Relaties
alle pijlers
Loslaten...
zaterdag 25 juli 2009 om 21:59
Hallo allemaal, ik ben nieuw hier. Ik heb al wel vaker meegelezen op dit forum. Maar nu wil ik een topic voor mezelf openen. Niet omdat ik een vraag ergens over heb. Maar gewoon omdat ik wat kwijt wil.
Ik heb het gevoel dat ik van alles losgemaakt wordt om aan het begin te staan van een heel nieuw leven. Het voelt eenzaam al ben ik niet alleen.
Ik heb al heel wat relaties achter me liggen. Maar eigenlijk stelt dit niks voor naast de laatste relatie die ik heb gehad. Al gaat het om een relatie van niet langer dan acht maanden. Die sinds eind vorig jaar stukgelopen is. Het gaat om de impact van die relatie. Met een man voor wie ik nog steeds heel veel voel. Een man die ik overal nog tegen kan komen in de toekomst via vrienden. Maar toch heb ik de vriendschap verbroken omdat ik weet dat ik anders nooit van hem los kan komen.
Ofwel ik vertraag het proces daarvan in ieder geval door contact te behouden. Het gevoel zit zo diep. Het doet zo'n pijn. Maar toch moet ik er doorheen. Ik zal hem ook bewust gaan ontlopen de komende tijd... volgens mij voor een heel lange tijd. Subtiel... ontlopen. En vragen aan degenen die ik echt vertrouw dat ze er rekening mee houden.
Dus hier sta ik dan... het voelt eenzaam. Maar ergens voelt het ook goed. Ik heb tot nu toe eigenlijk geleefd van relatie naar relatie.
Ik weet bij mezelf ook dat het wel goed is om eindelijk eens een tijdje geen relatie te hebben. Om me te richten op het leven. Een leven voor mezelf opbouwen. Me richten op de contacten om me heen.
Ik merk ook dat ik me veel meer verdiep in de vriendschappen om mij heen de afgelopen maanden. Ook kijk ik met meer interesse naar mensen om me heen in het algemeen. En ik geniet veel meer van kleine dingen als vroeger.
Maar toch doet het even pijn en daarom wilde ik het even kwijt...
Ik heb het gevoel dat ik van alles losgemaakt wordt om aan het begin te staan van een heel nieuw leven. Het voelt eenzaam al ben ik niet alleen.
Ik heb al heel wat relaties achter me liggen. Maar eigenlijk stelt dit niks voor naast de laatste relatie die ik heb gehad. Al gaat het om een relatie van niet langer dan acht maanden. Die sinds eind vorig jaar stukgelopen is. Het gaat om de impact van die relatie. Met een man voor wie ik nog steeds heel veel voel. Een man die ik overal nog tegen kan komen in de toekomst via vrienden. Maar toch heb ik de vriendschap verbroken omdat ik weet dat ik anders nooit van hem los kan komen.
Ofwel ik vertraag het proces daarvan in ieder geval door contact te behouden. Het gevoel zit zo diep. Het doet zo'n pijn. Maar toch moet ik er doorheen. Ik zal hem ook bewust gaan ontlopen de komende tijd... volgens mij voor een heel lange tijd. Subtiel... ontlopen. En vragen aan degenen die ik echt vertrouw dat ze er rekening mee houden.
Dus hier sta ik dan... het voelt eenzaam. Maar ergens voelt het ook goed. Ik heb tot nu toe eigenlijk geleefd van relatie naar relatie.
Ik weet bij mezelf ook dat het wel goed is om eindelijk eens een tijdje geen relatie te hebben. Om me te richten op het leven. Een leven voor mezelf opbouwen. Me richten op de contacten om me heen.
Ik merk ook dat ik me veel meer verdiep in de vriendschappen om mij heen de afgelopen maanden. Ook kijk ik met meer interesse naar mensen om me heen in het algemeen. En ik geniet veel meer van kleine dingen als vroeger.
Maar toch doet het even pijn en daarom wilde ik het even kwijt...
zaterdag 25 juli 2009 om 22:53
Dank je.
Ik hoop het. Ik schrik ervan dat deze verbroken relatie nog zoveel pijn doet na zoveel maanden. Ik heb dat nog nooit zo heftig gehad. Maar ik laat me niet klein krijgen.
Misschien is het ook wel zo heftig juist door op wat voor punt ik zelf sta. Ik weet het niet. Maar dat het goed komt weet ik wel.
Fijn om even van me af te schrijven...
Ik hoop het. Ik schrik ervan dat deze verbroken relatie nog zoveel pijn doet na zoveel maanden. Ik heb dat nog nooit zo heftig gehad. Maar ik laat me niet klein krijgen.
Misschien is het ook wel zo heftig juist door op wat voor punt ik zelf sta. Ik weet het niet. Maar dat het goed komt weet ik wel.
Fijn om even van me af te schrijven...
zaterdag 25 juli 2009 om 23:14
Het gevoel dat ik van alles los wordt gemaakt. Is geschreven vanuit het volgende gevoel:
Ik heb het gevoel dat mijn sociale leven hierdoor een beetje op losse schroeven is komen te staan. Doordat ik wegen moet kiezen in mijn sociale leven om hem bewust niet tegen te komen. Ik had dit liever anders gezien. Maar het kan gewoon niet anders.
Ik heb het gevoel dat ik dit los moet laten. Dat ik het accepteren moet zoals het is. En toch bepaalde wegen zal moeten kiezen in mijn sociale leven. Juist voor mezelf om los te komen van hem.
Er gaan zeker geen vriendschappen door wegvallen. Maar toch geeft het me het gevoel dat ik van alles losgemaakt wordt.
Een voorbeeld:
Stel je voor je hebt oud en nieuw wat vrienden met elkaar vieren. Iets van de toekomst. Ik vier dat graag met vrienden. Maar omdat hij daar ook altijd bij is. Zal ik misschien toch voor een andere weg moeten kiezen.
En in het algemeen afspraken maken met vrienden waarbij hij zeker niet aanwezig is.
Dat gaat gewoon niet goed voor mij zijn. Een ding wat me heel duidelijk is geworden de afgelopen tijd.
Ik heb het gevoel dat mijn sociale leven hierdoor een beetje op losse schroeven is komen te staan. Doordat ik wegen moet kiezen in mijn sociale leven om hem bewust niet tegen te komen. Ik had dit liever anders gezien. Maar het kan gewoon niet anders.
Ik heb het gevoel dat ik dit los moet laten. Dat ik het accepteren moet zoals het is. En toch bepaalde wegen zal moeten kiezen in mijn sociale leven. Juist voor mezelf om los te komen van hem.
Er gaan zeker geen vriendschappen door wegvallen. Maar toch geeft het me het gevoel dat ik van alles losgemaakt wordt.
Een voorbeeld:
Stel je voor je hebt oud en nieuw wat vrienden met elkaar vieren. Iets van de toekomst. Ik vier dat graag met vrienden. Maar omdat hij daar ook altijd bij is. Zal ik misschien toch voor een andere weg moeten kiezen.
En in het algemeen afspraken maken met vrienden waarbij hij zeker niet aanwezig is.
Dat gaat gewoon niet goed voor mij zijn. Een ding wat me heel duidelijk is geworden de afgelopen tijd.
zaterdag 25 juli 2009 om 23:32
Ik denk wel dat het goed gaat zijn voor me om mijn nieuwe eigen paden te belopen hoor.
Maar het doet ook pijn omdat ik voor langere tijd toch zal moeten kiezen om op bepaalde afspraken binnen de vriendengroep niet te komen juist omdat hij er dan is. Zoals verjaardagen bijvoorbeeld waarbij iedereen aanwezig is. Dat geeft me een rotgevoel dat ik dat dan toch doen moet. Ik zit al heel wat jaren met deze vrienden om me heen. En het is helemaal mijn vertrouwde wereldje geworden waarin ik me thuis voel.
Maar het doet ook pijn omdat ik voor langere tijd toch zal moeten kiezen om op bepaalde afspraken binnen de vriendengroep niet te komen juist omdat hij er dan is. Zoals verjaardagen bijvoorbeeld waarbij iedereen aanwezig is. Dat geeft me een rotgevoel dat ik dat dan toch doen moet. Ik zit al heel wat jaren met deze vrienden om me heen. En het is helemaal mijn vertrouwde wereldje geworden waarin ik me thuis voel.
zaterdag 25 juli 2009 om 23:34
zaterdag 25 juli 2009 om 23:38
zondag 26 juli 2009 om 13:07
Dank je
Ik voel me alweer een stuk beter. Maar dat zal nog wel een tijdje in ups and downs blijven houden. Ik voel me vooral in de avonden zo.
Maar goed. Ik ga komende week een abonement op de sportschool regelen denk. Heb ik al een tijdje weer niet gedaan. Is ook wel lekker denk om weer regelmatig te gaan sporten. En ja ook zo kom ik weer andere mensen tegen wat altijd wel gezellig is.
Ik voel me alweer een stuk beter. Maar dat zal nog wel een tijdje in ups and downs blijven houden. Ik voel me vooral in de avonden zo.
Maar goed. Ik ga komende week een abonement op de sportschool regelen denk. Heb ik al een tijdje weer niet gedaan. Is ook wel lekker denk om weer regelmatig te gaan sporten. En ja ook zo kom ik weer andere mensen tegen wat altijd wel gezellig is.
