Omgang met zus

Appelflap123 woensdag 24 september 2025 om 14:23

Mijn zus en ik (25 en 27) zijn altijd erg close geweest, al zijn er erg verschillend. We gaan samen op vakantie, kennen elkaars vrienden goed en appen dagelijks.

Zij is vrij temperamentvol/dominant en benadrukt nog steeds graag de 'grote zus' rol. Er is veel liefde, maar ze is helaas vaak in een negatieve stemming en kan dat dan flink op mij (en onze ouders) afreageren. Bij haar eigen vrienden doet ze dat minder, wat tot op zekere hoogte logisch is want bij je familie voel je je natuurlijk vertrouwd. Ik vind het echter lastig waar ik de grens moet trekken in wat ik pik.

Laatst in een restaurant zei ik iets wat opgevat zou kunnen worden als milde kritiek. Ze viel toen uit, noemde me hypocriet en schold me tenslotte uit voor debiel.

De situatie: Voor een gezamenlijke afspraak hadden we beide kort onze agenda's gecheckt op onze telefoons. Daarna bleef zij als enige op haar telefoon zitten en vroeg ik of ze die weg kon doen (tweede keer tijdens het etentje) en dan ergens anders dan op tafel in het restaurant omdat ik dat er ongezellig uit vond zien. Haar reactie was dus dat ik hypocriet was omdat ik daarvoor ook die van mij gebruikt had.

Het gaat altijd zo, ze voelt zich ontzettend aangevallen en er komt een jij-bak. Ze mag het uiteraard met mij oneens zijn, niet naar mij willen luisteren of mij soms irritant/hypocriet/schijnheilig vinden. Maar stemverheffing en zeker schelden vind ik geen normale omgang, we zijn geen tieners meer. Dit kwetst mij echt, en als zij verder gaat alsof er niets gebeurt is kan ik dat lastig loslaten. Niemand in mijn eigen omgeving communiceert verder op deze manier, maar volgens haar hoort bijv. schreeuwen er soms bij en ben ik gevoelig.

Iets later, toen ze weer rustig was, gaf ik nog aan dat ik het onnodig had gevonden en dat ik niet naar een gezellig etentje kom om uitgescholden te worden voor debiel. Ze zei sorry en toen ik vroeg of ze dat niet meer wil doen zei ze dat ze dat zal proberen. We hebben dit al veel vaker besproken overigens en het gaat ongetwijfeld vaker gebeuren. Ik vind het bizar dat haar dit soort dingen (schelden is niet ok) nog steeds uit moet leggen. Op een gegeven moment vind ik het eigen verantwoordelijkheid om aan deze woedeproblemen te werken.

Ik begrijp dat de hele situatie en dynamiek nu niet duidelijk is, maar ben benieuwd hoe anderen zijn in hun omgang met broers/zussen. Vinden jullie dat af en toe uitvallen erbij hoort? Of dat schelden ook bij familie onacceptabel is?

Ik denk erover na om aan te geven dat ik minder tijd met haar wil doorbrengen als dit niet stopt, maar dat voelt ook wel erg rigoureus...

appelflap123 wijzigde dit bericht op 24-09-2025 15:09

8.60% gewijzigd

Trixie woensdag 24 september 2025 om 16:04

Als het gaat om kritiek op ouders moet je je goed realiseren dat jullie niet in hetzelfde gezin zijn opgegroeid. Jullie hebben verschillende ervaringen en kijken door een andere bril naar je ouders. Haar kritiek is gebaseerd op haar waarheid. Laat het bij haar, daar hoef je niets van te vinden.

Pelle woensdag 24 september 2025 om 16:05

Star⁴ schreef: ↑
24-09-2025 16:01
Nee ok, maar als je met z'n tweeen uit bent, is het toch niet zo raar om te zeggen dat je het niet gezellig vindt?
Moet kunnen zonder belerend te zijn of te flippen lijkt me.

Maar als je allebei op je telefoon zit, is er altijd een die hem eerder weg legt. En diegene zegt dan tegen de ander dat ze het niet gezellig vindt dat ze op haar telefoon zit. Ik vind het krom.

Star⁴ woensdag 24 september 2025 om 16:06

Pelle schreef: ↑
24-09-2025 16:05
Maar als je allebei op je telefoon zit, is er altijd een die hem eerder weg legt. En diegene zegt dan tegen de ander dat ze het niet gezellig vindt dat ze op haar telefoon zit. Ik vind het krom.

Da's waar.

Trixie woensdag 24 september 2025 om 16:07

Die uitbarsting gaat toch helemaal niet over die telefoon.

Lila-Linda woensdag 24 september 2025 om 16:09

Trixie schreef: ↑
24-09-2025 16:07
Die uitbarsting gaat toch helemaal niet over die telefoon.

eens
hier zit allerlei gedoe onder, dat al een jaar of 25 teruggaat

twee zussen, twee ouders, en allerlei gedoe

Itsnojoke woensdag 24 september 2025 om 16:09

Zelf heb ik heel duidelijke grenzen, en die gelden voor iedereen: ik schreeuw niet tegen mensen (nee, nooit). Ik scheld geen mensen uit (nee, nooit). Ik wil absoluut niet dat er tegen mij gescholden of geschreeuwd wordt. Door wie dan ook.
Dat wil ik best één keer heel duidelijk maken, maar daarna is het wel klaar en stap ik op. Bij een zus wil ik nog wel na het opstappen nog een keer een poging wagen om te kijken of het daarna wel goed gaat. Maar de grenzen blijven hetzelfde.
Niemand scheldt mij uit.
Niemand schreeuwt tegen mij.

Itsnojoke woensdag 24 september 2025 om 16:12

apppie schreef: ↑
24-09-2025 15:28
Ik zou ook zwaar geïrriteerd raken. Ze is een volwassen vrouw en je bent haar moeder niet.

We gaan toch niet doen alsof het heel terecht is dat to hiervoor uitgescholden werd?
Voor mij maakt de aanleiding geen bal uit. Als je ergens zwaar geïrriteerd over bent, mag je dat zeggen. Ga je dat al scheldend en schreeuwend zeggen, dan houdt het op. Dan is het gesprek klaar.

meisje85 woensdag 24 september 2025 om 16:30

Jullie verhouding lijkt een beetje scheef. Je zegt dat je het bizar vindt dat je haar dit nog steeds uit moet leggen (que? Jullie zijn allebei volwassen, hoezo leg je haar dingen uit?). En sowieso leest alles een beetje alsof je jezelf boven haar plaatst (je bent trots op haar, "we zijn geen tieners meer" etc.). Dat je vindt dat ze haar telefoon op moet bergen, is ook bij uitstek iets dat ouders tegen hun puber zouden kunnen zeggen. Ik zou ook echt raar staan te kijken als iemand van mijn eigen leeftijd zoiets tegen me zegt. Nee, natuurlijk is het niet normaal om te schelden etc, maar misschien kan het ook zinvol zijn jullie verhouding onder de loep te nemen. Als de één zich boven de ander plaatst, is het niet vreemd dat die ander zich "kleiner" gaat gedragen.

Appelflap123 woensdag 24 september 2025 om 16:36

Bedankt voor de reacties!

Over de telefoons: we waren idd samen in een restaurant. Mijn opmerking was belerend en ik snap ook wel dat dat irritatie opriep. Wel was het zo dat we daarvoor samen even een datum checkte en ik 'm daarna direct weg deed. Ik vond het daarna ongezellig om nog tegen een telefoon aan te kijken, vandaar mijn vraag. Had dit bij ieder ander ook gevraagd. Stel ze had gezegd "ik reageer even op iemand, dan doe ik 'm weg/ik check nog even iets/ik laat hem liever op tafel", was dat ook oke geweest.

Ik weet niet of ik de vraag volgende keer achterwege zou laten omdat ik het wel zou willen uiten uit principe. Zij vraagt mij bijvoorbeeld ook wel eens om zachter te eten ivm misofonie of op een andere manier rekening met haar te houden en dat moet beide kanten op kunnen.

Irritatie is dus begrijpelijk, maar ik heb moeite met het schelden en zo te lezen is dat niet iets wat normaal is bij anderen. Zoals iemand schreef zijn we inderdaad erg verweven met elkaar en kan dat intens zijn op positieve en negatieve manieren. Je staat er ook niet zo bij stil wat normaal/gezond is of hoe dingen gaan in andere families, het voelt gewoon vanzelfsprekend om zo close te zijn. Het idee van een periode helemaal geen contact klinkt niet fijn, maar misschien zou een tandje minder ons wel goed doen. Ga ik over nadenken!

Lila-Linda woensdag 24 september 2025 om 16:38

Misschien werkt dit voor jou ook TO, als ik iets tegen mijn kinderen (jullie leeftijd) wil zeggen, vraag ik me af: zou ik dit ook zo tegen een goede vriendin zeggen?
Nee? Dan zeg ik het niet of op een andere manier.

Appelflap123 woensdag 24 september 2025 om 16:38

Samar schreef: ↑
24-09-2025 15:45
Dit! Ik had ook telkens die neiging bij mijn zus en begreep maar niet waarom ze daarna zo uitviel en echt boos werd. Tot we een goed gesprek hadden en ik begreep dat ze mijn opmerkingen zag als commentaar zoals een moeder zou kunnen doen. Ben nu aan het afleren om haar niet te bemoederen en haar te laten zijn wie ze is en rare uitvallen die ik niet begreep zijn er bijna nooit meer.

Omgekeerd bleef zij met dingen zitten die ik had gezegd en vond ik haar overgevoelig. Na uitleg snap ik waarom maar dat gaat nog wel eens mis want voel mezelf niet snel gekwetst door woorden. Dat probeert ze nu te accepteren door te denken: ik weet wie het zegt.

Werkt bij ons. Relatie is nu stukken beter en we kunnen om terugval in de dingen hierboven nu gewoon lachen.

Wat mooi dat jullie relatie nu verbeterd is! Hoe is gesprek hierover tot stand gekomen? Het lijkt mij best lastig hier over te beginnen zonder haar aan te vallen of het heel zwaar te maken.

Youk79 woensdag 24 september 2025 om 16:40

Ik denk dat wat minder contact voor jullie allebei fijn kan zijn. Kun je je ook iets meer openstellen voor hoe anderen dingen doen. En dan hopelijk daarna een gelijkwaardiger en prettiger contact met je zus aangaan

Het is zoals het is

Youk79 woensdag 24 september 2025 om 16:42

Appelflap123 schreef: ↑
24-09-2025 16:38
Wat mooi dat jullie relatie nu verbeterd is! Hoe is gesprek hierover tot stand gekomen? Het lijkt mij best lastig hier over te beginnen zonder haar aan te vallen of het heel zwaar te maken.

Misschien kun je het niet over haar hebben maar over jou? Dat jij merkt dat je belerend tegen haar praat.

Het is zoals het is

Appelflap123 woensdag 24 september 2025 om 16:43

Trixie schreef: ↑
24-09-2025 16:07
Die uitbarsting gaat toch helemaal niet over die telefoon.

Eens, is een andere discussie. Waarin ik overigens niet vind dat ik perfect gehandeld heb.

Maar waar ik vooral benieuwd naar was is ervaringen van anderen in hun volwassen relatie met broers/zussen. Hoe over dingen te praten zonder terug te vallen in kinderachtige patronen? Hoe geef je je grens aan? Of gewoon soms pikken dat het er harder aan toe gaat doordat je samen zoveel hebt meegemaakt?

Star⁴ woensdag 24 september 2025 om 16:47

Appelflap123 schreef: ↑
24-09-2025 16:43
Eens, is een andere discussie. Waarin ik overigens niet vind dat ik perfect gehandeld heb.

Maar waar ik vooral benieuwd naar was is ervaringen van anderen in hun volwassen relatie met broers/zussen. Hoe over dingen te praten zonder terug te vallen in kinderachtige patronen? Hoe geef je je grens aan? Of gewoon soms pikken dat het er harder aan toe gaat doordat je samen zoveel hebt meegemaakt?

Mijn broertje en ik zijn ook heel anders op zo ongeveer elk vlak, maar er wordt een nooit gescholden, geschreeuwd of ruzie gemaakt.
Maar goed, wij zitten ook een stuk minder op elkaars lip.

Rabarbara woensdag 24 september 2025 om 16:48

Appelflap123 schreef: ↑
24-09-2025 16:43
Eens, is een andere discussie. Waarin ik overigens niet vind dat ik perfect gehandeld heb.

Maar waar ik vooral benieuwd naar was is ervaringen van anderen in hun volwassen relatie met broers/zussen. Hoe over dingen te praten zonder terug te vallen in kinderachtige patronen? Hoe geef je je grens aan? Of gewoon soms pikken dat het er harder aan toe gaat doordat je samen zoveel hebt meegemaakt?

Ik psychologiseer maar weinig en ik spreek maar zelden af. Moet ze midden in de nacht een lijk zien weg te werken, dan ben ik er voor haar, maar gezellig op high tea past niet bij onze relatie.

Si abra la puerta hay lobos.

Elsy woensdag 24 september 2025 om 16:49

Samar schreef: ↑
24-09-2025 15:45
Dit! Ik had ook telkens die neiging bij mijn zus en begreep maar niet waarom ze daarna zo uitviel en echt boos werd. Tot we een goed gesprek hadden en ik begreep dat ze mijn opmerkingen zag als commentaar zoals een moeder zou kunnen doen. Ben nu aan het afleren om haar niet te bemoederen en haar te laten zijn wie ze is en rare uitvallen die ik niet begreep zijn er bijna nooit meer.

Omgekeerd bleef zij met dingen zitten die ik had gezegd en vond ik haar overgevoelig. Na uitleg snap ik waarom maar dat gaat nog wel eens mis want voel mezelf niet snel gekwetst door woorden. Dat probeert ze nu te accepteren door te denken: ik weet wie het zegt.

Werkt bij ons. Relatie is nu stukken beter en we kunnen om terugval in de dingen hierboven nu gewoon lachen.

Bij mij was dit ook. Constant opmerkingen over hoe ik dingen deed wat voor mij voelde als commentaar. Ik heb al heel vaak aangegeven dat ik dit bepaalde opmerkingen niet fijn vind, maar dan wordt er gezegd dat ik het niet als commentaar moet zien. We zijn compleet anders, dus ik zou de opmerking van OP ook belerend en vervelend vinden. Als dit continu is dan kan de bom ineens barsten. Alsnog is het niet oké om in een restaurant zo kwaad te worden en te schelden.

Rooss4.0 woensdag 24 september 2025 om 16:54

Star⁴ schreef: ↑
24-09-2025 16:47
Mijn broertje en ik zijn ook heel anders op zo ongeveer elk vlak, maar er wordt een nooit gescholden, geschreeuwd of ruzie gemaakt.
Maar goed, wij zitten ook een stuk minder op elkaars lip.

Ja dit! Ik heb totaal geen behoefte aan dagelijks contact met mijn broer en zusje, we zien elkaar af en toe en dan is het gewoon gezellig, harmonieus. Eigenlijk is er in mijn familie helemaal nooit ruzie.

.

Appelflap123 woensdag 24 september 2025 om 16:58

meisje85 schreef: ↑
24-09-2025 16:30
Jullie verhouding lijkt een beetje scheef. Je zegt dat je het bizar vindt dat je haar dit nog steeds uit moet leggen (que? Jullie zijn allebei volwassen, hoezo leg je haar dingen uit?). En sowieso leest alles een beetje alsof je jezelf boven haar plaatst (je bent trots op haar, "we zijn geen tieners meer" etc.). Dat je vindt dat ze haar telefoon op moet bergen, is ook bij uitstek iets dat ouders tegen hun puber zouden kunnen zeggen. Ik zou ook echt raar staan te kijken als iemand van mijn eigen leeftijd zoiets tegen me zegt. Nee, natuurlijk is het niet normaal om te schelden etc, maar misschien kan het ook zinvol zijn jullie verhouding onder de loep te nemen. Als de één zich boven de ander plaatst, is het niet vreemd dat die ander zich "kleiner" gaat gedragen.

Goed inzicht, ik denk dat ik mijzelf inderdaad op een manier boven haar plaats omdat het mij lukt om kalm te blijven en niet uit te vallen en dat zie ik als beter. Maar misschien dat zij dit voelt en daardoor juist boos wordt/zich onbegrepen voelt. Het is vaak een soort strijd: ik kijk tegen haar op en bewonder haar op veel vlakken (dat is ook wat ik bedoel met trots) maar voel mij ook gekleineerd en gekwetst als zij mij uitscheldt, en dan wil ik juist duidelijk maken dat ik niet meer het kleine zusje ben en voor mezelf opkom...

Ze lijkt het moeilijk te vinden dat ik nu ook groot ben en we zijn allebei erg kritisch op elkaar. Wanneer ik bijvoorbeeld een tatoeage neem zegt ze dat ze "me onterft" en teleurgesteld is. Of ook wel eens dat ik geen grote mond moet hebben.

Ik zou graag de stap maken naar een meer gelijkwaardige volwassen band maar ik weet niet zo goed hoe.

Lila-Linda woensdag 24 september 2025 om 17:02

Appelflap123 schreef: ↑
24-09-2025 16:58
Goed inzicht, ik denk dat ik mijzelf inderdaad op een manier boven haar plaats omdat het mij lukt om kalm te blijven en niet uit te vallen en dat zie ik als beter. Maar misschien dat zij dit voelt en daardoor juist boos wordt/zich onbegrepen voelt. Het is vaak een soort strijd: ik kijk tegen haar op en bewonder haar op veel vlakken (dat is ook wat ik bedoel met trots) maar voel mij ook gekleineerd en gekwetst als zij mij uitscheldt, en dan wil ik juist duidelijk maken dat ik niet meer het kleine zusje ben en voor mezelf opkom...

Ze lijkt het moeilijk te vinden dat ik nu ook groot ben en we zijn allebei erg kritisch op elkaar. Wanneer ik bijvoorbeeld een tatoeage neem zegt ze dat ze "me onterft" en teleurgesteld is. Of ook wel eens dat ik geen grote mond moet hebben. Ik zou graag de stap maken naar een meer gelijkwaardige volwassen band maar ik weet niet zo goed hoe.

Misschien moeten jullie eerst allebei individueel nog wat verder groeien

Youk79 woensdag 24 september 2025 om 17:12

Jullie doen allebei alsof je elkaars moeder bent. Misschien kun je het daar vanuit humor wel over hebben? Of anders aangeven dat jij ermee wil stoppen en of zij het wil aangeven als je het toch doet

Het is zoals het is

Star⁴ woensdag 24 september 2025 om 17:16

Appelflap123 schreef: ↑
24-09-2025 16:58
Goed inzicht, ik denk dat ik mijzelf inderdaad op een manier boven haar plaats omdat het mij lukt om kalm te blijven en niet uit te vallen en dat zie ik als beter. Maar misschien dat zij dit voelt en daardoor juist boos wordt/zich onbegrepen voelt. Het is vaak een soort strijd: ik kijk tegen haar op en bewonder haar op veel vlakken (dat is ook wat ik bedoel met trots) maar voel mij ook gekleineerd en gekwetst als zij mij uitscheldt, en dan wil ik juist duidelijk maken dat ik niet meer het kleine zusje ben en voor mezelf opkom...

Ze lijkt het moeilijk te vinden dat ik nu ook groot ben en we zijn allebei erg kritisch op elkaar. Wanneer ik bijvoorbeeld een tatoeage neem zegt ze dat ze "me onterft" en teleurgesteld is. Of ook wel eens dat ik geen grote mond moet hebben. Ik zou graag de stap maken naar een meer gelijkwaardige volwassen band maar ik weet niet zo goed hoe.

Begin eens met wat afstand. Dit klinkt wat beklemmend.

Susan woensdag 24 september 2025 om 17:47

Dat constant kritisch zijn op elkaar zou ik al proberen achterwege te laten, want dat is voor allebei niet leuk. Ik snap ook niet dat altijd alles maar hardop gezegd moet worden, pick your battles en overweeg of je het echt zo belangrijk vindt dat die ander continu weet hoe jij erover denkt. Dat komt dus van twee kanten, maar dat verpest wel deels de sfeer, denk ik.

Wat betreft omgaan met elkaar als gelijken: als zussen met een leeftijdsverschil van twee jaar was je dat in mijn ogen altijd al, ik vind het ook al gek om als veertienjarige tegen een twaalfjarige te zeggen dat ze een grote mond heeft o.i.d. Je bent van dezelfde generatie, er zit maar een klein beetje verschil tussen, ik zou haar dus ook duidelijk maken dat je gewoon van dezelfde leeftijd bent.

Als er niks verandert, zou ik wat meer afstand gaan bewaren.

Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.

IJsschots woensdag 24 september 2025 om 18:06

Appelflap123 schreef: ↑
24-09-2025 14:23
Ik begrijp dat de hele situatie en dynamiek nu niet duidelijk is, maar ben benieuwd hoe anderen zijn in hun omgang met broers/zussen. Vinden jullie dat af en toe uitvallen erbij hoort? Of dat schelden ook bij familie onacceptabel is?

Er wordt niet geschreeuwd en er wordt ook niet gescholden. Dat geldt voor:

- Vreemden
- Vrienden & kennissen
- Familie
- Broers/zussen & ouders
- Partners

Wordt er wel geschreeuwd of gescholden dan geef ik één keer aan dat dat niet acceptabel is. Wordt er weer een keer geschreeuwd of gescholden dan is is het einde oefening wat ons contact betreft. Ik heb echt nul behoefte om een toxische dynamiek in stand te houden.

Bij overdreven veel telefoongebruik tijdens een afspraak (bijvoorbeeld een etentje, of koffie drinken): ik had een kennis die bij iedere date continue met een schuin oog naar haar telefoon keek. Iedere notificatie moest gelijk gecheckt worden. Ieder appje gelijk beantwoord, ieder doorgestuurd filmpje of foto gelijk worden bekeken. Kortom: ze was dus altijd drukker met haar telefoon dan met mij. Dat mag hoor; ik mag dat vervolgens dan weer ontzettend ongezellig vinden. Het contact met die kennis heb ik op een heel laag pitje gezet.

ijsschots wijzigde dit bericht op 24-09-2025 18:08

0.82% gewijzigd

Wombat woensdag 24 september 2025 om 18:07

Susan schreef: ↑
24-09-2025 17:47
(…)
Wat betreft omgaan met elkaar als gelijken: als zussen met een leeftijdsverschil van twee jaar was je dat in mijn ogen altijd al, ik vind het ook al gek om als veertienjarige tegen een twaalfjarige te zeggen dat ze een grote mond heeft o.i.d. Je bent van dezelfde generatie, er zit maar een klein beetje verschil tussen, ik zou haar dus ook duidelijk maken dat je gewoon van dezelfde leeftijd bent.
(…)

Nou ja, als kind vond ik kinderen die twee jaar ouder waren ook enorm groot en volwassen, en die van twee jaar jonger waren echt ukkies. Mijn kinderen schelen nu ook 2 jaar en ik zie dat ook bij hen terug.
Maar als volwassenen mag je dat systeem inderdaad wel eens resetten. Dan is 2 jaar niets meer.

Actieve topics