ben heel erg gesteld op single zijn; ik ben als single altijd gelukkiger dan in relaties. Deze man komt nu erg dichtbij en dat vind ik denk ik eng. Ik sta nu net weer wat steviger in m'n schoenen en ben bang om die kant van mezelf te verliezen. Tegelijkertijd wil ik me heel graag openstellen voor de liefde, voor echte liefde dit keer, maar op deze manier ga ik daar niet komen.
Iemand tips? Ervaringen?
En toch... ik ben altijd al bovengemiddeld kritisch geweest in relaties. Ieder klein dingetje merk ik op, en elk dingetje kan een stortvloed aan gedachten in m'n hoofd veroorzaken die me ervan proberen te overtuigen dat ik niet verliefd ben op deze man. Een kledingstuk dat ik niet mooi vind, overenthousiast appgedrag, een slecht grapje - er hoeft maar iets te gebeuren of ik denk al: zie je wel, dit is hem niet. Daardoor lukt het me ook slecht om te genieten van het moment, ik ben continu hyperalert op alles wat hij zegt en doet. Terwijl als we vervolgens weer samen in bed liggen, al die twijfels wegvallen en ik me gewoon echt heel fijn bij hem voel.
Een typisch gevalletje van gevoel versus verstand dus. Ergens denk ik dat ik deze man door zo kritisch te zijn onbewust op afstand probeer te houden. Ik heb geen al te beste ervaringen met relaties en ben heel erg gesteld op single zijn; ik ben als single altijd gelukkiger dan in relaties. Deze man komt nu erg dichtbij en dat vind ik denk ik eng. Ik sta nu net weer wat steviger in m'n schoenen en ben bang om die kant van mezelf te verliezen. Tegelijkertijd wil ik me heel graag openstellen voor de liefde, voor echte liefde dit keer, maar op deze manier ga ik daar niet komen.
Iemand tips? Ervaringen?
lunahart1993 wijzigde dit bericht op 21-08-2025 11:28
1.74% gewijzigd
donderdag 21 augustus 2025 om 11:18
Ik heb precies hetzelfde gehad aan het begin van mijn huidige relatie.
Ik was ook heel erg gesteld op mijn vrijgezellen bestaan en zag alleen maar tekens over waarom hij niet bij me zou passen en was alleen maar bezig om uitweg te zoeken, terwijl ik me eigenlijk nog nooit eerder zo fijn en veilig had gevoeld bij een man.
Behalve therapie heb ik verder geen advies, maar ik heb het eerste halfjaar tot jaar ook nauwelijks kunnen genieten van de verliefdheid helaas. Vooral bezig met heel veel therapie geweest en hard werken aan mezelf en aan mijn angsten en andere issues.
Nu 3.5 jaar verder gaat het heel goed samen, heb ik bijna nergens last meer van omdat we samen heel veel gegroeid zijn en overal goed over kunnen praten, en ben ik vooral blij dat die verkennende fase ver achter ons ligt haha.
Ik was ook heel erg gesteld op mijn vrijgezellen bestaan en zag alleen maar tekens over waarom hij niet bij me zou passen en was alleen maar bezig om uitweg te zoeken, terwijl ik me eigenlijk nog nooit eerder zo fijn en veilig had gevoeld bij een man.
Behalve therapie heb ik verder geen advies, maar ik heb het eerste halfjaar tot jaar ook nauwelijks kunnen genieten van de verliefdheid helaas. Vooral bezig met heel veel therapie geweest en hard werken aan mezelf en aan mijn angsten en andere issues.
Nu 3.5 jaar verder gaat het heel goed samen, heb ik bijna nergens last meer van omdat we samen heel veel gegroeid zijn en overal goed over kunnen praten, en ben ik vooral blij dat die verkennende fase ver achter ons ligt haha.
airysuit wijzigde dit bericht op 21-08-2025 11:21
18.79% gewijzigd
donderdag 21 augustus 2025 om 11:22
Wat een onzin. Slechte grap kan ook gewoon andere soort humor zijn? Ik vond mijn vriend zijn humor helemaal niks eerste 2 a 3 maanden, maar het is langzaam gaan groeien en inmiddels vind ik m super grappig ook omdat ik hem nu goed ken en weet waar zijn humor vandaan komt.
donderdag 21 augustus 2025 om 11:23
Die negatieve gedachtes niet zo serieus nemen. Ik heb het ook weleens helemaal gehad mijn partner, dan vind ik hem saai en betweterig en zit zijn haar ook nog eens stom. Maar dat gaat altijd weer voorbij. En wie is er nou wel 100% van de tijd helemaal leuk en perfect? Ik zeker niet.
yakuzakiko wijzigde dit bericht op 21-08-2025 11:24
1.41% gewijzigd
donderdag 21 augustus 2025 om 11:23
Ik werk momenteel ook hard aan mezelf en mijn angsten. In die zin heb ik vaak het gevoel dat deze man te vroeg in mijn leven is gekomen. Aan de andere kant is hij misschien precies wat ik nu nodig heb. Hij laat me voor het eerst in mijn leven zien wat liefde is én hij wakkert dingen in me aan waarvan ik dacht dat ik ze al opgelost had. Zo denk ik dat mijn neiging tot (bovenmatig) kritisch zijn op mannen voorkomt uit dat ik altijd heel kritisch ben (geweest) op mezelf. Bij mezelf lukt het me al beter om dat los te laten, maar bij een ander blijkbaar nog niet...Airysuit schreef: ↑21-08-2025 11:18Ik heb precies hetzelfde gehad aan het begin van mijn huidige relatie. Behalve therapie heb ik verder geen advies, maar ik heb het eerste halfjaar tot jaar ook nauwelijks kunnen genieten van de verliefdheid helaas. Vooral bezig met heel veel therapie geweest en hard werken aan mezelf en aan mijn angsten en andere issues.
Nu 3.5 jaar verder gaat het heel goed samen, heb ik bijna nergens last meer van omdat we samen heel veel gegroeid zijn en overal goed over kunnen praten, en ben ik vooral blij dat die verkennende fase ver achter ons ligt haha.
donderdag 21 augustus 2025 om 11:27
Hahaha ik moet lachen om het haargedeelte omdat ik het zo herken maar eigenlijk is het natuurlijk stom en oppervlakkig. En je hebt gelijk: het gaat altijd weer voorbij, een dag later kan ie er opeens weer onweerstaanbaar uitzien.Yakuzakiko schreef: ↑21-08-2025 11:23Die negatieve gedachtes niet zo serieus nemen. Ik heb het ook weleens helemaal gehad mijn partner, dan vind ik hem saai en betweterig en zit zijn haar ook nog eens stom. Maar dat gaat altijd weer voorbij. En wie is er nou wel 100% van de tijd helemaal leuk en perfect? Ik zeker niet.
donderdag 21 augustus 2025 om 11:29
Best wat mannen ( vooral) maken zogenaamd slechte grappen die helemaal niet grappig zijn.Airysuit schreef: ↑21-08-2025 11:22Wat een onzin. Slechte grap kan ook gewoon andere soort humor zijn? Ik vond mijn vriend zijn humor helemaal niks eerste 2 a 3 maanden, maar het is langzaam gaan groeien en inmiddels vind ik m super grappig ook omdat ik hem nu goed ken en weet waar zijn humor vandaan komt.
donderdag 21 augustus 2025 om 11:30
Is inderdaad meer een ander soort humor dan verkeerde grappen oidAirysuit schreef: ↑21-08-2025 11:22Wat een onzin. Slechte grap kan ook gewoon andere soort humor zijn? Ik vond mijn vriend zijn humor helemaal niks eerste 2 a 3 maanden, maar het is langzaam gaan groeien en inmiddels vind ik m super grappig ook omdat ik hem nu goed ken en weet waar zijn humor vandaan komt.
donderdag 21 augustus 2025 om 11:36
donderdag 21 augustus 2025 om 11:37
Dit is toch geen typisch gevoel VS verstand dingetje?
Dat is wanneer je hotel de botel bent maar weet dat hij niet goed is.
Deze man is goed voor je en jouw gevoel is goed bij hem maar je probeert dingen te zoeken om dit te saboteren.
Je hebt Issues en daarmee zou ik aan de slag gaan en gewoon leven in het nu en genieten.
Dat is wanneer je hotel de botel bent maar weet dat hij niet goed is.
Deze man is goed voor je en jouw gevoel is goed bij hem maar je probeert dingen te zoeken om dit te saboteren.
Je hebt Issues en daarmee zou ik aan de slag gaan en gewoon leven in het nu en genieten.
nanouk wijzigde dit bericht op 21-08-2025 16:11
1.82% gewijzigd
donderdag 21 augustus 2025 om 11:43
Ja herken ik me 100% in, al vind ik het gek want ik heb nooit eerder bindingsangst gehad. Is echt na m'n laatste relatie gekomen. Ook weer niet zo gek want ik heb in die relatie heel veel van mezelf moeten inleveren (al was ik daar zelf bij). Ben zo bang om me weer zo klein en machteloos te voelen.
donderdag 21 augustus 2025 om 11:48
lunahart1993 schreef: ↑21-08-2025 11:23Ik werk momenteel ook hard aan mezelf en mijn angsten. In die zin heb ik vaak het gevoel dat deze man te vroeg in mijn leven is gekomen. Aan de andere kant is hij misschien precies wat ik nu nodig heb. Hij laat me voor het eerst in mijn leven zien wat liefde is én hij wakkert dingen in me aan waarvan ik dacht dat ik ze al opgelost had. Zo denk ik dat mijn neiging tot (bovenmatig) kritisch zijn op mannen voorkomt uit dat ik altijd heel kritisch ben (geweest) op mezelf. Bij mezelf lukt het me al beter om dat los te laten, maar bij een ander blijkbaar nog niet...
Ik denk dat hij op het juiste moment in je leven is gekomen. Mijn therapeute zei juist altijd dat je wel training nodig hebt om beter te worden, alleen maar op het droge praten werkt niet. Dus juist goed als in het dagelijks leven niet alles makkelijk en soepel gaat: dat biedt kansen om wat je leert in therapie toe te passen en daarna het na te bespreken met de therapeut. Bij mij was dat ook echt zo, hoe oncomfortabel het vaak ook voelde.
donderdag 21 augustus 2025 om 11:54
Ja herken ik mij ook heel erg in! Nog steeds heb ik wel eens dat ik denk, waren we elkaar maar nu tegen gekomen, dan zou het begin van de relatie wat soepeler zijn geweest. Maarja niks aan te doen! Enige tip die ik kan geven is geduld hebben en blijven reflecteren.lunahart1993 schreef: ↑21-08-2025 11:23Ik werk momenteel ook hard aan mezelf en mijn angsten. In die zin heb ik vaak het gevoel dat deze man te vroeg in mijn leven is gekomen. Aan de andere kant is hij misschien precies wat ik nu nodig heb. Hij laat me voor het eerst in mijn leven zien wat liefde is én hij wakkert dingen in me aan waarvan ik dacht dat ik ze al opgelost had. Zo denk ik dat mijn neiging tot (bovenmatig) kritisch zijn op mannen voorkomt uit dat ik altijd heel kritisch ben (geweest) op mezelf. Bij mezelf lukt het me al beter om dat los te laten, maar bij een ander blijkbaar nog niet...
Dat kritische herken ik dus ook, en heb ik nog steeds wel eens last van, maar probeer dan echt goed te reflecteren en te beseffen dat het iets is wat vanuit mij komt. En niet omdat hij nou zo slecht bezig is oid.
Je zegt dat je nooit bindingsangst heb gehad, maar wel verlatingsangst-achtig) toevallig? Want die twee gaan ook regelmatig hand in hand.
donderdag 21 augustus 2025 om 11:55
Oh dat ik vind ik een hele mooie manier om naar te kijken! Zo heb ik er ook nooit over nagedacht...stokbootje schreef: ↑21-08-2025 11:48Ik denk dat hij op het juiste moment in je leven is gekomen. Mijn therapeute zei juist altijd dat je wel training nodig hebt om beter te worden, alleen maar op het droge praten werkt niet. Dus juist goed als in het dagelijks leven niet alles makkelijk en soepel gaat: dat biedt kansen om wat je leert in therapie toe te passen en daarna het na te bespreken met de therapeut. Bij mij was dat ook echt zo, hoe oncomfortabel het vaak ook voelde.
donderdag 21 augustus 2025 om 12:00
Fijn om te horen dat het dus ook de goede kant kan opgaan. Ik verzeil snel in doemgedachten als 'dit gaat toch nooit werken' en 'ik ben niet gemaakt voor relaties' maar als ik jouw verhaal zo lees, denk ik: misschien lukt mij dat uiteindelijk ook wel.Airysuit schreef: ↑21-08-2025 11:54Ja herken ik mij ook heel erg in! Nog steeds heb ik wel eens dat ik denk, waren we elkaar maar nu tegen gekomen, dan zou het begin van de relatie wat soepeler zijn geweest. Maarja niks aan te doen! Enige tip die ik kan geven is geduld hebben en blijven reflecteren.
Dat kritische herken ik dus ook, en heb ik nog steeds wel eens last van, maar probeer dan echt goed te reflecteren en te beseffen dat het iets is wat vanuit mij komt. En niet omdat hij nou zo slecht bezig is oid.
Je zegt dat je nooit bindingsangst heb gehad, maar wel verlatingsangst-achtig) toevallig? Want die twee gaan ook regelmatig hand in hand.
Verlatingsangst herken ik (ook) ja. Te lang blijven hangen in verkeerde relaties, te gehecht raken aan de ander, letterlijk beven van angst en niet weten waar ik het zoeken moest zodra een relatie uitging. En ook nu trouwens: ik droom regelmatig dat ik mijn huidige 'partner' kwijtraak (en dat dat veel pijn doet).
lunahart1993 wijzigde dit bericht op 21-08-2025 12:01
3.23% gewijzigd
donderdag 21 augustus 2025 om 12:01
Yep, dit klinkt als angst voor liefde, open stellen, hechting. Google maar eens op love avoidant. Er is dan een patroon ontwikkeld om partners en hechting af te houden en relaties te saboteren als zelfbescherming.
Goed om je in te verdiepen want zodra het niet van de relatie eraf is, gaat dit patroon vaak full steam aan het werk. Het kan best veel schade aanrichten( bij jezelf en de ander) en is meestal progressief als je er niets aan doet.
Voor nu is rustig aan doen het devies. Houd het tempo laag, echt laag. Bouw pauzes in zodat je zenuwsysteem kan ontspannen. En bespreek langzaam ook dat je behoefte om rustig aan te doen omdat jezelf binden onrust geeft.
Meestal trekken mensen met dit patroon over enthousiaste types aan die aan de andere kant van de pool van hechting zitten. Hopelijk geldt dat niet voor jullie.
Goed om je in te verdiepen want zodra het niet van de relatie eraf is, gaat dit patroon vaak full steam aan het werk. Het kan best veel schade aanrichten( bij jezelf en de ander) en is meestal progressief als je er niets aan doet.
Voor nu is rustig aan doen het devies. Houd het tempo laag, echt laag. Bouw pauzes in zodat je zenuwsysteem kan ontspannen. En bespreek langzaam ook dat je behoefte om rustig aan te doen omdat jezelf binden onrust geeft.
Meestal trekken mensen met dit patroon over enthousiaste types aan die aan de andere kant van de pool van hechting zitten. Hopelijk geldt dat niet voor jullie.
donderdag 21 augustus 2025 om 12:06
Dank je voor de fijne tipPoespas schreef: ↑21-08-2025 12:01Yep, dit klinkt als angst voor liefde, open stellen, hechting. Google maar eens op love avoidant. Er is dan een patroon ontwikkeld om partners en hechting af te houden en relaties te saboteren als zelfbescherming.
Goed om je in te verdiepen want zodra het niet van de relatie eraf is, gaat dit patroon vaak full steam aan het werk. Het kan best veel schade aanrichten( bij jezelf en de ander) en is meestal progressief als je er niets aan doet.
Voor nu is rustig aan doen het devies. Houd het tempo laag, echt laag. Bouw pauzes in zodat je zenuwsysteem kan ontspannen. En bespreek langzaam ook dat je behoefte om rustig aan te doen omdat jezelf binden onrust geeft.
Meestal trekken mensen met dit patroon over enthousiaste types aan die aan de andere kant van de pool van hechting zitten. Hopelijk geldt dat niet voor jullie.
ik zit op dat gebied vaak in een spagaat: moet ik nu dwars tegen de angst ingaan en gewoon maar zo vaak mogelijk met hem afspreken zodat dingen sneller comfortabel gaan voelen of is pas op de plaats verstandiger. En ja, hij zit wel meer aan de overenthousiaste kant.
donderdag 21 augustus 2025 om 12:28
Ook weer erg herkenbaar allemaal :') Klinkt allemaal niet makkelijk voor je, maar vind dat je al heel goed bewust ermee bezig bent.lunahart1993 schreef: ↑21-08-2025 12:00Fijn om te horen dat het dus ook de goede kant kan opgaan. Ik verzeil snel in doemgedachten als 'dit gaat toch nooit werken' en 'ik ben niet gemaakt voor relaties' maar als ik jouw verhaal zo lees, denk ik: misschien lukt mij dat uiteindelijk ook wel.
Verlatingsangst herken ik (ook) ja. Te lang blijven hangen in verkeerde relaties, te gehecht raken aan de ander, letterlijk beven van angst en niet weten waar ik het zoeken moest zodra een relatie uitging. En ook nu trouwens: ik droom regelmatig dat ik mijn huidige 'partner' kwijtraak (en dat dat veel pijn doet).
We kunnen allemaal niet voorspellen of dit dé man voor je is, maar zolang hij je op je gemak en zo fijn laat voelen en geen echte red flags heeft, is het in ieder geval het proberen waard denk ik?
Het is een lastige balans die je moet vinden om de angsten aan te gaan, maar tegelijkertijd ook niet je grenzen teveel overgaan.
Soms zal het ook slechter gaan, soms wat makkelijker.
Zolang jullie er (enigzins) samen over kunnen communiceren kom je al een heel end. En als je een beetje geluk hebt heeft hij ook het geduld om jou je ruimte te geven om te groeien.
Enige tip die ik nu bedenk is misschien opletten dat je je quality time met jezelf ook regelmatig blijft inplannen (hobbies, selfcare, niet-man-gerelateerde dingen die je veel deed toen je single was). Achteraf denk ik dat ik dat wel echt veel beter had moeten doen, dat is iets wat ik nu pas weer echt ben gaan oppakken.
Het is heel makkelijk om jezelf een beetje te verliezen in een relatie en therapie en aan jezelf werken, en (naar mijn idee) dus goed om dat contact met je single/true/authentieke zelf een beetje te blijven koesteren.
Voor mij is dat bijvoorbeeld alleen naar de bioscoop gaan, of mijn vriend af en toe een avond "weg" te sturen naar vrienden ofzo zodat ik savonds lekker met luide muziek aan kan gaan schilderen. Nu is dat wat meer vanzelfsprekend, maar ik wou dat ik daar aan het begin meer tijd voor had vrijgemaakt.
donderdag 21 augustus 2025 om 12:29
Ooooh, iets liever voor je angst zijn.....dat is ook maar een reactie op wat je hebt meegemaakt toch? Niet dwars tegenin gaan, dat kost je teveel energie en houdt je nooit vol op lange termijn. Pas op de plaats is beter, met zachte hand en kleine stappen.lunahart1993 schreef: ↑21-08-2025 12:06Dank je voor de fijne tip
En ja, hij zit wel meer aan de overenthousiaste kant.
donderdag 21 augustus 2025 om 12:39
Je bent je al bewust van jouw patroon en je weet en voelt dat deze man goed voor jou is. Dan zou ik inderdaad rustig aandoen zodat je jouw patroon kan doorbreken terwijl je de relatie verder opbouwt. Misschien terwijl je met iemand praat? Iemand die je een spiegel voor kan houden?
Ik zou dit ook met de man in kwestie bespreken. Houd het bij jezelf. Gewoon aangeven dat je best wel wat hebt meegemaakt, dat het nu zo anders voelt en dat je af en toe tijd nodig hebt om eraan te wennen. Niet te zwaar maken en niet op hem betrekken, maar op jezelf. Ik weet niet hoe oud jullie zijn, maar hij zal misschien ook wel wat hebben meegemaakt wat hij meedraagt.
Ik heb ook net een nieuwe relatie na een lang huwelijk en merk dat er ook veel oud zeer vrijkomt dat ik moet verwerken. Juist omdat het nu zo anders is. Ik bespreek dit soort gevoelens ook met mijn nieuwe relatie en dan merk ik dat hij ook van alles heeft meegemaakt en ook op sommige vlakken moet wennen hoe het ook kan. Dat geeft juist heel veel diepgang.
Ik zou dit ook met de man in kwestie bespreken. Houd het bij jezelf. Gewoon aangeven dat je best wel wat hebt meegemaakt, dat het nu zo anders voelt en dat je af en toe tijd nodig hebt om eraan te wennen. Niet te zwaar maken en niet op hem betrekken, maar op jezelf. Ik weet niet hoe oud jullie zijn, maar hij zal misschien ook wel wat hebben meegemaakt wat hij meedraagt.
Ik heb ook net een nieuwe relatie na een lang huwelijk en merk dat er ook veel oud zeer vrijkomt dat ik moet verwerken. Juist omdat het nu zo anders is. Ik bespreek dit soort gevoelens ook met mijn nieuwe relatie en dan merk ik dat hij ook van alles heeft meegemaakt en ook op sommige vlakken moet wennen hoe het ook kan. Dat geeft juist heel veel diepgang.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
