Relaties
alle pijlers
Onzekerheden
dinsdag 4 augustus 2009 om 20:19
Hallo allemaal
pff,, ik bevind me even in een vervelende periode. Werk me suf om mijn school te kunnen betalen en kan dus niet genieten van mijn vakantie. Dit doet nou niet bepaald mijn relatie goed. Mijn vriend en ik zijn nu 1 jaar bij elkaar. We hebben samenwoonplannen en zijn ook langzaam dingen aan het voorbereiden. Ik ben nog nooit zo verliefd geweest in heel mijn leven. We hebben alleen heel veel problemen. Vooral mijn verleden ( seksueel misbruik, 2 keer huiselijk geweld (ouders en ex ) tweelingbroertje verloren)( zijn vader is alcoholist en zijn moeder is gestorven en was manisch depressief ) Mijn moeder is ook depressief en wil daarom ook heel snel uit huis. Ik heb een rechtzaak lopen tegen mijn eigen vader vanwege alimentatie. Ik werk 52 uur en ben ook altijd moe. Heel veel problemen waar we niet goed aan kunnen werken. Mijn vriend kan heel goed tegen stress en ik absoluut niet terwijl ik me bevind in 1 grote stressomgeving. Hierdoor word ik enorm onzeker vooral in mijn relatie. Houd ik nog wel van hem, vind ik hem nog wel lief, wil ik wel samenwonen, horen we wel bij elkaar. ALs ik de viva lees en weer iets lees over relaties die kapot gaan slaat bij mij meteen de onzekerheid toe. Ook zitten er stemmingswisselingen in me. Onze seks was super goed en ik wou ook heel vaak. Als we nu seks hebben ben ik allang blij als ik weer 2 dagen niet hoef. Ik moet er altijd naar toe zetten en de eerste 5 minuten vind ik het wel fijn en lekker. Maar ben altijd blijer als het gedaan is. Dit allemaal maakt mij zooo onzeker en zo bang dat mijn hoofd een impulsieve stap maakt om het uit te maken. Terwijl ik dit helemaal niet wil.. het lijkt wel alsof er 2 mannetjes in mijn hoofd zitten die de hele tijd liggen te discussieren of ik nog wel van hem houdt. Deze onzekerheden geven mij nog meer stress en heb het gevoel dat ik er wel eens onderuit kan gaan. Herkent iemand dit of kan iemand me helpen?
groetjes paaseitje
pff,, ik bevind me even in een vervelende periode. Werk me suf om mijn school te kunnen betalen en kan dus niet genieten van mijn vakantie. Dit doet nou niet bepaald mijn relatie goed. Mijn vriend en ik zijn nu 1 jaar bij elkaar. We hebben samenwoonplannen en zijn ook langzaam dingen aan het voorbereiden. Ik ben nog nooit zo verliefd geweest in heel mijn leven. We hebben alleen heel veel problemen. Vooral mijn verleden ( seksueel misbruik, 2 keer huiselijk geweld (ouders en ex ) tweelingbroertje verloren)( zijn vader is alcoholist en zijn moeder is gestorven en was manisch depressief ) Mijn moeder is ook depressief en wil daarom ook heel snel uit huis. Ik heb een rechtzaak lopen tegen mijn eigen vader vanwege alimentatie. Ik werk 52 uur en ben ook altijd moe. Heel veel problemen waar we niet goed aan kunnen werken. Mijn vriend kan heel goed tegen stress en ik absoluut niet terwijl ik me bevind in 1 grote stressomgeving. Hierdoor word ik enorm onzeker vooral in mijn relatie. Houd ik nog wel van hem, vind ik hem nog wel lief, wil ik wel samenwonen, horen we wel bij elkaar. ALs ik de viva lees en weer iets lees over relaties die kapot gaan slaat bij mij meteen de onzekerheid toe. Ook zitten er stemmingswisselingen in me. Onze seks was super goed en ik wou ook heel vaak. Als we nu seks hebben ben ik allang blij als ik weer 2 dagen niet hoef. Ik moet er altijd naar toe zetten en de eerste 5 minuten vind ik het wel fijn en lekker. Maar ben altijd blijer als het gedaan is. Dit allemaal maakt mij zooo onzeker en zo bang dat mijn hoofd een impulsieve stap maakt om het uit te maken. Terwijl ik dit helemaal niet wil.. het lijkt wel alsof er 2 mannetjes in mijn hoofd zitten die de hele tijd liggen te discussieren of ik nog wel van hem houdt. Deze onzekerheden geven mij nog meer stress en heb het gevoel dat ik er wel eens onderuit kan gaan. Herkent iemand dit of kan iemand me helpen?
groetjes paaseitje
dinsdag 4 augustus 2009 om 20:29
Waarom zou je het uitmaken? Je doet alsof je moet kiezen tussen alles (samenwonen) of niets. Ik denk dat je er verstandig aan doet om even te wachten met samenwonen totdat jij rust hebt en het wel zeker weet.
Samenwonen is als het goed is heel leuk, maar een verhuizing/ het wennen aan het samenwonen brengt toch altijd iets van extra stress met zich mee. Daar moet je je niet in willen steken als de rest zo onrustig voor je is.
Samenwonen is als het goed is heel leuk, maar een verhuizing/ het wennen aan het samenwonen brengt toch altijd iets van extra stress met zich mee. Daar moet je je niet in willen steken als de rest zo onrustig voor je is.
dinsdag 4 augustus 2009 om 20:33
Hoi Paaseitje, ik denk dat alle relaties ups en downs hebben. Alleen als je een problematisch verleden hebt en veel huidige problemen dan is het soms moeilijk oordelen wat nu de oorzaak is. Ben je echt niet happy met de relatie of kun je je niet lekker voelen in de relatie omdat je sowieso al niet lekker in je vel zit.
Over seks; in een langdurige relatie heb je allerlei soorten seks (kan); gepassioneerde seks net als in het begin, seks om de ander eens een plezier te doen, seks omdat het gewoon maar weer eens moet, slechte seks, lieve seks etc. Probeer niet gelijk te wanhopen als het een tijdje wat minder is. Go with the flow.
Veel sterkte, ik hoop dat je je leven weer een beetje op de rit krijgt! Dikke knuffel van Vicky
Over seks; in een langdurige relatie heb je allerlei soorten seks (kan); gepassioneerde seks net als in het begin, seks om de ander eens een plezier te doen, seks omdat het gewoon maar weer eens moet, slechte seks, lieve seks etc. Probeer niet gelijk te wanhopen als het een tijdje wat minder is. Go with the flow.
Veel sterkte, ik hoop dat je je leven weer een beetje op de rit krijgt! Dikke knuffel van Vicky
dinsdag 4 augustus 2009 om 20:34
Hallo Paaseitje,
Iets meer dan 10 jaar geleden zat ik in een vergelijkbaar schuitje en had dezelfde stemmingswisselingen, onzekerheden en vermoeidheden. Gelukkig ligt dat nu achter me.
Mijn ervaring is dat die emoties, onzekerheid en vermoeidheid veroorzaakt wordt door de druk(te) die je jezelf oplegt en de omstandigheden waarin je verkeert.
Mijn advies is dan ook uit het leven gegrepen:
1. Accepteer dat het allemaal veel is. Gun jezelf de tijd en verwen jezelf met grote stappen om rust in je leven te creeeren. Op deze manier zorg je goed voor jezelf. Neem je je eigen gemoedsrust serieus en kan je uiteindelijk veel sneller dan je denkt de juiste stappen nemen.
2. Kijk of je het je kan veroorloven de rechtzaak te stoppen. Vechten levert op dat je geconfronteerd blijft worden met je verdriet en boosheid. Het maakt alleen maar dat je langer last van de situatie blijft houden. En dat is een energiezuiger tot en met.
3. Zoek een rustig plekje voor jezelf zodat je uit de onstabiele thuissituatie bent maar ga nog niet samenwonen.
Samenwonen kan geweldig zijn maar werkt ook allerhande confrontaties in de hand. Je hebt al genoeg aan je kop. Zorg eerst dat je een jaartje 'rust' hebt en ga daarna rustig op zoek naar wat anders.
4. Zoek een psycholoog of uitlaatklep om je te helpen je gevoelens over alle zaken die gebeurt zijn te verwerken. En die je helpt een nieuwe start te maken.
5. Ga na of het beslist noodzakelijk is dat je 52 uur per week werkt of kan het wellicht een paar tandjes minder.
Heel veel sterkte. En twijfel niet aan jezelf. Het is niet gek dat het je allemaal teveel wordt. Zelfs de meest stressbestendige persoon gaat dit niet in zijn koude kleren zitten.
Groetjes, WZK
Iets meer dan 10 jaar geleden zat ik in een vergelijkbaar schuitje en had dezelfde stemmingswisselingen, onzekerheden en vermoeidheden. Gelukkig ligt dat nu achter me.
Mijn ervaring is dat die emoties, onzekerheid en vermoeidheid veroorzaakt wordt door de druk(te) die je jezelf oplegt en de omstandigheden waarin je verkeert.
Mijn advies is dan ook uit het leven gegrepen:
1. Accepteer dat het allemaal veel is. Gun jezelf de tijd en verwen jezelf met grote stappen om rust in je leven te creeeren. Op deze manier zorg je goed voor jezelf. Neem je je eigen gemoedsrust serieus en kan je uiteindelijk veel sneller dan je denkt de juiste stappen nemen.
2. Kijk of je het je kan veroorloven de rechtzaak te stoppen. Vechten levert op dat je geconfronteerd blijft worden met je verdriet en boosheid. Het maakt alleen maar dat je langer last van de situatie blijft houden. En dat is een energiezuiger tot en met.
3. Zoek een rustig plekje voor jezelf zodat je uit de onstabiele thuissituatie bent maar ga nog niet samenwonen.
Samenwonen kan geweldig zijn maar werkt ook allerhande confrontaties in de hand. Je hebt al genoeg aan je kop. Zorg eerst dat je een jaartje 'rust' hebt en ga daarna rustig op zoek naar wat anders.
4. Zoek een psycholoog of uitlaatklep om je te helpen je gevoelens over alle zaken die gebeurt zijn te verwerken. En die je helpt een nieuwe start te maken.
5. Ga na of het beslist noodzakelijk is dat je 52 uur per week werkt of kan het wellicht een paar tandjes minder.
Heel veel sterkte. En twijfel niet aan jezelf. Het is niet gek dat het je allemaal teveel wordt. Zelfs de meest stressbestendige persoon gaat dit niet in zijn koude kleren zitten.
Groetjes, WZK
dinsdag 4 augustus 2009 om 20:37
Mee eens met Madhe, ik denk ook dat zolang je je in zo'n stresssituatie bevindt, je even geen heel belangrijke beslissingen moet nemen. Ik denk dat je je nu bezig moet houden met je rechtzaak en het werken en je school. Moet je nog lang 52 uur werken of zit er een eind aan te komen? En heb je geen recht op studiefinanciering dan?
